Bon bon soir! Vrijdag was dé dag. Dé dag dat Flore vertrok voor haar trip naar Lyon/huiswaarts. Het is hier namelijk deze week een weekje vakantie wat betekent dat zowaar een korte exodus uit Montpellier begonnen is. Lees: Flore huiswaarts, Bart huiswaarts, Mathias Parijswaarts, alle Spanjaarden naar huis, behalve dan 2 zielen die het geluk hadden om naar Columbia te mogen gaan. Dan blijft er dus niet veel meer over hé met andere woorden: ik wil van deze week een ik-werk-voor-school-week maken, maar vandaag, maandag, is dat al grondig mislukt. (hoewel daar redenentoe waren die ik u later wel uitleg) Maar dan ben ik over vandaag bezig, terwijl mijn titel eigenlijk andere dingen verteld.
Last weekend, le week-end passé. Wel, op vrijdag vertrok Flore naar huis. En ik moet zeggen, het is/was een raar gevoel. Op 2 september werden we hier samen gedropt en sindsdien hebben we al heel wat lief en leed met elkaar gedeeld. En vrijdag kwam daar dus verandering in. Voor het eerst, geen flore meer, geen tweede kamer waar ik , het merendeel van de tijd, binnen en buiten kon klopen om mijn zegje te doen en omgekeerd. Het doet raar en ja FLOREVROUW, ik mis u! Kom maar gewoon terug!
Vrijdagavond waren er dan feestjes in overvloed, dus kiezen werd moeilijk. Uiteindelijk haalde mijn luiheid de bovenhand, en koos ik voor het feestje die het dichtsbij lag: chez Fabian en zijn twee collocs. Wat ik dacht dat een eramusfeestje ging zijn, werd het niet. Het was 90% Frans, 10% erasmusser. Me like, me talking French! :) Vooral dan als ze denken dat je Frans bent, deed mij dat opeens een paar centimeters groeien, waardoor ik eindelijk de meter 60 overschreed! (voor even althans ;) ) Het plan was om na Fabians feestje nog verder te gaan, maar roos vergat haar tramkaart en is dan richting huis gekomen om nog wat te chatten met de boyfriend en vervolgens een slaapje te doen.
Wat ik zaterdag gedaan heb, weet ik eigenlijk al niet meer goed, maar om het weekend kort samen te vatten: Inbev. Heb heel het weekend aan ons werk verder geschreven en kan nu echt wel géén bier meer zien!
Aha, ik weet het weer, hoe kan ik het vergeten! Ben zaterdagavond met krissy, mathias en bart naar Joan Boaz gaan kijken. U kent ze of u kent ze niet, de oudere generatie onder jullie die mijn blog leest hoogstwaarschijnlijk wel, maar dat is dus een Amerikaanse zangeres die protestliederen zingt en bezig is aan haar tour door Europa. Ze speelde ooit op woodstock, het was er aan het publiek te merken. Prachtige stem, mooie liedjes, maar iets te traag naar mijn zin. Er daagde echt een MASSA volk op, waardoor ik met moeite een glimp heb kunnen opvangen van deze bijzondere dame. Maar al bij al, bijzondere ervaring! Van al dat luisteren, krijg je honger! Barts maag en evenzeer mijn maag zagen een pittatje wel zitten dus dat werd het vervolg van onze queeste! We were not really into a party, dus besloten we gewoon een terrasje te doen. Terrasjes in overvloed in MOntpellier, spijtig genoeg hebben we een kwartier moeten zoeken om een plaatsje te vinden. Op het verwarmde terras dronk ik dan de enige echte Belgian Kriek (als ik mijn glas moet geloven toch) en ja, hij heeft mij gesmaakt! Meer van dat Belgisch bier, dachten mijn Belgische vrienden, en daar gingen we dan, op weg naar het café met Belgisch bier! Voor mij werd het echter een colatje, voor de rest een Kwak uit een bekertje. En dat voor een cafébaas die ons nu toch wel al zou moeten kennen Teleurstellend. Daar eindigde mijn avond dan ook, nu ja, hij eindigde in mijn bed, maar de weg van café naar bed, was niet spannend meer.
Le dimanche, jai travaillé pour lécole et jai plus sorti le soir, ce qui me passe à lundi !
Lundi, Maandag, Monday Avignon ! Om half 9 hadden we afgesproken aan het station om richting Avignon te vertrekken. Een uur en een spacy wiebelige treinrit later, kwamen we aan in Avignon. Een helderblauwe lucht en een stralende zon verwelkomde ons vanuit de trein. Een snijdende koude wind, verwelkomde ons op het perron. Slik! Na een kleine zoektocht richting office du tourisme, zoals het echte toeristen betaamt, en een stadsplan of5 later, kon de verkenningstocht beginnen. Omdat routes volgen saai is, en gewoon kriskras straatjes in slaan ons toffer leek, verdween het kaartje al vlug in de handtas en liepen we rond, genoten van de zalige kleine straatjes, de ene église na de andere, tot opeens: BAM! Opeens stuitten we op een megakolossaal gebouw dat vanuit zon klein steegje echt immens leek. Bleek het om le palais des papes te gaan, maar dan van de achterkant ;) Eens de voorkant bereikt, viel de mond nog een beetje verder open, nog net niet tot op mijn voeten. Enorm plein, enorm gebouw. Ik geef het toe: dat hebben wij niet, hier in Montpellier! De nieuwsgierigheid lonkt en we stegen enkele meters omhoog tot we op een plaats kwamen met een enorm panaroma. Mooi, zeer mooi! Alleen was mijn kleine 50 kg niet echt bestand tegen windstoten van god-mag-weten-hoeveel-km-per-uur. Van uitwaaien gesproken! En ja, hoor, daaaaaaaaaaaaar verscheen ze: DE PONT, LE PONT DAVIGNON! De reactie van heel ons bende was eerder: cest ça ou quoi? Cest tout? Ja, teleurstellend toch wel, kleine brug, niets speciaals. Maar alle, we hebben ze gezien en het totaalplaatje was écht mooi. (zie fotos!) Om de een of andere vreemde reden, zag ik in Avignon constant Romeinen lopen in mijn gedachten. De stad is nog helemaal ommuurd, en ik kon mij perfect aan elke ingang Romeinse soldaatjes voorstellen :p Of hoe boeken van Latijn opeens werkelijkheid worden ;) in Avignon nog wel! :) Daarna stond nog een museum op het programma met onder andere Picasso, Manet en Van Gogh, maar het lot liet ons in de steek: ouverture de mardi à dimanche. Merde, lundi aujourdhui. Nog wat rondgehuppeld door de straatjes, om dan moe maar voldaan om een even hobbelige trein terug richting het reeds vertrouwde Montpellier terug te keren.
Ja, vloek allemaal maar eens goed, het is EEUWEN geleden dat ik nog iets postte op deze blog, behalve dan het berichtje dat hieronder staat dat ik al een tijdje geleden geschreven heb. Maar het is allemaal de schuld van windows vista! Want die staat mij niet toe om te posten op mijn blog Maar problem solved, dus vanaf nu horen jullie mij weer! Had al een paar blogs geschreven en die heb ik dan ook hier onder gepost...Maar ik beloon jullie nu nog eens voor het lange wachten! Aangezien mijn internet het hier weer eens begeven heeft ( dat is nu al de tweede keer deze maand!), en ik het werken voor school beu ben, ben ik dus aan dit verhaal begonnen. Ik weet zelfs niet meer waar ik gestopt ben, maar ik weet wel dat er ondertussen al véél gebeurd is. Zo heb ik bijvoorbeeld al bezoek gekregen van 3 dierbaren, ook wel Pauline, Eline en Evelien genaamd. Niet alledrie tegelijk, maar wel na elkaar en de E-duo gezamenlijk J U hoort het dus al, het thuisfront heeft van zich laten horen en op welke manier! Ahoi piraatjes!
Pauline is wel toegekomen op de zowat slechtste dag van het jaar, het heeft letterlijk WATERgegoten toen! En aangezien Montpellier niet voorzien is op veel regen in 1 keer ( lees: ze hebben hier geen riolen, gewoon om de 100 meter eens een put in het wegdek :p) leidde dit dus tot hallucinante hoeveelheden water op veel te kleine oppervlaktes. Straten waren beken, Tunnels stonden helemaal onder water, trams konden niet meer rijden. En wat een lichtspel! Enorm zware storm, donder en bliksem dus die hier voorbijgekomen is. Als het regent, dan doet het het goed blijkbaar. Gelukkig zou dit maar een aantal keer per jaar voorvallen en laat ons hopen dat ik er maar 1 keer van meegemaakt heb! Want dames en heren, 360 dagen zon in Montpellier! Althans, dat is wat ze beweren. De temperatuur is hier spijtig genoeg in 1 ruk 10 graden gezakt, van een temperatuurshock gesproken! De mistral doet zijn werk, ik wens soms een hoofddoek om warme oren te krijgen! :p Het leven hier gaat hier verder wel zijn gang met pieken en dalen. De trambestuurders hebben nog steeds hun kuren, nemen de andere tramlijn wanneer ze willen en brengen ons daar niet van op de hoogte. NIET LEUK! Dat impliceert immers dat wij dan aan de andere kant van de stad gedropt worden en 20 minuten te voet terug moeten stappen. En dat allemaal omdat ze te lui zijn!
Maar ik ben lichtjes aan het uitwijken van waar ik gebleven was, na Pauline, kwamen Eline en Evelien toe, en die hadden meer geluk, ze hebben de laatste echt warme zonnestralen in Montpellier meegepikt en mijn vloer gezamenlijk volledig ingepalmd ( zo moest ik niet kuisen, waarvoor dank :p)
Na die overwelming uit België, kon het leven hier dan weer tot rust komen en kon ik mij weer inleven in naar de les gaan en groepswerken. Zo gezegd, zo gedaan, life got back to normal. Want normaal bestaat hier immers niet, alles is hier intenser. Ik ben het leven hier al gewend ja, het gaat dus al veel beter dan de vele twijfels van in het begin, maar desalniettemin deel ik jullie mee dat jullie mij in februari terug op de vlaamsche schoolbanken zullen terugvinden. 21 december keert mijn trein terug. Ik weet nu al dat het enorm raar zal doen en dat ik zelfs dan nog niet zal weten of ik wel de juiste beslissing nam. Wat mijn thesis betreft, in elk geval wel, ik ga mij rustiger voelen als ik daar rustig er aan kan beginnen. Ja, ik hoor jullie allemaal luidop denken dat dit niet echt de normale gang is van zaken voor een Erasmusser, maar degenen die mij kennen weten ook dat bij Roos het meestal niet de normale gang gaat, maar de gang met veel zijwegen. De gemengde gevoelens blijven, maar ik kijk er ook naar uit om terug te zijn in het ALLERBESTE gent, bij de allerbeste vrienden en in mijn vertrouwde omgeving! Maar eerst, genieten hier, genieten daar, genieten overal in Montpellier!
Goedkope schoenenwinkels zijn echt de duivel voor mij, maar ik probeer er deze maand aan te weerstaan, beloofd! Waar ik het meest van hou hier in Montpellier, is de wirwar van kleine straatjes, elk om ter gezelligst, de gezellige kleine winkeltjes, de restaurantjes, de zon aan de blauwe hemel. De dagen zijn hier nu zoals een mooie herfstdag in België, maar dan warmer. Zon, blauwe lucht, en de geur van vers afgevallen bladeren ( hoe die dan ook mogen ruiken, de poëet onder ons weet waar ik het over heb) Het herinnert mij aan de vele wandelingen die de Familie Dumont vroeger maakte in de herfst/winter.
Wat ik ZEKER niet mag vergeten vermelden, is het ZALIGE lab-dancefeestje die vorige zaterdag plaatsvond. In het huis op Boulevard Pasteur, waar zowat alle Belgen zijn geconcentreerd, werd een verlaten laboratorium ontdekt, dat zich ideaal leende tot een groot erasmusfeestje. Zo gezegd zo gedaan, meer dan een locatie en muziek is niet nodig om daar een zalig leuk feestje van te maken. Wordt hopelijk vervolgd! :)
Verder hou ik er ook van om in het weekend te experimenteren in de keuken, en dit weekend eens in Mathias zijn keuken. Ik en FLore maakten een heerlijke 2 gangenmenu ( de 3de gang ging de mist in omwille van een vergeten mixer) met dank aan Jamie Oliver! Ik hou van die man, zo eenvoudig, zo lekker! ( dat eten dan, niet die man) Maar ik hou toch nog een beetje meer van mijn Toyboy. En vanavond hebben we lichtjes gedinnercrasht bij de Spanjaarden. Ik zag tapas in wording, *DING DING*, ik at tapas! J Lekker, écht lekker! :) Nu is het onze beurt eens, om België te vertegenwoordigen!
Hier ben ik weer, het is ondertussen maandag, alweer wat dagen voorbij dus. Zaterdag en zondag, heb ik eigenlijk weinig gedaan behalve een klein klein beeetje schoolwerk. Voor de rest van het weekend heb ik in mijn bed gelegen met enorme hoofdpijn. Maar alle, het is al veel beter nu, dus hopelijk ben ik tegen donderdag helemaal in orde. Om mijn bezoek op een deftige manier te kunnen ontvangen! :) Vandaar dus dat ik het vandaag rustig hou, zijnde maandag. Een avondje internet en jericho moest het worden, ware het niet dat die kutverbinding hier is uitgevallen en er een algemene panne is, waardoor ik dus van alle contact met de buitenwereld ben afgesloten en er alleen nog jericho overblijft. En laat dat contact met de buitenwereld nu net zijn wat ik op dit Moment nodig heb om mij niet onnozel te denken. Jericho redt mijwel! Het leven gaat hier verder zijn gewone gangetje, lessen, groepswerken en soms wat werken voor school, maar het merendeel van de tijd moet je ook nog eens koken, afwassen, wassen, kuisen en administratie regelen. Een heel huishouden dus, En dan heb k nog geen kinderen. J Nu ja, versta mij niet verkeerd, ik hou er wel van hoor, van het mooie weer ((hoewel het vandaag voor de eerste keer geregend heeft) van de sfeer die in de keuken hangt, En soms van de feestjes. Maar een goeie elektrofuif zou niet misstaan en laat dat nu bet zijn wat we ontdekt hebben. 28 euro voor Brodinski en nog iemand, Duur, maar misschien heb ik dat wel over voor GOEIE muziek Mijn gedachten op nul zetten en gewoon de hele erasmuservaring ondergaan zou misschien geen slecht idee zijn. Of transformeren in een man, dat zou het ook gemakkelijker zijn denk ik, die zijn daar allemaal beter in, in zon zaken. Mij gewoon echt IN dit hele avontuur storten klinkt nog beter. Maar om de een of andere reden durf ik slechts kleine stapjes te zetten In dit hele avontuur, misschien wil ik gewoon geen hechte banden smedenOmdat die banden dan toch weer vervagen. Of heb ik dan weer gewoon een verkeerd beeldAls misschien, ik weet het zeker zou zijn,was roos nu aan het partyen.
Ahoi piraatjes! Wat een dag was vrijdag! We begonnen met 2 uur les van 8 tot 10 waarna we een uur groepswerkten van 10 tot 11! Genoeg schoolwerk voor vandaag moeten we gedacht hebben, we namen de tram richting Odysseum, waar het gloednieuwe winkelcentrum gevestigd is. En jah, het is best wel mooi, maar ik had het indrukwekkender verwacht. Het is zo een beetje als een klein eiland met winkels, het zit tof in elkaar! Op verkenning dus, winkel in winkel uit! De winkel die mij het meest is bijgebleven is de casino géant! Man man man, WAT EEN WINKEL! Hectares Shelfspace! Je vindt echt alles in die winkel en je vindt echt alles minstens 50 keer in die winkel. Ook even de marketingkennis kunnen ophalen door er op te wijzen dat alle Casinomerken mooi op ooghoogte stonden gepresenteerd :) Dat was echt wel opmerkelijk. Ik voelde mij echt niet thuis in zon megawinkel, megagangen, megarekken, megaveel producten. Alles mega, America-like! En ik als klein meisje pas daar precies niet in thuis, in zon winkel. En dan bleek dat die nog maar de 3de grootste is *slik* Kleren gepast, kleren teruggehangen, allemaal te groot :( Na het oddyseum dan gezond in de McDo gaan eten op place de la Comedie, waarna ik met Mathias mijn weg verderzette richting lidl om wat extra, goedkopere, kleine inkopen te doen. Daarna ben ik dan richting Polygone vertrokken, het andere winkelcentrum in de stad zelf, om daar mijn sjaal te gaan kopen die ik al lang wou. Waarna ik naar Mathias terugkeerde om daar dan een uurtje te wachten tot de anderen klaar waren met de les om dan naar het chocoladefestival te gaan. Maar die plannen waren blijkbaar gewijzigd, dus trok ik voor de tweede keer richting Odysseum, maar nu met Flore, for some female-shopping :)
Gelukkig geshopt, ben ik dan eindelijk die dag huiswaarts getrokken om eventjes te bekomen! Beetje gebabbeld dan met het vriendje, beetje gegeten ( wat mij later zuur zou opbreken) en mij klaar gemaakt om naar het kotfeestje bij Mathias te gaan!
U hoort het goed, er was een kotfeestje op het derde verdiep bij Mathias, dus we vertrokken met een beetje booze richting Mathias samen met Miriam en Timmy. Eens daar aangekomen was het een gezellige boel en dronk ik een paar glazen wijn. Een paar glazen wijn zouden normaal geen probleem mogen vormen, ware het niet dat ik niet gegeten had en dus geen fondken had gelegd en dat dus wel een probleem vormde Laat ons zeggen dat ik wat licht werd in het hoofd! J Ben dan richting huis gegaan rond 1u om daar dan een beetje te bekomen en letterlijk als een BLOK in slaap te vallen :)
