If you're in it for the long run, I can be your training partner.
19-04-2014
N° 10 is binnen!
Na een goede nachtrust ben ik vanmorgen met mijn twee trouwste supporters, mijn papa en 'coach' Ludo, vertrokken richting Hulst in Nederland om er deel te nemen aan de zesde editie van de marathon Zeeuws-Vlaanderen. Deze prachtige natuurmarathon die zich afspeelt tussen het gezellige stadje Hulst en die grote stad aan de Westerschelde, Terneuzen, had ik drie jaar geleden al eens gelopen en is me steeds bijgebleven als ééntje die ik nog wel een paar keer op m'n palmares wil zetten; geen verre verplaatsing, lopen door schitterende natuurgebieden, een prima organisatie en een geweldige sfeer! Wat wil een marathonloper nog meer!? Een goede tijd neerzetten, misschien... Nu, daar leent het parcours zich niet echt toe. Alhoewel ik na vandaag mijn mening moet gaan herzien... Ook mijn twee loopmakkers, Ludwig en Bert, waren van de partij in Hulst, net als vele andere marathonlopers uit België, waaronder een beperkte delegatie van JCK. Omdat we redelijk vroeg arriveerden in Hulst, trokken we van de parking richting centrum om nog iets te gaan drinken. Gezellig! Maar dan durf je al eens de tijd uit het oog verliezen en als je nog niet omgekleed bent... dan kom je wel eens (bijna)voor verrassingen te staan... Kortom, het was alle hens aan dek om tijdig aan de startplaats te verschijnen. Sorry, gasten! :oops: En dan was het aftellen geblazen... (lees: zenuwachtig worden) Het startschot werd gegeven en op de tonen van 'Pirates of the Caribbean' trokken we richting walletjes. Daar begon Bert de strategie te overlopen: als we lopen aan een tempo van 4.15 komen we aan in 3uur en als we 4.30 lopen in 3.15... En verder had hij geen marathontijden meer bekeken... Ja, Bert, maar wij zijn eigenlijk gewoon om te lopen aan 12km per uur... Enfin, het toonde aan hoe enthousiast hij was om er van bij zijn eerste deelname aan een marathon een lap op te geven! Het moet gezegd, ook ondergetekende voelde zich supergoed bij die kilometertijden tussen de 4.30 en de 4.40 en nam gretig het kopwerk! De eerste 25km werd er vrij constant gelopen aan een tempo van 13km/u. Maar na de bevoorrading op km 26 gaf Ludwig te kennen dat het voor hem wat snel ging en dat hij op zijn eigen tempo wou verder lopen. Dan sta je voor het dilemma 'bij elkaar blijven' of ieder aan zijn eigen tempo verder lopen... Ludwig stond erop dat we op ons eigen tempo verder liepen, en na even aarzelen zetten Bert en ik er terug de beuk in en liepen verder aan het tempo van 4.30/4.40. Tot aan de volgende bevoorrading (km 32) bleven we mooi samenlopen, maar bij het aannemen van wat water en een stuk banaan zag ik dat ik een klein gaatje moest laten. Nog even probeerde ik het wagonnetje aan te pikken, hetgeen ook lukte, maar wanneer we aan het moeilijk beloopbare grasland, 'Spui' genaamd, kwamen, moest ik Bert meter voor meter laten gaan. De benen begonnen plots zwaar aan te voelen... Bizar want ik had daarvoor geen enkel negatief signaal van mijn lichaam ontvangen en ik had goed gelet op m'n eten en drinken... Tja, dat is dan de marathon! Alles wordt beslist in de laatste 10km... En vooral tussen km 36 en 39 was de energie ver zoek. Het leek eerder op strompelen dan op lopen. Bert was al lang uit het zicht verdwenen en zou zijn eerste marathon afleggen in een schitterende tijd van 3.14! Zelf had ik gedacht dat een PR er vandaag zou inzitten, maar die erbarmelijke kilometers naast de Otheense kreek deden me de das om. Even dacht ik nog dat Ludwig me terug zou inhalen, hetgeen hem ook bijna lukte aangezien hij met een knappe tijd van 3.22 slechts twee luttele minuten moest toegeven!
Gelukkig was ik niet de enige loper die een minder moment kende ... Op km 40 kwam ik bij een atleet die de ganse marathon in onze buurt had gelopen. Door krampen was hij even gestopt om te stretchen en samen met hem heb ik dan die laatste kilometers verder gelopen richting centrum van Terneuzen.
Met een eindtijd van 3.20 ben ik eigenlijk supercontent! Een verbetering van zo'n twee minuten op de tijd van Eindhoven betekent dat er nog progressie in zit! En dus zetten we voort op deze lange afstand... Ik heb trouwens de indruk dat een eindtijd van 3.15 zeker ooit mogelijk moet zijn... We blijven dromen :lol:... en vooral nagenieten van deze mooie prestatie.
