Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
We zijn al een weekje terug van Frankrijk en de Trail van Gruissan is al twee weken voorbij. Ik heb me wel maar gewaagd aan 23km en niet de 50km zoals Michael. Toch was het voor mij al een hele belevenis. Wij vertrokken om 7u45 samen met de opkomende zon. Het beloofde een loop te worden om te genieten en niet voor een tijd te lopen. Dat besefte ik al vanaf de eerste berg die echt recht omhoog ging. Iedereen ging dan ook al wandelend naar boven. Ik had me voorgenomen om me niet dood te lopen en heb dan ook een rustig tempo aangehouden. Ook omdat ik niet wist wat er komen ging. Het grappige was wel dat het soms aanschuiven was om een berg op te lopen of af te dalen. Ik zelf was ook voorzichtig, omdat ik geen zin had om van een berg te rollen. Ik was er wel gerust op, omdat er tussen veel verschillende punten mensen stonden van het rode kruis van Frankrijk. En dit was nodig, want af en toe zag je wel iemand die verzorging nodig had. En na de valpartijen van tijdens de trainingen moest ik het in Gruissan toch ook doen. Bij het naar beneden lopen ging ik op mijn knieën dat was wel even pijnlijk, maar ik ben toch kunnen blijven lopen. Al voelde ik het wel een beetje. Boven op de berg stond er wel een koud windje... maar in de zon was dan weer zalig. Om even ook een verduidelijking van het parcour te geven, stond ik soms even te twijfelen hoe ik in godsnaam ergens op moest dus dat was echt klimmen en klouteren. Ook hadden we bij een afdaling de hulp van een touw nodig. Na 23km ben ik aangekomen in 2u58m42s. Echt genoten van het uitzicht en de ervaringen tijdens zo'n trail. Zeker voor herhaling vatbaar!
Na aankomst snel mij omgekleed om samen met mijn schoonmoeder naar het punt te wandelen waar mijn schoonvader was blijven wachten. Zo konden we Michael nog even aanmoedigen. Amai daar stond wel een famous windje vooral aan de dijk bij de aankomst. Hoe Michael het heeft gedaan heb je bij het vorig blogje kunnen lezen.
Wat Michael nog niet had vermeld was de schitterende organisatie. Aan elk punt waar je maar iets of wat verkeerd kon lopen stond iemand van de organisatie. Ook boven op de berg en in weer en wind. Ook op verschillende punten stond het rode kruis. Echt chapeau, hier in België kunnen ze nog iets leren.
Twee dagen rust nadien was wel nodig , want amai ik was echt wel stijf ik voelde elk spiertje in mijn lichaam. Rugspieren, buikspieren, de boven benen enz. De eerste trainingen gingen dan ook heel rustig. Woensdag (17/2) heb ik heel rustig 40 minuutjes gelopen, donderdags was ik dan voor een uur en 20 minuten vertrokken rond het meer van Gruissan. Ook bij een opkomend zonnetje.
En wat hebben we nog tijdens onze vakantie. Maandag zijn we naar "Grottes de Clamouse" geweest. Daar hebben we een privé rondleiding gehad. Dinsdag zijn we een dagje naar "Montpellier" gegaan. Dat was nogal een regenachtig dagje. Woensdag zijn we naar "Carcassone" en "Peyrepertuse". Twee mooie kastelen. En vooral peyrepertuse was echt wel de moeite. Donderdag zijn Michael en ik er op ons tweetjes uitgetrokken en hebben we verschillende stadjes bezocht. O.a. bouzigues waar we lekkere oesters hebben gegeten, Séte, Agde ... Een korte maar fijne vakantie
Onze batterijen zijn nu opgeladen om te starten aan onze verbouwingen.... Vandaag alles wat we konden missen van de keuken in dozen gestopt en naar de kelder gedaan. We zullen hier even terug back to basics moeten, want binnen een week beginnen de afbraakwerken en zitten we zonder keuken en badkamer Mja dat heeft ook wel iets, hé!
Ja volgende week staat Michael nog aan de start van Stein. Dus kom zeker nog een kijkje nemen op dit blogje!
Net een goed uurtje geleden aangekomen vanuit frankrijk, ik heb er een ritje van weeral bijna 1200km opzitten. De drang om verslag uit te brengen was echter te groot om nog tot morgen te wachten. Zelfs nu bijna een week na de wedstrijd komen nog altijd positieve eomties op als ik terug denk aan de wedstrijd. Ik zal echter beginnen bij het begin.....
Vorige week zaterdag waren we om 4uur 's ochtends richting Narbonne vertrokken, een rit van 1200km. Die verliep verrassend vlot, vijr weinig hinder of verkeersproblemen onderweg. Alleen iets voor Lyon een beetje oponthoud gehad. We hadden het onszelf erger voor gesteld, vooral met de uittocht richting sneeuwgebieden en natuurlijk het winterse weer van vorig weekend. Daar dachten we dus aan te ontsnappen door naar het Zuiden te trekken. Alleen bleef het verdomd lang wit op weg naar de zon, tot een stuk voorbij Valence waren de landschappen nog goed bedekt met een laagje sneeuw. Vanaf de splitsing Marseille/Montpellier begon het toch wat te beteren en uiteindelijk als we Montpellier naderden dan was de sneeuw zo goed als weg. Het was echter nog goed koud met een zeer gure Noorden wind. We hadden zo goed doorgereden dat we zelf nog op tijd waren om onze startnummers te kunnen afhalen. Dus direct van de autostrade richting exposititiehal in Gruissan gereden. Het was er al ferm durk, met een heuse loop/trail-beurs die aan de inschrijving verbonden was. Verschillende andere wedstrijden hadden er hun standje en ook enkele standjes van sponsoren met loopartikelen. Zeer interessant allemaal. Eens we ons nummer hadden trokken we naar Narbonne-plage, naar ons appartementje om de nacht te gaan doorbrengen. Daar aangekomen bleek het echter enorm koud te zijn en het was echt behelpen om een zomerflatje met enkele elektricsche vuurtjes warm te krijgen. Het kwik buiten was ondertussen al serieus onder nul gedaald en het was daar allemaal niet echt op voorzien. Het kwam zelfs zo ver dat we gewoon het fornuis als verwarming hebben gebruikt in combinatie met de vuurtjes van de living. Het beloofde echter nog altijd een koude nacht te worden, want zo'n fornuis kan je niet onbewaakt oplaten staan. Toch zeker niet de hele nacht door.
Zondag morgen al vroeg uit de veren, de klok sloeg 6 uur. Al bij al viel de kou die nacht mee voor ons, bij mij en Carmen in de kamer stond namelijk een redelijk zwaar vuurtje dat de kou goed uit onze kamer kon houden. Bij gevolg vrij goed kunnen rusten. Ja, rusten, want zo de eerste nacht in een vreemd bed slaap ik toch nooit echt goed. Neem daar nog eens de opwinding bij die ik had voor de komende dag en je snapt wel dat ik zowat elk uur van de nacht gezien heb. M'n ouders, die in de living geslapen hadden, die troffen het minder. Ze werden al snotterend en niezend wakker. Dat werd dan wel allemaal weggespoeld met een stevig ontbijt, du café, du pain, du fromage, etc.
In Gruissan kwamen we die morgen zuim op tijd aan, iets na zeven goed op tijd voor de controle. Bleek er echter geen echte controle te zijn, dus waren we ietsjes te vroeg. Carmen zou starten op 7u45 en ik moest daarna nog een half uurtje wachten voor ik om 8u15 van start zou mogen gaan. Als je van binnen uit naar buiten keek beloofde het een heel mooie dag te worden. Het zonnetje kwam mooi op, maar enkele kleine sluiertjes wolken aan de staal blauwe hemel en veel volk. Ik denk dat er voor de drie afstanden ruim 1000 deelnemers waren, misschien wel bijna 1500. Vergeleken met trails van bij ons is dat een enorme massa. Nadat ik Carmen voor haar onderneming van 23km had uitgewuifd stond ik zelf aan de start. Van een top 30 plaats zoals ik me had voorgesteld uit eerdere uitslaglijsten van de wedstrijd moest ik niet echt meer op hopen. De Wedstrijd maakt immers vanaf dit jaar deel uit van het Franse Nationale Trailtour kampioenschap en bijgevolg stonden er heel wat scherpe, ervaren en getrainde trailrunners naast me. Ik zou m'n vel echter duur verkopen! Dan starte er een dramatisch muziekje à la Carmina Burana, maar dat was het niet.... en toen paf !!! en we waren vertrokken. De eersten snelden er al snel vandoor, ik had me voorgesteld dat de meesten behoudend zouden vertrekken maar niet dus. Ik zelf hield er een goed tempo op na maar ging mezelf niet vergalloperen, ik had geleerd uit m'n eerste trail in Birkenfeld. De eerste kilometers bleken vlak, maar na zo'n 3km kwam de eerste helling, al direct een serieuze kuitenbijter. Onverstandig om hier helemaal naar boven te lopen, dus ben ik na drie kwart helling beginnen stappen. Toch daalde de hartslag niet, zo stijl en hoog was dit laatste stuk. Ik had echter al veel van die snelvertrekkers al terug bijgebeend. Van boven kregen we al direct een super mooi uitzicht over Gruissan en z'n meer. Magnifique comme on dit en français! Vanaf daar wordt de wedstrijd een grote waas van verukking voor me. Ik kan me niet goed meer herinneren waar wat gebeurde of waar en wanneer ik bepaalde dingen mee maakte. Dus zal ik maar enkele dingen op noemen. Vooral de toeschouwers onderweg en de vrijwilligers herinner ik me nog levendig, prachtig hoe ze vol bewondering iedere deelnemer aanmoedingden. Ik verschoot ervan hoeveel volk de moeite had gedaan om zich door de wildernis van La Clappe te worstelen om ons stelletje gekken te zien afzien. Natuurlijk kregen we verder in de race ook nog verschillende adembenemende vergezichten te zien en kwamen we ontelbare mooie kleine plekjes tegen. Te veel om op te noemen eigenlijk, maar ga er toch eentje vermelden. Na zo'n 15 à 20 kilometers te hebben gelopen kwam ik uit het bos gelopen en bevond ik me in een klein dalletje op een klein veldje met wijnranken. De zon scheen er volop en er was geen ziertje wind, ik had zowaar zin om even te stoppen voor een pic-nic. Ik zag me al een romantisch etentje hebben samen met mijn toekomstige op een rood geblokt dekentje met een lekker glaasje wijn, wat brood en een heerlijk stukje kaas.... hmmmm.... Even wegdromen tijdens het afzien, puur genieten. Wat ook geniet was waren de vele mooie afdalingen, vooral de single-tracks dan. Het was wel telkens opletten want als je je bocht wat verkeerd inschatte kon je direct de prikkers in vliegen. Die dorre vegetatie was niet bepaald een ideaal vangnet. Gelukkig ben ik daarvan gespaard gebleven. Wat deze trail ook nog extra zwaar maakte was de sterke Mistalwind die er stond op de open plekken. Vooral rond het meer op op de heuvel toppen had je er last van, zo erg zelfs dat m'n hartslag gemakkelijk 10 à 15 slagen hoger ging als ik hem op kop kreeg. Een groot deel van dit eerste stuk heb ik in groepjes meegependeld, geprofiteerd van hun ervaring en zo m'n tempo en enthousiasme wat gedrukt. Het is immers verleidelijk om je door het parcours te laten mee voeren naa een (te) hoog tempo. Vooral op de leuke stukken single-trail viel het me moeilijk om me in te tomen. Ik zou echter m'n krachten nog goed kunnen gebruiken in de laatste kilometers dus rustig aan.
Aan de eerste verzorging kwam ik goed aan, deze was op de 33km. Totdan moesten we onszelf voorzien van provisie en drank, allemaal meegetorst op onze rug. De traditionele sandwiches met honing waren weer van de partij hoor, het bijbehorend sapje van den aldi en wat water, wat meer kan een ultraloper wensen. Juist na de controle stonden m'n supporters dan opgesteld, met een fier wapperende Beligische vlag. Carmen zag er al vrij goed hersteld uit, vrij fris, dat was toch het gedacht dat bij me opkwam toen. Wat leuke aanmoedigingen en ik kon me opmaken voor het moeilijkste deel van de race. Eerst nog een lus van een 4 tal kilometer boven het meer waarna ik Carmen en m'n moeder onverwacht, maar zeker niet ongewenst, nog een keertje tegen kwam. Daarna de laaste lust ten Westen van het meer. Hier speelde de hardnekkige wind (60à80km/h) regelmatig in het nadeel en dat maakte het extra zwaar. Bijna aan de 40km besloot ik m'n joker in te zetten. Ik heb namelijk een nieuw drankje leren kennen dat goed uitkomt als sportvoeding voor onder weg. Het is eigenlijk dieetvoeding en je kan het alleen bij de apotheek krijgen. Nutriciona af zoiets noemt het, een flesje van 200ml met 350 kcal, een hoop proteïnen, vitaminen, mineralen en een aanzienlijke hoeveelheid koolhydraten. Als dat geen boost zou geven! Ik begon me dan te focussen op de volgende controle, maar die bleef wat lang weg.Ik had ze rond de 41km verwacht en ze kwam pas na 44km. Eens daar voorbij moest ik me niet meer inhouden en heb ik geprobeerd hier nog een stark tempo te lopen. Hier haalde ik nog wel een aantal deelnemers in, vooral op de stukken bergop. Daar bleef ik immers nog steeds lopen, waar de anderen steeds meer begonne te wandelen. Helemaal op het eind kreeg ik dan een vrouw in zicht. Ik dacht van haar bij te halen en samen uit te lopen. Dat bleek echter makkelijk gezegd dan gedaan. Bij de laatste afdaling viel ze namelijk als een steen naar benenden, zo snel en soepel ging ze daar. Dus liet ik haar maar gaan, ik wou geen risico's pakken. Je zit zo ver in de wedstrijd echt niet meer fris en om dan alles te geven op zo'n technisch stuk, dat was het me niet waard. Beneden op het stuk langs het oude dorpsgedeelt en het meer viel ze echter stil, hier beukte de wind genadeloos op ons in. Ik had nog genoeg over om tot bij haar te geraken, even dacht ik eraan galant te zijn, maar ik wou absoluut onder de 5u10min eindigen en daarvoor moest ik haar achterlaten. Bij deze mijn excuses, sorry... Juist voor de rode loper stonden m'n supporters weer in vol ornaat aanmoedigingen te schreeuwen en dan enkele meters later kwam ik over de meet. Als eerste ....... Belg en als 82ste van de 357 deelnemers in totaal. M'n eindtijd was 5u08m58s, een gemiddelde van 9,71km/h op een parcours van 50km met 1320 hoogtemeters zonder echt over de schreef te zijn geweest.
Nu een klein weekje achteraf ondervind ik nog maar weinig hinder van m'n avontuur. De stijfheid is weg, de pijnlijke gewrichten waren ook snel verdwenen en heb geen last gehad van ontstekingen. Alleen zware benen tijdens de trainingen, maar dat is niet meer dan normaal. Als de twee volgende weken normaal verlopen dan ben ik in topvorm voor Stein, of mag ik dat niet zeggen. Kan immers ongeluk brengen hé
Carmen had er ook enorm van genoten en haar verslag volgt na het weekend, dus kom zeker nog eens terug piepen in de loop van volgende week!
%%%FOTO1%%% Vannacht is het zover, dan vertrekken we richting Zuiden. Of het ook richting zon en warmte is betwijfel ik ten zeerste. Op de webcams van de autostrades onderweg valt er sneeuw te zien tot voorbij Avignon, dus hopen dat de weg vrij goed geruimd is. Anders wordt het al een ultra voor de daadwerkelijke wedstrijd zondag. We hopen er zo'n 14 uur over te doen en dat is al niet minnetjes, zeker als je de dag erna om ongeveer 6 uur al terug uit je bedje moet voor een toch wel serieuze tocht.
Nu de conditie gaat nog steeds in stijgende lijn, afgelopen week zeer goed kunnen blijven trainen ondanks het hoge volume. 7 dagen op rij zonder rustdag, een eerste keer voor mij, alles samen zo'n 108km. Ik had meer problemen verwacht maar dingen zoals pijn aan de schenen of stramme spieren bleven echter uit. Ben er echter niet rauwig om. Aangezien ik niet heb afgebouwd naar deze wedsrijd toe verwacht ik ook geen super prestatie, de kilometers in m'n benen gaan te hard doorwegen naar het einde toe. Ik weet dus ook bijgevolg niet goed wat te verwachten op dat vlak. We krijgen 47km met 1300 hoogtemeters voorgeschoteld, veel korte hellingen en vrij stijl, niet al te gemakkelijke ondergrond, een rugzak op de rug van zo'n kleine 5kg, enz. Dus schat ik m'n eindtijd zo om en bij de 5uur, maar dat kan echter wel wat uitlopen denk ik. Veel sneller ga ik in ieder geval niet zijn denk ik, hoewel m'n vader wel hoopt op een goede eind klassering. Ik heb hem proberen wijs maken dat ik deze race vooral doe om ervaring op trail gebied op te doen en om kilometers te maken voor Stein, maar toch stelt hij altijd hoge verwachtingen. Dit zou de afsluiter moeten zijn van m'n voorbereiding voor de 6uur, als we dit nu nog zonder kleerscheuren kunnen afwerken dan ziet het er erg goed uit voor ginder. Daarover zal ik in de komende blogjes echter nog genoeg m'n ambities laten blijken, nu eerst de Gruissan Phoebus Trail!
Voor Carmen zie ik dit weekend ook wel een knappe prestatie uit de bus vallen. Zij gaat voor een verkorte uitgave van de wedstrijd, namelijk de 23km waarin ook 630 hoogtemeters verwerkt zitten. Zeker ook niet te onderschatten. Naar wat ik van haar trainingen de laaste weken heb gezien en rekening houdend met haar knappe prestatie in Lier acht ik voor haar toch een tijd mogelijk tussen 2u30m en 2u45m. Hangt echter allemaal een beetje af van hoe technisch het parcours is. Van de hellingen heeft zo zo geen schrik, maar als de afdalingen wat moeilijk zijn kan ze wel eens wat tijd verliezen. Daar is ze spijtig genoeg nog niet zo zelfzeker in, maar naarmate de ervaring erbij komt zal de durf daarvoor ook wel groeien.
Verder staan er nog enkele plezante uitstapjes op het programma. M'n vader kijkt vooral uit naar Carcasonne, een oude vestingsstad van de Kartharen met een volledig bewaard gebleven oud stadsgedeelte. Echt indrukwekkend. Ook een bezoekje aan Montpellier staat op het lijstje, vooral wat kuieren in de winkelstraatjes en op de mediterraanse boulevards. Misschien wel een tramritje, een beetje stage volgen in het buitenland. Misschien kan ik m'n reisje zo nog aftrekken van de belastingen als doende een werkbezoek. Ook gaan we proberen eens langs te gaan aan de Gorges d'Héric en de Grottes de Clamouse, dit echter als we wat herstelt zijn van onze inspanningen van de race, want hier zullen we toch ook enkele kilometertjes wandelen. Tenslotte hopen we ook nog in Nîmes te geraken, dit zou ik echter alleen met Carmen willen doen om zo toch nog een klein romatisch dagje valentijn te kunnen vieren. Vooral het amphitheater interesseert me daar, maar ook het oude historische centrum lijkt me heel gezellig om door te slenteren. Jullie zien het, het wordt weer geen reisje om uit te rusten, zoals gewoonlijk.
Jaja, de titel van mijn berichtje kan veel betekenen Nja het heeft te maken met het feit dat ik vorige week twee keer de grond van dichtbij heb gezien tijdens een training. Afgelopen week werden de training ferm opgedreven. Hierbij een overzichtje van de loopweek:
1/02/2010
9,1
Brooks
1:00:00
9,100
06:36
2/02/2010
3/02/2010
14,7
Schoenen 3
1:40:00
8,820
06:48
4/02/2010
12,3
Schoenen 3
1:20:00
9,225
06:30
5/02/2010
6/02/2010
24
Schoenen 3
2:30:00
9,600
06:15
7/02/2010
9,1
Salomon
1:00:00
9,100
06:36
De training van woensdag richting averbode was nogal pijnlijk voor mij. Ik was nog maar 20 minuten weg en week wat van de harde weg af en kwam even met één voet in het gras, slaag ik die een beetje om en *** bonk *** de grond op met de knieën. Een kapotte broek, nadien bleek ook dat mijn knie schoon geschaafd is. Zaterdag trokken we naar de Beeltjes waar ik een mooie 24 km heb gedaan. Zondag in Averbode gelopen, waar ik de heuvels van het bos daar heb getrotseerd. Een goeie 9km. Maar had wel een vaste start genomen... nog geen 50 meter weg en ***pats*** de grond op, plat op mijn buik. Al goed zonder veel schade
Vorige vrijdag hadden we nog iets leuks gedaan. Michael en ik hebben een inspanningtest laten doen bij Dr. Luc Janssens in Somedi te Heist - op - den - berg. Een test op de fiets en een echo van ons hart. EEEEnnn we zijn goedgekeurd en mogen verder doen En ik heb langer gefietst dan Michael Enkel Michael heeft wa ritmestoornisjes, maar niets om zich zorgen om te maken.
En het is bijna zover..... kort reisje naar Narbonne, met als hoogtepunt zondag: Gruissan phoebus Trail! Ik ben eens benieuwd....
Zoals beloofd nu dan een uitgebreider verslagje over m'n dubbeldekker. Zaterdag dus begonnen met een 42km in Olen. Ik had deze wandeling vorig jaar ook al eens volledig gedaan, toen ook in voorbereiding op Stein, en vond het nu dus ook goed passen. Ook was het landschap deze keer helemaal anders, vorige keer was er immers geen sneeuwtapijt. Eerst was ik er niet zo blij mee, maar nu achteraf baal ik er toch niet meer om. Ik heb er zelfs van genoten. Olen is nu niet direct een heuvelachtig gebied en bij gevolg niet veel hoogtemeters gemaakt, maar maakte het de sneeuw en de modder veel van goed. Het was toch vrij lastig met momenten, geregeld natte voetjes gehad. Gelukkig heb ik m'n trails en die zijn daar op voorzien, na een 10 minuutjes voel je al niet meer dat ze nat zijn. De organisatie was ook dik in orde, goede bepijling, mooie omloop, verzorgde controleposten, gratis drankje, gratis bloemetjes.... Dat allemaal voor 0,75cent per persoon, lachwekkend weinig niet? Dan nog bj aankomst een vers soepje genomen voor 1,10 Euro en we konden er weer een dagje tegen. Wel een keertje verkeerd gelopen, maar was m'n eigen fout. Ik had maar niet blindelings op m'n voorliggers moeten vertrouwen.
Mijn voetafdruk die ik kwistig heb verspreid dit weekend
Vandaag het tweede luik van m'n dubbeldekker gedaan en daarvoor naar Oud-Heverlee getrokken. Dat was al iets verder rijden dan gewoonlijk maar voor zo'n parcours dan heb je al wat kilometertjes over. Vroeg uit de veren, om 6uur ging de wekker al en dan werden we 's nachts om 4u30m ook al eens gewekt door onze overbuur die op z'n deur stond te bonken. Hij was zijn sleutel vergeten.... Enfin, reden voor dat vroege ontwaken was dat we 's middags op een familiefeestje verwacht werden. Aan de inschrijving bleek al gauw dat het een mooie tocht beloofde te worden. Voor de mensen uit de buurt die "Het Zoet Water" kennen in Heverlee, die zullen ons wel verstaan. Dan vertrokken voor een tweede duurloopje door de sneeuw. De beentjes voelden lichtjes vermoeid aan en ik had wat last van eeltvorming op m'n hiel, maar buiten dat geen problemen. Het was in het begin nog vrij vlak, na een korte heuvelzone kwamen we in de vallei van de demer en die volgden we tot in S-Joris-Winge. Dan van daaruit een lus gemaakt richting Franstalig gebied om dan vanaf het controlepunt aan "De Kluis" stilletjes terug richting aankomst te trekken. Wederom een prachtige organisatie, enkel een schoonheidsfoutje met de bepijling maar daar gaan we niet over zeuren hé. Zo'n 500m voor het einde kregen we aan een kraampje de keuze uit gratis gluhwein of soep.(Ben voor het eerste gegaan) Op het einde kregen we dan ook nog een vers appeldrankje en hebben we ons zelf nog eens getrakteerd op een goed bord spek met eieren. Mooi ochtendje sportief geweest alweer.
Even een klein berichtje over vandaag, m'n eerste luik van de dubbeldekker die dit weekend op het programma staat. Gewoon even wat fotototjes posten. Goed 42,5km gelopen in 4u25min. Uitgebreid verslag volgt later, hoogstwaarschijnlijk maandag.
Michael
Vandaag was het tijd om naar Olen te gaan. Mijn planning was om 2u te lopen en daarna de rest van 30 km uit te wandelen. Ik heb 18km gelopen en dus 12km gewandeld. Door de sneeuwval had ik besloten om mijne nieuwe trailschoenen van Salamon eens te testen. Deze zijn dan ook goed bevonden. Alleen heb ik er vandaag wel een blein aan overgehouden, ik had ze voordien niet echt ingelopen waarschijnlijk daarmee de blein. Ik heb ze wel enkele keren inhuis aangehad, maar dat was dan toch niet voldoende. Morgen wandel ik 15km in Oud - Heverlee. Zoals Michael al gezegd heeft hieronder de foto's van vandaag.
Dit weekend voor de eerste keer in mn voorbereiding op Stein een dubbeldekkertje gelopen. Dus twee lange duurlopen op twee dagen om de stress van hele lange trainingen wat te verdelen, maar toch aan een aanzienlijk aantal kilometertjes te komen. Zaterdag heb ik, zoals je in het vorige berichtje van Carmen kan lezen, de natuurloop van Lier afgewerkt. Dat liep zeer vlot, het was zeer leuk nog eens een keertje daar te zijn. Het was de eerste keer deze winter, eigenlijk wel spijtig. Dus 21,1km op 1u50min afgelegd en het verdere verhaal heeft Carmen al gedaan hé. Zondag heb ik dan na lange tijd de weg nog eens gevonden naar een georganiseerde wandeling. De keuze was gevallen op eentje van 20km (eigenlijk 19,9km) in Molenstede, wat niet al te ver van bij ons thuis is. Even snel tussen de soep en de patatten zoals ze bij ons zeggen. Voor de start eens naar het parcoursplan gekeken en ik zag dat ze het grasbos niet aandeden. Dat vond ik eigenlijk wel spijtig omdat ik op een heuvelachtig parcours had gerekend. In plaats daarvan ging het richting Okselaar en Engsbergen door en langs de natuurgebieden van Schoonoven, Gerhagen en Prinsenbos. Toch weer nieuwe hoekjes leren kennen, verrassend mooi zelfs. Ook was het parcours toch nog pittiger dan ik had gedacht, in het begin was het niet zo erg dramatisch de hoogteverschillen. Gewoon lichtjes glooiend en een paar wasbordjes zoals ze op de motorcross zeggen. Dan in het laatste deel begonnen er toch al echte hellingen tussen te zitten en dit stelt me achteraf wel tevreden hoor. Eigenlijk had ik het niet direct verwacht maar het was weer een mooi omloopje en een goede training, er zat weer alles in. Hellingetjes, mooie landschappen, los zand, single tracks, enz. alleen betrekkelijk weinig echte afdalingen. Dat mag echter niet als minpunt aangehaald worden hoor, ik ben nu immers aan het muggenziften hé. Dus samen geteld was dit een dubbeldekker van 41km, niet echt enorm. Toch, volgende week staat er een grotere uitdaging te wachten. Dan ga ik Zaterdag in Olen 42km lopen en Zondag ga ik in Oud-Heverlee proberen om 30km te volbrengen. Dat is al het meer serieuzere werken daarvoor was dit weekend een mooie opwarming. Wat die scheenproblemen, waar Carmen het over had, betreft kan ik niet veel zeggen. Ik heb gewoon af en toe een zeurend gevoel aan mn rechterscheen, af en toe bij een verkeerde beweging een steekje. Het hindert voorlopig alleen niet echt tijdens het trainen dus ga ik nog niet te veel compromissen aanleggen in mn schema. Ga me er gewoon aan proberen houden.
Gisteren stond de halve marathon van Lier op het programma. Het was de eerste natuurloop waaraan we konden deelnemen. De vorige keren konden we er niet bij zijn door andere verplichtingen of andere wedstrijden kort erbij. Michael heeft meegelopen om mij te hazen en ook omdat hij precies wat last had van zijn schenen en zich niet wou forcereren. We waren op tijd opgestaan, omdat we nog eerst langs de runners gingen in Duffel. Het werd tijd voor mij om nieuwe trailschoenen aan te schaffen en dan hebben we ook ineens een nieuw paar loopschoenen erbij gekocht. Zo kan ik er weer even tegen. We waren nog vroeg in Lier dus hebben we daar nog even enkele winkels gedaan. Tegen 12u30 zijn we ons dan gaan inschrijven, hebben we onze maisbroodjes opgegeten en een iets gedronken en nog een stopje gemaakt. 13u30 vertrokken we richting de start. Ze hadden nu de start van de HM en de 10km gesplist. Dat was geen slechte zaak. Al gauw konden we van start en ik zat al snel op tempo. Ik had al snel het gevoel dat ik ging afzien Na enkele kilometers kwamen Michael en ik bij een kerel (Carl) waar we een ganse tijd hebben met samengelopen. De eerste 15km liep ik mooi vlak, maar dan kreeg ik mijn klopje... Het stuk waar je de dijk op moet lopen via het gras is altijd een moeilijk punt voor mij. Ik kreeg het echt zwaar en dan moest michael even zwijgen van mij, want werd wat lastig. (ocharme toch) Ik heb Carl ook moeten laten gaan, maar bij de laatste kilometer heb ik hem bijgehaald en voorbij gestoken Op het laatste kon ik nog moeilijk een spurtje uithalen, want was echt op... Ik ben geeindigd in 1u50m05s. Bij aankomst was ik een beetje teleurgesteld omdat ik niet onder de 1u50 zat.... Maar ik heb wel mijn PR met 5 minuten verbeterd en dat is toch ook wel ferm van mij. Ik was wel blij dat Michael erbij was, want anders had ik sneller afgehaakt denk ik. Merci sjoeke
Bijgevoegd nog enkele foto's van de start, onderweg en finish
Even een kort berichtje. Ik ben nog steeds aan het lopen en de wedstrijd in Leuven is al goed verteerd. Deze week is mijn snelheid weer de hoogte in gegaan en mijn hartslag is normaal. Ook de trainingen worden opgedreven naar 5 per week dus goed gevulde avonden en weekends.
Wat staat er nog op het programma? 23 januari HM in Lier, 14 februari trail van 23km in Gruissan, 6 maart 25km in Lier en dan 25 april de marathon in Antwerpen. Jaja, het beloofd druk te worden. Werken, lopen, verbouwen en de trouw voorbereiden en ook nog eens wat quality time met elkaar.
Binnenkort ga ik nieuwe trailschoentjes kopen. Waarschijnlijk worden het er ook van Salomon, hetzelfde merk als die van Michael. Hij is er alle sinds heel tevreden van.
Ik hou jullie op de hoogte over mijn trainingen en wedstrijden. Volgende week zal ik een verslagje maken over Lier. Ik ben benieuwd hoe ik daar ga lopen. Nieuwe PR?
De afgelopen week stond in het teken van herstel en rust na Schinnen. Het was nodig want het was een zware inspanning, maar had eerlijk gezegd meer schade verwacht. De stijfheid van de spieren is enorm goed megevallen, alleen de gewrichten en de rug blijven nog wat gevoelig. Als dat blijft verbeteren zoals de afgelopen dagen moet ik na volgende week weer de oude zijn en kan ik er weer vollop tegenaan voor de volgende uitdaging, Gruissan en vooral daarna Stein. Deze week nog niet echt veel gelopen hoor. Woensdag eerste training na de wedstrijd, 40 minuutjes loslopen (7,1km) Dan donderdag nog eens een stukje gaan loslopen, ditmaal een uurtje (10,9km) Vandaag al iets intensiever getraint, de hartslag al iets laten oplopen tot duurloop tempo, 1u20min en zo 15km afgelegd. Het was vandaag weer mooi lopen daar in de bossen in Westerlo. Ik snap niet waarom ze zich zo druk maakten bij het weerbericht. Vond het allemaal wel nogal meevallen, het heeft al erger gedaan deze winter. Het helpt natuurlijk ook als je een beetje beschutting zoekt in de bossen. Een tijdje geleden heb ik nieuwe trail-schoenen gekocht en die hebben hun nut de afgelopen weken al geod bewezen met dit weer. Deze keer eens niet voor m'n vertrouwd merk Saucony gekozen, de trailschoen die ik van hun geprobeerd heb beviel me toch niet zo goed. Nu heb ik geopteerd voor een echt trailmerk, Salomon. Het is de Salomon Speedcross 2 geworden, eigenlijk vrij toevallig. Ze hadden namelijk alleen Saucony, Brooks of Salomon in mijn maat bij de Runners in Duffel. Gelukkig ben ik er vrij content van, alleen op m'n rechter hiel blijf ik eelt/blaren ontwikkelen. Dat heb ik echter bij alle schoenen die ik koop en dat gaat er meestal uit na zo'n 100-150km inlopen. Ik zit nu aan 115km met deze schoenen, maar vandaag voelde ik het toch weer goed hoor. Het nadeel is dat ik ze niet alle trainingen kan dragen aangezien ze enkel voor onverhard bestemt zijn. Dus kan ik ze niet echt gewoon worden, ik hoop dat het er nog uitgaat en anders wordt het doorbijten. Het feit dat ze waterafstotend zijn en een heel goede grip hebben is nu echt wel een super pluspunt. De zool heeft een zeer diep profiel, eigenlijk kleine schupjes achter elkaar geplaatst. Al dikwijls in de sneeuw mee gaan lopen, nu ik zo nadenk eigenlijk bijna altijd. Als ik juist ben 105 van de 115 kilometers in de sneeuw. Ik zal in de toekomst toch altijd voor een trailmerk gaan kiezen als ik schoenen nodig heb voor moeilijk terrein.
Vandaag was het dan zo ver, ik had er al een paar weken naar uitgekeken nog eens een wedstrijdje te lopen. Natuurlijk had ik de pech dat het vannacht gesneeuwd had, waardoor ik me vannacht dan ook heb liggen drukmaken. Bijgevolg niet bijster goed geslapen, neem daarbij de korte nieuwjaarsnacht en je kan de "voorbereiding" op deze race niet echt optimaal noemen. Alé, 8u30 afgesproken met m'n ouders/supporters om vanaf de parking aan de oprit samen in een auto te stappen. Zo dus op een rustig drafje richting Schinnen gereden, wat dus niet vanzelfsprekend was in dit weer. Gelukkig was het opgehouden met sneeuwen. Eens aangekomen toch een kleine verrassing, geen sporthal of sportclub als omkleedlokaal. Gewoon lekker gezellig bij de organisator in de leefruimte. Nu wist ik dat het een kleinschalige organisatie was, maar dit was wel erg klein. Geen erg, want het enthousiasme van de medewerkers was dan ook enkele niveaus hoger dan van sommige meer populaire wedstrijden. Ik moest nog maar aan iets denken en het werd me bij wijze van spreken al aangeboden. In het begin ben je natuurlijk wat schuchter zeker als Belg tussen de Nederlanders Zoals eerder gezegd had ik geen grote ambities, maar had toch graag m'n PR gehaald en onder de 4uur gebleven. Dat zou echter niet zo simpel blijken want er zat een serieuze klim in van ik schat zo'n 30 à 40 meter hoogteverschil en dit maal 12...... We zien wel dacht ik, gewoon goed op hartslag lopen en dan zou ik me zeker niet opblazen. Dan de start, met zo'n 20 tal sportievelingen vertrokken we voor deze winterse tocht (-4°C bij aankomst). Tijdens de eerste ronden bleek al gauw dat ene gast z'n tempo te hoog lag en dat ik zou mogen strijden om de ereplaatsen met een ...... Bruggeling (Wouter). Toch wel straf dat we zo'n einde moeten rijden voor een Belgisch duel. Hij hield er een strak tempo op na, ik twijfelde in het begin om hem te laten gaan. Wat ook gebeurd in de 3e of 4e ronde, maar doordat hij telkens ruim z'n tijd nam bij de bevoorading kon ik telkens terug komen en een kleine voorsprong nemen. Bij het eten na zes ronden kon ik dan een kloofje slaan dat ik gestaag uitbouwde, waardoor ik iets ontspannen aan de echte kilometers kon beginnen. De wedstrijd begint pas echt na 40km zoals ze zeggen. De helling telkens rustig genomen om m'n beentjes niet op te blazen, de helling begon z'n tol toch te eisen. Op 9 ronden eventjes gewandeld op het steilste stuk om op m'n gemakje te eten en drinken. Deze bevoorading is namelijk de belangrijkste van de race. Door dit manoeuvre kwam onzen Bruggeling wel dichter en kwam ik terug binnen zijn bereik. Ik denk dat hij terug hoop kreeg op de tweede plaats, JaJa ik liep tweede. En eerlijk gezegd hij kwam goed terug waardoor de twijfel bij mij een beetje toesloeg. Je weet natuurlijk niet hoe goed hij nog zit hé en als hij erop en erover ging..... Juist voor het ingaan van de laatste ronde had hij me dan te stekken. Die elfde ronde moet voor hem een serieuze inspanning geweest zijn, want ik stond ook niet stil hoor. Eigenlijk tijdens de hele wedstrijd geen klop gehad. Ik merkte wel dat hij diep zat, maar ik had niet verwacht dat hij ging halt houden aan de bevoorading. Achteraf vertelde hij me dat hij krampen voelde opkomen en dat hij zeker veel moest drinken. Drinken al lopend lukt hem niet zo goed, op deze manier nam hij beter alles op. Voordeel voor mij dus anders had ik al een stuk achter hem gelegen. Dus ik geprofiteerd en een strak tempo de berg opgelopen, echt versnellen kon je het niet noemen. Dan maar hopen dat hij een beetje de moraal verloor en niet voluit zou gaan in de laatste ronde. Bij het boven komen had ik toch een mooie kloof van ik denk een goede 100m. Dat zou normaal voldoende moeten zijn om te kunnen vasthouden, maar het werd echt wel zwaar. Op het vlakke stuk boven kwam hij niet echt meer terug, ik liep denkelijk zelfs een beetje uit. Dan de afdaling goed op veilighied genomen en beneden goed uitgebold. Geen versnelling meer ik zat toch ruim onder m'n PR. Zo ontspannen mogelijk aangekomen in een tijd van ........ 3u53m21s op mijn horloge. Op dit parcours..... Super gewoon! Moet er wel bij vertellen dat ik heb nagemeten op google earth en dat het toch wat korter zou zijn. Zo om en bij een kilometerje denk ik. Dat doet echter niets af aan de prestatie, want die berg maakte ruimschoots die kilometer goed. Een tweede plaats, een goed gevoel en toffe mensen leren kennen. Wat wil je nog meer, Schinnen, een aanrader!
Bijgevoegd enkele fotootjes, ook nog respect voor mijn supporters want die hebben afgezien in die koude.
Ik zet het nieuwe jaar niet al lopend in, in tegendeel. Ik begin met twee rustdagen om fit en uitgerust aan m'n eerste wedstrijd van het jaar te kunnen beginnen. Zondag loop ik namelijk de Fat Ass Fifty van Schinnen. Ik hoop op degelijk weer, geen sneeuw en een zonnetje zou welkom zijn, want warm gaat het zeker niet worden. Ik weet eigenlijk niet goed wat te verwachten van het parcours, is het heuvelachtig? vlak? bochtig? verhard of niet? Bij gevolg weet ik niet goed welke tijd ik zou willen ambieren. Als het een normaal vrij vlak parcours is zou ik toch heel graag terug onder de 4uur duiken op die afstand. Een nieuw PR zou er dus kunnen inzitten, maar dat hangt dan natuurlijk van de omstandigheden af hé. Ik twijfel eigenlijk nog om zaterdag toch niet even wat te gaan loslopen, weet het niet goed....
Oh ja, beste wensen aan iedereen en moge het een mooi loopjaar worden!
Vandaag stond de eindejaarscorrida van Leuven op het programma. Met de sneeuw van de voorbije week was ik al blij dat we er deze nacht van waren gespaard gebleven. Toen de wekker om 7u ging, ben ik toch maar eens gaan checken of er geen verrassing lag. Rustig 2 boterhammen klaar gemaakt: ééntje met poepgelei en ééntje met honing en dat samen met een glaasje water en een kopje koffie. Mijn kleding had ik gisteren klaar genomen dus dat was ook makkelijk, want ik moest eens niet alles op het laatste bijéénzoeken zoals ik dat meestal heb. Rond 8u30 met de auto richting Herselt dorp om daar de bus richting Leuven te nemen. Rond 9u15 waren we er al. Goed op tijd. De tent gezocht om daar wat op te warmen en te wachten op mijn schoonouders. Rond 10u waren ook zij er. Tegen 10u45 naar de start. Amai was me dat al een hele meute. Toch nog wat proberen naar voor te gaan, maar al gauw bleef ik toch maar staan. Dan net voor het startsignaal nog enkele regendruppels. Ja lap, hoorde ik vele zeggen en denken. Al goed was het even snel gedaan dan dat het was begonnen. Om 11u vertrokken we dan met de hele groep. Jawadde ik stond toch niet zo goed en had het wel wat lastig om de tragere lopers voorbij te gaan. Enkele meters kon ik er echt moeilijk voorbij en dan met de eerst bocht was het even opstropping. Waarbij er ook al een valpartij naast mij was gebeurd. De man knalde tegen een paaltje, viel tegen de grond, maar krabbelde terug recht en verbeet de pijn. Chapeau voor diene mens, want voor het zelfde geld kon hij stoppen. Al gauw had ik al door dat het toch niet zo simpel hier in Leuven ging zijn met de heuvels en de kleine straatjes met bochtjes. Toch had ik er een goed tempo in. Af en toe dokken mijn supporters (mijn schoonouders en Michael) even op om mij aan te moedigen. Even lachen voor de foto en zwaaien Hups en doorgaan. Op 8 km was de groep al flink afgeslankt, want de lopers van die afstand zagen de eindstreep. Die van de 12km mochten nog een toer van 4 km doen. Ik probeerde echt nog even door te gaan. En al gauw kwamen de laatste kilometers inzicht even doorbijten en voor de laatste meters nog een goede sprint trachten te doen. Om dan echt buiten adem over de streep te gaan. Mijn tijd : 1u02m46s Ik was 70ste vrouw van de 371 vrouwelijke deelnemers en 835ste van de 1622 deelnemers. Een nieuwe PR!!!!! Na de finish kon ik moeilijk uitlopen en dat zorgde wel even voor problemen. Ook aan drinken geraken was lastig. Er was geen bevoorrading onderweg en er macheerde maar één tapkraantje water... Na heel het ladeuzeplein te hebben afgezocht, heb ik Michael eindelijk gevonden. Dan richting de auto van mijn schoonouders, want zij brachten ons terug zodat we niet met de bus moesten. Onderweg nog even gestopt om onze honger nog even te stillen. Een warme Cappucino en een lekkere Croque madame En vanavond geniet ik nog na van de leuke wedstrijd!
Carmen
Ps: hiernaast vind je nog mijn planning voor volgend jaar. Vooral het voorjaar is al goed gevuld!
Zo de laatste werkweek van het jaar zit er ook op en het was geen lachtertje met die sneeuw. De dagelijkse verplaatsing van 50km heen en weer liep niet echt vlot. Vorig weekend ook m'n zwaarste voorbereidingsweek gehad dus het viel echt wel zwaar uit. Vorig weekend zou ik normaal naar Euskirchen in Duitsland geweest zijn voor een vriendschapsloop/trail, maar dat is dus niet doorgegaan omdat ik het niet verantwoord vond om daar naartoe te rijden. Als alternatief heb ik dan gekozen om in Averbode m'n trailparcours van 3050m met 55m hoogteverschil 14 keer te gaan lopen. In Duitsland had ik er immers ook 43,5 moeten afleggen en zo bleef m'n schema toch wat gehandhaafd. Was wel een keer tof om te doen, zwaar maar leuk. Wel niet iets voor elke week, maar eenmalig is dat wel eens de moeite. De voorbije week het herstel lichtjes beginnen opmerken, dus denk ik dat ik goed zit om op 3januari in Schinnen te kunnen presteren. Over presteren gesproken, zondag is het Carmen haar toer. Ze gaat de 12km lopen in Leuven, de eindejaarscorrida. Ik verwacht van haar een tijd dicht bij het uur, ze moet dat aankunnen. Alleen zit ze in een ietwat rustigere periode qua training. Het is allemaal niet zo intensief op het moment, is ook moeilijker om veel variatie te leggen met het winteruur. Ze is nu eigenlijk een basis aan het leggen om aan haar marathon voorbereiding te beginnen. Vooral de kilometers rustig opvoeren zonder al te intense inspanningen. Zo kan ze binnen een maandje een stapje hoger schakelen en wat meer snelheid opdoen. Om dan als het 's avonds wat meer licht is de laatste kantjes bij te schaven en eind april klaar te zijn voor de Antwerp marathon. Daar naar opweg staan nog wel enkele andere hindernissen te wachten: in januari 21,1km in Lier ; februari 23km trail in Gruissan en in maart de 25km van Lier. Dus ze zal weten wat haar te doen staat.
Jaja, het was een superweekendje! Laatste afbeelding hebben we dinsdag de route Quelle des Lebens gelopen. Prachtig toertje, alleen zoals Carmen al zei super koud. Heeft wel iets lopen in de sneeuw, eigenlijk wel leuk en ooo zooo moooi
Nog aan het nagenieten van een lang weekendje Duitsland (Schwollen). Het was zeker geen weekendje om uit te slapen en uit te rusten. Zaterdag aangekomen en lekker gaan eten en zondag stond er al een serieuze loop op het programma en dat was zeker niet mals. 2 uur samen ploeteren in de sneeuw. Dat en de heuvels maakte de training extra pittig. Ik voelde het echt wel nadien in mijn beentjes. Daarna toch even rustig rond gewandeld op de Kerstmarkt in Bernkastel. Door de vermoeide beentjes de training van maandag vervangen door een wandeling. We trokken tijdens de wandeling richting Ringelkopf. Lekkere beklimmingen van rond 648m. Ook even offroad gewandelend want we waren even de pijlen kwijt en dan gaat Michael altijd de weg op eigen houtje zoeken Dinsdag vroeg uit de veren en op tijd vertrokken, want we moesten nog terug naar België. Het was bar koud en het had goed gevrozen. Dat heb ik letterlijk gevoeld toen ik tegen de grond smakte... Ik had net mijn handschoenen uitgedaan, want vond het vervelend aan mijn handen toen ik plots op de grond lag. Mijn handjes liggen nu mooi open Tussen de trainingen door hebben we nog kerstmarktjes bezocht met lekkere Glüwein en Jagerthee en ook nog ons Duitsexamen van dinsdag voorbereidt.
Carmen
Later volgen er nog fototjes maar ze zijn nog wat te groot voor bij te voegen
Het was weer even geleden dat we nog eens aan een georganiseerde wandeling hadden deelgenomen. Dit weekend deed zich dan weer een uitstekende mogelijkheid zich voor om dat nog eens te doen. De wandelclub wsc-Langdorp hield wederom z'n jaarlijkse Sinterklaastocht, onderhand weten we dat deze organisator garant staat voor zeer mooie parcoursen. Dus waren wij ook op de afspraak en dit al voor het derde jaar op rij. Wel een minpunt aan deze tocht is dat ze elk jaar dat we kwamen slecht weer hadden bestelt, maar dat is dan ook de enige kritiek. Door het slechte weer had ik het nog eens geriskeerd met m'n trailschoenen te lopen, het beloofde immers een vettig dagje te worden. Na eigenlijk wat laat thuis vertrokken te zijn stonden wij (ik, Carmen en m'n moeder) toch nog tijdig aan het vertrek, dit wel mits gebruik te maken van de alternatieve startplaats in Gijmel. Bij vertrek moesten we eerst een lus ronden in de Langdonken, op Herselts grondterritorium. Wel leuk nog eens een aantal onbekende plekjes van m'n gemeente te verkennen, deze lus was de jaren voordien niet aanwezig in het parcours. Dan na de passage langs de controle terug op weg richting Langdorp deze keer. Eerst nog een kleine passage door de velden op dan in de bossen voor een eerste keer geconfronteerd te worden met het heuvelachtig parcours. Dat liep eigelijk nog zeer vlot, buiten enkele modderige tot zeer modderige stukken dan. Na het checkpoint in Langdorp stonden we wederom voor een lus, deze keer in de Demervallei. Mooie stukken langs de rivier afgewisseld met zware modderige stukken door het veld en het bos, op sommige momenten zelfs tegen het moerasige aan. Terug in Het dorp aangekomen stond mij het laatste stuk te wachten terug richting Gijmel. Nog een keertje de heuvel rug over en de bossen door om dan met een lekker, maar iets te zoet pompoensoepje te eindigen in de parochiezaal van dat kleine gehuchtje. Het was een mooie training, met veel afwisseling, leuke stukken afdaling en uitdagende klimmetjes. Alleen had ik verwacht dat we de konijnenberg ook gingen aandoen en dat was dit jaar spijtig genoeg niet het geval. Ik vind dat namelijk een heel mooi stukje natuur met mooie paadjes en een mooi vergezicht over de vallei. Wat het weer betreft, dat is mij gunstig gezind gebleven. Voor m'n compagnons was het echter iets minder, na de middag is het beginnen druppelen met op het einde van hun tocht een echte plensbui. Ze lieten zich echter niet kennen en kwamen toch goedgeluimd aan. Moe maar voldaan.
Michael
Bijgevoegd: enkele actiefotootjes en beelden van het parcours
Het Loopjaar 2009 zit er eigenlijk al op voor mij. Mijn volgende wedstrijd is namelijk 3 januari 2010 in Schinnen, de 50km. Dus misschien eens tof een klein overzichtje te maken van het afgelopen jaar. Ik moet zeggen dat dit wel het meest opwindende seizoen geweest is dat ik ooit gehad heb. Vooral omdat ik het gewaagd heb aan enkele ultra's mee te doen. De eerste twee maanden van het jaar stonden vooral in het teken van kilometers op te doen ter voorbereiding van m'n ultradoop in Stein op de 6uursloop. Veel lange duurlopen gedaan in het weekend, regelmatig deelgenomen aan wandelingen (al lopend dan) Door een lichte blessure dan niet echt genoeg kilometers kunnen maken in februari, maar dan toch fit kunnen starten in Stein. Waar ik het naar eigen zeggen niet slecht gedaan heb op m'n debuut. 60,7km niet echt verrassend veel, maar toch geheel binnen de verwachtingen. Vooral de ervaring die ik ermee heb opgedaan heeft me geholpen. Daarna vooral gefocust op een trainingsweek in mei waar ik zou deelnemen aan de 100km van Kluisbergen. Wel verspreid over twee dagen dus eigenlijk de 2x50km van Kluisbergen. Daar naartoe trainende heb ik nog de marathon van Antwerpen gelopen in een toen voormij zeer goede tijd van 3u17m. Daarna nog een lang trainingsweekend gehad van 3x30km en dan was Kluisbergen aan de beurt. Dat was toch ook een hele uitdaging. De eerste dag verliep vrij vlekkeloos, de tweede dag lichtjes stijf aan de tocht begonnen en iets overhalfweg blaren ontwikkeld. Buiten dat geen echte problemen gehad daarmee en er een zeer goed gevoel aan overgehouden. Dan beslist om nog 1 wedstrijd te lopen in m'n voorseizoen, namelijk het rondje Voorn (50km). De opbouw ervoor was namelijk perfect. Drie weken na Kluisbergen zou ik er starten. Dat in ideale omstandigheden. Het resultaat was buiten verwachting enorm goed. Ik had nooit verwacht onder de 4 uur te kunnen eindigen. Met een tijd van 3u59m was ik dan ook super trots. Dan een weekje op reis geweest en begonnen aan m'n voorbereiding naar de dodentocht (100km) In aanloop daar naartoe nog deelgenomen aan m'n eerste ultratrail. De Bärenfeldslauf (64,8km) een super zware onderneming. De weken ervoor wat gesukkeld met kwetsuurtjes en dat was te voelen tijdens de wedstrijd. Echter moest ik voluit hebben kunnen trainen dan had ik het waarschijnlijk nog onderschat. Een trail lijkt in niets op een wegwedstrijd, het is een compleet andere discipline. Toch super leuk en uitdagend. Alles volbracht ginder in Duitsland, maar met veel meer moeite dan ik dacht nodig te hebben. Echter enorm veel uit kunnen leren. Daarna nog even verder gesukkeld met de blessures en zo goed als ik kon door getraind naar m'n debuut op de 100km. Het was de bedoeling om gewoon uit te lopen niet een scherpe tijd neer te zetten. Ik droomde van een sub 12uur-tijd. 12 tot 14 uur moest binne de mogelijkheden liggen dacht ik. Uiteindelijk na iets vroeger gestopt te zijn met lopen dan gepland gefinisht in 14u45m. Damn zo'n 100 is lang maar zeker niet teleurgesteld. De voorbereiding was niet optimaal en ik weet dat het beter kan. Alleen heb ik ook geleerd dat het nog niet voor volgend jaar zal zijn en dat ik eerst wat meer basis zal moeten leggen voor ik mezelf er nog eens aan waag. Die ervaring heeft me echter wel weer enorm vooruit geholpen. Daarna een twee weken rust genomen en rustig begonnen aan een goede voorbereiding voor Kasterlee. Maar daar ga ik niet over in detail treden want daar heb ik nog maar net een berichtje over gepost, zie maar hieronder.
Nu de plannen voor de komende maanden. Het hoofddoel wordt wederom Stein en om daar optimaal aan de start te komen doe ik 2 voorbereidings wedstrijden: 50km van Schinnen en de Gruisan Phoebus Trail (47km). De eerste is een wegwedstrijd, waar vooral de snelheid belangrijk zal zijn en het tweede is een trail waar ik vooral m'n kracht en indelingsvermogen hoop bij te schaven. Natuurlijk hoop ik ook te genieten. De trainingen zullen wederom veel wandelingen bevatten, maar in december ga ik toch eens iets nieuw proberen. Een groepsloop, de Decke Tönes trail, een loop die in groep wordt afgelegd. zo hoop ik m'n duits nog wat bij te schaven. Na Stein zal het even wat gas terug nemen worden, want dan beginnen we thuis met grote verbouwingen. Heel de beneden verdieping zal eraan moeten gaan geloven. Nieuw badkamer, nieuw keuken, nieuwe living, pffff veel werk. Toch blijf ik lopen in die periode. Het zal alleen niet meer mogelijk zijn om te trainen voor marathons of ultra's. Daarom ga ik me toeleggen op korte trails. Eerst nog de Antwerp 10-miles als voorgerecht en dan de halve marathon van La Roch en de eveneens de 21km Bärenfeldslauf. Dan tijdens de zomer zal de voorbereiding beginnen op 2 najaars marathons: Brussel en Kasterlee. Natuurlijk ook niet te vergeten dat Carmen en ik volgend jaar 20 okotber gaan trouwen. Het beloofd druk te worden, niet?
Gisteren was het dan weer zover, nu al voor het vierde jaar op rij liep ik de marathon van Kasterlee. De eerste keer dat ik in actie kwam tijdens een wedstrijd sinds half juli in de Bärenfeldstrail. Daarna ook nog wel de dodentocht gelopen maar dat is geen echte wedstrijd hé. Na de dodentocht een kleine rustperiode in gebouwd en dan rustig gefocust op deze wedstrijd. Twee maand en half getraind alleen maar met deze marathon in gedachten. Dus gisteren moest het allemaal gebeuren. Zoals ik al eerder had gemeld voelde ik me echt wel goed, maar ik had de dagen ervoor nog wat klusjes opgeknapt in huis en was als gevolg daarvan wel lichtjes stijf in de liesstreek. Niets problematisch maar toch weer iets dat een beetje twijfel in m'n hoofd deed insijpelen. Zoals de meesten wel gemerkt hebben was het gisteren niet al te best weer, maar dat trokken we ons niet aan hoor. We waren weer vroeg op post een goed uur voor de start hadden we ons nummers al afgehaald. Ook weer heel wat bekende koppen tegengekomen, bloggers, collega's en bekenden van op andere wedstrijden. Altijd fijn om elkaar wat op te peppen voor de start. Nu dat was nog wel een bedoening die start, het viel er net goed uit toen. Dus bijgevolg dat de meesten al goed nat waren voor het vertrek, maar niet wij dankzij ons parapluutje. Dat we net voor aanvang nog aan ons moeders hebben gegeven. Zelf ben ik dan nog gestart met regenvestje, maar ook dat na enkele honderden meters afgegeven aan m'n vader. Het liep al direct super, ik had me voorgenomen de eerste ronde zo veel mogelijk onder hartslag 160 te blijven. Dat lukte enorm goed en zelfs aan een super-tempo, de eerste 5km in 21:30, daarna bijna altijd tussen 22min en 23min gezeten. Het stuk in de velden liep goed, alleen dat er weer veel wind stond, dat zou de eerste ronde nog niet zo'n probleem geven maar dat beloofde voor de tweede. Daarna de eerste passage door het bos, die verliep eigenlijk "vlekkeloos", hoewel m'n moeder die m'n was doet daar niet zo over zal denken. Het lag er echt wel slijkerig bij, maar niet het soort zuigende, plakkerige, moeizaam lopende soort modder. Het ging al bij al nog vrij goed, de ondergrond was wel degelijk heel vettig maar toch vrij hard op de meeste plekken. Sommige gasten in de eerste ronde hadden wel wat schrik bij de afdalingen en dat hinderde soms wel een beetje. Ik heb ondertussen toch al wel wat trailervaring en mits een beetje techniek ging dat alles vrij goed, gewoon kwestie van het juiste spoor kiezen. Dan de hoge mouw die ik vrij rustig genomen heb en geod heb geprofiteerd van de zwaarte kracht in de afdalingen. Dank zij goed afdalen kon ik zelf bij hetzelfde groepje blijven als bij aan vang van de heuvel/duinen zone. De eerste halve volbracht in 1:34:30 een super tussentijd, PR zat er echt in. Ik voelde me immers nog super. Wel liet ik m'n harslag nu oplopen tot rond 160, ik begon ook een beetje tactisch positie te kiezen om de winderige zone in de velden te kunnen overbruggen. Als je die namelijk volledig alleen moet lopen scheelt dat toch al snel in je eindtijd. Ik zat eerst bij ne zekere Marc, iemand die heel veel volk kende langs de kant. Hij had ook een fietsbegeleider voor de tweede ronde zodat we samen konden profiteren van dat windscherm. Na enkele kilometers naderden we stilletjes op een voorligger, na wat twijfelen dan de sprong gewaagd op een stukje zonder kopwind. Het viel echter zwaarder uit dan ik gedacht had. 50 meter overbruggen, het sloeg een beetje tegen. Dan maar even uitgerust achter die man. Dat lukte goed, m'n hartslag daalde zelfs terug ander de 160, dus nog maar eens gewaagd naar een voorligger te springen. Die liep echter 100m voor. Dat lukte niet in m'n eentje, dus even gewacht en samen met m'n nieuwe vriend aan de slag gegaan om de volgende vis binnen te halen. Even na de verzorging van de Ark hadden we beet, daar ben ik ook lichtjes versneld. M'n blonde vriend hield vrij goed stand, maar kon wel niet meer profiteren van uit de wind lopen. Hij hing op zo'n 10m, en er kwamen stilletjes enkele meters bij. In het bos begon ik m'n benen wel te voelen hoor, maar het ging nog steeds goed. Verbazend goed. Het parcours was wel wat meer toegetakeld dan de eerste ronde maar het liep nog altijd vrij vlot. Juist opletten in sommige scherpe bochten bergaf. Achter mij begonnen ze stilletjes aan de rol te lossen. Bij elke bocht die ik nam kon ik zien dat ze weer enkele meters moesten prijs geven. De tweede keer hoge mouw ook weer niet te geweldig gedaan zodat ik m'n benen zeker niet zou opblazen. Bovenop dat even op adem gekomen een laatste hap voedsel binnen genomen (zakje compotte van den Aldi) en dan geprobeerd nog wat te versnellen. De hartslag ging omhoog tegen de 170 aan maar denk dat ik gewoon tempo heb gehouden, misschien een heel klein beetje sneller. Dan net na kilometer 19 hoorde ik een bandje de eerste noten van het liedje Michael van Franz Ferndinad aanslaan, wel dat was even een adrenaline stoot. Echt wel super! ik voelde de electriciteit zo langs m'n ruggegraat lopen. Dat was als het ware het teken voor m'n eindspurt. Een heel strak tempo de laatste 2km en dan in de laatste rechte lijn gewoon gezorgd dat ik voor bleef op m'n achterliggers. Aangekomen in 3:08:21 , tot verbazing van Carmen en m'n supportersclan. Ik durfde het voor de wedstrijd niet echt zeggen, maar stilletjes wist ik aan de hand van m'n resultaten op training dat een uitslag onder de 3:10 mogelijk zou zijn. Tussen training, theorie en uitvoering blijft nog altijd een groot verschil natuurlijk. Dan waren er nog de omstandigheden.... en het feit dat ik een al bij al lage gemiddelde hartslag had (160).... het zware parcours...... ik weet dat ik nog beter kan. Versta me niet verkeerd, ik ben super blij en super fier, maar ik kijk al uit naar de volgende keer. Laat het maar snel 3 januari zijn, dan loop ik normaal de 50km in Schinnen. Nu nog een klein, alé nen grote dank u wel voor de meegereisde supporters: m'n moeder, m'n schoonmoeder en zeker voor m'n vader. Die heeft namelijk 3 weken geleden een zware operatie gehad en heeft toch de pijn verbeten om naar ons te komen zien. Merci e Papa!
Michael
Ik begin mijn verhaal donderdagavond.... Na een dagje werken kwam ik thuis met keel - en oorpijn... Ik kreeg al schrik voor het weekend. Vrijdagochtend was mijn keel nog niet beter. Toch maar naar het werk vertrokken en de dag doorgesparteld. Ik ben dan maar begonnen met ibuprofen. Hopen dat het zondag gedaan was. Zaterdag was het een rustig dagje waarbij we nog waren gaan zien voor badkamermeubel enz. voor de rest rustig aan. Dan zondag... nog steeds de keelpijn. Ik heb niet getwijfeld om te starten. Maar had me voorgenomen dat er waarschijnlijk geen wonderen zullen gebeuren. Snel nog voor de wedstrijd een halve ibuprofen en een sandwiche met honing. Het weer zat wel niet mee. Wat betekende voor een goede slijkpartij onderweg. Met gemengde gevoelens aan de start. Na enkele kilometers verdween dat gevoel en kon ik beginnen te genieten van de wedstrijd. Het ging verbazend goed. Ik verschoot er zelf van. Het was mijn tweede keer aan de start van de halve marathon. Mijn eerste dateert van 2006. Ik had wel het gevoel dat het nu wel beter liep dan toen. Waarschijnlijk hebben die heuveltrainingen in averbode en diest en de bepijlde wandelingen hier wel mee te maken. Bij Kasterlee houden ze de heuvels voor het laatste en daarmee heb ik altijd wel rekening meegehouden tijdens het verloop van de wedstrijd. Toen de laatste kilometers in zicht waren zat ik echt nog wel goed en de keel heeft me helemaal geen parten gespeeld. Dus kon ik nog versnellen. Waarbij ik de laatste kilometers nog wel wat lopers voorbij ben gaan. (= altijd leuk ) Ik ben gefinisht in 1u55m51s en mijn pr is eigenlijk maar 15 seconden sneller dus.... wat zal dit geven op een vlak parcour? Spijtig genoeg weet ik niet wanneer ik nog eens HM zal plannen. Lier? Ook mijn volgende wedstrijd staat nog niet gepland. Leuven? Lier 28 nov.? Wat wel al zeker is de Marathon van Antwerpen. Daar zie ik wel naar uit! Hopelijk kan ik dan ook zo goed voorbereiden als nu en staan er niet veel opstakels/blessures in de weg. En het sandwiche met honing gaat zeker mee, want ik heb niks honger gehad onderweg Ook ik wil onze supporters bedanken ook al heb ik ze niet veel gezien, omdat ze vooral Michael hebben gevolgd voor eten enz. aan te geven.
De aanloop naar Kasterlee is begonnen voor ons, nog een weekje en het is zo ver. Voor mij de marathon en voor Carmen de halve. Ik heb het gevoel dat ik nog nooit zo goed voorbereid ben geweest. Alles is perfect gelopen, alle trainingen feilloos kunnen afwerken, zichtbaar progressie gemaakt en.... Goed op m'n eten gelet, niet gesnoept, veel water, veel fruit, enz. Reslutaat: op een tweetal maanden zeker 5kg lichter met nu 70 à 71 kilogram op de weegschaal. Niet ver van m'n ideaalsportgewicht af (69kg). De gevolgen daarvan zijn dan ook te voelen op training, zo licht en met zo'n gemak dat ik nu loop. De hartslag is gedaald, waardoor ik nu mindersnel zal gaan verzuren, enz. Mijn verwachtingen zijn dan ook hoog voor volgende week. Ik hoop op een tijd tussen 3u15 en 3u20. M'n recordtijd van Kasterlee moet er zeker aan 3u27m is echt wel te doen en dan hoop ik misschien m'n PR wat scherper te kunnen stellen, maar dat licht op 3u17. Dat heb ik echter begin dit jaar op een vlak parcours in A'pen gelopen en dat zal dus afwachten worden hoe de omstandigheden volgende week zijn. Kasterlee kan echt wel zwaar zijn, de heuveltjes, het slijk, de wind, het speelt er allemaal mee. Hopen op het beste. Als laatste nog een factor die moet meezitten: de gezondheid. Net daar ben ik een beetje bang voor. Ik hoop echt niet ziek te worden, want anders is alles voor niets geweest door een banale verkoudheid of griep. Als de bacillekes nog maar een weekje wegblijven.
Michael
Bijgevoegd: Dit weekend moeten werken in Carnotstraat in A'pen, ook al niet zo ideaal in de aanloop naar Kasterlee. 9dagen na elkaar , da's een lange week hoor.
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Nja het heeft te maken met het feit dat ik vorige week twee keer de grond van dichtbij heb gezien tijdens een training. Afgelopen week werden de training ferm opgedreven. Hierbij een overzichtje van de loopweek: 
En ik heb langer gefietst dan Michael 
Enkel Michael heeft wa ritmestoornisjes, maar niets om zich zorgen om te maken. 
Mijn voetafdruk die ik kwistig heb verspreid dit weekend
Het stuk waar je de dijk op moet lopen via het gras is altijd een moeilijk punt voor mij. Ik kreeg het echt zwaar en dan moest michael even zwijgen van mij, want werd wat lastig. (ocharme toch) Ik heb Carl ook moeten laten gaan, maar bij de laatste kilometer heb ik hem bijgehaald en voorbij gestoken 
