Good morning. I would like to thank you all.

Thank you principal for giving me the chance to teach here in the Sta. Rita Elementary School.
Thank you teachers, especially the teachers of grade 5 and 6 for the support and friendship.
Thank you children of grade 5 and 6 for the work for the Green School Contest and the Letter Exchange with the Belgian schools. Thank you children of grade 6 for your enthusiasm during the lessons.
And thank you parents for all the support. Thank you very much to all of you.

I taught English but you all taught me so much more. I learned about and from the Filipino culture.
You showed me the importance of family. You showed me what hospitality is. I have never met people who are so hospitable! I hope I will be able to do the same in Belgium now. I learned not to rush through life but to enjoy all the small things. I learned what is important for me in life. For me my family, boyfriend and friends are important. What is also important is taking care of nature for the future generations. Important for me is that I can do something useful with my life. I’m so lucky, I had so many chances in life. I have to use that to help other people.
Those are the things that are important for me in life and those are the things that make me happy.

 You see, I worked as a volunteer here, so I don’t get any payment. But I got so many other things in return. I have new friends now, I learned a lot about life, about cultures and education and I enjoyed these 6 months very much.
This has been an experience that I will never forget.
Thank you all very much. And I hope that I will be able to see you all again.

SALAMAT SA IYO PUNONG – GURO, SA PAGKAKATAON NA IBINIGAY SA AKIN NA MAKAPAGTURO DITO SA PAARALAN NG STA RITA.

SALAMAT SA MGA GURO, LALONG-LALO NA SA MGA NASA IKA-LIMA AT ANIM NA BAITANG SA SUPORTA AT PAKIKIPAG- KAIBIGAN.
SALAMAT SA MGA MAG-AARAL NG IKA- LIMA AT ANIM NA BAITANG PARA SA MGA GAWAIN SA GREEN SCHOOL CONTEST AT LETTER EXCHANGE SA MGA PAARALAN NG BELGIUM.
SALAMAT, MGA MAG-AARAL NG IKA-LIMA AT ANIM NA BAITANG PARA SA KAGALAKAN AT INTERES TUWING MY LEKSYON.
SALAMAT SA LAHAT NG MGA MAGULANG PARA SA SUPORTA.
MARAMING, MARAMING SALAMAT SA LAHAT.

NAGTURO AKO NG ENGLISH SA INYO, SUBALIT MAS MARAMI AKONG NATUTUNAN SA INYO.

NALAMAN AT NATUTUNAN KO SA INYO ANG KULTURANG PINOY.

IPINAKITA NINYO SA AKIN ANG KAHALAGAHAN NG PAMILYA. IPINAKITA NINYO SA AKIN ANG MAGILIW NA PAGTANGGAP O PAGKABUKAS-PINTO. (HOSPITABLE). ITO ANG UNANG PAGKAKATAON NA MAKILALA ANG MGA TAONG MAGILIW NA TUMANGGAP.
UMAASA AKONG MAGAGAWA KO RIN ITO SA BELGIUM.

NATUTO AKONG HUWAG MAGMADALI SA BUHAY AT MATUWA SA MGA MALILIIT NA BAGAY NA DUMATING SA AKING BUHAY..

NATUTUNAN KO KUNG ANO ANG MGA MAHALAGA SA AKING BUHAY. ..PAMILYA, KASINTAHAN AT MGA KAIBIGAN.

ISANG NAPAKAHALAGANG BAGAY NA ALAGAAN NATIN ANG ATING KALIKASAN PARA SA SUSUNOD NA HENERASYON. MAHALAGA RIN SA AKIN NA MAKAGAWA AKO NG KAPAKI-PAKINABANG. MASUWERTE AKO, MARAMI AKONG PAGKAKATAON SA BUHAY. MAGAGAMIT KO ITO PARA MAKATULONG SA IBANG TAO.

ANG MGA BAGAY NA ITO AY IMPORTANTE SA AKING BUHAY AT YAN ANG NAGPAPASAYA SA AKIN.

TIGNAN NINYO, NANDITO AKO BILANG BOLUNTIR. WALANG BAYAD O SWELDO. SUBALIT MARAMI AKONG NATANGGAP NA KAPALIT.
MAYROON AKONG MGA BAGONG KAIBIGAN NGAYON, MARAMI AKONG NATUTUNAN SA INYO TUNGKOL SA BUHAY, SA KULTURA AT EDUKASYON AT NAPAKASAYA KO SA LOOB NG ANIM NA BUWAN.

HINDING-HINDI KO MAKAKALIMUTAN ANG MGA KARANASAN AT KAALAMAN NA ITO.

 MARAMING-MARAMING SALAMAT PO SA LAHAT AT UMAASA AKONG MULI KO KAYONG MAKIKITA.

24-03-2008 om 05:23 geschreven door Sarah  

Dag iedereen!

De laatste dagen waren echt ontspannend en gebeurtenisvol.
Donderdag kwamen Bert, zijn familie, een nichtje en tante en een Belgische ontwikkelingssamenwerkster, Phaedra, toe.
Donderdag was echt relax, babbelen, een gezelschapsspel (al la pictionary maar leuker) gespeeld,…
Dan vrijdagmorgen was er de kruisiging. Ze begonnen te stappen om 6 uur en het duurde tot 12 uur. Maar wij zijn alleen even gaan kijken om 9u. Het was in 2 groepen van elk een kleine 10 mensen. De eerste groep sloeg zichzelf met een sort zweep met houten staven (zoals in ‘The Davinci Code’). Af en toe stopten ze en gingen op de grond liggen. Dan sneed iemand kleine kerfjes in hun rug met iets scherps zodat het pijnlijker werd en meer zou bloeden. Maar eigenlijk viel het bloed wel goed mee. Daarachter liep de 2de groep, elk met een zwarte kap over hun hoofd en een groot kruis op hun schouder. Af en toe gingen ze op de grond liggen en dan sloeg iemand met takjes met bladeren op hun benen. In beide groepen droegen ze (het waren enkel mannen) een jeans broek en hadden ze een bloot bovenlijf.
‘t Was echt iets speciaals. Ik kan zo al niet goed tegen het zien van pijndingen dus ik voelde mij niet zo op m’n gemak. Er stonden mensen langs de kant van de weg te kijken als ze langskwamen. Elke man had ook zijn ‘gevolg’ dat bestond uit familie en vrienden die voor water zorgden, zweepslagen gaven, enz.
‘t Was een beetje een luguber zicht.
Tegen 12 uur gingen we dan met de auto naar de rivier waar de kruisiging ging plaatsvinden. Er was veel volk. Wij stonden blijkbaar net op de plaats waar ze op het kruis gingen liggen, dus we zaten er vlak op. Ze werden niet aan het kruis genageld of gebonden met stonden op zo’n voetje en hielden 2 nagels met hun handen vast zodat ze wel zogezegd aan het kruis hingen. Daar bleven ze zo’n kwartiertje staan, tot ze het niet meer uithielden. Telkens als iemand van het kruis stapte gingen mensen daar naartoe. Die mannen aaiden hen en hielden hun hoofd vast en zo. Ze geloven dat dat genezend werkt. De Oostenrijkers hebben zich ook zo laten aanraken maar ik vond die mannen veel te creepy.
Daarna gingen ze in de rivier om zich te verfrissen. Alle kinderen sprongen natuurlijk ook in het water en ze vroegen of k niet meeging, maar kwas er niet echt op gekleed en had ook niet zo veel zin om in een rivier met bebloede mensen te zwemmen.
‘s Avonds was er dan een stoet met kitsjerige beelden met lichtjes over de laatste dagen van Jezus’ leven.

‘t Was wel grappig, we waren zo in groep, en ik was net een celebrity. Veel mensen, jong en oud, riepen mijn naam. Sommige mensen raken me zo eens aan, gewoon om me eens aangeraakt te hebben. Vrijdagavond heb k samen Phaedra met een paar meisjes op de foto gestaan. Ze wilden ook een aparte foto met mij en hielden me zo vast alsof ik hun beste vriendin ben. Maar ik ken die eigenlijk niet. Vrijdag in de kruisiging kwamen enkele kinderen van mijn klas me ook limonade brengen. Kweetnieoelief! De familie van Bert en Phaedra vonden het echt grappig. Alsof ik een bekende ster ben.

k Ga al een dagje vroeger naar Manila gaan, op de 29ste. Phaedra heeft me uitgenodigd om mee uit te gaan naar een feestje met eten, drinken en dansen. k Mag dan bij haar blijven slapen en de zondag gaan we dan nog eens shoppen. k Heb er wel zin in, ben al in 6 maanden niet meer uitgegaan. K Heb echt al goed met haar kunnen babbelen. Ze is 28, woont nu 9 maanden in Manila maar moet veel naar andere landen voor haar werk, en heeft eens een jaar in een klein dorpje in China gewoond zoals ik hier nu zit.

 Gisteren zijn ze allemaal terug naar Manila gegaan en nu begint mijn afscheid nemen. Vandaag was het Recognitioon Day. De kinderen krijgen medailles voor verschillende dingen bv. hardst werkende leerling. Ik kreeg een officieel papier in een kader waarin ze hun appreciatie uitdrukken. Ze hadden me op voorhand gevraagd om iets kleins te zeggen. K Heb het gedeeltelijk in Tagalog proberen schrijven en Tolits heeft het aangepast voor mij. Anders verstaan de meeste kinderen toch niet wat ik zeg dus wat voor zin heeft het dan dat ik iets zeg. Kan ik het beter in ‘ook al is het slecht’ Tagalog zeggen. Maar ze hebben het allemaal begrepen wat ik gezegd heb. Ik was zeer nerveus want ik was bang dat niemand het ging begrijpen of ging lachen of zo. Maar ze vonden het allemaal super!
Daarna lekker gegeten en dan terug naar Cabiokid.
Morgen is het Graduation Day, dus weer een heel lange ceremonie.

 Nog een kleine week… k word echt in 2 gescheurd. Een deel van mij gaat vanalles missen, een deel van mij wil nu wel heel graag naar huis. De komende weken zullen niet gemakkelijk zijn.

voor speech tekst, zie hieronder

24-03-2008 om 05:20 geschreven door Sarah  

Hello!

Maandag zijn de 5 Oostenrijkers toegekomen. ‘t Zijn wel sympathieke. Maar aan hun programma te zien ga’k toch niet zo veel met hen kunnen meedoen. Maar dat geeft niet.

De projecten lopen nu zowat op hun einde. ‘k Heb dus niet zo veel meer te doen. ‘k Help zo’n beetje met vanalles en nog wat in en rond het huis. Maandagnamiddag ben k naar Gapan gegaan om mijn laatste inkopen te doen en ik hoop daar nog wat souveniertjes te vinden. Dat laatste was echt een probleem. Want de huisdecoraties zijn hier echt heel anders dan in Belgie. Dus een combinatie vinden van ‘wat vinden mijn familie/vrienden leuk’ en ‘wat is typisch Filippijns’ was echt heel moeilijk.

Dinsdag was het graduation day van Sasha. Het was suuuuuperschattig. 40 kindjes uit de kleuterschool in een uniform met zo’n afstudeerhoedje en een witte toga zo’n beetje als in de films.

Eergisteren heb ik het passieverhaal meegezongen in de kapel in t Tagalog. Het grappige is dat slechts 2 vrouwen zingen, vooraan op een stoeltje. En ik dus daarnaast. :) k Heb wel niet in de micro gezongen. Ze wouden dat ik dat deed maar dat was toch echt wel te veel. De Oostenrijkers waren ook mee in de kapel en 2 van hen hebben ook meegezongen. We verstonden er allemaal niet veel van maar t was vrij eenvoudig om te lezen.

19-03-2008 om 11:00 geschreven door Sarah  

Hallo!

Hier ben ‘k weer! De trip voor de Green School Contest is verzet naar de laatste donderdag, 27 maart. De reden is een bijgeloof. Gisteren zei de directeur van de school dat hij na de vergadering met de leerkrachten een slecht gevoel had. Blijkbaar is er hier, vooral in Nueva Ecija, een sterk bijgeloof dat een uitstap met het 6de leerjaar vlak voor de Graduation Day ongeluk brengt.
Er worden hier nl. zelden tot  nooit uitstappen gedaan. Alleen in het 6de leerjaar wordt op het einde van het schooljaar soms een daguitstap gedaan. En op die uitstappen gebeuren blijkbaar af en toe eens ongelukken. Op de plaats waar wij naartoe gaan zijn al eens kinderen verdronken door een “flash flow”. Maar de veiligheidsvoorschriften zijn hier echt onveilig. Wij gaan niet op die plaats zwemmen waar die kinderen zijn verdronken maar op een veiligere plek.
Alleszins, de uitstap is dus verzet naar 2 dagen NA de graduation day.
(Alsof dan plots niets meer kan gebeuren) t Is soms toch echt moeilijk om begripvol te zijn t.o.v. bepaalde geloven hier.
Tolits vertelde bv. dat ze al eens een geest gezien hebben in Cabiokid. En iedereen van de staf had ze gezien, dus het was echt waar zei hij. Een meisje, helemaal in het wit, wandelde voorbij.
Hoe reageer je op zoiets absuurds? Ik vind het echt belachelijk en absurd maar zij geloven er heel sterk in. Dus ik sta zo soms op het punt van te beginnen lachen met hun absurde geloven en verhalen, maar ik moet me serieus houden en zo spreken dat ik hen niet kwets.

14-03-2008 om 00:00 geschreven door Sarah  

Dag iedereen!

‘k Heb eerlijk gezegd niet veel spannends te vertellen. ‘k Ben gewoon echt van alles aan het genieten. Voor de projecten is alles nu zowat afgerond.
Voor de Green School Contest gaan we zaterdag op uitstap naar watervalletjes. ‘k Heb er wel zin in :)
Het briefwisselingsproject ligt op dit moment nogal stil. De leerkrachten zijn allemaal bezig met verbeteren van testen en het schrijven van rapporten. Ik hoop dat ze nog 1 laatste brief schrijven, maar we zullen zien.
Maandag hebben we een evaluatievergadering over de Green School Contest, het briefwisselingsproject en mezelf. Maandag komen dan ook de 5 Oostenrijkse theologiestudenten aan. En volgende week is het Holy Week dus dan is er hier vanalles te doen. Zaterdag beginnen de activiteiten: een hele dag zullen er mensen gebeden en stukken uit de bijbel zingen in een microfoon. Pfff!
Op de 24ste en 25ste is er dan Recognition Day en Graduation Day op school. En op 28 maart geef ‘k een afscheidsfeest. De 29ste begint hier een training over permacultuur vandaar het feestje op de 28ste.
Maar eerst ga ik dus dat action board met de activiteiten van Cabiokid afwerken en ga ‘k met Luz oefenen op de computer. ‘k Ben ook volop mijn permacultuur-ecologisch-droomhuis aan het tekenen en in een boek aan het lezen over permacultuur. ‘t Is echt superinteressant. Gewoon common sense in 1 boek. Ik zou er zelf niet direct op komen maar als je het leest dan denk je “ja natuurlijk” en “waarom doet iedereen dat nog niet zo”.'k Ben gisteren nog naar de fiesta geweest in de barangay van Totoy. Met videoke, eten en veel bier. Iedereen was er al vrij zat en hun Engels was heel beperkt dus k ben niet zo lang gebleven. Wel 2 liedjes gezongen :)

Nog een 2,5 weken…

13-03-2008 om 03:12 geschreven door Sarah  

Kumusta?

 Zondag zijn we dus naar Gapan gegaan. ‘t Was wel gezellig. Naar Gapan gaan, wil zeggen, naar het winkelcentrum ‘Waltermart’ gaan. ‘k Heb vanalles gekocht: yoghurtjes en zo, 2 kookboekjes met Filippijnse gerechten, 13 paar lenzen (want ‘t is hier 1,5 euro per paar!),…
We zijn ook naar de cinema gegaan. Naar een Taglish film (Tagalog en Engels gecombineerd). ‘t Was echt een leuke film! “My big love”. Het typische verhaal over een dikke rond-de-dertiger die wil afslanken voor een bepaald meisje en dan uiteindelijk verliefd wordt of zijn personal trainster. Maar ‘t was echt heel grappig en ‘k heb de film goed begrepen.
Maandag heb ‘k geen lesgegeven omdat ‘k mij niet goed voelde. Mijn keel en hoofd deden pijn en ‘k was heel erg moe. ‘k Heb de laatste week niet zo goed geslapen. Maar maandag heb ‘k echt de hele dag geslapen. ‘k Moet echt uitgeput geweest zijn.
Gisteren kon ‘k ook geen lesgeven want de leerkrachten van het 6de moeten bijzitten. En vandaag heb ‘k ontdekt dat ‘k waarschijnlijk niet meer zal lesgeven. Er is nu de ene grote test na de andere en de leerkrachten willen zo veel mogelijk herhalen met hun klas.
‘k Heb daarnet brieven verbeterd voor het briefwisselingsproject om het werk van de leerkrachten wat te verminderen. En daarna heb ‘k nog wat verdergewerkt aan het action board met de activiteiten van Cabiokid.

'k Had nog wel graag nog 2 weekjes les gegeven maar 't wordt nu dus echt uitbollen en alles in order brengen de komende 3 weken.

Salukes!

05-03-2008 om 07:27 geschreven door Sarah  

01-03-2008 om 12:14 geschreven door Sarah  

26-02-2008 om 11:40 geschreven door Sarah  

Hallo,

 Deze week was nog steeds vrij druk en het ziet er naar uit dat het nog wel eventjes zo zal blijven. Maar ‘t is zeker niet teee druk, gewoon vol.
Deze namiddag hebben we weer Ekolaro met de kinderen uit de buurt. We gaan sorteervuilbakken maken voor de school, uit bamboe. Met sjorren en zo.
Maandag heb ik een boottochtje op de rivier met 1 van de leerkrachten. Zij woont aan de rivier.
Maandag komen ook 9 vrouwen uit het zuiden van het land naar Cabiokid. Ze blijven tot vrijdag. Ik ga volgende week dus niet naar school aangezien er maandag toch al geen school was en donderdag en vrijdag zijn er regionale testen de hele dag.
Het zal wel vooral in het Tagalog te doen zijn. Da’s wel wat minder. Maar we gaan ook leren weven  en we bezoeken de school, maken compost, vegetable beds,…
Voor de week daarna ben ‘k uitgenodigd om te spreken voor een hele groep leerkrachten. Ik vermoed zo’n 100-tal. Over dingen uit ons onderwijs die de leerkrachten hier ook kunnen toepassen. Ik denk dat ‘k misschien iets zal vertellen over ervaringsgericht leren want dat wordt hier nog niet veel toegepast.
Van 16 t.e.m. 24 maart komen 6 Oostenrijkers naar Cabiao. Ze zullen 1 nacht in Cabiokid verblijven en dan naar gastgezinnen gaan in Cabiao. Daar kijk ‘k wel naar uit. Ik weet niet hoe oud ze zijn maar Tolits zei “youth” en “a bit older then you” dus ik vermoed eind de 20.
Op 23 maart is het Pasen dus dan willen die Oostenrijkers de kruisigingen zien hebben ze al aan Tolits verteld. Daar ga ‘k dus ook mee naartoe normaal gezien. Gelukkig worden ze in Cabiao niet aan het kruis genageld maar vastgebonden. Het vastnagelen is in een verdere stad maar dat wil ‘k echt niet zien.
En dan de week na Pasen zijn er op de school voorbereidingen voor de graduation day want eind maart is het einde van het schooljaar. Dan zal het dus nog efkes op ‘t gemakje zijn voor de laatste dagen.
Daarnaast heb ‘k in Cabiokid ook nog mijn taakjes.
Het action board moet nog afgewerkt worden met de activiteiten van Cabiokid.
Ik ben een stappenplan aan het uitschrijven voor Luz over het gebruik van de computer. Echt de basis. De computer opstarten, een map of document openen, word, iets opslaan op een usb,…
Nu ben ik ook nog bezig met het voorbereiden van die vrouwenweek. De planning opstellen.
Daarnaast moet ook nog het een en ander gebeuren voor de green school contest en de briefwisseling. Die moeten ook nog geevalueerd worden.
…
Je ziet, veel kleine dingen. Maar ‘k heb nog 5 weken om alles in orde te maken dus dat lukt wel. ‘t Is veel, maar ‘t duurt allemaal niet zo lang.

Byebye!

23-02-2008 om 00:00 geschreven door Sarah  

Dag iedereen,

 Hier het lang verwachte verhaal de 2 fantastische weken met Sam.
Velen waren enorm nieuwsgierig in Cabiao om Sam te zien. We kwamen vorige week zaterdag ‘s avonds aan. Eerst nog wat gebabbeld, Sam heeft met Tolits geschaakt, en dan gingen we gaan slapen.
Zondag wasten we eerst al onze kleren en handdoeken en zo (met de hand). ‘t Was wel grappig om ons bezig te zien denk ‘k. We hebben er bijna 2 uur mee bezig geweest of zo.
Dat weekend was er net dorpsfeest. Zo’n beetje als rond de oogststoet bij ons: een stoet met reuzen, een fanfare, trommels, versierde wagens met superschattige kindjes of travestieten,… . ‘t Was wel heel erg druk want ‘t was op de highway. Da’s zo’n beetje als de Antwerpse steenweg bij ons maar dan kleiner maar evenveel verkeer.
Er was ook een grote markt. En alle families eten veel, er was een extra dag verlof,… Net als bij ons dus J
‘s Avonds kochten we pizza’s voor iedereen in Cabiokid. We konden meer eten dan verwacht want bijna iedereen verkoos blijkbaar rijst boven pizza. Die Filipino’s ook! Geen maal zonder rijst! Ach ja, meer voor ons.
Maandag gingen we naar de markt en wandelden we rond in Cabiao. We liepen langs de rijkere huizen, door de armere straatjes, langs een brug met prachtig uitzicht op de rivier,…
Dinsdag gingen we in de voormiddag de school bezoeken. Zo grappig! De leerkrachten van grade 6 hadden alle 4 zo’n mega smile op hun gezicht J We gingen eens rond op de school en ik stelde Sam aan iedereen voor.

Die namiddag vertrokken we naar Banaue. T’ Was weer een heel gedoe met tricycles, jeepneys en een bus. Telkens met onze trekrugzak erop en eraf. Uiteindelijk zaten we vast in een dorp van waaruit geen jeepneys meer vertrokken. We moesten naar de vorig stad terug om daar in een hotel te overnachten. We zaten nog steeds op 60 km van Banaue. Ondertussen waren ook alle restaurants dicht dus aten we chips, kokosnoottaart en nootjes als avondmaal. Heel gezond J
De volgende dag dan met de jeepney naar Banaue (na nog eens overstappen).

De rijstterassen in Banaue waren wel heel mooi. Ook in Batad waren ze heel mooi. Maar telkens stonden er echt van die heel vuile, arme huizen tussen. Helemaal zwart en stinkend naar de pis. Er spraken ons ook steeds mensen aan om ons een gids aan te smeren of andere dingen te laten doen voor geld. Zo was er een oude man die ons het skelet van zijn grootvader toonde dat hij in doeken gewikkeld bewaarde volgens de oude tradities. Daarna vroeg hij 100 pesos. Echt stom. En ocharme die opa!
De rijstterassen waren wel echt indrukwekkend. Overal waar je keek waren er manshoge rijstterassen. We gingen in Batad ook naar een waterval. ‘t Was wel lastig: 5,5 km op en af op trappen. Maar dat was wel goed voor de fysiek.
Batad hebben we trouwens bezocht met 2 Argentiniers die we in Banaue leerden kennen. Heel sympathieke mensen. We voelden ons wel klein want ze hadden gelijk al gans de wereld gezien.
Alle toeristen die we zijn tegengekomen waren telkens een stuk ouder dan ons. De jongste waren 30.
Vrijdagnacht gingen we dan met de nachtbus rechtstreeks naar Manila.
Die dag was echt een vervloekte dag. We gingen eerst naar een gigantisch winkelcentrum ‘Robinsons place’ om schoenen te vinden voor mij. Geen enkele van de 6 schoenwinkels had vrouwenschoenen in maat 41.
Daarna gingen we naar Mall of Asia. De naam zegt het zelf, het grootste winkelcentrum van Azie. Zelfs daar hadden ze mijn maat niet. Zelfs bij de extra big sizes niet. Misschien had ik er wel gevonden indien ik nog langer had gezocht. 1 van de verkopers ging net een grotere maat halen toen de portefuille van Sam gestolen werd. Iemand riep “That girl’s got your wallet! Run! Run!” Sam liep in de richting die ze toonde maar zag niemand en toen was dat meisje ook verdwenen. ‘t Was dus bijna zeker dat meisje dat riep die de portefeuille had. Maar we hebben ze allebei niet goed gezien. Dan naar de politie en zo maar er is eigenlijk geen enkele hoop dat we die nog terug zien. Geen enkele van de 10 verkopers rondom ons of de bewaking reageerde en ze hadden allemaal niks gezien. Echt erg!
Er zat 40 euro in, deels in pesos. Maar ‘t vervelendste is de id-card, bankkaart en rijbewijs en zo. Gelukkig zat zijn reispaspoort niet in zijn portefeuille zodat hij geen problemen had in het naar huis gaan.
We waren nogal van slag. Die avond gingen we onze zinnen verzetten in de cinema. Jumper. Wel goed. En daarna overheerlijke pasta gegeten, desert en wijn.
Zondag hebben we dan heel Manila gezien. Eerst naar Intramuros, het oude Spaanse gedeelte. Dan naar Quiapo, Binondo en Chinatown, het arme en Chinese gedeelte. Vervolgens naar Makati, de chicste buurt. Van contrasten gesproken.
Gelukkig dat het zo’n drukke dag was want dat maakte het afscheid gemakkelijker.
Sam naar de luchthaven, ik in de bus naar Cabiao.

‘T Valt nu wel goed mee eigenlijk. ‘k Heb nieuwe energie en ‘k ben vastbesloten om er nog het beste van te maken. Maar 6 weken meer. ‘t Gaat echt snel.
Langs de ene kant, te snel. Maar langs de andere kant toch wel te traag ook.
‘t Grappige is: hetgeen ik het meest mis aan Belgie behalve Sam, mijn familie en vrienden; is eten. Ik werd enorm homesick toen ik het brood met choco aan ‘t eten was dat Sam had meegebracht. Eten mis ik echt het meest.
Ach ja, nog 6 weekjes wachten.

21-02-2008 om 10:09 geschreven door Sarah  

18-02-2008 om 07:09 geschreven door Sarah  

10-02-2008 om 05:12 geschreven door Sarah  

Hallo,

Gisterenavond zijn we toch niet naar die bonte avond gegaan van de scouts maar vandaag zijn we naar het slot en de afbraak van het kamp gegaan. ‘t Was wel leuk om te zien. Ook met opening en sluiting in rijen, vlaggen, tenten, uniformen, klauteren over een apenbrug,… Ze leren ook vuur maken zonder lucifers, knopen leggen, signaleren met vlaggen, brood bakken in bamboe,…
‘k Heb de bezoekers dus niet zo lang gezien. Maar dat is niet erg. ‘k Had een leuke dag.

Gisteren in Ekolaro ging het over de 5 zintuigen. Allerlei proefjes en zo. Planten herkennen door te ruiken en te voelen, geblinddoekt op blote voeten rondlopen en dan zeggen wat je hebt gevoeld, geblinddoekt raden hoeveel kinderen door je benen zijn gekropen of raden welk voorwerp een bepaald geluid maakte,…
Meestal zijn er nu zo’n 25 kinderen elke week. In het totaal zijn er zo’n 40 kinderen die naar Ekolaro komen maar ze komen (gelukkig) niet allemaal elke week. 25 is echt voldoende want alleen Luz en ik leiden het en we hebben niet zo gigantisch veel speelruimte. Er is er wel maar we hebben niet zo 1 veld of pleintje of zo.

Als Sam hier is gaan we eerst 2 dagen in Manila blijven. Dan gaan we een weekje naar Bohol. Daar heb je veel rustige stranden en daar kan je met walvissen, walvishaaien en dolfijnen zwemmen. Dan 3 daagjes in Cabiao, dus thuis. Hier gaan we onder andere een wandeling maken op Mount Araryat en er is net ook een kleine fiesta in het dorp. Daarnaast ga ‘k hem natuurlijk Cabiokid, de school en het dorp laten zien. En ten slotte 4 dagen Banaue en Batad met werelderfgoed-rijstterrassen.

Maar eerst deze week nog 4 dagen lesgeven. ‘k  Ga de kinderen van 6-I en 6-II deze week o.a. hun huis laten tekenen in front en top view voor het briefwisselingsproject. ‘k Heb ook ons huis in Belgie getekend als voorbeeld en ‘k ga dat zo wat uitleggen. Ik ben eens benieuwd naar de reacties van de kinderen. Het grootste verschil tussen huizen hier en in Belgie is eigenlijk dat in Belgie de huizen zo veel mogelijk warmte binnenhouden en produceren en hier de huizen de warmte zo veel mogelijk buiten houden en afkoelen. Hier zie je geen enkel verwarmingssysteem, geen kapstokken om je jassen aan te hangen, staan overal ventilators,… Daarnaast bieden de huizen hier veel minder privacy dan in Belgie. In Belgie hebben we zo allemaal een slaapkamer, hier 1 slaapkamer voor iederen. En in Belgie hebben alle kamers deuren en zijn de muren tot helemaal bovenaan dicht. Hier niet.

Tot schrijfs!

27-01-2008 om 09:57 geschreven door Sarah  

Dag iedereen,

De tuinen van de Green School Contest beginnen er echt mooi uit te zien. De meeste leerkrachten werken nu enthousiast mee en er komen steeds nieuwe ideeen bij. Echt tof! De leerkrachten beginnen nu ook meer het belang van het recycleren in te zien en stimuleren hun kinderen om dat ook te doen. Toen ik hier aankwam werden alle bladeren, takjes, plastic,… allemaal verbrand. Nu is er een composthoop en het plastic wordt verzameld en als vulling in een gebouw gegooid waarvan de vloer moet verhoogd worden.
Spijtig genoeg heb ik nog niet alle mensen op de school kunnen bereiken.
De mensen van de cantine waar de kinderen eten kunnen kopen gooiden gisteren een hele zak plastic uit in de composthoop. Dat hebben de kinderen dus opnieuw mogen opruimen achteraf.
Om het gebouw te verhogen mogen alleen non-biodegradables erin gegooid worden. Want bladeren en zo verteren dus dan zakt de vloer weer. Spijtig genoeg liggen er meer bladeren en takken in het gebouw dan plastic. Niemand nam, de laatste 2 maanden, het initiatief om dat te sorteren dus startte ik eergisterennamiddag met 1 klas. En gisterennamiddag werkte ik verder met een andere klas. Het was echt een vuil werk want die vuiligheid ligt er nu echt al lang en ‘t stonk verschrikkelijk! Er is al veel gedaan maar er was ook nog heel veel werk te doen.

Nu hebben ze blijkbaar besloten om toch het zand en cement op de bladeren te gooien. De onderdirecteur beweert dat die bladeren geen enkel probleem vormen. Dat de grond niet zal zakken.
De eigenlijke reden waarom het nu plots heel snel moet afgewerkt worden is dat er begin februari bezoekers komen en ze willen niet dat die een gebouw vol vuil zien.
Zo’ n typisch voorbeeld van het kortetermijndenken van veel mensen hier.
In plaats van het gebouw te tonen aan de bezoekers als een positief iets: de school doet een poging om het plastic te recycleren i.p.v. te verbranden. Nee, nu zal het tegen begin februari een mooi gebouw zijn maar op lange termijn zullen ze gewoon weer opnieuw moeten beginnen met het leggen van een vloer. Voor de bouwordenaars, het gaat over het gebouw dat jullie herstelden.
De leerkrachten doen dus echt hun best om de school milieuvriendelijker te maken maar ze worden gewoon tegengewerkt door de directie. Absurd! Kleine frustratie dus, maar we komen er wel.

Deze morgen kwamen 2 kinderen, mijn leerlingen, in Cabiokid. De moeder van 1 van de 2 kinderen had een rok voor mij gekocht. Echt zooo lief! In de Filippijnen is het geven van een rok een teken van dankbaarheid en dat die persoon je graag heeft. 'k Was echt ontroerd, 'k wist niet wat te zeggen behalve honderd keer 'thank you'. :) De rok past maar hij is wel te lang dus 'k ga hem eerst moeten laten inleggen. 't Is zwart, nogal zwaar en niet echt zo mijn smaak, maar 'k ga 't toch wel eens dragen. 'k Vind echt enorm lief.

Zaterdagavond ga ik naar de bonte avond gaan kijken van een scoutskamp met 1 van de leerkrachten. ‘k Ben wel benieuwd. Scouts is hier wel meer legeropleiding dan de Belgische scouts en het is deel van het curriculum op school. Als de kinderen deelnemen aan het scoutskamp dan krijgen ze extra punten op school. En scouts is hier niet wekelijks maar met jaarlijkse kampen.

En nog een weekje en dan is Sam hier! Ik kijk er zo naar uit!

24-01-2008 om 07:09 geschreven door Sarah  

Dag iedereen!

 Bedankt familie De Raedt voor de brief! Ik was echt enorm ontroerd dat jullie op Oudejaar ALLEMAAL iets voor me geschreven hebben. Volgend jaar wil ik Oudejaar voor geen geld van de wereld missen met de familie. Zet de ijstaart maar al klaar : )
‘k Vind het echt fantastisch zoooo veel steun dat ik krijg van thuis. En dat is dan niet alleen van de familie maar ook van vrienden.
Echt BEDANKT ALLEMAAL!

Voor de rest zijn we deze week begonnen met de lessen voor de Green School Contest. Gisteren hebben we ook een andere school bezocht die graag een LRC zouden willen als in mijn school. Het was echt een heel mooie school met grote mangobomen, een nursery, een moestuin, veel bloemen, een grasplein,… Echt prachtig. De leerkrachten leken ook veel meer gemotiveerd dan op mijn school en de klassen waren ruimer en mooier.

Op dit moment focus ik mij dus meer op de projecten en iets minder op de Engelse lessen. Het Engels van de kinderen is al veel verbeterd en ik voel dat de projecten meer zullen betekenen op lange termijn. Daarnaast vragen de projecten ook sowieso meer werk en tijd dan het lesgeven als ik ze goed wil laten verlopen.

Tot over 2,5 maanden!

17-01-2008 om 08:10 geschreven door Sarah  

Dag iedereen!

De eerste daagjes school zijn al weer voorbij. We hebben de eerste brieven voor het briefwisselingsproject ontvangen en ik heb vandaag ook onze eerste brieven gepost. De kinderen hebben elk een brief geschreven waarin ze zichzelf voorstelden, hebben kerstkaartjes gemaakt en we hebben enkele foto’s gemaakt en daar de namen bij geschreven.

We hebben zondag basketbal gespeeld. Ik ben wat barslecht geworden! Het natuurlijk wel met een kleine bal en een klein net dus da’s wat wennen, maar toch! Ik schaamde mij dood. Gelukkig kan ik voor pingpong mijn eer nog hoog houden. : )
De pingpongtafel en het basketbalnet zijn pas tijdens de kerstvakantie terug in ere
gesteld. Daarvoor was de pingpongtafel een werktafel en lag het basketbalnet in een hoekje. Ik kan nu dus wat sport doen ;)

Vrijdag komt de Belg die me uitgenodigd had voor het huwelijk langs op Cabiokid. Spijtig genoeg kon ik doordat we naar het noorden reisden niet naar het huwelijk gaan maar kheb toch enorm van die reis genoten en nu kan ik hem toch nog eens ontmoeten.

Volgende week beginnen we met de lessen voor de ‘green school contest’. Tegen vrijdag zullen de leerkrachten de plannen aan mij geven zodat we het in het weekend kunnen voorbereiden.

Ik geraak trouwens steeds meer in de ban van permacultuur (voor meer uitleg hierover, zie site Cabiokid). Ik begin er steeds meer over na te denken hoe je permacultuur kan toepassen in Belgie. Hoewel het totale idee van permacultuur vrij complex is, zijn de principes heel eenvoudig en logisch. Het niet alleen een vorm van architectuur maar ook een levensfilosofie
Centraal staan het herstellen van de natuurlijke harmonie, gebruik maken van de aanwezige natuurlijke elementen, het multifunctionele gebruik van alles, zelfvoorzienig zijn,… en zo te werken aan sustainable development.
Concrete voorbeelden zijn: een toilet met regenwater, een groenten- en kruidentuin met natuurlijke bemesting, een zwemvijver, kleine ramen zodat minder warmte ontsnapt,… en dat alles verbinden met elkaar zodat zo weinig mogelijk energie verloren gaat.
Dit is natuurlijk wel heel symplistisch uitgedrukt. Permacultuur is veel complexer, rijker en ingenieuzer dan dat zoals je kan zien op de site.
Jaja, Sarah wordt steeds groener : )

10-01-2008 om 07:23 geschreven door Sarah  

05-01-2008 om 06:45 geschreven door Sarah  

Gelukkig Nieuwjaar!

Het is al een tijdje geleden dat ik mijn blog nog eens aanvulde. Ondertussen is er alweer veel gebeurd.

Eerst was er het kerstfeestje in Cabiokid. Bert en ik kochten pizza’s voor iedereen. Deze werden met veel smaak en heel snel opgegeten Daarna kreeg iedereeen een T-shirt van Cabiokid. De gitaar van de buren werd bovengehaald en iedereen moest een liedje zingen. Daarna gaf ik de cadeautjes die ik gekocht had. Na nog wat napraten gingen degenen die in het training center slapen daar naartoe. Even later voegde ik me bij hen. Daar waren ‘de mannen’ gin met water aan het drinken. De gitaar werd opnieuw bovengehaald. Ik zong mee met de liedjes maar de gin raakte ik toch niet aan. Zo straf! Daarna ging ik terug naar het huis waar ik nog eens napraatte, deze keer met Bert en Luz.

Op 24 december gingen Bert en ik naar Manila. We zetten daar ook de 2 mensen van Mindanao af, die gingen van daar naar huis.

Bert moest nog even naar de tandarts dus ging ik ondertussen eens in de winkelcentra in de buurt rondkijken. 1 was zoooo chique! Er was een Mango, enkele dure merkwinkels, dure cafetaria’s, snackbars, winkels met dure make-up en parfums en zo! Zot! Nadat ik er eens doorgelopen was ging ik iets drinken en dan naar de film: The Kingdom.

‘s Avonds was er kerstfeest bij broer van Citas (de vrouw van Bert). Er was veel eten en massa’s cadeautjes (ook voor mij ) Op kerstavond eten de mensen hier eerst iets kleins, dan gaan ze naar de kerk rond 10 uur en tegen 12 uur begint het familiefeest met eten en cadeautjes.

Op Kerstmis vertrokken we rond half 11 naar het noorden van het land, naar Vigan in Ilocos. Vigan is een werelderfgoedstad met oude koloniale huizen. We bezochten er een dierentuintje, 2 musea, we wandelden door de oude stad, we gingen naar een pottenbakkerij, reden met een calesa (koets met mini-paardje),… We aten er heel lekker in verschillende restaurantjes. Het hotel lag in het midden van de oude stad en was Spaans-achtig ingericht. Het was een zeer gezellige stad.

‘We’ waren  Bert, zijn vrouw, 3 kinderen en ouders en een ander gezin dat bestond uit een Belg en zijn Filippijnse vrouw en 2 kinderen. Alle kinderen waren tussen de 9 en 15 jaar oud. We waren dus met een groep van 12 en dat was wel leuk. Buiten Vigan bezochten we de bergen. We gingen ook naar een waterval. Echt mooi! Je kon er zwemmen en langs de zijkant tot boven aan de waterval gaan waar er een ketting van kleine watervalletjes was. Het lag midden tussen de bossen. Heel mooi!

Na Vigan vertrokken we verder naar het noorden. Onderweg stopten we nog even aan de zee, aan een werelderfgoedkerk in ‘earthquake style’ en aan een vuurtoren.

In Pagudpud zaten we in een hotel aan het strand. Spijtig genoeg begon het al snel te miezelen. Het was wel nog warm genoeg om eventjes te zwemmen en een strandwandeling te maken. Dicht bij het hotel was het wel druk maar verder op het strand was het helemaal verlaten en stonden slechts enkele bamboehutten. De wandeling maakte ik met ‘bomma’, Citas en Lu-i (de oudste dochter van Bert, 15 jaar). Was wel gezellig.

In de namiddag gingen we naar de Blue Lagoon. Spijtig genoeg was er te veel wind en regen zodat het te gevaarlijk was om te zwemmen. In het terugkeren zagen we dat er vlakbij nog een waterval was maar door de regen had niemand behalve Bert echt zin om te gaan. Maar eens we in het hotel aankwamen zei Bert dat hij toch zou terugkeren naar de waterval. Lu-i en ik gingen met hem mee. Het was echt de moeite! We wandelden 1,5 km door het regenwoud voor we aankwamen aan de waterval. Het was een heel smalle en steile waterval en je kon er zwemmen. Regen of niet, we sprongen in het water ‘t Was wel nogal fris maar zo mooi om te zwemmen!

Op 30 december keerden we dan terug naar Cabiokid. We reden een hele dag met een kleine tussenstop in de Botanical garden. De andere auto had ondertussen een klapband dus vanaf dat moment moesten we nog trager rijden. We deden dus zo’n 13 uur over 500 km.

Voor Oudejaar bleef iedereen in Cabiokid. Het was heel gezellig met lekker eten: ribbetjes, rijst en gebakken patatjes met kruiden. Dan vuurwerk en naar huis bellen.

Op 1 januari ging iedereen naar huis en bleef ik hier. Morgen ga ik naar school om te kijken of er al leerlingen zijn (waarschijnlijk maar een paar). Hoewel de vakantie morgen gedaan is, zullen veel kinderen pas maandag naar school komen.

Ik mis die 2 families wel al. Het leven in Manila en het platteland is echt een wereld van verschil. Het was dus veel gemakkelijker met hen aansluiting te vinden. Daarnaast was ik ook in het gezelschap van Belgen, iets wat ik hier in Cabiao wel wat mis.

Ik ben nu halfweg… En nog 1 maand en dan is Sam hier voor 2 weken !

02-01-2008 om 15:11 geschreven door Sarah  

22-12-2007 om 22:57 geschreven door Sarah  

15-12-2007 om 11:35 geschreven door Sarah