Wil je een schenking doen voor het project? Zelfs enkele euro's maken in de Filippijnen een verschil. De school en de kinderen zullen heel dankbaar zijn! Je kan het geld storten op de rekening van de Bouworde: 431-7100231-92 met de vermelding 'Schenking Sta
Rita school Filippijnen'. Het geld wordt dan doorgestort naar het project. Alvast enorm bedankt!
Sarah @ Philippines
Mail me: sarah.dr@hotmail.com
26-02-2008
vrouwenweek
Dag iedereen,
De vrouwenweek is gisteren goed van start gegaan. De activiteiten zijn echt leuk. Deze voormiddag was het een rondleiding in Cabiokid, kheb nog steeds bijgeleerd. En deze namiddag hebben we leren een matje vlechten. Echt moeilijk maar kheb toch een half matje gemaakt. :) Daarna hebben zij het afgewerkt of ik zat morgen nog bezig :) Maar soms is het veel uitleggen en babbelen en dan kan ik de conversaties (in het Tagalog) niet volgen. Dan is het dus wel even saai. Voor het weven hebben ze mij alles in het Tagalog uitgelegd en veel getoond natuurlijk. kHaal nu al mijn minuscuul beetje Tagalog uit de kast. En k kan toch redelijk goed mijnen plan trekken. Morgen bezoeken we de school. k Ga jullie nu laten want Tolits is op mij aan het wachten.
Deze week was nog steeds vrij druk en het ziet er naar uit
dat het nog wel eventjes zo zal blijven. Maar t is zeker niet teee druk,
gewoon vol. Deze namiddag hebben we weer Ekolaro met de kinderen uit de
buurt. We gaan sorteervuilbakken maken voor de school, uit bamboe. Met sjorren
en zo. Maandag heb ik een boottochtje op de rivier met 1 van de
leerkrachten. Zij woont aan de rivier. Maandag komen ook 9 vrouwen uit het zuiden van het land naar
Cabiokid. Ze blijven tot vrijdag. Ik ga volgende week dus niet naar school
aangezien er maandag toch al geen school was en donderdag en vrijdag zijn er
regionale testen de hele dag. Het zal wel vooral in het Tagalog te doen zijn. Das wel wat
minder. Maar we gaan ook leren weven en we bezoeken de
school, maken compost, vegetable beds, Voor de week daarna ben k uitgenodigd om te spreken voor
een hele groep leerkrachten. Ik vermoed zon 100-tal. Over dingen uit ons
onderwijs die de leerkrachten hier ook kunnen toepassen. Ik denk dat k
misschien iets zal vertellen over ervaringsgericht leren want dat wordt hier
nog niet veel toegepast. Van 16 t.e.m. 24 maart komen 6 Oostenrijkers naar Cabiao. Ze
zullen 1 nacht in Cabiokid verblijven en dan naar gastgezinnen gaan in Cabiao.
Daar kijk k wel naar uit. Ik weet niet hoe oud ze zijn maar Tolits zei youth
en a bit older then you dus ik vermoed eind de 20. Op 23 maart is het Pasen dus dan willen die Oostenrijkers de
kruisigingen zien hebben ze al aan Tolits verteld. Daar ga k dus ook mee
naartoe normaal gezien. Gelukkig worden ze in Cabiao niet aan het kruis genageld
maar vastgebonden. Het vastnagelen is in een verdere stad maar dat wil k echt
niet zien. En dan de week na Pasen zijn er op de school voorbereidingen
voor de graduation day want eind maart is het einde van het schooljaar. Dan zal
het dus nog efkes op t gemakje zijn voor de laatste dagen. Daarnaast heb k in Cabiokid ook nog mijn taakjes. Het action board moet nog afgewerkt worden met de
activiteiten van Cabiokid. Ik ben een stappenplan aan het uitschrijven voor Luz over
het gebruik van de computer. Echt de basis. De computer opstarten, een map of
document openen, word, iets opslaan op een usb, Nu ben ik ook nog bezig met het voorbereiden van die
vrouwenweek. De planning opstellen. Daarnaast moet ook nog het een en ander gebeuren voor de
green school contest en de briefwisseling. Die moeten ook nog geevalueerd
worden.
Je ziet, veel kleine dingen. Maar k heb nog 5 weken om
alles in orde te maken dus dat lukt wel. t Is veel, maar t duurt allemaal niet
zo lang.
Hier het lang verwachte verhaal de 2 fantastische weken met
Sam. Velen waren enorm nieuwsgierig in Cabiao om Sam te zien. We
kwamen vorige week zaterdag s avonds aan. Eerst nog wat gebabbeld, Sam heeft
met Tolits geschaakt, en dan gingen we gaan slapen. Zondag wasten we eerst al onze kleren en handdoeken en zo
(met de hand). t Was wel grappig om ons bezig te zien denk k. We hebben er
bijna 2 uur mee bezig geweest of zo. Dat weekend was er net dorpsfeest. Zon beetje als rond de
oogststoet bij ons: een stoet met reuzen, een fanfare, trommels, versierde
wagens met superschattige kindjes of travestieten, . t Was wel heel erg druk
want t was op de highway. Das zon beetje als de Antwerpse steenweg bij ons
maar dan kleiner maar evenveel verkeer. Er was ook een grote markt. En alle families eten veel, er
was een extra dag verlof, Net als bij ons dus J s Avonds kochten we pizzas voor iedereen in Cabiokid. We
konden meer eten dan verwacht want bijna iedereen verkoos blijkbaar rijst boven
pizza. Die Filipinos ook! Geen maal zonder rijst! Ach ja, meer voor ons. Maandag gingen we naar de markt en wandelden we rond in
Cabiao. We liepen langs de rijkere huizen, door de armere straatjes, langs een
brug met prachtig uitzicht op de rivier, Dinsdag gingen we in de voormiddag de school bezoeken. Zo
grappig! De leerkrachten van grade 6 hadden alle 4 zon mega smile op hun
gezicht J
We gingen eens rond op de school en ik stelde Sam aan iedereen voor.
Die namiddag vertrokken we naar Banaue. T Was weer een heel
gedoe met tricycles, jeepneys en een bus. Telkens met onze trekrugzak erop en
eraf. Uiteindelijk zaten we vast in een dorp van waaruit geen jeepneys meer
vertrokken. We moesten naar de vorig stad terug om daar in een hotel te
overnachten. We zaten nog steeds op 60 km van Banaue. Ondertussen waren ook
alle restaurants dicht dus aten we chips, kokosnoottaart en nootjes als
avondmaal. Heel gezond J De volgende dag dan met de jeepney naar Banaue (na nog eens
overstappen).
De rijstterassen in Banaue waren wel heel mooi. Ook in Batad
waren ze heel mooi. Maar telkens stonden er echt van die heel vuile, arme
huizen tussen. Helemaal zwart en stinkend naar de pis. Er spraken ons ook
steeds mensen aan om ons een gids aan te smeren of andere dingen te laten doen
voor geld. Zo was er een oude man die ons het skelet van zijn grootvader toonde
dat hij in doeken gewikkeld bewaarde volgens de oude tradities. Daarna vroeg
hij 100 pesos. Echt stom. En ocharme die opa! De rijstterassen waren wel echt indrukwekkend. Overal waar
je keek waren er manshoge rijstterassen. We gingen in Batad ook naar een
waterval. t Was wel lastig: 5,5 km op en af op trappen. Maar dat was wel goed
voor de fysiek. Batad hebben we trouwens bezocht met 2 Argentiniers die we
in Banaue leerden kennen. Heel sympathieke mensen. We voelden ons wel klein
want ze hadden gelijk al gans de wereld gezien. Alle toeristen die we zijn tegengekomen waren telkens een
stuk ouder dan ons. De jongste waren 30. Vrijdagnacht gingen we dan met de nachtbus rechtstreeks naar
Manila. Die dag was echt een vervloekte dag. We gingen eerst naar
een gigantisch winkelcentrum Robinsons place om schoenen te vinden voor mij.
Geen enkele van de 6 schoenwinkels had vrouwenschoenen in maat 41. Daarna gingen we naar Mall of Asia.
De naam zegt het zelf, het grootste winkelcentrum van Azie. Zelfs daar hadden
ze mijn maat niet. Zelfs bij de extra big sizes niet. Misschien had ik er wel
gevonden indien ik nog langer had gezocht. 1 van de verkopers ging net een
grotere maat halen toen de portefuille van Sam gestolen werd. Iemand riep That
girls got your wallet! Run! Run! Sam liep in de richting die ze toonde maar
zag niemand en toen was dat meisje ook verdwenen. t Was dus bijna zeker dat
meisje dat riep die de portefeuille had. Maar we hebben ze allebei niet goed
gezien. Dan naar de politie en zo maar er is eigenlijk geen enkele hoop dat we
die nog terug zien. Geen enkele van de 10 verkopers rondom ons of de bewaking
reageerde en ze hadden allemaal niks gezien. Echt erg! Er zat 40 euro in, deels in pesos. Maar t vervelendste is
de id-card, bankkaart en rijbewijs en zo. Gelukkig zat zijn reispaspoort niet
in zijn portefeuille zodat hij geen problemen had in het naar huis gaan. We waren nogal van slag. Die avond gingen we onze zinnen
verzetten in de cinema. Jumper. Wel goed. En daarna overheerlijke pasta
gegeten, desert en wijn. Zondag hebben we dan heel Manila gezien. Eerst naar
Intramuros, het oude Spaanse gedeelte. Dan naar Quiapo, Binondo en Chinatown, het arme en Chinese gedeelte. Vervolgens naar Makati, de chicste buurt.
Van contrasten gesproken. Gelukkig dat het zon drukke dag was want dat maakte het
afscheid gemakkelijker. Sam naar de luchthaven, ik in de bus naar Cabiao.
T Valt nu wel goed mee eigenlijk. k Heb nieuwe energie en
k ben vastbesloten om er nog het beste van te maken. Maar 6 weken meer. t
Gaat echt snel. Langs de ene kant, te snel. Maar langs de andere kant toch
wel te traag ook. t Grappige is: hetgeen ik het meest mis aan Belgie behalve
Sam, mijn familie en vrienden; is eten. Ik werd enorm homesick toen ik het
brood met choco aan t eten was dat Sam had meegebracht. Eten mis ik echt het
meest. Ach ja, nog 6 weekjes wachten.
Hier ben ik terug in Cabiao na 16 superdagen! 'k Heb er enorm van genoten, van de reis met Sam. En nu ben 'k er klaar voor om nog enorm te genieten van deze laatste 6 weken. 'k Ben deze morgen rustig aan terug begonnen met lesgeven. 'k Heb al een lijst(je) gemaakt met wat ik nog allemaal moet doen.
Een uitgebreid verslag over de reis komt later nog want 'k heb nu niet zooo veel tijd.
Even een updatetje... Sam zit hier nu naast mij, ook op een computer. Da's echt gek dat hij hier is. Zelfs na een week nog moeilijk te geloven... te mooi om waar te zijn. 't Is echt zot dat ik dit met hem kan delen. We zijn net in Cabiao na een weekje Bohol. 't Was echt fantastisch! Bohol is een eilandje in de Visayas, een uurtje vliegen van Manila. We sliepen daar in een hotel dat uitgebaat wordt door Belgen. 't Lag zo in een groene vallei, aan een rivier, in the middle of nowhere. En t bestond uit allemaal bamboohuisjes. 't Eten was er echt overheerlijk! En er was massa's te doen. Echt een aanrader, Nuts Huts. We zijn naar de Chocolat hills geweest, daar heeft iemand met een motor ons tussen de chocolat hills rondgereden, zo tussen de dorpjes en zo. De Chocolat hills zijn allemaal kleine bolletjes. We hebben er 1 beklommen, waw, zo'n mooi uitzicht! Dan naar de mooiste vlindertuin die ik ooit al gezien heb. Je mocht de bewegende larven aanraken! De volgende dag gingen we met ons tweetjes met de motor naar de tarsiers. Dat zijn kleine aapjes, zo groot als een hand, met redelijk grote ogen. Je kan ze denk ik alleen hier vinden. Dat was echt zalig met ons tweeen op de motor. Geluk dat Sam met een motor kan rijden. We zijn toen ook naar een winkelcentrum geweest. k Heb daar onder andere schoenen proberen kopen. Proberen, want in de 4 winkels hadden ze geen enkele vrouwenschoen in maat 41! 40 was de grootste maat. En khad juist zooo'n mooie schoenen gezien. Spijtig. K Ga blijkbaar helemaal naar Manila moeten om schoenen te vinden. k Loop nu al 2 weken op mijn slippers omdat mijn eerste paar sandalen door de puppy's zijn kapot gebeten en enkele dagen later knapten mijn andere sandalen spontaan door. k Heb nu dus alleen nog sportschoenen en sandalen. Aleja, k vind wel iets. Alleszins, daarna gingen we naar Pamilacan island. Een mini-eilandje met een omtrek van 12 km. We waren de enige buitenlanders die daar verbleven. Nog mooier dan in de films! We sliepen in een nipa hutje aan het witte strand, tussen de palmbomen. We gingen zwemmen, luierden, snorkelden tussen de koralen, blauwe zeesterren, ZEESLANGEN, grote zeeegels,... prachtig. We gingen ook een paar uurtjes met de boot dolphinwatching doen. Er waren geen walvissen maar we zagen zo'n 40 dolfijnen. Ze kwamen voor de boot springen. We lagen dan elk om beurt vanvoor op de boot en dan zag je zo de spinner-dolfijnen vlak onder u. Sam heeft er eentje kunnen aanraken. Spijtig genoeg mochten we niet in het water want er waren haaien. Maar zo was het ook al echt een zotte ervaring! k Heb spijtig genoeg ook wel mijn eerste en heel zware zonneslag ooit gekregen. Wil k nooit meer meemaken. En na een romantisch avondje, naar de sterren kijken op het strand, zat het bed vol met zandvlooien. Ook niet echt aan te raden. Gelukkig was het de volgende dag opgelost. Het is juist fiesta in het dorp dus vannamiddag gaan we daar een kijkje nemen naar de parade met streetdance. Dinsdag naar de school. En in de namiddag naar Banaue, naar de 2000 jaar oude rijstterassen. Tot schrijfs!
Mijn e-mailadres: sarah.dr@hotmail.com (Mailtjes maken me steeds blij en geven me nieuwe moed om verder te gaan;)
Indien iemand een brief wil schrijven, dit is mijn adres in de Filippijnen: CABIOKID, INC. Guapito St., Sta Rita, 3107 Cabiao, Nueva Ecija, Philippines
en we bezoeken de
school, maken compost, vegetable beds,
