25 juli 2016 gestart met de bouw van 2 nieuwe luxe cottages. Deze waren klaar tegen het hoogseizoen van december-januari en nu dus 4 units die we uitverhuren.
De studio naast ons huis is opgefrist, ingericht en is klaar voor de ontvangst van gasten. Hier noemen ze het een self-catering cottage, je hebt een eigen ingerichte keuken, badkamer met toilet en douche en een terras waar je 's avonds bij de zonsondergang rustig kunt genieten van een wijntje.
wij wensen iedereen een gelukkig 2011 - ons wens julle almal een baie mooi 2011 - nous vous souhaitons une bonne année 2011
- we wish you all a happy 2011
Al meer dan een jaar krijgen we regelmatig het bezoek van een eenzaam (blue-balled) Vervet aapje.
Nu komt hij gewoon op ons terras zitten of even tot bij het raam als we niet buiten gaan, hij weet immers maar al te goed dat we altijd iets lekkers hebben voor hem...
eindelijk is het er toch van gekomen, we hebben onze eerste website gebouwd ... Roger deed uiteraard het meeste werk - vooral lay-out en uitwerking - ik hielp mee met wat research.
www.sedgefieldtennis.co.za is gemaakt in iWeb - we zijn nog steeds grote Apple-fanaten - en vooral onder de rubriek "pictures" krijg je een beeld van de vele activiteiten die we met de club organiseren.
Na 3 jaar nog eens terug naar Baviaanskloof, een natuurgebied in Oostkaap, waarbij een gedeelte Wilderness Area genaamd ook World Heritage Site is. Daar zijn onlangs weer neushoorns, buffels en andere wild ingezet, dieren die er oorspronkelijk ook leefden. De luipaard die er ook in het wild leeft hebben we niet gezien, maar dat is natuurlijk ook moeilijk in een gebied van 180.000 hectare.
De ongeveer 200 km kloof doorrijden is heel spectaculair met adembenemende uitzichten. Gelukkig wordt de gravel road constant onderhouden, want bij hevige regen spoelt vaak wel een stuk weg. Nu in deze droge periode bleef onze 4x4 Jeep zeer handig, ook in het oversteken van de rivierbeddingen.
We waren er 3 dagen met 3 auto's, 8 personen, 2 nachten gekampeerd, ... verder zonder telefoonontvangst en zeker al geen internet. Vermits het een afgelegen gebied is moet je zelfvoorzienend zijn, dus hadden we een beurtrol uitgewerkt voor het koken zodat voor iedereen het vakantiegevoel bleef. Baviaanskloof is dus zeker een aanrader, maar wel met enige voorbereiding te bereizen.
Hierbij ons kerst- en nieuwjaarskaartje met een foto van onze mooie Namibie-reis dit jaar. Voor iedereen een gezond, gezellig en gelukkig 2010 en mogen al jullie wensen uitkomen...
Roger organiseerde het eerste "Round Robin" tornooi in de club. Alle partijen waren doubles, maar elk speelde voor zich, zowel mixed als doubles games. De ranking bij aanvang was origineel, immers de leden zelf hadden de deelnemers een classificatie gegeven. Er waren 24 deelnemers en Roger speelde zelfs de finale...
Het was een warme zaterdag, die zoals gebruikelijk in Zuid Afrika werd afgerond met een bring en braai, waar zelfs 40 mensen aan een lange tafel samenzaten.
De week na ons verblijf op Oulap is Jans 2 dagen bij ons geweest voor het schoolkrantje - downloaden is mogelijk door te klikken op de naam van de bijlage.
Weer een paar gezellige dagen op Oulap bij Jans en Almeri en vooral een leuk weerzien met de nederlandse vrienden Jos en Angelita en als verrassing ook Yves uit Belgie, sorry Vlaanderen.
Roger heeft tijdens deze dagen en tot grote vreugde van de kinderen weer vele foto's genomen voor Kudu 8. De school met nu een mooie creche, een sportveld en enthousiaste muziekleerlingen, alles kan je straks bekijken in het krantje.
Een beetje uitgedaagd door onze jonge bezoekers, Pieter & Emma, hebben we de sprong gewaagd... een tandemvlucht met een paraglider boven de oceaan in Wilderness. Cool!
Verder hebben we samen enkele uitstappen gedaan, waarbij we het lekker eten combineerden met mooie natuur.
Terug van een mooie vakantie van 4 weken. De jeep heeft de 10.500 km trip door stoffige en soms mulle zandwegen probleemloos doorstaan bij een gemiddelde dagtemperatuur van 32 graden. Onderweg heel veel gezien: een prachtige natuur met veel afwisseling, boeiende mensen en massa's wilde dieren.
Vanuit Sedgefield al bijna duizend km gereden tot aan de Namibische grens en meteen doorgereden tot de mooie D707 route, waar we onze eerste 4x4-camping geboekt hadden. De zichten zijn er prachtig: aan de linkerkant de rode duinen en rechts het Tirasgebergte. De D707 is een typische Namibische gravelroad, in goede staat en quasi verlaten op enkele impala's en oryx-antilopen na. Van Namibie wordt gezegd dat het het leegste land ter wereld is en er juist daarom zoveel te zien is.
2 dagen later reden we naar Sesriem om nogmaals 's werelds meest fotogenieke duinen te beklimmen. Onze overnachting in een 'semi-tented selfcatering chalet' bij Desertcamp was super. De verrassing was compleet als we na onze 'braai' nog het bezoek kregen van een bijna tamme jackhals die interesse had voor de 'left-overs'. In Sossusvlei zelf, konden we de Jeep even goed in het zand testen en weer een beetje 4x4-ervaring opdoen... goed in de sporen blijven en vaak durven gas geven. Een bezoekje aan Deadvlei, een droge pan met oude bomen stond ook op het programma en verder had Roger nog genoeg moed om Dune 45 op te klauteren.
Op weg naar Swakopmund, een noodzakelijke stop aan de kust voor onze verdere tocht noordwaarts, hebben we de zalig lekkere appeltaart gegeten bij Moose in Solitaire... werkelijk de beste appeltaart op het zuidelijk halfrond! Swakopmund is een kuststad, ideaal voor alle bevoorrading (natuurlijk ook wijn), maar verder was het er koud, slechts 15 graden, dus snel weer weg.
Onze volgende stop was Opuwo, een stad met net 1 hoofdstraat, maar verder onaantrekkelijk door het vele rondslingerend afval, een aantal zwerfhonden, ook kuddes geiten die naast en op straat leven. Wat het stadje wel de moeite waard maakt is zijn fascinerende bevolking. Hier vind je niet alleen de prachtige Himba-bevolking, maar ook de Herero en de Zemba. Op straat fotograferen kan vaak enkel tegen betaling, maar een mogelijkheid is ook om ze in hun leefgemeenschap te gaan bezoeken met een gids. Reis je in groepsverband kom je inderdaad in een soort Bokrijk-toestanden terecht, als individuele reiziger vind je nog lokale gidsen die hun taal spreken en je meenemen naar afgelegen en echt primitieve dorpen.
Na Opuwo nog een korte rit tot bij Epupa, daar gekampeerd aan de rivier, waar de overzijde al Angola was. Van hieruit een wandeltocht gemaakt naar de watervallen, door de kloof gestapt in een mooie natuur met palmbomen en grote baobabs. Later in de namiddag vanop de camping de zonnende krokodillen op de warme rotsen bij de rivier gadegeslaan, juist diezelfde rivier die de lokale mensen gebruiken om water uit te halen, de was in te doen, te baden, ...
De dag nadien ging onze tocht verder langs de Kunene rivier waar we op de camping een engelse wildphotographer ontmoet hebben: Chris Wildblood. Samen zijn we een namiddag aan de rivier verbleven waar hij alles had voorbereid voor een fotoshoot van aanvallende krokodillen, leuk om eens mee te maken en jammer dat zijn opzet die dag niet gelukt is.
Onverwachts toch nog een dagbezoek aan Etosha National Park gepland doordat we zo'n super bushcamp gevonden hadden bij !Uris lodge, tegen Tusmeb. 's Morgens en 's avonds kwam personeel het houtvuur aanmaken zodat er warm water was in de douches. Die bevinden zich net als het toilet in open lucht. Een prettige ervaring, vooral omdat we er alleen waren en na de braai nog lang konden genieten van een prachtige sterrenhemel.
Na Tsumeb zijn we via een goed geasfalteerde weg terug noordwaarts gereden om de doortocht via de Caprivi-strook te maken. Vermits de afrikaanse nederzettingen allemaal langs deze weg gebouwd zijn, was er constant wat te zien. Vaak moet je ook op de rem gaan staan voor overstekende mensen, maar ook kuddes koeien en/of geiten.
In Divundu waren we op een heel mooie camping aan de Okavango-rivier en hebben er bij een fris biertje genoten van de prachtige natuur. Daarna zijn we van hieruit voor de eerste keer Botswana binnengereden om de Tsodilo Hills te bezoeken. Dit zijn 4 mysterieuze heuvels met vele rotstekeningen van de San bosjesmannen. Na dit bezoek terug naar Namibie, waar we door Caprivi game park reden, zonder echt veel game te zien, maar gelukkig lag Botswana in het vooruitzicht.
Ons eerste park was Chobe en dit vonden we ook het mooiste op deze reis. Vooral omdat de Chobe rivier er stroomt en je bepaalde stroken met de Jeep op het strand kunt rijden, bijna tot tegen de dieren. Gelukkig hebben we ter plekke nog een campingplaats kunnen regelen in Ihaha en hebben er vele olifanten gezien, sommige zelfs van heel dichtbij, zodat we bij valavond even een uurtje in de auto gingen schuilen... Later hebben we vanuit Kasane nog een rivercruise gemaakt, waarbij we onzettend veel beesten zagen die 's avonds kwamen drinken en wat afkoelen aan de oevers.
Botswana is vooral gekend voor zijn nationale parken en deze kunnen enkel bezocht worden met een 4x4. Een andere manier is vliegen, een vlucht over de Okavango delta vonden wij een must en een uur is zo voorbij. Je vliegt zo'n 150 meter boven de grond en je kan zo volop genieten van de parken en ook de dieren volgen.
We hebben ook nog een aantal dagen door Moremi national park gereden, wat zeer uitgestrekt is en 1/6 is van de grootte van Belgie. Ook daar weer gekampeerd, waarbij de campingzone Third Bridge niet afgesloten is en alle dieren dus tot bij uw tent kunnen komen... zo hebben we 's avonds nog een honey badger voor onze tent zien voorbijlopen, die terecht de titel draagt van "the most fearless animal in the world", kijk anders maar eens naar de filmpjes op Youtube!
Onze jeep was OK en ook Roger haalde probleemloos alle hindernissen, Moremi is net een 4x4-trail. Hier hebben we ook de hoogste dagtemperatuur van de reis gehaald en er waren er nog meer die liever in de schaduw bleven en een middagdutje deden.
Beste wensen vanuit een zomers Zuid-Afrika
