Zaterdag 13 juli 2013 dagje Eastbourne

We staan op om 9:00 uur. Het is een onrustige nacht geweest, heel de nacht werden we gewekt door voorbijvarende vissers.  Stéphane gaat ons verblijf verlengen bij de havenmeester. We krijgen nu een box toegewezen, vlakbij de Kallista.  We verleggen ons en poetsen de boot van binnen en van buiten. Het is mooi zomerweer. Rond de middag gaan we borrelen bij Chantal en Rudy. In de namiddag nemen we de bus naar het centrum van Eastbourne.  Daar nemen we de hop on /hop off bus en rijden zo de streek rond. We zien o.a. Beachy Head.  Leuk om zo de kliffen eens mee te maken. Na de busrit maken we een wandeling op de pier en eten een ijsje.  ’s Avonds eten we een spaghetti aan boord. Achter ons in de haven ligt een prachtige Swan 43 van 44 jaar oud, een juweeltje. De Nederlandse eigenaar is er dan ook bijzonder trots op. Zij komen uit Hellevoetsluis en zijn op de terugweg. Hun avontuur is bijna voorbij, het onze moet nog beginnen…

Vrijdag 12 juli 2013 Dover – Eastbourne

We hebben lekker geslapen.  We kunnen pas om 11:30 vertrekken omdat dan de poort van het dok pas open gaat. We gaan een Engels beleefdheidsvlagje kopen (we zijn het onze blijkbaar thuis vergeten) en wandelen nog even door de winkelwandelstraat. Stéphane koopt enkele Engelse zeilmagazines. Om 11:30 zijn we terug aan boord en gooien los. We gaan naar Eastbourne.  Een tocht van 45 mijl, tegen stroom.  Het is overtrokken en fris.  Onder zeil alleen gaan we maar 4 kts, dus we gaan “motorsailen”, we zetten de motor bij. De zee is rustig, weinig golfslag, heel anders dan gisteren.  We krijgen een sms van Steven (Spindrift) dat hij ons vanop het thuisfront kan volgen op AIS.  Goed om te weten dat onze AIS dus marcheert.  Christel neemt onderweg een douche.  We wisselen enkele smsjes uit met bekende  boten die ook onderweg zijn en komen zo te weten dat de Kallista met Chantal aan boord ook in Eastbourne ligt.  Dat is leuk, dan komen we bekenden tegen !  Onderweg moeten we soms goed slalommen tussen de visfuiken door, goed opletten dat we niks in onze schroef krijgen.  Om 18:30 zijn we in Eastbourne.  We mogen aan de waiting pontoon gaan liggen, er zijn geen boxen meer vrij.  Vlak tegenover ons ligt de Kallista, tesamen met nog een Bavaria 40 waarmee ze tesamen reizen.  We eten aan boord : aardappeltjes met sla en varkensoester.  Aardbeien als dessert.  We besluiten om morgen een dagje te blijven liggen en de omgeving hier wat te verkennen.

Donderdag 11 juli 2013 Nieuwpoort-Dover

Onze eerste vakantiedag dus we slapen uit. Om 10:30 gooien we los. NO wind, 5 bft. Wij zijn de enige boot die buitenvaart, geen enkel ander schip te zien. Het is bewolkt en het is niet al te warm. Aanvankelijk is ons plan om diep in zee te steken, maar door de hoge golven die er staan beslissen we om dichter bij de kust te blijven en via de Zuydcoote pas langs Duinkerke te varen en daar de oversteek naar Dover aan te vangen. Er staan echt wel hogen golven en Christel is een beetje bang, zeker als we enkele keren een schuiver maken doordat we opgetild worden door een golf die net breekt. Stéphane is in zijn element en de boot doet het heel goed, dus geen reden om bang te zijn. In de shipping lane moeten we enkele keren uitwijken voor een zeeschip. Voor Dover is het uitkijken voor de ferries, er komen net 3 ferries aan en er vaart er 1 buiten, alsook een cruiseschip. Druk ! We krijgen een plaatsje in het Grandville Dock. We hebben 8 uur gevaren en we hebben 63 mijl afgelegd aan een gemiddelde snelheid van 7.3 kts, niet slecht vinden we zelf. Christel tovert nog een warme maaltijd op tafel : aardappeltjes met witloof en steak.  Na het eten nog een glaasje wijn en dan vallen we als een blok in slaap.

Woensdag 10 juli 2013 Nieuwpoort

Laatste werkdag voor Stéphane.  Christel brengt nog een bezoekje aan de kapper, de bakker, de slager, de aardbeienboer en de supermarkt.  Na het werk brengen onze vrienden Patricia en John ons met de auto naar Nieuwpoort. Aankomst om 20:00 uur.  Terwijl de mannen reeds enkele tassen aan boord brengen gaan de vrouwen naar het toilet in de haven.  Bij het terugkeren naar de auto struikelt Patricia en komt ten val… geluk bij een ongeluk : de “schade” valt mee, een kapotte knie en een gekrenkte trots.  Vijf minuten later kunnen we er al smakelijk om lachen, gelukkig.  We gaan een op houtskool gegrilde steak eten bij De Mikke in Oostduinkerke. Bij het dessert (café glacé) moet Christel zo hard lachen dat John onder de slagroom komt te zitten (beetje hetzelfde effect als in een schuimbad schuim van je hand wegblazen). Het is al na tienen eer we op de boot zijn.  John en Patricia vatten de terugweg aan, wij pakken alles uit aan boord en Stéphane begint met de installatie van het GPS toestel aan de kaartentafel.  Het is fris en het waait behoorlijk, hopelijk morgen wat minder anders beginnen we onze vakantie meteen met een dagje verwaaid.