Kleuterjuffen in spé Tiffany en Fien wagen zich aan een buitenlands avontuur
28-04-2013
Dag 10: talking about a lazy sunday
Eigenlijk zal mijn blogbericht heel kort zijn vandaag. Ik heb niets gedaan... Ik bedoel echt niets! Ik heb geslapen tot na 13u en toen ben ik vlug iets gaan eten. Na het eten ben ik terug naar mijn kamer gegaan en heb ik geskypet met mijn oma's en daarna heb ik naar een film gekeken in mijn bed. Na de film ben ik gewoon in bed blijven liggen en heb ik wat op internet gesurft tot het plots 20u was. Toen kwam thomas op skype. Ik had echt een luie dag, en had voor het eerst echt last van heimwee. Het heeft ook de hele dag hard geregend dus dat heeft er niet veel goed aan gedaan, er was niets te doen en de meeste studenten zaten gewoon op hun kamer.
Deze ochtend werd ik wakker doordat de zon op mijn raam scheen, heerlijk! Na een regenachtige week eindelijk terug wat zonneschijn. Ik wou vandaag echt iets doen maar als ik Fien liet uitslapen, dan lag ze om 14u nog in haar bed. Om 9u45 ging ik kloppen aan haar deur en het duurde een hele tijd vooraleer ze wakker was. Ze wou nog een uur slapen en beloofde om 12u30 klaar te zijn om te vertrekken. Jade stelde voor om naar een berg in Sola te gaan waar we een mooi uitzicht op de stad zouden hebben maar uiteindelijk stonden we aan de verkeerde bushalte te wachten. We besloten dan maar naar het strand te gaan maar we wisten helemaal de weg niet plots waren we aan de eindhalte van de bus en moesten zaten we in the middle of nowhere. We moesten de bus dus terug nemen en stapten ergens uit. Waarvan we dachten dat we een andere bus konden nemen. Op zaterdag rijden er niet veel bussen en we hadden pech, geen bus naar het strand. We besloten dan maar te liften hoewel we niet wisten of dit hier wel gedaan wordt in Noorwegen. Een man wou ons naar het strand voeren en hij bracht ons echt tot aan de duinen hoewel het voor hem een omweg was. Het was een zeer vriendelijke man en hij vertelde dat hij auto's verhuurde op de luchthaven. Aan de zee was er veel wind. We waren aan het wandelen toen er plots een vliegtuig heel laag over ons hoofd vloog en landde op de landingsbaan van de luchthaven. Vanop het strand kond je een paar meter verder de vliegtuigen zien landen en opstijgen en dat vonden we natuurlijk heel spectaculair. In de duinen was er minder wind en konden we zelfs onze jas uitdoen. Het was heerlijk om eens in de zon te kunnen liggen. We hebben heel wat foto's genomen en zijn daarna te voet naar de luchthaven gegaan om te kijken of we daar een bus hadden. We hadden weer geen geluk! De laatste bus was al een half uur weg dus moesten we opnieuw liften. Fien ging aan de straat staan terwijl Jade en ik in het bushokje wachtten. Na 10 minuten hadden we opnieuw een lift. Een student die hier ook aan de universiteit studeert. Een vriend van hem zat blijkbaar op kot in hetzelfde gebouw als ons en hij heeft ons voor onze deur afgezet. Fien en ik zijn daarna nog naar de winkel gegaan om eten en drinken en hebben toen we terug thuis waren onmiddellijk eten klaargemaakt.
Nadenken over wat ik de voorbije week gezien heb:
Vandaag was ik veel vrolijker gewoon omdat het niet regende. Dit is weer waarop wij onze kleuters buiten zouden laten spelen en niet wanneer het regent. Ik vind het echt raar dat die kindjes de hele middag in de regen mogen spelen maar zoals T. ons vertelde is het goed is voor de gezondheid want dat de kindjes hier zijn bijna nooit ziek. Bij ons zou het ook niet mogelijk zijn om al onze kleuters regenpakjes aan te doen want er is maar 1 juf voor een hele klas, terwijl er hier 4 zijn voor 14 kindjes. Ik zou het ook niet zien zitten dat de kindjes hun middagmaal in de klas eten met de juf en dit ook om praktische redenen: te weinig begeleiding voor de kindjes en ook. Ik denk nu al anders over de kindergarden dan maandag. Ik weet al meer over hun visie en waarom er zoveel belang gehecht wordt aan vrij spelen. Ze leren de kinderen dingen bij door ermee te praten en te antwoorden op de vragen die ze stellen. Ze vertrekken van wat het kind aanbrengt en omdat ze erin geïnteresseerd zijn, blijft het langer hangen volgens mij. Ik vind wel dat een volwassene zich soms een moet boos maken op een kind omdat het anders niet doordringt dat iets echt niet kan. Dit doen ze hier niet en je ziet dat sommige kinderen zich wel veel veroorloven. Iets meer structuur bij activiteiten zou ook beter zijn gewoon omdat de kindjes dan beter leren luisteren en op hun beurt wachten. Ik ben wel blij dat ik nu zie hoe het hier verloopt want ik kon het mij niet zo goed inbeelden door gewoon uitleg te lezen.
Tot morgen, met hopelijk weer goed nieuws over het weer...
Deze ochtend hadden we weer de vroege shift. Stage van 7u30 tot 13u30. Het duurde een kwartier voordat het eerste kindje er was. Ze mochten spelen tot 10u en dan werd de groep in 2 gedeeld. Elk deeltje ging naar het lokaal waar ze volgend jaar zouden zitten samen met de nieuwe kindjes. Op die manier leren ze de nieuwe meesters en juffen kennen en ook hun nieuwe groep. Ik vind het goed dat ze dat na de paasvakantie 1 keer per week een uurtje doen. Bij ons zou dat ook wel haalbaar moeten zijn denk ik, zeker als men op voorhand weet dat er een nieuwe groep wordt samengesteld. Er wordt hier wel naar gekeken dat de beste vriendjes samen zitten zodat ze zich goed voelen in hun groep terwijl bij ons de jongens die soms te goed overeen komen vaak uit elkaar gehaald worden. De nieuwe meester wou liedjes zingen met hen maar er waren al een paar kinderen die afhaakten en wilden spelen. Dat vonden de begeleiders niet erg dus mochten deze gewoon gaan spelen. Ik denk niet dat dit bij ons toegelaten zou worden. Ik zou het toch niet leuk vinden dat ik een liedje wil zingen en er zomaar kleuters afhaken en ergens anders willen spelen. Wij zouden wel meer moeite doen om de liedjes in te kleden en er een aantrekkelijk moment van te maken, maar hier had ik niet het gevoel dat er veel ingekleed werd.Toen we na de middagpauze buiten speelden, waren er een paar meisjes die graag wilden dat ik hen duwde terwijl ze op het touw zaten dat vast hing aan een boom. Vervolgens zijn we naar de wip gegaan en hebben fien en ik er nederlandstalige liedjes gezongen. De kinderen keken met hun mond open. Een meisje leerde mij de delen van het gezicht in het Noors en ze was niet tevreden tot ik de juiste uitspraak had. Na de kindergarden zijn Fien en ik te voet naar het centrum gegaan om informatie te halen bij de toeristische dienst. We willen graag wat dingen bezichtigen maar we wisten niet goed hoe het in elkaar zat. Ondertussen heb ik ook postkaartjes gekocht, geschreven en op de post gedaan. Toen hebben we nog wat rondgewandeld in de winkelstraten.
Toen we deze ochtend op de kindergarden aankwamen vertelde T. dat de kinderen vandaag de hele dag buiten zouden zijn. Ik dacht dat hij met de hele dag een uur of 2 's ochtends en een uur of 2 in de namiddag bedoelde, maar nu weet ik het, hij bedoelde wel effectief de volledige dag! De kinderen mogen gewoon vrij met de fietsjes rijden, in de zandbak spelen, in de plassen springen, met de modder spelen... Ze hebben ook buiten gegeten. Wij als belgen zijn dit totaal niet gewoon en de uren leken maar niet voorbij te gaan. Het was koud en regende af te toe maar de kinderen en begeleiders vonden dit niet erg en speelden gewoon verder. Outdoor education of buitenonderwijs is hier heel erg in trek in Noorwegen. Ze vinden het belangrijk dat het kind de grootmotorische bewegingen oefent en buiten kan dat het best. Er is veel plaats, de kinderen mogen ook veel lawaai maken en er zijn veel uitdagingen. Ze mogen overal opklimmen en onderkruipen. Er werkt ook een nederlandse vrouw in de kindergarden. Ze is acht jaar geleden naar hier verhuisd omdat haar man in de olie-industrie werkte en dit hier the place to be is als het om olie gaat. Ze heeft twee meisjes, eentje van 4 en eentje van bijna 2. Ze praten allebei Nederlands met de ouders en Noors op school. Ze vinden het heel leuk dat wij nu bij hen op school zijn en ook gewoon Nederlands met hen kunnen praten. Het meisje van 4 vertelde ons dat ze soms naar haar familie in Nederland gaat en dat ze naar de efteling was geweest de laatste keer. Vandaag kwam ze met een tekening aangelopen, die was voor mij en even later kwam ze met een tweede tekening voor mij. Echt schattig, een blaadje vol hartjes. De nederlandse die hier werkt vertelde mij dat je wel duidelijk ziet dat de kinderen op grootmotorisch gebied hier wel voor zitten maar dat er soms wel een achterstand is op fijnmotorisch gebied zoals bij knippen en tekenen. Als de kinderen iets niet willen doen, dan hoeven ze het ook niet te doen. Er zijn dus kindjes die nooit willen knippen en dan gaat dit uiteraard moeilijk bij hen. Ze werken hier vooral vertrekkend van wat de kinderen willen. Ze vragen bijvoorbeeld: wie heeft er zin om te knutselen? Heeft er niemand zin, dan is dat maar zo en dan wordt er niet geknutseld.
Vandaag ben ik ook te weten gekomen dat de kinderen tussen 8u30 en 9u30 kunnen aankomen als de ouders willen dat ze meedoen met mogelijke activiteitjes. Als de ouders daar niet op staan, dan kunnen ze hun kind gewoon brengen wanneer het hen past maar in ons klasje is iedereen er meestal voor 9u10.
Na de stage zijn Fien en ik naar de winkel gegaan om onze voedselvoorraad aan te vullen. We hadden geen zin om te voet naar onze studentenblok te gaan, het regende te hard en daarom hebben we gewacht op de bus om 2 haltes later af te stappen vlak voor de Red Boxes.
Morgen is het al de laatste stagedag van de week, de tijd vliegt voorbij!
Deze ochtend kon niet veel slechter beginnen... Mijn wekker was gezet maar op het foute uur!
Gelukkig kwam fien mij om 6u30 wakker maken zodat ik in alle haast mij kon klaarmaken en zodat we op tijd waren aan de bushalte. Om 7u30 gaat de kindergarden open maar het eerste kindje kwam pas 10 minuten later aan. De kindjes stromen op verschillende tijdstippen toe en eten hun meegebrachte boterhammen op. Ik vroeg mij af of de kindjes verplicht aanwezig moeten zijn vanaf een bepaald tijdstip maar dit ben ik vergeten vragen. Het was niet duidelijk ook, bij ons wordt er met een belsignaal gewerkt maar hier niet. Na een tijdje werden ze net als gisteren in 3 groepen verdeeld, 2 groepjes speelden vrij en 1 groepje mocht de worsten snijden voor het middagmaal. Er zat totaal geen structuur in zoals wij een bereiding zouden doen met kleuters. Ze kregen de worsten, staken ze in hun mond, en sneden zelf. Het valt mij wel op dat de kindjes hier veel zelfstandiger zijn dan bij ons. De 2,5-jarigen snijden de worsten zelf, kunnen zich al zelf aan en uitkleden, smeren zelf hun boterhammen,...
Toen aten ze hun middageten: ovenschotel van puré met worstjes en kaas. We hebben vandaag ook onze doelen die we willen bereiken afgegeven aan T. Hij vond ze goed :) en we gaan het er vrijdag in onze mentormeeting (1u bespreking met mentor) over hebben. Hij vertelde ook dat mensen die voor kleuterleider gestudeerd hebben hier in Noorwegen eigenlijk niet de hele tijd bij de kinderen werken. Ze zijn verantwoordelijk voor de andere volwassenen die bij de kinderen staan en moeten hen opleiden. En ook dat er vroeger voor geen enkele groep tot 5j activiteitjes voorzien waren. Men wil dit meer en meer invoeren maar de experts zeggen dat het kind zo lang mogelijk kind moet blijven en moet kunnen spelen. De kinderen mochten na de lunch ook met de strijkparels spelen. Ze vinden het belangrijk dat ze oefenen op de pincetgreep, meestal spelen ze gewoon met de parels maar inmiddels trainen ze hun motoriek. Wij zouden strijkparels nooit aan 2,5-jarigen geven uit angst dat ze ze in hun mond stoppen of gewoonweg de hele doos op de grond uit zouden gieten. Hier was dit wel het geval, het grootste deel van de parels eindigde op de grond.
Om 13u30 zat onze shift erop, toen hebben we bus 7 genomen en we hadden ons voorgenomen af te stappen waar we iets moois zagen. We wisten dus niet op voorhand waar we naartoe zouden gaan. We kwamen uiteindelijk bij een meer uit, het was er zeer mooi maar het regende wel dus dat maakte het wel wat minder leuk. Gelukkig dat ik mijn roze regenjas gekocht heb voor ik vertrok, ik heb ze hier al goed kunnen gebruiken. Nadat Fien gretig de Chinese toerist had uitgehangen (ze trekt foto's van alles wat op haar weg komt) namen we de bus naar Stavanger centrum. Daar hebben we een beetje gewinkeld en een ijsje gegeten. Jawel, 9 EURO voor 2 bolletjes!!!!!! Ik viel bijna omver maar het heeft heerlijk gesmaakt. Dan terug naar de Red boxes om te eten en nu bijna tijd om te gaan slapen.
Gisteren was afgesproken met onze mentor dat we vandaag pas om 9u30 zouden beginnen. Om 8u10 liep mijn wekker af maar die heb ik nog 5 minuutjes gesnoozed om dan om 8u15 op te staan. Opnieuw de boterhammetjes gemaakt voor deze middag en ontbeten. We waren het uur al uit het oog verloren en moesten ons al lopend naar de bushalte begeven maar gelukkig waren we nog net op tijd. Ik had gisteren goed gekeken wanneer we vandaag moesten bellen, net aan de bruine brug. We waren nog 20 minuten te vroeg op onze stageplaats en hebben ons nog een beetje in de chillroom gezet. Een kamer waar de werknemers (leerkrachten + verzorgers) pauze nemen. Er staat een grote lederen zetel, fruit, koffiemachine... een luxe-leeraarskamer zoals we dat bij ons zouden noemen. Er was net een soort overleggesprek bezig waarbij telkens 1 begeleider per groep aanwezig moet zijn. Er wordt besproken wat wie zal doen die dag en welke ruimtes/lokalen ze nodig hebben. Om 9u30 begon onze shift en toen we in het lokaal van onze groep kwamen hadden de kindjes net yoghurt gegeten en melk gedronken. Er lag nog afval op de grond en het zag er erg rommelig uit. Wij zouden al snel de kindjes laten helpen om alles op te ruimen maar dat was daar precies niet het geval. De kindjes speelden met alles wat in de ruimte te vinden was. Samen met enkele kindjes heb ik in de boekjes gekeken (die er erg aan toe waren trouwens...). Het viel mij op dat veel noorse woorden lijken op nederlandse woorden: park = park, gress = gras, mur = muur, varmluftsballong = luchtballon. De kindjes apprecieerden de moeite die Fien en ik deden om in het Noors voor te lezen. Het alfabet is hetzelfde als bij ons, alleen zijn er 3 extra letters æ ø en å. De klanken zitten ook wel anders dan bij onze uitspraak van de letters en woorden.Om 10u werden de kinderen in 3 groepjes verdeeld: 2 groepjes van 5 kindjes en in het andere zaten er maar 4. L. Deed met haar groepje een lottospelletje maar dit werd niet echt begeleid. We vertelden haar dat we bij ons on school geleerd hebben hoe we zo'n activiteit moesten begeleiden en toen zei ze dat ze dat een goed idee vond en de tweede keer vroeg ze telkens aan mij wat ze nu moest doen en wat nu. Ik vond het wel grappig en je zag dat het spel ook beter verliep. De kindjes konden eerst rustig de kaarten bekijken voordat de spelregels erbij kwamen. Toen ben ik gaan kijken naar de groep van T. Hij ging een muziekactiviteit geven had hij verteld. Toen we in het lokaal kwamen zagen we hem op de grond zitten (o ja, ze willen dat je altijd op de hoogte van de kinderen bent dus om te spelen en iets te zeggen moet je altijd op de grond gaan zitten) en lagen er allemaal muziekinstrumenten rondom hem. De kindjes waren door elkaar muziek aan het maken en er zat geen structuur in. het leek niet op een activiteit maar op vrij muziek maken. Er werden geen regels opgesteld, zoals zorg dragen voor materiaal, stopsignaal,..., bij het spelen met de instrumenten.1 Meisje stelde zich recht en stampte hard met haar voet op haar tamboerijn met als gevolg dat hij helemaal stuk was. T. bleef er heel rustig bij en ging naar haar zitten om rustig uit te leggen dat dat niet mag. Ik dacht bij mijzelf: aléé maak u dan toch eens boos! Maar neen, dat is hier niet de manier hoe ze met kinderen omgaan. Vervolgens ging ik naar het laatste groepje. Daar deden ze een luisterspelletje dat ik eigenlijk echt goed vond. Het spel kan direct in een Belgische kleuterklas gespeeld worden, zonder enige aanpassing. Het was een soort geluidenlotto waarbij elk kind een kaart heeft met verschillende prenten vb: piano, gitaar, helikopter. Op de radio worden de geluiden afgespeeld en als het kind de prent van het geluid heeft, mag het er een schijfje opleggen. Het viel mij op dat de kinderen al veel geluiden herkenden ook al zijn ze nog maar 2,5-3 jaar. Om 11u moest iedereen naar toilet of de pamper laten verversen en werden de handjes gewassen. Daarna gingen ze eten, opnieuw brood met visseneitjes, leverpaté en vandaag was er ook bruine geitenkaas. Op de verpakkingen staan kindjes en het is blijkbaar hun lievelingsbeleg. Daarna gingen de kleinsten slapen in hun buggy's en mochten de anderen opnieuw vrij spelen maar dit keer buiten. Ze werden in hun ski-/regenpakjes gehesen, deden hun laarsjes aan, zetten hun muts op en waren weg. De kleuterschool ligt aan de rand van een bos dus de buitenspeelplaats is eigenlijk tussen de bomen en er is ook hoogteverschil. Er zijn verschillende zandbakken en schommels, ze mogen met de fietsjes van de berg af rijden, ze mogen slingeren aan een touw dat aan een boom hangt. Om 14u werden buiten de boterhammetjes die ze zelf meebrachten opgegeten en dan mochten ze verder spelen tot hun ouders hen kwamen oppiken. Wij zijn het niet gewoon om 4 uren aan een stuk met de kinderen buiten te spelen. maar hier in Noorwegen vinden ze het heel belangrijk dat de kinderen in de natuur kunnen spelen. Ik vond het moeilijk om mee te spelen met de kindjes want ze wilden opnieuw van alles vertellen maar ik verstond hen gewoon niet. Hen duwen op de schommels lukte natuurlijk wel. Om 15u30 zat onze shift erop en namen we bus 7 naar de universiteit. De bus stopt eigenlijk op de campus dus dat is ideaal voor ons. Ik inmiddels de overschot van mijn slaatje van gisteren opgegeten en nu ga ik mijn leerdoelen formuleren voor deze stageperiode.
Deze ochtend moesten we al vroeg opstaan om te ontbijten en onze boterhammetjes te smeren voor onze eerste stagedag. Om 8:00 moesten we bij Monika in haar kantoor zijn om daar enkele zaken te bespreken. Ze was onmiddellijk zeer vriendelijk en stelde vragen over het weekend en de vlucht van vrijdag. We kregen ook informatie omtrent het onderwijssysteem in Noorwegen. De kleuterschool die wij kennen bestaat hier niet. Het is een kindergarden van 1 tot 5 jaar. Moeders hebben hier een jaar betaald ouderschapsverlof waardoor het kind bij haar kan blijven. De "school" is een soort dagverblijf waarbij je leeftijdsgroepen hebt en per leeftijdsgroep van 14 kinderen zijn er 4 volwassenen. 1 Van hen heeft een diploma pre-school teacher en de anderen zijn verzorgers (luxe als je weet dat er in België 1 juf of meester is voor ongeveer 20 kinderen). De indeling van de klasjes kan ook anders zijn, dit is afhankelijk van school tot school maar er wordt meestal per leeftijd gewerkt. Na het gesprek bracht ze ons naar de kindergarden waar we eerst een gesprek hebben gehad met onze mentor. Een man, zeldzaam in België maar hier werken 6 mannen in 1 kindergarden. We bespraken de doelen van onze stage en leerden elkaar een beetje kennen onder leiding van Monika. Vervolgens leidde hij ons rond in het gebouw wat een waar doolhof bleek te zijn. Tot slot kwamen we bij onze groep van 2,5 en 3-jarigen. De lokalen zijn naar hun normen klein maar voor ons viel dat mee, we hebben in België al kleinere lokalen gezien voor meer kinderen. Het viel mij wel op dat de lokalen redelijk leeg zijn. het speelgoed staat opgeborgen in de gangkasten. Ook aan de muren hangen geen knutselwerkjes of dergelijke. Er is geen hoekenwerk zoals bij ons, de kindjes kunnen gewoon doen wat ze willen doen. 14 kinderen in 1 lokaal vinden ze te veel dus om te spelen neemt elke volwassene een groepje van 4 a 5 kindjes om in een ander lokaal rustig te kunnen spelen. Om 11u30 eten de kindjes er boterhammen. Er wordt een bord met beleg op tafel gezet samen met brood en tubes visseneitjes, potjes leverpastei (de raarste dingen voor kinderen zouden wij denken). Dan belegt iedereen zijn eigen boterhammen met een echt mes. Ik had mij aan een tafel gezet met 4 kindjes en als ze om hulp vroegen, kon ik meestal wel begrijpen wat ze wilden door te volgen naar wat ze wezen. Na het eten konden de kindjes gaan slapen of konden ze terug spelen. Slapen doen ze buiten in hun eigen buggy. Ze worden helemaal ingepakt met warme kledij en warme dekens en vinden het helemaal niet erg om buiten te slapen. Ik probeerde wat te spelen met de kindjes die wakker waren maar ik vond het erg moeilijk omdat de kindjes ons niet konden verstaan. Ze probeerden dingen te vertellen maar ik begreep er niets van. Ik had de neiging om Engels te praten tegen hen, uit gewoonte van hier tegen iedereen Engels te praten, maar de kinderen begrijpen ook geen Engels natuurlijk. Ik voelde mij een beetje zoals een kleuter die geen Nederlands kan en les volgt in een Nederlandstalige school. Gelukkig is een kleuter wel snel tevreden en kwamen er al enkele op mijn schoot zitten om samen in de boekjes te kijken en met behulp van wat lichaamstaal kwam ik ook al een beetje verder. Een kind voelt snel aan of iemand open staat om hem wat liefde te geven. Rond 13u30 haalden de begeleiders de doos met boterhamdozen uit. Toen aten ze de boterhammen op die ze van thuis hadden meegebracht. Dit leek mij erg kort op elkaar maar dat is er blijkbaar de gewoonte. Vervolgens moesten de kindjes met een stoeltje een halve kring maken (want er is geen onthaalkring). Ze zongen een liedje, beluisterden een sprookje over een trol die de vijver in Stavanger zou gemaakt hebben met zijn speeksel (wat ik uit de vertaling van onze mentor verstaan heb). Daarna gingen ze naar buiten. Alle kindjes hadden een ski/regenpak aan met laarsjes, kei schattig! Om 14u30 was onze shift afgelopen en konden we naar huis.
De kindjes kunnen terecht in de kindergarden vanaf 8u30 en de ouders kunnen hen vanaf 15u terug oppikken. Omdat het ook een dagverblijf is
kunnen ze er ook gewoon tot 19u blijven.'S morgens eten de kindjes hun ontbijt in de klas, rond 11u30 eten ze boterhammen en om 14u eten ze nogmaals boterhammen.
We namen de bus richting de universiteit maar stopten onderweg bij de kiwi (weet je nog, de supermarkt) om ons avondeten te kopen. Na het typen van dit lang blogbericht heb ik toch wel honger gekregen dus ik ga maar eens gaan koken.
Ik ben Tiffany De Bruyne
Ik ben een vrouw en woon in Red Boxes Universty Stavanger (Noorwegen) en mijn beroep is student kleuteronderwijs, 3e jaar .
Ik ben geboren op 09/03/1992 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: acrotraining geven en reizen.
Ik loop 3 weken stage in Bokkaskogen Barnehage. Een opvang/kleuterschool te Stavanger in Noorwegen.
Gisteren was afgesproken met onze mentor dat we vandaag pas om 9u30 zouden beginnen. Om 8u10 liep mijn wekker af maar die heb ik nog 5 minuutjes gesnoozed om dan om 8u15 op te staan. Opnieuw de boterhammetjes gemaakt voor deze middag en ontbeten. We waren het uur al uit het oog verloren en moesten ons al lopend naar de bushalte begeven maar gelukkig waren we nog net op tijd. Ik had gisteren goed gekeken wanneer we vandaag moesten bellen, net aan de bruine brug. We waren nog 20 minuten te vroeg op onze stageplaats en hebben ons nog een beetje in de chillroom gezet. Een kamer waar de werknemers (leerkrachten + verzorgers) pauze nemen. Er staat een grote lederen zetel, fruit, koffiemachine... een luxe-leeraarskamer zoals we dat bij ons zouden noemen. Er was net een soort overleggesprek bezig waarbij telkens 1 begeleider per groep aanwezig moet zijn. Er wordt besproken wat wie zal doen die dag en welke ruimtes/lokalen ze nodig hebben. Om 9u30 begon onze shift en toen we in het lokaal van onze groep kwamen hadden de kindjes net yoghurt gegeten en melk gedronken. Er lag nog afval op de grond en het zag er erg rommelig uit. Wij zouden al snel de kindjes laten helpen om alles op te ruimen maar dat was daar precies niet het geval. De kindjes speelden met alles wat in de ruimte te vinden was. Samen met enkele kindjes heb ik in de boekjes gekeken (die er erg aan toe waren trouwens...). Het viel mij op dat veel noorse woorden lijken op nederlandse woorden: park = park, gress = gras, mur = muur, varmluftsballong = luchtballon. De kindjes apprecieerden de moeite die Fien en ik deden om in het Noors voor te lezen. Het alfabet is hetzelfde als bij ons, alleen zijn er 3 extra letters æ ø en å. De klanken zitten ook wel anders dan bij onze uitspraak van de letters en woorden.Om 10u werden de kinderen in 3 groepjes verdeeld: 2 groepjes van 5 kindjes en in het andere zaten er maar 4. L. Deed met haar groepje een lottospelletje maar dit werd niet echt begeleid. We vertelden haar dat we bij ons on school geleerd hebben hoe we zo'n activiteit moesten begeleiden en toen zei ze dat ze dat een goed idee vond en de tweede keer vroeg ze telkens aan mij wat ze nu moest doen en wat nu. Ik vond het wel grappig en je zag dat het spel ook beter verliep. De kindjes konden eerst rustig de kaarten bekijken voordat de spelregels erbij kwamen. Toen ben ik gaan kijken naar de groep van T. Hij ging een muziekactiviteit geven had hij verteld. Toen we in het lokaal kwamen zagen we hem op de grond zitten (o ja, ze willen dat je altijd op de hoogte van de kinderen bent dus om te spelen en iets te zeggen moet je altijd op de grond gaan zitten) en lagen er allemaal muziekinstrumenten rondom hem. De kindjes waren door elkaar muziek aan het maken en er zat geen structuur in. het leek niet op een activiteit maar op vrij muziek maken. Er werden geen regels opgesteld, zoals zorg dragen voor materiaal, stopsignaal,..., bij het spelen met de instrumenten.1 Meisje stelde zich recht en stampte hard met haar voet op haar tamboerijn met als gevolg dat hij helemaal stuk was. T. bleef er heel rustig bij en ging naar haar zitten om rustig uit te leggen dat dat niet mag. Ik dacht bij mijzelf: aléé maak u dan toch eens boos! Maar neen, dat is hier niet de manier hoe ze met kinderen omgaan. Vervolgens ging ik naar het laatste groepje. Daar deden ze een luisterspelletje dat ik eigenlijk echt goed vond. Het spel kan direct in een Belgische kleuterklas gespeeld worden, zonder enige aanpassing. Het was een soort geluidenlotto waarbij elk kind een kaart heeft met verschillende prenten vb: piano, gitaar, helikopter. Op de radio worden de geluiden afgespeeld en als het kind de prent van het geluid heeft, mag het er een schijfje opleggen. Het viel mij op dat de kinderen al veel geluiden herkenden ook al zijn ze nog maar 2,5-3 jaar. Om 11u moest iedereen naar toilet of de pamper laten verversen en werden de handjes gewassen. Daarna gingen ze eten, opnieuw brood met visseneitjes, leverpaté en vandaag was er ook bruine geitenkaas. Op de verpakkingen staan kindjes en het is blijkbaar hun lievelingsbeleg. Daarna gingen de kleinsten slapen in hun buggy's en mochten de anderen opnieuw vrij spelen maar dit keer buiten. Ze werden in hun ski-/regenpakjes gehesen, deden hun laarsjes aan, zetten hun muts op en waren weg. De kleuterschool ligt aan de rand van een bos dus de buitenspeelplaats is eigenlijk tussen de bomen en er is ook hoogteverschil. Er zijn verschillende zandbakken en schommels, ze mogen met de fietsjes van de berg af rijden, ze mogen slingeren aan een touw dat aan een boom hangt. Om 14u werden buiten de boterhammetjes die ze zelf meebrachten opgegeten en dan mochten ze verder spelen tot hun ouders hen kwamen oppiken. Wij zijn het niet gewoon om 4 uren aan een stuk met de kinderen buiten te spelen. maar hier in Noorwegen vinden ze het heel belangrijk dat de kinderen in de natuur kunnen spelen. Ik vond het moeilijk om mee te spelen met de kindjes want ze wilden opnieuw van alles vertellen maar ik verstond hen gewoon niet. Hen duwen op de schommels lukte natuurlijk wel. Om 15u30 zat onze shift erop en namen we bus 7 naar de universiteit. De bus stopt eigenlijk op de campus dus dat is ideaal voor ons. Ik inmiddels de overschot van mijn slaatje van gisteren opgegeten en nu ga ik mijn leerdoelen formuleren voor deze stageperiode.
