Ik ben Sanne Verhagen
Ik ben een vrouw en woon in Merksplas (België) en mijn beroep is studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 17/01/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: genieten van de mooie dingen.
Adres Finland (hint, hint ;)
Sanne Verhagen,
Otokuja 2 A311
FI-90150 OULU, FINLAND.
Het leven zoals het is... Erasmus Via deze blog kunnen jullie mijn
Fins avontuur een beetje volgen.
Ik ga dan ook proberen om hier
regelmatig een berichtje en enkel
foto's te posten.
Ik kijk uit naar jullie reacties
en hoop natuurlijk ook dat jullie
mij een beetje op de hoogte
houden van de laatste nieuwtjes...
11-04-2011
Back in Belgium...
Dag allemaal,
In dit laatste berichtje op mijn blog zal ik jullie nog wat meer vertellen over mijn laatste weekje Finland. En ik moet eerlijk toegeven dat het een weekje vol gemengde gevoelens was...
De afgelopen 3 maanden waren dan ook een ongelofelijk avontuur, waarin ik een heleboel nieuwe en leuke mensen heb leren kennen. Het afscheid nemen was dan ook niet makkelijk, vooral het besef dat je vele waarschijnlijk niet meer zult terugzien maakte het moeilijk. De vele lieve afscheidscadeautjes en leuke briefjes die ik van hen kreeg, hielpen natuurlijk ook niet echt... Voor diegene die mijn Nederlandstalige blog proberen te ontcijferen: "Dank je wel, voor de leuke aandenkens!"
Daarnaast was het ook echt wel aftellen om terug naar huis te gaan. De eerste vlucht richting Helsinki ging verbazend genoeg vlug vooruit, aangezien ik onverwacht gezelschap had van Maaret, een dochter van een cliënte. De 2de vlucht (die natuurlijk vertraging had) duurde daarentegen veel te lang. Wat was ik dan ook blij toen ik op Zaventem landde! Terug naar mijn vertrouwde leventje in mijn vertrouwde omgeving... Al moet ik zeggen dat het nog wel een beetje onwennig voelt. Gelukkig deed het weerzien ongelofelijk deugd, dus de rest zal ook wel loslopen. De komende weken zal ik het in ieder geval nog druk genoeg hebben met mijn eindwerk e.d.
Bij deze wil ik iedereen ook graag bedanken voor de leuke reacties, mailtjes, kaartjes... Ik vond het echt ongelofelijk dat zovele mijn Finse avontuur volgde...
Ik heb het al dikwijls gezegd, maar wat vliegt de tijd toch snel. Ondertussen zit ook de voorlaatste week er al op, nog een paar daagjes genieten van mijn leuke Finse leventje en dan is het tijd om terug naar huis te gaan.
Na een weekje ziek zijn, voelde ik mij maandagmorgen gelukkig weer op en top voor een nieuwe stageweek. En deze nieuwe week bracht een leuke verrassing met zich mee, de laatste sessie bij één van onze cliënten heb ik een leuke tas gekregen gemaakt uit koffieverpakkingen. Wetende dat ik hier bergen koffie drink, vind ik dit dan ook een superleuk aandenken!
Aan het einde van elke dag was het tijd om aan mijn stageverslaggeving te werken, aangezien ik dit op de Finse manier moest aanpakken (d.w.z. linken aan een theoretisch model) verliep dit niet zo vlot. Gelukkig was er ook wel tijd voor ontspanning, a.k.a een saunatje met Kerstin en een koffiepauze met Anni. Ik geniet echt van deze ontspannende momentjes en zal deze dan ook wel missen als ik terug thuis ben.
Op vrijdagavond, na een lange stagedag was het dan tijd om een afscheidfeestje te geven voor de Finse ergostudenten en natuurlijk waren er ook andere buitenlandse studenten. Speciaal voor deze avond had ik de doos wijn en de fles wodka die Ronny en mijn ouders meegebracht hadden uit België bewaard (aangezien alcohol hier enorm duur is) en naast de chips en de snoepjes die ik in huis gehaald had, stond de tafel ook nog vol met allerlei lekkere verrassingen. Yoo-J en Sandra hadden lekkere rijstballetjes gemaakt, Sandra had ook nog gezorgd voor een Tsjechische variant van ons glacéke (met slagroom, chocoladepudding en abrikozen) en Anni verraste me met een lekkere amandelcake. En ook de Finse meisjes hadden een leuk presentje bij, een echte Muumi-mok, dit typisch Finse figuurtje is hier enorm populair en dus heb ik er een mooie souvenir bij. De avond was dan ook geslaagd!
Op zaterdag heb ik dan ook lekker uitgeslapen om vervolgens 's morgens (lees 's middags) vol goede moed te beginnen aan de schoonmaak van ons appartementje. Dit was echt wel nodig ;) 's Namiddags ben ik samen met Anni naar Nallikari, een klein eilandje hier bij Oulu, gefietst om daar een initiatie wintersporten voor mensen met een beperking bij te wonen. Was best wel interessant om al die aanpassingen te zien en uit te proberen.
's Zondag heb ik nog de laatste hand gelegd aan mijn stageverslaggeving, maar natuurlijk was er ook ruimte voor ontspanning ;) Samen met Hannah, Kerstin, Anni en Julia ben ik een superlekkere pannenkoek met banaan, chocolade en vanille-ijs gaan eten. Superlekker en lactose-vrij! Wat ga ik die weelde aan lactose-vrije keuzes toch wel een beetje missen als ik terug in België ben. Gelukkig heb ik een geweldige mama, die ervoor zorgt dat ik niks te kort kom :) 's Avonds was er ook nog tijd voor een gezellig koffiemomentje en een saunatje om vervolgens bij een filmpje in slaap te vallen.
Ziezo, nu zijn jullie weer up-to-date! En voor mij is het dringend tijd om naar mijn stage te vertrekken.
Zoals jullie al in de titel konden lezen, heb ik een minder week achter de rug. Van zondag tot dinsdag heb ik namelijk plat in bed gelegen. Omdat ik zondag de hele dag in bed had geleden en ook maandagochtend mijn hoofd amper kon opheffen, besloot ik maar naar de dokter te gaan. Maar dat is hier in Finland makkelijker gezegd dan gedaan...
Wanneer je ziek bent en naar het 'health centre' gaat, moet je bij aankomst een nummertje nemen voor de verpleegster. De verpleegster doet de eerste intake en beslist of je al dan niet gezien wordt door een dokter. In mijn geval moest ik 's namiddags terugkomen voor een consultatie bij de dokter. De dokter vond niet direct een verklaring en besloot dus voor de zekerheid enkele testen te doen. Ze raadde me echter wel aan om de symptomen goed in het oog te houden en terug te komen indien het verergerde.
Dinsdagmorgen voelde ik mij nog altijd niet super, dus ben ik terug naar het 'health centre' geweest in de hoop dat de resultaten misschien al bekend waren. Na anderhalf uur wachten (wetende dat er maar 5 patiënten voor mij waren) kon ik eindelijk de verpleegster (een andere als de vorige dag) spreken, die mij wist te vertellen dat ze nog geen resultaten had. Voor niks gewacht dus...
De volgende morgen vertrok ik met veel tegenzin terug naar het 'health centre' en tot mijn grote verrassing stond ik op 20 minuten terug buiten met een diagnose van de dokter en een voorschrift voor antibiotica. Dus vol goeie moed ging ik terug naar huis om mijn fiets te pakken en richting apotheek te vertrekken. Bij de apotheek aangekomen, kwam ik erachter dat ik het voorschrift thuis vergeten was (STOM, STOM, STOM!)
Gelukkig kon ik rekenen op heel wat steun. Zo heeft Sandra, mijn lieve kamergenoten, boodschappen voor mij gedaan. En ook op Aulikki, mijn stagementor, kon ik echt rekenen. Ze was zo bezorgd dat ze Maarit, mijn Finse docente heeft verwittigd. Maarit heeft mij met de praktische zaken geholpen, terwijl Aulliki er was voor de 'morele' steun. Zo heeft ze mij maandag een bezoekje gebracht en belden ze me elke dag om te horen hoe het met mij ging en om mij wat op te vrolijken.
Aangezien ik mij donderdag al wat beter voelde, heb ik het gewone leven stilletjes terug hervat. 's Namiddags hadden we eindevaluatie van ons gezondheidsproject. En ik moet zeggen dat ik ergens wel blij ben dat dit achter de rug is, aangezien de samenwerking met de groepsleden niet altijd even vlot verliep. Toch heb ik tijdens dit proces heel wat geleerd over het begeleiden van groepen, de groupsdynamiek en mezelf.
Op vrijdag tijdens de laatste les 'Social and Health care', moesten we een presentatie geven over gezonde voeding. Na nog enkele andere presentaties, was het tijd voor het 'eindexamen', een smaaktest met chocolade (zo wil ik nog wel meer eindexamens ;) 's Namiddags heb ik samen met 2 Slovaakse jongens een slovaakse variant gemaakt van het 'glacéke'. En ik had gelukkig lactose-vrij bladerdeeg gevonden, zodat het ook voor mij echt genieten was. Naast het gebak had ik ook nog een ander cadeautje voor Sandra... Omdat ik wist dat zij supergraag kookt en altijd op zoek is naar nieuwe recepten, besloot ik een kookboekje te maken met recepten van studenten die hier in Otokÿla wonen. En ze was er echt superblij mee (heb stiekem spijt dat ik haar reactie niet gefilmd heb, want het was echt goud waart!)
Vandaag zou ik normaal gezien samen met Anni, een Duitse ergo-studente, naar Ruka gaan om een dagje te cross-countryskiën. De studentenvereniging had namelijk een bus geregeld. Maar aangezien ik nog niet 100 % ben, heb ik na lang twijfelen uiteindelijk besloten om een dagje rustig thuis te blijven. En al maar goed ook, want toen ik vanmorgen in het gebouw naast ons mijn was wou gaan doen, gleed ik al uit over een ijsplek die bedekt was met een laagje sneeuw :s Heb vandaag dan maar een beetje voor school gewerkt, een koffie-onderonsje gehad en genoten van een lekkere sauna. En waarschijnlijk ga ik morgen hetzelfde doen...
Ondertussen ben ik ook al bezig met het plannen van een afscheidsfeestje volgende weekend, aangezien ik de vrijdag daarop al terug richting België vertrek. Tijdens mijn verblijf hier heb ik heel wat nieuwe mensen (zowel Finse als buitenlandse studenten) leren kennen en ik wil graag op een leuke manier afscheid nemen van hen. De gedachte van mijn vertrek wekken een beetje dubbele gevoelens op, want aan de ene kant mis ik iedereen wel, maar langs de andere kant zal ik hier ook afscheid moeten nemen van enkele supertoffe mensen. Achja, nog niet te veel aan denken en gewoon genieten van de 2 laatste weken...
Voordat ik jullie vertel over de afgelopen week zou ik jullie allemaal willen bedanken voor het volgen van mijn blog. Ook al antwoord ik niet altijd persoonlijk, toch vind ik het super als jullie een berichtje achterlaten.
Misschien lijkt het soms dat ik hier op vakantie ben, maar ik ben hier wel degelijk voor school. Daarom zal ik maar beginnen om over mijn stageweek te vertellen. De afgelopen week was voor mij zeer interessant. Zo heb ik therapie gegeven aan mijn volgcliënte, hebben we plannen gemaakt voor een groepsactiviteit met één van onze cliënten waaraan ook Anni, een Duitse ergostudente, zal meewerken en heb ik enkele nieuwe cliënten gezien.
Vervolgens hebben we ook de 2 laatste sessies van ons 'health promotion' project met 15 jarigen gegeven, deze verliepen o.w.v. technische problemen (hoe kan het ook anders) wel niet altijd even vlot. Maar al bij al ben ik toch wel tevreden over het resultaat. Volgende week is het eindevaluatie en gaan we ook verder werken aan het educatief materiaal over het project. Vrijdag hebben de 2de les transfertechnieken gehad. Wanneer je de techniek onder de knie hebt, sta je echt versteld dat het zo simpel kan zijn!
Op persoonlijk vlak gaat het deze week echter een beetje minder. Stilaan begint de vermoeidheid toe te slaan en geraakt de energie op... Ergens was het wel te verwachten dat dit zou gebeuren, maar toch hoop ik dat dit snel zal veranderen want heb nog zoveel te doen! Achja, niks aan te doen, maar pakketjes met energie zijn altijd welkom ;)
Terwijl ik dit berichtje schrijf zit mijn ventje op het vliegtuig richting huis... Ons midweekje samen zit er al op en was natuurlijk veel te kort! Maar ik (en ik hoop/denk ook Ronny) heb ongelofelijk genoten van onze tijd samen! Het nog eens samen kunnen babbelen, lachen en knuffelen heeft mij ongelofelijk veel energie geven om er hier nog 4 weken een ferme lap op te geven!!!
Ik zal jullie eens kort vertellen over onze vakantieweek (en Ronny moet maar aanvullen, mocht ik iets vergeten ;) Aangezien wachten niet echt van mijn sterkste kant is, besloot ik maandagochtend om na het maken van een zalmlasagna voor 's avonds ook nog het appartementje een poetsbeurt te geven, zodat Sandra, mijn kamergenote die na deze 'vakantieweek' examens heeft, zich daarover geen zorgen moest maken. Na ook mezelf nog even opgefrist te hebben, was het eindelijk tijd om richting luchthaven te vertrekken. Goed op tijd vertrok ik te voet richting centrum om daar de bus te nemen richting luchthaven, waardoor ik 40 minuten op voorhand op de luchthaven aankomen. Toen was het natuurlijk wachten geblazen!
Ik was enorm opgelucht toen ik Ronny door de glazen wand van de aankomsthal aan de bagageband zag staan. Het wachten op de koffers duurde natuurlijk voor ons allebei véél te lang en we waren dan ook enorm blij dat we elkaar EINDELIJK nog eens konden vastpakken... Samen hebben we vervolgens de huurauto afgehaald en zijn we richting mijn kot gereden, waar we de eerste nacht zouden slapen. Omdat Ronny te veel energie had na een dagje stilzitten en mijn kamergenote nog druk aan het studeren was, hebben we na het uitpakken van de koffer nog een fietstochtje door Oulu gemaakt. Zo heeft Ronny de stad ook een beetje kunnen zien. Na het avondeten was het tijd om samen dromenland op te zoeken, zodat we 's anderendaags uitgerust aan onze reis richting Pyhä konden beginnen.
De volgende morgen was het tijd om na een stevig ontbijt met spek en eieren op ons gemakje naar Lapland te rijden. Al hoewel dat voor mijn chauffeur af en toe wel wat moeilijker was, met als resultaat al na een uurtje een ongelofelijk vuile auto (zie foto) door te dicht achter een 'trage' camion te hangen... Na een rit van 5 uurtjes, met onderweg af en toe een pauze, kwamen we aan bij het Best Western Hotel Pyhätunturi, waar we uitgebreid de tijd namen voor een siësta om vervolgens het hotel en de omgeving wat te verkennen en te genieten van een heerlijk avondmaal. Ook dit maal op tijd in ons bedje, want de volgende dag stond er namelijk een sneeuwmobiel-, rendier- en huskysafari op het programma.
De volgende morgen gingen we na een stevig ontbijt de berg af om aan onze ontdekkingstocht te beginnen... Nadat we helemaal ingepakt waren, konden we op de sneeuwmobiel stappen voor een tocht van ongeveer 20 km door te prachtig natuur richting de husky- en rendierboerderij. Daar aangekomen, konden we even opwarmen met koffie en pulla (cake) om vervolgens een kort tochtje te maken met een huskyslee. Wat een zalig gevoel als je vanachter op die slee staat! Het ritje was dan ook veel te kort! (Wij willen terug naar Lapland voor een huskysafari!) Nog een korte rondleiding op de huskyboerderij van 'je-raad-het-nooit' een Nederlandse stagiaire (Je komt die Hollanders toch overal tegen hé! ;) om daarna richting de rendieren te wandelen. Na een korte uitleg mochten we plaats nemen in de slee voor een halfuur durend tochtje door het bos. Echt ongelofelijk om wilde rendieren van op 2 meter afstand te zien!
Na het voeren van enkele tamme rendieren in training was het tijd om terug op de sneeuwmobiel te stappen richting Pÿha. Aangezien ik zelf niet durfde rijden (we hadden namelijk nogal een stuurse gids die het tempo er redelijk inhield), was ik stiekem wel blij dat ik na een hobbelige rit van de sneeuwmobiel kon stappen. Maar Ronny, alhoewel ik achter op zat en hij zich dus een beetje moest inhouden (misschien maar goed ook!) heeft er enorm van genoten! Na de vele indrukken konden we beide wel een siësta gebruiken om vervolgens na een verkwikkende douche samen nog te genieten van een heerlijke maaltijd in een Italiaans restaurantje.
De volgende morgen geraakte ik maar niet uit mijn bed, waardoor Ronny besloot om de geplande wandeling dan maar uit te stellen en mij na het ontbijt nog eventjes te laten rusten op het bed. Om 12 uur was ik het rusten beu en besloten we om toch nog te gaan wandelen. Dit was buiten de slechte bewegwijzering, de ultra kleine kaart en ons oriëntatievermogen gerekend, want na een beetje zoeken en verkeerd lopen, besloten we het op te geven en dan maar richting de spa te vertrekken. Nuja, spa?!? 25 km rijden voor een druk plonsbadje, een jacuzzi, een sauna en een turks stoombad... Achja! Toch heeft dit relaxmomentje ons deugd gedaan aan onze stramme spieren van de dag ervoor. 's Avonds nog genoten van een lekkere pizza in het Italiaanse restaurantje om vervolgens op tijd te gaan slapen.
Deze morgen stond de wekker al om half 7 (wat vroeg is als je vakantie hebt ;), zodat Ronny zeker en vast zijn vliegtuig zou halen. Ik had evengoed geen wekker kunnen zetten, want door de zenuwen was Ronny al klaar wakker voor de wekker afliep. Vervolgens hang je natuurlijk zo'n 100 km achter een trage camion, niet echt goed voor de nagels... Gelukkig hadden we een ruime planning waardoor we nog eventjes tijd hadden om op school te stoppen voor de lunch. Om vervolgens richting luchthaven te vertrekken en afscheid te nemen. Gelukkig deze keer maar voor 4 weken i.p.v. 8!
Ik ga dan ook nog proberen om extra hard te genieten van mijn laatste weekjes hier in Finland. Binnen 2 weken staat er alvast een leuke cross-country ski-uitstap op het programma. En wie weet wat er nog allemaal op mijn pad komt! Maar eerst back to reality, back to the books, want studeren moet natuurlijk ook gebeuren...
De afgelopen week was een tamelijk rustige week en ergens was dat misschien ook niet slecht, Ronny komt morgen namelijk op bezoek en samen gaan we een tripje naar Lapland, dus de komende week zal waarschijnlijk wel druk genoeg worden. Stiekem kijk ik hier enorm naar uit, want 8 weken zonder elkaar is toch wel lang.
Het grootste nieuws dat ik voor jullie heb, is dat ook in Finland de lente op komst is! Het voelt natuurlijk wel wat anders dan in België maar ik geniet enorm van de dagen vol zonneschijn, temperaturen boven het vriespunt en smeltende sneeuw. Nu zie ik er niet meer tegenop op naar buiten te gaan, maar geeft buiten zijn mij extra energie. Het is gewoon een zalig gevoel! Spijtig genoeg heb ik nog geen foto's voor jullie, maar ik beloof dat ik dit de volgende week dubbel en dik goed zal maken
Van maandag t.e.m. woensdag heb ik gewoon stage gelopen. En ik moet toegeven dat ik enorm geniet van de afwisseling op deze stageplaats. De ene moment ben je intensief aan het werken met een kind en twee uur later zit je in het zwembad met een slechtziende cliënt.
Op donderdag hebben we de 3de sessie van ons 'health promotion' project bij 15 jarigen gegeven. En hoewel het begeleiden niet altijd even simpel is, geniet ik er enorm van. Daarnaast leer ik enorm veel bij over het werken met groepen. De week na de vakantie gaan wel alweer onze 2 laatste sessies geven, wat vliegt de tijd! Donderdag avond zijn we naar een dansoptreden gaan kijken van enkele studenten die hier op kot zitten. De meeste dansen waren echt prachtig!
Vrijdag hebben we een les gehad over ergonomische transfertechnieken. Ik wist niet dat transfers doen met cliënten zo simpel kon zijn! En ik maar ploeteren op mijn vorige stageplaats ;) Na deze les hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan het 'Girls House', een plek waar meisjes tussen 12 en 28 terecht kunnen met al hun vragen, maar waar ze ook gewoon kunnen rondhangen en zichzelf zijn. Een prachtig initiatief! Vrijdagavond heb ik met Hannah, een Duits meisje, enkele afleveringen van de 'Big Bang Theorie' gezien. Een leuke en ontspannende afsluiter van een interessante dag!
Gisteren stond er schoolwerk op het programma en 's avonds ben ik na een ontspannen sauna met mijn pyjama in bed gekropen om te genieten van een lekker melige en romantische film. Ook vandaag staat er nog wat schoolwerk op het programma en vanavond ga ik samen met Kerstin en Hannah iets eten en daarna na de film. Na een heel weekendje schoolwerk, vind ik dat ik dit wel verdiend heb! ;)
Voordat ik Ronny morgennamiddag ga afhalen van het vliegveld, ga ik eerst nog een beetje poetsen en kokkerellen zodat ik bezig ben en niet elke minuut op de klok zit te kijken. Want ben echt wel aan het aftellen nu! ;p
We zijn ondertussen al over de helft en ik moet zeggen de tijd vliegt snel! Binnen een weekje komt Ronny al op bezoek... :D Samen gaan we een tripje maken naar Pyhä-Luosto National Park. En ik kijk stiekem al uit naar onze sneeuwmobiel-, husky- en rendiersafari ;)
Maar ik zal jullie eerst eens vertellen over de voorbij week. Op maandag na een dagje werken aan mijn eindwerk gewoon weer aan mijn stageweek begonnen. Op dinsdag ben ik tussentijds geëvalueerd door mijn docente Maarit en mijn stagebegeleidster Aulikki. En deze was positief, dus dat was wel leuk om te horen hé.
Woensdag heb ik samen met Aulikki een bezoekje gebracht aan Eeva, een ex-cliënte en haar man Jarko. De laatste therapiesessie had Aulikki alleen begeleid omdat ik met een andere therapeut op pad was. Omdat ze nog graag afscheid van mij wouden nemen, moest mijn stagebegeleidster beloven dat ze nog eens samen met mij op de koffie zou komen. Ik besloot om een bloemetje en een kaartje mee te nemen, aangezien deze mensen mij altijd zo gastvrij ontvangen hadden. Eeva en Jarko waren zeer blij met ons bezoekje en Eeva verloor mijn bloemetjes geen seconde uit het oog, ze moesten zelfs mee naar de eetkamer verhuizen toen we koffie gingen drinken. Na anderhalf uurtje was het dringend tijd om te vertrekken naar de volgende cliënt. En voor we het goed en wel besefte, stonden Aulikki en ik buiten met enkel blikjes eland en een vossenpels...
Donderdag was de 2de sessie van ons 'health promotion'-project. En hoewel we door de taalbarrière (Finse pubers zijn namelijk heel verlegen als ze Engels moeten spreken) soms niet goed weten of de leerlingen ons wel begrijpen, worden onze sessies positief geëvalueerd d.m.v. gekleurde handafdrukken. Ik ben dan ook benieuwd of die zo zal blijven.
Vrijdag hebben we met de 'health course' een bezoekje gebracht aan het 'Memory House' voor mensen met geheugenproblemen. Dit prachtige initiatief wordt gefinancierd met het geld uit de slotmachines, die je hier overal (maar dan ook overal!) tegenkomt en helpt patiënten maar ook familieleden in hun zoektocht naar een manier om hier mee te leren omgaan. Vrijdagavond hebben we met een 15-tal studenten een sushi-avond gehouden. Aangezien we enkele technische problemen hadden, zo verbrandde de 'chef' zijn hand, heb ik samen met de Koreaanse meisjes 'Japanse' sushi gemaakt ;) Het was een gezellige avond!
Gisteren was ik uitgenodigd bij Aulikki, mijn stagebegeleidster voor een Finse maaltijd. Om daar niet met lege handen aan te komen, besloot ik om voor het dessert te zorgen. Na vrijdag geoefend te hebben, lukte het me zaterdagmorgen om zonder moderne keukentoestellen de perfecte 'Belgische' chocolade mousse te maken. (Ben stiekem wel een beetje trots!) Na een lekker huisgemaakte salade met puree en gehaktballetjes, werd deze caloriebom werd enorm gesmaakt! Het was dus een gezellige avond met een bizarre wending...
Juist na het eten werd Aulikki namelijk opgebeld door Eeva met de vraag of het een probleem was als Maarit, hun dochter ook mee zou komen, zodat zij zou kunnen fungeren als tolk. Woensdag bij het weggaan had ik Eeva en Jarko namelijk verteld dat ze altijd welkom waren in België. En blijkbaar laten ze er geen gras over groeien en zijn ze hun reis al aan het plannen. :) Aulikki heeft nu met hen afgesproken dat ze voor mijn vertrek nog eens met mij zal langs komen, zodat we samen kunnen bekijken wat de beste periode is om naar België te komen. Misschien maar best zo, stel je voor dat ze midden in mijn examens ineens voor de deur staan... Dus mama en papa, bij deze zijn jullie op de hoogte over het feit dat we binnenkort misschien bezoek krijgen uit Finland ;)
Vandaag staat er weer schoolwerk op het programma (dit moet spijtig genoeg ook gebeuren.) Gelukkig dat er deze avond nog een ontspannende sauna op het programma staat en enkele skype-gesprekken met het thuisfront.
Sinds mijn vorige berichtje is er heel wat gebeurd. Laat ons beginnen bij het begin... Op maandag startte mijn stageweek en die begon alvast met een heel productieve dag. Nadat ik diezelfde avond eerst nog een lange, maar vruchtbare vergadering had gehad voor ons 'health project', kroop ik moe maar tevreden in mijn bedje. Diezelfde nacht werd ik echter gewekt door mijn Finse telefoon...
Hannah vertelde me aan de telefoon dat ik mijn kamergenoten moest wekken en zo vlug mogelijk naar buiten moest komen, maar dat we moesten oppassen voor de rook. Blijkbaar was één van de elektriciteitskabels in de zekeringkast doorgebrand. Om wille van de rookontwikkeling was heel het gebouw ontruimd, maar aangezien er geen brandalarm was en niemand op onze deur heeft geklopt lagen mijn kamergenoten en ik nog vast te slapen.
Kort nadat we beneden aankwamen, kwam de brandweer vertellen dat alles terug veilig was en alle studenten terug naar hun kamers mochten gaan. Natuurlijk kan je geloven dat wij nogal geschrokken waren en de rest van de nacht niet veel meer geslapen hebben. Vooral het feit dat niemand ons gewekt had, baarde ons een beetje zorgen. Gelukkig is er niks ernstig gebeurd en worden er nu extra maatregelen getroffen om de veiligheid in het gebouw te verhogen.
De volgende dag ben ik gewoon naar mijn stage vertrokken, aangezien ik hier in het studentenhuis toch niet veel kon doen en ik met Aulikki had afgesproken dat ik 2 sessies Sherborne zou geven. Maar je kan geloven dat deze niet zo vlot verliepen als normaal. Niet moeilijk als je zelf een mindere dag hebt. Dinsdagavond ben ik dan ook vroeg en uitgeput in mijn bedje gekropen.
Toen ik woensdag op stage aankwam, heeft Aulikki even tijd gemaakt om met mij te babbelen over het brandincident. Ze vertelde me dat ze zich een beetje zorgen maakte en dat ik haar altijd mocht bellen als er iets was. Stiekem is het toch een grote geruststelling om te weten dat je ook hier ergens terecht kunt. Want op momenten heb je echt wel nood aan een beetje steun. Ik heb mijn ouders en Ronny deze week dan ook enorm gemist. Na deze babbel verliep de woensdag echter al veel beter.
Donderdag hebben we de eerst sessie van ons 'Health project' met de 14/15 jarigen gegeven. En dit eerlijk gezegd verrassend goed verlopen, ben eens benieuwd of de volgende sessies ook zo vlot zullen gaan. Donderdagavond was het tijd om even stoom af te laten na een spannende week. Twee Belgische jongens organiseerde een feestje hier in het studentenhuis omdat België het wereldrecord van land zonder regering (namelijk 249 dagen) heeft verbroken. Het was een gezellige avond!
Vrijdag hebben we met de 'health course' een bezoekje gebracht aan een technologisch 'health centre'. Een 'health centre' kan je vergelijken met een plaatselijk ziekenhuis waar je terecht kan voor normale medische begeleiding zoals bij een (huis-)dokter en eerste hulp. Dit centre hield zich echter ook bezig met het testen van nieuwe medische ontwikkelingen, best wel interessant. Vrijdagavond heb ik genoten van een welverdiend rustig avondje.
Zodat ik deze morgen fris en monter op de bus kon stappen voor een 3 uur durende rit naar "Santa Claus Village" Daar aangekomen wouden we eerst kennismaken met de enige echte Kerstman. En weet je wat?!? Hij praat nog Nederlands ook!!! Natuurlijk mochten we zelf geen foto's nemen, maar moesten we er ééntje kopen. Dit was een beetje te duur voor arme studentjes zoals wij, dus hebben we zelf maar enkele foto's genomen als herinnering. In de namiddag hebben we nog een bezoekje gebracht aan het centrum van Rovaniemi. En hoewel daar niet zoveel te zien was, heb ik samen met Hannah heel wat afgelachen.
Morgen ga ik me nog maar eens achter mijn boeken zetten, want dit is hoog nodig! ;) En dan beginnen we maandag vol goede moed aan een nieuwe week!
Voor mij zit het bezoek van mama en papa erop. Terwijl zij nog een klein dagje genieten van het prachtige Finland begint voor mij morgen weer de realiteit, een nieuwe stageweek. Ik heb echt genoten van hun bezoekje! Natuurlijk kon ik tijdens het afscheid mijn traantjes weer niet bedwingen, maar ergens weet ik dat het goed is dat zij weer vertrekken, zodat ik mijn eigen leventje hier weer kan hervatten.
De afgelopen week is hier namelijk niet veel van in huis gekomen, aangezien ik maandag en dinsdag een beetje ziekjes was en vanaf woensdag bezoekers had. Het wordt dus dringend tijd om me op het schoolwerk te focussen! Woensdag en donderdag had ik gewoon stage, maar heb ik natuurlijk 's avonds samen met mama en papa gegeten. Donderdag zijn ze er dus met hun tweetjes op uit getrokken en hebben ze o.a.de ijsweg richting Hailuoto genomen, een heuse belevenis!
Vrijdagmiddag zijn ze 's middags op school komen eten, zodat ze zich ook een idee konden vormen van het Finse schooleten. Daarna hebben we de markthallen bezocht en 'grote boodschappen' hebben gedaan. Ik moest er namelijk van profiteren dat zij een auto hadden ;) 's Avonds hebben we dan samen rieska's (plat, rond brood) met eland en zalm gegeten.
Gisteren hebben we een daguitstap gemaakt naar het ijskasteel in Kemi. Echt de moeite! (zie foto's in bijlage) Aangezien er voor de rest niet veel in te zien was en Hannah en Kerstin (2 Duitse meisjes, die ons vergezelden) graag een bezoekje aan de Ikea brachten zijn we vervolgens richting Haparanda, Zweden gereden. Nu kan ik dus ook zeggen dat ik al in Zweden ben geweest (al was het maar voor 2 uurtjes) Na een leuke, maar vermoeiende dag ben ik samen met mama en papa nog lekker gaan eten in een Italiaans restaurantje om vervolgens moe, maar voldaan in mijn bedje te kruipen.
Vanmorgen is papa me weer komen op halen voor het ontbijt op hotel waarna we een korte stadswandeling hebben gemaakt. Zelf had ik de toeristische plekjes enkel nog maar vanuit de bus bezocht (niet echt ideaal), dus dacht ik dat dit de ideale gelegenheid was om het historisch gedeelte beter te leren kennen. Na de stadswandeling heb ik vervolgens even lekker kunnen cocoonen in hun hotelkamer (in Otokyla heb ik namelijk niet veel privacy). 's Avonds nog genoten van mama's lekkere pannenkoeken en vervolgens was het tijd om afscheid te nemen.
Gelukkig heb ik al weer iets nieuws om naar uit te kijken, want binnen 3 weken komt Ronny op bezoek :) Ik zal stilaan ons tripje naar Lapland eens beginnen plannen...
Bij deze wil ik jullie laten weten dat mijn ouders veilig zijn aangekomen in Oulu, zij het wel met een uur vertraging. Gelukkig had ik vandaag onverwacht al om één uur gedaan, zodat ik voldoende tijd had om naar de winkel te gaan en iets te kokerellen. Ze hadden echt reuzehonger!
Het deed echt deugd om nog eens bekende gezichten te zien en vrijuit in mijn eigen taal te kunnen babbelen, al moet ik zeggen dat er af en toe wel enkele Engelse zinnetjes en woorden tussen kwamen ;) "Oh, wat is het hier koud!" was hun eerste reactie over Finland. En eerlijk gezegd, was de gevoelstemperatuur o.w.v. de sterke wind vandaag ook zeer koud. Veel meer hebben ze nog niet kunnen zien, aangezien het al donker was toen ze aankwamen.
Na de soep en de zalmlasagna was het tijd om de koffer vol met lekker dingen uit België leeg te laden. Ik ga de komende tijd niks te kort komen! Ohja, Nicole bedankt voor je briefje, je kan binnenkort een kaartje in de bus verwachten ;)
Nadat we vervolgens samen nog genoten hebben van koffie met een Finse oliebol, zijn ze moe en (ik hoop) voldaan richting hun hotel vertrokken. Ben eens benieuwd naar hun 2de indruk, wanneer ik hen morgenavond terug zie.
Hoe is het daar in ons Belgenlandje? Hebben we onderhand al een regering of moeten we binnenkort terug naar de stembus? Ondertussen ben ik al bijna 1 maand in Finland en ik moet zeggen de tijd vliegt! Het lijkt net alsof ik hier nog maar net aangekomen ben.
De afgelopen week is er niet zoveel speciaals gebeurd. Maandag en dinsdag heb ik stage gelopen bij Aulikki. Woensdag had ik in de voormiddag geen stage en ben ik naar de Student Union geweest om mezelf lid te maken. Lid zijn heeft heel wat voordelen, zo kan ik op lange afstanden voor goedkoper reizen met het openbaar vervoer. En op 19 februari organiseren zij een trip naar Rovaniemi, het dorp van de Kerstman. Dus als je nog speciale wensen hebt voor hem, geef maar door ;)
's Namiddags ben ik met Sami, een andere ergotherapeut een bezoekje gaan brengen aan een 15-jarige jongen met het syndroom met Asperger. Hij zit op een gewone middelbare school, maar volgt les in een klas voor leerlingen met een hoog IQ. De jongen wist enorm veel over de geschiedenis van Europa, maar was nogal verward toen ik hem vertelde dat ik uit België kom en Nederlands spreek. Hij bleef maar vragen stellen over Nederland. Toen ik 's avonds thuis kwam, had mijn kamergenote een pakketje van thuis ontvangen met daarin zelfgebrouwen "slyvovice", een typisch Tsjechisch drankje met een hoge alcoholgraad. Persoonlijk vind ik dit drankje niet zo lekker, maar we hadden een gezellige avond. Spijtig genoeg eindigde deze wat in mineur doordat mijn kamergenote een beetje te veel van dit straf goedje had gedronken. Het heeft me een uur gekost om haar in bed te krijgen,
Donderdag heb ik samen met Aulikki een bezoekje gebracht aan een buurtschool waar er één klasje was voorzien voor leerlingen met extra zorgen. Ik kan me niet voorstellen dat in België zoiets bestaat. Onze werkdag werd eventjes onderbroken door een vergadering over het project. Stilaan begint dit vorm te krijgen en ik kan dan ook niet wachten om binnen 2 weken echt met de jongeren aan de slag te gaan. 's Avonds was ik uitgenodigd door enkele Finse studenten voor een filmavondje, op aanraden van een docent hadden ze de film "Spider" gehuurd. Echt een bizarre film en niet echt mijn ding, maar het was een gezellige avond. Vervolgens met de fiets door een kleine sneeuwstorm terug naar huis en je raadt het al... Daar lag ik, met fiets en al op de grond, moest een keer gebeuren. Gelukkig geen grote schade, enkel een verloren fietsslot maar da's vlug op te lossen hé.
Vrijdagvoormiddag had ik de 2de keer 'Health Course'. Deze keer les was heel wat leuker dan de vorige. Na een korte theoretische inleiding, die vaak onderbroken werd door interessante discussies, konden we namelijk zelf aan de slag met een rollenspel over interdisciplinair samenwerken. Ik kijk al uit naar de volgende workshop. 's Namiddags zijn we met de Finnish survival course op 2-daagse vertrokken naar Syöte, een skiresort op zo'n 2 uur van Oulu. Ik heb echt genoten van deze cursusafsluiter. We hebben kennis gemaakt met heel wat typische Finse activiteiten, het dansen van de "Humppa", het grillen van worstjes in een vuurhut of tewel "Kotta" en een wandeling door prachtige bossen met sneeuwschoenen. In bijlage vindt je de link met enkele foto's.
Spijtig genoeg vandaag terug naar de echte realiteit, werken voor school :s Gelukkig is er al wat afleiding in zicht, want één van de Poolse jongens is komen vragen of we even willen figureren in een kortfilm voor zijn vriendin. Ik vraag me af waarom hij zoveel meisjesfiguranten nodig heeft. Maarja, we zullen wel zien.
Zoals jullie waarschijnlijk al wel hebben kunnen zien op mijn blog, krijg ik woensdag bezoek van mama en papa. Stiekem kijk ik hier echt wel naar uit!
Mijn 3de week Finland zit er zo goed als op en ik schrik ervan hoe vlug de tijd vliegt! Een drukke agenda helpt hier natuurlijk ook wel een beetje bij.
Ook deze week heb ik 3 dagen stage gelopen bij een zelfstandige ergotherapeute. Het feit dat je als ergotherapeut bij de mensen thuis komt, maakt dat je als therapeut dichter staat bij de mensen.Meestal worden we dan ook zeer hartelijk ontvangen! Eén van de cliënten mij laten proeven van rieska (een plat brood) met gerookt elandvlees. Best lekker! En toe ik hen vertelde dat ik het "hyvä" vond, kreeg ik meteen een blik in mijn handen geduwd om mee naar huis te nemen. Ik heb hen dan ook beloofd dat ik het blik zal openen wanneer mijn ouders op bezoek komen, zodat zij ook eens eland kunnen proeven.
Natuurlijk heb ik op mijn stage meer gedaan als alleen maar gegeten. Deze week heb ik ook voor de eerste keer een therapiesessie gegeven. Aangezien de taalbarrière groot is en de kinderen wat gedragsproblemen hadden, heb ik een sessie Sherborn gegeven. (zo kwam de cursus die ik vorig jaar gevolgd heb al meteen van pas ;) De sessie verliep redelijk vlot en het was mooi om te zien hoe de kinderen met elkaar omgingen.
Ondertussen zit mijn laatste les van de Finnish survival course erop en ik moet eerlijk gezegd toegeven dat mijn Fins niet veel verder komt dan "Terve", "Hyvä" en "Kiitos" Misschien dat mijn Fins nog wel wat beter wordt op de uitstap die we volgend weekend samen met de leerkracht gaan maken. Ben eens benieuwd wat dat gaat geven! We zijn in ieder geval al met een leuke bende op stap...
Ook het kotleven wordt ik stilaan wel gewoon. Er is hier altijd wel wat te beleven. Zo vertrek ik dadelijk met Kerstin naar de sauna (stiekem is dit een afleidingsmanoeuvre zodat de andere voor haar een verjaardagscake kunnen bakken) en zijn we vandaag al naar het centrum geweest om naar de rendierrace te gaan kijken. Hier heb ik dan ook geproefd van gerookt rendiervlees en een rendier-dog. Ik vond dit best smaken Gisterenavond was het dan weer een Belgische avond met frietjes.Spijtig genoeg viel de friteuse in pan, waardoor ik er zelf niet van heb kunnen proeven maar het was wel gezellig! Je hoort het dus, ik verveel me hier niet.
Zo genoeg gezeverd! Ik ga genieten van een zalige sauna! Enkele sfeerbeelden van de afgelopen week vind je in bijlage...
Zoals beloofd vind je in hieronder de link naar mijn webalbum met enkele sfeerbeelden van mijn leven hier in Oulu.
De afgelopen dagen is er niet echt veel gebeurd. Vrijdagavond heb ik met Hannah, Kerstin en Katkat een gezellige spelletjesavond gehad. Zaterdagmiddag zijn we vervolgens met een hele groep op de bus gestapt voor een sightseeing toer door Oulu, waarbij we op de bevroren zee hebben gestaan (hoewel je door de laag zand en sneeuw die erop lag bijna niet kon zien dat het de zee was) Dit was best wel interessant, maar volgens mij blijft een stadswandeling toch de beste manier om een stad echt te verkennen.
Gisterenavond hadden enkele Finse studenten ergotherapie mij uitgenodigd voor een gezellig avondje. En gezellig was het! We hebben heel wat af gebabbeld, een leuk maar stressvol spel gespeeld en hebben vervolgens ook nog een bezoekje gebracht aan een plaatselijke Ierse pub.
Sinds deze morgen heb ik trouwens ook een kamergenote, de Tsjechische Sandra. Normaal gezien zou ik een Hongaarse kamergenote krijgen, maar Sandra was dringend op zoek naar een andere kamer o.w.v. zeer lawaaierig kamergenotes. Aangezien ik nog een bedje vrij had, heeft ze aan de verantwoordelijke gevraagd of ze van kamer kon wisselen. Op het eerste zicht is het een heel vriendelijk en net meisje, dus ik denk wel dat het gaat klikken tussen ons.
We zullen wel zien wat het wordt! Voor de rest staat er vandaag niet veel meer op het programma. Gewoon een rustig dagje zodat ik morgen voldoende energie heb om aan mijn stageweek te beginnen.
Mitä kuuluu? Kiitos hyvää! Dit zijn zowat de enige Finse zinnetjes dat ik kan zeggen na 3 lessen Finnish survival course... Maar dat Fins is dan ook echt niet simpel!
De afgelopen week is echt voorbij gevlogen. Een drukke agenda helpt hier natuurlijk ook altijd wel een beetje bij ;)
Op maandag hebben Suzanne, Yoo-J, Yoori, Lee and Min mij verrast met enkele kleine cadeautjes voor mijn verjaardag. Waardoor het toch nog een beetje een speciale dag werd!
Dinsdag en woensdag heb ik stage gelopen bij Aulikki, een zelfstandige ergotherapeute. We hebben zowel therapie gegeven in enkele scholen als huisbezoeken gedaan. Het feit dat Aulikki met verschillende doelgroepen werkt, zorgt voor een leuke afwisseling. Tijdens de therapiesessies merkte ik wel dat er een grote taalbarrière is, aangezien ik geen Fins versta en de meeste patiënten ook geen Engels spreken. Gelukkig zijn er methodieken waarbij het verbaal communiceren een beetje op de achtergrond verdwijnt.
De Finse mensen zijn zeer gastvrij en op de meeste plaatsen krijgen we koffie met iets extra's aangeboden. Misschien is gaan sporten dan ook geen slecht idee... ;) Ook de leerkrachten in de school zijn heel vriendelijk. Ze doen echt moeite om hun beste Engels boven te halen en mij wat meer uitleg te geven over het schoolsysteem en de leerlingen.
Woensdagavond waren de nieuwe buitenlandse studenten uitgenodigd op het stadhuis. Waar we na een speech van de burgemeester met een hapje en een drankje wat konden kennismaken met elkaar. Dit was een leuke afsluiter van een lange dag! De dag erna werden we op school verwacht voor een oriëntatiedag, waar we wat uitleg kregen over de het studenten leven in Oulu. Gelukkig werd deze typische schooldag onderbroken door een bezoek aan de school waar we ons gezondheidsproject gaan doen. In het begin had ik totaal geen idee wat er van ons verwacht werd. Gelukkig krijgen we voldoende begeleiding bij de uitwerking, dus dat komt wel in orde.
Dit weekend staat er niet echt veel op het programma, enkel wat sightseeing in Oulu. En ik beloof dat ik dan mijn fototoestel zal bovenhalen, want dat is er tot nu toe nog niet van gekomen...
Bij deze wil ik jullie ook bedanken voor de vele reacties! Kiitos! Ik had dit echt niet verwacht!
Groetjes vanuit het niet zo koude noorden (momenteel is het -8°C en dat is echt wel goed te doen)
Gisteren heb ik al eens geprobeerd om een up-date te posten, maar net toen ik klaar was viel het internet weg. Laat ons hopen dat het deze keer wel lukt...
Maandag was het dan eindelijk zover. Tijd om afscheid te nemen en te vertrekken richting Oulu, Finland. De reis op zich viel goed mee, maar de aankomst in Oulu was iets minder. Er was beloofd dat er iemand mij zou opvangen bij mijn aankomst, maar dit was niet het geval. Daarnaast kreeg ik ook nog eens een vieze kamer toegewezen, waardoor ik al direct kon beginnen poetsen. Niet echt een leuk begin dus...
Gelukkig heeft Suzanne, mijn kotgenote, mij de volgende dag mee op sleeptouw genomen naar het centrum, de supermarkt en de school. Aangezien ik totaal geen idee had hoe koud het in Finland was, was ik veel te warm aangekleed (precies een privé-sauna ;) De eerst dagen in Finland viel te temperatuur goed mee, maar gisteren was het bijvoorbeeld -26° en dat is echt koud! Op school aangekomen heb ik wat meer uitleg gekregen, zo zal ik hier naast mijn eindwerkstage ook nog deelnemen aan een gezondheidsproject met 14/15-jarigen, een Health Course waarbij we verschillende werkveldbezoeken zullen doen en de Finnish survival course.
De eerste week is vooral een inloopweek, je krijgt de tijd om je te settelen en alles te regelen. Die tijd heb je echt wel nodig, aangezien Finnen voor alles hun tijd nemen en precies totaal geen stress kennen. Zo moet de Health Course die ik ga volgen nog gepland worden... Gisteren heb ik van deze tijd gebruik gemaakt om te gaan winkelen in het centrum voor een Fins gsm-nummer en nieuwe schoenen. Hierbij heb ik wel een beetje pech gehad, heb eerst 3 kwartier kunnen aanschuiven om dan te ontdekken dat ik naar een andere winkel moest omdat de simkaarten waren uitverkocht en op de terugweg had ik platte band. (Ik hoop dat hij niet kapot is!) Daarnaast heb ik ook al wat opzoekingswerk gedaan in de bib voor mijn eindwerk.
Natuurlijk heb ik deze week niet enkel gewerkt, ik heb ook kennisgemaakt met de andere studenten (de gang en sauna zijn ideale plaatsen om nieuwe mensen te leren kennen) Woensdag- en vrijdagavond zijn we met een paar studenten richting één van de danscafés in het centrum getrokken, dit was best gezellig. Het is trouwens waar wat ze zeggen van de Finnen, want hoewel alcohol hier duur is (voor 0,5 liter bier betaal je in een goedkope bar bijvoorbeeld 5,20 euro), zie je op uitgaansavonden veel zatte Finnen rondlopen.
Gisterenavond was het feestje op onze gang, omdat één van de studenten vandaag terug naar huis vertrok. De meeste zijn daarna nog doorgetrokken naar het centrum, maar omdat ik nog steeds moe was van de vorige avond, heb ik wijselijk besloten om in mijn bedje te kruipen en te genieten van de stilte in Otokylä. We wonen namelijk in een nogal gehorig appartementblok met 5-verdiepingen (waarvan 3 verdiepingen met buitenlandse studenten.
Momenteel deel ik mijn appartementje met Suzanne, een Hongaars meisje en Yoojeong, een Koreaanse. Momenteel heb ik een aparte slaapkamer, maar normaal gezien krijg ik ook nog een Hongaarse kamergenote (wanneer dit is weet niemand, want normaal gezien had ze hier al moeten zijn) Ik moet toegeven dat het voor wel mij even wennen is om met andere samen te wonen. Iedereen heeft namelijk zijn eigen normen en waarden, terwijl anderen belang hechten aan andere dingen. (zo heb ik het graag proper en ordelijk, terwijl mijn kotgenoten daar minder belang aan hechten)
Volgende week wordt het al wat drukker, ik start normaal gezien met mijn stage en de Finnish survival course (spannend!) En daarnaast is er ook nog vanalles gepland voor de buitenlandse studenten zoals een receptie op het stadhuis, een oriëntatiedag en een sightseeing tour. Stiekem kijk ik er naar uit om wat meer om handen te hebben en weer wat nieuwe mensen te leren kennen. Ik zal proberen om ook volgende week verslag uit te brengen van mijn 2de week Finland!
Groetjes
Sanne
P.S.: Op onderstaande link vind je nog enkele foto's van Otokylä, zodat jullie een beeld kunnen krijgen van hoe ik leef. Ik moet toegeven dat ik gisteren nog vlug enkele foto's getrokken heb, want meestal vergeet ik om mijn fototoestel boven te halen. En papa, speciaal voor jou heb ik ook een foto genomen van het uitzicht dat ik heb vanop mijn kamer ;)
Ik heb de afgelopen week echt genoten van mijn laatste daagjes in België De feestdagen zijn nu echter juist achter de rug, het vertrek komt dichterbij en de zenuwen beginnen op te spelen. "Heb ik mezelf wel genoeg voorbereidt? Wat moet ik meenemen? Wat laat ik beter thuis? ..."
En hoewel ik heel bewust de keuze heb gemaakt om deze kans met 2 handen vast te grijpen en er 100% voor te gaan, steken af en toe ook wel twijfels de kop op. "Is dit echt wel iets voor mij? Heb ik de juiste beslissing genomen? Zal ik in Finland mijn plan kunnen trekken?"
Allemaal vragen waarop ik pas achteraf een antwoord zal weten. Daarom ga ik proberen om mijn laatste dagen in België nog zoveel mogelijk te genieten om daarna met een opgeladen batterij en vol goede moed het onbekende tegemoet te gaan.
Nog 20 dagen tot mijn vertrek naar Finland... Spannend! Stilaan begin ik aan de voorbereidingen, de 'to do'-lijst is lang en ik wil/moet nog zoveel voor ik vertrek...
Eén ding kan ik alvast van mijn lijstje schrappen, namelijk het maken van een blog. Via deze weg ga ik jullie proberen op de hoogte te houden van mijn leventje in Finland. En ik hoop natuurlijk ook dat jullie mij een beetje up-to-date houden over wat er zich op het thuisfront afspeelt.
@ Finland
