'Huisvestingsbeleid Leuven: nood aan daden, niet enkel woorden'
De stad Leuven kwam de laatste tijd regelmatig op een niet echt positieve manier in het nieuws als het over wonen ging: gebouwen met een lange geschiedenis die nog steeds niet beschermd zijn en hierdoor het risico lopen gesloopt te worden en zes maal meer krotten op vier jaar tijd. Sabine Bovendaerde, OCMW-raadslid voor Open Vld Leuven en Hans Bracquené, Fractieleider Open Vld in de Leuvense Gemeenteraad namen er de beleidsnota 2007 2012 van het stadsbestuur bij en stelden vast dat de beloften die in het plan op vlak van wonen werden gedaan tot nu toe ook meer mooie woorden dan daden blijken te zijn.
Bij het begin van de legislatuur in 2007 schoof het stadsbestuur van Leuven volgende belangrijke prioriteiten naar voor op vlak van huisvesting: 1000 nieuwe betaalbare kavels en woningen waaronder 450 bestemd voor sociaal wonen, de oprichting van een woonloket en een betere bewonersbegeleiding door meer en betere samenwerking met de andere betrokken partijen op vlak van het woonbeleid waaronder het OCMW, CAW en de sociale huisvestingsmaatschappijen en duidelijke werk- en taakafspraken.
Open Vld en Bovendaerde stellen dat geen enkele van deze drie beloften werd waargemaakt. Het OCMW van Leuven heeft verleden maand beslist om een extra medewerker aan te werven om het team wonen te versterken. De praktijk wijst immers uit dat steeds meer mensen hun huur niet meer kunnen betalen en zelfs geconfronteerd worden met een uitzettingsbevel. Om dergelijke zaken te beter te voorkomen en op te vangen zou een samenwerking met de andere betrokkenen op vlak van woonbeleid inderdaad een stap in de goede richting zijn maar als OCMW-raadslid heb ik de indruk dat iedereen nog steeds binnen zijn eigen taakomschrijving werkt en niet verder kijkt dan zijn neus lang is. Dossiers worden nog steeds individueel behandeld, van algemene conclusies en adviezen voor een globaal huisvestingsbeleid is er geen sprake. *Ook de oprichting van een woonloket waar mensen terecht kunnen met al hun vragen over wonen in Leuven is nog steeds niet gerealiseerd. Het werd nochtans naar voren geschoven als een actiepunt dat bij de verhuis naar het nieuwe stadskantoor geïmplementeerd kon worden. *Op vlak van het voorzien van 1000 nieuwe betaalbare kavels en woningen waaronder 400 bestemd voor sociaal wonen scoort de stad nog het slechtste. Van nieuwe kavels en woningen is zo goed als geen sprake en de renovaties die het stadsbestuur en de sociale huisvestingsmaatschappijen hebben voorzien tijdens deze legislatuur lopen enorme vertragingen op. Hans Bracquené: Het stadsbestuur zal wel zeggen dat de vertraging in veel projecten is ontstaan door de klachten van buurtbewoners of de langzame administratie van de Vlaamse overheid, het is in Leuven altijd de schuld van de anderen, maar elke gemeente moet realistisch genoeg zijn om dit te kunnen voorzien in haar planning. Het komt er gewoon op neer dat het stadbestuur mooie beloften gemaakt heeft en nu haar woorden niet in daden kan omzetten. Gevolg van deze mooie beloften is wel dat Leuven een enorme aantrekkingskracht heeft op mensen die denken dat ze in Leuven een betaalbare of sociale woning gaan vinden. De wachtlijsten voor een sociale woning in Leuven zijn ook nog nooit zo lang geweest. Mensen die ingeschreven zijn in 2004 komen nu pas in aanmerking voor een woning. Zeven jaar zijn zij dus al aan het wachten.
De twee Open Vld-raadsleden vragen dat resoluut de kaart van samenwerking met de privé-sector wordt getrokken. Na jaren aanmodderen kan men niet om de vaststelling heen dat de successen in het beschikbaar stellen van betaalbare woningen daar worden geboekt waar dat in nauwe samenspraak met de privé-sector gebeurt, zoals in de Centrale Werkplaatsen. Reeds bij de bespreking van de Beleidsverklaring in 2001 vroeg de liberale fractie daarom.
De SP.a volgt dat maar schoorvoetend maar kan niets anders dan toegeven dat dit de meest efficiënte en realistische weg is. Zij neemt nu zelfs het oude standpunt van de Open Vld over dat huursubsidies een krachtig middel zijn om de noden op de woningmarkt weg te werken. Ook dat mogen ze wel eens in daden gaan omzetten.
Bovendaerde en Bracquené hopen dat het stadsbestuur haar conclusies trekt en dat er in de toekomst enkel realistische beloften worden gemaakt. Leuven moet daarenboven ook niet heiliger zijn dan de paus. Onze stad voorziet al meer sociale woningen dan eigenlijk vereist is (8 % tov de vereiste Vlaamse norm van 5 %). In een stad die zo dicht bevolkt is en waar steeds meer jonge gezinnen uit wegtrekken omdat de woningen niet meer betaalbaar zijn, is het nodig dat er een globaal woonbeleid wordt uitgewerkt en wordt ingezet op een goede mix.
Sabine Bovendâaerde, kandidaat-voorzitter Open Vld Leuven
Op 25 september 2010 kiezen de leden van Open Vld Leuven een nieuw bestuur en een nieuwe voorzitter.Sabine Bovendaerde, ocmw-raadslid en huidig ondervoorzitter van Open Vld Leuven, stelde haar kandidatuur voor het voorzitterschap en hoopt op 25 september tot de eerste vrouwelijke voorzitter van Open Vld Leuven verkozen te worden.
Open Vld verloor sinds 2004 bij elke verkiezing een deel van haar kiezerspubliek, zowel op Vlaams, federaal en lokaal vlak.Er is de afgelopen jaren al heel hard gewerkt door onze mandatarissen, bestuursleden en militanten maar we staan met onze partij nog niet waar we zouden moeten staan, zegt Bovendaerde.Op nationaal niveau is het nieuwe voorzittersteam sinds het begin van dit jaar volop bezig om de partij terug op koers te krijgen.Ook op lokaal vlak, in Leuven, moet het tij verder gekeerd worden en daar wil ik actief een rol in spelen.Daarom heb ik mij kandidaat gesteld voor het voorzitterschap van Open Vld Leuven.
Om de kloof met de burger te verkleinen, moet eerst de kloof met de leden overbrugd worden.Daarom wil Bovendaerde zich in de eerste plaats richten op meer inspraak van en communicatie naar de leden.Daarenboven dient ook het brede publiek meer inspraak te krijgen en moet de zichtbaarheid van Open Vld Leuven te velde verbeterd te worden.Grote projecten ogen misschien wel mooi, maar als je in de oppositie zit dien je er vooral op toe te zien dat deze financieel wel haalbaar zijn. We moeten daarom het verschil maken door de dagdagelijkse problemen aan te kaarten waar de Leuvenaar mee te kampen heeft zoals slecht onderhouden wegen, voet- en fietspaden, sluikafval, slechte straatverlichting en overlast, stelt de kandidaat-voorzitter. Huisbezoeken, overleg met Leuvense verenigingen en de oprichting van buurtraden in de deelgemeenten kunnen meer input van de burgers opleveren om het liberale beleid te stofferen.
Bovendaerde hoopt op 25 september door de leden verkozen te worden als eerste vrouwelijke voorzitter.Afgezien van het korte interim-voorzitterschap van Patricia Ceysens op het einde van 2006 kende de partij immers enkel nog maar mannelijke voorzitters.Door te kiezen voor Bovendaerde zou de partij ook in Leuven haar verjonging en vervrouwelijking doorvoeren.
Open Vld Leuven en Groen! Leuven vragen meer aandacht voor orgaandonatie
50 jaar geleden had het niet meer werken van hart, longen, nieren, ... onvermijdelijk de dood tot gevolg. Orgaantransplantatie kan de dag van vandaag redding brengen. Maar ieder jaar sterven er in België nog steeds meer dan 100 mensen door het gebrek aan organen. Belangrijke reden hiervoor is dat nog te weinig mensen zich registreren als orgaandonor met het risico dat verwanten na hun overlijden weigeren om de organen af te staan. Het is dus een permanente opdracht om het brede publiek te informeren en te sensibiliseren om zich te laten registreren als orgaandonor. Naar aanleiding van de Europese dag voor Orgaandonatie van 23 oktober 2010 roepen Open VLD en Groen!, bij monde van de OCMW-raadsleden Sabine Bovendaerde (Open Vld) en Louis Debruyne (Groen!), hun collegas op om het goede voorbeeld te geven en zich te registreren als orgaandonor.
Uit cijfers blijkt dat de meeste burgers zich niet registreren als orgaandonor, meestal omdat men er van uit gaat dat men automatisch orgaandonor is na overlijden. Dit is echter slechts deels waar want als verwanten protesteren tegen orgaandonatie mag het ziekenhuis geen organen verwijderen en transplanteren bij anderen. Daarom is registratie als donor dus enorm belangrijk. Om zeker te zijn dat men in aanmerking komt als orgaandonor dient men op het gemeentehuis een formulier in te vullen waarmee men expliciet toestemming geeft voor de donatie van organen na overlijden. In dat geval kan de familie zich niet meer verzetten.
Op de OCMW-raadszitting van 26 augustus dienen beide raadsleden daarom een voorstel in. Doel van het voorstel is dat het OCMW de bevolking informeert over en sensibiliseert voor deze problematiek. Concreet vragen ze de raadsleden het goede voorbeeld te geven door zich op de raad van 21 oktober te registreren als donor. Informeren en sensibiliseren zijn immers taken van elke overheid, dus ook van het OCMW.
Daarenboven roepen Open Vld en Groen! de OCMW-raad op om samen met het stadsbestuur en eventuele partners, zoals bv. de KULeuven,in hun lijst van leegstaande gebouwen actief op zoekte gaannaar een geschikte ruimte waar Re-born to be alive kosteloos (tijdelijk) gebruik van kan maken als inloophuis. Deze Leuvense vereniging probeert op grote events en via de Donormobiel het brede publiek te informeren over orgaandonatie en mensen te overtuigen om zich te registreren als donor.De vereniging kan in inlooplokaal/huis burgers informeren over orgaandonatie en ook getransplanteerden samenbrengen omdat er vraag is naar dergelijk initiatief. Open VLD en Groen! denken meer specifiek aan de gebouwen waar rusthuis Kapucijnenhof tot voor kort gehuisvest was. Deze gebouwen op de Kapucijnenvoer bieden het voordeel dat ze kort bij de verschillende ziekenhuizen liggen en dat ze al aangepast zijn aan de noden van minder mobiele mensen. Deze lokalen zijn eigendom van de KULeuven en zullen in ieder geval blijven leegstaan tot dat de werken aan s Hertogendal beginnen, een project waarvan iedereen weet dat er nog steeds geen begindatum is vastgelegd.
Wie zegt dat er in Leuven niets te doen is, komt van een andere planeet want na Beleuvenissen vonden er nog verschillende toffe activiteiten plaats. Zo waren er de zomerse drink van Jong Vld Leuven en natuurlijk ook Leuven zingt op 24 juli. Samen met Steven en enkele vrienden zong ik uit volle borst mee met bekende Vlaamse, Nederlandse, Franse en Engelse foute liedjes! En op 1 augustus was er de jaarlijkse editie van Hapje Tapje. Het weer zat mee dus ik kwam vele bekenden tegen. Het prijzenpodium stond vol met blauw volk zoals Luc Ponsaerts en Steven Vermoere. Daarna nog even met Leon en Annemarie naar de barmannenrace gaan kijken. Op 8 augustus ging ik Met Leon en Luc naar de Kastaarfeesten in Kessel-Lo en een kijkje nemen op de familiedag van Open Vld Boutersem. Leuke activiteit met veel potentieel en goed om te onthouden voor in Leuven. Na een korte trip naar Londen was ik klaar voor 3 dagen Marktrock. Ik had eerst wat schrik dat het niet leuk ging worden omdat de affiche niet echt mijn ding was maar de gratis optredens van toch heel wat goede Belgische acts stond me uiteindelijk zeker wel aan. Veel volk en goede sfeer, meer moet dat uiteindelijk niet zijn. Op 21 augustus tenslotte was het de bedoeling om naar de activiteit van Bana Leuven op het Ladeuzeplein te gaan maar gezien het gebrek aan volk hebben we de entree van 10 euro opgespaard en zijn we (Cedric, Leon, Luc en ik) er eentje gaan drinken in de Clochard de Luxe. Daarna op weg naar de feesten in de Witte Wijk in Wilsele maar welke Witte Wijk bedoelde men nu eigenlijk want er zijn veel wijken met witte huisjes. Kortom, na een half uurtje rondrijden in Wilsele hebben we rechts omkeer gemaakt. Ondertussen weten we wel waar we volgend jaar moeten zijn. Op de foto : de bende van 't Leuvens Gazetje, de groep die van activiteit naar activiteit trok om de blauwe kleur te vertegenwoordigen (van links naar rechts : Luc Piot, Sabine Bovend'aerde, Annemarie Nolevaux, Steven Vermoere (achter), Jan Vermeir (voor), Nico Vidal, Leon Pierco, Achiel Six, Cedric Levan).
Beleuvenissen special bood dit jaar zoals altijd weer een superoptreden. Dit jaar was het namelijk de beurt aan Milc Inc. Fan zijnde van Linda en Regi ging ik voor de 4de maal op een jaar tijd natuurlijk maar al te graag naar de Oude Markt om hen te zien. Na een hapje met Nico, Anneke en Steven Struyff gingen de mannen samen met Steven Vermoere, Johan Theys en nog enkele kennissen aan de toog hangen. Anneke en ikzelf waagden ons onder de mensenmassa in het midden van de Markt. Een beetje verder zagen we veel bekenden waaronder Luc Piot, Thomas Geeraerts, ... Om 10 uur was het dan eindelijk zo ver. Binnen de 5 minuten kreeg Regi 30.000 handjes op elkaar. Wat een feest! En het was nog niet gedaan. Een klein vogeltje had ons namelijk ingeluisterd dat Regi na het optreden nog een dj-set zou geven in de Rodins, mijn stamcafé zoals jullie weten. Halverwege juli kan ik dus al zeggen dat ik al heel wat leuke optredens heb gezien in Leuven en directe omgeving. Het mooie weer en het uitstekende gezelschap maakten van elke dag een superdag. Thanks you guys and girls for your friendship and the fun moments!
Op 10 juli was het eindelijk zo ver : Prince was terug in Werchter voor een superconcert. Samen met Kristel en Joke werd ik voor het optreden verrast door een plensbui van jewelste maar om eerlijk te zijn, na al die warme dagen, deed een beetje regen eigenlijk wel deugd. Om half tien startte Prince met zijn concert en de regen verdween. De hits volgden elkaar op. Een sobere show met een zanger die zijn sterrenstatus waard is : wat een stem en wat een sfeermaker. Als bij wonder startte het terug met regenen toen Prince purple rain inzette. De paarse lichten die op het podium schenen, zetten elke regendruppel om in magisch beeld dat perfect paste bij de mooie song. Prince kwam tot 4 maal toe terug voor bisnummers en liet ons daarbij kennis maken met zijn nieuwe cd die veel aan zijn oude hits laat denken. Goede zaak dat die rariteiten van de voorbije jaren verdwenen zijn. Na meer dan twee en een half uur schitterende muziek was het concert voorbij en trokken we terug huiswaarts met de bussen van de Lijn. Ik moet zeggen dat alles zeer goed geregeld was, waren de treinen en bussen maar zo in orde op elke dag van de week. Een goed einde van een superleuke avond dus!
Op 9 juli vond in Leuven de folk-editie van de jaarlijkse Beleuvenissen plaats. Na een snelle hap met Annemarie hadden we ook nog afgesproken met Steven, Nico, Veronique, Luc en Cedric. Paar cafeetjes bezocht om onze blauwe kleur te vertegenwoordigen. Maar vooral een gezellige avond onder vrienden in een warme (letterlijk en figuurlijk) sfeer en met leuke muziek.
Naar jaarlijkse gewoonte zakte ik ook dit jaar weer af naar Werchter voor 3 (kon de eerste dag niet gaan) festivaldagen vol goede muziek en sfeer. Vooral de optredens van Paramore, 30 sec to Mars, the Editors, Greenday, Pink, Florence and the Machine en Pearl Jam zal ik me nog lang herinneren. Het optreden van Rammstein zal ik ook niet snel vergeten maar dan eerder in de negatieve zin. Veel show met nazi-gehalte, veel gebrul en vuurwerk. Na 3 'liedjes' was ik het zo beu als kou pap.
Brunch van Jong Vld Herent en BK Wielrennen in Leuven
Vandaag, na een een lange nacht en een paar uurtjes slaap, met moeite uit mijn bedje gekropen om naar de brunch van Jong Vld Herent te gaan. Leuk om in het zonnetje iets te eten en bij te praten met politieke collega's en kennisen. Na de brunch terug richting Leuven om naar het BK Wielrenner te gaan. Leuk om te zien hoe blij Theo was toen bleek dat hij mee binnen kon in de VIP-tent. Ik ken zelf niks van wielrennen. Nu dat Tom Boonen forfait had gegeven, bleek zelf dat ik geen enkele renner zou herkennen al stond ik er langs. Praktijk wees dat uit toen ik mijn foto's toonde aan collega Chris uit het OCMW en dat die krijste dat het Gilbert was die ik tijdens een onderonsje na de finish had gekiekt. Door de sfeer in Leuven, de superorganisatie (proficiat aan de organisatie en het stadsbestuur!) en het zonnetje werd het een leuke namiddag. Tennis en voetbal blijven echter toch meer mijn ding!
De afgelopen maand heb ik samen met vrienden enkele keren een leuke tijd gehad in de Rodins op de Oude Markt. 5 juni ging ik met Leen, neefje Joeri en Christine iets eten in de Rodins. Diezelfde dag werd het 5jarig bestaan van het restaurant-café gevierd. Op 12 juni ging ik met Caroline, Rik, Myriam, Dirk, Joris en Filip naar de voetbal kijken in de Algeria en daarna trok ik met Myriam naar de Rodins waar we samen met Steven nog van de laatste uren gebruik maakten om mensen te overtuigen om de volgende morgen op Open Vld te stemmen. Op 26 juni vierde Geneviève haar verjaardag dus weer op post in de Rodins. De 6-stappenregel bleek weer alom van toepassing want we bleken gemeenschappelijke kennissen te hebben. Leuk avondje met Johan, Grietje, Evy, La, Steven, Eddy en natuurlijk het feestvarken.
Op 19 juni vond de jaarlijkse Langste Dag in Leuven plaats. Tussen de braderijstandjes door was er heel wat leuke animatie te zien. Ik ging een kijkje nemen bij de stand van re-born to be alive, een vereniging die me nauw aan het hart ligt. Ze ijveren voor het ondertekenen van een formulier door zo veel mogelijk mensen om zich als orgaandonor te registreren. Stephanie, voorzitster en longgetransplanteerde, heeft al prijze gehaald op de spelen voor long- en hartgetransplanteerden. Op het Fochplein stonden de liberale vrouwen en de liberale senioren met een standje dus daar ging ik vervolgens langs. En bleek nog maar eens : op plezier maken staat geen leeftijd en doet geslacht er niet toe.
Op 16 juni werd de taxman award uitgereikt. Eén van de vier genomineerden was Rik Daems die door de jury gelauwerd werd voor zijn inspanning omtrent de BTW-verlaging voor de horeca. Samen met Steven was ik uitgenodigd om het event bij te wonen in de Muntschouwburg. Tot het laatste moment bleven we in spanning maar uiteindelijk ging de juryprijs naar de Fiscoloog en de publieksprijs naar Luc Cassiman. Toch een hele eer voor Rik om bij de genomineerden te zijn en zeker ook meer dan verdiend!
Op 12 juni werd de Vital decosterstraat in Leuven centrum heropend. Samen met Nico en Annemarie ging ik er een kijkje nemen en naar de speech van schepen Robbeets luisteren. Normaal knipt de schepen een lint door om een heraangelegde straat te openen maar omdat het de dag voor de federale verkiezingen was, mochten we allemaal een ballon van de kleur van onze partij de lucht in sturen. Was eens wat anders!
Het probleem van Jackie, een probleem van zo veel vrouwen
Deze avond heb ik, zoals elke week, naar Rekening in het rood op VT4 gekeken. Reality-shows zijn normaal absoluut niet mijn genre van TV-programma maar als OCMW-raadslid zie ik vaak hoe mensen met een grote schuldenlast kampen en hulp nodig hebben om uit de ellende te geraken. Dus dacht ik eens te checken of er herkenbare situaties aanbracht werden en of het programma ook nuttige tips gaf om mensen te waarschuwen voor financiële valkuilen.
Rekening in het rood volgde vandaag Jackie en Jim, een koppel dat een goede relatie heeft maar die wel al eens ruzie maken over de hoeveelheid geld die er besteed wordt aan kleding door Jackie. Schulden hadden ze gelukkig nog niet maar als het koopgedrag niet ingeperkt werd dan zou het niet meer lang duren vooraleer het koppel met een enorme schuldenberg zou kampen. Veel mannen zullen vanavond eens goed gelachen hebben en al smalend opgemerkt hebben dat ze zo massa's vrouwen kennen maar hebben ze ook stil gestaan bij de rest van het verhaal en eens diep in en naar zichzelf gekeken. Veel vrouwen zullen zichzelf in Jackie herkend hebben en konden uit de afloop van het verhaal ook een goede les trekken.
Probleem van Jackie is namelijk dat ze onzeker is over haar uiterlijk door een vroegere relatie waarin ze voortdurend kritiek kreeg en naar (lichamelijke) perfectie moest streven. En geef toe : hoeveel voelen de druk om er steeds goed uit te zien? Je moet hoge hakken dragen maar als je dat doet, ben je te groot dus draag je platte schoenen. Als je mooie schoenen aan hebt, moet je ook een mooie handtas hebben want anders ben je een slons. Je moet een decolleté hebben om sexy te zijn maar ook weer niet te veel want dan ben je een slet, je moet een strakke jeans dragen maar ook weer niet zo strak dat je vormen te duidelijk zijn, en ga zo maar voort. En dan hebben we het nog niet over het kapsel, de make-up en de sierraden gehad.
De Westerse media en reclame geven nog steeds het beeld dat een vrouw slank (zeg maar mager) met blond haar moet zijn. Ze moet daarenboven ook nog volgens de mode gekapt en gekleed zijn. Hoe vaak hoor je mannen niet zeggen dat ze vallen op anorexia-vrouwen in een mooi kleedje waar haar grote borsten mooi in uitkomen?! De reclame voor vrouwen betreft meestal ook schoonheidsproducten om aan dit beeld te voldoen en als het over andere zaken gaat dan zijn het huishoudproducten zoals een dweil, een microgolf en een stofzuiger. De veel gezegde uitdrukking 'mannen willen een prinses in de keuken, een dame in gezelschap en een hoer in bed' is nog te vaak van toepassing. Maar zo ziet de realiteit er niet uit! De volgens de reclame perfecte droomvrouw van elke man is immers een minderheid in onze maatschappij. De natuur voorziet nu eenmaal ronde vormen op billen, borsten en buik (BBB). We leven bovendien ook niet meer in de middeleeuwen waar de vrouw thuis blijft om het huishouden te doen en de kinderen op te voeden. Vrouwen hebben nu ook ambitie en willen ook carrière maken.
Wat ook opvalt is dat de beelden van mannen in films en recameboodschappen in de praktijk veel minder overgenomen worden. Toegegeven, elke vrouw droomt wel eens van een Brad Pitt of een Matthew Mcconaughey in haar bed maar het blijft veelal meestal bij dromen. Niet dat een vrouw graag met een onverzorgde, ongewassen slons over straat lopen maar een bierbuikje, lelijke knieën of minder gespierde armen zijn geen non pasaran voor de meerderheid van de vrouwen. Ze willen vooral graag een goed gesprek aangaan en tonen meer interesse voor karaktertrekken zoals eerlijk en betrouwbaar zijn en grappig uit de hoek komen. Een knap uiterlijk is mooi meegenomen maar geen absolute must.
Wil dit dan zeggen dat mannen oppervlakkiger of onrealistischer zijn dan vrouwen? Volgens mij niet. Als je dieper ingaat op de wensen van een man in een vaste relatie blijkt dat het innerlijke voor de mannen net zo belangrijk is als voor vrouwen. Het verschil ligt er in dat het nog steeds macho is als je met een mooie dame aan je arm rondloopt en een man voor sloef wordt uitgemaakt als hij accepteert dan zijn partner carrière maakt, laat staan als zij meer verdient dan hem. Het gaat dus om een mentaliteitswijziging die bij de mannen minder is doorgedrongen dan bij de vrouwen. Hoe komt dat dan? De fout kan toch ook niet alleen bij de reclameboodschappen liggen.
Vooreerst speelt de opvoeding mee. Nog al te vaak zie je dat kinderen van kleins af aan in rolletjes worden geduwd. Het is vreemd als een meisje liever met autootjes en een jongen graag met barbiepoppen speelt. Jongens worden door hun familie in de richting van technisch en hardere beroepen gestuurd en meisjes naar de zachtere sector. Daarbij komt dat er door een conservatieve opvoeding toch ook nog heel wat vrouwen zijn die enkel en alleen echtgenote en moeder willen zijn en vinden dat de man het gezindshoofd en de broodwinner moet zijn. En ja, ik geef het dus toe, er zijn ook nog heel wat vrouwen die het geldelijk vermogen van een man de belangrijkste eigenschap van een partner vinden. De mentaliteitswijziging komt ten tweede ook wat minder snel op gang bij mannen omdat ze schrik hebben. Voorheen was de concurrentie op de arbeidsmarkt immers al groot onder mannen en nu moet er ook nog eens reking gehouden worden met al die vrouwen die ambitie hebben. Films als the devil wears prada geven daar bovenop ook nog eens het verkeerde beeld dat al die topvrouwen eigenlijk bitches zijn en dat er niet mee samen te werken valt.
Er is dus nog heel wat werk aan de winkel om de mentaliteitswijziging volledig waar te maken. Vrouwen met ambitie moeten zich niet in een hoekje laten duwen omdaten ze dromen hebben. Moeders met een carrière moeten zich niet schuldig voelen omdat ze hun kinderen minder zien. Vrouwen moeten zich niet minderwaardig voelen omdat ze er niet als een supermodel uitzien en beseffen dat hun uitstaling van binnen uit komt en door kleding en juwelen niet beter wordt. En mannen moeten beseffen dat het geen oneer is om zich met een slimme vrouw met ronde vormen ergens te vertonen, ook al heeft ze een groter inkomen dan hem. Ze moeten allen trots zijn om zichzelf en op hun partner omdat ze daar staan waar iedereen recht op heeft : een leven waar je je dromen in kan waarmaken en gelukkig kan zijn!
Lady Gaga : de nieuwe Madonna maar dan 10 keer beter
Maandag en dinsdag stroomde het Sportpaleis in Antwerpen vol voor het Monster Ball-concert van Lady Gaga. Dat de zangeres allerlei fans aantrekt, werd al meteen duidelijk bij het binnenkomen in de concertzaal. Pubers die er even blitz willen uitzien, twintigers en derdigers die een spectalulaire show verwachten en ook veel gay boys en zelfs travestieten die vinden dat Gaga hen vertegenwoordigt. De show startte met Dance in de Dark waarbij het publiek enkel het silhouet van de zangeres te zien kreeg op een wit doek. Naar het einde van het lied stapte de vamp eindelijk in de spotlights en riep iedereen op om vrij te zijn en niet bij de pakken te blijven zitten. Gaga vertelt met deze tour in een musicalversie namelijk haar eigen levensverhaal van verlegen meisje tot een fiere volwassen vrouw die haar zin doet en er zich niets meer van aantrekt als mensen haar een freak noemen. De verschillende levensfasen werden tijdens het concert van elkaar onderscheiden doordat het witte doek regelmatig terug naar beneden ging, lang maar door de videobeelden net niet te lang om vervelend te worden. In die tijd veranderde het decor en kon Gaga één van haar vele pakjes, het één al specialer dan het andere, aandoen. Het donkere, mistroostige decor met reclamepanelen en een gecrashte auto dat het beeld van haar jeugd met een dronken vader moest weergeven, werd al snel vervangen door een gestrand metrostel wanneer Just dance uit de speakers knalde. Het publiek swingde de pannen voor het eerst van het dak. De zangeres wou duidelijk een feestje vieren met al haar vrienden en het publiek, ook al waren het allemaal maar kleine monstertjes. Samen met haar beste vriend Posh, een bijna 2 meter grote travestiet op 15 cm hoge hakken wou ze naar het Monster Ball gaan. De weg naar deze fuif vanuit de metro zou echter lang en moeilijk worden. Onderweg kwamen Gaga en Posh meer en meer vrienden tegen. Toevallig waren die vrienden een aantal mannelijke dansers met elk een mooi wasbordje en een paar spierballen waardoor de gay boys en pubers in het publiek uit de bol gingen op Boys Boys Boys. De tocht door een donker bos gaf een griezelig beeld maar bovenaan een boom zat de zangeres in een piepkleine bikini aan een piano. Dit was het moment waarop het oudere publiek gewacht had. Iedereen hoopte op een akoestische versie van Poker Face, de hit waarmee Gaga op Rock Werchter en in verschillende TV-shows al had aangetoond dat ze ook een goede stem heeft. Met een soulstem hief ze echter Brown Eyes en speechless, een lied dat ze schreef voor haar vader, aan en het publiek kreeg meteen kippenvel. Wat een stem en een pianospel! Dat Gaga met deze songs een donkere fase in haar leven aangaf zag je niet alleen aan het bloederige vampierendecor maar ook aan de zoveelste kledingwissel van de zangeres. Ze steeg de lucht in op een rond podium midden in de zaal in een wondermooie witte jurk met engelenvleugels waarin ze bijna niet kon bewegen. Op het einde van de griezelige tocht kwam de hele bende eindelijk aan bij het Monsterfeest waar ze eerst het grote monster nog moesten verslaan. Lady Gaga stond er echter alleen voor want al haar vrienden waren uit schrik weggevlucht. Maar met haar vuurspuwende bh en slip en de hulp van alle fotografende fans won ze eindelijk toch de strijd. Plots bevond ze zich een een Alice in Wonderland-decor en had ze een kort kleedje van bladeren aan. Vanaf dan werden de hits aan elkaar geregen. Met Alejandro kwam de gedachte aan La Isla Bonita van Madonna opzetten. Met Poker Face, Paparazzi, Telephone en Bad Romance barstte het feestje tot in de nok van het Sportpaleis los. Het publiek danste en zong uit volle borst mee. Het optreden van Lady Gaga op Rock Werchter voorspelde reeds dat een nieuwe Madonna geboren was. Het optreden in Antwerpen met de prachtige decors en kledij en een Gaga met een toonvaste, mooie stem en stevige dancemoves bevestigde dit vermoeden alleen maar. Als ze haar financiën en levensstijl onder controle kan houden dan wordt deze dame iemand waar onze kleinklinderen nog over zullen spreken.
Gisteren voor de eerste maal naar Queen Rodins geweest met mijne maat Steven. 700 inschrijvingen aan 10 euro voor een glaasje champie, bbq en deelname aan een goed fuifke : een koopje dus! Door het vele volk werd het zelfs bijna een picknick met bordje op de schoot en dat samen met 3 anderen op een mini-trapje. Was wel weer een leuke avond met enkele bekende gezichten van vroeger en nu. Ik heb echter geen cruise gewonnen maar ze zeggen altijd 'pech in het spel, is geluk in de liefde'. Ik wacht dus geduldig af :)
Het weekend van Louis Tobback, Ter Putkapelle en Mohammed Ridouani
Vorig weekend waren 2 dagen vol feestjes. Vrijdagavond ging van start met een viering van Louis Tobback, die dit jaar 15 jaar burgemeester van Leuven is. Samen met Nico Vidal ging ik hem feliciteren. Daarna met Nico en Steven naar de Rodins geweest en weer veel te lang blijven plakken maar het was dan ook zo gezellig. Op zaterdag om half 2 werd rusthuis Ter Putkapelle officieel geopend. Ik denk dat heel Wilsele-Putkapel op bezoek is geweest, wat een volk! Ze overstemden zelfs het leuke toneeltje van de toneelclub Hojapa. Na de opening vliegensvlug weer vertrekken want Steven en Vermoere en ik moesten nog naar het Kasteel van Horst in Holsbeek om schepen Mohammed Ridouani en Geertrui te gaan gelukwensen met hun huwelijk. Aan alle feestvarkens en aan alle medewerkers van het OCMW die van de opening een groot succes maakten : Proficiat!
Morgen wordt Maria Zels uit woon- en zorgcentrum Ter Putkapelle in Wilsele 104 jaar. Deze kranige dame kreeg dus een feestje aangeboden in aanwezigheid van haar familie, ocmw-raadsleden en inwoners van het rusthuis. Buiten wat problemen met haar gehoor gaat het nog uitstekend met Maria. Haar motto om oud te worden? Wees content met alles dat ge krijgt en hebt! Een mooie raad van een chique madam met heel wat levenswijsheid!
Gisterenavond ben ik samen met Leon Pierco en Luc Piot naar een Congoleas benefiet diner geweest. Organisatoren waren Bana Leuven en het Afrikaans filmfestival. Opbrengsten gaan naar het ontwikkelingsproject Salisa. Na het diner was er ook een optreden van een Congoles-Belgische artiest en een filmvoorstelling Cemetery State van Filip De Boeck gepland. Jammer genoeg kon ik daar niet bij zijn aangezien ik regiobestuur van Open Vld had op het zelfde moment. Het was echter zeker leuk om eens niet-alledaags lekker eten te proeven en te genieten van leuk gezelschap en een leuke sfeer in de avondzon.
De lentemaanden zijn de momenten dat vele Open Vld -afdelingen een kaas- en wijnavond organiseren. Vandaag was het aan de afdeling Open Vld Tervuren. Naar deze ga ik altijd graag terug omdat ze er de lekkerste kaas hebben die ik ooit al at : een geitenkaas met bieslook. Zalig! Bedankt ook aan de mensen van Huldenberg om mij een plaatsje aan hun tafel te gunnen. We hebben weer even kunnen bij babbelen. Een goed einde van een zonnige dag dus! Morgen ga ik samen met Luc Piot naar de lentebrunch van de serviceflats Ruelenspark in Heverlee en naar een wijnbeurs in de business seats van OHL.
Vandaag, na een een lange nacht en een paar uurtjes slaap, met moeite uit mijn bedje gekropen om naar de brunch van Jong Vld Herent te gaan. Leuk om in het zonnetje iets te eten en bij te praten met politieke collega's en kennisen.
De afgelopen maand heb ik samen met vrienden enkele keren een leuke tijd gehad in de Rodins op de Oude Markt. 5 juni ging ik met Leen, neefje Joeri en Christine iets eten in de Rodins. Diezelfde dag werd het 5jarig bestaan van het restaurant-café gevierd. 
