Wil je een schenking doen voor het project? Zelfs enkele euro's maken in de Filippijnen een verschil. De school en de kinderen zullen heel dankbaar zijn! Je kan het geld storten op de rekening van de Bouworde: 431-7100231-92 met de vermelding 'Schenking Sta
Rita school Filippijnen'. Het geld wordt dan doorgestort naar het project. Alvast enorm bedankt!
De laatste week was echt een volle week. Niet te druk, maar goed vol. Vorige week vrijdag zijn we dus met de leerkrachten naar een resort geweest. Slechts enkele leerkrachten wilden zwemmen. Ze drongen er allemaal op aan dat ik zwom zodat ze naar mij konden kijken. Gelukkig wou nog 1 andere leerkracht, Jane, met mij mee het water in. Later kwamen er ook nog enkele andere leerkrachten zwemmen. Er was ook videoke. Dat was echt leuk! Ik zong enkele liedjes en samen met Flor deden we enkele backing vocals met danspasjes. Dat vonden ze natuurlijk super, dat ik meedanste. Nu vinden ze niet alleen dat ik very beautiful ben, maar ook dat ik fantastisch kan zingen en een zeer goede danser ben :-) Was het maar waar!
Ik had ook een lange conversatie met de directeur over de cultuur, onderwijs, huwelijken, in Belgie en in de Filippijnen.
Zaterdag hadden we een heel leuke Ekolaro. Zon 34 kinderen! Ze waren weer wildenthousiast dus na 3 uur was mijn stem zowat kapot en stond mijn hoofd op ontploffen. Toch voelde ik mij heel tevreden en voldaan. Ik heb er weer eens van genoten.
Zondag ging ik met de 2 mensen van Mindanao en kleine Sasha (5 jaar) naar de mall. Sasha keek haar ogen uit! Ze wou alles zien. En haar ogen blonken en ze zag er zo gelukkig uit met haar ijsje uit Jollibee, de Filippijnse McDonalds. Ze was zo gefascineerd naar een tv met reclame aan het kijken dat ze de helft van de tijd met haar lepel naast haar ijsje zat J
Ik heb er ook een kerstboom, kerstballen en kerstlichtjes gekocht. Sasha stond te springen van blijdschap toen ze na haar middagdutje de boom zag. Haar ogen weer aan het blinken!
Deze week zijn we begonnen met het maken van een action board waarop de activiteiten van Cabiokid zullen komen. Ik heb het zowat ontworpen en zorg voor de creatieve kant, terwijl Tolits voor de inhoud zal zorgen.
Daarnaast beginnen we volgende week met de green school contest. Een wedstrijd die we zullen organiseren om de school groener te maken.
k Heb ook het gastenboek een nieuwe cover gegeven zodat die wat professioneler en aantrekkelijker is. Met het logo van Cabiokid erop en zo.
Donderdagnamiddag ben ik mee gegaan met 2 leerkrachten naar Subic. Dat ligt aan de zee. Ze hadden een wedstrijd gewonnen editorial writing met hun schoolkrant en ze moesten de trofee ophalen. Subic ligt aan de zee. Tussen de zee en de bergen. Spijtig genoeg was het een goede 2 uur rijden, dus we hebben de zee en de bergen alleen vanuit de auto gezien,
Vandaag en gisteren is er een feest voor de patroonheilige van de barangay naast Sta. Rita. Een barangay is een deel van de gemeente. Er was gisterennamiddag een stoet, zoals de oogststoet in Oostakker. Er waren versierde karren met mooi geklede en verklede mensen, er waren trommels, trompetten, reuzen uit papier,
Vannamiddag ben ik uitgenodigd om te gaan eten bij 1 van de leerkrachten die daar woont. Er zullen heel veel mensen en heeeeel veel eten zijn. Ze hebben 130 kilo varken versneden!
Er hangen in die baranguay overal slingers in de straat.
Deze morgen ga ik ook nog naar een doop waar Tolits de peter zal worden van het kindje.
Jullie zien: vol, maar niet te druk. Het waren heel leuke dingen.
En het ziet er naar uit dat het de komende weken, tot na Nieuwjaar, redelijk vol zal blijven. Kerstfeestjes, een paar dagen rondtrekken, het briefwisselingsproject, de green school contest, het action board,
Hihi, ik heb net voor het eerst het gastenboek ontdekt :-s Sorry aan iedereen die daar berichtjes op heeft gepost en nog steeds wacht op een antwoord. Ik beloof het vanaf nu telkens te checken Bedankt voor al die ondersteunende mailtjes! Gelieve je e-mailadres toe te voegen aan het bericht zodat ik het kan beantwoorden. Ik heb spijtig genoeg niet iedereen zijn e-mailadres in mijn contactpersonen zitten.
Even enkele antwoorden op de vele vragen die me al gesteld zijn: - De hamvraag: Wat ga je doen op Kerstmis en Nieuwjaar? Bert heeft me uitgenodigd om Kerstmis bij hem thuis te vieren in Manila. Zijn ouders zullen hier dan ook zijn voor 2 weken. We gaan rond die periode waarschijnlijk een paar dagen naar Marinduque. Ik ben daar uitgenodigd op de trouw van Olivier, een Belg, en zijn Filippijnse fiance Marinduque is een eilandje ten zuiden van Manila (3 uur varen). Kerstmis wordt hier op dezelfde manier gevierd als in Belgie: kerstversiering, familiefeest, cadeautjes, middernachtmis,... Nieuwjaar vieren we waarschijnlijk in Cabiokid. Bert zou dan ook naar hier komen.
- Hebben ze daar kerstvakantie? Ja, van 21 december t.e.m. 3 januari maar aangezien 3 januari een woensdag is hebben de leerkrachten al gezegd dat de kinderen waarschijnlijk pas op de 7de naar school zullen komen. Dus heb ik vakantie van 21 december t.e.m. 6 januari.
- Hoe is het met je gezondheid? Heel goed. Mijn ontstekingen zijn nu allemaal weg. Af en toe nog wat droge lippen. En ik moet er echt op letten dat ik genoeg slaap want ik wordt hier heel snel moe.
- Ben je de rijst nog niet beu gegeten? Soms wel en soms niet. Af en toe snak ik echt naar spaghetti of een pizza of zo. Gelukkig zijn er in het dorp pizza's, lookbroodjes, frietjes, hamburgers en spaghetti te verkrijgen. Ik eet ook telkens niet te veel rijst en meer groentjes. En als er noodles of pasta is dan eet ik daar meer van. Mijn boterhammetjes met cocosnootjam of choco smaken hier wel 3 keer zo goed als in Belgie.
- Hoe is het met het gebouw in de school en de guesthouses waar de 14 Bouwordenaars deze zomer aan werkten? Het schoolgebouw is zo goed als af. Er wordt op dit moment wel niet aan verdergewerkt. Het dak was al af toen ik hier aankwam in oktober. Binnen is er echter nog heel wat werk en het gebouw wordt dus nog niet gebruikt. Waarschijnlijk zullen de Bouwordenaars van volgende zomer dit afwerken. Aan de guesthouses wordt volop gewerkt. Het cementwerk is denk ik volledig klaar. Op dit moment wordt het dak gemaakt. Donderdag komen nog 2 extra mensen helpen in Cabiokid. Ik vermoed dat zij aan de bouw zullen helpen. Er zijn alleszins plannen om binnenkort nog 5 extra mensen aan te nemen om aan het dak te werken.
Enkele nieuwtjes: Vandaag was er een kleine aardbeving. Het weer is hier niet goed voor de moment. Ik heb mijn jeansbroek aangedaan vandaag. Het is nog altijd redelijk warm, maar heel grijs en het regent veel. Er is weer een typhoon, Mina. Gelukkig voelen wij enkel de uitlopers ervan. Op de ergste plaatsen is er een wind van 175km/u! Telkens als er een typhoon signal 1 is, is er geen school. Maandag was er daardoor geen les. Natuurlijk is het in Belgie nog 10 keer kouder, dus mij hoor je niet klagen Maar de mensen hier vinden het koud Maar zo'n goeie 20 graden.
Er is weer al een week voorbij! t Gaat nu echt snel. Het lesgeven verloopt al redelijk vlot. Binnenkort starten we een briefwisselingsproject. De kinderen van de school zouden brieven, foto's, kerstkaartjes,... sturen naar kinderen uit Belgische scholen en vice versa. Als er leerkrachten geinteresseerd zijn om mee te werken in dit project, gelieve een e-mail te sturen naar sarah.dr@hotmail.com. Dan stuur ik zo snel mogelijk de officiele brief door met alle informatie die u nodig heeft.
Volgende week gaan we op daguitstap met de leerkrachten naar mount Arayat. Er is daar een zwembad in dit vroegere natuurreservaat. Ik ben eens benieuwd.
Hier ben ik weer! Zaterdag hadden we nog eens Ekolaro. Dat was nog maar de 2de keer in die bijna 2 maanden. Het was echt niet goed. t Was niet goed voorbereid en Luz en Binong toonden weinig enthousiasme en namen de leiding niet. Ik had hen echt veel proberen stimuleren om het deftig voor te bereiden. Maar ze nemen weinig verantwoordelijheid en initiatief.
Zaterdagavond ben ik dan meegegaan met Bert naar Manila. Mijn fototoestel is kapot, dus ik had een nieuw nodig. Zaterdagavond dan nog naar Spiderman 2 gekeken. Ik wist niet dat dat zon lange film was. t Was pas om half 12 gedaan!
Zondagmorgen dan om 6 uur wakker. De zoon en dochter van Bert moesten voetballen dus ging ik mee. k Heb het eerste uur met Sitas, de vrouw van Bert, rondgewandeld in het groene complex. Dat was echt gezellig. Sitas is een heel sympathieke vrouw. Dan naar de match gekeken. Het veld lag helemaal nat dus ze waren alletwee volledig doorweekt.
Dan gingen we naar een heel chique winkel, een klein beetje als de Chocoladebar. Echt heel lekker!
Chin-Chin, een Filippijnse filmster die Bert kent, voegde zich bij ons gezelschap. Samen gingen we dan naar een NGO, EcoSan. Ze maken ecologische toiletten. We kregen er een zeer interessante uitleg.
Chin-Chin haar huis is afgebrand en ze wil het graag herbouwen op een milieuvriendelijke manier. Ze is echt een heel sympathieke vrouw en zo bescheiden en gewoon. Je zou echt niet zeggen dat ze een filmster is.
Daarna gingen Sitas en ik naar het winkelcentrum. Eerst een fototoestel kopen en dan naar de cinema. We gingen naar Lions and Lambs. Een heel goeie film maar wel zwaar. Hij zet u aan het denken.
En we rondden ons uitstapje af met een pizza en gingen we terug naar het huis van Bert.
s Avonds kon ik daar op het internet. Een ideale gelegenheid om eens lang naar huis en Sam te bellen via Skype. J
Maandagmorgen heb ik dan nog naar de echte Peter Pan gekeken. (Ik had zin in iets lichts.) De echte Peter Pan is NOG mooier dan de tekenfilm.
Daarna nam Lina, de housegirl van Bert, me mee naar een plaats waar ik een taxi kon nemen naar het busstation. Dan met de bus naar huis.
k Ben echt tevreden met mijn fototoestel. Voor 240 euro heb ik een Sony met 7 megapixel, 3x optical zoom en 6x digital zoom, een geheugenkaart met 2 gigabyte, een ingebouwde batterij en een zakje, doekjes en product om de display te kuisen. En hij trekt de fotos onmiddellijk, in tegenstelling met mijn vorig fototoestel. Een koopje!
Geniet van de foto's! De groene foto's en het bamboehuis zijn van Cabiokid, waar ik woon. Er zijn ook foto's van Isabela, rijstvelden in Cabiao, de school en kinderen uit de straat.
Het lesgeven gaat steeds vlotter. Ik begin te doorzien wat het niveau van de teksten mag zijn; welke vragen ik moet stellen; welke woorden ik moet uitleggen en hoe;... De kinderen begrijpen steeds meer wat ik zeg. En ze zijn superenthousiast om naar mijn les te komen :) Ze kijken er allemaal naar uit. Na de les vertellen ze in geuren en kleuren aan hun juf of meester wat ze gedaan hebben en zo. Zo zei een kindje trots aan haar juf "I answered 'butterfly'! " Ik probeer ze zo actief mogelijk bij de les te betrekken en maak veel gebruiken van prenten en zo. Daar zijn ze zot van :) Ik leer de leerkrachten ook steeds beter kennen. Ik kan me steeds meer mengen in gesprekken. Ik weet nu al wat beter over welke onderwerpen ze graag babbelen, ik stel vragen over het land, de cultuur, de taal,... In het begin wist ik niet waar te beginnen. Ik begrijp ook meer en meer waarover ze praten wanneer ze Tagalog spreken. Ik oefen nu elke dag en leer snel bij. Vooral de grammatica is moeilijk. Die is totaal anders dan de talen die ik ken. De leerkrachten zijn ook enorm geinteresseerd in Belgie. Ze stellen me massa's vragen. Veel Filippino's denken dat in Europa iedereen rijk is, er geen criminaliteit is, het altijd koud en vaak sneeuwt, dat alle families uit elkaar gegroeid zijn, dat alles kan en mag,... Dus ik probeer hun beeld op Europa en Belgie een beetje te nuanceren.:)
Als het een troost mag zijn, het weer is hier echt slecht. Eergisterennacht is het beginnen gieten tot deze morgen. t Is hier nog net niet overstroomd. Maar 't is hier natuurlijk wel nog warmer dan in Belgie, alhoewel ik deze morgen voor het eerst met jeansbroek en truitje naar school vertrok. Nu is het alweer een beetje te warm in mijn jeans en mijn truitje heb ik thuisgelaten.:)
Sinds gisteren ben ik dus echt begonnen met lesgeven. Gisteren was de organisatie nogal chaotisch, maar vandaag was dat al veel beter.
Op de school zijn de kinderen verdeeld in 4 klassen. In section 1 zitten de slimste kinderen, in section 4 de slow learners.
De kinderen van section 1 kunnen mij goed begrijpen maar de anderen niet echt. Ze hebben echt nog een lange weg te gaan. Ik ga het traag en heel gestructureerd moeten aanpakken. Ik had dit wel verwacht maar het blijft toch een grote opgave.
Enkele cultuurverschillen
-Filipinos houden van eten. Ze eten over het algemeen 4 a 5 keer per dag. Voorbeelden van snacks zijn: pasta met groentjes en een geel sausje, iets roze flubberachtig als flan, koekjes, krackers, spaghetti, chips van varkenshuid met een zuur sausje,
Een maaltijd is hier niet compleet zonder rijst: s morgens, s middags en s avonds en soms ook bij de snacks. Rijst wordt gecombineerd met spaghetti, macaroni, noodles, groentjes in een soepje, een heeeeeel klein beetje vlees, aardappelen,
-Filipinos vinden het uiterlijk en hygiene heel belangrijk. Ze wassen zich 1 a 2 keer per dag volledig (ook hun haar). Elke dag doen ze verse kleren aan, soms nog een keer in de namiddag. s Middag schminken de vrouwelijke leerkrachten op de school zich bij. Veel vrouwen doen wit poeder op hun gezicht om er witter uit te zien. Er bestaat een heel gamma aan producten for a white skin. Filipinos lopen dan ook zo weinig mogelijk in de zon en dragen vaak een paraplu tegen de zon.
-De televisie
Elke avond is dezelfde opeenvolging van televisieprogrammas op tv. Welke programmas hangt af van de provincie en het tv-kanaal. In Cabiokid is er elke middag Itaktakmo, een show waarin de deelnemers opdrachten moeten doen. s Avonds is er Whammy. In Whammy, push your luck moeten de deelnemers vragen beantwoorden om zo spins te verdienen. Daarna springt er een kadertje van geldsom naar geldsom. Wanneer de deelnemer op de rode knop drukt stopt het kadertje en ziet de deelnemer wat hij gewonnen heeft. Heeft hij Whammy, dan verliest hij al zijn geld. Heeft hij dubbel Whammy, dan verliest hij al zijn geld en komt er een vuile smurrie op hem.
24 oras is het nieuws.
Daarna is er Zaido, iets Power Rangers-achtig. Enkele jonge mensen trainen in een ruimteschip om het kwade te kunnen bevechten.
Vervolgens is er Marimar, de Mooi en medogeloos van de Filippijnen. Marimar is een beeldschone vrouw die telkens problemen heeft met haar geliefde.
In de shows wordt er heel veel gezongen en gedanst. Het hele publiek doet een move, achtergronddanseressen buikdansen of de deelnemers zingen een lied (niet altijd met evenveel talent J)
De soaps zijn vaak Days of our lives-achtig met veel momenten waarop personages lang bedenkelijk kijken, tegen zichzelf praten, Het beeld is heel statisch, 1 scene duurt altijd lang (in vergelijking met de tv in Belgie).
-Boxen is de voetbal van de Filippijnen. Manny is hier DE ster. De week na zijn laatste boxwedstrijd kwam hij elke dag in het nieuws. Sommige boxwedstrijden worden live op groot scherm uitgezonden.
-Veel mensen spreken met een heel scherpe, hoge stem.
-Elke avond, rond 5 uur, verbranden de mensen in Cabiao hun vuilnis. Dat zorgt voor heel veel stank en op sommige plaatsen mistige lucht.
-Het openbaar vervoer bestaat uit jeepneys en tricycles. Men neemt de isolatie uit de uitlaat van de tricycles zodat die veel lawaai maken en dus opvallen.
-Autos steken elkaar links en rechts voorbij. Als je je aan de verkeersregels houdt, geraak je nergens. Vooral in Manila is het verkeer 1 chaos. Het kost dan ook veel mensenlevens.
-Filipinos houden ervan hun gasten te verwennen. Ze behandelen hun gasten als prinsen en prinsessen. Langs de ene kant is dat wel leuk, maar langs de andere kant hou ik er ook wel van eens iets onafhankelijk en zelfstandig te doen. Filipinos doen echter nooit iets alleen. Ze nemen altijd gezelschap mee en ze vinden het dan ook raar dat ik wel eens iets alleen wil doen.
Natuurlijk geldt het bovenstaande niet voor alle Filippijnen en is het een persoonlijk aanvoelen. Maar het is toch een algemene trend.
Deze week was een rustig weekje. We hebben voor zaterdag een superleuk spel voorbereid voor 'Ekolaro', over global warming. Ik ben benieuwd wat de kinderen ervan zullen vinden. Gisteren heb ik de hele voormiddag lesgegeven aangezien Jane terug op een wedstrijd was. 't Deed deugd om terug voor de klas te staan. Veel leuker dan het observeren :) In het begin waren ze heel verlegen; bang om fouten te zeggen. Maar naar het einde toe was het wel al wat beter. Soms begrijpen ze ook niet goed wat ik zeg en wat ze moeten doen. Ik moet dus veel herhalen en een opdracht op verschillende manieren uitleggen. Maandag begin ik dus met elke voormiddag les te geven. We hebben met de leerkrachten afgesproken om in december eens samen naar de zee te gaan. Dat belooft leuk te worden! De leerkrachten zijn echt heel vriendelijk en vrolijk. Er wordt hier veel gelachen. Maar vaak begrijp ik spijtig genoeg niet waar het over gaat aangezien ze meestal Tagalog spreken. Da's natuurlijk normaal. Gisteren vroeg een leerkracht me wat "Voulez vous coucher avec moi" wil zeggen. Ze schrok er zelf van en zei lachend: " Oh, I will never say that again!" Blijkbaar zingen kinderen dat liedje hier (dat ene zinnetje). Nu is seks hier wel echt een taboe, daar spreekt niemand over. Dus 't was wel een beetje een schok voor haar. De leerkrachten gierden van het lachen! Echt leuk.
t Was echt nog een zotte week! Nadat ik de vorige keer op het internet ging in Ilagan, gingen we naar de Santa Victoria cave en waterfalls. Het ligt zon 10 minuten van de hoofdweg, midden in de natuur. En t is een klein paradijs. We gingen niet in de grotten want dan hadden we een gids nodig, andere kledij en een zaklamp. De grot was ook heel laag zodat we bijna op handen en voeten zouden moeten gekropen hebben. Maar dat hebben we dus niet gedaan. De zoo die voor de grot ligt was leeg, alleen lege kooien, het zwembad was blijkbaar al heel lang niet meer gebruikt. Mijn verwachtingen waren dus laag voor de watervallen, maar t was echt prachtig. Het waren heel kleine watervalletjes, maar je kon er in het water en het waren verschillende watervalletjes na elkaar, het water kwam uit een grot. Het was helemaal omgeven door palmbomen en andere tropische planten, er was een riviertje waarin je kon pootjebaden en er waren enkele hutjes. De paar mensen die er wonen zijn heel arm, maar ze wonen wel in het paradijs! Tolits gaat kijken of hij daar een stukje grond kan kopen om een bamboehut op te bouwen.
Op 2 november gingen we naar het kerkhof. Allerzielen wordt een beetje anders gevierd. De mensen bezoeken ook het kerkhof. Dat ziet er op Allerzielen alsvolgt uit: er lopen heel wat mensen rond, de tomben zijn wit en groot. Ze zijn net geverfd, mensen leggen bloemen op de graven, branden een kaarsje, leggen eten op het graf, ze zitten op de tomben, kaarten er, liggen op de tomben, de kinderen spelen tikkertje en springen daarbij van graf naar graf. Dat deed wel wat raar. Er gleed dus ook eentje uit op een nog natte tombe. En de tombe waar ik even tegen leunde was dus blijkbaar ook nog niet volledig gedroogd. Gelukkig is het waterverf en ging het dus heel gemakkelijk van mijn broek J Typisch voor mij J Er was een mis. Na de mis ging de radio aan, geen serene muziek maar een luide suicidal en Umbrella. Popmuziek op het kerkhof! Dat hoor je niet in Belgie. Slechts heel weinig mensen bidden aan een graf. Het was meer teszamen bidden in de mis.
Inde namiddag werden veel snacks gegeten. Allerheiligen en Allerzielen zijn hier echte FEESTdagen. En daar horen in de Filippijnen veeeel snacks bij: lokale rijsttaartjes, varkenspoten, gedroogde varkenshuid, crackers,
s Namiddags begonnen we dan aan onze trip terug naar Manila. Na 11 uur rijden kwamen we aan. t Was ondertussen 1 uur s nachts. Met de taxi naar de office van verschillende NGOs. Daar hebben we 2 nachten geslapen.
Zaterdag zijn we naar een dokter gegaan. Deze keer was het een goede dokter. Hij legde me alles duidelijk uit. De reden waarom ik de ene ontsteking na de andere kreeg (de oorpijn was een ontsteking van mijn kaakgewrichten), is het water. Ik drink water van de pomp. Ook het leven op de boerderij en het klimaatsverschil hebben er mee te maken en ik denk ook het weinig slapen en de antibiotica die ik moest nemen vlak voor ik vertrok. Deze dingen hebben mijn immuunsysteem verminderd en dat is de oorzaak. Ik ga nu telkens mijn drinken koken en ik heb vitamine C gekocht. Bert had gezegd dat het water ok was en dat het echt niet nodig was om het te koken. Het water is inderdaad wel ok, maar mijn tere Belgische maagje kan het blijkbaar toch niet aan.
Mijn ontstekingen en oorpijn zijn nu wel weg. Mijn lippen zijn wel nog wat droog en ruw.
Zondag nam Mila me mee naar Intramuros, samen met haar 2 nichtjes. Intramuros is het oude Spaanse gedeelte van de stad. Het is gerestaureerd en toeristisch gemaakt. Met koetsjes en al. We bezochten er ook een oud huis, een museum dat is ingericht zoals de rijke Spanjaarden in de 19de eeuw leefden. Ik voelde mij als in het huis van Zorro J Er waren redelijk wat buitenlanders. k Vind het wel leuk om buitenlanders te zien. k Voel me heel snel verbonden met hen. Ik babbelde even met een Schots gezin dat op vakantie is in de Filippijnen.
Het was dus een heel leuke week. Ik heb er enorm van genoten. De mensen hier zijn zo gastvrij, das echt zot.
Vandaag is het maandag maar er is geen school omwille van de regen. Dus een extra dagje vakantie: tijd om mn fotos op de computer te zetten, in mn dagboek te schrijven, mn blog bij te vullen,
Nog een leuk nieuwtje, de dochter van Luz is meegekomen uit Isabela en woont nu ook in het huis. Ze is vier jaar uit, heel nieuwsgierig en een echte babbelkont, in het Tagalog wel J Maar lichaamstaal kan ook veel doen en af en toe versta ik al een woord. Ze heet Sarah.
Toch even de tijd om te surfen :) tijdens ons reisje. Het is hier echt prachtig in het noorden van het land. We moesten eerst door de bergen voor we in het heuvelachtige Isabela aankwamen. Met bergen bedoel ik niet koude, besneeuwde toppen maar groene, tropische, wilde bergen die uit het niets oprijzen. In Isabela zelf zijn er vooral rijstvelden en wilde begroeiing tussen de weinige dorpjes door. Het landschap wordt ook doorsneden door een rivier met massa's bochten. Gisteren hebben we de Callao caves bezocht. De grotten waren heel klein, maar zeer mooi. Het lag verstopt in een groene heuvel, aan de voet van de heuvel kronkelde een rivier. Echt adembenemend mooi. Alleen echt heel spijtig dat we ons zwemgerief niet mee hadden. De mensen zijn hier supergastvrij! Ik slaap nu bij de familie van de vrouw van Tolits, Nora. Er wonen ook 5 kleinkinderen. In het begin waren ze zeer verlegen maar nu doen ze niet liever dan met mij spelen en ze zoeken constant mijn aandacht. Veel te schattig. Vandaag is het de verjaardag van 1 van de kleinkinderen, Kenneth. Hij wordt 4 jaar. Ik heb een bal voor hem gekocht en Tolits een taart. Vanavond is het dus weer feest. Eergisteren was het ook feest. Iemand uit de straat had de verkiezingen van de gemeente gewonnen. De mensen op straat vroegen me vanalles in hun beste Engels: What's your name en zo. Ik antwoordde in het Engels. Nadat ik me had voorgesteld zei iemand :"Nice to meet you". Ze wist niet dat dat een zinnetje was dat ik al goed had ingeoefend dus verblufte ik haar met een vlotte "Ikinagagalak po ko kayong makilala" wat voor heel veel gelach zorgde. 'K heb mij hier echt al goed geamuseerd. Wat minder leuk is dat mijn lippen weer wat aan t verslechteren zijn en mijn oor 's morgens pijn doet en als ik geeuw. Maar zaterdag gaan we naar Manila en dan ga ik o.a. naar een dokter gaan. 't Is niet zo erg, maar 'k moet toch opletten dat het niet verslecht.
Mijn lippen zijn ondertussen zo goed als genezen. Nog een beetje rode plekjes waar de wondjes waren. Mijn oog is volledig genezen. Ik kan eindelijk mijn lenzen terug dragen :) De laatste dagen was er dus geen school. Gisteren heb ik geholpen met het vullen van een put met zand voor de bouw van de 2 nieuwe gasthuizen en heb ik mijn Tagalog wat geoefend. Gisteren weer schaak gespeeld. Ik word beter maar zonder hulp verlies ik nog steeds :) Gisteren was er ook iets heel leuks te doen in de straat. Enkele muzikanten gingen van huis naar huis en speelden telkens een liedje. Daar kregen ze wat geld voor van de bewoners. Er waren 2 trompetten, een klarinet, een trom, een bas en een tuba of zoiets. Er waren veel mensen op straat. En vooral veel kinderen. Ik ging m'n fototoestel halen. De muzikanten leken het niet zo leuk te vinden dat ik foto's nam (ik denk omwille van de flits). Maar de kinderen waren er zot van. Ze sprongen allemaal voor het fototoestel en vroegen allemaal: "What's your name?", het enige Engelse zinnetje dat de kleine kinderen hier kennen. Ze gaven meer aandacht aan mij dan aan de muzikanten. Ook de mensen op straat begonnen spontaan te babbelen. Echt leuk. En superleuke foto's! Toen ik daarnet door het wegje naar de hoofdbaan liep, riepen alle kinderen "Sarah" en ook de volwassenen reageerden meer open.:) Vanmorgen heb ik geholpen met planten: onkruid wegkappen met een machete, de aarde omkappen met een soort schop,... Met andere woorden na 2 uur zagen mijn handen knalrood en had ik 2 bleinen. Tolits lachte en zei: "Maybe this is enough for today." Ik ben nu begonnen met het verbeteren van een verslag over het project voor Belgie. Ik heb dus nog geen Engelse les gegeven want ze heben nog steeds de samenvatting niet afgewerkt. Het is echt wel een opgave voor hen want normaal gezien lezen ze niets behalve de krant. Maar ze zijn er alledrie aan aan het werken dus, het komt wel. Zondag vertrekken we voor 6 dagen naar Isabela. Ik zal dus eventjes geen mails kunnen lezen en niks op mijn blog kunnen zetten. Op 2 november komen we terug. Ik voel mij ondertussen al veel beter en geniet van elk moment.
Hier ben ik alweer met een nieuw berichtje. k Begin
ondertussen al gewend te raken aan de apple-laptop en het qwerty-toetsenbord J
Mijn lip is al veel beter dankzij de Belgische zalf. Mijn
oog is sinds maandagmorgen ook ontstoken maar dat is ondertussen ook al qqn het
genezen. De ontstekingen op mijn hand, voet en onder mijn oog is al bijna weg.
Das dus al goed. Aan die op mijn wenkbrauw is nog niet veel verandering te
zien. k Moet het dus toch nog goed in het oog houden zodat het niet weer
verslechtert. K Heb gisteren en eergisteren vooral geslapen en gerust zodat het
zo snel mogelijk kan
genezen en er geen vuil in komt. Mijn 2de boek, De Alchemist, is nu ook uit.
Heel toepasselijk boek J
Ik heb het de laatste week redelijk lastig gehad. Wat
heimwee en wat zorgen om die ontstekingen maar die periode is nu voorbij. Ik
heb mijn moed terug J
De film zondag was verschrikkelijk slecht. Zo slecht dat we
er af en toe mee zaten te lachen. We konden kiezen tussen 2 films, 1 in Tagalog
en 1 in het Engels. We kozen dus die in het Engels. De poster zag er al wat
raar uit. Het bleek dus een Russische film te zijn over het goed, het kwaad en
de apocalyps. t Was echt absurd en veeel te lang. Telkens dachten we: nu is
het gedaan en zon 4 keer begon het opnieuw. Tolits viel in slaap zoals hij
altijd doet als hij naar een film kijkt en Luz, de smsverslaafde, stuurde
berichtjes.
Daarna gingen we naar het verjaardagsfeest van de buren. Ze
waren al van s morgens vroeg aan het zingen in de videoke die ze gehuurd
hadden. En ze waren blijkbaar speciaal op ons aan het wachten om te beginnen
eten. t Was echt lekker. Weer rijst natuurlijk maar met veel groentjes en
lekker vlees. En ananas, mijn lievelingsfruit. Daarna zong ik als mijn eerste
liedje een Tagalogliedje. Ale, ik zong het refreintje en Mary Chris, de
12jarige kleindochter van de buren die daar ook woont, zong de strofes. Ik
kreeg een gigantisch applaus J They loved it. Daarna zong ik enkel nog Engelstalige
liedjes en moest ik verschillende verzoekjes zingen. t Was echt heel gezellig.
Onze buren zijn zon warm, liefdevol gezin!
k Ben maandag niet meegegaan naar de wedstrijd. Met mijn
oog ging dat echt niet. k Moest mij verzorgen.
k Heb de laatste dagen ook mijn Tagalog geoefend. k Ken nu
ongeveer 70 woorden. Af en toe versta ik dus een woord uit de conversaties maar
k kan
natuurlijk nog niet echt volgen. Nu het vakantie is ga ik naast mijn taken in
Cabiokid mij toeleggen op Tagalog.
Tagalog ziet er zo een beetje uit:
Magandang umaga po. Ang pangalan ko Sarah. Guro ako.
Ikinagagalak po ko kayong makilala.
Goeiemorgen. Mijn naam is Sarah. Ik ben een leerkracht. Leuk
kennis met u te maken.
k Heb gisterennamiddag naar Step up en jump in gekeken
op de computer. Tolits heeft Engelstalige dvds meegenomen die ik kan bekijken. Er staan
16 films op 2 dvds. Echt tof en kheb mijn koptelefoon mee van Belgie dus ook
het geluid is goed. Er is ook een videotheek in de buurt waar ik ev. films kan huren.
Vanavond is de eerste Engelse les met de staf. Het is wel
raar voor hen want ze zijn allemaal rond de 30 jaar en het is dus al een tijdje
geleden dat ze nog eens les hebben gehad. Ze treuzelen erg om de 5 paginas
te lezen en daar een samenvatting van te maken. Maar ik probeer hen te
motiveren.
Even iets anders: blijkbaar is de ontploffing in Manila ook in Belgie op het nieuws geweest. Het is echter
geen terroristische aanslag. De onderzoekers denken dat de gassen van de
sceptische tank en de gassen van diesel, die zich allebei in de kelder
bevonden, de ontploffing hebben veroorzaakt. Het heeft spijtig genoeg wel 11
mensen het leven gekost en maakte vele gewonden.
Dag iedereen,
Deze keer ga ik op het internet in het winkelcentrum. Daar is het
internet veel sneller en kan ik dus een aantal fotos aan mijn blog
toevoegen.
Donderdagavond kwam een Filippijnse moviestar Jin Jin op bezoek in
Cabiokid. Haar huis is afgebrand en bij de heropbouw wil ze
permacultuur als basis gebruiken. Ze zal haar huis dus milieubewust
inrichten, in harmonie met de natuur, ecologisch,
Het is echt een heel lieve en bescheiden vrouw. Zeer sympathiek. Nu moet ik wel nog naar een film kijken waarin zij meespeelt J
Vrijdag ben ik met enkele leerkrachten op bezoek geweest bij een
leerkracht die vorig week bevallen is van een tweeling, een jongen en
een meisje. Ze waren echt superschattig!
Daarna ging ik bij Jane, mijn coteacher, iets eten. Haar zoontje was ziek dus ging ze thuis eten.
Gisteren hadden we voor het eerst Ekolaro, de chiroachtige namiddag met
ecologie als basis. Het was een succes, we hadden enkel in de 4 klassen
van het 6de leerjaar reclame gemaakt en er waren 40 kinderen. Ze waren
superenthousiast. tWas ech leuk.
Straks gaan we naar de cinema, naar een Engelstalige film kijken. Je hebt hier echt vanalles in het winkelcentrum.
Maandag ga ik mee naar een schrijfwedstrijd in het noorden van Nueva
Ecija samen met Jane en 1 van de leerlingen. We blijven daar 1 nacht
slapen in de school en dinsdag keren we terug.
Op 28 oktober ga ik mee met Luz en Tolitz naar hun geboortedorp in
Isabela, in het noorden van het land. De 29ste zijn het hier
verkiezingen en daarom keren ze even terug naar huis. Het is een reis
van 8 uur met de auto. Er is daar een rivier waarin we kunnen zwemmen
en ze willen mij meenemen in een bootje.
Minder leuk is dat mijn lippen helemaal ontstoken zijn, ook op mijn
vingers en op mijn voet heb ik ontstoken wondjes, 2 net onder mijn oog
en op mijn wenkbrauw. Ik zie er voor de moment dus echt verschrikkelijk
uit J
Ik ben wel bij de dokter gegaan en die heeft mij pillen voorgeschreven
maar die helpen totaal niet. Mijn moeder heeft mij nu gezegd wat ik
moet doen dus dat ga ik nu uitproberen. k Moet een beetje tijd geven
maar t is wel vervelend want het jeukt de hele tijd, het doet pijn en
ik kan mijn mond niet helemaal opendoen. Het is alsof mijn huid uit
zichzelf helmaal begint te ontsteken. Daardoor heb ik het op dit moment
wel wat lastig maar het zal wel beteren.
Als iemand een brief wil sturen, het kost ongeveer een halve tot 1 euro
(hangt af van het gewicht) en het duurt (prior) 10 dagen om aan te
komen. Hij wordt hier in Cabiokid afgeleverd. Mijn adres staat in de
rechterkolom van de blog.
Een dagje in het leven van Sarah. 5u.00 De zon komt op.
De hanen kraaien om het luidst. Sarah wordt wakker, neemt haar 2de
kussen, legt dat op haar hoofd en draait zich om. 6u.00 Het
huis komt in beweging. Beneden wordt het ontbijt klaargemaakt: rijst
met groenten en vlees. Sarah draait zich een laatste keer om. 6u.30 De wekker (gsm) loopt af. Sarah draait zich toch nog 1 keer om. 6u.32 De
wekker loopt opnieuw af en Sarah kleedt zich om, wenst iedereen een
goeie morgen, gaat naar de composttoilet en wast zich in de badkamer
met een emmer water. 7u.00 Het ontbijt is klaar. Sarah eet een boterham met choco en een glas melk terwijl de anderen genieten van hun rijstmaaltijd. 7u.20 Sarah
vertrekt naar school. Ze loopt het wegeltje uit en steekt de straat
over. Mensen begroeten haar verlegen, nieuwsgierig of enthousiast. 7u.22 Sarah
komt aan op school en begroet leerkrachten en leerlingen. Sarah
schrijft op een papiertje met haar naam op om hoe laat ze is
aangekomen. Daarna gaat ze een babbeltje doen met de leerkrachten. Op
de speelruimte tussen de klasgebouwen ruimen kinderen vuilnis en
bladeren op of doen alsof ze dat doen. 7u.50 De lessen komen langzaam op gang. Voorlopig observeert Sarah wat er allemaal gebeurt. (Voorlopig
wordt in elke klas het 1ste lesuur van de dag Engels gegeven. Jane zal
het uurrooster zo regelen dat niet iedereen op hetzelfde moment Engels
krijgt zodat ik in verschillende klassen Engels kan geven.) 9u.30 Snacktime. Sarah eet noedels, cake, spaghetti, pudding, met de leerkrachten. 10u.30 De klassen beginnen terug. 11u.45 Lunchtime.
Sarah keert terug naar Cabiokid en eet rijst met groenten en een klein
beetje vlees, fruit (litchis, kleine banaantjes, lansones, een Chinese
appel, ) als desert. (De
lessen duren tot 4uur in de namiddag maar in de namiddag wordt geen
Engelse les gegeven. Dus dan moet ik niet op school zijn.) 12u.15 Op de farm (boerderij) wordt gerust. Sarah leest een beetje of strijkt haar kleren, schrijft in haar dagboek, babbelt wat, 13u.45 Sarah
helpt op de farm: zaadlingen verplanten, helpen bij de bouw van 2
nieuwe, gastenkamers. Tussendoor neemt ze een drink en sneukelpauze. 17u.00 Het werk zit erop. Sarah leest wat in haar boek, babbelt wat, helpt wat bij het koken, typt iets voor de blog, 18u.00 Dinnertime. Sarah eet rijst met groenten en een klein beetje vlees, fruit als desert. 18u.20 Sarah
babbelt wat, leest wat of kijkt wat Tagalog-tv. Soms zal ze helpen bij
het uitbouwen van de site of Engelse les geven aan Binong, Tolits en
Luz. 21u.00 Sarah kruipt vermoeid in haar bedje. Ze checkt haar wekker, schrijft in haar dagboek en kruipt dan onder het lakentje.
De Engelse les zal alsvolgt verlopen: Ze
lezen elk 5 paginas uit een boek i.v.m. natuur of permacultuur. Daar
schrijven ze een samenvatting van. Iedereen legt uit wat hij of zij
gelezen heeft. We stellen vragen aan elkaar. De volgende dag verbeter
ik de samenvattingen en bespreken we s avonds de fouten. Voor de site
heb ik de site met mijn usb-stick overgezet op de laptop en elk
onderdeel in een apart bestand gestoken met een printscreen en de
gekopieerde tekst. Samen met Tolits zal ik bespreken wat er veranderd
moet worden. Hij zal dan de teksten schrijven op papier. Ik verbeter ze
en typ ze in. Ik zal dan ook de fouten uit de tekst met Tolits
bespreken. Volgende week is het hier semesterbreak. Er is
2 weken geen school. Eerst is het Allerheiligen en de week daarna zijn
er verkiezingen. Ik ga dan wel nog op de farm helpen. We gaan ook
enkele dagen naar het noorden, naar Isabela, normaal gezien de 28ste
oktober. Daar woont de familie van Tolits, Luz en Binong. Daar is hun
geboortedorp en er is een andere permacultural farm van dezelfde
organisatie als Cabiokid. Ik zal dan ook het dochtertje van Luz zien.
Een kleine voorstelling van de mensen op de farm. Tolits.
Hij is de verantwoordelijke in de farm. Hij heeft een vrouw, Nora, en
een superschattig zoontje van 1 jaar oud, Zapa. Zijn vrouw en zoon
wonen een eind van Cabiao en komen dus heel zelden op bezoek, Tolits
heeft zijn zoon in het totaal nog maar een goeie 20 dagen gezien.
Tolits houdt van oude Engelse en Tagalog-smartlappen en slagers. Hij is
een heel vrolijk persoon. Luz. Zij doet vooral huishoudelijke
taken en lichtere taken op de farm. Ze heeft een dochtertje van 4 jaar.
In juni is ze weduwe geworden. Luz lacht heel graag maar heeft voor het
moment veel zorgen en heeft het moeilijk. Haar dochtertje woont nog in
het 8 uur verre Isabela. Na de dood van haar man keerde ze terug van 14
maanden werken in Singapore en begon pas op 2 oktober op de farm te
werken. Binong. Binong werkt op de farm. Hij is heel lief en
zacht. Hij houdt ervan mensen te plagen. Hij heeft een girlfriend die
in Manila woont. Totoj. Totoj is de jongste van de bende. Hij
is 20 jaar oud. Hij heeft een lieve vrouw in Cabiao. Ze zijn 6 maanden
getrouwd. Hij werkt al op de farm sinds hij 16 was. Totoj houdt van
zingen en naar het schijnt ook dansen maar dat heeft hij nog niet zo
veel gedaan. Lando. Hij is de oudere broer van Tolits. Hij
werkt op de farm. Lando is heel vriendelijk maar hij spreekt niet zo
veel Engels dus ik kan niet zo heel veel babbelen met hem. Denis.
Hij werkt ook op de farm. Denis verstaat wel veel Engels maar durft het
niet echt te spreken omdat hij, volgens Luz, zich waarschijnlijk
schaamt over zijn Engels. Ik probeer wel concact met hem te zoeken. Hij
is eerder afstandelijk. Toto. Hij is de oudste van de groep. Hij spreekt en verstaat niet veel Engels. Hij is wel een stille kracht in de staf. (Bert Peeters)
Hij is slechts af en toe aanwezig op de farm. Hij doet dat in zijn
vrije tijd. Toen hij hier 2 jaar werkte als burgerdienst (I.p.v. de
vroeger verplichte legerdienst) is hij hier blijven plakken. Hij heeft
een lieve vrouw en 3 kinderen. Hij woont nu al 20 jaar in de
Filippijnen en keert slechts af en toe naar Belgie terug voor een
bezoekje. Hij is een vrolijke en enthousiaste persoon. Hij is heel
actief in het verspreiden van permacultuur. Voila, nu kennen jullie zon beetje de mensen met wie ik hier leef en werk. Tot de volgende!
Ik ben ondertussen naar de school gegaan. Het is een heel grote school: er zijn ongeveer 900 kinderen, allemaal lagere school. Ik werd gevraagd me te focussen op de 'slimste klas', grade 6, section 1. Er zijn 4 sections. De kinderen zijn opgedeeld qua niveau. Dat is niet wat ik verkies, maar daar zal ik spijtig genoeg niks aan kunnen veranderen, aan dat systeem. Er zitten 38 kinderen in die klas; dus geen 50 maar wel nog veel. De leerkrachten zijn heel open en vriendelijk; de kinderen heel spontaan (wel nog wat verlegen) :) De kinderen zijn kapoen, maar lief kapoen, ze bedoelen geen kwaad. En ze zijn enorm enthousiast en nieuwsgierig naar me. Ik wordt dus eigenlijk een extra leerkracht die suggesties kan doen voor aanpakken van problemen bij kinderen; ik zal ook af en toe een aantal kinderen apart nemen voor extra begeleiding, enz. Naast grade 6, section 1 zal ik ook in andere klassen werken, maar ik begin bij deze klas. Morgen is de leerkracht van grade 6, section 1, Jane, er niet. Ik hoop dan al een uur of 2 met de klas te kunnen werken zodat ik ze wat leer kennen. Ik heb alleszins al wat voorbereid. Vanaf dinsdag help ik ook met het updaten van de site, ik heb hem net helemaal op m'n usb-stick gezet. Ik ben net meegegaan naar de mis. We moesten recht staan omdat ze propvol zat. De mensen stonden tot buiten. Zo zijn er elke zondag 4 volle missen. Mijn mond viel gewoon open toen ik binnenkwam. Zo was het zelfs niet in Malawi. Straks gaan we naar de markt. Ik voel me hier alsmaar beter en kan steeds gemakkelijker praten met de mensen. 'k Voel mij hier niet meer zo alleen. 't Is hier super!
Dag iedereen, later komt een lange beschrijving van Cabiao en Cabiokid, maar nu even een kort berichtje. Gisteren ben ik aangekmen in Cabiao. t Is hier wel mooi en gezellig in Cabiokid. Morgen ga ik voor het eerst naar de school. Ik hoop eerst nog enkele dagen te kunnen observeren hoe ze hier lesgeven en hoeveel de kinderen al kunnen. s Avonds kan ik hier schaken of lezen. Maar vanavond kruip ik eens vroeg onder de wol. k Voel mij wel wat alleen voor het moment, maar dat komt wel goed. Ook hier zijn de mensen heel vriendelijk, maar wat meer gesloten en verlegen. Net als ik een beetje dus daar ga ik verandering in brengen. Ik kan hier redelijk gemakkelijk op het internet. Dus ik zal wel regelmatig een berichtje kunnen posten. Tot het volgende berichtje!
Dag iedereen, Eindelijk aangekomen in Manilla! :) Vandaag of morgen komt Bert, de verantwoordelijke, me halen om naar het stadje Cabiao te gaan. Ik slaap voorlopig in Quezon City op een plaats waar NGOmensen kunnen vergaderen, slapen en iets eten en waar enkele fairtradegoederen worden verkocht. Het zijn heel vriendelijke mensen. Manilla is een heel kleurrijke, drukke stad vol met geuren die me benieuwd maar vaak ook misselijk maken. De lucht is heel zwoel, tropisch. Ze doet me denken aan van die ruimtes in de zoo waar tropische planten en vissen en slangen en zo zitten. Dik, vochtig en warm. Ook aan de eetgewoontes moet ik nog wennen. Gisteren at ik pasta, maar vanmorgen was het rijst. Ik heb nu wel al een bakkertje ontdekt waar ik langsga naar dit berichtje.
Ik ben nieuwsgierig naar die nieuwe wereld, een beetje bang voor het onbekende, opgewonden door het komende avontuur, droevig dat ik Sam, mijn vrienden en familie moet achterlaten, maar vooral blij dat deze droom uitkomt!
Via deze blog wil ik jullie op de hoogte houden van wat ik doe en het leven in de Filippijnen voorstellen.
Mijn e-mailadres: sarah.dr@hotmail.com (Mailtjes maken me steeds blij en geven me nieuwe moed om verder te gaan;)
Indien iemand een brief wil schrijven, dit is mijn adres in de Filippijnen: CABIOKID, INC. Guapito St., Sta Rita, 3107 Cabiao, Nueva Ecija, Philippines
:-s Sorry aan iedereen die daar berichtjes op heeft gepost en nog steeds wacht op een antwoord. Ik beloof het vanaf nu telkens te checken 
){kind=link}