Merciekes zenne, kwas aangenaam verrast door je smsjes en je "update"...maar ik moet toegeven dat ik eerst twijfelde om je te antwoorden. Pas op, ben wel blij iets van je te vernemen hoor, beter slecht nieuws dan totaal geen nieuws.
Voor jou is dit moeilijk, denk ik. Maar inderdaad ook enorm voor mij, ik zit terug op een roetsbaan van gevoelens... Gisteren sad, vandaag weer happier. Het is heel moeilijk voor mij om een evenwichtig gemiddelde te vinden. Ik durf ook niet volop genieten van je lieve smsjes met de notie dat je volgende week terug kan komen met heel slecht nieuws voor mij. Snap je??? Ik zou er wel voluit van willen genieten, maar ik mag het mezelf niet toelaten...nu toch efkes niet... Na al de miserie die ik al heb meegemaakt, bouw je automatisch een muur rond je op...met de hoop niet meer gekwetst te worden. Al besef ik maar al te goed dat je in je leven bepaalde risico's moet nemen als je ooit terug gelukkig wilt worden. En inderdaad, soms lopen zaken anders dan gepland. Moesten we alles in de hand hebben, zou het ook niet leuk zijn. Dat ik dus momenteel pijn heb, is niet jouw schuld, ik verwijt jou niets, het is mijn eigen schuld, ik had die muur rond me misschien hoger moeten maken?! Jou toelaten tot mijn hart was een bewuste keuze, je zit nog altijd diep vanbinnen en daar blijf je momenteel ook...
Ben content voor jou dat het er thuis wat rustiger aan toe gaat, maar anderzijds ben ik stiekem jalours, ppff... Waarom mag ik niet genieten van jouw aanwezigheid, waarom mag ik niet genieten van je knuffels, van je kussen.
Ook ik heb me volop op mijn werk gestort, ik hoor mijn baas allesinds niet klagen...Ik zoek er de nodige afleiding in, moet dan minder denken aan jou.
Ik weet alleen niet hoeveel weken ik dit nog overleef, zal wel zien zeker...
Zoals ik al eens vermelde: Meeting you was fate, becoming your friend was a choice, but falling in love with you was beyond my control...
xxx Sphietjee
ps Ik wist niet of ik per mail mocht antwoorden, dan maar hier gedaan dus...
Begin deze blogpost terug zonder titel, gewoon momenteel geen inspiratie. Der zal misschien wel nog iets te binnen schieten.
Zoals ik gisteren zei, zijn we hier thuis vandaag, geen school. Heb ervan geprofiteerd om iets later op te staan deze morgen. Ik kon het gebruiken, de laatste week niet zo denderend geslapen door het piekeren van dien.
De ochtend doorlopen zoals een doodnormale dag in de week, boodschappen doen, eten maken, tussenin den oudsten voorbereiden op zijn grote wiskundetoets op vrijdag. Wat kruipt er daar energie in zeg, niet te schatten.
Deze morgen wakker geworden met heel veel zin... maar natuurlijk niemand in mijn bed om die honger te stillen... Dus tarzan van tussen het stof moeten halen, die was ook blij om me terug te zien. Wat wil je, na een week rust... Broodnodig om terug in actie te schieten... Mijn gedachten zaten bij Nick, het was alsof hij het was die me deed genieten. Het idee dat zijn handen over mijn lichaam geleden, ze voelen me, ze kneden me, ze kietelen me...mmm... De gedachte dat onze tongen worstelen met elkaar, ze proeven elkaars warmte, ze blijken elkaar zo goed te kennen... Had zo een zin in je...die honger is nog altijd niet gestild, ik blijf naar je verlangen. Ik kan enkel hopen dat jouw gevoel ook nog in die richting uit gaat, dat je ook nog altijd naar mij verlangt!!! En had graag, indien dit niet meer zo zou zijn, je me dit wel laat weten. Het zal me verschrikkelijk veel pijn doen, dat weet ik, maar beter iets weten, dan in het ongewisse te blijven vissen, geduldig afwachten tot je het geduld moet opgeven omdat je niets van hem hoort...
Straks de fiets nemen en een toerke gaan uitwaaien met de kids, nu het niet sneeuwt en de wegen er goed bijliggen.
Grote ellende op de wegen deze morgen, gelukkig moet ik niet te ver. Toch denk je dan eens aan mensen van wie je weet die veel op de baan zijn en kan je maar enkel hopen dat ze voorzichtig rijden... Ja Nick, ik heb aan je moeten denken, mijn vinger plakte bijna aan mijn gsm om je een veilige trip te wensen deze morgen. Maar ik weet dat ik het niet"mag" doen, dus heb ik mijn sterk moeten houden om je niet te smsen...ppfff... Das een hele zware opgave, als je het maar weet... Allé ja, "niet mogen" is zwaar gezegd, je zou het waarschijnlijk niet leuk hebben gevonden... Weet je wel hoe heftig het voor me is om ons mailverkeer en smsverkeer te stalken? Denk dat ik nu wel toon aan mezelf welk karakter ik heb, al heb ik het er verschrikkelijk lastig mee, bijna onmenselijk. Hoop dat het voor jou even moeilijk is!!!
Vandaag had ik het door en door koud op 't werk...kreeg het niet warm, nochtans lekker warm gekleed. Dan maar efkes genoten van een warm zonnebankje over de middag. Alhoewel warm, in het begin had het ijskoud, met de gevolgen vandien. Mijn lichaam reageerde prompt door het koude oppervlakte...moet niet vertellen wat er recht kwam staan zeker? Moest ik bij jou zijn geweest, wist ik wel enkele manieren om me op te warmen... Jij zou ook geen kou lijden, mmm... Lekker rollebollen, genieten van elkaar, we zouden wel warmlopen. Voorlopig blijft dit enkel bij dromen...
Morgen een dagje thuis, eens beetje langer blijven liggen, wat een leuke gedachte...
Nu ga ik aan het eten beginnen, misschien dat ik vanavond nog terug kom als ik tijd vind.
"Slaaplekker" ga ik niet zeggen...eigenlijk geen zin om te gaan slapen, ware het niet dat ik morgen terug fris man, euh.. vrouw moet zijn.
Wat zijn de avonden leeg... Just zoals ik me momenteel voel...
Nu denkt hij nog aan mij, maar zal dat zo blijven? Zal hij me niet uit zijn gedachten bannen? Proberen te vergeten, of is er niets te proberen aan, en vergeet hij me zomaar? Al die vragen, geen antwoorden...
Opstaan, badje nemen, ontbijten, klaarmaken, alles op een vast ritme... Misschien ééntonig, ik weet het niet. Maar het helpt me wel opt tijd klaar zijn om te gaan werken.
Ben gisteren maar laat kunnen inslapen, maar voel me betrekkelijk uitgeslapen, daar zal mijn bad wel voor iets tussenzitten. Int weekend is er niet veel van terecht gekomen (van uitslapen), gisteren gewekt om half 8, ppff...we lagen plots met drie in mijn bed. En ge moet niet denken dat die dan nog efkes kunnen stilliggen of stil zijn. Maar ja, 't was ze vergeven, hadden iets geknutseld voor mij, mijn hart smolt prompt.
Gisteren avond in bed dus liggen nadenken, over alles en nog wat. De bedenking dat ik wel eens stik jalours zou kunnen zijn op zijn madam, stak de kop op. Het idee, dat ze deze week, dit weekend hebben liggen rollebollen om het goed te maken.. nee, moet er niet aan denken. Het pure beleven, genieten van elkaar... wou dat ik die vrouw was... Maar ik ga er niet teveel bij stilstaan, doe er enkel mijzelf verdriet mee.
We zullen er maar eens invliegen zeker, mijn wakkere wekkers van gisteren, liggen blijkbaar nog in dromenland. Aja, want het is school vandaag, waarom zouden ze dan vroeg moeten opstaan???
Wat kan me die fu....ng tarzan momenteel schelen, hij zit diep opgeborgen tussen mijn lingerie. Wil momenteel niet aan de aangename momenten ervan herinnerd worden omdat ik dan teveel moet denken aan een persoon die ik mis...
Ben blijkbaar (momenteel toch) alle gevoel kwijt. Bedoel dan alle gevoel naar mezelf toe. Geen zin om mezelf te verwennen, der is geen aanzet tot. Zou niet weten waarom ik momenteel moet genieten, van wat ik zou moeten genieten. Niets die me momenteel opwindt, niets waarop ik vol gevoel positief kan/moet antwoorden. Een gevoelloos wezen... Herken mezelf er niet in, dit ben ik niet... Sophie treedt uit haarzelf! Nee, de Sophie van gewoonlijk, steekt zich voor het moment weg, ze speelt verstoppertje...hide and seek... Met de hoop, vroeg of laat gevonden te worden! (dan wel liever vroeg, alst niet geeft )
De enige persoon van wie ik zou willen dat hij me vindt, maakt momenteel enkel deel uit van mijn dromen... En ik ben het "lijdend voorwerp".
Er was eens een wereld waarin mensen twee hoofden hadden en vier armen en vier benen. Twee mensen in één lichaam, een superwezen. Maar zoals dat gaat met superwezens: ze worden overmoedig en dagen de goden uit. Hoogmoed moet bestraft worden! Vrij meedogenloos zelfs. Oppermachtige god Zeus hakte de superwezens zonder aarzelen in twee helften. Dat moest ze leren. Amper één hoofd bleef over, twee armen en twee benen. Eén enkelvoudig zielig hoopje mens. Eén helftje, voor eeuwig gedoemd om te smachten naar zijn andere helft. Een onaf geheel, voor altijd rusteloos op zoek naar dat ontbrekend stuk van zichzelf... Sommige helften vinden elkaar en klikken prompt als magneten in elkaars armen. Anderen hebben minder geluk en vinden hun missende helft nooit. Ze sluiten schijnhelften in de armen, maar dat klikt niet, de puzzelstukken passen niet. Ze zoeken verder maar vinden niet en gaan smachtend ten onder. De ultieme verliefdheid laat zich uiteindelijk altijd onderscheiden!!!
Ik loop hier juist verloren, ook al zijn de kids thuis. Ze komen niets tekort hoor, maar ik leef de laatste dagen in een roes. Thuiskomen, voor niets geen zin hebben...de wereld rond me kan ontploffen... Gelukkig was het een super drukke werkweek, alle uren van de dag mijn bezigheid, ben er heel blij om. Anders zat ik toch maar te piekeren. Piekeren over iets waar je niets aan kan verhelpen. >:O
Belooft ook weer een druk weekend te worden, ppff... heb het gevoel dat ik mezelf eens zal voorbijlopen.
Eerst was er geen match zondag maar blijkbaar moet er nog één ingehaald worden van toen het sneeuwde... Och ja, beter zo...
Straks verstrooiing, krijg nog bezoek, ook blij om.
Had eerst geen zin om deze blog verder te zetten, wetende dat Nick mijn gedachten en mijn leven hier verder kan volgen. Op zich is dit geen probleem, maar het is gewoon niet fair dat ik niets van hem weet...Niet eerlijk verdeeld, of hoe zeggen ze het...
Maar dan zou ik het weer spijtig vinden voor mezelf, dit is een goeie uitlaatklep, is iets wat ik moet doen. Vraag me niet waarom, het is gewoon zo.
Ga me deze avond als kids in bed liggen, gewoon verdiepen in een typisch vrouwenboekje...suite 1102, een erotisch verhaal. Kan er misschien nog iets uit leren (allé, gelukkig ben ik mijn zin voor humor niet kwijt!)
ontgoocheling verwarrend verloren pijn vooral heel veel pijn niets meer niets minder
S.
If today was your last day and tomorrow was too late. Could you say goodbye to yesterday? Would you live each moment like your last? Leave old pictures in the past!
En dan heb ik het helemaal niet over het lekker weertje... Alhoewel buiten het zonneke de moeite deed om ons beetje op te warmen na die koude winter, werd het ook heel warm binnen, maar in een andere zin van het woord. Heb het hier over zwoele, opwindende, geile, lieve berichtjes...mmm... En ik was er helemaal niet immuun voor !!! Denk hij ook niet, hoop het toch.. geen bewijzen gekregen vandaag, hahahaha... jammer zenne. ;-)
Maybe next time??? Wie weet...
Het wordt weer eens tijd dat ik hem zie, is bijna twee weken geleden... Hoop dat we snel weer een dag kunnen afspreken. Dan hebben we terug iets om naar te verlangen. Lekkere knuffels, lieve zwoele zoenen...wat wil een mens nog meer??? ............ Oooo ja, moet niet ver zoeken, weet wel wat te bedenken...hihihi...
Since you been gone, you would think I feel lonely, cry all night, lose my mind. I'm all alone and it feels like a blessing. Well does that dissapoint you?
I put all the stops to feel sad to miss all we had, but I'm sorry I ain't heartbroken. I put all the stops to regret all the fights we had but really I ain't heartbroken.
Hey I feel great. I feel strong, does it really seem so wrong? Not to long for you and the way you've been trying to control me. Well you know what: those days are over!!!
Had het gevoel dit weekend dat mijn leven geleefd wordt, dat het zo snel aan me voorbij gaat. Is dit enkel nu de kids nog kleiner zijn, vraag ik me soms af, is het van voorbijgaande aard of zal dit zo blijven??? Soms snak ik zo naar een rustig momentje, een beetje tijd voor mezelf. Maar das het lot van een alleenstaande mama zeker. Kids zijn nu eigenlijk een volledige maand bij mij, zelfs geen weekend ertussen dat ze naar hun papa gaan. Ah nee, meneer is erop uit! Hij moet dan weer niet komen klagen dat hij ze niet veel ziet of niet veel hoort! Want dat kan hij goed.
Deze middag ben ik toch een uurtje of drie alleen geweest, kids waren gaan spelen. Dan maar besloten mijn loopschoenen vanonder het stof te halen . Maar de benen zaten niet goed en heb met mijn +/- 6km niet mijn gehoopte km's gehaald. Voelde het al bij het aanzetten, maar heb doorgezet. Vorig jaar was ik al blij dat ik er 5 kon lopen, nu ga ik graag beetje verder. Grenzen verleggen noemen ze dat zeker. Of een loopverslaving... Nadien genoten van een lekker warm badje, zonder gestoord te worden, Z A L I G......
Ondertussen is de drukte hier teruggekeerd. We gaan eerst eten, want kids hebben reuze honger na hun speelmiddagje.
It's more than just the dates, holding hands and kissing. It's about accepting each other's weirdness and flaws. It's about being yourself and finding hapiness together. It's about seeing an imperfect person perfectly...
 "Sad"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
