Post is terug van harte welkom! Dit is mijn nieuwe adres
Soet Descheemaeker Po Box 403 Melville 2109 (Jo'burg) South Africa
Soet - South African girl
Een jaartje erop uit... Lees hier alles over mijn belevenissen!
29-11-2006
29 november
Dag iedereen!
Dringend tijd om mijn site eens up te daten. Het is al eeuwen geleden dat ik nog een verhaaltje neertypte. Komt omdat ik twee superdrukke maar wel erg leuke weken achter de rug heb. Waarschijnlijk de leukste twee weken sinds ik hier ben.
Terwijl alle leerlingen in Maru a Pula aan het zwoegen en zweten zijn voor hun examens, heb ik lekker vakantie. Hip hoi! Maar gewoon thuiszitten zou een beetje vervelen he, daarom hielp ik met Monkeynastix. Dat is een soort kleuterturnen. Met verschillende instructoren ga ik mee naar verschillende scholen. Zo ben ik in enige zin toch nog verbonden met het schoolleven. En ook voor Monkeynastix zijn deze twee weken de drukste van het jaar, want zij hebben nu hun jaarlijkse displays. Dat wil zeggen dat alle papa's en mama's mogen komen kijken en de kindjes krijgen dan een diploma en een medaille. Dan staan ze daar natuurlijk allemaal supertrots. Wel vermoeiend hoor Monkeynastix, je mag daar dan staan meespringen en dansen met de mini's. 's Morgens meestal rond 6.45 uur opstaan en in de namiddag tussen 14 en 16 uur thuis. En dan rushen naar de volleybal om 17 uur en lekker lang trainen tot 19 uur. En als ik dan thuis kom, supermoe van al die inspanningen, heb ik natuurlijk niet altijd zin om mijn vingers nog eens te vermoeien door te typen.
Woensdag 15 november naar een toneelstuk gaan kijken in Maitisong, getiteld 'Rain'. Het stuk ging over de San (oftewel de bosjesmensen) hier in Afrika. Interessant, en ook nog eens mooi. Het stuk was superexpressief met leuke Afrikaanse dansstukjes in en ontzettend mooie maskers. Heb er van genoten. Ook nog eens leuk dat we gratis tickets kregen van Aldo. Voor de mensen die niet meer mee zijn, Aldo is de dramaleerkracht van de school en een goeie vriend van de familie.
Vrijdag 17 november was mijn eerste echte feestje hier. Eindelijk! Jenny, de baas van Monkeynastix, was jarig en ze gaf een braai voor haar verjaardag. Natuurlijk de uitnodiging niet afgeslaan en gezellig verjaardag gaan vieren. Jenny haar zoon, Trent, is ongeveer mijn leeftijd, en had ook een paar vrienden uitgenodigd. Leuke bedoening dus. En het leukste vanal was de tequila natuurlijk. Samen met Amr, enige mannelijke instructor en enige jonge instructor, 4 reuzetequila's gedronken in 20 minuten tijd. En kon nog recht wandelen. Ben het drinken dus nog niet verleerd ;-) Daarna ook nog soort plaatselijke whisky-cola gedronken. Natuurlijk niet zo straf als de echte whisky, maar wel lekker.
Dinsdag 21 november is Rolf hier aangekomen. Dat is de broer van Ulrike (mijn gastmoeder). Hij woont in Nieuw-Zeeland met zijn vrouw en ze hebben daar een mini-luxe-hotel. Klinkt leuk dus...subtiel informeren naar vakantiejob ;-). De andere broer van Ulrike woont in Senegal. Dit even terzijde. Rolf blijft hier tot 20 december en vliegt dan terug naar huis. Hij gaat dus ook mee met ons op reis. Zimbabwe werd ingewisseld voor Knysa. Dat is een plaatsje aan de kust in Zuid-Afrika. Ergens tussen Kaapstad en Durban. De politieke situatie in Zimbabwe is momenteel niet zo stabiel met hun domme president Mugabe, daarmee.
Woensdag 22 november was er het Leavers Dinner van Upper 6. Mijn klas waar ik toch wel drie weken bijgezeten heb. Maar het leuke is dat ze me toch uitgenodigd hebben. Hoe lief is dat niet. De jongens zo allemaal met sjiek kostuum en de meisjes met een kleedje. De meesten lieten hun kleedje dan nog eens maken ook. Ik had natuurlijk niet veel tijd en heb dan maar eentje gekocht. Een mooi groentje. Op school was er dus het superlekker buffet, er werden verschillende speechen gehouden, ontzettend veel foto's gemaakt en ook trofee's uitgereikt voor grappigste leerling, leerling die het meest kans maakt om in de gevangenis terecht te komen, bink van de klas, babe van de klas... Daarna plechtige gedoe op school verlaten want er was nog een houseparty bij Rucci (1 van de lln), waar leerkrachten vanzelfsprekend niet welkom waren. En de meeste studenten zijn ouder dan 18 en hebben hier zelf een eigen auto, dus vervoer was geen probleem. Rucci is een Indische jongen en zijn huis is gigantisch. Oke, ik leef hier ook wel in een groot huis maar het zijne was net nog een slagje groter. En superveel eten..net alsof we nog niets gegeten hadden die dag. Terwijl we net een maaltijd verorberd hadden op school. Er waren kippeboutjes, soor donutballen, koude Indische dingen, samosa's (echt fantastisch lekker, soort driehoekje van deegwaren met daarin superchilli groenten of vlees), chips en nog veel meer. En alsof dat alles nog niet genoeg was, werd de BBQ nog eens in gang gestoken ook. Eten was dus de boodschap. En drinken ook. Alhoewel dat ik moet toegeven dat hun drinkgedrag echt binnen de perken blijft. Was het enige meisje dat bier dronk... Om 1.30 uur heeft Jee (Chinese jongen) me dan naar huis gebracht. Geslaagd feestje moet ik zeggen. Het enige minpunt was Monkeynastix de volgende dag wat dus betekent om 6.45 uur opstaan...
Vrijdag 24 november naar een koorvoorstelling gaan kijken in Maitisong waarin Ulrike meezong. Zag er eigenlijk beetje tegenop want koor is nu niet echt mijn ding, maar de voorstelling was super. Echt grappig. En tussen de liedjes werd er ook nog hier en daar een stukje verteld dus dat was wel oke. Het eerste deel echt zitten schudden van het lachen op mijn stoel. Maar het tweede deel was er voor mij een beetje teveel aan. Was supermoe en dan ook geen energie meer om te klappen of te lachen. Die morgen ook om 5.30 moeten opstaan omdat ik samen met Amr naar Jwaneng ging om Monkeynastix te geven. Je moet dus weten dat Jwaneng twee uur rijden is...wat niet niks is. En na een dagje waarin je 4 uur in de auto zit en les geeft aan springende kleuters, zou je wel eens moe worden.
Daarbij kwam nog eens dat ik op zaterdag 25 november weer vroeg moest opstaan. Want Ice (vriend van de volleybal) kwam me ophalen om 6 uur om naar het volleybaltornooi van de vrouwen te gaan kijken in Thebephatshwa Airbase, zo'n 30 km van Molepolole. (Niet dat de namen jullie iets zeggen waarschijnlijk, maar toch om jullie eens een idee te geven welke rare namen de stadjes hier hebben.) Het tornooi begon om 9 uur en wanneer het eindigde, dat zouden we wel zien aan het einde van de dag want er was geen uurrooster opgesteld. De volgende opwarming begon wanneer de vorige match gedaan was. Heb nog nooit zoveel matchen op 1 dag gezien. Het resultaat was dan ook dat de laatste match van de dag eindigde om 23.45 uur. Echt zotjes! Ik lag al bijna te slapen op de tribune. Die middag ook samen met twee jongens het middagmaal voor de meisjes klaargemaakt. Echt grappig...die wisten dus niets van koken he. Gelukkig dat ik er was, anders vrees ik dat onze maaltijd niet dat ging geweest zijn. Rijst gekookt met kippeboutjes en een groentesoepje (was nogal dik dus kon je gemakkelijk gebruiken als saus voor op de rijst) gemaakt. En ik moet toegeven, het was nog lekker. En dan ook die middag voor de eerste keer met mijn handjes gegeten hier. Voelde me precies een echt Afrikaantje. Mijn rijst mengelen in de dikke soep/saus en dan zonder te morsen in je mondje proppen. 's Avonds zijn we dan ook blijven overnachten in een appartement van een vriend van Ice met al de meisjes. Rond 1 uur in slaap gevallen samen met Life op het tweepersoonsbed in de woonkamer. De anderen waren nog hun avondeten aan het klaarmaken. Roerei met boterhammen in het midden van de nacht. Was veel te moe om te eten en heb me dan maar neergelegd. Om twee uur zijn Life en ik dan wakker gekomen (doordat Thabo, andere jongen van de volley, er niets leuker op vond om mij wakker te bellen) en tot de ontdekking gekomen dat alle meisjes weg waren!! Alleen Ice had zich naast ons genesteld zodat we daar nu met drie lagen op het tweepersoonsbed. Andere meisjes waren allemaal samengetroept in de slaapkamer. Waren wij blij dat we een comfortabele plaats hadden. Nuja, als je in de midden ligt van drie is het natuurlijk niet zo heel comfortabel maar toch beter dan ergens op de grond. Om vier uur in de nacht ging er dan zo'n stomme wekker af in de woonkamer. Met zo'n zagende stem kwam er de hele tijd "Good morning, it is 4 o'clock" uit. Kan het je verzekeren, aangenaam is anders. Na ongeveer 15 keer het deuntje gehoord te hebben, waren Life en ik superblij dat Ice uit het bed sprong om dat stom ding af te zetten. Om 6 uur begon de radio dan automatisch aan te springen. En dit keer waren we alledrie te lui om op te staan. Na een kwartier echter was ik het beu en ben ik op de off-knop gaan duwen. Niet dat we daarna nog veel slaap gekend hebben want om 7.30 uur weeral het bedje uit omdat er nog meer matchen voor de deur stonden. Zondag waren de matchen om 14 uur afgelopen en dan op het gemak terug richting Gaborone gekomen. Terug naar de bewoonde wereld. Het hele weekend dus geen enkele andere blanke persoon gezien. Voelde me echt wit. En mijn volleybalteam natuurlijk superblij met mij omdat zij de enige waren die een uitzondering hadden. Namelijk een blanke supporter/teamgenoot. Zondagavond dus mijn bedje ingedoken na een vermoeiend maar superzalig weekend en lekker lang geslapen. Gelukkig was er maandagvoormiddag geen Monkeynastix.
Deze week van maandag tot donderdag ga ik in de namiddag terug naar school. Maar niet om les te volgen ofzo hoor. Integendeel. Mag iedere dag 2,5 uur stil liggen op een tafel terwijl andere studenten me aangapen. Ben namelijk model voor de artstudenten. Die krijgen 10 uur de tijd om mij te tekenen. hoe grappig is dat niet. Wel behoorlijk pijnlijk na een tijdje als je zo lang stil moet liggen. Gelukkig nu en dan eens een pauze nemen. Om 16.30 zit mijn job als model (uhm) er dan op en kan ik vlug naar huis fietsten om mijn volleybaltas te nemen en dan als de bliksem naar daar te rijden. Van de volleybal gesproken. De mannen hebben geen wedstrijden meer, enkel de vrouwen, waardoor zij dus ook niet meer trainen. Komt er op neer dat alles nu lastiger is omdat de meisje veel meer moeten doen nu. En gisteren begon het na een tijdje dan ook nog eens te regenen. Iedereen onder de bomen staan schuilen tot het over was. Minder leuk na de verfrissing waren de natte velden. Spelen met de bal zat er dus niet meer in. Onze trainer vond er dus niets leuker op om maar een beetje looptraining te geven met hier en daar wat springoefeningen tussen. Ik zweer het je, fantastisch lastig. Dacht dat mijn benen er gingen afvallen na de training. Normaal fiets ik naar huis in zo'n 5 minuten en denk dat ik er gisteren 10 over gedaan heb. Raakte echt niet meer vooruit.
Dit was het zowat wat ik de voorbije twee weken gedaan heb. Veel leesplezier en nogmaals sorry voor het laattijdig updaten!
Dit korte berichtje om je maar even te laten weten dat je niet ongerust moet zijn als je van mij niets hoort tussen 2 en 22 december. Want dan ben ik namelijk op reis naar Zuid-Afrika. Mijn gsmnummer van Botswana werkt daar niet, maar mijn Belgische wel. Dus mag je altijd berichtjes zenden op mijn oude nummer, voor jullie dus heel goedkoop. Voor mij daarentegen wordt het wel duur om te antwoorden.
Aan alle studenten...veel succes dan met jullie blok en/of examens. Ik zal eens aan jullie denken terwijl ik aan het strand lig ;-)
