Hoi hoi!

Vorige week woensdag dus terug naar Paballo geweest. Zoals we nu bijna iedere week doen.
Donderdag hebben wij gekookt. Grace, de kokkin, was er niet omdat ze naar het ziekenhuis moest. Pierre, Paula, Sarah en ik hebben dan maar spaghetti bolognaise op zijn Europees gemaakt. Een mengeling van Belgische, Duitse en Zwitserse smaak ;-) De kindjes hadden het nog nooit op die manier gegeten maar ze vonden het allen zeer lekker.
Vrijdag hebben we het laatste laagje verf op de muren gelegd. We zijn allen blij dat die muur nu gedaan is. De volgende weken kunnen we starten met het jongenshuis te schilderen. 's Avonds zijn we dan met ons viertjes vertrokken om op AF'S-weekend te gaan. We zagen er wel wat tegenop omdat we dachten dat het saai ging zijn, maar niets was minder waar. Het was super.
Zaterdag zijn we naar het German Bierfest geweest hier in Johannesburg. Hier in Afrika leeft een behoorlijk grote populatie Duitsers dus dat is waarom ze dat organiseren. Maar gelukkig waren er niet enkel Duitsers. Het was een zalig festival met live Afrikaanse groepen. De max gewoon. Genoten van de muziek. En de Afrikaantjes kennende, stonden ze natuurlijk weer allemaal te dansen en met hun volledige lichaam te shaken. Paula en ik hebben natuurlijk mee gedaan. Er kent ons hier toch niemand dusja... ons geweldig geamuseerd ;-) Het was al eeuwen geleden sinds ik bier gedronken had, was al vergeten hoe graag ik dat eigenlijk wel drink. Maar de schade ruimschoots ingehaald daar. De tel zelfs kwijtgeraakt.
Zondagavond kwamen we dan terug en we zijn bij de kindjes hier in Nkosi's Haven blijven slapen. Sarah en Pierre zijn nu twee weken in een ander project dus is het enkel Paula en mij.
Maandag pas om 11 uur opgestaan. Meer dan de klok rond geslapen. We waren beiden supermoe na een toch wel uitputtend weekend. Ook wat ziekjes eigenlijk. In de namiddag zijn we dan naar de apotheker geweest om vitamientjes te kopen.
Gisteren zijn we naar de bioscoop geweest met Greg, 1 van de jongens die we leren kennen hebben door 'Paballo'. Spiderman 3 gezien.

Samen met de vrijwilligers hebben we een lijst gemaakt van de typische dingen hier, of liever van dingen die ze anders doen dan wij. Zal hier eventjes een opsomming maken.
Een verkeerslicht noemen ze hier dus geen (zoals het in het correcte Engels zou zijn) trafficlicht, maar een robot. Waarom?? Vraag het me ook niet. In het begin was dat superraar maar nu is het normaal.
De minitaxi's kunnen echt niet rijden. Als je daar instapt, waag je je leven een klein beetje eigenlijk. Je kan zeggen stop, als je eruit wilt, en dan stoppen die ook midden op de weg he. Tarara als je daar achter rijdt met je auto, mag je je in allerlei bochten wringen.
Je kan hier vanalles kopen op de straat. Sommige mensen heb zo'n standje op het voetpad. Daar kan je koekjes, fruit, groenten, snoepjes... kopen. Dan heb je ook de andere die rondwandelen met kapstokken, zonnepetten, sleutelhangers...(je kan het zo gek niet bedenken of ze verkopen het) op de straat. Dan springen die plots naast je venster als je aan het wachten bent 'in front of the robot'.
De zwartjes (klinkt misschien racistisch maar is het helemaal niet, ze zeggen hier gewoon 'the black people') kunnen geweldig dansen. Een geweldige schwung hebben ze. In het weekend moeten de tienermeisjes koken, dan zetten ze altijd hun radio superluid en staan te dansen in de keuken. Als wij passeren moeten we dan ook dansen...zijn verbaasd als we het dan ook werkelijk doen. Ze denken dus dat blanken niet kunnen dansen. Dan zeggen ze: "You're black inside". Wel lief he!!
Blanken kom je hier niet zoveel tegen eigenlijk. Het is een wonder als je een blanke op straat ziet. De blanken zie je in hun auto's en in de shoppingcenters.
De autosnelweg gaat door het midden van de stad hier. Soms is een exit twee meter van een huis??!! Allemaal normaal hier.
Als je gaat tanken, moet je dat nooit zelf doen. Iemand die daar werkt zal altijd de benzine in je auto doen. Je hoeft dus helemaal niet uit je auto te komen.
Ze hebben hier nog nooit gehoord van popcorn met suiker. Iedereen eet het hier met zout. Je kan het dus ook niet krijgen in de cinema. Als we gaan, nemen we altijd wat suiker mee zodat we het over onze popcorn kunnen doen. De mensen die mee zijn met ons kijken ons dan natuurlijk superraar aan.
De meeste gezinnen hebben geen frietketel. Maar om frietjes te maken hebben ze een andere oplossing gevonden. Ze doen de olie in een gewone kookpot en plaatsen dat op het vuur, tot de olie warm genoeg is. Ze maken dan daarin hun frietjes. Duurt natuurlijk verschrikkelijk lang, maar de frietjes zijn ook lekker hoor. En ze doen ongelooflijk veel zout op hun frietjes en wat heel erg raar is...azijn. Klinkt niet lekker, maar is het eigenlijk wel hoor.
Dat was het zo'n beetje. Als we nog op meer dingen komen, zal ik ze zeker later vermelden.

Aftellen geblazen...en ik wil eigenlijk helemaal niet. Gelukkig blijf ik nog het langste van alle vrijwilligers hier. Yippie!!

Geniet van alle komende verlengde weekends die wij hier helemaal niet hebben.

Een hele lieve zoen en tot heel gauw! Soetje

16-05-2007 om 11:19 geschreven door Soet