Mmm...zo lief, je smsje!!! Wat is het leuk om je dag zo te moeten starten. Had dit al tijdje moeten missen... Maar durfde je niets terug sturen, wil je niet in problemen brengen thuis... Zal je straks wel antwoorden, als ik weet dat je in je auto zit.
Gisteren avond genoten van mijn zeteltje, me and mister Grey... Was eigenlijk moe. Had geen courage meer om hier iets neer te pennen.
Ja, ik heb er deugd van om je te horen. En ik wil je horen! Ben heel blij je te horen, anders zou ik sterven van ongerustheid... Maar jij als persoon interesseert me ook wel... Hoe is je week verlopen, hoe ziet je weekend eruit, hoe ist opt werk, hoe gaat het simpelweg met jou... Dat zijn de basiszaken, al de rest is super erbij en leuk en opwindend en erotisch... Wou gewoon dat je weet wat er door mijn koppeke gaat ook. Versta me niet verkeerd, ik geniet met volle teugen van ons sms-verkeer. ABSOLUUT !!!
Ge mag gerust af en toe (en meer ook zelfs ) iets van je laten weten. Heb daar totaal geen probleem mee.
Ik zit gewoon zo in elkaar van gevoelens, ben een emo-kip, kan daar niet veel aan veranderen. Maar ik zie dat niet negatief. Wees blij dat ik gewoon vertel wat er door mijn hoofd gaat. Ben gewoon eerlijk in deze zaken.
Dus Nick, no hard feelings, ge moet je daar niet voor excuseren...
Love you, maar da weet ge wel... Miss you...maar da weet ge ook... Dikke knuffels terug!!!
Sophietjee
PS: de kids zijn goed thuisgekomen, wel woordewisseling met mister ex, hij wou ze niet naar huis brengen, ben er dan zelf om mogen rijden...vandaag ligt het advies van de sociaal assistent inleesbaar op de rechtbank, ga dan direct zien welk advies ze geeft naar zijn eis tot co-ouderschap toe, fingers crossed, ppff... another heavy day...stress...
Ja, gevoelens kunnen verwarrend zijn. Ben heel blij je gisteren gehoord te hebben, je hebt je eigen regels doorbroken omdat je het nodig had. (Ik heb het soms ook nodig, maar dan moet ik doorbijten...) Vergeet wel niet dat iedereen gevoelens heeft, het jojo-effect dat je veroorzaakt in mijn hartje en in mijn koppeke is moeilijk te snappen... Gisteren was leuk, vandaag val ik terug in een leegte, minder leuk natuurlijk. Jij had het dus nodig en dan ben ik er voor je... Ik ben er eigenlijk altijd voor je, omgekeerd is dat moeilijker... En zal er mss ooit een dag komen dat jij er ook voor mij zal zijn??? Dat kan alleen jij uitmaken.
Vandaag fris en monter opgestaan, dacht dat ik het niet zo gemakkelijk zou gehad hebben... Deze middag eerste match van mijn jongste! Verpletterend gewonnen en hij heeft van de 13 goals, er 3 gemaakt, niet slecht voor een debutantje... mama terug super trots. Mijn beide jongens zijn tamelijk goed in hun eigen sportdiscipline...zalig gewoon. Ik sta achter hen voor 500%, vind sport ooo zo belangrijk. Het leert ze doorbijten, niet opgeven en ook heel belangrijk, op het veld staan als een team!!!
Yesterday, what a day... Met vrienden op schok, leuke tijd beleefd..
En daar nog eens bovenop was het een zwoele dag!!! Lekker hete smsjes van Nick, heel de middag door... Sophietjee op en tot hitsig... I want you Nick!!! De drang wordt alleen maar groter en groter, het verlangen naar jou. Was eerst niet thuis, kon er niet aan toegeven, wou wel want voelde nattigheid opborrelen tussen de beentjes. Enkele flessen cava gekraakt met vrienden, kan daar niet meer goed tegen... daar had ik weer de combi drank-opwinding... Tarzan heeft werk gehad éénmaal thuis. Nadien wel in slaap gevallen in de zetel...voldaan!
Nu wacht er een lekker heet badje op mij, ja, alles is hier heet bij mij. LOL Just enkele km's achter de kiezen, dus het zal lekker ontspannend zijn...
Enjoy your sunday!!! (en de zon is volop aanwezig, zalig...)
Gelukkig heb ik niet dé ingewikkeldste afspraken staan deze morgen. Na die dl's drank van gisteren avond kan ik daar nu eigenlijk niet tegen. Veel te laat in mijn bed, veel te weinig slaap naar mijn normen. Maar ja, als je plezier wil hebben, dan is dat een geseling waard zeker. Ben in mijn bed gekropen met veel zin, moest aan Nick denken, jammer dat hij niet naast me lag... Dan maar terug tarzan laten kennis maken met een op en top hitsig Sophietjee... Maar in mijn gedachten was er iemand anders mij aant verwennen.
Nadien als een blok in slaap gevallen, dat kan de combi drank-lust wel eens veroorzaken...
Nu draag ik er natuurlijk de gevolgen van, een zwaar hoofd, een leeg gevoel en moe zijn...
Ppff...wat mis ik zijn smsjes, zijn mailtjes, het samen verlangen naar elkaar, wetende wat we graag hebben... Wat verlang ik naar zijn ontdekkende handen, zijn zwoele zoenen, zijn lekkere tong, naar hitsige nero, naar zijn lekker lijf ... Kan er nu enkel van dromen en hopen dat mijn dromen ooit eens uitkomen!!!
Hoop echt dat ik niet zomaar uit je koppeke zal verdwijnen...Zou erg zijn was het zo wel, anders was dit een teken dat ik niets voor je betekend heb of nog beteken... Wou dit nog toevoegen aan mijn relaas van gisteren.
Vanavond start een weekend zonder kids, het eerste na een maand, heb het gevoel dat ik verloren ga lopen. Morgenochtend opgegeven om te gaan werken, kwestie dat mijn weekend snel voorbijgaat. Vanavond vrienden over de vloer, genieten drankje en hapje. Meer moet dat niet zijn. Beetje quality time, mijn sociale contacten onderhouden. Morgenavond naar de basket, heb er zin in! Moet me mentaal voorbereiden op de clash die komt, zijn een weddenschap aangegaan met alle basket-mama's. Binnenkort spelen we een match tegen onze kids... 't zal wel een nederlaag worden, maar ik hoop vooral veel leute en plezier te maken...
Merciekes zenne, kwas aangenaam verrast door je smsjes en je "update"...maar ik moet toegeven dat ik eerst twijfelde om je te antwoorden. Pas op, ben wel blij iets van je te vernemen hoor, beter slecht nieuws dan totaal geen nieuws.
Voor jou is dit moeilijk, denk ik. Maar inderdaad ook enorm voor mij, ik zit terug op een roetsbaan van gevoelens... Gisteren sad, vandaag weer happier. Het is heel moeilijk voor mij om een evenwichtig gemiddelde te vinden. Ik durf ook niet volop genieten van je lieve smsjes met de notie dat je volgende week terug kan komen met heel slecht nieuws voor mij. Snap je??? Ik zou er wel voluit van willen genieten, maar ik mag het mezelf niet toelaten...nu toch efkes niet... Na al de miserie die ik al heb meegemaakt, bouw je automatisch een muur rond je op...met de hoop niet meer gekwetst te worden. Al besef ik maar al te goed dat je in je leven bepaalde risico's moet nemen als je ooit terug gelukkig wilt worden. En inderdaad, soms lopen zaken anders dan gepland. Moesten we alles in de hand hebben, zou het ook niet leuk zijn. Dat ik dus momenteel pijn heb, is niet jouw schuld, ik verwijt jou niets, het is mijn eigen schuld, ik had die muur rond me misschien hoger moeten maken?! Jou toelaten tot mijn hart was een bewuste keuze, je zit nog altijd diep vanbinnen en daar blijf je momenteel ook...
Ben content voor jou dat het er thuis wat rustiger aan toe gaat, maar anderzijds ben ik stiekem jalours, ppff... Waarom mag ik niet genieten van jouw aanwezigheid, waarom mag ik niet genieten van je knuffels, van je kussen.
Ook ik heb me volop op mijn werk gestort, ik hoor mijn baas allesinds niet klagen...Ik zoek er de nodige afleiding in, moet dan minder denken aan jou.
Ik weet alleen niet hoeveel weken ik dit nog overleef, zal wel zien zeker...
Zoals ik al eens vermelde: Meeting you was fate, becoming your friend was a choice, but falling in love with you was beyond my control...
xxx Sphietjee
ps Ik wist niet of ik per mail mocht antwoorden, dan maar hier gedaan dus...
Begin deze blogpost terug zonder titel, gewoon momenteel geen inspiratie. Der zal misschien wel nog iets te binnen schieten.
Zoals ik gisteren zei, zijn we hier thuis vandaag, geen school. Heb ervan geprofiteerd om iets later op te staan deze morgen. Ik kon het gebruiken, de laatste week niet zo denderend geslapen door het piekeren van dien.
De ochtend doorlopen zoals een doodnormale dag in de week, boodschappen doen, eten maken, tussenin den oudsten voorbereiden op zijn grote wiskundetoets op vrijdag. Wat kruipt er daar energie in zeg, niet te schatten.
Deze morgen wakker geworden met heel veel zin... maar natuurlijk niemand in mijn bed om die honger te stillen... Dus tarzan van tussen het stof moeten halen, die was ook blij om me terug te zien. Wat wil je, na een week rust... Broodnodig om terug in actie te schieten... Mijn gedachten zaten bij Nick, het was alsof hij het was die me deed genieten. Het idee dat zijn handen over mijn lichaam geleden, ze voelen me, ze kneden me, ze kietelen me...mmm... De gedachte dat onze tongen worstelen met elkaar, ze proeven elkaars warmte, ze blijken elkaar zo goed te kennen... Had zo een zin in je...die honger is nog altijd niet gestild, ik blijf naar je verlangen. Ik kan enkel hopen dat jouw gevoel ook nog in die richting uit gaat, dat je ook nog altijd naar mij verlangt!!! En had graag, indien dit niet meer zo zou zijn, je me dit wel laat weten. Het zal me verschrikkelijk veel pijn doen, dat weet ik, maar beter iets weten, dan in het ongewisse te blijven vissen, geduldig afwachten tot je het geduld moet opgeven omdat je niets van hem hoort...
Straks de fiets nemen en een toerke gaan uitwaaien met de kids, nu het niet sneeuwt en de wegen er goed bijliggen.
Grote ellende op de wegen deze morgen, gelukkig moet ik niet te ver. Toch denk je dan eens aan mensen van wie je weet die veel op de baan zijn en kan je maar enkel hopen dat ze voorzichtig rijden... Ja Nick, ik heb aan je moeten denken, mijn vinger plakte bijna aan mijn gsm om je een veilige trip te wensen deze morgen. Maar ik weet dat ik het niet"mag" doen, dus heb ik mijn sterk moeten houden om je niet te smsen...ppfff... Das een hele zware opgave, als je het maar weet... Allé ja, "niet mogen" is zwaar gezegd, je zou het waarschijnlijk niet leuk hebben gevonden... Weet je wel hoe heftig het voor me is om ons mailverkeer en smsverkeer te stalken? Denk dat ik nu wel toon aan mezelf welk karakter ik heb, al heb ik het er verschrikkelijk lastig mee, bijna onmenselijk. Hoop dat het voor jou even moeilijk is!!!
Vandaag had ik het door en door koud op 't werk...kreeg het niet warm, nochtans lekker warm gekleed. Dan maar efkes genoten van een warm zonnebankje over de middag. Alhoewel warm, in het begin had het ijskoud, met de gevolgen vandien. Mijn lichaam reageerde prompt door het koude oppervlakte...moet niet vertellen wat er recht kwam staan zeker? Moest ik bij jou zijn geweest, wist ik wel enkele manieren om me op te warmen... Jij zou ook geen kou lijden, mmm... Lekker rollebollen, genieten van elkaar, we zouden wel warmlopen. Voorlopig blijft dit enkel bij dromen...
Morgen een dagje thuis, eens beetje langer blijven liggen, wat een leuke gedachte...
Nu ga ik aan het eten beginnen, misschien dat ik vanavond nog terug kom als ik tijd vind.
"Slaaplekker" ga ik niet zeggen...eigenlijk geen zin om te gaan slapen, ware het niet dat ik morgen terug fris man, euh.. vrouw moet zijn.
Wat zijn de avonden leeg... Just zoals ik me momenteel voel...
Nu denkt hij nog aan mij, maar zal dat zo blijven? Zal hij me niet uit zijn gedachten bannen? Proberen te vergeten, of is er niets te proberen aan, en vergeet hij me zomaar? Al die vragen, geen antwoorden...
Opstaan, badje nemen, ontbijten, klaarmaken, alles op een vast ritme... Misschien ééntonig, ik weet het niet. Maar het helpt me wel opt tijd klaar zijn om te gaan werken.
Ben gisteren maar laat kunnen inslapen, maar voel me betrekkelijk uitgeslapen, daar zal mijn bad wel voor iets tussenzitten. Int weekend is er niet veel van terecht gekomen (van uitslapen), gisteren gewekt om half 8, ppff...we lagen plots met drie in mijn bed. En ge moet niet denken dat die dan nog efkes kunnen stilliggen of stil zijn. Maar ja, 't was ze vergeven, hadden iets geknutseld voor mij, mijn hart smolt prompt.
Gisteren avond in bed dus liggen nadenken, over alles en nog wat. De bedenking dat ik wel eens stik jalours zou kunnen zijn op zijn madam, stak de kop op. Het idee, dat ze deze week, dit weekend hebben liggen rollebollen om het goed te maken.. nee, moet er niet aan denken. Het pure beleven, genieten van elkaar... wou dat ik die vrouw was... Maar ik ga er niet teveel bij stilstaan, doe er enkel mijzelf verdriet mee.
We zullen er maar eens invliegen zeker, mijn wakkere wekkers van gisteren, liggen blijkbaar nog in dromenland. Aja, want het is school vandaag, waarom zouden ze dan vroeg moeten opstaan???
Wat kan me die fu....ng tarzan momenteel schelen, hij zit diep opgeborgen tussen mijn lingerie. Wil momenteel niet aan de aangename momenten ervan herinnerd worden omdat ik dan teveel moet denken aan een persoon die ik mis...
Ben blijkbaar (momenteel toch) alle gevoel kwijt. Bedoel dan alle gevoel naar mezelf toe. Geen zin om mezelf te verwennen, der is geen aanzet tot. Zou niet weten waarom ik momenteel moet genieten, van wat ik zou moeten genieten. Niets die me momenteel opwindt, niets waarop ik vol gevoel positief kan/moet antwoorden. Een gevoelloos wezen... Herken mezelf er niet in, dit ben ik niet... Sophie treedt uit haarzelf! Nee, de Sophie van gewoonlijk, steekt zich voor het moment weg, ze speelt verstoppertje...hide and seek... Met de hoop, vroeg of laat gevonden te worden! (dan wel liever vroeg, alst niet geeft )
De enige persoon van wie ik zou willen dat hij me vindt, maakt momenteel enkel deel uit van mijn dromen... En ik ben het "lijdend voorwerp".
Er was eens een wereld waarin mensen twee hoofden hadden en vier armen en vier benen. Twee mensen in één lichaam, een superwezen. Maar zoals dat gaat met superwezens: ze worden overmoedig en dagen de goden uit. Hoogmoed moet bestraft worden! Vrij meedogenloos zelfs. Oppermachtige god Zeus hakte de superwezens zonder aarzelen in twee helften. Dat moest ze leren. Amper één hoofd bleef over, twee armen en twee benen. Eén enkelvoudig zielig hoopje mens. Eén helftje, voor eeuwig gedoemd om te smachten naar zijn andere helft. Een onaf geheel, voor altijd rusteloos op zoek naar dat ontbrekend stuk van zichzelf... Sommige helften vinden elkaar en klikken prompt als magneten in elkaars armen. Anderen hebben minder geluk en vinden hun missende helft nooit. Ze sluiten schijnhelften in de armen, maar dat klikt niet, de puzzelstukken passen niet. Ze zoeken verder maar vinden niet en gaan smachtend ten onder. De ultieme verliefdheid laat zich uiteindelijk altijd onderscheiden!!!
Ik loop hier juist verloren, ook al zijn de kids thuis. Ze komen niets tekort hoor, maar ik leef de laatste dagen in een roes. Thuiskomen, voor niets geen zin hebben...de wereld rond me kan ontploffen... Gelukkig was het een super drukke werkweek, alle uren van de dag mijn bezigheid, ben er heel blij om. Anders zat ik toch maar te piekeren. Piekeren over iets waar je niets aan kan verhelpen. >:O
Belooft ook weer een druk weekend te worden, ppff... heb het gevoel dat ik mezelf eens zal voorbijlopen.
Eerst was er geen match zondag maar blijkbaar moet er nog één ingehaald worden van toen het sneeuwde... Och ja, beter zo...
Straks verstrooiing, krijg nog bezoek, ook blij om.
Had eerst geen zin om deze blog verder te zetten, wetende dat Nick mijn gedachten en mijn leven hier verder kan volgen. Op zich is dit geen probleem, maar het is gewoon niet fair dat ik niets van hem weet...Niet eerlijk verdeeld, of hoe zeggen ze het...
Maar dan zou ik het weer spijtig vinden voor mezelf, dit is een goeie uitlaatklep, is iets wat ik moet doen. Vraag me niet waarom, het is gewoon zo.
Ga me deze avond als kids in bed liggen, gewoon verdiepen in een typisch vrouwenboekje...suite 1102, een erotisch verhaal. Kan er misschien nog iets uit leren (allé, gelukkig ben ik mijn zin voor humor niet kwijt!)
) iets van je laten weten. Heb daar totaal geen probleem mee. "Embarassed"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
){kind=link}