Kleuterjuffen in spé Tiffany en Fien wagen zich aan een buitenlands avontuur
05-05-2013
Dag 17: Hoera de zon schijnt!
Mijn wekker liep vanmorgen af en toen ik mijn ogen open deed zag ik de zonnestralen naar binnen komen. JUIJ ZON!!! Ik was direct goed gezind en maakte als het ware een vreugdesprong uit mijn bed. Fien en ik ontbeten, maakten een lunchpakket en vertrokken richting de bushalte. Eerst moesten we naar Stavanger en volgens de reisgids moesten we toen bus 29 nemen. Onderweg merkten we dat de plaats waar we naartoe zouden gaan eigenlijk niet ver van de universiteit ligt. Die hele busrit voor niets dus, of ja om 5 euro kwijt te zijn! 5 Euro om 15 minuten op de bus te zitten, afzetters. Ik verlang zo om te gaan shoppen en allerlei dingen te kopen in het goedkope België. De eerste stopplaats van vandaag was een plaats waar 3 standbeelden waren van zwaarden. Vervolgende wandelden we verder langs het water en kwamen we nog leuke plekjes tegen om te fotograferen. Toen we terug in ons kot waren, vroegen we de weg om naar de televisietoren te gaan. we besloten ons aan de steile paadjes door het bos te wagen. We moesten goed kijken waar we stapten want er waren glibberige modderplekken. Bijna ben ik op mijn poep gevallen maar ik kon nog net mijn evenwicht bewaren. Eenmaal boven en nadat Fien terug op adem gekomen was, konden we tot het eerste verdiep van de toren gaan. Van daarboven hadden we een zicht van 360°. Het was zo mooi! We zagen de Fjorden, de zee, de stad, de universiteit, meren,... Het was echt de moeite waard om daar eens te staan. Toen we terug op ons kot waren, heb ik wat gegeten en later op de avond heb ik samen met mijn schuinoverbuur koekjes gebakken. We hadden enkele ingrediënten niet in huis dus zijn we creatief geweest en gebruikten andere. Het resultaat mag er wel zijn want ze zijn lekker!
We hadden deze week aan T. gevraagd of we eens een volledige dag in de klas te gaan kijken van die expressieve juf en hij vond het inderdaad een goed idee om dat te doen. Op die manier zien we ook eens een volledige dag bij haar en bij de oudere kinderen (3-4j), want deze kunnen toch al veel meer dan de peuters. Ik ben erg benieuwd naar haar aanpak in de ochtend want ik heb haar al enkele keren in een kring zien zitten toen we met onze peuters buiten aan het spelen waren. Ik kijk er heel erg naar uit en hoop dat ik van haar veel expressiviteit kan overnemen want ze is echt geweldig. Toen we bij haar waren deed ze ook haar best om in de kring aan de kindjes uit te leggen dat wij van België komen en toen duidde ze het aan op de wereldkaart. Ze vertelde hen ook dat wij hen niet verstaan en dat ze dus soms Engels moet praten tegen ons. Ze vertaalde af en toe wat ze zouden gaan doen en ik vond het heel aangenaam om te volgen.
Vandaag heb ik niet veel gedaan. proberen uitslapen maar ik werd al om 9u wakker. Toen ik door het raam keek wou ik alleen maar in mijn bed blijven liggen want de regen die tegen mijn raam kletterde zorgde al onmiddellijk voor een minder goed humeur. Ik heb normaal zo'n mooi uitzicht vanuit mijn raam maar nu was alles grijs. Na een ontbijtje ben ik terug in mijn bed gekropen om een film te bekijken. Het werd Gnomeo en Julliet, om het als kleuterleidster in spé op kinderniveau te houden. Tekenfilms zijn meestal de enige films die mij vrolijk maken. Na de film heb ik aan mijn taak voor zorg verdiepen gewerkt en hoera, mijn samenvatting van mijn boek over het Downsyndroom is eindelijk klaar! Deze avond is er een trouwfeest van mijn vriend zijn neef. Ik vind het heel jammer dat ik er vandaag niet bij kon zijn want uiteindelijk zit ik hier niet veel te doen als het zo slecht weer is. De andere kotgenoten werken dit weekend als vrijwilliger op een festival dus het is hier heel stil in het gebouw. Voor een zaterdagavond is dat abnormaal en ik zit mij de hele tijd af te vragen hoe het er op het trouwfeest aan toe gaat voor de moment.
Ik hoop dat iedereen het er naar zijn zin heeft en ik hoop ook dat het morgen beter weer is zodat Fien en ik iets leuks kunnen doen.
Ik lag deze ochtend nog in mijn bed toen ik het al hoorde waaien. Ik keek naar buiten en het regende super hard. In combinatie met een felle en koude wind is dat natuurlijk wat wij noemen "rotweer"! Vandaag had ik het gevoel dat ik niet veel zin had in de stage. We moeten eigenlijk niet veel doen want T. wil dat we leren door te zien hoe zij omgaan met de kindjes. Heel vaak spelen de kinderen gewoon vrij en in het begin is het leuk om moeite te doen om met hen te spelen, maar je merkt snel dat de taal een groot probleem is. Het wordt een beetje saai doordat ik niet met de kinderen kan communiceren zoals ik echt zou willen. Er waren veel dode momenten en hoezeer ik ook probeerde om iets te doen leuk te doen, het lukte niet vandaag. De kindjes houden het niet zo lang vol bij ons omdat ze vanalles willen vertellen en wij hen niet begrijpen. Ik probeer om expressief te zijn, gekke bekken te trekken, te zingen, hen te kriebelen... maar het plezier duurt niet zo lang. Het is meer een participerende observatiestage en na 2 weken steekt dat wel een beetje tegen. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat er meer activiteitjes gingen zijn, ook al verlopen ze anders dan bij ons, maar we hebben er nog niet veel gezien. Zoals vorige vrijdag gingen de kindjes opnieuw een uurtje naar de klas waar ze volgend jaar gaan zitten. We zijn dit keer meegegaan naar de groep die beneden zat. Die juf was echt geweldig! Ze had een tafeltje in het midden van de halve kring gezet en haalde gekleurde doekjes boven. Ze was heel expressief en je zag dat de kindjes erg geboeid waren. Ik had ze nog nooit zo rustig gezien. Ze zong vaak liedjes om hen naar de kring te laten komen of om hen even te laten bewegen en het zag eruit alsof ze echt meer fan was van de kleuterklassfeer zoals in België. Ze vertelde ook heel expressief een verhaaltje en vervolgens gingen ze schilderen. De tijd ging echt zoveel rapper gewoon omdat ze bezig waren met een activiteit. We konden gaan kijken naar hun werkjes en met onze duimen omhoog proberen vertellen dat ze heel goed bezig waren. Eerlijk gezegd zou ik liever in die klas gebleven zijn omdat ik daar echt het gevoel had in een kleuterklasje te zijn. Toen ik T om uitleg vroeg ivm met het grote verschil in de werking van de verschillende klassen, zei hij dat de leerkrachten zelf hun stijl hebben en dat de vrouw echt een goede en opgeleide juf was. Ik dacht in mezelf, jij hebt toch ook een opleiding gehad en waarom doe jij dan bijna geen activiteitjes, maar ik vond het nogal onbeleefd om dat op te merken. Hij zei dat spelen heel belangrijk was, maar ik ben wel fan om in activiteitjes al spelenderwijs bij te leren. Voor de leerkrachten is er meer aan, de tijd gaat rapper en je hebt het gevoel dat je hen echt bijleert. Dat vind ik net zo leuk aan kleuteronderwijs. Die kleine mensjes kunnen bijna niets als ze naar school beginnen gaan en jij als juf of meester kan hen zoveel leren. Het is mij in deze twee weken alvast doorgedrongen dat ik toch liever in België les geef. Er zijn natuurlijk wel dingen van hier die we kunnen integreren in ons systeem maar wat we vandaag deden toch liever niet. Het heeft de hele dag hard geregend en plots deden ze alle kinderen hun regenpakjes aan en moesten ze buiten gaan spelen. We hadden dit enkel gezien als het licht aan het regenen was, maar ik had niet gedacht dat ze de kinderen ook buiten zouden laten spelen in zo'n weer... Ze speelden met emmertjes en schopjes. Fien en ik trokken onze regenkledij aan en probeerden het weer te trotseren. Na het buitenspelen werden alle pakjes in de droogkast gestopt en konden de kindjes gewoon binnen spelen. Ik vind dat er in de klas ook weinig uitdagend materiaal te vinden is om de kinderen hun vrij spel te verrijken. daar zou ik wat meer aandacht aan besteden, moest ik dan toch hun manier van werken helemaal overnemen.
Vandaag moesten we alweer vroeg uit de veren want onze stage begon om 7u30. Aangezien de winkels ook hier dicht zijn op 1 mei en ik dat natuurlijk vergeten was, had ik geen brood meer en moest ik heel vlug 's ochtends nog stokbroodjes staan bakken. Gelukkig was ik op tijd klaar en had ik eten om mee te nemen naar de werkdag. Deze ochtend kwam er een begeleidster voor kinderen met speciale behoeften langs om D. te observeren. Het was haar eerste keer en ze wou gewoon zien hoe ze zich gedroeg en wat haar probleem was. Ik heb waarschijnlijk wel al verteld dat D. een meisje is met taalproblemen. Ze heeft een lange tijd problemen gehad met haar gehoor, die zijn nu opgelost maar doordat ze heel slecht hoorde, kan ze niet goed praten. Vanaf nu zal zij dus extra begeleiding krijgen. Omdat ik mijn bachelorproef doe over inclusief onderwijs heb ik met haar nog even een gesprekje gehad. Voor D. viel het helemaal niet op dat deze vrouw voor haar kwam. Ze vroeg haar zelfs om haar te helpen met haar sokjes. De vrouw hield zich wat op de achtergrond en keek gewoon rond, zonder te noteren.
Na de stage zijn Fien en ik naar het centrum van Stavanger gegaan waar de zoektocht naar een souvenirwinkel startte. Het is hier heel moeilijk om zo'n winkel te vinden maar het is ons toch gelukt! Ze hadden er hele gekke dingen: wollen truien met scandinavische motieven, heel veel trollen, sieraden van Stavanger,... Ik heb iets gekocht maar Fien moet nog eens terug gaan want ze kon niet kiezen (fien heeft echt een probleem om keuzes te maken!). Ik heb in het stad ook een cadeau gekocht voor mijn Thomasje. Ik kijk er al naar uit om hem terug te zien.
Deze ochtend om 9u de wekker gezet want vandaag zouden we een boottocht doen op de fjorden, als het niet regende. Toen we deze ochtend naar het weerbericht op de computer keken stond er 95% kans op regen na 12u op maar toen we naar buiten keken regende het niet en zag het er nog niet zo slecht uit. Lisa heeft ons ook al enkele keren gezegd dat het weerbericht heel vaak niet juist is. Het weer is hier zo wisselvallig dat het blijkbaar moeilijk te voorspellen is. We hebben ons eraan gewaagd en vertrokken richting de haven waar we veel te vroeg waren om dat er op zon- en feestdagen veel minder bussen rijden. Het was een boot waar je binnen moest zitten maar er was buiten op het dek ook plaats om te staan of foto's te trekken. De tocht duurde 3 uren en het was heel mooi. Een fjord is eigenlijk een langwerpige uitloop van de zee waarbij de oevers bergen/rotsen zijn. Op sommige toppen zag je nog sneeuw liggen. Toen we buiten foto's wilden nemen waaiden we bijna weg. Het waaide heel hard, ook doordat de boot zo snel vaarde. Onderweg kwamen we verschillende watervallen tegen en bij 1 van hen zijn we heel dichtbij gegaan. Iemand die de tour begeleide nam een emmer en ving er water van de waterval mee op. Het was drinkbaar water en we kregen allemaal een beker om te proeven. Ook de beroemde uitstekende rots zijn we tegengekomen (preikestolen). Er was een plaats waar 3 geitjes leefden aan de rand van het water en omgeven door hoge rotsen. Geen idee hoe ze daar gekomen zijn maar het was erg schattig om te zien. Ze overleven blijkbaar door het eten dat de toeristen hen geven tijdens de rondvaarten. We hebben veel foto's genomen en het heeft niet geregend. Het was wel bewolkt maar ik ben toch blij dat we de tocht vandaag gedaan hebben. Toen we terug in de haven kwamen hadden we geluk want binnen de 5 minuten was de bus naar onze universiteit er al. De natuur is hier echt zo mooi en ik ben heel blij dat ik voor Noorwegen gekozen heb. Ik heb hier al veel kunnen zien en ervaren. Veel bijgeleerd en plezier gehad. Nu ben ik met enkele anderen naar de voetbal aan het kijken (Barcelona-Bayern Munchen) maar ik moet vroeg in mijn bedje want morgen start de stage alweer om 7u30!
Gisteren kon ik maar heel moeilijk in slaap geraken en dit had natuurlijk zijn uitwerking deze ochtend. Gelukkig kon ik mij nog wakker houden en maar goed ook want we hadden gisteren gevraagd aan T. of we vandaag mochten dansen met de kindjes. Ik had verschillende minidiscoliedjes op mijn pc staan en wist ook nog welke dansjes erbij hoorden. Het mocht natuurlijk geen activiteitje zijn zoals bij ons wat dat is niet hun visie en ook zou het moeilijk worden voor ons om uitleg te geven want ze begrijpen ons niet. Monika kwam vandaag ook langs om te zien hoe we het stellen. Zij is onze contactpersoon hier op de universiteit van Stavanger en blijkbaar is ze in noorwegen een bekende schrijfster van pedagogische boeken. T. vertelde zelfs dat hij een beetje stress heeft wanneer ze naar de barnehagen komt. Ze vond het heel leuk dat we initiatief hadden genomen om ook iets te doen met de kinderen en ook T vond het leuk. Je ziet dat muziek elk kind aanspreekt, ook al begrijpen ze niet wat er gezongen wordt. Het is dus een hele leuke manier ook om taal uit te lokken. Nadien hebben we een gesprek gehad over onze ervaringen hier en hebben we verteld dat de kindjes zich hier anders gedragen omdat ze geen structuur gewoon zijn en dat het voor ons heel raar is maar ook leerrijk om dit te zien. Dat we heel veel respect hebben voor T dat hij zo geduldig is met de kindjes. Ook over onze bachelorproeven hebben we het gehad en ze heeft ons tips gegeven waarvoor ik haar wel dankbaar ben want sommige dingen ga ik echt gebruiken.
Na de stage zijn we richting onze red boxes gegaan en we hadden op voorhand besloten een middagdutje te doen. Toen ik in mijn bedje lag heb ik echter 2,5u geslapen. Ik was zo moe. Kindjes zuigen echt al je energie op! Na de lange middagdut heb ik eigenlijk niet veel meer gedaan buiten eten klaargemaakt. Vandaag stonden er vissticks met groentjes op het menu en Fien maakte pannenkoeken dus dat was mijn dessertje.
Vandaag moesten we terug starten om 7u30. Na een zondag is het steeds moeilijk om vroeg op te staan maar ik ben er toch op tijd uit geraakt. Toen we op de barnehagen waren hebben we wat geholpen aan de ontbijttafel en vervolgens was er vrij spel. Tijdens het vrij spel had ik M. en A. in de gaten gekregen. M. zat in een poppenbed en huilde als een baby. A. kwam bij haar en wreef over haar hoofd en ik hoorde haar praten met M. Je zag echt dat ze rollen aan het uitspelen waren: mama en baby. Als je bij ons in de kleuterklas gaat zie je dat slechts weinigen al aan rollenspel toe zijn. Hier is het niet de eerste keer dat ik het opmerk dat de kinderen hier wel vroeger aan rollenspel beginnen te doen dan bij ons. Dit ligt waarschijnlijk aan het feit dat ze hier meer kansen hebben om vrij te spelen en omdat er veel begeleiders zijn kunnen ze tijdens hun spel echt goed begeleid worden. We hadden ook een mentormeeting, een uurtje waarbij we vragen mochten stellen aan onze mentor van het klasje. Hij vertelde dat wij veel goede dingen hebben in belgië om meer structuur te bekomen en dat het handig zou zijn om sommige dingen ook in Noorwegen over te nemen. Ook het zingen van stilteliedjes vond hij een goed idee. Op het vlak van straffen is er "de nieuwe methode". Ze straffen niet maar praten met de kinderen om hen uit te leggen wat niet kan en waarom. Ik vind wel dat de kindjes zich veel permitteren. Is het omdat ze weten dat er toch geen straf komt? geen idee... Ik vind het goed dat een kind kennis maakt met iemand die boos is want als ze onrespectvol zijn op straat gaat er ook niemand zijn die hen vriendelijk gaat zeggen dat het niet mag.
Na de stage zijn we naar Ikea gegaan. We hebben er wat rondgedoold want het regende buiten en er was anders toch niets te doen. Helaas niets kunnen kopen aangezien we maar kleine koffers hebben en niet over het gewicht mogen gaan.
Ik ben Tiffany De Bruyne
Ik ben een vrouw en woon in Red Boxes Universty Stavanger (Noorwegen) en mijn beroep is student kleuteronderwijs, 3e jaar .
Ik ben geboren op 09/03/1992 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: acrotraining geven en reizen.
Ik loop 3 weken stage in Bokkaskogen Barnehage. Een opvang/kleuterschool te Stavanger in Noorwegen.
Ik lag deze ochtend nog in mijn bed toen ik het al hoorde waaien. Ik keek naar buiten en het regende super hard. In combinatie met een felle en koude wind is dat natuurlijk wat wij noemen "rotweer"! Vandaag had ik het gevoel dat ik niet veel zin had in de stage. We moeten eigenlijk niet veel doen want T. wil dat we leren door te zien hoe zij omgaan met de kindjes. Heel vaak spelen de kinderen gewoon vrij en in het begin is het leuk om moeite te doen om met hen te spelen, maar je merkt snel dat de taal een groot probleem is. Het wordt een beetje saai doordat ik niet met de kinderen kan communiceren zoals ik echt zou willen. Er waren veel dode momenten en hoezeer ik ook probeerde om iets te doen leuk te doen, het lukte niet vandaag. De kindjes houden het niet zo lang vol bij ons omdat ze vanalles willen vertellen en wij hen niet begrijpen. Ik probeer om expressief te zijn, gekke bekken te trekken, te zingen, hen te kriebelen... maar het plezier duurt niet zo lang. Het is meer een participerende observatiestage en na 2 weken steekt dat wel een beetje tegen. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat er meer activiteitjes gingen zijn, ook al verlopen ze anders dan bij ons, maar we hebben er nog niet veel gezien. Zoals vorige vrijdag gingen de kindjes opnieuw een uurtje naar de klas waar ze volgend jaar gaan zitten. We zijn dit keer meegegaan naar de groep die beneden zat. Die juf was echt geweldig! Ze had een tafeltje in het midden van de halve kring gezet en haalde gekleurde doekjes boven. Ze was heel expressief en je zag dat de kindjes erg geboeid waren. Ik had ze nog nooit zo rustig gezien. Ze zong vaak liedjes om hen naar de kring te laten komen of om hen even te laten bewegen en het zag eruit alsof ze echt meer fan was van de kleuterklassfeer zoals in België. Ze vertelde ook heel expressief een verhaaltje en vervolgens gingen ze schilderen. De tijd ging echt zoveel rapper gewoon omdat ze bezig waren met een activiteit. We konden gaan kijken naar hun werkjes en met onze duimen omhoog proberen vertellen dat ze heel goed bezig waren. Eerlijk gezegd zou ik liever in die klas gebleven zijn omdat ik daar echt het gevoel had in een kleuterklasje te zijn. Toen ik T om uitleg vroeg ivm met het grote verschil in de werking van de verschillende klassen, zei hij dat de leerkrachten zelf hun stijl hebben en dat de vrouw echt een goede en opgeleide juf was. Ik dacht in mezelf, jij hebt toch ook een opleiding gehad en waarom doe jij dan bijna geen activiteitjes, maar ik vond het nogal onbeleefd om dat op te merken. Hij zei dat spelen heel belangrijk was, maar ik ben wel fan om in activiteitjes al spelenderwijs bij te leren. Voor de leerkrachten is er meer aan, de tijd gaat rapper en je hebt het gevoel dat je hen echt bijleert. Dat vind ik net zo leuk aan kleuteronderwijs. Die kleine mensjes kunnen bijna niets als ze naar school beginnen gaan en jij als juf of meester kan hen zoveel leren. Het is mij in deze twee weken alvast doorgedrongen dat ik toch liever in België les geef. Er zijn natuurlijk wel dingen van hier die we kunnen integreren in ons systeem maar wat we vandaag deden toch liever niet. Het heeft de hele dag hard geregend en plots deden ze alle kinderen hun regenpakjes aan en moesten ze buiten gaan spelen. We hadden dit enkel gezien als het licht aan het regenen was, maar ik had niet gedacht dat ze de kinderen ook buiten zouden laten spelen in zo'n weer... Ze speelden met emmertjes en schopjes. Fien en ik trokken onze regenkledij aan en probeerden het weer te trotseren. Na het buitenspelen werden alle pakjes in de droogkast gestopt en konden de kindjes gewoon binnen spelen. Ik vind dat er in de klas ook weinig uitdagend materiaal te vinden is om de kinderen hun vrij spel te verrijken. daar zou ik wat meer aandacht aan besteden, moest ik dan toch hun manier van werken helemaal overnemen.
Deze ochtend om 9u de wekker gezet want vandaag zouden we een boottocht doen op de fjorden, als het niet regende. Toen we deze ochtend naar het weerbericht op de computer keken stond er 95% kans op regen na 12u op maar toen we naar buiten keken regende het niet en zag het er nog niet zo slecht uit. Lisa heeft ons ook al enkele keren gezegd dat het weerbericht heel vaak niet juist is. Het weer is hier zo wisselvallig dat het blijkbaar moeilijk te voorspellen is. We hebben ons eraan gewaagd en vertrokken richting de haven waar we veel te vroeg waren om dat er op zon- en feestdagen veel minder bussen rijden. Het was een boot waar je binnen moest zitten maar er was buiten op het dek ook plaats om te staan of foto's te trekken. De tocht duurde 3 uren en het was heel mooi. Een fjord is eigenlijk een langwerpige uitloop van de zee waarbij de oevers bergen/rotsen zijn. Op sommige toppen zag je nog sneeuw liggen. Toen we buiten foto's wilden nemen waaiden we bijna weg. Het waaide heel hard, ook doordat de boot zo snel vaarde. Onderweg kwamen we verschillende watervallen tegen en bij 1 van hen zijn we heel dichtbij gegaan. Iemand die de tour begeleide nam een emmer en ving er water van de waterval mee op. Het was drinkbaar water en we kregen allemaal een beker om te proeven. Ook de beroemde uitstekende rots zijn we tegengekomen (preikestolen). Er was een plaats waar 3 geitjes leefden aan de rand van het water en omgeven door hoge rotsen. Geen idee hoe ze daar gekomen zijn maar het was erg schattig om te zien. Ze overleven blijkbaar door het eten dat de toeristen hen geven tijdens de rondvaarten. We hebben veel foto's genomen en het heeft niet geregend. Het was wel bewolkt maar ik ben toch blij dat we de tocht vandaag gedaan hebben. Toen we terug in de haven kwamen hadden we geluk want binnen de 5 minuten was de bus naar onze universiteit er al. De natuur is hier echt zo mooi en ik ben heel blij dat ik voor Noorwegen gekozen heb. Ik heb hier al veel kunnen zien en ervaren. Veel bijgeleerd en plezier gehad. Nu ben ik met enkele anderen naar de voetbal aan het kijken (Barcelona-Bayern Munchen) maar ik moet vroeg in mijn bedje want morgen start de stage alweer om 7u30!
Vandaag moesten we terug starten om 7u30. Na een zondag is het steeds moeilijk om vroeg op te staan maar ik ben er toch op tijd uit geraakt. Toen we op de barnehagen waren hebben we wat geholpen aan de ontbijttafel en vervolgens was er vrij spel. Tijdens het vrij spel had ik M. en A. in de gaten gekregen. M. zat in een poppenbed en huilde als een baby. A. kwam bij haar en wreef over haar hoofd en ik hoorde haar praten met M. Je zag echt dat ze rollen aan het uitspelen waren: mama en baby. Als je bij ons in de kleuterklas gaat zie je dat slechts weinigen al aan rollenspel toe zijn. Hier is het niet de eerste keer dat ik het opmerk dat de kinderen hier wel vroeger aan rollenspel beginnen te doen dan bij ons. Dit ligt waarschijnlijk aan het feit dat ze hier meer kansen hebben om vrij te spelen en omdat er veel begeleiders zijn kunnen ze tijdens hun spel echt goed begeleid worden. We hadden ook een mentormeeting, een uurtje waarbij we vragen mochten stellen aan onze mentor van het klasje. Hij vertelde dat wij veel goede dingen hebben in belgië om meer structuur te bekomen en dat het handig zou zijn om sommige dingen ook in Noorwegen over te nemen. Ook het zingen van stilteliedjes vond hij een goed idee. Op het vlak van straffen is er "de nieuwe methode". Ze straffen niet maar praten met de kinderen om hen uit te leggen wat niet kan en waarom. Ik vind wel dat de kindjes zich veel permitteren. Is het omdat ze weten dat er toch geen straf komt? geen idee... Ik vind het goed dat een kind kennis maakt met iemand die boos is want als ze onrespectvol zijn op straat gaat er ook niemand zijn die hen vriendelijk gaat zeggen dat het niet mag.
