De fietstocht van gisteren volstond voor ons om een beeld te krijgen van downtown Vancouver, en vandaag stond een bezoekje aan de groene rand op het programma. Dan zijn de mogelijkheden: een te dure rit op de kabelbaan naar Grouse Mountain waar ze dan boven op de berg ter compensatie allerlei gekke shows opvoeren, een te duur ticket voor de erg toeristische Capilano suspension bridge, een bezoekje aan Cypress Provincial Park waar helder weer een must is, of het minder toeristische Lynn Canyon Park als gratis alternatief. Op zijn Hollands kozen we het laatste, en dat bleek een heel erg goede keuze te zijn. En daar hadden ze ook zo'n suspension bridge die voor hoogtevrees-lijders al te hoog, te wiebelend en te lang was om gezellig te zijn, geen nood aan nog meer van dat spektakel.
Het park zelf gaf ons een tropisch regenwoud gevoel. Weet wel dat wij beiden nog nooit het regenwoud hebben gezien, maar gevoelens hebben geen ogen. Redelijk wat klim- en klauterwerk, maar in ruil wel een picknick with a view en een goeie halve dag rust en natuur op 15 minuten van een miljoenenstad.
Na de middag hadden we het wel gehad met het avonturierswerk - de beren hebben nu al schrik voor onze zin voor avontuur - en onder een stralende zon kozen we voor een namiddagje aan het strand. Moet kunnen en we hadden het verdiend want onze vriend Jet Lag reist nog steeds mee. s'Avonds zijn we gaan eten bij Jerommeke de Griek en die moet populair zijn, want bij ons vertrek stond er wel 20 man op de stoep aan te schuiven. Echte toeristen houden van wachten in de rij, beroepsmisvorming. Als afsluiter gingen we - weinig origineel maar wel de moeite waard op een mooie avond - naar Sunset Beach voor de sunset.
Morgenvroeg verlaten we Vancouver en zo ook onze BzB ( Bed zonder Breakfast) waar we de uitbaters nooit hebben gezien. Sleutels in de brievenbus, en mailen en dat soort virtuele dingen. Helaas niet te betalen met virtueel geld overigens...
Zoals wel vaker begon de dag met een nacht, maar ik lag om 3u 's ochtends al klaar wakker, terwijl Saar die die negen gratis uren gisteren reeds al slapend had doorgebracht, ook nu weer rustig bleef slapen. De wereld kan soms gruwelijk oneerlijk zijn.
We waren al vroeg op pad in een verder erg desolate stad op dat uur, en bij de plaatselijke Starbucks - een echte plaag in Vancouver overigens - was Saar getuige van een dubbele diefstal op onze nuchtere maag. De winkelbediende had echter geen zin om de dief achterna te zitten, en wij ook niet. Zo gaat dat in een grootstad.
Het idee van de dag was om Vancouver per fiets te verkennen, en toevallig was dat een vrij briljant idee. Niet zo origineel want velen doen het, maar toch briljant. Vancouver nodigt uit om te fietsen met het vele groen en fietspaden waar die vervelende voetgangers niet welkom zijn (maar niet-bellende mede-fietsers je het leven dan toch zuur maken - altijd iets om over te klagen die Belgen). Bovendien zijn wij niet zo'n stadsmensen, dan is een fietsverkenning efficiënt én leuk.
De leukste momenten waren voor ons de pestende kraai die een wasbeer uit zijn boom probeerde te verjagen, de groezeligheid van de publieke markt op Granville Island, de charme van het fotograferen van onze eerste eekhoorns - dezelfde beesten die we binnen enkele weken beu gezien zullen zijn en vooral de prachtige fietsomgeving in Stanley Park, met zelfs een stevige zon erbij in de namiddag. Minder leuk was de Rus die spontaan mondharmonica begon te spelen voor ons, de Duitser die ons alles over Victoria Day wilde vertellen, en de vele andere rare mensen die in deze stad rondlopen. Een vreemd fenomeen: een goed georganiseerde stad, heel proper ook, en toch opvallend veel rare - op het ambetante af - mensen. Een tang op een varken.
Vandaag telde onze dag 33 uur. Handig trucje voor wie ooit in tijdnood zit: reis naar het Westen, dan reis je letterlijk met de tijd mee. Saar heeft onderweg veel geslapen, ik geen minuut. Als het vannacht het omgekeerde is, zal snel duidelijk worden wie van ons twee al het meest Canadees is.
De meevallers van de dag: Saar - die geen pilotenbloed stromen heeft - heeft de vluchten erg vlot overleefd, onze huurauto ziet er nog splinternieuw uit (en is dat ook op 2000 km na), en in Vancouver loopt iedereen om 8u 's avonds ook nog in korte broek rond, hoezo slecht weer?
De foto van de dag is er eentje uit het vliegtuig, want Groenland is mooi! En hier op naar een anderhalve nacht na deze anderhalve dag. Morgen begint het echt, al beschouwen we Vancouver als een opwarmertje...
Nu de Belgische zon zijn intrede doet, zoeken wij de Noord-Amerikaanse regen op. Vancouver lijkt nog mee te vallen, maar het 10-daagse weerbericht voor Yellowstone geeft vooral veel regen met hier en daar een verdwaalde 'slechts' bewolkte dag. Gelukkig is missen menselijk en zijn weermannen en -vrouwen ook mensen. Gingen we het overigens niet niet toelaten dat het weer ons humeur zou bepalen?
Het laatste avondmaal werd een laatste Belgische friet, en zo ook meteen een goed excuus om het opladen van een foto uit te testen.
Als alles goed gaat, schakelen we vanaf nu over op Canadese tijd. Een avond-bericht voor ons is dan een volgende-ochtend-bericht voor België. En ondertussen: vier dikke duimen vanuit de lucht voor Standard. Dat het mirakel moge geschieden...
Nog 7 dagen en we zijn onderweg naar West-Canada. West-Canada én een vleugje Amerika dat ik steeds vergeet, want ook Yellowstone staat op het programma. Sorry vleugje Amerika.
Omdat men nooit te oud is om iets nieuws te doen (of omdat men steeds meer vergeet door ouder te worden), word ik blogger. Tijdelijk en beperkt althans. Want goeie communicatie is korte communicatie. Eén bericht per dag, één foto per dag. Als de omstandigheden het toelaten. En als ik zin heb. Of als Saar zin heeft.
De bedoeling is niet zozeer om van A tot Z te vertellen wat we zien op een dag, wel om onze beleving vast te houden. Over kleine verhalen en grote beren dus. Wie wil, mag mee lezen, ja zelfs reageren.
In grote lijnen ziet de reisroute er als volgt uit: Vancouver - Grand Teton (USA) - Yellowstone (USA) - Glacier (USA) - Banff - Yoho - Jasper - Wells Gray - Vancouver. Wij denken er bijna klaar voor te zijn, enkel nog leren schakelen met een ottomatiek, kiezen tussen het berenfluitje of de berenspray als ultiem verdedigingsmiddel en met dank aan de heer Fahrenheit instuderen hoe men aan de overkant van de grote plas temperatuur meet. Kleine problemen dus voor mensen die straks oog in oog komen te staan met beren!
