Puur per toeval botste ik op een foto van Ice toen nog Rocki. Als of het was magie, maar op slag wist ik dat die hond die mij van op de foto aankeek de mijne ging worden. Dat hij via een andere organisatie bemiddeld werd kon mij niks schelen, een geredde hond is nu eenmaal een geredde hond. Dan maakt het niet uit vanwaar die hond komt. Dus ik ging aan het mailen om meer over Rocki te weten te komen. Alles ging vlot en een weekje later zou er een huisbezoek gebeuren. Het bewuste huisbezoek werd zonder enig probleem direct goedgekeurd. Maar s'avonds kwam het slechte nieuws dat Rocki niet meer in Spanje was, op zich goed natuurlijk want uit Spanje wil zeggen weg uit de hel. Rocki zou via een andere organisatie naar Frankrijk gehaald zijn en daar nu in opvang verblijven.
Via welke organisatie dat Rocki naar Frankrijk gehaald was daar hadden we het raden naar en dus begon er een nachtelijke internet zoektocht achter Rocki. De zoektocht kwam tot een einde met een halve smeekmail in mijn beste Frans richting Frankrijk dit om half 9 de volgende ochtend. Deze mail werd op zondag nog beantwoord met dat het ook in het Engels mocht en dat er nog geen zekerheid was of dat het opvanggezin Rocki zelf zou adopteren of niet, maar ze zouden mijn mail doorsturen aan de opvangmama dan kon ze nog zien wat ze deed. Enkele dagen later kreeg ik de verlossende mail dat ze Rocki wel wou laten gaan als ik hem adopteerde.
Maar een hond uit Frankrijk halen blijkt soms moeilijker dan een hond uit Spanje over laten komen. Gelukkig genoeg kwam Kathi die voorzitster van sos-levriers de organisatie die nu de adoptie van Rocki regelde eind oktober onze kant uit, ze ging namelijk op bezoek bij haar dochter die in Luxemburg woont en wou Rocki voor ons wel meebrengen tot in Luxemburg.
En zo werd op 31 oktober de adoptie van Rocki die nu door het leven gaat als Ice een feit.
