Kleuterjuffen in spé Tiffany en Fien wagen zich aan een buitenlands avontuur
23-04-2013
Dag 5: tweede stagedag
Gisteren was afgesproken met onze mentor dat we vandaag pas om 9u30 zouden beginnen. Om 8u10 liep mijn wekker af maar die heb ik nog 5 minuutjes gesnoozed om dan om 8u15 op te staan. Opnieuw de boterhammetjes gemaakt voor deze middag en ontbeten. We waren het uur al uit het oog verloren en moesten ons al lopend naar de bushalte begeven maar gelukkig waren we nog net op tijd. Ik had gisteren goed gekeken wanneer we vandaag moesten bellen, net aan de bruine brug. We waren nog 20 minuten te vroeg op onze stageplaats en hebben ons nog een beetje in de chillroom gezet. Een kamer waar de werknemers (leerkrachten + verzorgers) pauze nemen. Er staat een grote lederen zetel, fruit, koffiemachine... een luxe-leeraarskamer zoals we dat bij ons zouden noemen. Er was net een soort overleggesprek bezig waarbij telkens 1 begeleider per groep aanwezig moet zijn. Er wordt besproken wat wie zal doen die dag en welke ruimtes/lokalen ze nodig hebben. Om 9u30 begon onze shift en toen we in het lokaal van onze groep kwamen hadden de kindjes net yoghurt gegeten en melk gedronken. Er lag nog afval op de grond en het zag er erg rommelig uit. Wij zouden al snel de kindjes laten helpen om alles op te ruimen maar dat was daar precies niet het geval. De kindjes speelden met alles wat in de ruimte te vinden was. Samen met enkele kindjes heb ik in de boekjes gekeken (die er erg aan toe waren trouwens...). Het viel mij op dat veel noorse woorden lijken op nederlandse woorden: park = park, gress = gras, mur = muur, varmluftsballong = luchtballon. De kindjes apprecieerden de moeite die Fien en ik deden om in het Noors voor te lezen. Het alfabet is hetzelfde als bij ons, alleen zijn er 3 extra letters æ ø en å. De klanken zitten ook wel anders dan bij onze uitspraak van de letters en woorden.Om 10u werden de kinderen in 3 groepjes verdeeld: 2 groepjes van 5 kindjes en in het andere zaten er maar 4. L. Deed met haar groepje een lottospelletje maar dit werd niet echt begeleid. We vertelden haar dat we bij ons on school geleerd hebben hoe we zo'n activiteit moesten begeleiden en toen zei ze dat ze dat een goed idee vond en de tweede keer vroeg ze telkens aan mij wat ze nu moest doen en wat nu. Ik vond het wel grappig en je zag dat het spel ook beter verliep. De kindjes konden eerst rustig de kaarten bekijken voordat de spelregels erbij kwamen. Toen ben ik gaan kijken naar de groep van T. Hij ging een muziekactiviteit geven had hij verteld. Toen we in het lokaal kwamen zagen we hem op de grond zitten (o ja, ze willen dat je altijd op de hoogte van de kinderen bent dus om te spelen en iets te zeggen moet je altijd op de grond gaan zitten) en lagen er allemaal muziekinstrumenten rondom hem. De kindjes waren door elkaar muziek aan het maken en er zat geen structuur in. het leek niet op een activiteit maar op vrij muziek maken. Er werden geen regels opgesteld, zoals zorg dragen voor materiaal, stopsignaal,..., bij het spelen met de instrumenten.1 Meisje stelde zich recht en stampte hard met haar voet op haar tamboerijn met als gevolg dat hij helemaal stuk was. T. bleef er heel rustig bij en ging naar haar zitten om rustig uit te leggen dat dat niet mag. Ik dacht bij mijzelf: aléé maak u dan toch eens boos! Maar neen, dat is hier niet de manier hoe ze met kinderen omgaan. Vervolgens ging ik naar het laatste groepje. Daar deden ze een luisterspelletje dat ik eigenlijk echt goed vond. Het spel kan direct in een Belgische kleuterklas gespeeld worden, zonder enige aanpassing. Het was een soort geluidenlotto waarbij elk kind een kaart heeft met verschillende prenten vb: piano, gitaar, helikopter. Op de radio worden de geluiden afgespeeld en als het kind de prent van het geluid heeft, mag het er een schijfje opleggen. Het viel mij op dat de kinderen al veel geluiden herkenden ook al zijn ze nog maar 2,5-3 jaar. Om 11u moest iedereen naar toilet of de pamper laten verversen en werden de handjes gewassen. Daarna gingen ze eten, opnieuw brood met visseneitjes, leverpaté en vandaag was er ook bruine geitenkaas. Op de verpakkingen staan kindjes en het is blijkbaar hun lievelingsbeleg. Daarna gingen de kleinsten slapen in hun buggy's en mochten de anderen opnieuw vrij spelen maar dit keer buiten. Ze werden in hun ski-/regenpakjes gehesen, deden hun laarsjes aan, zetten hun muts op en waren weg. De kleuterschool ligt aan de rand van een bos dus de buitenspeelplaats is eigenlijk tussen de bomen en er is ook hoogteverschil. Er zijn verschillende zandbakken en schommels, ze mogen met de fietsjes van de berg af rijden, ze mogen slingeren aan een touw dat aan een boom hangt. Om 14u werden buiten de boterhammetjes die ze zelf meebrachten opgegeten en dan mochten ze verder spelen tot hun ouders hen kwamen oppiken. Wij zijn het niet gewoon om 4 uren aan een stuk met de kinderen buiten te spelen. maar hier in Noorwegen vinden ze het heel belangrijk dat de kinderen in de natuur kunnen spelen. Ik vond het moeilijk om mee te spelen met de kindjes want ze wilden opnieuw van alles vertellen maar ik verstond hen gewoon niet. Hen duwen op de schommels lukte natuurlijk wel. Om 15u30 zat onze shift erop en namen we bus 7 naar de universiteit. De bus stopt eigenlijk op de campus dus dat is ideaal voor ons. Ik inmiddels de overschot van mijn slaatje van gisteren opgegeten en nu ga ik mijn leerdoelen formuleren voor deze stageperiode.
Deze ochtend moesten we al vroeg opstaan om te ontbijten en onze boterhammetjes te smeren voor onze eerste stagedag. Om 8:00 moesten we bij Monika in haar kantoor zijn om daar enkele zaken te bespreken. Ze was onmiddellijk zeer vriendelijk en stelde vragen over het weekend en de vlucht van vrijdag. We kregen ook informatie omtrent het onderwijssysteem in Noorwegen. De kleuterschool die wij kennen bestaat hier niet. Het is een kindergarden van 1 tot 5 jaar. Moeders hebben hier een jaar betaald ouderschapsverlof waardoor het kind bij haar kan blijven. De "school" is een soort dagverblijf waarbij je leeftijdsgroepen hebt en per leeftijdsgroep van 14 kinderen zijn er 4 volwassenen. 1 Van hen heeft een diploma pre-school teacher en de anderen zijn verzorgers (luxe als je weet dat er in België 1 juf of meester is voor ongeveer 20 kinderen). De indeling van de klasjes kan ook anders zijn, dit is afhankelijk van school tot school maar er wordt meestal per leeftijd gewerkt. Na het gesprek bracht ze ons naar de kindergarden waar we eerst een gesprek hebben gehad met onze mentor. Een man, zeldzaam in België maar hier werken 6 mannen in 1 kindergarden. We bespraken de doelen van onze stage en leerden elkaar een beetje kennen onder leiding van Monika. Vervolgens leidde hij ons rond in het gebouw wat een waar doolhof bleek te zijn. Tot slot kwamen we bij onze groep van 2,5 en 3-jarigen. De lokalen zijn naar hun normen klein maar voor ons viel dat mee, we hebben in België al kleinere lokalen gezien voor meer kinderen. Het viel mij wel op dat de lokalen redelijk leeg zijn. het speelgoed staat opgeborgen in de gangkasten. Ook aan de muren hangen geen knutselwerkjes of dergelijke. Er is geen hoekenwerk zoals bij ons, de kindjes kunnen gewoon doen wat ze willen doen. 14 kinderen in 1 lokaal vinden ze te veel dus om te spelen neemt elke volwassene een groepje van 4 a 5 kindjes om in een ander lokaal rustig te kunnen spelen. Om 11u30 eten de kindjes er boterhammen. Er wordt een bord met beleg op tafel gezet samen met brood en tubes visseneitjes, potjes leverpastei (de raarste dingen voor kinderen zouden wij denken). Dan belegt iedereen zijn eigen boterhammen met een echt mes. Ik had mij aan een tafel gezet met 4 kindjes en als ze om hulp vroegen, kon ik meestal wel begrijpen wat ze wilden door te volgen naar wat ze wezen. Na het eten konden de kindjes gaan slapen of konden ze terug spelen. Slapen doen ze buiten in hun eigen buggy. Ze worden helemaal ingepakt met warme kledij en warme dekens en vinden het helemaal niet erg om buiten te slapen. Ik probeerde wat te spelen met de kindjes die wakker waren maar ik vond het erg moeilijk omdat de kindjes ons niet konden verstaan. Ze probeerden dingen te vertellen maar ik begreep er niets van. Ik had de neiging om Engels te praten tegen hen, uit gewoonte van hier tegen iedereen Engels te praten, maar de kinderen begrijpen ook geen Engels natuurlijk. Ik voelde mij een beetje zoals een kleuter die geen Nederlands kan en les volgt in een Nederlandstalige school. Gelukkig is een kleuter wel snel tevreden en kwamen er al enkele op mijn schoot zitten om samen in de boekjes te kijken en met behulp van wat lichaamstaal kwam ik ook al een beetje verder. Een kind voelt snel aan of iemand open staat om hem wat liefde te geven. Rond 13u30 haalden de begeleiders de doos met boterhamdozen uit. Toen aten ze de boterhammen op die ze van thuis hadden meegebracht. Dit leek mij erg kort op elkaar maar dat is er blijkbaar de gewoonte. Vervolgens moesten de kindjes met een stoeltje een halve kring maken (want er is geen onthaalkring). Ze zongen een liedje, beluisterden een sprookje over een trol die de vijver in Stavanger zou gemaakt hebben met zijn speeksel (wat ik uit de vertaling van onze mentor verstaan heb). Daarna gingen ze naar buiten. Alle kindjes hadden een ski/regenpak aan met laarsjes, kei schattig! Om 14u30 was onze shift afgelopen en konden we naar huis.
De kindjes kunnen terecht in de kindergarden vanaf 8u30 en de ouders kunnen hen vanaf 15u terug oppikken. Omdat het ook een dagverblijf is
kunnen ze er ook gewoon tot 19u blijven.'S morgens eten de kindjes hun ontbijt in de klas, rond 11u30 eten ze boterhammen en om 14u eten ze nogmaals boterhammen.
We namen de bus richting de universiteit maar stopten onderweg bij de kiwi (weet je nog, de supermarkt) om ons avondeten te kopen. Na het typen van dit lang blogbericht heb ik toch wel honger gekregen dus ik ga maar eens gaan koken.
Ik ben Tiffany De Bruyne
Ik ben een vrouw en woon in Red Boxes Universty Stavanger (Noorwegen) en mijn beroep is student kleuteronderwijs, 3e jaar .
Ik ben geboren op 09/03/1992 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: acrotraining geven en reizen.
Ik loop 3 weken stage in Bokkaskogen Barnehage. Een opvang/kleuterschool te Stavanger in Noorwegen.
Gisteren was afgesproken met onze mentor dat we vandaag pas om 9u30 zouden beginnen. Om 8u10 liep mijn wekker af maar die heb ik nog 5 minuutjes gesnoozed om dan om 8u15 op te staan. Opnieuw de boterhammetjes gemaakt voor deze middag en ontbeten. We waren het uur al uit het oog verloren en moesten ons al lopend naar de bushalte begeven maar gelukkig waren we nog net op tijd. Ik had gisteren goed gekeken wanneer we vandaag moesten bellen, net aan de bruine brug. We waren nog 20 minuten te vroeg op onze stageplaats en hebben ons nog een beetje in de chillroom gezet. Een kamer waar de werknemers (leerkrachten + verzorgers) pauze nemen. Er staat een grote lederen zetel, fruit, koffiemachine... een luxe-leeraarskamer zoals we dat bij ons zouden noemen. Er was net een soort overleggesprek bezig waarbij telkens 1 begeleider per groep aanwezig moet zijn. Er wordt besproken wat wie zal doen die dag en welke ruimtes/lokalen ze nodig hebben. Om 9u30 begon onze shift en toen we in het lokaal van onze groep kwamen hadden de kindjes net yoghurt gegeten en melk gedronken. Er lag nog afval op de grond en het zag er erg rommelig uit. Wij zouden al snel de kindjes laten helpen om alles op te ruimen maar dat was daar precies niet het geval. De kindjes speelden met alles wat in de ruimte te vinden was. Samen met enkele kindjes heb ik in de boekjes gekeken (die er erg aan toe waren trouwens...). Het viel mij op dat veel noorse woorden lijken op nederlandse woorden: park = park, gress = gras, mur = muur, varmluftsballong = luchtballon. De kindjes apprecieerden de moeite die Fien en ik deden om in het Noors voor te lezen. Het alfabet is hetzelfde als bij ons, alleen zijn er 3 extra letters æ ø en å. De klanken zitten ook wel anders dan bij onze uitspraak van de letters en woorden.Om 10u werden de kinderen in 3 groepjes verdeeld: 2 groepjes van 5 kindjes en in het andere zaten er maar 4. L. Deed met haar groepje een lottospelletje maar dit werd niet echt begeleid. We vertelden haar dat we bij ons on school geleerd hebben hoe we zo'n activiteit moesten begeleiden en toen zei ze dat ze dat een goed idee vond en de tweede keer vroeg ze telkens aan mij wat ze nu moest doen en wat nu. Ik vond het wel grappig en je zag dat het spel ook beter verliep. De kindjes konden eerst rustig de kaarten bekijken voordat de spelregels erbij kwamen. Toen ben ik gaan kijken naar de groep van T. Hij ging een muziekactiviteit geven had hij verteld. Toen we in het lokaal kwamen zagen we hem op de grond zitten (o ja, ze willen dat je altijd op de hoogte van de kinderen bent dus om te spelen en iets te zeggen moet je altijd op de grond gaan zitten) en lagen er allemaal muziekinstrumenten rondom hem. De kindjes waren door elkaar muziek aan het maken en er zat geen structuur in. het leek niet op een activiteit maar op vrij muziek maken. Er werden geen regels opgesteld, zoals zorg dragen voor materiaal, stopsignaal,..., bij het spelen met de instrumenten.1 Meisje stelde zich recht en stampte hard met haar voet op haar tamboerijn met als gevolg dat hij helemaal stuk was. T. bleef er heel rustig bij en ging naar haar zitten om rustig uit te leggen dat dat niet mag. Ik dacht bij mijzelf: aléé maak u dan toch eens boos! Maar neen, dat is hier niet de manier hoe ze met kinderen omgaan. Vervolgens ging ik naar het laatste groepje. Daar deden ze een luisterspelletje dat ik eigenlijk echt goed vond. Het spel kan direct in een Belgische kleuterklas gespeeld worden, zonder enige aanpassing. Het was een soort geluidenlotto waarbij elk kind een kaart heeft met verschillende prenten vb: piano, gitaar, helikopter. Op de radio worden de geluiden afgespeeld en als het kind de prent van het geluid heeft, mag het er een schijfje opleggen. Het viel mij op dat de kinderen al veel geluiden herkenden ook al zijn ze nog maar 2,5-3 jaar. Om 11u moest iedereen naar toilet of de pamper laten verversen en werden de handjes gewassen. Daarna gingen ze eten, opnieuw brood met visseneitjes, leverpaté en vandaag was er ook bruine geitenkaas. Op de verpakkingen staan kindjes en het is blijkbaar hun lievelingsbeleg. Daarna gingen de kleinsten slapen in hun buggy's en mochten de anderen opnieuw vrij spelen maar dit keer buiten. Ze werden in hun ski-/regenpakjes gehesen, deden hun laarsjes aan, zetten hun muts op en waren weg. De kleuterschool ligt aan de rand van een bos dus de buitenspeelplaats is eigenlijk tussen de bomen en er is ook hoogteverschil. Er zijn verschillende zandbakken en schommels, ze mogen met de fietsjes van de berg af rijden, ze mogen slingeren aan een touw dat aan een boom hangt. Om 14u werden buiten de boterhammetjes die ze zelf meebrachten opgegeten en dan mochten ze verder spelen tot hun ouders hen kwamen oppiken. Wij zijn het niet gewoon om 4 uren aan een stuk met de kinderen buiten te spelen. maar hier in Noorwegen vinden ze het heel belangrijk dat de kinderen in de natuur kunnen spelen. Ik vond het moeilijk om mee te spelen met de kindjes want ze wilden opnieuw van alles vertellen maar ik verstond hen gewoon niet. Hen duwen op de schommels lukte natuurlijk wel. Om 15u30 zat onze shift erop en namen we bus 7 naar de universiteit. De bus stopt eigenlijk op de campus dus dat is ideaal voor ons. Ik inmiddels de overschot van mijn slaatje van gisteren opgegeten en nu ga ik mijn leerdoelen formuleren voor deze stageperiode.
