Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Ik zet het nieuwe jaar niet al lopend in, in tegendeel. Ik begin met twee rustdagen om fit en uitgerust aan m'n eerste wedstrijd van het jaar te kunnen beginnen. Zondag loop ik namelijk de Fat Ass Fifty van Schinnen. Ik hoop op degelijk weer, geen sneeuw en een zonnetje zou welkom zijn, want warm gaat het zeker niet worden. Ik weet eigenlijk niet goed wat te verwachten van het parcours, is het heuvelachtig? vlak? bochtig? verhard of niet? Bij gevolg weet ik niet goed welke tijd ik zou willen ambieren. Als het een normaal vrij vlak parcours is zou ik toch heel graag terug onder de 4uur duiken op die afstand. Een nieuw PR zou er dus kunnen inzitten, maar dat hangt dan natuurlijk van de omstandigheden af hé. Ik twijfel eigenlijk nog om zaterdag toch niet even wat te gaan loslopen, weet het niet goed....
Oh ja, beste wensen aan iedereen en moge het een mooi loopjaar worden!
Vandaag stond de eindejaarscorrida van Leuven op het programma. Met de sneeuw van de voorbije week was ik al blij dat we er deze nacht van waren gespaard gebleven. Toen de wekker om 7u ging, ben ik toch maar eens gaan checken of er geen verrassing lag. Rustig 2 boterhammen klaar gemaakt: ééntje met poepgelei en ééntje met honing en dat samen met een glaasje water en een kopje koffie. Mijn kleding had ik gisteren klaar genomen dus dat was ook makkelijk, want ik moest eens niet alles op het laatste bijéénzoeken zoals ik dat meestal heb. Rond 8u30 met de auto richting Herselt dorp om daar de bus richting Leuven te nemen. Rond 9u15 waren we er al. Goed op tijd. De tent gezocht om daar wat op te warmen en te wachten op mijn schoonouders. Rond 10u waren ook zij er. Tegen 10u45 naar de start. Amai was me dat al een hele meute. Toch nog wat proberen naar voor te gaan, maar al gauw bleef ik toch maar staan. Dan net voor het startsignaal nog enkele regendruppels. Ja lap, hoorde ik vele zeggen en denken. Al goed was het even snel gedaan dan dat het was begonnen. Om 11u vertrokken we dan met de hele groep. Jawadde ik stond toch niet zo goed en had het wel wat lastig om de tragere lopers voorbij te gaan. Enkele meters kon ik er echt moeilijk voorbij en dan met de eerst bocht was het even opstropping. Waarbij er ook al een valpartij naast mij was gebeurd. De man knalde tegen een paaltje, viel tegen de grond, maar krabbelde terug recht en verbeet de pijn. Chapeau voor diene mens, want voor het zelfde geld kon hij stoppen. Al gauw had ik al door dat het toch niet zo simpel hier in Leuven ging zijn met de heuvels en de kleine straatjes met bochtjes. Toch had ik er een goed tempo in. Af en toe dokken mijn supporters (mijn schoonouders en Michael) even op om mij aan te moedigen. Even lachen voor de foto en zwaaien Hups en doorgaan. Op 8 km was de groep al flink afgeslankt, want de lopers van die afstand zagen de eindstreep. Die van de 12km mochten nog een toer van 4 km doen. Ik probeerde echt nog even door te gaan. En al gauw kwamen de laatste kilometers inzicht even doorbijten en voor de laatste meters nog een goede sprint trachten te doen. Om dan echt buiten adem over de streep te gaan. Mijn tijd : 1u02m46s Ik was 70ste vrouw van de 371 vrouwelijke deelnemers en 835ste van de 1622 deelnemers. Een nieuwe PR!!!!! Na de finish kon ik moeilijk uitlopen en dat zorgde wel even voor problemen. Ook aan drinken geraken was lastig. Er was geen bevoorrading onderweg en er macheerde maar één tapkraantje water... Na heel het ladeuzeplein te hebben afgezocht, heb ik Michael eindelijk gevonden. Dan richting de auto van mijn schoonouders, want zij brachten ons terug zodat we niet met de bus moesten. Onderweg nog even gestopt om onze honger nog even te stillen. Een warme Cappucino en een lekkere Croque madame En vanavond geniet ik nog na van de leuke wedstrijd!
Carmen
Ps: hiernaast vind je nog mijn planning voor volgend jaar. Vooral het voorjaar is al goed gevuld!
Zo de laatste werkweek van het jaar zit er ook op en het was geen lachtertje met die sneeuw. De dagelijkse verplaatsing van 50km heen en weer liep niet echt vlot. Vorig weekend ook m'n zwaarste voorbereidingsweek gehad dus het viel echt wel zwaar uit. Vorig weekend zou ik normaal naar Euskirchen in Duitsland geweest zijn voor een vriendschapsloop/trail, maar dat is dus niet doorgegaan omdat ik het niet verantwoord vond om daar naartoe te rijden. Als alternatief heb ik dan gekozen om in Averbode m'n trailparcours van 3050m met 55m hoogteverschil 14 keer te gaan lopen. In Duitsland had ik er immers ook 43,5 moeten afleggen en zo bleef m'n schema toch wat gehandhaafd. Was wel een keer tof om te doen, zwaar maar leuk. Wel niet iets voor elke week, maar eenmalig is dat wel eens de moeite. De voorbije week het herstel lichtjes beginnen opmerken, dus denk ik dat ik goed zit om op 3januari in Schinnen te kunnen presteren. Over presteren gesproken, zondag is het Carmen haar toer. Ze gaat de 12km lopen in Leuven, de eindejaarscorrida. Ik verwacht van haar een tijd dicht bij het uur, ze moet dat aankunnen. Alleen zit ze in een ietwat rustigere periode qua training. Het is allemaal niet zo intensief op het moment, is ook moeilijker om veel variatie te leggen met het winteruur. Ze is nu eigenlijk een basis aan het leggen om aan haar marathon voorbereiding te beginnen. Vooral de kilometers rustig opvoeren zonder al te intense inspanningen. Zo kan ze binnen een maandje een stapje hoger schakelen en wat meer snelheid opdoen. Om dan als het 's avonds wat meer licht is de laatste kantjes bij te schaven en eind april klaar te zijn voor de Antwerp marathon. Daar naar opweg staan nog wel enkele andere hindernissen te wachten: in januari 21,1km in Lier ; februari 23km trail in Gruissan en in maart de 25km van Lier. Dus ze zal weten wat haar te doen staat.
Jaja, het was een superweekendje! Laatste afbeelding hebben we dinsdag de route Quelle des Lebens gelopen. Prachtig toertje, alleen zoals Carmen al zei super koud. Heeft wel iets lopen in de sneeuw, eigenlijk wel leuk en ooo zooo moooi
Nog aan het nagenieten van een lang weekendje Duitsland (Schwollen). Het was zeker geen weekendje om uit te slapen en uit te rusten. Zaterdag aangekomen en lekker gaan eten en zondag stond er al een serieuze loop op het programma en dat was zeker niet mals. 2 uur samen ploeteren in de sneeuw. Dat en de heuvels maakte de training extra pittig. Ik voelde het echt wel nadien in mijn beentjes. Daarna toch even rustig rond gewandeld op de Kerstmarkt in Bernkastel. Door de vermoeide beentjes de training van maandag vervangen door een wandeling. We trokken tijdens de wandeling richting Ringelkopf. Lekkere beklimmingen van rond 648m. Ook even offroad gewandelend want we waren even de pijlen kwijt en dan gaat Michael altijd de weg op eigen houtje zoeken Dinsdag vroeg uit de veren en op tijd vertrokken, want we moesten nog terug naar België. Het was bar koud en het had goed gevrozen. Dat heb ik letterlijk gevoeld toen ik tegen de grond smakte... Ik had net mijn handschoenen uitgedaan, want vond het vervelend aan mijn handen toen ik plots op de grond lag. Mijn handjes liggen nu mooi open Tussen de trainingen door hebben we nog kerstmarktjes bezocht met lekkere Glüwein en Jagerthee en ook nog ons Duitsexamen van dinsdag voorbereidt.
Carmen
Later volgen er nog fototjes maar ze zijn nog wat te groot voor bij te voegen
Het was weer even geleden dat we nog eens aan een georganiseerde wandeling hadden deelgenomen. Dit weekend deed zich dan weer een uitstekende mogelijkheid zich voor om dat nog eens te doen. De wandelclub wsc-Langdorp hield wederom z'n jaarlijkse Sinterklaastocht, onderhand weten we dat deze organisator garant staat voor zeer mooie parcoursen. Dus waren wij ook op de afspraak en dit al voor het derde jaar op rij. Wel een minpunt aan deze tocht is dat ze elk jaar dat we kwamen slecht weer hadden bestelt, maar dat is dan ook de enige kritiek. Door het slechte weer had ik het nog eens geriskeerd met m'n trailschoenen te lopen, het beloofde immers een vettig dagje te worden. Na eigenlijk wat laat thuis vertrokken te zijn stonden wij (ik, Carmen en m'n moeder) toch nog tijdig aan het vertrek, dit wel mits gebruik te maken van de alternatieve startplaats in Gijmel. Bij vertrek moesten we eerst een lus ronden in de Langdonken, op Herselts grondterritorium. Wel leuk nog eens een aantal onbekende plekjes van m'n gemeente te verkennen, deze lus was de jaren voordien niet aanwezig in het parcours. Dan na de passage langs de controle terug op weg richting Langdorp deze keer. Eerst nog een kleine passage door de velden op dan in de bossen voor een eerste keer geconfronteerd te worden met het heuvelachtig parcours. Dat liep eigelijk nog zeer vlot, buiten enkele modderige tot zeer modderige stukken dan. Na het checkpoint in Langdorp stonden we wederom voor een lus, deze keer in de Demervallei. Mooie stukken langs de rivier afgewisseld met zware modderige stukken door het veld en het bos, op sommige momenten zelfs tegen het moerasige aan. Terug in Het dorp aangekomen stond mij het laatste stuk te wachten terug richting Gijmel. Nog een keertje de heuvel rug over en de bossen door om dan met een lekker, maar iets te zoet pompoensoepje te eindigen in de parochiezaal van dat kleine gehuchtje. Het was een mooie training, met veel afwisseling, leuke stukken afdaling en uitdagende klimmetjes. Alleen had ik verwacht dat we de konijnenberg ook gingen aandoen en dat was dit jaar spijtig genoeg niet het geval. Ik vind dat namelijk een heel mooi stukje natuur met mooie paadjes en een mooi vergezicht over de vallei. Wat het weer betreft, dat is mij gunstig gezind gebleven. Voor m'n compagnons was het echter iets minder, na de middag is het beginnen druppelen met op het einde van hun tocht een echte plensbui. Ze lieten zich echter niet kennen en kwamen toch goedgeluimd aan. Moe maar voldaan.
Michael
Bijgevoegd: enkele actiefotootjes en beelden van het parcours
Het Loopjaar 2009 zit er eigenlijk al op voor mij. Mijn volgende wedstrijd is namelijk 3 januari 2010 in Schinnen, de 50km. Dus misschien eens tof een klein overzichtje te maken van het afgelopen jaar. Ik moet zeggen dat dit wel het meest opwindende seizoen geweest is dat ik ooit gehad heb. Vooral omdat ik het gewaagd heb aan enkele ultra's mee te doen. De eerste twee maanden van het jaar stonden vooral in het teken van kilometers op te doen ter voorbereiding van m'n ultradoop in Stein op de 6uursloop. Veel lange duurlopen gedaan in het weekend, regelmatig deelgenomen aan wandelingen (al lopend dan) Door een lichte blessure dan niet echt genoeg kilometers kunnen maken in februari, maar dan toch fit kunnen starten in Stein. Waar ik het naar eigen zeggen niet slecht gedaan heb op m'n debuut. 60,7km niet echt verrassend veel, maar toch geheel binnen de verwachtingen. Vooral de ervaring die ik ermee heb opgedaan heeft me geholpen. Daarna vooral gefocust op een trainingsweek in mei waar ik zou deelnemen aan de 100km van Kluisbergen. Wel verspreid over twee dagen dus eigenlijk de 2x50km van Kluisbergen. Daar naartoe trainende heb ik nog de marathon van Antwerpen gelopen in een toen voormij zeer goede tijd van 3u17m. Daarna nog een lang trainingsweekend gehad van 3x30km en dan was Kluisbergen aan de beurt. Dat was toch ook een hele uitdaging. De eerste dag verliep vrij vlekkeloos, de tweede dag lichtjes stijf aan de tocht begonnen en iets overhalfweg blaren ontwikkeld. Buiten dat geen echte problemen gehad daarmee en er een zeer goed gevoel aan overgehouden. Dan beslist om nog 1 wedstrijd te lopen in m'n voorseizoen, namelijk het rondje Voorn (50km). De opbouw ervoor was namelijk perfect. Drie weken na Kluisbergen zou ik er starten. Dat in ideale omstandigheden. Het resultaat was buiten verwachting enorm goed. Ik had nooit verwacht onder de 4 uur te kunnen eindigen. Met een tijd van 3u59m was ik dan ook super trots. Dan een weekje op reis geweest en begonnen aan m'n voorbereiding naar de dodentocht (100km) In aanloop daar naartoe nog deelgenomen aan m'n eerste ultratrail. De Bärenfeldslauf (64,8km) een super zware onderneming. De weken ervoor wat gesukkeld met kwetsuurtjes en dat was te voelen tijdens de wedstrijd. Echter moest ik voluit hebben kunnen trainen dan had ik het waarschijnlijk nog onderschat. Een trail lijkt in niets op een wegwedstrijd, het is een compleet andere discipline. Toch super leuk en uitdagend. Alles volbracht ginder in Duitsland, maar met veel meer moeite dan ik dacht nodig te hebben. Echter enorm veel uit kunnen leren. Daarna nog even verder gesukkeld met de blessures en zo goed als ik kon door getraind naar m'n debuut op de 100km. Het was de bedoeling om gewoon uit te lopen niet een scherpe tijd neer te zetten. Ik droomde van een sub 12uur-tijd. 12 tot 14 uur moest binne de mogelijkheden liggen dacht ik. Uiteindelijk na iets vroeger gestopt te zijn met lopen dan gepland gefinisht in 14u45m. Damn zo'n 100 is lang maar zeker niet teleurgesteld. De voorbereiding was niet optimaal en ik weet dat het beter kan. Alleen heb ik ook geleerd dat het nog niet voor volgend jaar zal zijn en dat ik eerst wat meer basis zal moeten leggen voor ik mezelf er nog eens aan waag. Die ervaring heeft me echter wel weer enorm vooruit geholpen. Daarna een twee weken rust genomen en rustig begonnen aan een goede voorbereiding voor Kasterlee. Maar daar ga ik niet over in detail treden want daar heb ik nog maar net een berichtje over gepost, zie maar hieronder.
Nu de plannen voor de komende maanden. Het hoofddoel wordt wederom Stein en om daar optimaal aan de start te komen doe ik 2 voorbereidings wedstrijden: 50km van Schinnen en de Gruisan Phoebus Trail (47km). De eerste is een wegwedstrijd, waar vooral de snelheid belangrijk zal zijn en het tweede is een trail waar ik vooral m'n kracht en indelingsvermogen hoop bij te schaven. Natuurlijk hoop ik ook te genieten. De trainingen zullen wederom veel wandelingen bevatten, maar in december ga ik toch eens iets nieuw proberen. Een groepsloop, de Decke Tönes trail, een loop die in groep wordt afgelegd. zo hoop ik m'n duits nog wat bij te schaven. Na Stein zal het even wat gas terug nemen worden, want dan beginnen we thuis met grote verbouwingen. Heel de beneden verdieping zal eraan moeten gaan geloven. Nieuw badkamer, nieuw keuken, nieuwe living, pffff veel werk. Toch blijf ik lopen in die periode. Het zal alleen niet meer mogelijk zijn om te trainen voor marathons of ultra's. Daarom ga ik me toeleggen op korte trails. Eerst nog de Antwerp 10-miles als voorgerecht en dan de halve marathon van La Roch en de eveneens de 21km Bärenfeldslauf. Dan tijdens de zomer zal de voorbereiding beginnen op 2 najaars marathons: Brussel en Kasterlee. Natuurlijk ook niet te vergeten dat Carmen en ik volgend jaar 20 okotber gaan trouwen. Het beloofd druk te worden, niet?
Gisteren was het dan weer zover, nu al voor het vierde jaar op rij liep ik de marathon van Kasterlee. De eerste keer dat ik in actie kwam tijdens een wedstrijd sinds half juli in de Bärenfeldstrail. Daarna ook nog wel de dodentocht gelopen maar dat is geen echte wedstrijd hé. Na de dodentocht een kleine rustperiode in gebouwd en dan rustig gefocust op deze wedstrijd. Twee maand en half getraind alleen maar met deze marathon in gedachten. Dus gisteren moest het allemaal gebeuren. Zoals ik al eerder had gemeld voelde ik me echt wel goed, maar ik had de dagen ervoor nog wat klusjes opgeknapt in huis en was als gevolg daarvan wel lichtjes stijf in de liesstreek. Niets problematisch maar toch weer iets dat een beetje twijfel in m'n hoofd deed insijpelen. Zoals de meesten wel gemerkt hebben was het gisteren niet al te best weer, maar dat trokken we ons niet aan hoor. We waren weer vroeg op post een goed uur voor de start hadden we ons nummers al afgehaald. Ook weer heel wat bekende koppen tegengekomen, bloggers, collega's en bekenden van op andere wedstrijden. Altijd fijn om elkaar wat op te peppen voor de start. Nu dat was nog wel een bedoening die start, het viel er net goed uit toen. Dus bijgevolg dat de meesten al goed nat waren voor het vertrek, maar niet wij dankzij ons parapluutje. Dat we net voor aanvang nog aan ons moeders hebben gegeven. Zelf ben ik dan nog gestart met regenvestje, maar ook dat na enkele honderden meters afgegeven aan m'n vader. Het liep al direct super, ik had me voorgenomen de eerste ronde zo veel mogelijk onder hartslag 160 te blijven. Dat lukte enorm goed en zelfs aan een super-tempo, de eerste 5km in 21:30, daarna bijna altijd tussen 22min en 23min gezeten. Het stuk in de velden liep goed, alleen dat er weer veel wind stond, dat zou de eerste ronde nog niet zo'n probleem geven maar dat beloofde voor de tweede. Daarna de eerste passage door het bos, die verliep eigenlijk "vlekkeloos", hoewel m'n moeder die m'n was doet daar niet zo over zal denken. Het lag er echt wel slijkerig bij, maar niet het soort zuigende, plakkerige, moeizaam lopende soort modder. Het ging al bij al nog vrij goed, de ondergrond was wel degelijk heel vettig maar toch vrij hard op de meeste plekken. Sommige gasten in de eerste ronde hadden wel wat schrik bij de afdalingen en dat hinderde soms wel een beetje. Ik heb ondertussen toch al wel wat trailervaring en mits een beetje techniek ging dat alles vrij goed, gewoon kwestie van het juiste spoor kiezen. Dan de hoge mouw die ik vrij rustig genomen heb en geod heb geprofiteerd van de zwaarte kracht in de afdalingen. Dank zij goed afdalen kon ik zelf bij hetzelfde groepje blijven als bij aan vang van de heuvel/duinen zone. De eerste halve volbracht in 1:34:30 een super tussentijd, PR zat er echt in. Ik voelde me immers nog super. Wel liet ik m'n harslag nu oplopen tot rond 160, ik begon ook een beetje tactisch positie te kiezen om de winderige zone in de velden te kunnen overbruggen. Als je die namelijk volledig alleen moet lopen scheelt dat toch al snel in je eindtijd. Ik zat eerst bij ne zekere Marc, iemand die heel veel volk kende langs de kant. Hij had ook een fietsbegeleider voor de tweede ronde zodat we samen konden profiteren van dat windscherm. Na enkele kilometers naderden we stilletjes op een voorligger, na wat twijfelen dan de sprong gewaagd op een stukje zonder kopwind. Het viel echter zwaarder uit dan ik gedacht had. 50 meter overbruggen, het sloeg een beetje tegen. Dan maar even uitgerust achter die man. Dat lukte goed, m'n hartslag daalde zelfs terug ander de 160, dus nog maar eens gewaagd naar een voorligger te springen. Die liep echter 100m voor. Dat lukte niet in m'n eentje, dus even gewacht en samen met m'n nieuwe vriend aan de slag gegaan om de volgende vis binnen te halen. Even na de verzorging van de Ark hadden we beet, daar ben ik ook lichtjes versneld. M'n blonde vriend hield vrij goed stand, maar kon wel niet meer profiteren van uit de wind lopen. Hij hing op zo'n 10m, en er kwamen stilletjes enkele meters bij. In het bos begon ik m'n benen wel te voelen hoor, maar het ging nog steeds goed. Verbazend goed. Het parcours was wel wat meer toegetakeld dan de eerste ronde maar het liep nog altijd vrij vlot. Juist opletten in sommige scherpe bochten bergaf. Achter mij begonnen ze stilletjes aan de rol te lossen. Bij elke bocht die ik nam kon ik zien dat ze weer enkele meters moesten prijs geven. De tweede keer hoge mouw ook weer niet te geweldig gedaan zodat ik m'n benen zeker niet zou opblazen. Bovenop dat even op adem gekomen een laatste hap voedsel binnen genomen (zakje compotte van den Aldi) en dan geprobeerd nog wat te versnellen. De hartslag ging omhoog tegen de 170 aan maar denk dat ik gewoon tempo heb gehouden, misschien een heel klein beetje sneller. Dan net na kilometer 19 hoorde ik een bandje de eerste noten van het liedje Michael van Franz Ferndinad aanslaan, wel dat was even een adrenaline stoot. Echt wel super! ik voelde de electriciteit zo langs m'n ruggegraat lopen. Dat was als het ware het teken voor m'n eindspurt. Een heel strak tempo de laatste 2km en dan in de laatste rechte lijn gewoon gezorgd dat ik voor bleef op m'n achterliggers. Aangekomen in 3:08:21 , tot verbazing van Carmen en m'n supportersclan. Ik durfde het voor de wedstrijd niet echt zeggen, maar stilletjes wist ik aan de hand van m'n resultaten op training dat een uitslag onder de 3:10 mogelijk zou zijn. Tussen training, theorie en uitvoering blijft nog altijd een groot verschil natuurlijk. Dan waren er nog de omstandigheden.... en het feit dat ik een al bij al lage gemiddelde hartslag had (160).... het zware parcours...... ik weet dat ik nog beter kan. Versta me niet verkeerd, ik ben super blij en super fier, maar ik kijk al uit naar de volgende keer. Laat het maar snel 3 januari zijn, dan loop ik normaal de 50km in Schinnen. Nu nog een klein, alé nen grote dank u wel voor de meegereisde supporters: m'n moeder, m'n schoonmoeder en zeker voor m'n vader. Die heeft namelijk 3 weken geleden een zware operatie gehad en heeft toch de pijn verbeten om naar ons te komen zien. Merci e Papa!
Michael
Ik begin mijn verhaal donderdagavond.... Na een dagje werken kwam ik thuis met keel - en oorpijn... Ik kreeg al schrik voor het weekend. Vrijdagochtend was mijn keel nog niet beter. Toch maar naar het werk vertrokken en de dag doorgesparteld. Ik ben dan maar begonnen met ibuprofen. Hopen dat het zondag gedaan was. Zaterdag was het een rustig dagje waarbij we nog waren gaan zien voor badkamermeubel enz. voor de rest rustig aan. Dan zondag... nog steeds de keelpijn. Ik heb niet getwijfeld om te starten. Maar had me voorgenomen dat er waarschijnlijk geen wonderen zullen gebeuren. Snel nog voor de wedstrijd een halve ibuprofen en een sandwiche met honing. Het weer zat wel niet mee. Wat betekende voor een goede slijkpartij onderweg. Met gemengde gevoelens aan de start. Na enkele kilometers verdween dat gevoel en kon ik beginnen te genieten van de wedstrijd. Het ging verbazend goed. Ik verschoot er zelf van. Het was mijn tweede keer aan de start van de halve marathon. Mijn eerste dateert van 2006. Ik had wel het gevoel dat het nu wel beter liep dan toen. Waarschijnlijk hebben die heuveltrainingen in averbode en diest en de bepijlde wandelingen hier wel mee te maken. Bij Kasterlee houden ze de heuvels voor het laatste en daarmee heb ik altijd wel rekening meegehouden tijdens het verloop van de wedstrijd. Toen de laatste kilometers in zicht waren zat ik echt nog wel goed en de keel heeft me helemaal geen parten gespeeld. Dus kon ik nog versnellen. Waarbij ik de laatste kilometers nog wel wat lopers voorbij ben gaan. (= altijd leuk ) Ik ben gefinisht in 1u55m51s en mijn pr is eigenlijk maar 15 seconden sneller dus.... wat zal dit geven op een vlak parcour? Spijtig genoeg weet ik niet wanneer ik nog eens HM zal plannen. Lier? Ook mijn volgende wedstrijd staat nog niet gepland. Leuven? Lier 28 nov.? Wat wel al zeker is de Marathon van Antwerpen. Daar zie ik wel naar uit! Hopelijk kan ik dan ook zo goed voorbereiden als nu en staan er niet veel opstakels/blessures in de weg. En het sandwiche met honing gaat zeker mee, want ik heb niks honger gehad onderweg Ook ik wil onze supporters bedanken ook al heb ik ze niet veel gezien, omdat ze vooral Michael hebben gevolgd voor eten enz. aan te geven.
De aanloop naar Kasterlee is begonnen voor ons, nog een weekje en het is zo ver. Voor mij de marathon en voor Carmen de halve. Ik heb het gevoel dat ik nog nooit zo goed voorbereid ben geweest. Alles is perfect gelopen, alle trainingen feilloos kunnen afwerken, zichtbaar progressie gemaakt en.... Goed op m'n eten gelet, niet gesnoept, veel water, veel fruit, enz. Reslutaat: op een tweetal maanden zeker 5kg lichter met nu 70 à 71 kilogram op de weegschaal. Niet ver van m'n ideaalsportgewicht af (69kg). De gevolgen daarvan zijn dan ook te voelen op training, zo licht en met zo'n gemak dat ik nu loop. De hartslag is gedaald, waardoor ik nu mindersnel zal gaan verzuren, enz. Mijn verwachtingen zijn dan ook hoog voor volgende week. Ik hoop op een tijd tussen 3u15 en 3u20. M'n recordtijd van Kasterlee moet er zeker aan 3u27m is echt wel te doen en dan hoop ik misschien m'n PR wat scherper te kunnen stellen, maar dat licht op 3u17. Dat heb ik echter begin dit jaar op een vlak parcours in A'pen gelopen en dat zal dus afwachten worden hoe de omstandigheden volgende week zijn. Kasterlee kan echt wel zwaar zijn, de heuveltjes, het slijk, de wind, het speelt er allemaal mee. Hopen op het beste. Als laatste nog een factor die moet meezitten: de gezondheid. Net daar ben ik een beetje bang voor. Ik hoop echt niet ziek te worden, want anders is alles voor niets geweest door een banale verkoudheid of griep. Als de bacillekes nog maar een weekje wegblijven.
Michael
Bijgevoegd: Dit weekend moeten werken in Carnotstraat in A'pen, ook al niet zo ideaal in de aanloop naar Kasterlee. 9dagen na elkaar , da's een lange week hoor.
Schandalig dat het weer zo lang geleden is dat we nog iets hebben gepost. Wij hebben in ieder geval niet stil gezeten. Mijn zwaarste trainingsweek voor halve marathon zit er op. Nu kunnen we rustig afbouwen en rusten richting 15 november. Afgelopen weekend (zondag 01/11) hebben we een wandeling gelopen in Kumtich tegen Tienen. Eigenlijk vonden we het niet zo wandeling dat echt de moeite waard was. Toch heb ik er weer een goede 20km in de benen. De dag voordien (zaterdag) hebben we nog eens in Averbode gaan lopen. Daar liep ik net geen 12km. In de week heb 3 keer gaan lopen waarvan 2 80 minuuters en één uurtje. Wel aanpassen terug in de donkere langs de weg. Gisterenavond voelde ik wel de zware trainingsweek in de beentjes, dus vandaag heb ik genoten van een dagje looprust. Morgen staat er een kort loopje van 40 minuten op schema, maar dat gaat waarschijnlijk wel rustig aan zijn. En dan nu aftellen naar de Halve Marthon. Ik hoop echt dat ik er klaar voor ben. Ik heb het gevoel dat ik weer wat beter ben geworden, maar we zien de dag zelf wel, want dat moet ook nog meezitten. Nu nog hopen dat de bacteriën en virussen ver weg blijven, maar dat is niet zo makkelijk met al die zieken overal.....
Zaterdag zijn we nog maar eens de deur uitgetrokken om onze lange duurloop op verplaatsing te houden. We hadden gekozen voor een wandeling in Rillaar, zo'n kleine 15km bij ons vandaan. Georganiseerd door de wandelclub uit Langdorp en daar hebben we toch al mooie tochten van mogen ervaren. Dus waren onze verwachtingen hoog voor deze 'Tienbundertocht' Tegen onze gewoonte in waren we deze keer wel eens goed vroeg (voor ons dan toch) aan de start. Om 8u30 waren we al onderweg, ik voor de 30km en Carmen voor de 20km. Het beloofde een mooie ochtend te worden het zonnetje kwam er al vroeg door en de dauw en rijm op de velden loste al ziender ogend op. Een mooie spectakel. Ik moest eerst een lusje van 5km lopen voor ik aan de echte wandeling kon beginnen, maar het was zeker geen lusje om bij te dragen tot de lengte. Het was een mooi stuk op, over en langs de konijnenberg, een heel mooi stukje trailparcours. Na deze mooie proloog begon dan de rest van de route. In het begin veel op en neer tussen de weilanden, maar eens de autostrade over begon de omgeving bosrijker te worden, ook regelmatig een mooie holleweg ertussen. En als je holleweg zegt, dan hangt daar meestal een stevige helling aan wast. Kortom het was een prachtige wandeling. We zijn helemaal tot in Tielt doorgegaan, van daaruit nog richting Walenbos en vandaaruit met een tweede, meer uitgebreide passage, langs het tienbunderbos terug naar Rillaar. In het Walenbos nog wel "nen goeien totter" gedaan, tijdens een lichte afdaling mezelf gestoten aan een stonkje van een struik en daar vloog ik dan. A nice faceplant, zoals ze zo mooi zeggen op de engelstalige blogs. Gelukkig zonder al te veel erg. Wel het was enorm spijtig dat m'n batterijen van m'n fototoestel leeg waren want het was zo'n mooi parcours en had er graag zelf m'n impressie van willen laten zien. Gelukkig heb ik zowat m'n bronnen en kan ik jullie toch nog voorzien van een visuele indruk van onze training daar in Rillaar. Met dank aan Steven Jaspers en Paul Bastaens.
Als je vakantie hebt, heb je het voordeel dat je altijd kan gelopen als het licht is... Deze week is dus onze eerste week vakantie begonnen. Ik heb er al drie trainingen opzitten en ik heb het gevoel dat ik wel in vorm begin te geraken. Woooeehhoooee!! Enkele weken terug kreeg ik nog moeilijk een lage hartslag of moest ik echt traag lopen en nu heb ik toch al een goed tempo met een lage hartslag . Doordat we ons dak van onze kotjes achteraan hebben vervangen, heb ik maandag niet kunnen gaan lopen. Ik kon toch niet de werkmannen (Michael & zijn papa) zonder "hulpje" zetten Het was zeker geen slechte keuze, omdat ik nog niet helemaal was gerecupeerd van zondag, want daar heb ik de 42km in lommel een deel gelopen en de rest uitgewandeld. Waardoor ik toch wel wat last had van mijn rug en scheenbeen. Dinsdag waren deze ongemakken wel volledig verdwenen en kon ik met een gerust hart terug beginnen lopen. Michael had wat last van de kwaaltjes door aan het dak te werken dus besliste hij om met mij 40 minuten mee te lopen. We hebben toen een mooie 6,2km gelopen. Gisteren dan trokken we nog eens naar "De beeltjens" in Westerlo. Dat was voor mij echt lang geleden. Ik merkte echt dat mijn tempo wel wat rapper lag dan vroeger, want de toeren loop ik nu echt wel sneller! En vandaag dan trokken we naar Averbode. Michael is daar al enkele malen gaan lopen na het werk. Ik nog niet dus heb ik nu mijn kans gegrepen. Deze training kon dus doorgaan voor een pittige heuveltraining van een uurtje. Zaterdag gaan we richting Rillaar en loop ik de wandeling van 20km. Planning is 2uur lopen en de rest uitwandelen. En volgende week hebben we nog een weekje vakantie
Vandaag was het dan zover, ik had al een tijdje uitgekeken naar deze training. Ik weet dat het heel mooi is ginder in de Limburgse Kempen, veel los zand en heide. Alleen was het weer niet echt super, door de regen lag het terrein er vrij vast bij. Dus geen los zand, spijtig eigenlijk want dat had het parcours nog lastiger en technischer kunnen maken. We hadden op voorhand gekozen voor de 42km maar waren eigenlijk een uurtje te laat om nog te mogen starten voor die afstand. Na wat overtuigingskracht van Carmen waren we dan toch onderweg. Doordat het risico er in zat dat de controleposten in het begin misschien al gesloten zouden zijn en dat het parcours dat we deden niet samen lipe met kortere afstanden, besloot ik dat ik bij Carmen zou blijven. Dat liep aanvankelijk vrij goed maar na een goed uurtje onderweg te zijn bleek toch dat Carmen niet echt een goed gevoel had. Het liep niet echt voor haar, kwamen daar haar nukkige grillen nog eens bij en in begon me dan ook op te boeien. Dan maar net voor halfweg beslist alleen verder te gaan. Onder tussen wel heel wat mooie kiekjes kunnen nemen van het parcours en Carmen in actie. Nadat ik van haar dan afscheid had genomen begon ik ook terug wat rustiger te lopen en kwam het goede gevoel terug. Al bij al vrij gemakkelijk de afstand volbracht in 4:45, niet al te snel. Dat kwam echter doordat ik in het begin dus bij mijn toekomstige ben gebleven en dat ik daarna niet echt nog zin had om door te duwen. Ik wou gewoon genieten van het parcours en de mooie omgeving. De wegen die gekozen waren, waren echt super. Veel single tracks, weinig beton, heel oneffen, heuveltjes, enz. Het was een echt goede trail-training wederom. Niet echt iets zoals in de Ardennen, maar de hoogte verschillen die je daar vind, heb je hier natuurlijk niet. Desalniettemin was het een super omloop, die toch wel redelijk zwaar was hoor. Dit was een mooie generale voor Kasterlee, een vergelijkbaar parcours.
Gisteren was het tijd voor een lange duurloop. Vrijdag heb ik een training gescipt, omdat ik echt doodmoe was. Echt niet normaal. Dan maar beslist om dan zaterdag wat langer te lopen, zodat vrijdag wordt goed gemaakt. Michael had voorgesteld om nog eens samen te trainen. Een voorstel dat ik niet heb geweigerd heb. Michael had voordien deze toer eens gefietst en vond het zeer gepas om eens te lopen. We waren op pad voor 18,5km! Echt mooie plekjes gezien die ik nog niet had ontdekt. Spijtig doet ons fototoestel raar en heb ik de foto's per ongeluk gewist Ik en technologie..... Verder wil ik even mijn plannen voor volgend jaar delen. Ik twijfel of ik me nog eens zal wagen aan een marathon. Zelfs twee. Ik denk er aan om te trainen voor antwerpen en ook Brussel zie ik mss wel eens zitten om te doen. Toch weet ik niet zeker of ik er wel twee zal aankunnen? Eveneens wordt het voor ons een druk jaar: verbouwen, trouwen en dan nog lopen! Toch moet dat doenbaar zijn. En een marathon net voor de trouw is ook wel goed om de kilo's te bedwingen
Deze week staan er weer wat trainingen op het programma, met in het weekend loop van 2u30m. Normaal gezien trekken we dan naar Lommel waar we een wandeling gaan lopen. De afstand voor mij weten we nog niet. Al dan niet nog een stuk uitwandelen.
Vandaag was het dan weer zover, ons wekelijks uitstapje voor onze lange duurloop af te werken. Deze keer hadden we voor Huldenberg gekozen als plaats van gebeuren. Gelegen tussen Leuven en Waterlo, zodus al vrij heuvelachtig. Het was even twijfelen wat ik ging doen want er was een 25km afstand en een 23km. Uiteindelijk met het oog op de duurloop van morgen toch maar geopteerd voor de 23km. Eigenlijk begon het al niet zo goed. Na 500m hadden we al een pijltje gemist en zaten we al een stuk verkeerd. Buiten dat echter geen problemen gehad, hoewel de zichtbaarheid van de pijltjes toch niet alles was. Opletten geblazen dus. Het parcours was totaal verschillend van dat van vorige week. Het was minder technisch, veel makkelijke stukken, toch ook een hele hoop verharde weg. Nu je hoort me niet klagen, want het was een heel mooie omloop, alleen op trail gebied was het een beetje magertjes. Het moet ook niet altijd te moeilijk zijn hé. Wat op technisch gebied ontbrak als uitdaging, werd dan op fysiek vlak ge compenseerd. Er waren toch wel heel wat hellingen aanwezig en geen kleintjes hoor. Telkens fameuze stukken, niet die kleine kempische heuveltjes zoals in Meerhout. Ik voel het toch goed in de beentjes hoor! Natuurlijk was het vandaag een super weertje om te lopen, zo mag het van mij alle dagen zijn. Niet te warm, mooi zonnetje, frisjes in de schaduw, Ideaal! Nu het gevoel dat ik aan vandaag overhoud is hoopvol. Ik voel me goed, lichtjes stijf in de liezen, lichtjes vermoeide benen. Niks abnormaals dus, hopen dat de opbouw zo rustig aan verder kan verlopen en dat de kwaaltjes uitblijven. Oh ja, kga vanavond eens op tijd slapen denk ik ......
Zoals we al eerder gezegd hadden in onze blogjes, hadden we het goede voornemen om enkele wandelingen van aktivia, vwf of andere vereniging te gaan lopen als lange duurloop. Voor vandaag hadden we er eentje uitgepikt in Meerhout, Zittaard eigenlijk om precies te zijn. Wederom niet al te ver van ons huisje of, wat het toch makkelijk maakt. Kwartiertje rijden en we konden van start gaan. Het was wel een broeierig weertje, niet echt zonnig maar wel drukkend, al goed was er af en toe een briesje. Ik zou de 25km voor mij nemen terwijl Carmen de 18km zou nemen. Het was een mooi parcours met toch wel wat hindernissen in: los zand, heuveltjes en lastige single tracks. Kortom alles wat een trail-training moet hebben. Nu het gevoel was eigenlijk wel goed onderweg, misschien een beetje vermoeide benen. Dat kan echter gedeeltelijk aan het duffe weer gelegen hebben, misschien ook wel doordat ik al een hele tijd niet meer lang heb kunnen slapen. Ik zou toch eens moeten proberen om wat vroeger te gaan slapen. Nog een goed voornemen.... Op naar volgende week dan staat er 24km in Huldenberg op het programma.
Michael
Na zondag, het vorige blogje, heb ik nog mooi mijn trainen gedaan. Maandag rustig langs de nete voor een korte 40 minuten, woensdag 2 mooie toeren die wij hebben gebombardeerd tot de toer van 'Mie Maan' (= cafétje langs het parcour). Goed voor een training van 80 minuten. Donderdag waren we een avondje in Hoboken en dan ben ik langs het Fort VIII gepasseerd. Nog eens leuk zo langs het vertrouwde parcour van vroeger. Nogal nostalgie Vandaag waren we dan vertrokken naar Meerhout waar ik een mooie 18,7km heb gelopen. Ik heb 2 uur gelopen en dan een 10-tal minuten uitgewandeld. Het parcour was toch niet zo van poespas. Los zand, heuveltjes, .... Toch heb ik genoten van het parcour. Het weer was mooi meegenomen al was het wel wat drukkend. Thuis gekomen lekker gegeten voor onze middag... en dan was mijn pijp even uit... Ik voelde me echt niet zo goed en ben dan maar wijselijk even gaan liggen. Dat uurtje heeft wel goed gedaan, maar voel me nog niet 100% Ik denk dat het dringend tijd wordt om eens wat bij te slapen en in de week wat vroeger te gaan slapen al heb ik mijn leven al wat gebetert en probeer ik tegenwoordig voor 23u in bed te liggen. Maar die wekker gaat altijd zo vroeg af e 5u30.....
Carmen
Bijgevoegd nog enkele foto's van vandaag. Van de hand van Michael
Ik heb nog eens de tijd gevonden om een tekst te schrijven, want mijn laatste verslag dateert van met de dodentocht. Ik moet mij verontschuldigen, want ik heb het momenteel zo druk. Werken, lopen, Duitse avondles op dinsdag, festivals of feestjes in het weekend, familiale verplichtingen en af en toe toch ook wel slapen. Vandaag had ik eens serieus de tijd om het huis hier onderhanden te nemen. Michael was niet thuis dus had ik vrij spel. Hij ging met zijn neef en ne vriend naar de trucksrun in Zolder zien. Hele dag weg dus had ik de tijd om hier orde op zaken te stellen. Je hebt mijn evolutie nog wel kunnen volgen bij michael. Hoe staat het nu? Na de dodentocht heb ik het rustig aan gedaan en stilletjes aan terug aan het opbouwen, richting de halve marathon van Kasterlee. Hoe is het met mij kuit? Awel vrij goed. Elke avond smeer ik er alchipan aan en dat helpt precies toch wel, want ik heb geen krampen meer gehad. Dat is toch wel goed nieuws. Gisteren hebben we een georganiseerde wandeling gebruikt als training en dat vond ik wel gezellig en leuk. Ander gebied om te trainen is toch altijd wel fijn en is maakt het trainen ook wat boeiender dan altijd maar hetzelfde. Anders kan het om de duur wel vervelen. Ik merkte wel dat mijn tempo niet meer zo snel is dan voordien. Toch ga ik mij hierin niet forceren zo pruttelt de kuit niet. We zien wel later naar het tempo.
Voïla ik hoop dat ik nu weer sneller een berichtje kan posten! En nu ga ik mijn Duits nog wat inoefenen
We zijn nu toch al even terug bezig na onze periode van rust en ik moet zeggen dat alles eigenlijk vrij probleemloos verloopt. We bouwen allebei rustig terug op naar een aanvaardbaar aantal trainingskilometers en tot hiertoe valt ons dat nog niet te zwaar uit. Ik heb betrekkelijk weinig hinder van m'n kwaaltjes en Carmen klaagt toch ook niet direct meer over haar kuit. Dus hopen we dat alles zo verder blijft gaan naarmate we de kilometers gaan opdrijven. We hebben allebei Kasterlee op het oog, ik de hele en Carmen de halve. Eigenlijk gewoon omdat ik daar al elk jaar heb gelopen sinds ik begonnen ben en er nog nooit spijt van gehad heb. Een mooie goed georganiseerde natuurmarathon, leunt ook wel een beetje aan bij een nieuwe passie die ik het afgelopen jaar ontwikkeld heb, traillopen. Dit weekend zullen we wel weer wat moeten schipperen met onze trainingen want we gaan een weekendje naar Stekene voor ons jaarlijks festivalletje, Crammerock. We gaan allessinds de alcoholconsumptie proberen te beperken. Zaterdag wel trainen, maar dat zal nog wel lukken moeten beiden maar 1u40 lopen en dat valt nog wel in het programma in te passen. Volgende week gaan we dan starten met iets dat ik eens wou uitproberen. We gaan zoveel mogelijk in het weekend onze lange duurlopen vervangen door duurlopen op lokatie. We gaan eigenlijk proberen om in de buurt georganiseerde wandelingen van Aktivia, kwb of dergelijke te vinden om die dan al lopend te volbrengen. Zo oefenen we ons toch wekelijks op het traillopen en hebben we wat meer afwisseling in ons parcours. Dus volgende week de eerste keer in Molenstede, nabij Diest, voor een 20km.
Het heeft ons beiden deugd gedaan, vandaag was de laatste dag van onze rustperiode na den dodentocht. Een goede week hebben we allebei bitter weinig op sportvlak gedaan, buiten enkele recreatieve fietstochtjes. Nu het herstel na m'n 100km verliep verbazend goed,ik had verwacht dagenlang stijf te zijn, maar dat viel enorm mee. Eigenlijk ben ik bijna niet stijf geweest, misschien wel omdat ik aan zo'n lage hartslag gelopen heb. De recuperatie van m'n beenderengestel liep ietsjes moeizamer, maar zeker niet problematisch. Na 2 dagen waren m'n knieën en enkels al weer de oude, m'n bekken/heup heeft een daggetje langer geduurd. Dus eigenlijk niet al te zwaar, wat me echt wel verbaasde. Nu zijn de plannen voor de rest van het seizoen wat aangepast. We hadden eerst Eindhoven op de kalender gezet, dit om ne keer te proberen een knaltijd te lopen op de marathon. Deze hebben we echter geschrapt doordat we allebei met wat lichte blessuretjes kampten voor 14/15-08. Dus hebben we een week rust genomen en gaan we ons nu rustig voorbereiden naar Kasterlee toe. Geen echte ambities daarvoor, enkel m'n parcoursrecord wat scherper stellen en voor Carmen dan hetzelfde op de halve. Nog niet echt in topvorm zijn dan, daarna blijven doorwerken om te proberen een vorm piek te bereiken volgend jaar in februari/maart voor de 6 uur van Stein. Als ik bekijk hoe ik het dit voorjaar heb aangepakt moet dat juist uitkomen. Dit jaar was ik echt super in Voorn en ga proberen zowat dezelfe voorbereiding te doen als daar naartoe, misschien wat extra kilometers. Carmen haar herstel verliep ook heel vlot, vooral wat vermoeidheid achteraf en haar kuit. Die is trouwens nog altijd niet echt in orden, maar gaan dat goed in het oog houden en de schema's er aan aanpassen. Misschien toch nog eens naar de dokter als het echt blijft aanhouden. Zo, morgen vliegen we er weer met volle goesting in!
Bijgevoegd: Enkele foto's van een bevriende wandelaar die ons gekiekt heeft. Ik wachtend aan de start samen met m'n moeder (JA, zij heeft ook weer uitgewandeld en dit wel voor de 4e keer en nog de snelste tot hiertoe) De tweede toont Carmen in volle actie
Nu even de tijd maken om een verslagje te maken van de dodentocht. Ik zal dan maar beginnen bij het begin. We hadden ons voorgenomen om te trachten niet te vroeg te gaan slapen de donderdag, zodat we goed konden uitslapen vrijdag. Vrijdag had ik verlof op het werk. Rond 01u30 gaan slapen. Toen was ik echt wel moe, want ik was donderdag nog gaan werken. Vrijdag werden we beiden wakker rond 7u00.... oei oei dat was nog wel wat vroeg Toch nog even de ogen gesloten. Rond 9u30 terug wakker dan maar opgestaan. En een goed ontbijt genomen. Ik voelde mij precies toch nog wat moe en na het ontbijt ben ik nog even gaan snoezen op het bed. Rond 11u30 terug opgestaan. Michael was al bezig met een lekker middagmaal te bereiden: spek met eieren. Dat smaakte. Ook had hij ons avondmaal dat we meenamen aan de start klaar gemaakt en verdeeld in wegwerppotjes. Na het middagmaal hebben we ons klaar gemaakt. De zakken ingeladen voor in de volgwagen (mijn schoonvader) met koekjes, sapjes, drinken, ... Rond 15u00 vertrokken we richting Bornem. Toch wel een ritje van een goed uurtje, zelfs iets langer. Onderweg kregen we al telefoon van mijn schoonouders om te vragen of we al waren we vertrokken en spraken we een afspreekpunt af. 16u30 waren we ter plaatse. Van afhaling van onze chips moesten we ons geen zorgen maken, want mijn schoonvader was dit al enkele weken voordien gaan ophalen. Handig. We hadden ons nog even op een grasveldje aan de auto gezet. We hadden goede kussens bij om op te zitten. Even gezeten en gelezen. Het was al snel tijd om ons verder klaar te maken. Schoenen aan, chips bevestigen, ... Als we daarmee klaar waren zette mijn schoonvader ons af aan de start. Daar zatten al enkele groepjes mensen te wachten. We hadden ons geplaceerd in de schaduw op een matje dat we na de start weg konden gooien, want dit was kapot. Nog even ons neergelegd. Wanneer onze maagjes begonnen te grommen hebben we ons avondmaal dat Michael 's middags had gemaakt opgegeten. Rond 18u30 gingen de hekken open en konden we richting start. Dit maal was het later open, want ze moesten de gele bandjes nog afscheuren. Een probeersel om aan de posten te kunnen zien wie er meedoet en recht heeft op drinken en eten. We stonden mooi aan de start, maar het was natuurlijk nog 2u30 wachten tot we van start gingen. We hadden ons dan maar verbroerderd met de mensen rondom ons. Dan gingen we van start. Ik nam afscheid van Michael en zijn mama, want we gingen elk ons tempo. Ik had voorgenomen om in begin te lopen zodat ik al uit de eerste drukte was. Al gauw had ik een rustig tempo gevonden en liep ik naast een oudere dame. Al gauw raakte we aan de praat. Na een 40 minuutjes te hebben gelopen had ik even beslist te wandelen. Al gauw kwam ik aan de eerste post. Een goede beker water was snel binnen. Nog even doorgewandeld en dan terug beginnen lopen. Ondertussen had ik al enkele smsjes met succeswensen van familie en vrienden gehad. Dat vond ik wel heel leuk. Toen ik terug een tijdje aan het lopen was, kwam ik een bekende blogger tegen: dirk. Al gauw was spontaan beslist dat we een hele tijd samen zouden lopen. Ik was toch blij dat ik kompaan had, want ik had geen lichtje bij en dirk wel en dit konden we echt wel op de donkere stukken gebruiken. Anders hadden er ongelukken gebeurd vrees ik. Want net voor we een donker stuk begonnen, zaggen we een vrouw serieus vallen. Dirk snelde haar ter hulp. Bleek later dat het de vrouw was waar ik in begin bij liep. Zij was stevig op haar gezicht gegaan en is noodgedwongen moeten stoppen. Het was wel leuk om iemand te hebben waar je een tettertje met kon doen. Ik heb vooral geluisterd naar Dirk's straffe verhalen Toen we al even samen op pad waren hoorden we in de verte een dame zeggen: " Dat zullen wel vader en dochter zijn" Dat vonden we beide wel grappig, het kon nog e. Na een 22km denk ik besliste we om verder te wandelen. Eigenlijk had ik al verder gelopen dan dat ik voorop had gesteld, maar ik zou het spijtig hebben gevonden om dirk te laten gaan dus ben ik braaf bij hem gebleven. Het was nog zo gezellig en het leidt wel af van de lange stukken Aan de controleposten nam Dirk meestal wel even rust en ging ik rustig door. Hij haalde me altijd wel terug bij. Aan de palm rond 5u nam Dirk een lange pauze. Ik had me ook even gezet, at een sandwich en wat druifjes en ging er weer van door. Dan heb ik een heel stuk alleen doorgegaan. Algauw kwam ik weer in gezelschap en dat verzette mijn gedachte wel wat. Al die verhalen vond ik wel leuk te horen. Vaak kreeg ik veel lof over mijn prestatie enz. dat deed wel deugd om te horen en motiveerde me weer om door te zetten. Tussen Merchtem en Buggenhout was het echt afzien. Zo'n lang stuk van bijna 10km... Op een gegeven moment zat ik echt met tranen in de ogen. Ik weet nog altijd niet hoe dit kwam... waarschijnlijk het afzien, het lange stuk, de vermoeidheid, ... Ik was dan ook blij dat mijn schoonvader aan Buggenhout stond. Even gepraat en op de foto, dat was een hele klus, want uiteindelijk bleken de batterijen plat en moesten deze nog vervangen worden. Eens op de foto kon ik weer van start. Nog 30km te gaan. Ik was blij dat nu de controleposten meer op elkaar volgde. Het lijkt dan toch dat het sneller gaat Tussendoor kreeg ik ook Michael aan telefoon om te horen hoe het ging, hoe ver hij en ik zat, ... Dat was toch wel fijn, even die afleiding. Eens in Sint - Amands kwam het stuk van de dijk. Dat was nog een heel stuk in de zon. Pff en mijn tempo was toch al een pak trager. Onderweg kreeg ik toch nog wat aanmoediging van de andere deelnemers die me voorbij gingen. Weer wat extra boost. Na een tijdje alleen op de dijk te hebben vertroefd hoorden ik opeens iemand achter mij. Dirk stond er weer. Hij dacht dat ik al lang binnen zou zijn geweest... maar dat was niet zo, want mijn tempo was toch wat trager geworden. Ik was echt blij dat hij de laatste 5 kilometers mij er door kon sleuren, want ik had dat toch wel nodig. Moest ik deze alleen hebben gedaan, zouden ze zeker lang hebben geduurd. In Branst stond mijn schoonvader nog een keertje, maar Dirk raadde aan om gewoon door te gaan, want we waren er toch bijna. De laatste kilometers was ik blij dat er mensen naast de kant sproeiers, emmers, ... hadden gezet, zodat we ons even konden verfrissen. Amai die laatste kilometers duurde echt lang........... En dan de laatste 500 meter..... en dan waren we er. Om 14u30waren we aangekomen !! Ik was echt zo blij. Mijn schoonvader stond al klaar met het fototoestel en Michael zat half slapend te wachten in de tent. De temperatuur in tent was me iets te warm, want ik begon op eens wat te draaien en had het gevoel flauw te vallen Even op een stoel, dan naar buiten. Nog niet goed. Dan ben ik gewoon op de grond gaan liggen, maar dat was niet zo slim, want was in de zon. Michael had al snel een plekje uit de zon gevonden en daar konden we dan gaan zitten met een lekkere koude Cola, want die kon ik echt gebruiken en dat deed echt deugd!! Iets dat de weinig aanwezig was op de controleposten. Na even te wachten was om 16u15 Michael's mama er en konden we richting Hoboken. We hadden wijselijk besloten daar te overnachten en niet meer naar Herselt te rijden.
Voïla, mijn verhaal van de den dodentocht. Dat van Michael zal weldra wel verschijnen.
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Rond 8u30 met de auto richting Herselt dorp om daar de bus richting Leuven te nemen. Rond 9u15 waren we er al. Goed op tijd. De tent gezocht om daar wat op te warmen en te wachten op mijn schoonouders. Rond 10u waren ook zij er. Tegen 10u45 naar de start. Amai was me dat al een hele meute. Toch nog wat proberen naar voor te gaan, maar al gauw bleef ik toch maar staan. Dan net voor het startsignaal nog enkele regendruppels. Ja lap, hoorde ik vele zeggen en denken. Al goed was het even snel gedaan dan dat het was begonnen. Om 11u vertrokken we dan met de hele groep. Jawadde ik stond toch niet zo goed en had het wel wat lastig om de tragere lopers voorbij te gaan. Enkele meters kon ik er echt moeilijk voorbij en dan met de eerst bocht was het even opstropping. Waarbij er ook al een valpartij naast mij was gebeurd. De man knalde tegen een paaltje, viel tegen de grond, maar krabbelde terug recht en verbeet de pijn. Chapeau voor diene mens, want voor het zelfde geld kon hij stoppen. Al gauw had ik al door dat het toch niet zo simpel hier in Leuven ging zijn met de heuvels en de kleine straatjes met bochtjes. Toch had ik er een goed tempo in. Af en toe dokken mijn supporters (mijn schoonouders en Michael) even op om mij aan te moedigen. Even lachen voor de foto en zwaaien 
Hups en doorgaan. Op 8 km was de groep al flink afgeslankt, want de lopers van die afstand zagen de eindstreep. Die van de 12km mochten nog een toer van 4 km doen. Ik probeerde echt nog even door te gaan. En al gauw kwamen de laatste kilometers inzicht even doorbijten en voor de laatste meters nog een goede sprint trachten te doen. Om dan echt buiten adem over de streep te gaan. Mijn tijd : 1u02m46s Ik was 70ste vrouw van de 371 vrouwelijke deelnemers en 835ste van de 1622 deelnemers. 
en kon ik met een gerust hart terug beginnen lopen. Michael had wat last van de kwaaltjes door aan het dak te werken dus besliste hij om met mij 40 minuten mee te lopen. We hebben toen een mooie 6,2km gelopen. Gisteren dan trokken we nog eens naar "De beeltjens" in Westerlo. Dat was voor mij echt lang geleden. Ik merkte echt dat mijn tempo wel wat rapper lag dan vroeger, want de toeren loop ik nu echt wel sneller! 
