De eerste was een
namiddag vanuit een boerderij genaamd Louvain (inderdaad Leuven in het
frans en dat is ook de oorsprong van de naam). Hier reden we een stuk
over de "Ou Voortrekkerspas", door bos en een stuk natuurgebied. 3 jeeps, 4 nationaliteiten en een leuke picknick op de bergtop Duiwelskop.
Het week-end nadien zijn we naar "Die Hel" gereden, een 16 km lange
afgelegen vallei omsloten door
rotsen waar net voldoende plaats is voor de Gamkarivier. De kloof is
bereikbaar vanaf de Swartbergpas, een rit over 58 km gravelpad en niet
altijd makkelijk: de weg kronkelt, is smal en de
afgrond is soms angstwekkend diep en dichtbij. Ook is er maar 1 weg, je
moet deze dus zowel heen als terug rijden... Maar de tocht is
indrukwekkend, met prachtige vergezichten, rotsen die langszij
oprijzen, de kleuren van zon en steen en tussendoor de bloeiende
protea's waarvan de velden vol staan. De tocht kan hels zijn, de
natuurlijke schoonheid is hemels. Ook het museum ter plaatse is een
bezoek waard en de geschiedenis is interessant. In deze vruchtbare
vallei leefden de families immers decennialang in pure afzondering en
totaal op elkaar aangewezen, want de weg naar Die Hel ligt er pas sinds
1963. Om ten volle te genieten van de uitstap, zijn we daar 1
nacht blijven kamperen. Het was er zeer rustig, immers net na het
paasweek-end waren alle 'toeristen' weer weg. In de ochtend werden we
gewekt door het geroep van de bobbejane, geeft je echt een sfeer van in
de wildernis zitten.
De derde trip was in de buurt van Witsand, de Ostrich 4x4 eco-trail.
Deze tocht was heel wat technischer, een aantal steile hellingen op,
een aantal keer de rivier over, maar allemaal geen probleem voor onze
Jeep... Verder kregen we nog deskundige uitleg over de kweek van
struisvogels voor het leder en onderweg werden de vele verschillende
inheemse planten aangewezen met de medicinale toepassingen van de
voorouders.
Op vrijdag 27 maart hebben we vanuit de tennisclub een quiz georganiseerd. Het was een extra uitdaging om dit in het engels te doen, maar vooral veel voorbereiding.
Uiteraard had Roger veel muziekvragen voorzien en was er dus behalve de algemene eindwinnaar ook een muziekwinnaar ... niet toevallig een muzikant.
Niet enkel en alleen weer een heel gezellig bezoek gebracht in de Karoo bij Jans
en Almeri op Oulap, maar vooral veel foto's van het schooltje voor de
volgende nieuwsbrief.
Dankzij
sponsors krijgen de kinderen dagelijks eten op school, voor de
crechekinderen is er 's morgens pap, de oudere krijgen een warme
maaltijd en rond 13 uur - einde van de schooldag - krijgen ze nog een
boterham.
Behalve het standaard
voorgeschreven lessenpakket krijgen de laatstejaars nu ook wat
muziekopleiding en ze genieten er zichtbaar van.
Dinsdag geland in Kaapstad en ... woensdag bij ons met o.a. veel lekkere belgische chocolade en speculoospasta.
Katrien
en Christ hebben een week bij ons gelogeerd met dagelijks uitstappen
samen : Knysna, monkeyland, een kayaktocht naar de watervallen in
Wilderness, ontbijt op Sedgefieldmarkt, een swingende misviering in Hornlee, een wandeltocht op Robberg in
Plettenberg en ook een trip naar Addo elephantpark. Dit alles aangevuld met restaurantbezoeken, braais en lekkere etentjes thuis, flesjes wijn en rummikub.
Nadien
eindelijk in Oudtshoorn de struisvogelrit waar Katrien al jaren van
droomde, voor Christ de grensverleggende tocht over Swartbergpas en via
Route 62 naar de wijnlanden en Kaapstad. Die laatste dagen hebben
we uiteraard ook nog wijn geproefd, veel geshopped, lekker gegeten en
vooral bij Kaap de Goede Hoop goed uitgewaaid.
Zondagochtend vroeg vertrokken voor een lange rit van 1300km naar
Pretoria. 's Avonds, omstreeks 19uur, waren we bij onze zuid-afrikaanse
vrienden Audrey & Chris. Bedoeling van deze trip was op maandag een
(bijna) nieuwe auto te kopen in Johannesburg en er onze Hyundai Tucson
in te ruilen.
Roger
had al lang zijn zinnen gezet op een Jeep en de speurtocht op het
internet heeft inderdaad vruchten afgeworpen. Sedert 12 januari rijden
we in een robuuste zwarte Jeep Wrangler. Ideale auto om grotere reizen
binnen zuidelijk Afrika te ondernemen.
Uiteraard hebben we tijdens dit bezoek weer het aangename, lees culinaire, gekoppeld aan het nuttige.
Terugtocht
naar huis in de nieuwe 'kar' hebben we wat rustiger aangepakt, met een
tussenstop en overnachting in Kimberley. Dit is de stad waar in 1866 de
eerste diamant werd gevonden. Nu is deze plek vooral nog bekend voor de
eerste zuid-afrikaanse diamantmijn, genaamd 'Die Groot Gat' - 17 ha
groot en 240 meter diep - met een mooi museum, met jawel ook een
tentoonstelling met echte diamanten, gebouwd door De Beers.
Na vele telefoontjes en wachten en nog eens navragen en nog eens bellen, werd ons geduld dan toch beloond ... een nieuwe verblijfsvergunning om nog eens 4 jaar te mogen blijven in Zuid Afrika. We vinden het een mooi kerstgeschenk van Home Affairs (Binnenlandse Zaken).
Regelmatig hebben we weer bushbucks op bezoek in de tuin, en wat ons
betreft hoe meer hoe liever...
Na de voederplank hebben we nu ook een sunbirdfeeder opgehangen en met
groot sukses, vooral de doublecollared sunbird (rooiborssuikerbekkie)
is prachtig om te zien. De Cape white eye is dan weer verlekkerd op fruit en brengt gelijk zijn ganse familie mee om te komen eten. Ook het whydah-mannetje is met z'n prachtige
staart tot 22 cm een dagelijkse bezoeker die nogal driftig voor ons
venster fladdert, zijn naam in het afrikaans is koningrooibekkie.
Het voorstel voor de erkenning van het Garden Route Nationale Park werd op 21 november van dit jaar gepubliceerd in de staatskrant en als er geen grote bezwaren komen is Garden Route Nationale Park een feit rond Pasen 2009.
Er zijn slechts 3 andere Nationale Parken in de wereld waar de bewoners leven binnen de grenzen van een afgekondigd Park: in Italië, Canada en de Verenigde Staten. Eens officieel zal het Nationale Park geen extra toegangspoorten hebben, nog grenzen afbakenen, alles blijft zowaar zoals het is, behalve dat nieuwe ontwikkelingen nog strenger gereglementeerd zullen worden.
Mvusy Songelwa, regionaal manager van SANParks Garden Route zei dat het een boeiende uitdaging wordt, maar vooral enig in zijn soort in Zuid-Afrika en Afrika. De geografische diversiteit van de verschillende gebieden zorgen voor een unieke combinatie.
Het 69.000 ha gebied omvat Wilderness Nationale Park (met zijn meren), Tsitsikamma (rivieren en aan de oceaan) en Knysna (ook aan de zee, bekend voor zijn lagune en met naar het binnenland toe de inheemse bossen) en het Vijf Meren district, samen vormt dit straks hopelijk een uitzonderlijk bewaringsgebied.
De foto's zijn het strand van Sedgefield en een pril ochtendzicht op de vallei vol nevel en de bergen vanuit ons huis na een nachtelijke regenbui (geen Photoshop).
Net als vorig jaar in december hebben we de maandelijkse muziekavond bij ons thuis gehouden. Hier zie je een aantal van de muziekliefhebbers tijdens de pauze (omstreeks 19u30) genietend van de ondergaande zon, inderdaad bij ons veel vroeger dan in Belgie, zelfs in de zomer.
De panoramafoto toont ons uitzicht op een zonnige heldere dag vanop ons terras.
19 oktober - 1 november 2008, een vakantie in de bergen.
Eerst 4 dagen door Lesotho, een koninkrijk binnen Zuid-Afrika en de grootte van Belgie. Dit land ligt volledig boven de 1000 m en 80% ligt boven de 1800 m, meer weetjes vind je op http://nl.wikipedia.org/wiki/Lesotho Verder is het een arm land, veel mensen wonen afgelegen en overleven met de opbrengst van hun eigen lapje grond en hun kudde dieren. Vele jongens en mannen zijn herders, te voet of te paard, uitgedost met de typische Basotho-hoed en vooral - zowel 's winters als in de zomer - ingepakt in hun deken. Maar overal zijn de uitzichten mooi, verder niks te beleven of te bezoeken, maar constant genieten van de landschappen en de altijd vriendelijk groetende bevolking. En hoe konden we dat beter doen dan tijdens een dagtocht te paard met gids?
Daarna terug naar ZA, Vrystaat in en Golden Gate National Park bezocht. Daarna, nog steeds tegen de Lesotho-grenzen aan, de bergketen Drakensbergen, ook UNESCO werelderfgoedgebied, doorkruist. Deze regio is toeristisch en ook hier staat veel te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Drakensbergen. Behalve een aantal wandelingen, hebben we ook de Sani-pass - een slingerende grensovergang tussen ZA en Lesotho - als 4x4 dagtrip gedaan en geluncht in de hoogste pub ter wereld op 2874 meter! Onze laatste overnachting in dit gebied was in een prachtige lodge, waarbij we vanuit ons bed (en bad) een prachtig zicht hadden op een groot meer vol forel, de bergen en vanuit onze chalet ook nog veel vogels, wat zebra's en verschillende soorten bokken konden gadeslaan.
Roger organiseerde een vriendschappelijk tennistornooi op onze club met Knysna Leisure Isle tennis club. In totaal hadden we 16 mixed couples, waarbij alle koppels een samenstelling waren van leden van de beide clubs.
De dag begon grijs, maar klaarde later gelukkig helemaal open... zoals hier zo vaak op de tuinroute.
Na een aantal spannende wedstrijden, verzamelden we in het cafe van een clublid en na de prijsoverhandiging was er de traditionele braai.
Iedereen heeft genoten en de ganse dag was een groot succes, iets wat de uitgenodigde club volgend jaar zal proberen over te doen.
Een tijd geleden plaatsten we een voederhuisje voor de vogels in de tuin, vooral de Suidelijke Swie (=Swee Waxbill) genieten er volop van en soms krijgen we ook een rare 'vogel' zoals een mangoeste op bezoek. Deze ochtend kwam ook een eenzame bushbuck even grazen op ons gazon. Wordt vervolgd ...
Hierbij het zesde krantje wat we net gemaakt hebben voor de vele buitenlandse sponsors van de Vlakteplaasskool. Het downloaden start als je op de bijlage klikt. We hebben ook maar meteen de oudere nummers bijgezet.
Wil je voortaan elke nieuwe uitgave ontvangen, stuur ons dan een berichtje en we zorgen er voor dat jullie in de toekomst alle informatie over het schooltje toegestuurd krijgen.
De verdere vakantie in Belgie is voorbijgevlogen en we hebben nog veel leuke dagen en avonden met familie en vrienden doorgebracht.
Tussendoor nog wat gewinkeld, een aantal steden bezocht, maar vooral ook een gezellige tijd samen met Christ & Katrien en Sven; Yves & Karen; Eddy & Ludwine en Katrien; een weerzien na vele jaren met Niklaas; Chris en dochters Ashling, Tara en Dymphna; Willy & Monique en Yana & Annelore; Toon & Nicole; de tennisvriendinnen Claire, Danielle, Inge, Kathleen, Kristien, Mieke en kok Filip; Marc & Viviane en buren Pierre en Nadine; Dirk & Marleen en Lies; Alex en Marie-Helene en als afsluiter met Greta's familie: ma Maria en Daniel, Filip en Rita en broer Patrick en Ann samen op het Westvlaamse platteland.
Dank ook nog voor de gastvrijheid aan papa Gerard in Gent, alsook aan Antoine en Frieda en ook mercikes voor de champagne en pralines ...
Op deze Vlaamse feestdag waren we met Mary en Marc afgesproken voor onze jaarlijkse culinaire verwennerij in Bilzen.
Eerst nog genoten van een uitstap naar Maastricht, leuke stad met vele winkels en terrasjes.
's
Avonds samen gekookt met Mary die alle voorbereidingen al had getroffen
en Marc zorgde op tijd en stond voor een lekker flesje bijhorende
champagne en wijn. Het menu verklappen we niet, geniet maar van de
foto's van de prachtige borden.
Tennismatch van het jaar & rackets en shirts voor Sedgefield
Op zaterdag 5 juli, vlak voor de afreis van Gerard naar Egypte zijn we in Gent samengekomen met Rogers broer Marc voor de 'tennismatch van het jaar'. Het was een spannend en vooral leuk gebeuren en met setstanden van 6-2 en 7-6 mochten wij de overwinning op onze naam schrijven, fijn dat Viviane er ook was om alles te fotograferen.
De winnaars - Greta & Roger - nemen de beker mee naar Zuid-Afrika en de verliezers - Marc & Gerard - mogen van ons alvast dromen van een revanche volgend jaar ...
Nadien zijn we nog gezellig gaan eten "In den Karpel" in Drongen, mooi gelegen aan de Leie.
Later die week, gingen we zoals elk jaar ook een namiddag langs bij de Wimbledon tennisclub in St. Truiden waar we jarenlang lid waren.
Uiteraard was dit ook voor het ophalen van de lading tennisrackets ingezameld door de tennisschool. Maar een aangename verrassing was de schenking door Roger en Erwin Vanwelkenhuysen van een 100-tal prachtige kwaliteitstennisshirts voor kinderen.
Op de foto Erwin, Roger en Willy Parent, al jaren de drijvende kracht achter Tennix - de tennisschool van Wimbledon - en ... onze eerste tennisleraar.
Na een nachtvlucht met Air France tot Parijs en dan TGV tot Brussel zijn we maandagnamiddag 30 juni aangekomen in een zonnig Diksmuide.
Na wat papierwerk en het invullen van onze jaarlijkse belastingsbrief hebben we dinsdagavond met mijn ma, broer Patrick en zijn vriendin Ann genoten van een lekker etentje op de restaurantboot "Water en vuur" onder de IJzertoren.
Woensdag terug met de familie een uitstap richting Brugge. Na de vriendelijke ontvangst van Katrien en de rondleiding van Robin in "Kasteel ten Berghe" - een charmante bed and breakfast - bleven we in dit romantisch oord slapen. Heel rustig gelegen en toch op een boogscheut van het stadscentrum, zeker een aanrader, www.kasteeltenberghe.com.
Op donderdag hadden we, na 30 jaar, een leuk weerzien met Lieve en Wilfried, oud-klasgenoten en vrienden van Roger. Lekker gegeten en gedronken en tot in de ochtenduren bijgekletst...
De laatste dagen kregen we tot 4 maal toe het bezoek van een kudde bavianen. Ze waren zeker met 50, de baby's op de rug van de moeders niet meegeteld. Ze eten in de tuin wat planten en bessen en ravotten vrolijk rond. Fantastisch dus om te observeren en te fotograferen en zolang ze je niet gezien hebben kan je heel dichtbij komen. Maar jammer genoeg moeten we ze wel wegjagen, want ze zitten ook graag op het dak, laten zich naar beneden glijden, maar dan bengelen ze ook aan dakgoten, met als gevolg geplooide en afgebroken dakgoten, buitenspots die eraan moeten geloven en dergelijke vandalenstreken meer...
Gisteren een uitstap gedaan naar Tenikwa - http://www.tenikwa.co.za/ - een 'Wildlife Awareness Centre' in The Crags nabij Plettenberg. Wilde inheemse dieren, vooral katachtigen, die verzorging nodig hebben worden er binnengebracht tot ze weer fit genoeg zijn om losgelaten te worden in hun natuurlijk habitat. Leuk, vooral voor de bezoekers, is dat er ook gekweekt wordt met sommige soorten. Die dieren zijn dan tam of half-tam en moeten verder opgroeien in een beschermde omgeving. Je kan er o.m. jachtluipaarden (cheetah's) en hun jongen bewonderen (en strelen) alsook de met uitsterven bedreigde Black Footed Cat, de prachtige Caracal (afrikaans = Rooikat) en de Serval. Jachtluipaarden komen nog regelmatig in het wild voor, vooral in afgelegen gebieden in Zuid-Afrika en de buurlanden. De Black Footed Cat daarentegen is met uitsterven bedreigd en dus ook beschermd. Het is de kleinste van de katachtigen - kleiner dan de huiskat - en blijft wild, zelfs als die opgroeit tussen mensen. Zijn grootste vijanden zijn de grotere katachtigen en onrechtstreeks ook de landbouw, doordat hun prooien (bv. ratten) systematisch vergiftigd worden. Ook de Serval is met uitsterven bedreigd en komt in de vrije natuur zelden voor. Onze lieveling, de Caracal of Rooikat, of ook wel de Afrikaanse Linx genoemd, is gelukkig niet met uitsterven bedreigd. We hadden zelfs al een paar keer het geluk om er eentje in onze tuin te bewonderen. Jammer genoeg steeds bij valavond, een goede foto maken zit er dan niet in. Behalve in Afrika komt de Caracal ook in Oost-Azie voor. Vandaar ook zijn naam - in het Turks betekent het 'zwartoor' - zwart is in het Turks kara, denk maar aan de Karakoram highway, de Kara Deniz (zwarte zee) of ook nog Maskara. Leuk om te weten, al houden wij het graag bij het Afrikaanse Rooikat.
Zondag op bezoek op Oulap en een prettig weerzien met Yves & Karen die hier terug enkele dagen op vakantie zijn. Jans heeft ons een lekkere potjiekos met Karoo-lam gemaakt in de typische zwarte stoofketel op de braai en met enkele flesjes wijn en wat leuke verhalen, hebben we met z'n allen een zeer aangename avond doorgebracht.
Maandag dan foto's gaan nemen bij het schooltje, de nieuwe creche is klaar en er werd ook een speeltuin gebouwd. Verder zijn er plannen voor de aanleg van een basketbalveld, maar voorlopig vermaakt groot en klein zich nog op het stoffige voetbalveld. Later op de dag hebben we een groep oudere kinderen ontmoet die dankzij een beurs van europese donateurs op de Hogeschool in De Rust kunnen verder studeren.
Voor de lunch waren we via landelijke wegen tot bij Buffelsdrift (een wildreservaat) gereden, waar we op het terras bij de dam konden eten en genieten van enkele badende nijlpaarden.
