Ik kan het echt niet geloven dat het hier, op duizenden kilometers van mijn Belgische thuis verwijderd, zo goed met mij gaat. Ik heb echt een ongelooflijk goede week achter de rug en ik hoop dat ik er zo nog veel mag meemaken. Niet dat er zoveel speciale dingen gebeurd zijn, maar ik voel mij hier thuis, ik maak eindelijk vrienden, de taal begint wat meer te lukken, ik heb een super goede familie die veel wilt reizen met mij en ik heb gisteren het beste feestje ooit gehad!
Deze week waren het allemaal gewone (soms saaie) lesdagen, maar dinsdagochtend had ik mij verslapen en ik dacht dat ik te laat ging zijn voor mijn vervoer. Omdat ik mij moest haasten, liep ik van mijn thuis tot aan de ingang van mijn condominio, maar helaas heb ik de ingang niet gehaald Ik ben met mijn stomme kop gestruikeld over een stuk hout en ben er (natuurlijk) over gevallen, waardoor mijn linkerknie en mijn rechterhand er nu heel mooi uitzien. Maar, zoals elk ongeluk ook een beetje een geluk met zich meebrengt, is door dit incident,mijne vocabulaire weer uitgebreider geworden( want ik heb het verhaal zeker twintig keer opnieuw mogen vertellen en nu weet ik woorden zoals : vallen, dom, verband, bloed, ). s Avonds ben ik samen met Barbara, Paulo (haar vriend) en Sabrina inkopen gaan doen voor het AFS-feestje van gisteren, waar ik later nog op terugkom.
Woensdag had een meisje van mijn klas, Thailã gevraagd of ik s avonds mee wilde gaan naar de les in Salvador, samen met nog 10 andere klasgenoten. In het begin had ik echt geen zin om s avonds nog eens mijn tijd te verdoen door de les filosofie en biologie bij te wonen, maar ik wilde het langs de andere kant toch eens meemaken. En hoeveel te sneller ik het deed, hoeveel te sneller ik ervan af was. En wat was dat een goede keuze! Rond half 5 in de namiddag ben ik naar school gewandeld en heb daar, samen met nog 11 andere klasgenoten een mini privé busje genomen, op weg naar Salvador. Er stond een dvd op van exaltasamba, een bekende sambaband hier. Iedereen zong mee en er was zoveel sfeer! Echt zalig! Na een uurtje onderweg geweest te zijn, kwamen we aan. Ik had voor de eerste keer het gevoel dat ik één van hun was. We zijn samen Beiju gaan eten, iets wat ik zelfs nog nooit had gezien. Een soort rond deeg dat ze warm maken en waar ze van alle soorten ingrediënten (dat ik zelf mocht kiezen) instoppen, om daarna toe te plooien en op te eten. HEERLIJK! Toen de les begon, wat in een aula plaatsvond, vond ik het eigenlijk helemaal niet zo erg. Ik kon nog steeds praten en mij bezig houden (zo heeft Thailã tekeningen op mijn nagels gelakt). Ook heeft 1 meisje en 1 jongen mij alle vuile woorden geleerd (enfin, opgeschreven zodat ik ze kan leren), zodat ik wat gewapend ben voor de oh-zo-grappige vuile mopjes. Om kwart voor 11 s avonds pikte het minibusje ons terug op. Om 12 uur lag ik eindelijk in mijn bed, om de volgende ochtend opnieuw om tien voor zes op te staan. Maar nee, ik loop niet meer om mijn transport op tijd te kunnen halen!
Vrijdagavond ben ik met 4 klasgenoten pizza gaan eten. Hier is het zo dat je gewoon een tarief betaalt (9,80 real, dus ongeveer 4,00 euro) en dat je zoveel pizza mag eten als je wil. En ze komen rond met wel 20 verschillende soorten pizzas, heerlijk! Later op de avond kwamen er vrienden van mijn klasgenoten aan en wat zag ik? NE VETTIGE JOHNNY! Met 2 diamanten oorbellen, een marcelleke, stoere praat, roken en echt zuipen. Ben ik even blij dat dit niet alleen in België bestaat!
Zaterdagnamiddag ben ik gaan helpen om alles klaar te zetten voor het AFS-feestje. Iedere AFS-student van het buitenland moest iets typisch van zijn land meebrengen en verkopen. Ik had boeken, bier en croissants met chocolade meegebracht, njammie. Er waren nog 5 andere AFS-studenten aanwezig van Duitsland, Italië en Turkije. Ook alle families en de AFS-studenten van Brazilië die volgend jaar naar het buitenland vertrekken waren er. Maar die avond was ik ook uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een klasgenoot. Hij werd 18 jaar en gaf dus een groot feest. EN DAT WAS ECHT HET BESTE FEESTJE OOIT! Ik heb mij ongelooflijk zalig goed geamuseerd. Het was in een soort lounge huis met 3 verdiepingen, waar obers rondliepen met hapjes, cava, cachaça, sushi, taart, (eten, eten en nog eens eten)! Daarna heb ik mij begeven op de dansvloer en ik ben er niet meer vanaf gekomen tot kwart na 3 s nachts. Het was een mix van Braziliaanse muziek (man, sommige Brazilianen kunnen toch zo ongelooflijk goed dansen!) en R&B. Zalig, zalig, zalig! Ik heb ook forro (uitgesproken als foho) gedanst, samen met een klasgenoot. Ik voelde mij echt een beginneling (natuurlijk, dit was nog maar de tweede keer dat ik forro danste) en hij kon het zo goed! Maar ja, dat hoort erbij! Het was echt geweldig!
(dit is de Johnny waar ik het over had. Dit was alleen gisterenavond op het feestje... Vandaar het mooie hemd)
Deze week heb ik ook een paar blunders gemaakt Ze vroegen mij heb je al ooit cachorro quente gegeten? (cachorro quente = hete hond). En ik legde de link niet met hotdog, dus ik zei neen, ik dacht dat ze dat alleen maar in Azië aten. Nu ja, dat was wel het mopje van de dag! Of ook: mijn papa vroeg of we kippen en hanen hadden in België (wat is dat nu voor een vraag eigenlijk!). En ik had mij niet goed uitgedrukt, want het kwam er op neer dat ik zei dat we geen kippen hebben in België (tot nu toe weet ik nog steeds niet hoe ik dat klaargespeeld heb). En een paar uur daarna vroeg hij: Maar als jullie geen kippen hebben, hoe hebben jullie dan eieren?. Haha. En over het ficaren (kusvriendje en meer), waar ik het in mijn allereerste blogbericht over had Een jongen vroeg mij gisteren of ik dat wilde, maar ficar is ook het werkwoord of iemand wil blijven (in mijn geval toen op de dansvloer) of naar buiten gaan. En ik zei dat ik graag wilde ficaren (blijven dus op de dansvloer!!) en ik vroeg of hij het ook wilde. En hij zei heel graag, waardoor ik toen ook door had dat het ficaren in de andere betekenis was. Ik zei toen dat ik het liever niet wilde, en toen heeft hij zich op een andere prooi gegooid, haha.
Met toch maar een heel klein hartje wandelde ik maandag mijn nieuwe klas binnen.Ik was op tijd, dus er zaten gelukkig nog niet zoveel mensen. Ik vroeg aan een jongen (met wie ik ervoor al eens gepraat had) waar ik moest zitten en hij nodigde mij uit om langs hem te gaan zitten. Ik heb daar plaats genomen en een paar andere jongens heetten mij welkom met een kushandje (de Braziliaanse manier om iemand op zijn gemak te laten voelen?). Daarna zat ik er 10 minuten alleen, want de meisjes kwamen niks zeggen (en als ik lachte op hun, lachten ze niet terug, dus ik had schrik om naar hen toe te gaan) en de jongens hadden de klas verlaten. Maar gelukkig kwam Thailã (een meisje die ik al een tijdje ken) snel, die mij voorstelde aan een paar medeleerlingen. Elke leerkracht vroeg natuurlijk ook wie ik was, vanwaar ik was, Maar dit ging ook gepaard met wat mopjes die ik niet begreep en de hele klas (uiteraard) wel. Dat maakte dat ik mij soms wat ongemakkelijk voelde, maar dit is nog niets in vergelijking met één Shennãleerkracht (Shennã is een heel vuil scheldwoord in het Portugees voor vagina. M.a.w.: een echte k**leerkracht). Want dinsdag had mijn klas samen les met het andere laatste jaar met dit onnozel manneke als leerkracht (echt vanaf het eerste moment dat ik hem zag moest ik hem al niet). In het begin slijmde hij zo hard en zei hij dingen Oh jij bent van België? Ja ik ken België en ik weet dat niemand mooier is dan jou of Zijn jouw haren natuurlijk? Wauw, zo mooi. Maar daarna kwamen de vuile vaginamopjes over mijn naam en vertelde hij zijn wilde fantasieën over een blonde vrouw met mij als voorbeeld, waardoor ik compleet belachelijk gemaakt werd voor 55 leerlingen. Nu ja, uiteindelijk heb ik zo wel contact kunnen leggen met veel mensen want tijdens de speeltijd kwamen ze naar mij toe en zeiden dat ik het mij niet moest aantrekken. Et voilà! Gesprek gestart! Waar een vagina al wel niet goed voor kan zijn. Maandag namiddag heb ik capoeira gedaan en daarna zijn we met 7 AFS-studenten naar Marie (een meisje uit Duitsland die hier al 9 maanden is) haar thuis gegaan. Haar mama had chocoladecake met brigadeiro gemaakt, njammieeeeee! Het was echt fijn om samen met hen te zijn en verhalen te delen want we hadden allemaal 1 ding gemeen: bezig zijn aan een AFS-jaar.
Woensdag ging alles heel goed: de irritante leerkrachten had ik achter de rug en ik heb met redelijk veel mensen gepraat (ze komen nu zelfs al soms op mij af om mij een knuffel te geven, joepie)! Ik heb ook kicker gespeeld waarbij ik 1 goal heb gemaakt (maar voor de rest suckte ik er echt in). Amai, een berichtje vol met vuile woorden.J Namiddag ben ik, samen met Marie naar Gioia haar thuis gegaan waar we de film Burlesque hebben bekeken. Er was wéér brigadeiro aanwezig (hier vermageren is echt ONMOGELIJK voor mij! Maar de brigadeiro was nog maar net gemaakt en nog warm zodat we het met de lepel konden eten,mmm). s Avonds heb ik mango gegeten en zei mijn mama dat ik de restjes van het vlees aan de pit moest opzuigen. Ik heb het gedaan en het was echt lekker, maar daarna heb ik een half uur moeten flossen om de draadjes uit mijn tanden te krijgen! J
Donderdag was het ook een goede schooldag! Na school is Sabrina naar mijn thuis gekomen en hebben we 2 films gekeken om daarna te voet naar de fitness te vertrekken. We hebben hidrobike gedaan en ook buik- en beenspieroefeningen. Ik voelde echt dat ik niks meer gewoon ben, amai.
Vrijdag had ik pas les om 9 uur, dus kon ik mijn alarm van 5u50 inruilen voor 8u20, zaaaalig! Een paar van mijn klasgenoten hadden hun gitaar meegenomen en ze hebben gezongen en gedanst op het ritme van de gitaar. Dit zou in België echt nooit waar geweest zijn, amai. Maar super leuk!
Zaterdag ben ik samen met mijn papa en mama Salvador (de hoofdstad van Bahia) gaan bezoeken. Ik ben in het beste ijssalon en het beste restaurant (zo blijkt) van Bahia gaan eten (ik praat wel veel over eten he?). Daarna hebben ze mij de toeristische dingen laten zien: de lift die de stad verdeeld in hoog en laag Salvador, een bekende kerk: Senhor do bomfim en mercado modelo.
Gisteren ben ik naar Fera de Santana geweest, waar mijn grootouders wonen. Niet min, amai. Ik heb er een markt bezocht waar al dearme mensen hun inkopen komen doen. Vlees die daar in de warmte ophangt met een niet zo aangenaam geurtje, kinderen die komen bedelen om geld of om maar iets te kunnen verkopen, bijna allemaal zwarte mannen en vrouwen (9 van de 10 keer is het hier zo dat hoe donkerder depersoon is, hoe armer), Als ik die mensen zie heb ik zon medelijden.Maar met mijn godverdoms zielig medelijden zijn ze helemaal niks. Ik wilde zo graag helpen maar als ik de bedelende kinderen geld wilde geven, mocht ik het niet van mijn oma omdat dan alle kinderen om geld zouden komen vragen. Ik prijs mezelf echt zo ongelooflijk gelukkig en word elke keer dankbaarder dat ik dit alles KAN meemaken en KAN doen.
Zoals jullie zien gaat het nog steeds heel goed met mij (al had ik zaterdagavond voor de eerste keer in weken terug wat heimwee). Ik besef dat dat er sowieso bij hoort en ik kan mij telkens beter en beter oppeppen.
