Oke, ik kreeg ’s morgens mijn ogen niet meer open - omdat ik nog steeds met een slaaptekort kamp – en besloot dan maar de les die we gepland hadden, 2 uur later te volgen. Dit was Vertalen van Engels naar Duits. Bij nader inzien is dit waarschijnlijk te moeilijk, omdat wij nooit dezelfde mooie structuren gaan kunnen volgen als al die moedertaal-sprekers. Na wat geblader in ons boekje ontdekte ik de les Vertalen Duits-Engels, en gelukkig konden we die dezelfde namiddag nog volgen. We denken dat dit gemakkelijker zal zijn, want uiteindelijk verstaan we Duits redelijk goed, en lijkt vertalen naar het Engels iets gemakkelijker. Het lijkt misschien een beetje overdreven en dat we niet veel moeite willen doen, maar het is echt niet gemakkelijk om vanuit je ene vreemde taal in de andere te vertalen.

Wat ook opmerkelijk is: tijdens ons examen mogen we ALLES gebruiken, behalve chatprogramma’s of iemand meebrengen. In tegenstelling tot België, waar we enkel een verklarend woordenboek mogen gebruiken, mogen we hier alle soorten woordenboeken gebruiken, dingen opzoeken op internet, … En uiteindelijk hebben ze ook wel gelijk, in het dagelijkse leven kunnen we alles gebruiken, dus waarom zo streng op een examen? We waren niet de enige erasmusstudenten die hierover verbaasd waren, ook de anderen hadden enkel de ervaring met alleen een verklarend woordenboek te vertalen. Lucky us!

Op naar onze derde les: British Youth Culture. Met dit vak kunnen we 5 credits verdienen en wordt er dieper ingegaan op de jongerencultuur in Groot-Brittannië. Het begin van de les vond ik behoorlijk chaotisch, maar toen ze de planning voor de lessen toonde, stond het me al wat meer aan. Ik ga waarschijnlijk moeten kiezen uit dit vak, of het vak van maandag: the four Nations. Ik zal er sowieso nog eens moeten over nadenken. Ook de manier van examen is anders dus ik twijfel nog een beetje. Wel een toffe lesgeefster. We shall see.

Daarna gewoon op’t gemak op kot gebleven en geskypet met Margot. Chance dat skype gratis is!

In de namiddag hadden we twee vakken: Sprachtechnologie, en Society, History and Politics. Van sprachtechnologie zijn we nog niet helemaal zeker, het lijkt mij natuurlijk zeer interessant om meet te weten te komen over de programma’s die we kunnen gebruiken bij vertalingen, maar het probleem ligt bij het feit dat we dit vak waarschijnlijk in het tweede semester in België krijgen. Afwachten wat de Erasmus-coördinator zegt. In dit computerlokaal ontdekten we het Duitse toetsenbord, dit wordt een hel om hiermee te leren typen. De klinkers met een umlaut ¨hebben namelijk elk een aparte toets, en de volgorde klopt ook niet. Hels voor iemand die blind typt.

Het andere vak dat we volgden, wordt gegeven door een rasechte Amerikaan, die er dan af en toe eens een Duits woord tussensmijt als vertaling, zodat de Duitsers altijd mee zijn. Ik vond het wel interessant, maar ik ben nog niet zeker of we het blijven volgen.
Het zit namelijk zo: momenteel volgen we meerdere vakken, omdat we nog niet zeker zijn wat we al dan niet mogen blijven volgen, dit wordt beslist door onze school in Gent. Het probleem is dat ze voor elke taal een bepaald aantal ‘credits’ (Studiepunten) verwachten, en je daar niet mag onder gaan. Nu zit het zo, dat het vaak 1 puntje scheelt, dus moeten we er een extra vak bijnemen, wat ons extra werk geeft. Hopelijk komt er snel een oplossing. Ik hoop tegen eind volgende week iets vast te hebben. Nu we extra veel lessen gevolgd hebben, kunnen we ook meer vergelijken en er de leukste uitkiezen.

’s Avonds was er een buddy-avond, en werden we opgesplitst. Geen slecht idee vind ik, want het is soms erg moeilijk om niet samen te klitten met de Belgen. Ik werd dus in een volledig nieuw groepje geduwd en ging dan samen met hen iets drinken. Ik maakte onder andere kennis met Kento, een Japanner uit Tokio, die nog maar in zijn tweede jaar Duits zit, maar echt vloeiend Duits spreekt, ongelooflijk! Dan had je ook nog Tania uit Rusland, Opher uit Israël, Vicky uit Oostenrijk, Anna uit Oekraïne en Eric uit China. Eric spreekt geen Duits en zit in zijn Master Chemie. Jullie zullen nu ook wel denken: Huh, een chinees die Eric heet? Dit was ook direct mijn vraag, en dit is eigenlijk zijn Europese naam. Hij dacht dus, dat wij zijn Chinese naam nooit gingen kunnen onthouden, dus heeft hij maar beslist om een tweede naam te nemen. In Europa is hij: Eric Ding, in China Ding Younghong, betekenis: Young = eeuwig en Hong = Groot, of iets in die aard. Dan kregen we het lumineuze idee om onze naam naar het Chinees te vertalen. Hij splitste mijn naam in de klanken ‘so’ en ‘fi’ en dan kreeg ik een hele mooie uitleg. ‘So’ stond voor een bloem die in bloei stond, en ‘fi’ voor de geur van die bloem, leuk he! :D Dan heb ik ook nog geprobeerd mijn naam in het Chinees te leren schrijven, maar dit is veel moeilijker dan gewoon wat natekenen (of misschien zijn mijn tekenkunsten zodanig slecht…) alleszins stond er geen bloem meer, maar een aubergine. Dit leidde natuurlijk tot algemene hilariteit. Daarna trokken we terug richting Moritz Bastei, waar we opnieuw samenkwamen met alle groepjes, en we gratis binnen mochten in die discotheek. Deze Moritzbastei was ooit een gebouw uit de middeleeuwen, daarna behoorde het tot een studentenclub en nu is het een onafhankelijk cultureel centrum. Je kan er gaan eten, voorlezingen volgen, en ’s avonds vormt de crypte zich om tot een ware disco. Het was een leuk feestje, en rond 2u zagen we ons bedje. Delphine had namelijk om 7u30 ’s morgens al les.

Lang geslapen vandaag, dan ’s middags gaan eten in de Mensa, het studentenrestaurant. Om 13u15 wouden we onze les Duits gaan volgen, jammer genoeg zat het lokaal al vol, en omdat we nog niet ingeschreven zijn voor dat vak, mochten we er niet meer bij. Dan zijn we maar naar de Karli getrokken, dit is de Karl-Liebknecht-Straße, een hele lange straat in Leipzig met een hele hoop cafés en winkeltjes enzo. We hadden er wel wat meer van verwacht, maar naar het schijnt is het ’s avonds wel impressionanter. Dat moeten we binnenkort dan eens gaan ontdekken.

Deze namiddag nog wat gepraat met mijn medebewoonster Iman, wat opgeruimd en dan om 20u was er het Lichtfest. Dit is een soort herdenking van de 8^e oktober 1989, een maand voor de muur viel.  Eerst was er een speech van een Hongaarse Minister en nog een andere belangrijke Duitser. Namen heb ik niet gehoord, want we waren een beetje te laat toegekomen. Daarna was er een optreden van het Leipziger Ballet, waarbij de evenementen vanaf de jaren ’50 tot 1989 chronologisch gedanst werden. Het was leuk om naar te kijken en erg origineel. Om 21u was het al gedaan! Daarna zijn we nog eventjes ’t stad ingetrokken, hebben we een zak Kräppelchen gekocht en een glühwein. Die Kräppelchen zijn vergelijkbaar met oliebollen, maar dan minder vet, en ook wel minder zoet. Het wordt ook geserveerd met bloemsuiker. Rond 22u teruggekeerd naar ons kotje, want we zijn eigenlijk allemaal redelijk moe.

Voor morgen staan er waarschijnlijk 2 lessen op het programma, en gaan Delphine en Eva naar een fietsenverkoop. Hopelijk hebben ze er morgen één.

Gute Nacht!

Eerste les: the four nations; gaat over de geschiedenis van de UK, lijkt mij wel interessant. Gaan we waarschijnlijk  blijven volgen, toffe leerkracht, en veel nieuwe informatie. Het hangt een beetje af van mijn andere lessen van Engels. In principe mogen we zelf onze vakken kiezen, maar moeten wel bepaalde richtlijnen volgen.
Duitsers hebben een vreemde traditie: in plaats van in de handen te klappen, kloppen ze met hun knokkels op tafel. Ik had dit al geleerd op school bij een mondeling vak, maar ergens vergeet je dat. Dus na een presentatie van een meisje van de studentenraad, werd er niet geklapt, maar geklopt! Erg vreemd, zeker omdat Eva en ik bijna begonnen te klappen. Blijkbaar wordt er na elke les op de tafel geklopt. Hopelijk neem ik dat niet over in België, stel je voor!

Dan middag gegeten in de Mensa, de studentenrestaurant van de Unief. Heel lekker, meer dan genoeg, heel veel keuze en dit maar voor €2.80. Daar kan Hogent nog wat van leren, echt! Bij ons op school is het veel te weinig, gaat het veel te traag, en betaal je meer. Het is ook een supergrote resto, ik denk dat er meer dan 500 man kan zitten, als het niet meer is. Nog een opvallende trend in Duitsland: de haarkleur. Rode haren, blauwe haren, een mengelmoes van kleuren, ik heb het allemaal al gezien. Al dan niet met stukken afgeschoren haar. Mooi kan ik het niet noemen.

Daarna nog wat geshopt in’t stad! Leipzig is echt wel een shoppingstad, bijna alle winkels van België, en nog andere ook J Had ik niet verwacht!

Toen ik naar huis wou gaan, weer een beetje gedesoriënteerd geweest, dus heb ik nog wat stadsverkenning gedaan. ‘k heb ook nog gordijnen gekocht, weliswaar niet de beste, maar ik trek mijn plan. Morgenvroeg zal ik wel merken hoeveel licht het tegenhoudt.

Tegen 17u terug naar school voor mijn volgende les. Jammer genoeg kwam ze niet opdagen, dus hebben we die tijd gebruikt om nog wat andere eventuele vervangvakken te zoeken, en dan besloten we om nog naar de volgende les te gaan. De moeilijkheid zit hem namelijk in het feit dat we van elke taal een bepaald aantal studiepunten moeten volgen, dus is het wat uitzoeken en foefelen. Die derde les was dan weer van een heel ander kaliber. Het gaat over de inleiding tot de literatuurtheorie, gegeven in het duits aan tweedejaarsstudenten. Maar die man ging zo rap dat we het niet allemaal konden verwerken en noteren tegelijkertijd. Niemand had een cursus, we weten ook niet of er wel één is, dus was het na een halfuurtje beslist dat we dat vak niet meer wilden volgen. Te moeilijk, te saai, en eigenlijk brengt het ons niet genoeg bij naar mijn bescheiden mening. ;)

Nu terug op mijn kotje, het is alweer veel te laat, en ik ben ongelofelijk moe. Maar ben toch blij dat ik heb kunnen skypen met mijn mamaatje en Julie. Twee heel trouwe lezers van deze blog, hihi!

Slaapwel! xxxxx

Luilekker dagje vandaag, eindelijk wat uitgeslapen, tot de man van wie ik een fiets wou kopen me wakker belde. We hadden afgesproken rond 13u aan de Augustusplatz. Weeral mijn tram gemist! Wel op enkele seconden (In het weekend rijden er ook veel minder!) Het was heel erg nipt, maar kijk, onze sport is hier korte sprintjes trekken! Uiteindelijk aan de juiste plek aangekomen. Staat daar een oudere man me op te wachten en vertelt hij mij met een saksisch accent dat hij de fiets niet bijheeft, maar dat hij mij gaat voeren. Eerst vertrouwde ik het niet helemaal, maar zijn vrouw was ook mee, dus was ik gerustgesteld. De fiets is echt wel nog leuk en heeft zijn verhaal. Die mensen hebben heel wat vakanties gefietst, bv. van Hamburg naar Leipzig, rond de Bodensee,.. Ik vind het wel leuk dat er mooie herinneringen aan hangen. Ze verkochten hem omdat de vrouw voor haar verjaardag een nieuwe gekregen had.  Het is een mooie damesfiets, oranje/rood-achtig, 3 vitessen en twee remmen. Een voorrem aan het stuur, en dan nog een rem door met je trappers achteruit te trappen. Daar moet ik nog aan wennen :p Maar voor de rest is het een toffe fiets ;)

Daarna wou ik eigenlijk mijn kot kuisen, maar dan kwam Remo (de jongen met de gebroken voet) af met het idee om iets te gaan drinken. Dan is de keuze snel gemaakt. Samen met Delphine en Lize ging ik naar de plaats van afspraak, waar we ook nog kennis maakten met Morganne en haar vriend. Morgane studeert ook vertaalkunde Engels en Duits, maar komt wel uit franstalig België. De gesprekken werden dus in 3 talen gevoerd, maar uiteindelijk verstonden we elkaar allemaal ^^

Daarnet nog gekookt op Delphine haar kot: Belgische kost : Worst met appelmoes en patatjes! Kan al ne keer smaken :D

Morgen heb ik mijn eerste lessen, en hopelijk dan eindelijk eens de tijd om mijn lessenrooster op te stellen. Momenteel is het nog een beetje chaos. & hopelijk ook eens foto’s uploaden.

Spannende dag morgen! :D

Ikeaaaaa :D Eindelijk! Uitgeslapen en dan naar het station getrokken om de bus te halen. Maar op één of andere manier zijn wij altijd te laat en moeten wij lopen achter trams of bussen. Dit was alweer het geval :p Dan maar een halfuurtje wachten. Uiteindelijk een bus gehaald, een kleine  drie kwartier rijden, en dan eindelijk IKEA :D Woehoeew! Love it (Delphine heel wat minder) 62 euro armer, maar wel een donsdeken en een hele hoop kadertjes en prulletjes en een badmat rijker stonden we buiten in de gietende regen. Weer achter een bus gelopen, die in de andere richting reed, maar ons afzette aan de juiste halte. Daar nog een twintigtal minuten moeten wachten, en dan weer naar huis. Eindelijk kon het inrichten beginnen. Daarna voor de eerste keer echt kunnen skypen met het thuisfront. Af en toe wat problemen met de verbinding, maar uiteindelijk hebben we wel het meeste kunnen zeggen J

Kort maar krachtig ;) 

Heel vroeg opgestaan, maar toch nog een beetje te laat door het slaaptekort richting centrum. Uiteindelijk heeft het de hele voormiddag geduurd. Tijdens het wachten door hebben we ook eens schoenen gepast: WANT! Maar eerst deze week nog eens verder kijken of er nog andere mooie zijn J Ik heb ook een soort kleedje gekocht: eigenlijk noemt dat een ‘playsuit’ het lijkt van ver op een kleedje, maar het heeft eigenlijk een broekje. Love it! Tegen 13u op ons kot, snel snel gegeten, want rond 14u30 moesten we terug in’t stad zijn voor een stadsrondleiding met de bus. Jammer genoeg was de bus zoooo comfortabel, en de voorbije nachten zo kort, dat ik de helft van de rit geslapen heb: shame on me! Maar ik heb toch nog een groot stuk gezien J

Na de hele leuke rondrit terug naar het kot, weer snel iets gegeten (ja, drukke dag!) want rond 19u30 moesten we al terug aan de Goethestraße staan, om een Kneipentoer te doen (kroegentocht). Uiteindelijk was de opkomst zo groot dat ze ons in vieren hebben moeten splitsen en uiteindelijk maar 3 cafés hebben gedaan. Het was wel erg gezellig, en vooral de bedoeling om te praten met elkaar en wat mensen beter te leren kennen. Er was een jongen die zijn voet gebroken had, en dus de hele afstand ook te voet met zijn krukken moest afleggen. Wij luidop, omdat we gewoon zijn dat er ons toch niemand verstaat; ‘oooh, ocharme diene jongen, ik zou da nie kunnen ze!’ draait hij zich om: ‘België? :D’ Coool nog Belgen in Leipzig! Twee taal- en letterkunde studenten Nederlands en Engels (Remo & Rutger), en nu leren ze dus een beetje Duits hier J Eigenlijk zijn er wel heel wat Belgen: Elk deeltje is vertegenwoordigd: wij voor de Vlamingen, Emilie is een Waalse en Jossphine is van Duitstalig België! Leuk!

Rond kwart voor één wouden we de laatste tram proberen halen voor Remo, de jongen op krukken, omdat hij ook in dezelfde straat als ons woont en dat best wel ver is voor iemand op krukken. Jammer genoeg hebben we die gemist L Ik heb hem nochtans proberen tegenhouden, en heel vriendelijk gevraagd of hij nog 5 minuutjes kon wachten, maar hij smeet de deur gewoon op mij toe. Andere oplossing: liften aan het kruispunt. Bij de derde auto hadden we prijs! Een jonge vrouw, die met een klein stemmetje zei dat ze niets kon weigeren aan mensen, maar eigenlijk wel heel bang was, heeft Remo dan toch meegenomen. We hebben Remo dan in die auto gedropt, en zelf te voet verder gegaan. Het was toen al de hele tijd aan het regenen, maar we trokken ons er niets van aan J We zullen waarschijnlijk nog genoeg in de regen lopen. Oh, nog iets grappig: die vrouw ging plots links afslaan, dus hebben wij: ‘geradeaus ‘ moeten roepen, want Remo wist het woord voor rechtdoor niet :p Toffe kerels, en we zullen ze waarschijnlijk wel nog een paar keer zien!

Eerste ochtend in mijn kotje. Vroeg wakker door de zon, maar niet zo erg, want om 9u30 werden we al verwacht om naar de BMW fabriek te gaan. Het was wel een tijdje rijden met de taxi, maar dat is niet zo erg. Alles werd betaald door de studentenvereniging, leuk! Eenmaal daar aangekomen moesten we nog even wachten voor de rondleiding begon. De lobby van de fabriek was behoorlijk indrukwekkend, het heeft ooit nog een architectuurprijs gewonnen. Al snel trok de band met auto’s die nog gespoten moesten worden onze aandacht. De geraamtes werden dus doorheen de hele fabriek gevoerd, door de lobby, gingen dan naar de verfmachine, en kwamen er dan in de juiste kleur uit. De idee hierachter is dat de hele fabriek, dus ook de administratieve kant, kan ‘meegenieten’ van het werk dat in een auto kruipt. Tijdens de toer zelf mochten er geen foto’s getrokken worden. Het was echt wel heel interessant om te zien. Ik wil een BMW! :D Er worden elke dag ongeveer 700 auto’s afgewerkt, en het hele proces duurt 6uur. Daarna worden ze ook nog allemaal getest op de rollen en op een parcours buiten. Nog een grappig deel van de rondleiding was de gids. Omdat we met heel wat nationaliteiten op baan waren, sprak hij in het Engels. Maar een Duitser die Engels spreekt, is een grappige combinatie. De klanken waren vaak fout, waardoor het soms even duurde voor ik doorhad wat hij wou zeggen. Zoals de V werd door hem als een W uitgesproken, dus had hij het over Wisitors en Elewators. Maar die man deed echt wel zijn best :D

Momenteel zijn ze bezig met de productieruimte uit te breiden, en gaan ze twee elektrische wagens bouwen in Leipzig. Daarvoor hebben ze ook 4 windmolens geïnstalleerd, met deze groene energie kunnen ze 90% van de energiekost voor de elektrische wagens bekostigen.

Tegen 13u waren we terug op ons kot, snel snel eten, want daarna wouden we eindelijk onze papieren in orde hebben. Eerste halte: de Bürgeramt, vergelijkbaar met de burgerlijke stand. Je moest dan zo een ticketje trekken zoals bij de slager: F11, en ze zaten nog maar aan A60. Oké, dit ging heel lang duren. Eerst even gewacht om te zien hoe snel het ging, niet dus, en dan zijn we maar wat gaan rondlopen in’t stad. Een paar kapstokken rijker en nog wat bureaugerief in een goedkoop winkeltje, de woolworth, gingen we terug. Nog steeds A… Wachten? Of naar de volgende halte; de school. We kozen voor de tweede optie, en gingen eerst op zoek naar het kantoor van Christiane Schmith, onze erasmus-coordinator. Dan terug naar beneden, en dan zagen we de lange rij voor een vervangingsstudentkaart. Daar dan beginnen aanschuiven, in de hoop dat het sneller ging dan in de Bürgeramt. Na een tijdje kwamen ze ons zeggen dat alle kaarten voor die dag uitgedeeld waren. Om te ontploffen dus.. Uiteindelijk geen enkel papier in orde voor die dag, onze teleurstelling wat verwerken door te shoppen. De DM afgeschuimd (vergelijkbaar met Di of kruitvat): shampoo enzo gekocht.

Dan zijn we snel terug naar ons kot gekeerd: internet installeren! Maar blijkbaar was het geen draadloos internet, en de kabel was nergens te bespeuren! Dan maar terug naar het centrum en zo’n internet kabel gaan kopen. Eindelijk internet! Woehoeeew! Eventjes kunnen skypen met Margot en mij ondertussen klaargemaakt om uit te gaan. We merkten toen dat we nooit op tijd konden zijn voor onze volgende afspraak om 20u, dan maar een halfuurtje later gevraagd. Ons afspraakje was namelijk bij Kuba, een pool die al een paar jaar in Duitsland studeert. Samen met zijn kotgenoot ging hij voor ons koken, en dan samen uitgaan. Uiteindelijk 3 kwartier te laat (oeps: en duitsers staan nochtans erg op stiptheid) toch nog aangekomen. Die jongen moet ook nogal wat van ons gedacht hebben, want door al onze miserie konden we niet ophouden van lachen. Hij dacht zeker dat we al gedronken hadden ofzo, hij verstond er zich niet aan. Het werd een erg gezellige avond, en de club dat we bezocht hebben, was ook heel tof :D Eerste echte kennismaking met het Duitse nachtleven is dus al positief.

Afgepeigert in ons bedje gekropen, met de alarmklok veel te vroeg: want we wouden absoluut ’s morgens onze Unikarte en Bürgeramt in orde brengen.