Ook deze dag begon vroeg, uitslapen was het plan, maar om 9uur was roos al wakker en volop in denkmode omdat ze echt niet wist of ze in dit kotje wel een jaar wou blijven. Heel mijn mooie planning van het jaar, viel asl het ware in duigen, ik begon alles te overdenken (zelfs mijn afstudeerrichting!), alle keuzes die ik had gemaakt. Ben dan direct alle opties beginnen overwegen die ik heb, omdat ik echt wel de optie wou hebben om na 6 maand terug te kunnen komen. De gedachte alleen zou al bevrijdend werken voor mij....Om dan opnieuw de hele miserie te laten rusten en op zoek te gaan naar een winkel. Wie zoekt, die vindt! De shopi ligt op een kleine km van ons gebouw, en lijkt een beetje op een gb. Grand jury wordt ons favoriete merk, aangezien dat daar het witte merk is van de winkel! J Vervolgens opnieuw op weg naar de stad, omdat we daar om 15u afgesproken hadden met Mathias, bart en simon in de McDonalds, aangezien ze daar free Wifi hebben! J Maar eerst gingen we nog eens (gisteren gingen we ook al langs, maar toen hadden we een papier te kort) langs de vélomagg, de organisatie die fietsen verhuurd...Een halfuur wachten...om dan te horen te krijgen dat de fietsen allemaal weg zijn :o Mais oui, revenez demain, ou vendredi, ou lundi... Vergeef mij dat *STOMME FRANSEN* even mijn gedachten doorkruiste :p
Nu ja, op naar de McDo, waar we besloten om naar Simons kot te gaan om daar onze vakken allemaal samen te regelen. Jaloers is hoe je me kon noemen op dat moment, zijn kot is 2 keer mijn kot en enorm goed gelegen...Maar ja, hij betaalt dan ook wel meer dan het dubbele en moet nog meubels extra kopen...Wij niet, aangezien het er toch niet in kan :D Allemaal op de grond op het tapijt dus, om aan de cursussenpuzzel te beginnen. Ik had mij voorgenomen om ervoor te zorgen dat ik een rooster kon samenstellen waar de vakken in de juiste semesters lagen zodat ik kon afbreken na een half jaar als ik wou...en dat is min of meer gelukt...Wat mij weer ietsje beter deed voelen! Het ontsnapt mij nu eventjes wat ik nadien gedaan heb...In elk geval zijn we savonds samen met simone en filippo op stap vertrokken richting een ENORME bende erasmusstudenten in het park, nu ja, enorm, 20 man ofzo, waarvan 15 duitsers. Want ja, het lijkt wel alsof er een duitse invasie aan de gang is in Montpellier. Kom je een erasmusser tegen, wel dan heb je 80% kans dat het een duitser is...Werkelijk ongewoon J Was enorm gezellig om wat mensen te leren kennen, beetje bij te praten ,maar ja, dat is allemaal zeer oppervlakkig op dit moment...Na hetpark, zijn we nog naar de oxymore vertrokken, een kleine club waaravn ik denk dat het echt wel ambiance kan zijn als er wat meer volk was geweest. Desalniettemin heb ik mij toch geamuseerd...Laatste tram huiswaarts en bedje in!
2 september, thé day! Na een korte nacht van 5uur slaap kon het grote avontuur beginnen. Op naar brussel, hup de tgv op! Na een uur illegaal naast Flore gereisd te hebben moest ik in Lille dan toch verhuizen naar mijn legale plaats, 3 wagons verderop. Slapen leek mij een goed plan, maar dat was buiten de airco gerekend die mijn nek helemaal stijf ging gemaakt hebben waardoor ik de optie verkoos om al rechtzittend te slapen, wat dus mislukte. Nu ja, gelukkig had ik een toffe buur...NOT. Hij stonk uren in de wind naar sigaretten, en die geur doordrong mijn luchtwegen gedurende een uur of 2. Ik lieg dan ook niet als ik zeg dat ik gelukkig was als hij afstapte. Geen buur meer dus. Of toch wel? Jawel hoor, een of andere dolende studente probeerde alle vrije plaatsjes uit die er waren, om daar dan 10 min te lezen en 10 min te slapen en vervolgens te verhuizen naar een ander zeteltje. I didnt care maar de meneer achter mij die even naar het toilet was en als hij terugkwam haar dus terugvond naast zijn vrouw, did care! Hij heeft zich dan naast mij genesteld en zo zijn we aan de praat geraak!(jawel, in het frans ^^) En hij vertelde mij que je parle le français couramment Maareuh, 5 dagen later weet ik wel beter...
Vlaktes werden heuvels en heuvels werden (kleine en grote) bergen...Lille werd Charles de Gaulle en Charles de Gaulle werd Montpellier! Maar mijn besef van wat mij te wachten stond bleef uit! Eenmaal aangekomen in Montpellier, werd het dus sleuren geblazen met mijn valiezen, als ik het eventjes vlug bereken, droeg ik meer gewicht mee dan mijn eigen lichaamsgewicht. Ja, ik ben een sterke vrouw! Gelukkig was Mathias daar na een minuutje of 10 om ons te helpen dragen, en niet zomaar helpen, hij heeft eignelijk onze twee grote valiezen heel de weg lang tot aan ons kot gedragen.
Trein uit, tram in...En nee, geen trams zoals in Belgie: saai en lelijk! Hier in Montpellier maken ze van een tram een kunstwerk, althans, ze doen een poging! Er zijn 2 lijnen in Montpellier: tram 1 en tram 2. Tram 1 is de weg naar mijn kot, tram 2 is een andere weg :p Tram 2 is more fashionable, als in: het is de bloemetjestram! Geen strakke lijnen binnenin maar allemaal golvende lijnen. Youll get pictures once!
Eerste indruk, zegt u? MOOI, HISTORISCH, GEZELLIG, MEDITERRAANS! Mijn eerste indruk was reeds zo positief dat ik dacht: wow, dit kan écht niet misgaan! Maar ja, het kan ook misgaan...Na een halfuurtje kwamen we dan aan in het gebouwencomplex voie domitienne. Wel, hier is de tijd echt wel blijven stilstaan in de jaren 50 ofzo. Al hebben ze wel al door dat studenten graag internet hebben, hoera! Goed ja, de buitenkant zegt niet alles, dus nog steeds vrij hoopvol dat ik een deftige kamer zou krijgen op weg naar batiment 2, niveau 2! Ik open mijn deur en ja, toen kwam even de shock van mijn leven. De 10m² waarvan ik wist dat ik ze ging krijgen, bleken 10m² inclusief badkamer te zijn. Dus blijft er nog 8m² over om in te leven. Denk nu aan een kast een bed en een enorm bureau en idd, die cel hier staat reeds bomvol! Als je goed je best doet kan je zelfs douchen op het toilet! ^^ Ik en flore dus beide in shock , we zagen het allebei echt niet zitten...Om het even te laten bezinken zijn we dan samen met Mathias de stad in getrokken om een hele dag lang van hotnaar her te lopen om vanalles te regelen. Want als er iets is want Montpellier typeert dan zijn het: copietjes, copietjes, copietjes en wachten wachten wachten! En zoals ik veel geduld heb...Een goede les voor mij! J Uiteindelijk bleken we te laat terug thuis om nog naar de administratie van ons kot te gaan om te gaan vragen, dat we dan maar gewoon naar ons kamer getrokken zijn om bij te slapen/ te vloeken op de kleinheid der dingen. Om de dag af te sluiten zijn we dan opnieuw naar de stad getrokken, om samen met Mathias en Bart iets te gaan eten. Het heeft enorm gesmaakt aangezien ik van heel de dag amper 3 boterhammen had gegeten...Na nog een lekker (!) glas wijn op het terrasje ernaast samen met Tobi en Erik ( respectievelijk duitser en zweed), trokken we huiswaarts om een eerste keer in ons (o zo grote) bed te slapen..
Whether you like this city or not, in about 1 year you'll have figured it out, this city is what you'll be about...
