Onze lieve vriend Øyvind geboren 27 10 53 , gestorven 28 07 07. Øyvind was geboren en opgevoed op het
eiland Sotra ( nabijheid van Bergen)in een groot en "bronnensterk"
gezin
Hij studeerde geneeskunde in België ( te Leuven) en ontmoette er zijn lieve
Greta
Hij had een veelzijdige medische loopbaan, maar psychiatrie was wel zijn
speciaal - gebied
Voor alles was hij eerst mede bij het opbouwen van een polykliniek voor Bamble,
Drangedal en Kragerø, waar hij vijf jaar afdelingshoofd
was
Daarnaast had hij veel interesse voor het specialistisch gebied van de
psychosomatiek, hij startte dan ook het Psychosomatisch Instituut te Skien waar
hij actief was tot aan zijn ziekte.
Oeyvind was een uitzonderlijk begaafde clinicus met groot respect voor zijn
collega's en een grote verantwoordelijkheid jegens zijn patiënten
Als we aan hem denken zien we hem echter vooral als vriend en medemens,
wellicht is zijn bijdrage ook doorheen zijn ziekte en volwassen leven een van
ruimte scheppen en genereus zijn met en voor zijn medemensen
Voor de kanker hem velde , was hij veel geconfronteerd geweest met de dood bij
het verlies van zes van zijn zeven broers en zusters allen door kanker
overleden, alvoor hij zelf uitermate vroeg getroffen werd in zijn leven.
Hij droeg zijn lot, hij besefte alles, dan hebben wij hem gekend als
bevrijdend; hij verzekerde steeds een samenzijn zonder schijn of bijgedachten,
maar met warmte, lach en verdriet, of spirituele ernst dezen wisselden elkaar
af Øyvinds vele ontmoetingen met de dood gaven
bij hem als resultaat dat hij weinig angst had voor de dood, hoewel hijzelf
uitdrukte eigenlijk zelf langer te willen leven
Zijn grootste zorg was immers het verlaten van zijn beste vriend Greta en hun
kinderen Lisa en Thomas
Voor ons de anderen weerklinkt steeds weerom een grote leegte na Øyvind
Onze gedachten gaan naar Greta, Thomas en Lisa en hun verdriet.
Arthur Tambs, diensthoofd psychologie, Kragerø
Til Minne
( AFTENPOSTEN OG VARDEN AUGUST 2OO7)
Vår kjaere venn Øyvind Nordstrand født 27 10 53 døde 28 07 07
Øyvind var født og oppvokst på Sotra i en stor og ressursterk familie.
Han studerte medisin i Belgia der han traf sin kjære Gretha
Har han hatt an mangfold medisinsk karriere men psykiatri ble hans spesialfelt.
Øyvind var bl.a. med på å bygge opp Psykiatrisk poliklinikk i Bamble, Kragerø
og Drangedal, der han var avdelingsoverlege i fem år.
Han hadde dessuten spesiell interesse vor psychosomatiske lidelser og var med
på å starte Pychosomatiske institut i Skien der han var fram til sin sykdom.
Øyvind var en sjeldent begavet kliniker med stor respekt blant kolleger og
takknemlighet blant patienter.
Det er likevel først og fremst som venn og medemenneske vi i dag tenker på han.
Kanskje bidro hans lidelser gjennom hele hans voksne liv at han ble så helt
spesielt romslig og sjenerøs som menneske.
Før kreften endelig felte han, hadde han vært konfrontert med døden gjennom å
miste seks av syv sosken, alle av kreft, dessuten selv væert rammet meget
alvorlig tidligere i sitt liv,
han trosset sine tap, og viste mer enn noen vi har kjent . det alltid befriende
og trygt være sammen med Øyvind, ingen forstillelse eller baktanke, men et hav
av varme, latter og gråt, alvor og spøk, side om side.
Øyvinds mange møter med døden ga han ikke angst for å dø, selv om har uttrykte
ønske om å leve lenger.
Hans største sorg var å forlate sin kjære og beste venn Gretha og deres lisa og
thomas.
For oss andre tomheten etter Øyvind rungende .
Våre tanken går til Gretha, Thomas of Lisa i deres fortvilelse
Arthur Tambs, sjefpsycholog , Kragerø Helsecentrum
Gedrevenheid
en durf
heftig en begeesterd , zou
je zo zeggen
maar dan doe je tekort aan de draagwijdte van een geboorte
het start immers van ver, van binnenuit
in diepe krachten verborgen ...
omwille van iets totaal vreemd aan zichzelf
komt het tot stand
zoals de cocon aan de vlinder die zich eruitplooit en stort
in een onmiddellijke vlucht van de pasgeborene
met steeds verassende en onnavolgbare vlucht zijn baan kiest
plotsklaps wijd en zijd verspreide volop bestede overgave
niet eens in koelen bloede, niet eens resultaatgericht
want aan een resultaat moet je slepen, het is lichter
zodanig licht en lichtend dat je soms denkt afhakend
maar subiet daar terug,want de doen alsofs zijn schijnbewegingen
het is levend zijn, klaar bewust van die stuwing
dicht van schaamte en gegeneerdheid voor de hoeveelheid ervan
energie waarvoor je energie voelt
het komt er als vanzelf gekwadrateerd uit
vrijelijk honderduit kunnen gaan ervoor
ieder obstakel naar het rijk der schimmen schoppend
samen jubelend met ieder goede actie
samen wenend met iedere malchance
de met de dag ophopende durf naar het
meer en meer einde gevoel
ook het uur , ik zei bijna vuur van de waarheid
het moment waar je zo naar verlangt en tegelijkertijd vreesde durf je aan
geduldige opbouw op zijn boeddha's vanuit de buik is dan niet meer aan je
besteed
ze zijn er gewoon vreemd aan
paradoxaal gebuisd in de test van de realiteit
ik zei reeds , het start voor iets totaal vreemd aan zichzelf
want het rijk van innerlijke snaren bevestigt als vanzelf iedere waarde
houdt automatisch de gloed van energie in stand
brandend in ieder erop terend lichaam
zo gedreven als
het verteerde blaadje op de stroom
het donspluimpje in de stormwind
de noorderster uit de melkweg gewassen maar trouw bij de aarde horend
ben je Øyvind
IN MEMORIAM
