Het is zover, hetgene dat ik nooit verwacht had is aan het gebeuren. Ik ben te saai voor mijn man... Wat is dat nu voor zever... aargh... Wie beslist hierover? Waarom is iemand waar je de laatste 12 jaar mee optrekt ineens saai? Ik was toch al saai van in het begin... waarom is dat nu ineens een struikelblok? Ik zal het je zeggen, er is een kaper op de kust. Maar dat em zn plan trekt verdomme! Dat em maar met een ander begint en de voorbije periode weggooit! Doemme, doemme, doemme,... Ik kan er niet meer tegen, wat doe ik verkeerd? Mag ik mezelf niet meer zijn? Het is altijd als je de mensen vrijlaat in hun keuzes dat ze je niet meer graag zien. Ah ja, je vindt het immers niet erg als je even alleen bent... awel, dan denken ze ineens dat ze je voor altijd alleen moeten laten... Waar is de mens die net als mij van zijn vrijheid kan genieten zonder daarvoor uit het oog te verliezen dat we samen zijn? Waarom toch? waarom toch?
