Ik ben Sanne Verhagen
Ik ben een vrouw en woon in Merksplas (België) en mijn beroep is studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 17/01/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: genieten van de mooie dingen.
Adres Finland (hint, hint ;)
Sanne Verhagen,
Otokuja 2 A311
FI-90150 OULU, FINLAND.
Het leven zoals het is... Erasmus Via deze blog kunnen jullie mijn
Fins avontuur een beetje volgen.
Ik ga dan ook proberen om hier
regelmatig een berichtje en enkel
foto's te posten.
Ik kijk uit naar jullie reacties
en hoop natuurlijk ook dat jullie
mij een beetje op de hoogte
houden van de laatste nieuwtjes...
26-03-2011
Het was mijn weekje niet...
Terve! Terve!
Hoe gaat het daar in België?
Zoals jullie al in de titel konden lezen, heb ik een minder week achter de rug. Van zondag tot dinsdag heb ik namelijk plat in bed gelegen. Omdat ik zondag de hele dag in bed had geleden en ook maandagochtend mijn hoofd amper kon opheffen, besloot ik maar naar de dokter te gaan. Maar dat is hier in Finland makkelijker gezegd dan gedaan...
Wanneer je ziek bent en naar het 'health centre' gaat, moet je bij aankomst een nummertje nemen voor de verpleegster. De verpleegster doet de eerste intake en beslist of je al dan niet gezien wordt door een dokter. In mijn geval moest ik 's namiddags terugkomen voor een consultatie bij de dokter. De dokter vond niet direct een verklaring en besloot dus voor de zekerheid enkele testen te doen. Ze raadde me echter wel aan om de symptomen goed in het oog te houden en terug te komen indien het verergerde.
Dinsdagmorgen voelde ik mij nog altijd niet super, dus ben ik terug naar het 'health centre' geweest in de hoop dat de resultaten misschien al bekend waren. Na anderhalf uur wachten (wetende dat er maar 5 patiënten voor mij waren) kon ik eindelijk de verpleegster (een andere als de vorige dag) spreken, die mij wist te vertellen dat ze nog geen resultaten had. Voor niks gewacht dus...
De volgende morgen vertrok ik met veel tegenzin terug naar het 'health centre' en tot mijn grote verrassing stond ik op 20 minuten terug buiten met een diagnose van de dokter en een voorschrift voor antibiotica. Dus vol goeie moed ging ik terug naar huis om mijn fiets te pakken en richting apotheek te vertrekken. Bij de apotheek aangekomen, kwam ik erachter dat ik het voorschrift thuis vergeten was (STOM, STOM, STOM!)
Gelukkig kon ik rekenen op heel wat steun. Zo heeft Sandra, mijn lieve kamergenoten, boodschappen voor mij gedaan. En ook op Aulikki, mijn stagementor, kon ik echt rekenen. Ze was zo bezorgd dat ze Maarit, mijn Finse docente heeft verwittigd. Maarit heeft mij met de praktische zaken geholpen, terwijl Aulliki er was voor de 'morele' steun. Zo heeft ze mij maandag een bezoekje gebracht en belden ze me elke dag om te horen hoe het met mij ging en om mij wat op te vrolijken.
Aangezien ik mij donderdag al wat beter voelde, heb ik het gewone leven stilletjes terug hervat. 's Namiddags hadden we eindevaluatie van ons gezondheidsproject. En ik moet zeggen dat ik ergens wel blij ben dat dit achter de rug is, aangezien de samenwerking met de groepsleden niet altijd even vlot verliep. Toch heb ik tijdens dit proces heel wat geleerd over het begeleiden van groepen, de groupsdynamiek en mezelf.
Op vrijdag tijdens de laatste les 'Social and Health care', moesten we een presentatie geven over gezonde voeding. Na nog enkele andere presentaties, was het tijd voor het 'eindexamen', een smaaktest met chocolade (zo wil ik nog wel meer eindexamens ;) 's Namiddags heb ik samen met 2 Slovaakse jongens een slovaakse variant gemaakt van het 'glacéke'. En ik had gelukkig lactose-vrij bladerdeeg gevonden, zodat het ook voor mij echt genieten was. Naast het gebak had ik ook nog een ander cadeautje voor Sandra... Omdat ik wist dat zij supergraag kookt en altijd op zoek is naar nieuwe recepten, besloot ik een kookboekje te maken met recepten van studenten die hier in Otokÿla wonen. En ze was er echt superblij mee (heb stiekem spijt dat ik haar reactie niet gefilmd heb, want het was echt goud waart!)
Vandaag zou ik normaal gezien samen met Anni, een Duitse ergo-studente, naar Ruka gaan om een dagje te cross-countryskiën. De studentenvereniging had namelijk een bus geregeld. Maar aangezien ik nog niet 100 % ben, heb ik na lang twijfelen uiteindelijk besloten om een dagje rustig thuis te blijven. En al maar goed ook, want toen ik vanmorgen in het gebouw naast ons mijn was wou gaan doen, gleed ik al uit over een ijsplek die bedekt was met een laagje sneeuw :s Heb vandaag dan maar een beetje voor school gewerkt, een koffie-onderonsje gehad en genoten van een lekkere sauna. En waarschijnlijk ga ik morgen hetzelfde doen...
Ondertussen ben ik ook al bezig met het plannen van een afscheidsfeestje volgende weekend, aangezien ik de vrijdag daarop al terug richting België vertrek. Tijdens mijn verblijf hier heb ik heel wat nieuwe mensen (zowel Finse als buitenlandse studenten) leren kennen en ik wil graag op een leuke manier afscheid nemen van hen. De gedachte van mijn vertrek wekken een beetje dubbele gevoelens op, want aan de ene kant mis ik iedereen wel, maar langs de andere kant zal ik hier ook afscheid moeten nemen van enkele supertoffe mensen. Achja, nog niet te veel aan denken en gewoon genieten van de 2 laatste weken...
Voordat ik jullie vertel over de afgelopen week zou ik jullie allemaal willen bedanken voor het volgen van mijn blog. Ook al antwoord ik niet altijd persoonlijk, toch vind ik het super als jullie een berichtje achterlaten.
Misschien lijkt het soms dat ik hier op vakantie ben, maar ik ben hier wel degelijk voor school. Daarom zal ik maar beginnen om over mijn stageweek te vertellen. De afgelopen week was voor mij zeer interessant. Zo heb ik therapie gegeven aan mijn volgcliënte, hebben we plannen gemaakt voor een groepsactiviteit met één van onze cliënten waaraan ook Anni, een Duitse ergostudente, zal meewerken en heb ik enkele nieuwe cliënten gezien.
Vervolgens hebben we ook de 2 laatste sessies van ons 'health promotion' project met 15 jarigen gegeven, deze verliepen o.w.v. technische problemen (hoe kan het ook anders) wel niet altijd even vlot. Maar al bij al ben ik toch wel tevreden over het resultaat. Volgende week is het eindevaluatie en gaan we ook verder werken aan het educatief materiaal over het project. Vrijdag hebben de 2de les transfertechnieken gehad. Wanneer je de techniek onder de knie hebt, sta je echt versteld dat het zo simpel kan zijn!
Op persoonlijk vlak gaat het deze week echter een beetje minder. Stilaan begint de vermoeidheid toe te slaan en geraakt de energie op... Ergens was het wel te verwachten dat dit zou gebeuren, maar toch hoop ik dat dit snel zal veranderen want heb nog zoveel te doen! Achja, niks aan te doen, maar pakketjes met energie zijn altijd welkom ;)
Terwijl ik dit berichtje schrijf zit mijn ventje op het vliegtuig richting huis... Ons midweekje samen zit er al op en was natuurlijk veel te kort! Maar ik (en ik hoop/denk ook Ronny) heb ongelofelijk genoten van onze tijd samen! Het nog eens samen kunnen babbelen, lachen en knuffelen heeft mij ongelofelijk veel energie geven om er hier nog 4 weken een ferme lap op te geven!!!
Ik zal jullie eens kort vertellen over onze vakantieweek (en Ronny moet maar aanvullen, mocht ik iets vergeten ;) Aangezien wachten niet echt van mijn sterkste kant is, besloot ik maandagochtend om na het maken van een zalmlasagna voor 's avonds ook nog het appartementje een poetsbeurt te geven, zodat Sandra, mijn kamergenote die na deze 'vakantieweek' examens heeft, zich daarover geen zorgen moest maken. Na ook mezelf nog even opgefrist te hebben, was het eindelijk tijd om richting luchthaven te vertrekken. Goed op tijd vertrok ik te voet richting centrum om daar de bus te nemen richting luchthaven, waardoor ik 40 minuten op voorhand op de luchthaven aankomen. Toen was het natuurlijk wachten geblazen!
Ik was enorm opgelucht toen ik Ronny door de glazen wand van de aankomsthal aan de bagageband zag staan. Het wachten op de koffers duurde natuurlijk voor ons allebei véél te lang en we waren dan ook enorm blij dat we elkaar EINDELIJK nog eens konden vastpakken... Samen hebben we vervolgens de huurauto afgehaald en zijn we richting mijn kot gereden, waar we de eerste nacht zouden slapen. Omdat Ronny te veel energie had na een dagje stilzitten en mijn kamergenote nog druk aan het studeren was, hebben we na het uitpakken van de koffer nog een fietstochtje door Oulu gemaakt. Zo heeft Ronny de stad ook een beetje kunnen zien. Na het avondeten was het tijd om samen dromenland op te zoeken, zodat we 's anderendaags uitgerust aan onze reis richting Pyhä konden beginnen.
De volgende morgen was het tijd om na een stevig ontbijt met spek en eieren op ons gemakje naar Lapland te rijden. Al hoewel dat voor mijn chauffeur af en toe wel wat moeilijker was, met als resultaat al na een uurtje een ongelofelijk vuile auto (zie foto) door te dicht achter een 'trage' camion te hangen... Na een rit van 5 uurtjes, met onderweg af en toe een pauze, kwamen we aan bij het Best Western Hotel Pyhätunturi, waar we uitgebreid de tijd namen voor een siësta om vervolgens het hotel en de omgeving wat te verkennen en te genieten van een heerlijk avondmaal. Ook dit maal op tijd in ons bedje, want de volgende dag stond er namelijk een sneeuwmobiel-, rendier- en huskysafari op het programma.
De volgende morgen gingen we na een stevig ontbijt de berg af om aan onze ontdekkingstocht te beginnen... Nadat we helemaal ingepakt waren, konden we op de sneeuwmobiel stappen voor een tocht van ongeveer 20 km door te prachtig natuur richting de husky- en rendierboerderij. Daar aangekomen, konden we even opwarmen met koffie en pulla (cake) om vervolgens een kort tochtje te maken met een huskyslee. Wat een zalig gevoel als je vanachter op die slee staat! Het ritje was dan ook veel te kort! (Wij willen terug naar Lapland voor een huskysafari!) Nog een korte rondleiding op de huskyboerderij van 'je-raad-het-nooit' een Nederlandse stagiaire (Je komt die Hollanders toch overal tegen hé! ;) om daarna richting de rendieren te wandelen. Na een korte uitleg mochten we plaats nemen in de slee voor een halfuur durend tochtje door het bos. Echt ongelofelijk om wilde rendieren van op 2 meter afstand te zien!
Na het voeren van enkele tamme rendieren in training was het tijd om terug op de sneeuwmobiel te stappen richting Pÿha. Aangezien ik zelf niet durfde rijden (we hadden namelijk nogal een stuurse gids die het tempo er redelijk inhield), was ik stiekem wel blij dat ik na een hobbelige rit van de sneeuwmobiel kon stappen. Maar Ronny, alhoewel ik achter op zat en hij zich dus een beetje moest inhouden (misschien maar goed ook!) heeft er enorm van genoten! Na de vele indrukken konden we beide wel een siësta gebruiken om vervolgens na een verkwikkende douche samen nog te genieten van een heerlijke maaltijd in een Italiaans restaurantje.
De volgende morgen geraakte ik maar niet uit mijn bed, waardoor Ronny besloot om de geplande wandeling dan maar uit te stellen en mij na het ontbijt nog eventjes te laten rusten op het bed. Om 12 uur was ik het rusten beu en besloten we om toch nog te gaan wandelen. Dit was buiten de slechte bewegwijzering, de ultra kleine kaart en ons oriëntatievermogen gerekend, want na een beetje zoeken en verkeerd lopen, besloten we het op te geven en dan maar richting de spa te vertrekken. Nuja, spa?!? 25 km rijden voor een druk plonsbadje, een jacuzzi, een sauna en een turks stoombad... Achja! Toch heeft dit relaxmomentje ons deugd gedaan aan onze stramme spieren van de dag ervoor. 's Avonds nog genoten van een lekkere pizza in het Italiaanse restaurantje om vervolgens op tijd te gaan slapen.
Deze morgen stond de wekker al om half 7 (wat vroeg is als je vakantie hebt ;), zodat Ronny zeker en vast zijn vliegtuig zou halen. Ik had evengoed geen wekker kunnen zetten, want door de zenuwen was Ronny al klaar wakker voor de wekker afliep. Vervolgens hang je natuurlijk zo'n 100 km achter een trage camion, niet echt goed voor de nagels... Gelukkig hadden we een ruime planning waardoor we nog eventjes tijd hadden om op school te stoppen voor de lunch. Om vervolgens richting luchthaven te vertrekken en afscheid te nemen. Gelukkig deze keer maar voor 4 weken i.p.v. 8!
Ik ga dan ook nog proberen om extra hard te genieten van mijn laatste weekjes hier in Finland. Binnen 2 weken staat er alvast een leuke cross-country ski-uitstap op het programma. En wie weet wat er nog allemaal op mijn pad komt! Maar eerst back to reality, back to the books, want studeren moet natuurlijk ook gebeuren...
De afgelopen week was een tamelijk rustige week en ergens was dat misschien ook niet slecht, Ronny komt morgen namelijk op bezoek en samen gaan we een tripje naar Lapland, dus de komende week zal waarschijnlijk wel druk genoeg worden. Stiekem kijk ik hier enorm naar uit, want 8 weken zonder elkaar is toch wel lang.
Het grootste nieuws dat ik voor jullie heb, is dat ook in Finland de lente op komst is! Het voelt natuurlijk wel wat anders dan in België maar ik geniet enorm van de dagen vol zonneschijn, temperaturen boven het vriespunt en smeltende sneeuw. Nu zie ik er niet meer tegenop op naar buiten te gaan, maar geeft buiten zijn mij extra energie. Het is gewoon een zalig gevoel! Spijtig genoeg heb ik nog geen foto's voor jullie, maar ik beloof dat ik dit de volgende week dubbel en dik goed zal maken
Van maandag t.e.m. woensdag heb ik gewoon stage gelopen. En ik moet toegeven dat ik enorm geniet van de afwisseling op deze stageplaats. De ene moment ben je intensief aan het werken met een kind en twee uur later zit je in het zwembad met een slechtziende cliënt.
Op donderdag hebben we de 3de sessie van ons 'health promotion' project bij 15 jarigen gegeven. En hoewel het begeleiden niet altijd even simpel is, geniet ik er enorm van. Daarnaast leer ik enorm veel bij over het werken met groepen. De week na de vakantie gaan wel alweer onze 2 laatste sessies geven, wat vliegt de tijd! Donderdag avond zijn we naar een dansoptreden gaan kijken van enkele studenten die hier op kot zitten. De meeste dansen waren echt prachtig!
Vrijdag hebben we een les gehad over ergonomische transfertechnieken. Ik wist niet dat transfers doen met cliënten zo simpel kon zijn! En ik maar ploeteren op mijn vorige stageplaats ;) Na deze les hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan het 'Girls House', een plek waar meisjes tussen 12 en 28 terecht kunnen met al hun vragen, maar waar ze ook gewoon kunnen rondhangen en zichzelf zijn. Een prachtig initiatief! Vrijdagavond heb ik met Hannah, een Duits meisje, enkele afleveringen van de 'Big Bang Theorie' gezien. Een leuke en ontspannende afsluiter van een interessante dag!
Gisteren stond er schoolwerk op het programma en 's avonds ben ik na een ontspannen sauna met mijn pyjama in bed gekropen om te genieten van een lekker melige en romantische film. Ook vandaag staat er nog wat schoolwerk op het programma en vanavond ga ik samen met Kerstin en Hannah iets eten en daarna na de film. Na een heel weekendje schoolwerk, vind ik dat ik dit wel verdiend heb! ;)
Voordat ik Ronny morgennamiddag ga afhalen van het vliegveld, ga ik eerst nog een beetje poetsen en kokkerellen zodat ik bezig ben en niet elke minuut op de klok zit te kijken. Want ben echt wel aan het aftellen nu! ;p
@ Finland
