Wil je een schenking doen voor het project? Zelfs enkele euro's maken in de Filippijnen een verschil. De school en de kinderen zullen heel dankbaar zijn! Je kan het geld storten op de rekening van de Bouworde: 431-7100231-92 met de vermelding 'Schenking Sta
Rita school Filippijnen'. Het geld wordt dan doorgestort naar het project. Alvast enorm bedankt!
Sarah @ Philippines
Mail me: sarah.dr@hotmail.com
27-11-2007
antwoorden...
Dag iedereen!
Hihi, ik heb net voor het eerst het gastenboek ontdekt :-s Sorry aan iedereen die daar berichtjes op heeft gepost en nog steeds wacht op een antwoord. Ik beloof het vanaf nu telkens te checken Bedankt voor al die ondersteunende mailtjes! Gelieve je e-mailadres toe te voegen aan het bericht zodat ik het kan beantwoorden. Ik heb spijtig genoeg niet iedereen zijn e-mailadres in mijn contactpersonen zitten.
Even enkele antwoorden op de vele vragen die me al gesteld zijn: - De hamvraag: Wat ga je doen op Kerstmis en Nieuwjaar? Bert heeft me uitgenodigd om Kerstmis bij hem thuis te vieren in Manila. Zijn ouders zullen hier dan ook zijn voor 2 weken. We gaan rond die periode waarschijnlijk een paar dagen naar Marinduque. Ik ben daar uitgenodigd op de trouw van Olivier, een Belg, en zijn Filippijnse fiance Marinduque is een eilandje ten zuiden van Manila (3 uur varen). Kerstmis wordt hier op dezelfde manier gevierd als in Belgie: kerstversiering, familiefeest, cadeautjes, middernachtmis,... Nieuwjaar vieren we waarschijnlijk in Cabiokid. Bert zou dan ook naar hier komen.
- Hebben ze daar kerstvakantie? Ja, van 21 december t.e.m. 3 januari maar aangezien 3 januari een woensdag is hebben de leerkrachten al gezegd dat de kinderen waarschijnlijk pas op de 7de naar school zullen komen. Dus heb ik vakantie van 21 december t.e.m. 6 januari.
- Hoe is het met je gezondheid? Heel goed. Mijn ontstekingen zijn nu allemaal weg. Af en toe nog wat droge lippen. En ik moet er echt op letten dat ik genoeg slaap want ik wordt hier heel snel moe.
- Ben je de rijst nog niet beu gegeten? Soms wel en soms niet. Af en toe snak ik echt naar spaghetti of een pizza of zo. Gelukkig zijn er in het dorp pizza's, lookbroodjes, frietjes, hamburgers en spaghetti te verkrijgen. Ik eet ook telkens niet te veel rijst en meer groentjes. En als er noodles of pasta is dan eet ik daar meer van. Mijn boterhammetjes met cocosnootjam of choco smaken hier wel 3 keer zo goed als in Belgie.
- Hoe is het met het gebouw in de school en de guesthouses waar de 14 Bouwordenaars deze zomer aan werkten? Het schoolgebouw is zo goed als af. Er wordt op dit moment wel niet aan verdergewerkt. Het dak was al af toen ik hier aankwam in oktober. Binnen is er echter nog heel wat werk en het gebouw wordt dus nog niet gebruikt. Waarschijnlijk zullen de Bouwordenaars van volgende zomer dit afwerken. Aan de guesthouses wordt volop gewerkt. Het cementwerk is denk ik volledig klaar. Op dit moment wordt het dak gemaakt. Donderdag komen nog 2 extra mensen helpen in Cabiokid. Ik vermoed dat zij aan de bouw zullen helpen. Er zijn alleszins plannen om binnenkort nog 5 extra mensen aan te nemen om aan het dak te werken.
Enkele nieuwtjes: Vandaag was er een kleine aardbeving. Het weer is hier niet goed voor de moment. Ik heb mijn jeansbroek aangedaan vandaag. Het is nog altijd redelijk warm, maar heel grijs en het regent veel. Er is weer een typhoon, Mina. Gelukkig voelen wij enkel de uitlopers ervan. Op de ergste plaatsen is er een wind van 175km/u! Telkens als er een typhoon signal 1 is, is er geen school. Maandag was er daardoor geen les. Natuurlijk is het in Belgie nog 10 keer kouder, dus mij hoor je niet klagen Maar de mensen hier vinden het koud Maar zo'n goeie 20 graden.
Er is weer al een week voorbij! t Gaat nu echt snel. Het lesgeven verloopt al redelijk vlot. Binnenkort starten we een briefwisselingsproject. De kinderen van de school zouden brieven, foto's, kerstkaartjes,... sturen naar kinderen uit Belgische scholen en vice versa. Als er leerkrachten geinteresseerd zijn om mee te werken in dit project, gelieve een e-mail te sturen naar sarah.dr@hotmail.com. Dan stuur ik zo snel mogelijk de officiele brief door met alle informatie die u nodig heeft.
Volgende week gaan we op daguitstap met de leerkrachten naar mount Arayat. Er is daar een zwembad in dit vroegere natuurreservaat. Ik ben eens benieuwd.
Hier ben ik weer! Zaterdag hadden we nog eens Ekolaro. Dat was nog maar de 2de keer in die bijna 2 maanden. Het was echt niet goed. t Was niet goed voorbereid en Luz en Binong toonden weinig enthousiasme en namen de leiding niet. Ik had hen echt veel proberen stimuleren om het deftig voor te bereiden. Maar ze nemen weinig verantwoordelijheid en initiatief.
Zaterdagavond ben ik dan meegegaan met Bert naar Manila. Mijn fototoestel is kapot, dus ik had een nieuw nodig. Zaterdagavond dan nog naar Spiderman 2 gekeken. Ik wist niet dat dat zon lange film was. t Was pas om half 12 gedaan!
Zondagmorgen dan om 6 uur wakker. De zoon en dochter van Bert moesten voetballen dus ging ik mee. k Heb het eerste uur met Sitas, de vrouw van Bert, rondgewandeld in het groene complex. Dat was echt gezellig. Sitas is een heel sympathieke vrouw. Dan naar de match gekeken. Het veld lag helemaal nat dus ze waren alletwee volledig doorweekt.
Dan gingen we naar een heel chique winkel, een klein beetje als de Chocoladebar. Echt heel lekker!
Chin-Chin, een Filippijnse filmster die Bert kent, voegde zich bij ons gezelschap. Samen gingen we dan naar een NGO, EcoSan. Ze maken ecologische toiletten. We kregen er een zeer interessante uitleg.
Chin-Chin haar huis is afgebrand en ze wil het graag herbouwen op een milieuvriendelijke manier. Ze is echt een heel sympathieke vrouw en zo bescheiden en gewoon. Je zou echt niet zeggen dat ze een filmster is.
Daarna gingen Sitas en ik naar het winkelcentrum. Eerst een fototoestel kopen en dan naar de cinema. We gingen naar Lions and Lambs. Een heel goeie film maar wel zwaar. Hij zet u aan het denken.
En we rondden ons uitstapje af met een pizza en gingen we terug naar het huis van Bert.
s Avonds kon ik daar op het internet. Een ideale gelegenheid om eens lang naar huis en Sam te bellen via Skype. J
Maandagmorgen heb ik dan nog naar de echte Peter Pan gekeken. (Ik had zin in iets lichts.) De echte Peter Pan is NOG mooier dan de tekenfilm.
Daarna nam Lina, de housegirl van Bert, me mee naar een plaats waar ik een taxi kon nemen naar het busstation. Dan met de bus naar huis.
k Ben echt tevreden met mijn fototoestel. Voor 240 euro heb ik een Sony met 7 megapixel, 3x optical zoom en 6x digital zoom, een geheugenkaart met 2 gigabyte, een ingebouwde batterij en een zakje, doekjes en product om de display te kuisen. En hij trekt de fotos onmiddellijk, in tegenstelling met mijn vorig fototoestel. Een koopje!
Geniet van de foto's! De groene foto's en het bamboehuis zijn van Cabiokid, waar ik woon. Er zijn ook foto's van Isabela, rijstvelden in Cabiao, de school en kinderen uit de straat.
Het lesgeven gaat steeds vlotter. Ik begin te doorzien wat het niveau van de teksten mag zijn; welke vragen ik moet stellen; welke woorden ik moet uitleggen en hoe;... De kinderen begrijpen steeds meer wat ik zeg. En ze zijn superenthousiast om naar mijn les te komen :) Ze kijken er allemaal naar uit. Na de les vertellen ze in geuren en kleuren aan hun juf of meester wat ze gedaan hebben en zo. Zo zei een kindje trots aan haar juf "I answered 'butterfly'! " Ik probeer ze zo actief mogelijk bij de les te betrekken en maak veel gebruiken van prenten en zo. Daar zijn ze zot van :) Ik leer de leerkrachten ook steeds beter kennen. Ik kan me steeds meer mengen in gesprekken. Ik weet nu al wat beter over welke onderwerpen ze graag babbelen, ik stel vragen over het land, de cultuur, de taal,... In het begin wist ik niet waar te beginnen. Ik begrijp ook meer en meer waarover ze praten wanneer ze Tagalog spreken. Ik oefen nu elke dag en leer snel bij. Vooral de grammatica is moeilijk. Die is totaal anders dan de talen die ik ken. De leerkrachten zijn ook enorm geinteresseerd in Belgie. Ze stellen me massa's vragen. Veel Filippino's denken dat in Europa iedereen rijk is, er geen criminaliteit is, het altijd koud en vaak sneeuwt, dat alle families uit elkaar gegroeid zijn, dat alles kan en mag,... Dus ik probeer hun beeld op Europa en Belgie een beetje te nuanceren.:)
Als het een troost mag zijn, het weer is hier echt slecht. Eergisterennacht is het beginnen gieten tot deze morgen. t Is hier nog net niet overstroomd. Maar 't is hier natuurlijk wel nog warmer dan in Belgie, alhoewel ik deze morgen voor het eerst met jeansbroek en truitje naar school vertrok. Nu is het alweer een beetje te warm in mijn jeans en mijn truitje heb ik thuisgelaten.:)
Sinds gisteren ben ik dus echt begonnen met lesgeven. Gisteren was de organisatie nogal chaotisch, maar vandaag was dat al veel beter.
Op de school zijn de kinderen verdeeld in 4 klassen. In section 1 zitten de slimste kinderen, in section 4 de slow learners.
De kinderen van section 1 kunnen mij goed begrijpen maar de anderen niet echt. Ze hebben echt nog een lange weg te gaan. Ik ga het traag en heel gestructureerd moeten aanpakken. Ik had dit wel verwacht maar het blijft toch een grote opgave.
Enkele cultuurverschillen
-Filipinos houden van eten. Ze eten over het algemeen 4 a 5 keer per dag. Voorbeelden van snacks zijn: pasta met groentjes en een geel sausje, iets roze flubberachtig als flan, koekjes, krackers, spaghetti, chips van varkenshuid met een zuur sausje,
Een maaltijd is hier niet compleet zonder rijst: s morgens, s middags en s avonds en soms ook bij de snacks. Rijst wordt gecombineerd met spaghetti, macaroni, noodles, groentjes in een soepje, een heeeeeel klein beetje vlees, aardappelen,
-Filipinos vinden het uiterlijk en hygiene heel belangrijk. Ze wassen zich 1 a 2 keer per dag volledig (ook hun haar). Elke dag doen ze verse kleren aan, soms nog een keer in de namiddag. s Middag schminken de vrouwelijke leerkrachten op de school zich bij. Veel vrouwen doen wit poeder op hun gezicht om er witter uit te zien. Er bestaat een heel gamma aan producten for a white skin. Filipinos lopen dan ook zo weinig mogelijk in de zon en dragen vaak een paraplu tegen de zon.
-De televisie
Elke avond is dezelfde opeenvolging van televisieprogrammas op tv. Welke programmas hangt af van de provincie en het tv-kanaal. In Cabiokid is er elke middag Itaktakmo, een show waarin de deelnemers opdrachten moeten doen. s Avonds is er Whammy. In Whammy, push your luck moeten de deelnemers vragen beantwoorden om zo spins te verdienen. Daarna springt er een kadertje van geldsom naar geldsom. Wanneer de deelnemer op de rode knop drukt stopt het kadertje en ziet de deelnemer wat hij gewonnen heeft. Heeft hij Whammy, dan verliest hij al zijn geld. Heeft hij dubbel Whammy, dan verliest hij al zijn geld en komt er een vuile smurrie op hem.
24 oras is het nieuws.
Daarna is er Zaido, iets Power Rangers-achtig. Enkele jonge mensen trainen in een ruimteschip om het kwade te kunnen bevechten.
Vervolgens is er Marimar, de Mooi en medogeloos van de Filippijnen. Marimar is een beeldschone vrouw die telkens problemen heeft met haar geliefde.
In de shows wordt er heel veel gezongen en gedanst. Het hele publiek doet een move, achtergronddanseressen buikdansen of de deelnemers zingen een lied (niet altijd met evenveel talent J)
De soaps zijn vaak Days of our lives-achtig met veel momenten waarop personages lang bedenkelijk kijken, tegen zichzelf praten, Het beeld is heel statisch, 1 scene duurt altijd lang (in vergelijking met de tv in Belgie).
-Boxen is de voetbal van de Filippijnen. Manny is hier DE ster. De week na zijn laatste boxwedstrijd kwam hij elke dag in het nieuws. Sommige boxwedstrijden worden live op groot scherm uitgezonden.
-Veel mensen spreken met een heel scherpe, hoge stem.
-Elke avond, rond 5 uur, verbranden de mensen in Cabiao hun vuilnis. Dat zorgt voor heel veel stank en op sommige plaatsen mistige lucht.
-Het openbaar vervoer bestaat uit jeepneys en tricycles. Men neemt de isolatie uit de uitlaat van de tricycles zodat die veel lawaai maken en dus opvallen.
-Autos steken elkaar links en rechts voorbij. Als je je aan de verkeersregels houdt, geraak je nergens. Vooral in Manila is het verkeer 1 chaos. Het kost dan ook veel mensenlevens.
-Filipinos houden ervan hun gasten te verwennen. Ze behandelen hun gasten als prinsen en prinsessen. Langs de ene kant is dat wel leuk, maar langs de andere kant hou ik er ook wel van eens iets onafhankelijk en zelfstandig te doen. Filipinos doen echter nooit iets alleen. Ze nemen altijd gezelschap mee en ze vinden het dan ook raar dat ik wel eens iets alleen wil doen.
Natuurlijk geldt het bovenstaande niet voor alle Filippijnen en is het een persoonlijk aanvoelen. Maar het is toch een algemene trend.
Deze week was een rustig weekje. We hebben voor zaterdag een superleuk spel voorbereid voor 'Ekolaro', over global warming. Ik ben benieuwd wat de kinderen ervan zullen vinden. Gisteren heb ik de hele voormiddag lesgegeven aangezien Jane terug op een wedstrijd was. 't Deed deugd om terug voor de klas te staan. Veel leuker dan het observeren :) In het begin waren ze heel verlegen; bang om fouten te zeggen. Maar naar het einde toe was het wel al wat beter. Soms begrijpen ze ook niet goed wat ik zeg en wat ze moeten doen. Ik moet dus veel herhalen en een opdracht op verschillende manieren uitleggen. Maandag begin ik dus met elke voormiddag les te geven. We hebben met de leerkrachten afgesproken om in december eens samen naar de zee te gaan. Dat belooft leuk te worden! De leerkrachten zijn echt heel vriendelijk en vrolijk. Er wordt hier veel gelachen. Maar vaak begrijp ik spijtig genoeg niet waar het over gaat aangezien ze meestal Tagalog spreken. Da's natuurlijk normaal. Gisteren vroeg een leerkracht me wat "Voulez vous coucher avec moi" wil zeggen. Ze schrok er zelf van en zei lachend: " Oh, I will never say that again!" Blijkbaar zingen kinderen dat liedje hier (dat ene zinnetje). Nu is seks hier wel echt een taboe, daar spreekt niemand over. Dus 't was wel een beetje een schok voor haar. De leerkrachten gierden van het lachen! Echt leuk.
t Was echt nog een zotte week! Nadat ik de vorige keer op het internet ging in Ilagan, gingen we naar de Santa Victoria cave en waterfalls. Het ligt zon 10 minuten van de hoofdweg, midden in de natuur. En t is een klein paradijs. We gingen niet in de grotten want dan hadden we een gids nodig, andere kledij en een zaklamp. De grot was ook heel laag zodat we bijna op handen en voeten zouden moeten gekropen hebben. Maar dat hebben we dus niet gedaan. De zoo die voor de grot ligt was leeg, alleen lege kooien, het zwembad was blijkbaar al heel lang niet meer gebruikt. Mijn verwachtingen waren dus laag voor de watervallen, maar t was echt prachtig. Het waren heel kleine watervalletjes, maar je kon er in het water en het waren verschillende watervalletjes na elkaar, het water kwam uit een grot. Het was helemaal omgeven door palmbomen en andere tropische planten, er was een riviertje waarin je kon pootjebaden en er waren enkele hutjes. De paar mensen die er wonen zijn heel arm, maar ze wonen wel in het paradijs! Tolits gaat kijken of hij daar een stukje grond kan kopen om een bamboehut op te bouwen.
Op 2 november gingen we naar het kerkhof. Allerzielen wordt een beetje anders gevierd. De mensen bezoeken ook het kerkhof. Dat ziet er op Allerzielen alsvolgt uit: er lopen heel wat mensen rond, de tomben zijn wit en groot. Ze zijn net geverfd, mensen leggen bloemen op de graven, branden een kaarsje, leggen eten op het graf, ze zitten op de tomben, kaarten er, liggen op de tomben, de kinderen spelen tikkertje en springen daarbij van graf naar graf. Dat deed wel wat raar. Er gleed dus ook eentje uit op een nog natte tombe. En de tombe waar ik even tegen leunde was dus blijkbaar ook nog niet volledig gedroogd. Gelukkig is het waterverf en ging het dus heel gemakkelijk van mijn broek J Typisch voor mij J Er was een mis. Na de mis ging de radio aan, geen serene muziek maar een luide suicidal en Umbrella. Popmuziek op het kerkhof! Dat hoor je niet in Belgie. Slechts heel weinig mensen bidden aan een graf. Het was meer teszamen bidden in de mis.
Inde namiddag werden veel snacks gegeten. Allerheiligen en Allerzielen zijn hier echte FEESTdagen. En daar horen in de Filippijnen veeeel snacks bij: lokale rijsttaartjes, varkenspoten, gedroogde varkenshuid, crackers,
s Namiddags begonnen we dan aan onze trip terug naar Manila. Na 11 uur rijden kwamen we aan. t Was ondertussen 1 uur s nachts. Met de taxi naar de office van verschillende NGOs. Daar hebben we 2 nachten geslapen.
Zaterdag zijn we naar een dokter gegaan. Deze keer was het een goede dokter. Hij legde me alles duidelijk uit. De reden waarom ik de ene ontsteking na de andere kreeg (de oorpijn was een ontsteking van mijn kaakgewrichten), is het water. Ik drink water van de pomp. Ook het leven op de boerderij en het klimaatsverschil hebben er mee te maken en ik denk ook het weinig slapen en de antibiotica die ik moest nemen vlak voor ik vertrok. Deze dingen hebben mijn immuunsysteem verminderd en dat is de oorzaak. Ik ga nu telkens mijn drinken koken en ik heb vitamine C gekocht. Bert had gezegd dat het water ok was en dat het echt niet nodig was om het te koken. Het water is inderdaad wel ok, maar mijn tere Belgische maagje kan het blijkbaar toch niet aan.
Mijn ontstekingen en oorpijn zijn nu wel weg. Mijn lippen zijn wel nog wat droog en ruw.
Zondag nam Mila me mee naar Intramuros, samen met haar 2 nichtjes. Intramuros is het oude Spaanse gedeelte van de stad. Het is gerestaureerd en toeristisch gemaakt. Met koetsjes en al. We bezochten er ook een oud huis, een museum dat is ingericht zoals de rijke Spanjaarden in de 19de eeuw leefden. Ik voelde mij als in het huis van Zorro J Er waren redelijk wat buitenlanders. k Vind het wel leuk om buitenlanders te zien. k Voel me heel snel verbonden met hen. Ik babbelde even met een Schots gezin dat op vakantie is in de Filippijnen.
Het was dus een heel leuke week. Ik heb er enorm van genoten. De mensen hier zijn zo gastvrij, das echt zot.
Vandaag is het maandag maar er is geen school omwille van de regen. Dus een extra dagje vakantie: tijd om mn fotos op de computer te zetten, in mn dagboek te schrijven, mn blog bij te vullen,
Nog een leuk nieuwtje, de dochter van Luz is meegekomen uit Isabela en woont nu ook in het huis. Ze is vier jaar uit, heel nieuwsgierig en een echte babbelkont, in het Tagalog wel J Maar lichaamstaal kan ook veel doen en af en toe versta ik al een woord. Ze heet Sarah.
Mijn e-mailadres: sarah.dr@hotmail.com (Mailtjes maken me steeds blij en geven me nieuwe moed om verder te gaan;)
Indien iemand een brief wil schrijven, dit is mijn adres in de Filippijnen: CABIOKID, INC. Guapito St., Sta Rita, 3107 Cabiao, Nueva Ecija, Philippines
:-s Sorry aan iedereen die daar berichtjes op heeft gepost en nog steeds wacht op een antwoord. Ik beloof het vanaf nu telkens te checken 
