Vorige zondag ben ik naar het strand geweest. Het was de eerste keer in het weekend en er was dus meer volk dan anders. Echt niet normaal hoe kleine bikinis ze hier dragen: het maakt helemaal niet uit hoe jong, hoe oud, hoe mooi, hoe lelijk, hoe dik, hoe dun, ze ook zijn. Als het maar mini mini mini is. Siert hen wel: het lijkt alsof niemand er complexen heeft. Natuurlijk heb ik er ook een caiperinha gedronken. Ik vind dat zo ongelooflijk lekker hier. In de zon gelegen heb ik niet, in de schaduw gezeten wel. Mijn familie is heel bezorgd en begaan met mijn witte huid. Ondanks ik mij, zelfs in de schaduw, insmeer met factor dertig (om de tien minuten godverdekke), mag ik niet langer dan vijf minuten in de zon zitten.Geen probleem hoor, maar ik kan er gewoon zo van genieten als de zon op mij schijnt. Waarschijnlijk omdat we dit in België niet veel meemaken.
Anderhalve week geleden hebben Sabrina en ik een test gemaakt van geschiedenis. We moesten gewoon schrijven juist of fout. Na vijf minuten hadden we natuurlijk al de klas verlaten, geen moeite doende om alle vragen te vertalen (het was buiten 30 graden, dus!). Deze week kregen we de test terug en raad eens? Wij hadden het meeste van de klas, hahahahahahaha. Er hadden er een paar evenveel als ons en de rest had minder terwijl zij er meer dan een uur zaten te puffen. Wel erg voor hun, maar wij hadden super veel geluk. Diezelfde dag ben ik toen de school uit was, naar Sabrina haar thuis geweest. Haar familie heeft zon coole en chique muziekstudio! Ik vond het op dat moment echt spijtig dat ik geen muziekinstrument kon bespelen. Zelfs als geen kenner van muziek, vond ik het zalig om daar te zijn en alles uit te proberen. Er waren 5 gitaren, een drumstel, een piano en nog heel wat andere instrumenten waar ik de naam niet van ken, sorry!
Vorige woensdag begonnen de examens hier. Ik was zo blij dat ik niet tot de groep van de nerveuze en stressende studenten behoorde. Ik moest gewoon NIET slagen. Als dat niet zalig is! Dat is wel andersvoor het Italiaanse meisje, Gioia (zij moet dit jaar slagen, anders mag ze in Italië niet door naar het volgende jaar. Balen. Maar uiteindelijk heeft ze niet zoooooooooooveel te klagen want de Italiaanse overheid betaalt ALLES van haar AFS-gebeuren). Woensdagochtend kwamen Sabrina, Gioia en ik samen aan in de school en iedereen zat verzameld in een grote zaal. Toen de bel ging, stond iedereen tegelijk op en haastte zich naar zijn lokaal om daarna in stilte (echt waar, in stilte! Nooit gedacht dat dit hier kon) hun examen te maken. Ik kon mijn ogen niet geloven! Wel grappig als je weet dat anders niemand gehoor heeft naar de bel en dat ze anders in de grote zaal blijven zitten om daarna een kwartier tot een half uur te laat te komen. Nu, de examens zien er totaal anders uit dan in België, amai. Het zijn ALLEMAAL multiplechoicevragen (tenzij bij het vak Portugees schrijven (ja dit is echt een vak), waar ik met gevolg gewoon op mijn examen heb genoteerd in het Portugees: Het spijt me. Ik hoop dat ik volgend schooljaar meer kan schrijven). Ik ben wel blij dat het multiplechoicevragen zijn: zo heb ik nog iets meer kans om wat puntjes te behalen. Maar omdat het gokken snel gaat, ben ik na een half uur klaar om daarna naar huis te gaan. Echt zalig. Ik ben dan voor de middag al thuis en kan dingen doen: stiekem in de zon gaan liggen met een goed boek (ik lees hier echt heel graag en veel), naar de shopping gaan, gewoon ontspannen en rusten, 1 dag was Sabrina de sleutel vergeten van haar huis, dus is ze mee naar mijn condominio gekomen. We hebben een croque monsieur gemaakt en hebben dat samen opgegeten MET MAYONAISE EN KETCHUP!!!!!! Ik voelde mij terug weer even helemaal thuis (want hier bekijken ze mij nogal raar als ik deze combinatie eet)!
Ik heb eens gevraagd aan mijn mama hoeveel mijn privéschool eigenlijk kost. En verschiet niet: VIERHONDERD EURO PER MAAND! Geen idee dat dat zoveel was. Maar ze zeiden ook dat ik in één van de beste scholen van Bahia (mijn staat) zit. Daar ben ik vet mee, ik wil gemakkelijke leerstof verdoeme. Neen, maar ik moet wel toegeven dat het een goede school is vergeleken met andere scholen (in het begin ben ik er verschillende gaan bekijken omdat het nog niet zeker was in welke school ik terecht zou komen). We hebben trouwens een zwembad in de school (niet dat het daarom goed is, maar toch).
Ook heb ik al een paar telefoongesprekjes gevoerd in het Portugees en Het lukte! Ik verstond natuurlijk niet alles (maar dan deed ik toch gewoon alsof ik het verstond), maar het grotendeel had ik begrepen. Ik was zo blij daarna!
En de meid hier is echt GEK! Vaak grappig gek (als ze zo vals als een kat mee miauwt op een Engelstalig liedje waar ze de tekst niet zo goed van kent, als ze danst voor de spiegel om te kijken hoe het eruit ziet als ze met haar heupen wiegt, ), soms ook heel erg ambetant gek (als je weet dat ze ook op zaterdagochtend om 7u00 klaarstaat om haar zangtalent te laten horen terwijl ik nog in mijn warm bedje lig, hopend om eindelijk nog eens wat langer te kunnen slapen).
Dit weekend is redelijk druk, maar heel fijn geweest. Zaterdagvoormiddag ben ik alleen met mijn mama naar het centrum van Lauro De Freitas geweest om daar nieuw beddengoed te kopen. In de namiddag ben ik naar Sabrina haar thuis geweest. We waren alleen thuis en we hebben zoveel gelachen! We hebben om ter gekst en belachelijkst gedanst
(oké 't is echt heel lelijk als ik een foto wil toevoegen, maar het gaat niet anders)
grappige verhalen verteld, fotos getrokken, s Avonds waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Bogdan: de vriend van Sabrinas counsellor. Er was sushi, ander Japans eten, nootjes, taart, Ik heb er zoveel gegeten. Na het feestje ben ik bij Sabrina blijven slapen en ik heb geslapen tot 10 uur s morgens: mijn record hier in Brazilië. Toen we opstonden was het klaar heldere hemel en zon, zon en nog eens zon: zaaaaalig! Ik was echt in de vakantiesfeer (zwembad, zon, palmbomen,...). Maar omdat ik mijn bikini vergeten was, moest ik een Braziliaanse bikini dragen van Sabrina haar zus. Ik vond hem echt mini en ik moest eraan wennen want als ik van voor aan mijn broekje trok, werd mijn achterkant zichtbaar, trok ik er vanachter aan, was de voorkant weer meer zichtbaar. Conclusie: gewoon aan beide kanten even trekken en daarna met rust laten! Ik begrijp (het nut van) de term Brazilian Wax.
Ik zal eens stiekem een foto trekken op het strand van iemand om het te showen . We hebben geprobeerd om onderwaterfotos te trekken, maar dat lukte niet zo goed (uiteindelijk was het omdat de modus onderwaterfotos niet opstond). Rond 12 uur ging ook hier een feestje van start: een barbecuefeestje. Daar heb ik mij letterlijk vol zitten vreten (er was zo van die lekkere taart/cake met witte brigadeiro en kokos: njammie, njammie, njammie)! Deze morgen was ik er echter wel niet zo blij mee: ik ben TWEE kg bijgekomen dit weekend. Tja, hoort bij de uitwisseling zeker J. Ik heb ervan genoten! Maar de volgende dagen zal ik maar een beetje op mijn eten PROBEREN te letten.
En desondanks ik een goed weekend heb gehad, zijn er toch een paar momenten geweest waarop ik mijn familie, vrienden en Simon heel hard miste. Dit gevoel duurde nooit echt lang (het was vooral toen ik net wakker werd of net voor het slapen gaan), maar toch. En ook al gaat de tijd hier echt snel (ik ben hier al een maand, ik kan het bijna niet geloven!), kan ik er soms moeilijk inkomen dat ik hier nog 10 maanden mijn tijd zal doorbrengen. Soms heb ik gewoon zon nood aan een knuffel die vertrouwd voelt. Of ik wil nog eens echt de slappe lach hebben zoals in het middelbaar, een gesprek kunnen meevolgen en kunnen inpikken, Maar ik denk dat dit wel volkomen normaal is en dat iedereen dit wel eens meemaakt. En ook voel ik mij soms schuldig en een dik arm schaap omdat ik hier nog altijd niks tekort heb qua luxe. Want om één of andere reden wilde ik graag in een armer gezin terecht komen (ik kan mijn gevoel niet echt goed uitleggen of verwoorden op dit moment omdat ik er zelf nog niet uit ben wat ik bedoel, maar dat komt wel). Daarom wil ik heel graag vrijwilligerswerk doen met arme kinderen (maar de organisatie die daarvoor kan zorgen wil maar niet antwoorden). We zien wel, tenslotte ben ik hier nog maar 1 maand hé.
Maar het gaat hier echt heel goed met mij hoor! Misschien een slecht idee om met een beetje een domper af te sluiten, maar toch. Slechte momenten moeten er ook zijn!
. 
