Ik ben Sanne Verhagen
Ik ben een vrouw en woon in Merksplas (België) en mijn beroep is studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 17/01/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: genieten van de mooie dingen.
Adres Finland (hint, hint ;)
Sanne Verhagen,
Otokuja 2 A311
FI-90150 OULU, FINLAND.
Het leven zoals het is... Erasmus Via deze blog kunnen jullie mijn
Fins avontuur een beetje volgen.
Ik ga dan ook proberen om hier
regelmatig een berichtje en enkel
foto's te posten.
Ik kijk uit naar jullie reacties
en hoop natuurlijk ook dat jullie
mij een beetje op de hoogte
houden van de laatste nieuwtjes...
27-02-2011
'Strange week'
Terve!
We zijn ondertussen al over de helft en ik moet zeggen de tijd vliegt snel! Binnen een weekje komt Ronny al op bezoek... :D Samen gaan we een tripje maken naar Pyhä-Luosto National Park. En ik kijk stiekem al uit naar onze sneeuwmobiel-, husky- en rendiersafari ;)
Maar ik zal jullie eerst eens vertellen over de voorbij week. Op maandag na een dagje werken aan mijn eindwerk gewoon weer aan mijn stageweek begonnen. Op dinsdag ben ik tussentijds geëvalueerd door mijn docente Maarit en mijn stagebegeleidster Aulikki. En deze was positief, dus dat was wel leuk om te horen hé.
Woensdag heb ik samen met Aulikki een bezoekje gebracht aan Eeva, een ex-cliënte en haar man Jarko. De laatste therapiesessie had Aulikki alleen begeleid omdat ik met een andere therapeut op pad was. Omdat ze nog graag afscheid van mij wouden nemen, moest mijn stagebegeleidster beloven dat ze nog eens samen met mij op de koffie zou komen. Ik besloot om een bloemetje en een kaartje mee te nemen, aangezien deze mensen mij altijd zo gastvrij ontvangen hadden. Eeva en Jarko waren zeer blij met ons bezoekje en Eeva verloor mijn bloemetjes geen seconde uit het oog, ze moesten zelfs mee naar de eetkamer verhuizen toen we koffie gingen drinken. Na anderhalf uurtje was het dringend tijd om te vertrekken naar de volgende cliënt. En voor we het goed en wel besefte, stonden Aulikki en ik buiten met enkel blikjes eland en een vossenpels...
Donderdag was de 2de sessie van ons 'health promotion'-project. En hoewel we door de taalbarrière (Finse pubers zijn namelijk heel verlegen als ze Engels moeten spreken) soms niet goed weten of de leerlingen ons wel begrijpen, worden onze sessies positief geëvalueerd d.m.v. gekleurde handafdrukken. Ik ben dan ook benieuwd of die zo zal blijven.
Vrijdag hebben we met de 'health course' een bezoekje gebracht aan het 'Memory House' voor mensen met geheugenproblemen. Dit prachtige initiatief wordt gefinancierd met het geld uit de slotmachines, die je hier overal (maar dan ook overal!) tegenkomt en helpt patiënten maar ook familieleden in hun zoektocht naar een manier om hier mee te leren omgaan. Vrijdagavond hebben we met een 15-tal studenten een sushi-avond gehouden. Aangezien we enkele technische problemen hadden, zo verbrandde de 'chef' zijn hand, heb ik samen met de Koreaanse meisjes 'Japanse' sushi gemaakt ;) Het was een gezellige avond!
Gisteren was ik uitgenodigd bij Aulikki, mijn stagebegeleidster voor een Finse maaltijd. Om daar niet met lege handen aan te komen, besloot ik om voor het dessert te zorgen. Na vrijdag geoefend te hebben, lukte het me zaterdagmorgen om zonder moderne keukentoestellen de perfecte 'Belgische' chocolade mousse te maken. (Ben stiekem wel een beetje trots!) Na een lekker huisgemaakte salade met puree en gehaktballetjes, werd deze caloriebom werd enorm gesmaakt! Het was dus een gezellige avond met een bizarre wending...
Juist na het eten werd Aulikki namelijk opgebeld door Eeva met de vraag of het een probleem was als Maarit, hun dochter ook mee zou komen, zodat zij zou kunnen fungeren als tolk. Woensdag bij het weggaan had ik Eeva en Jarko namelijk verteld dat ze altijd welkom waren in België. En blijkbaar laten ze er geen gras over groeien en zijn ze hun reis al aan het plannen. :) Aulikki heeft nu met hen afgesproken dat ze voor mijn vertrek nog eens met mij zal langs komen, zodat we samen kunnen bekijken wat de beste periode is om naar België te komen. Misschien maar best zo, stel je voor dat ze midden in mijn examens ineens voor de deur staan... Dus mama en papa, bij deze zijn jullie op de hoogte over het feit dat we binnenkort misschien bezoek krijgen uit Finland ;)
Vandaag staat er weer schoolwerk op het programma (dit moet spijtig genoeg ook gebeuren.) Gelukkig dat er deze avond nog een ontspannende sauna op het programma staat en enkele skype-gesprekken met het thuisfront.
Sinds mijn vorige berichtje is er heel wat gebeurd. Laat ons beginnen bij het begin... Op maandag startte mijn stageweek en die begon alvast met een heel productieve dag. Nadat ik diezelfde avond eerst nog een lange, maar vruchtbare vergadering had gehad voor ons 'health project', kroop ik moe maar tevreden in mijn bedje. Diezelfde nacht werd ik echter gewekt door mijn Finse telefoon...
Hannah vertelde me aan de telefoon dat ik mijn kamergenoten moest wekken en zo vlug mogelijk naar buiten moest komen, maar dat we moesten oppassen voor de rook. Blijkbaar was één van de elektriciteitskabels in de zekeringkast doorgebrand. Om wille van de rookontwikkeling was heel het gebouw ontruimd, maar aangezien er geen brandalarm was en niemand op onze deur heeft geklopt lagen mijn kamergenoten en ik nog vast te slapen.
Kort nadat we beneden aankwamen, kwam de brandweer vertellen dat alles terug veilig was en alle studenten terug naar hun kamers mochten gaan. Natuurlijk kan je geloven dat wij nogal geschrokken waren en de rest van de nacht niet veel meer geslapen hebben. Vooral het feit dat niemand ons gewekt had, baarde ons een beetje zorgen. Gelukkig is er niks ernstig gebeurd en worden er nu extra maatregelen getroffen om de veiligheid in het gebouw te verhogen.
De volgende dag ben ik gewoon naar mijn stage vertrokken, aangezien ik hier in het studentenhuis toch niet veel kon doen en ik met Aulikki had afgesproken dat ik 2 sessies Sherborne zou geven. Maar je kan geloven dat deze niet zo vlot verliepen als normaal. Niet moeilijk als je zelf een mindere dag hebt. Dinsdagavond ben ik dan ook vroeg en uitgeput in mijn bedje gekropen.
Toen ik woensdag op stage aankwam, heeft Aulikki even tijd gemaakt om met mij te babbelen over het brandincident. Ze vertelde me dat ze zich een beetje zorgen maakte en dat ik haar altijd mocht bellen als er iets was. Stiekem is het toch een grote geruststelling om te weten dat je ook hier ergens terecht kunt. Want op momenten heb je echt wel nood aan een beetje steun. Ik heb mijn ouders en Ronny deze week dan ook enorm gemist. Na deze babbel verliep de woensdag echter al veel beter.
Donderdag hebben we de eerst sessie van ons 'Health project' met de 14/15 jarigen gegeven. En dit eerlijk gezegd verrassend goed verlopen, ben eens benieuwd of de volgende sessies ook zo vlot zullen gaan. Donderdagavond was het tijd om even stoom af te laten na een spannende week. Twee Belgische jongens organiseerde een feestje hier in het studentenhuis omdat België het wereldrecord van land zonder regering (namelijk 249 dagen) heeft verbroken. Het was een gezellige avond!
Vrijdag hebben we met de 'health course' een bezoekje gebracht aan een technologisch 'health centre'. Een 'health centre' kan je vergelijken met een plaatselijk ziekenhuis waar je terecht kan voor normale medische begeleiding zoals bij een (huis-)dokter en eerste hulp. Dit centre hield zich echter ook bezig met het testen van nieuwe medische ontwikkelingen, best wel interessant. Vrijdagavond heb ik genoten van een welverdiend rustig avondje.
Zodat ik deze morgen fris en monter op de bus kon stappen voor een 3 uur durende rit naar "Santa Claus Village" Daar aangekomen wouden we eerst kennismaken met de enige echte Kerstman. En weet je wat?!? Hij praat nog Nederlands ook!!! Natuurlijk mochten we zelf geen foto's nemen, maar moesten we er ééntje kopen. Dit was een beetje te duur voor arme studentjes zoals wij, dus hebben we zelf maar enkele foto's genomen als herinnering. In de namiddag hebben we nog een bezoekje gebracht aan het centrum van Rovaniemi. En hoewel daar niet zoveel te zien was, heb ik samen met Hannah heel wat afgelachen.
Morgen ga ik me nog maar eens achter mijn boeken zetten, want dit is hoog nodig! ;) En dan beginnen we maandag vol goede moed aan een nieuwe week!
Voor mij zit het bezoek van mama en papa erop. Terwijl zij nog een klein dagje genieten van het prachtige Finland begint voor mij morgen weer de realiteit, een nieuwe stageweek. Ik heb echt genoten van hun bezoekje! Natuurlijk kon ik tijdens het afscheid mijn traantjes weer niet bedwingen, maar ergens weet ik dat het goed is dat zij weer vertrekken, zodat ik mijn eigen leventje hier weer kan hervatten.
De afgelopen week is hier namelijk niet veel van in huis gekomen, aangezien ik maandag en dinsdag een beetje ziekjes was en vanaf woensdag bezoekers had. Het wordt dus dringend tijd om me op het schoolwerk te focussen! Woensdag en donderdag had ik gewoon stage, maar heb ik natuurlijk 's avonds samen met mama en papa gegeten. Donderdag zijn ze er dus met hun tweetjes op uit getrokken en hebben ze o.a.de ijsweg richting Hailuoto genomen, een heuse belevenis!
Vrijdagmiddag zijn ze 's middags op school komen eten, zodat ze zich ook een idee konden vormen van het Finse schooleten. Daarna hebben we de markthallen bezocht en 'grote boodschappen' hebben gedaan. Ik moest er namelijk van profiteren dat zij een auto hadden ;) 's Avonds hebben we dan samen rieska's (plat, rond brood) met eland en zalm gegeten.
Gisteren hebben we een daguitstap gemaakt naar het ijskasteel in Kemi. Echt de moeite! (zie foto's in bijlage) Aangezien er voor de rest niet veel in te zien was en Hannah en Kerstin (2 Duitse meisjes, die ons vergezelden) graag een bezoekje aan de Ikea brachten zijn we vervolgens richting Haparanda, Zweden gereden. Nu kan ik dus ook zeggen dat ik al in Zweden ben geweest (al was het maar voor 2 uurtjes) Na een leuke, maar vermoeiende dag ben ik samen met mama en papa nog lekker gaan eten in een Italiaans restaurantje om vervolgens moe, maar voldaan in mijn bedje te kruipen.
Vanmorgen is papa me weer komen op halen voor het ontbijt op hotel waarna we een korte stadswandeling hebben gemaakt. Zelf had ik de toeristische plekjes enkel nog maar vanuit de bus bezocht (niet echt ideaal), dus dacht ik dat dit de ideale gelegenheid was om het historisch gedeelte beter te leren kennen. Na de stadswandeling heb ik vervolgens even lekker kunnen cocoonen in hun hotelkamer (in Otokyla heb ik namelijk niet veel privacy). 's Avonds nog genoten van mama's lekkere pannenkoeken en vervolgens was het tijd om afscheid te nemen.
Gelukkig heb ik al weer iets nieuws om naar uit te kijken, want binnen 3 weken komt Ronny op bezoek :) Ik zal stilaan ons tripje naar Lapland eens beginnen plannen...
Bij deze wil ik jullie laten weten dat mijn ouders veilig zijn aangekomen in Oulu, zij het wel met een uur vertraging. Gelukkig had ik vandaag onverwacht al om één uur gedaan, zodat ik voldoende tijd had om naar de winkel te gaan en iets te kokerellen. Ze hadden echt reuzehonger!
Het deed echt deugd om nog eens bekende gezichten te zien en vrijuit in mijn eigen taal te kunnen babbelen, al moet ik zeggen dat er af en toe wel enkele Engelse zinnetjes en woorden tussen kwamen ;) "Oh, wat is het hier koud!" was hun eerste reactie over Finland. En eerlijk gezegd, was de gevoelstemperatuur o.w.v. de sterke wind vandaag ook zeer koud. Veel meer hebben ze nog niet kunnen zien, aangezien het al donker was toen ze aankwamen.
Na de soep en de zalmlasagna was het tijd om de koffer vol met lekker dingen uit België leeg te laden. Ik ga de komende tijd niks te kort komen! Ohja, Nicole bedankt voor je briefje, je kan binnenkort een kaartje in de bus verwachten ;)
Nadat we vervolgens samen nog genoten hebben van koffie met een Finse oliebol, zijn ze moe en (ik hoop) voldaan richting hun hotel vertrokken. Ben eens benieuwd naar hun 2de indruk, wanneer ik hen morgenavond terug zie.
Hoe is het daar in ons Belgenlandje? Hebben we onderhand al een regering of moeten we binnenkort terug naar de stembus? Ondertussen ben ik al bijna 1 maand in Finland en ik moet zeggen de tijd vliegt! Het lijkt net alsof ik hier nog maar net aangekomen ben.
De afgelopen week is er niet zoveel speciaals gebeurd. Maandag en dinsdag heb ik stage gelopen bij Aulikki. Woensdag had ik in de voormiddag geen stage en ben ik naar de Student Union geweest om mezelf lid te maken. Lid zijn heeft heel wat voordelen, zo kan ik op lange afstanden voor goedkoper reizen met het openbaar vervoer. En op 19 februari organiseren zij een trip naar Rovaniemi, het dorp van de Kerstman. Dus als je nog speciale wensen hebt voor hem, geef maar door ;)
's Namiddags ben ik met Sami, een andere ergotherapeut een bezoekje gaan brengen aan een 15-jarige jongen met het syndroom met Asperger. Hij zit op een gewone middelbare school, maar volgt les in een klas voor leerlingen met een hoog IQ. De jongen wist enorm veel over de geschiedenis van Europa, maar was nogal verward toen ik hem vertelde dat ik uit België kom en Nederlands spreek. Hij bleef maar vragen stellen over Nederland. Toen ik 's avonds thuis kwam, had mijn kamergenote een pakketje van thuis ontvangen met daarin zelfgebrouwen "slyvovice", een typisch Tsjechisch drankje met een hoge alcoholgraad. Persoonlijk vind ik dit drankje niet zo lekker, maar we hadden een gezellige avond. Spijtig genoeg eindigde deze wat in mineur doordat mijn kamergenote een beetje te veel van dit straf goedje had gedronken. Het heeft me een uur gekost om haar in bed te krijgen,
Donderdag heb ik samen met Aulikki een bezoekje gebracht aan een buurtschool waar er één klasje was voorzien voor leerlingen met extra zorgen. Ik kan me niet voorstellen dat in België zoiets bestaat. Onze werkdag werd eventjes onderbroken door een vergadering over het project. Stilaan begint dit vorm te krijgen en ik kan dan ook niet wachten om binnen 2 weken echt met de jongeren aan de slag te gaan. 's Avonds was ik uitgenodigd door enkele Finse studenten voor een filmavondje, op aanraden van een docent hadden ze de film "Spider" gehuurd. Echt een bizarre film en niet echt mijn ding, maar het was een gezellige avond. Vervolgens met de fiets door een kleine sneeuwstorm terug naar huis en je raadt het al... Daar lag ik, met fiets en al op de grond, moest een keer gebeuren. Gelukkig geen grote schade, enkel een verloren fietsslot maar da's vlug op te lossen hé.
Vrijdagvoormiddag had ik de 2de keer 'Health Course'. Deze keer les was heel wat leuker dan de vorige. Na een korte theoretische inleiding, die vaak onderbroken werd door interessante discussies, konden we namelijk zelf aan de slag met een rollenspel over interdisciplinair samenwerken. Ik kijk al uit naar de volgende workshop. 's Namiddags zijn we met de Finnish survival course op 2-daagse vertrokken naar Syöte, een skiresort op zo'n 2 uur van Oulu. Ik heb echt genoten van deze cursusafsluiter. We hebben kennis gemaakt met heel wat typische Finse activiteiten, het dansen van de "Humppa", het grillen van worstjes in een vuurhut of tewel "Kotta" en een wandeling door prachtige bossen met sneeuwschoenen. In bijlage vindt je de link met enkele foto's.
Spijtig genoeg vandaag terug naar de echte realiteit, werken voor school :s Gelukkig is er al wat afleiding in zicht, want één van de Poolse jongens is komen vragen of we even willen figureren in een kortfilm voor zijn vriendin. Ik vraag me af waarom hij zoveel meisjesfiguranten nodig heeft. Maarja, we zullen wel zien.
Zoals jullie waarschijnlijk al wel hebben kunnen zien op mijn blog, krijg ik woensdag bezoek van mama en papa. Stiekem kijk ik hier echt wel naar uit!
@ Finland
