Post is terug van harte welkom! Dit is mijn nieuwe adres
Soet Descheemaeker Po Box 403 Melville 2109 (Jo'burg) South Africa
Soet - South African girl
Een jaartje erop uit... Lees hier alles over mijn belevenissen!
01-11-2006
Pula!
Pula Pula Pula!!!!
Iedereen blij natuurlijk. Alle struikjes, bloempjes, plantjes en bomen kunnen weer enkele dagen mooi bloeien. Pula betekent regen. En dat wordt hier echt wel gezien als iets dat superveel waard is. De munteenheid hebben ze zelfs Pula genoemd. Stel je voor dat wij in Belgie zouden betalen met 'de regen' ipv 'de euro'. Hoe gek zou dat niet klinken? De eerste keer dat ik hier overdag regen meemaak. Super gewoon. En de temperatuur is superaangenaam momenteel. Nog altijd ideaal om in T-shirt te lopen. Geen trui dus en ook geen brandende zon.
De paraplu heeft hier een dubbele functie. Natuurlijk de bescherming tegen de regen. Niet dat het water met bakken uit de lucht viel hoor, lekker aangenaam om door te wandelen, maar doordat het schooluniform hier een witte blouse is... Niet aangenaam dus als je overal kan doorkijken. Als het superheet is, zie je ook veel paraplu's. Gebruiken die dan als bescherming tegen de brandende zon. Je ziet dus meestal wel hier en daar iemand met een paraplu rondlopen. Helaas voor de mensen hier is dat meer door de tweede reden dan door de eerste.
Nog eventjes over het schooluniform. Van Form 1 tot Form 5 moeten ze hier een uniform dragen. Heel gewoon en helemaal niet spectaculair. Een zwarte broek met een witte blouse of T-shirt. Meisjes mogen ook een lichtblauwe rok dragen, maar de broek komt toch wel meer voor. Saai dus... Gelukkig moeten Upper en Lower 6, waar ik in terecht kom na hun examens, geen uniform dragen. Niet dat ik problemen zou hebben met een uniform dragen hoor, maar op zijn minst een leuk dan. Gele kleedjes met groene strepen ofzo. Dat komt soms voor in Zuid-Afrika of in anders scholen hier. Maar ik zit op een saaie uniformschool. De leerlingen hier vinden het natuurlijk niet erg. En ze zijn helemaal niet strict wat de kledij betreft. Er mag vanalles van tekst opstaan enzo. Je moet het dus niet via school aankopen. Gelukkig kan ik in mijn Belgische kleertjes rondlopen.
Nog enkele belangrijke termen hier: Botswana is het land waar ze de taal Setswana (Tswana) spreken. De inwoners worden Batswana genoemd en 1 enkeling is een Motswana. Ingewikkelder dan Belgie, Nederlands, Belgen en Belg dus. Maar vraag me dus nooit meer hoe het hier gaat met de Botswanen want die bestaan niet ;-)
Ook vorige week donderdag wat kennis gemaakt met de lokale bevolking. Samen met enkele andere leerlingen mee gedaan aan Hospital Visiting. Elke donderdagnamiddag gaan die naar het staatsziekenhuis hier in Gabs om de zieke kindjes te bezoeken. Daar spelen ze dan spelletjes mee of kleuren tekeningen enzo. Wel leuk. De meisjes liepen zo allemaal in roze uniformpjes rond terwijl de jongetjes blauwe hadden. Koddig. Ziekenhuizen hier zijn wel niet wat ze zijn bij ons hoor. En denk dat dit hier nog 1 van de betere staatsziekenhuizen is want het is gevestigd in de hoofdstad. Priveziekenhuizen zijn hier wel in orde, dus mocht er iets gebeuren met mij dan ga ik daar naartoe en zal ik wel super verzorgd worden, geen nood dus. Nu terug naar het staatsziekenhuis. Lijkt me toch niet zo proper als bij ons in Belgie. Terwijl we aan het wachtten op de kindjes, ben ik samen met een ander meisje eventjes naar de babyafdeling geweest. Stinken man...ni normaal. En het werd al snel duidelijk waarom er daar een geurtje ging. Babypoep! Er lag daar een kindje van boven tot onder helemaal in de diaree. Echt vies. Vroeg me af hoe lang zij/hij daar al lag. Gelukkig kwam er na 10 minuten dan eindelijk een verpleegster binnen die het kindje ging verversen.
Zaterdagvoormiddag meegeweest met Anka en Thomas (vrienden van Ulrike en Helmut) naar SOS Children. Dat is een weeshuis in Tlokweng, net buiten Gaborone. Er was daar een soort geldinzamelactie. En met dat geld willen ze dat kerstkadootjes en kerstbomen kopen voor de kindjes. Anka werkt daar de maandagvoormiddag. Dan geeft ze turnles aan de kleutertjes. Zatervoormiddag gaf ze daar een demonstratie van. Ook deden de kindjes aerobics enzo. Maar het leukste deel was toch wel het marimbagedeelte. Marimba is het instrument dat ze hier het meeste spelen. Zal volgende keer een foto nemen zodat jullie een idee hebben van hoe het er ongeveer uitziet. Was wel de max. Grote en kleine kindjes spelen daarop. Zonder partituren hoor...voelen het gewoon aan. Zalig om naar te luisteren. Wat ook merkwaardig was... Tlokweng ligt juist buiten Gaborone (de hoofdstad) maar je komt precies in een andere wereld terecht. Buiten de droge grond en de zwarte mensen zou je niet denken dat je in Afrika bent als je in Gaborone rondloopt. Dat is in Tlokweng toch anders. Daar zie je minihuisjes en hutjes. De meeste mensen lopen er ook op blote voeten rond. Er zijn slechts enkel punten waar je water hebt. Kortom...meer een beeld van het Afrika dat wij kennen van de boekjes en tv.
's Avonds dan gaan eten bij Anka en Thomas. Lekkere koude soep. En daarna hebben ze me meegenomen naar een voorstelling van het Sedibeng Choir in Maitisong. Het eerste deel van de voorstelling was klassieke Latijnse muziek zoals een koor bij ons zou zingen. Maar het tweede deel was de max. Dan zong het koor in Setswana (de taal in Botswana). Opeens kwam er ook beweging in het lijf van de zangers en zangeressen. Ze begonnen gewoon te dansen terwijl ze stonden te zingen. Had iets mee van een gospelkoor dus. En met het koor veranderde het publiek plotseling ook. Er werd geropen en gefloten. Precies alsof je in een andere voorstelling terecht kwam met een ander publiek, terwijl er alleen een pauze tussenzat. Heel bizar dus maar wel superamusant.
Vandaag terug geweest naar SOS Children, maar deze keer met school. Een uurtje gaan voorlezen voor de mini's en dan ook spelletjes spelen en liedjes zingen. En die weeskindjes zijn zo blij als ze een beetje aandacht krijgen van ons. Echt leuk om die lachende gezichtjes te zien. Daarna had ik weer schoolvolleybal. Maar net zoals bij ons in de scholen, heeft ook hier het schoolvolley niet zo'n hoog niveau. Maar MaNkala, de leerkracht volleybal, heeft me daarna meegenomen naar het team waar zij vroeger speelde. Is dit jaar gestopt. Daar spelen ze pas echt volleybal. Sommige spelen zelfs bij het nationale team van Botswana...Zijn wel allemaal groter dan mij, maar ze vinden het niet erg. Mag dus vanaf nu met hen meetrainen. Leuk leuk. En het is een gemengd team. Was wel erg welkom. Heb van iedereen een knuffel gekregen...maar dat is hier wel de gewoonte. Batswana zijn echte knuffelmensen. Vanaf vandaag dus een nieuwe bezigheid. Elke dag van 17 tot 18.30u volleybal spelen. Wordt dus zweten...want zelfs op dat tijdstip is het nog warm hier. Loop daar dus met een rood hoofdje tussen al de zwarte hoofdjes ;-)
O ja...deze nacht geregend. Was echt zalig om naar school te gaan deze namiddag. Slechts 29 graden. Het was voor de verandering eens niet puffen en blazen toen ik 's middags terug naar huis fietste. Helaas trok de bewolking weg deze namiddag en was het dan weer brandende zon.
En vakantieplannen zijn veranderd. Het wordt niet de Garden Route in Zuid-Afrika... Maar we gaan naar Zimbabwe voor 20 dagen. Ook leuk meegenomen dus.
