Zondag 14 juli 2013 Eastbourne – Brighton  30 mijl

We slapen tot 9:00 en gaan een douche nemen in het uitstekende sanitair van de haven. Het douchehokje lijkt wel een balzaal en er komt heel veel warm water uit de douchekop.  Ook is het gebouw goed verlucht zodat het er helemaal niet broeierig heet is. Daar kunnen veel havens nog wat van leren. We ontbijten in de kuip en lopen nog vlug naar de Asda voor vers frans brood.  Nog even afscheid nemen van de Kallista en om 13:00 gooien we los. Door het sluisje weer het ruime sop op. Het is heerlijk varen, 3 ZW en scherp aan de wind, dit is vakantie ! We prijzen ons hoe gelukkig we zijn dat we dit mogen meemaken, het is de voorbije jaren wel anders geweest.  En dan opeens stuitert Saltwater, we hebben iets geraakt ! Vastgelopen ? Neen, dat kan niet 30 meter diepte. Maar er is “iets” en dat “iets” zit nu vlak onder de boot, we voelen het tegen de romp en de onderkant kaatsen.  En dan komt vlak naast de boot een oranje boei terug boven…we hebben een vissersboei overvaren.  Verdorie, toch geen net of touw onder de boot ? Maar we komen terug op snelheid dus we denken dat we niets meeslepen.  Hopelijk ook niks in de schroef… We varen rustig verder en houden nu aan weerszijden van de boot uitkijk voor vissersboeien, die heel talrijk aanwezig zijn, we zouden hier geen arm visje willen zijn.  Na het ronden van Beachy Head valt de wind weg en moet de motor op. Spannend, zit er iets in de schroef ? We starten en zetten de schroef voorzichtig in werking. Maar alles perfect, er is niks mis. Oef ! Om 18:00 komen we in Brighton aan. We hebben het merendeel tegen stroom gevaren vandaar dat we redelijk lang onderweg zijn geweest.  Maar dat geeft niet met dit prachtige weer. We nemen een willekeurige plaats aan een kopsteiger en Stéphane gaat naar het havenkantoor.  Daar is het vrij hectisch, het computersysteem is uitgevallen en dan is er ook nog een motorboot die op zee zonder motor is gevallen en een jetski die met panne op het water zit.  Stress voor de havenmeesters!  We mogen gewoon aan de kopsteiger blijven liggen. Even opfrissen en omkleden en dan gaan we een hapje eten op de boulevard naast de haven. We kiezen een leuk terrasje uit en eten met zicht op de haven en op de kleurrijke mensenmassa die over de promenade flaneert. Dit voelt echt als vakantie.  Het eten is ook lekker.  Stef neemt kip met citroensaus en Christel een pepersteak. Na het eten wandelen we nog even naar de haven en gaan dan terug aan boord. Morgen moeten we, tegen onze gewoonte en zin in, vroeg opstaan om ditmaal wel het getij mee te hebben.