Normaal zou Chica dinsdagavond om 23.00h geland zijn op Schiphol. Op dinsdag morgen kwam het bericht dat er op Spanje al 8 luchthavens dicht waren omdat die IJslandse vulkaan terug aswolken de lucht in stuurde.
Malaga Air-port was nog open,
dus wij met z'n alle maar hopen dat Malaga nog een paar uurkes op wou blijven.
Niet dus, vlak voor ze zouden gaan vliegen werd de vlucht als nog gecanceld.
Gelukkig kon er een dag later al terug gevlogen worden,
zo lande Chica dus op woensdagmiddag half 2 op Rotterdam air-port.
Omdat ik dus geen vervoer meer geregeld kreeg werd er afgesproken dat Chica voor 1 nachtje mee met Anja en Janus van Galgo support mee naar huis zou gaan.
En zij zouden Chica dan donderdag morgen brengen.
Gelukkig belde Anja op woensdag nog om te vertellen hoe Chica de reis doorstaan had en hoe het met haar ging.
Eigenlijk is het heel kort samen te vatten hoe het met Chica was:
moe, bang, bang, bang en heel erg mooi.
Na nog een slapeloze nacht kwam Chica dan eindelijk in haar nieuwe thuis aan.
Anja had geen woord gelogen.
Chica is nog steeds een beetje moe en doet dus nog veel slapen,
ook is ze heel erg bang.
Maar hier gaan we stapje voor stapje aan werken, helemaal op Chica haar eigen tempo.
En de foto's bevestigen dat het een echt plaatje is
Maandag morgen een hoop lawaai, tumult en geblaf in de tuin.
Kijk eens van ver maar er was niet direct iets te zien en dacht dus dat ze weer op muizen of konijntjes aan het blaffen waren. Enige tijd later zie ik Samuga met een egel in haar bek lopen.
Ikke toch naar buiten om vast te stellen dat het 1-0 was in het voordeel van de honden (dacht ik)
Neem dus de schop en gooi de egel over de omheining met de bedoeling hem/haar daar een waardig plekje te geven.
Maar krijg ondertussen telefoon en de egel gaat uit mijn gedachte.
's avonds denk ik er in 1 keer weer aan dat ik nog een egel moet begraven.
Dus ikke met schop en al op weg om de egel te zoeken,
die ik dus niet meer kon vinden blijkbaar was het dus 0-1 voor de egel geworden.
Dus daar stond ik te gapen met mijn schop en 2 vragende ogen op mijn rug brandend van m'n vriendje die na enige tijd toch maar kwam vragen wat ik daar stond te doen.
Toen ik hem vol ontzag vertelde dat mijn gedachte dode egel terug tot leven gekomen was wist het vriendje niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken,
maar ik hoorde hem ondertussen toch luid proesten van het lachen en iets zeggen in de trend van zot zeg ik U zot
You see nooit een saai moment met mijn bende honden
