Hierbij ons kerst- en nieuwjaarskaartje met een foto van onze mooie Namibie-reis dit jaar. Voor iedereen een gezond, gezellig en gelukkig 2010 en mogen al jullie wensen uitkomen...
Roger organiseerde het eerste "Round Robin" tornooi in de club. Alle partijen waren doubles, maar elk speelde voor zich, zowel mixed als doubles games. De ranking bij aanvang was origineel, immers de leden zelf hadden de deelnemers een classificatie gegeven. Er waren 24 deelnemers en Roger speelde zelfs de finale...
Het was een warme zaterdag, die zoals gebruikelijk in Zuid Afrika werd afgerond met een bring en braai, waar zelfs 40 mensen aan een lange tafel samenzaten.
De week na ons verblijf op Oulap is Jans 2 dagen bij ons geweest voor het schoolkrantje - downloaden is mogelijk door te klikken op de naam van de bijlage.
Weer een paar gezellige dagen op Oulap bij Jans en Almeri en vooral een leuk weerzien met de nederlandse vrienden Jos en Angelita en als verrassing ook Yves uit Belgie, sorry Vlaanderen.
Roger heeft tijdens deze dagen en tot grote vreugde van de kinderen weer vele foto's genomen voor Kudu 8. De school met nu een mooie creche, een sportveld en enthousiaste muziekleerlingen, alles kan je straks bekijken in het krantje.
Een beetje uitgedaagd door onze jonge bezoekers, Pieter & Emma, hebben we de sprong gewaagd... een tandemvlucht met een paraglider boven de oceaan in Wilderness. Cool!
Verder hebben we samen enkele uitstappen gedaan, waarbij we het lekker eten combineerden met mooie natuur.
Terug van een mooie vakantie van 4 weken. De jeep heeft de 10.500 km trip door stoffige en soms mulle zandwegen probleemloos doorstaan bij een gemiddelde dagtemperatuur van 32 graden. Onderweg heel veel gezien: een prachtige natuur met veel afwisseling, boeiende mensen en massa's wilde dieren.
Vanuit Sedgefield al bijna duizend km gereden tot aan de Namibische grens en meteen doorgereden tot de mooie D707 route, waar we onze eerste 4x4-camping geboekt hadden. De zichten zijn er prachtig: aan de linkerkant de rode duinen en rechts het Tirasgebergte. De D707 is een typische Namibische gravelroad, in goede staat en quasi verlaten op enkele impala's en oryx-antilopen na. Van Namibie wordt gezegd dat het het leegste land ter wereld is en er juist daarom zoveel te zien is.
2 dagen later reden we naar Sesriem om nogmaals 's werelds meest fotogenieke duinen te beklimmen. Onze overnachting in een 'semi-tented selfcatering chalet' bij Desertcamp was super. De verrassing was compleet als we na onze 'braai' nog het bezoek kregen van een bijna tamme jackhals die interesse had voor de 'left-overs'. In Sossusvlei zelf, konden we de Jeep even goed in het zand testen en weer een beetje 4x4-ervaring opdoen... goed in de sporen blijven en vaak durven gas geven. Een bezoekje aan Deadvlei, een droge pan met oude bomen stond ook op het programma en verder had Roger nog genoeg moed om Dune 45 op te klauteren.
Op weg naar Swakopmund, een noodzakelijke stop aan de kust voor onze verdere tocht noordwaarts, hebben we de zalig lekkere appeltaart gegeten bij Moose in Solitaire... werkelijk de beste appeltaart op het zuidelijk halfrond! Swakopmund is een kuststad, ideaal voor alle bevoorrading (natuurlijk ook wijn), maar verder was het er koud, slechts 15 graden, dus snel weer weg.
Onze volgende stop was Opuwo, een stad met net 1 hoofdstraat, maar verder onaantrekkelijk door het vele rondslingerend afval, een aantal zwerfhonden, ook kuddes geiten die naast en op straat leven. Wat het stadje wel de moeite waard maakt is zijn fascinerende bevolking. Hier vind je niet alleen de prachtige Himba-bevolking, maar ook de Herero en de Zemba. Op straat fotograferen kan vaak enkel tegen betaling, maar een mogelijkheid is ook om ze in hun leefgemeenschap te gaan bezoeken met een gids. Reis je in groepsverband kom je inderdaad in een soort Bokrijk-toestanden terecht, als individuele reiziger vind je nog lokale gidsen die hun taal spreken en je meenemen naar afgelegen en echt primitieve dorpen.
Na Opuwo nog een korte rit tot bij Epupa, daar gekampeerd aan de rivier, waar de overzijde al Angola was. Van hieruit een wandeltocht gemaakt naar de watervallen, door de kloof gestapt in een mooie natuur met palmbomen en grote baobabs. Later in de namiddag vanop de camping de zonnende krokodillen op de warme rotsen bij de rivier gadegeslaan, juist diezelfde rivier die de lokale mensen gebruiken om water uit te halen, de was in te doen, te baden, ...
De dag nadien ging onze tocht verder langs de Kunene rivier waar we op de camping een engelse wildphotographer ontmoet hebben: Chris Wildblood. Samen zijn we een namiddag aan de rivier verbleven waar hij alles had voorbereid voor een fotoshoot van aanvallende krokodillen, leuk om eens mee te maken en jammer dat zijn opzet die dag niet gelukt is.
Onverwachts toch nog een dagbezoek aan Etosha National Park gepland doordat we zo'n super bushcamp gevonden hadden bij !Uris lodge, tegen Tusmeb. 's Morgens en 's avonds kwam personeel het houtvuur aanmaken zodat er warm water was in de douches. Die bevinden zich net als het toilet in open lucht. Een prettige ervaring, vooral omdat we er alleen waren en na de braai nog lang konden genieten van een prachtige sterrenhemel.
Na Tsumeb zijn we via een goed geasfalteerde weg terug noordwaarts gereden om de doortocht via de Caprivi-strook te maken. Vermits de afrikaanse nederzettingen allemaal langs deze weg gebouwd zijn, was er constant wat te zien. Vaak moet je ook op de rem gaan staan voor overstekende mensen, maar ook kuddes koeien en/of geiten.
In Divundu waren we op een heel mooie camping aan de Okavango-rivier en hebben er bij een fris biertje genoten van de prachtige natuur. Daarna zijn we van hieruit voor de eerste keer Botswana binnengereden om de Tsodilo Hills te bezoeken. Dit zijn 4 mysterieuze heuvels met vele rotstekeningen van de San bosjesmannen. Na dit bezoek terug naar Namibie, waar we door Caprivi game park reden, zonder echt veel game te zien, maar gelukkig lag Botswana in het vooruitzicht.
Ons eerste park was Chobe en dit vonden we ook het mooiste op deze reis. Vooral omdat de Chobe rivier er stroomt en je bepaalde stroken met de Jeep op het strand kunt rijden, bijna tot tegen de dieren. Gelukkig hebben we ter plekke nog een campingplaats kunnen regelen in Ihaha en hebben er vele olifanten gezien, sommige zelfs van heel dichtbij, zodat we bij valavond even een uurtje in de auto gingen schuilen... Later hebben we vanuit Kasane nog een rivercruise gemaakt, waarbij we onzettend veel beesten zagen die 's avonds kwamen drinken en wat afkoelen aan de oevers.
Botswana is vooral gekend voor zijn nationale parken en deze kunnen enkel bezocht worden met een 4x4. Een andere manier is vliegen, een vlucht over de Okavango delta vonden wij een must en een uur is zo voorbij. Je vliegt zo'n 150 meter boven de grond en je kan zo volop genieten van de parken en ook de dieren volgen.
We hebben ook nog een aantal dagen door Moremi national park gereden, wat zeer uitgestrekt is en 1/6 is van de grootte van Belgie. Ook daar weer gekampeerd, waarbij de campingzone Third Bridge niet afgesloten is en alle dieren dus tot bij uw tent kunnen komen... zo hebben we 's avonds nog een honey badger voor onze tent zien voorbijlopen, die terecht de titel draagt van "the most fearless animal in the world", kijk anders maar eens naar de filmpjes op Youtube!
Onze jeep was OK en ook Roger haalde probleemloos alle hindernissen, Moremi is net een 4x4-trail. Hier hebben we ook de hoogste dagtemperatuur van de reis gehaald en er waren er nog meer die liever in de schaduw bleven en een middagdutje deden.
Ontdekt door David Livingstone in 1855, de Victoria Watervallen is één van Afrika's top toeristiche atttracties en is ook wereld erfgoed. Het is gelegen op de Zambezi rivier, op de grens van Zambia met Zimbabwe, 2 kilometers breed en ongeveer 108 meters diep en het mooist gezien vanuit Zimbabwe. Je wandelt er door het regenwoud en het water vormt een kleine mist, waardoor er bijna permanent fantastische regenbogen te zien zijn. Oorspronkelijk hadden we dit gepland als dagtrip vanuit Kasane (Botswana), maar gelukkig hebben we na gesprekken met andere reizigers beslist om toch zelf te rijden, de beste keuze van onze reis.
En ook ons hotel was het hoogtepunt van de vakantie: Victoria Falls Hotel, een historisch brits koloniaal hotel, gebouwd in 1904. Het majestueuze hotel ligt temidden van tropische tuinen en zonnige gazons, en op loopafstand van de legendarische watervallen en van het stadje Victoria Falls. Het hotel is in Edwardiaanse stijl ingericht met klassiek meubilair en nostalgische decoratie die doet terugdenken aan de koloniale periode van Zimbabwe. Al meer dan een eeuw lang ontvangt Victoria Falls Hotel gasten van over de hele wereld en alle personeel is dan ook perfekt opgeleid en zeer charmant.
Tegenwoordig betaal je overal met US Dollars of zuidafrikaanse randen en kan je de Zimbabwaanse dollars enkel nog kopen als souvenir.
We hebben enkele dagen Jans op bezoek gehad en samen gewerkt aan de nieuwsbrief voor de school. Deze keer een nieuwe aanpak, met veel foto's en weinig tekst.
De eerste was een
namiddag vanuit een boerderij genaamd Louvain (inderdaad Leuven in het
frans en dat is ook de oorsprong van de naam). Hier reden we een stuk
over de "Ou Voortrekkerspas", door bos en een stuk natuurgebied. 3 jeeps, 4 nationaliteiten en een leuke picknick op de bergtop Duiwelskop.
Het week-end nadien zijn we naar "Die Hel" gereden, een 16 km lange
afgelegen vallei omsloten door
rotsen waar net voldoende plaats is voor de Gamkarivier. De kloof is
bereikbaar vanaf de Swartbergpas, een rit over 58 km gravelpad en niet
altijd makkelijk: de weg kronkelt, is smal en de
afgrond is soms angstwekkend diep en dichtbij. Ook is er maar 1 weg, je
moet deze dus zowel heen als terug rijden... Maar de tocht is
indrukwekkend, met prachtige vergezichten, rotsen die langszij
oprijzen, de kleuren van zon en steen en tussendoor de bloeiende
protea's waarvan de velden vol staan. De tocht kan hels zijn, de
natuurlijke schoonheid is hemels. Ook het museum ter plaatse is een
bezoek waard en de geschiedenis is interessant. In deze vruchtbare
vallei leefden de families immers decennialang in pure afzondering en
totaal op elkaar aangewezen, want de weg naar Die Hel ligt er pas sinds
1963. Om ten volle te genieten van de uitstap, zijn we daar 1
nacht blijven kamperen. Het was er zeer rustig, immers net na het
paasweek-end waren alle 'toeristen' weer weg. In de ochtend werden we
gewekt door het geroep van de bobbejane, geeft je echt een sfeer van in
de wildernis zitten.
De derde trip was in de buurt van Witsand, de Ostrich 4x4 eco-trail.
Deze tocht was heel wat technischer, een aantal steile hellingen op,
een aantal keer de rivier over, maar allemaal geen probleem voor onze
Jeep... Verder kregen we nog deskundige uitleg over de kweek van
struisvogels voor het leder en onderweg werden de vele verschillende
inheemse planten aangewezen met de medicinale toepassingen van de
voorouders.
Op vrijdag 27 maart hebben we vanuit de tennisclub een quiz georganiseerd. Het was een extra uitdaging om dit in het engels te doen, maar vooral veel voorbereiding.
Uiteraard had Roger veel muziekvragen voorzien en was er dus behalve de algemene eindwinnaar ook een muziekwinnaar ... niet toevallig een muzikant.
Niet enkel en alleen weer een heel gezellig bezoek gebracht in de Karoo bij Jans
en Almeri op Oulap, maar vooral veel foto's van het schooltje voor de
volgende nieuwsbrief.
Dankzij
sponsors krijgen de kinderen dagelijks eten op school, voor de
crechekinderen is er 's morgens pap, de oudere krijgen een warme
maaltijd en rond 13 uur - einde van de schooldag - krijgen ze nog een
boterham.
Behalve het standaard
voorgeschreven lessenpakket krijgen de laatstejaars nu ook wat
muziekopleiding en ze genieten er zichtbaar van.
Dinsdag geland in Kaapstad en ... woensdag bij ons met o.a. veel lekkere belgische chocolade en speculoospasta.
Katrien
en Christ hebben een week bij ons gelogeerd met dagelijks uitstappen
samen : Knysna, monkeyland, een kayaktocht naar de watervallen in
Wilderness, ontbijt op Sedgefieldmarkt, een swingende misviering in Hornlee, een wandeltocht op Robberg in
Plettenberg en ook een trip naar Addo elephantpark. Dit alles aangevuld met restaurantbezoeken, braais en lekkere etentjes thuis, flesjes wijn en rummikub.
Nadien
eindelijk in Oudtshoorn de struisvogelrit waar Katrien al jaren van
droomde, voor Christ de grensverleggende tocht over Swartbergpas en via
Route 62 naar de wijnlanden en Kaapstad. Die laatste dagen hebben
we uiteraard ook nog wijn geproefd, veel geshopped, lekker gegeten en
vooral bij Kaap de Goede Hoop goed uitgewaaid.
Zondagochtend vroeg vertrokken voor een lange rit van 1300km naar
Pretoria. 's Avonds, omstreeks 19uur, waren we bij onze zuid-afrikaanse
vrienden Audrey & Chris. Bedoeling van deze trip was op maandag een
(bijna) nieuwe auto te kopen in Johannesburg en er onze Hyundai Tucson
in te ruilen.
Roger
had al lang zijn zinnen gezet op een Jeep en de speurtocht op het
internet heeft inderdaad vruchten afgeworpen. Sedert 12 januari rijden
we in een robuuste zwarte Jeep Wrangler. Ideale auto om grotere reizen
binnen zuidelijk Afrika te ondernemen.
Uiteraard hebben we tijdens dit bezoek weer het aangename, lees culinaire, gekoppeld aan het nuttige.
Terugtocht
naar huis in de nieuwe 'kar' hebben we wat rustiger aangepakt, met een
tussenstop en overnachting in Kimberley. Dit is de stad waar in 1866 de
eerste diamant werd gevonden. Nu is deze plek vooral nog bekend voor de
eerste zuid-afrikaanse diamantmijn, genaamd 'Die Groot Gat' - 17 ha
groot en 240 meter diep - met een mooi museum, met jawel ook een
tentoonstelling met echte diamanten, gebouwd door De Beers.
