De stad Leuven kwam de laatste tijd regelmatig op een niet echt positieve manier in het nieuws als het over wonen ging: gebouwen met een lange geschiedenis die nog steeds niet beschermd zijn en hierdoor het risico lopen gesloopt te worden en zes maal meer krotten op vier jaar tijd. Sabine Bovend’aerde, OCMW-raadslid voor Open Vld Leuven en Hans Bracquené, Fractieleider Open Vld in de Leuvense Gemeenteraad namen er de beleidsnota 2007 – 2012 van het stadsbestuur bij en stelden vast dat de beloften die in het plan op vlak van wonen werden gedaan tot nu toe ook meer mooie woorden dan daden blijken te zijn.

Bij het begin van de legislatuur in 2007 schoof het stadsbestuur van Leuven volgende belangrijke prioriteiten naar voor op vlak van huisvesting: 1000 nieuwe betaalbare kavels en woningen waaronder 450 bestemd voor sociaal wonen, de oprichting van een woonloket en een betere bewonersbegeleiding door meer en betere samenwerking met de andere betrokken partijen op vlak van het woonbeleid waaronder het OCMW, CAW en de sociale huisvestingsmaatschappijen en duidelijke werk- en taakafspraken.

Open Vld en Bovend’aerde stellen dat geen enkele van deze drie beloften werd waargemaakt.
“ Het OCMW van Leuven heeft verleden maand beslist om een extra medewerker aan te werven om het team wonen te versterken. De praktijk wijst immers uit dat steeds meer mensen hun huur niet meer kunnen betalen en zelfs geconfronteerd worden met een uitzettingsbevel. Om dergelijke zaken te beter te voorkomen en op te vangen zou een samenwerking met de andere betrokkenen op vlak van woonbeleid inderdaad een stap in de goede richting zijn maar als OCMW-raadslid heb ik de indruk dat iedereen nog steeds binnen zijn eigen taakomschrijving werkt en niet verder kijkt dan zijn neus lang is. Dossiers worden nog steeds individueel behandeld, van algemene conclusies en adviezen voor een globaal huisvestingsbeleid is er geen sprake.”
*Ook de oprichting van een woonloket waar mensen terecht kunnen met al hun vragen over wonen in Leuven is nog steeds niet gerealiseerd. Het werd nochtans naar voren geschoven als een actiepunt dat bij de verhuis naar het nieuwe stadskantoor geïmplementeerd kon worden.
*Op vlak van het voorzien van 1000 nieuwe betaalbare kavels en woningen waaronder 400 bestemd voor sociaal wonen scoort de stad nog het slechtste. Van nieuwe kavels en woningen is zo goed als geen sprake en de renovaties die het stadsbestuur en de sociale huisvestingsmaatschappijen hebben voorzien tijdens deze legislatuur lopen enorme vertragingen op. Hans Bracquené: “Het stadsbestuur zal wel zeggen dat de vertraging in veel projecten is ontstaan door de klachten van buurtbewoners of de langzame administratie van de Vlaamse overheid, het is in Leuven altijd de schuld van de anderen, maar elke gemeente moet realistisch genoeg zijn om dit te kunnen voorzien in haar planning. Het komt er gewoon op neer dat het stadbestuur mooie beloften gemaakt heeft en nu haar woorden niet in daden kan omzetten. “
“Gevolg van deze mooie beloften is wel dat Leuven een enorme aantrekkingskracht heeft op mensen die denken dat ze in Leuven een betaalbare of sociale woning gaan vinden. De wachtlijsten voor een sociale woning in Leuven zijn ook nog nooit zo lang geweest. Mensen die ingeschreven zijn in 2004 komen nu pas in aanmerking voor een woning. Zeven jaar zijn zij dus al aan het wachten.”

De twee Open Vld-raadsleden vragen dat resoluut de kaart van samenwerking met de privé-sector wordt getrokken. Na jaren aanmodderen kan men niet om de vaststelling heen dat de successen in het beschikbaar stellen van betaalbare woningen daar worden geboekt waar dat in nauwe samenspraak met de privé-sector gebeurt, zoals in de Centrale Werkplaatsen. Reeds bij de bespreking van de Beleidsverklaring in 2001 vroeg de liberale fractie daarom.

De SP.a volgt dat maar schoorvoetend maar kan niets anders dan toegeven dat dit de meest efficiënte en realistische weg is. Zij neemt nu zelfs het oude standpunt van de Open Vld over dat huursubsidies een krachtig middel zijn om de noden op de woningmarkt weg te werken. Ook dat mogen ze wel eens in daden gaan omzetten.

Bovend’aerde en Bracquené hopen dat het stadsbestuur haar conclusies trekt en dat er in de toekomst enkel realistische beloften worden gemaakt. “Leuven moet daarenboven ook niet heiliger zijn dan de paus. Onze stad voorziet al meer sociale woningen dan eigenlijk vereist is (8 % tov de vereiste Vlaamse norm van 5 %). In een stad die zo dicht bevolkt is en waar steeds meer jonge gezinnen uit wegtrekken omdat de woningen niet meer betaalbaar zijn, is het nodig dat er een globaal woonbeleid wordt uitgewerkt en wordt ingezet op een goede mix”.