Binnen het jaar 2 maal in Santiago binnenwandelen moet echt kunnen. Dit maal proberen met Annette.. morgen in de voormiddag gaan we met een zachte stap in die richting. Aankomen is het voornaamste. Dus het aantal km per dag is van weinig belang. Dus nu alles klaarmaken en dan gaan we ervoor. Roger
zoals je weet ben ik op weg naar Sarria om de laatste kms naar Santiago te (lopen) wandelen.Ik had verleden jaar iets gemist na het buiten wandelen van Estella. namelijk de wijn fontein. Monasterio de Iratxe Hoe kon ik dat missen? te vroeg op de morgen. Nu heb ik het gevonden en ook een extra slok genomen omdat ik toch te voet was!! en geen extra km moest lopen. dit was de eerste traiingsdag van Annette dus dat kon er zeker bij.
Na een tweede nachtje in albergue Cabo da Vila, een vrij nieuwe en goede albergue, het ontbijt nemen. Het is maandag en dan hebben veel peregrinos plannen om naar huis te gaan. Afscheid genomen van Rafaelo, en een paar andere mensen, die ik wel in de albergues of tijdens het stappen tegen kwam. Dineke en Hans kwamen me afhalen om me naar de vlieghaven te brengen. Een ritje van 95 km, netjes op tijd aangekomen. De rugzak en de wandelstokken laten inpakken met folie. Nog samen een koffie genomen en dan ja afscheid nemen van iemand waarmee je 70 dagen gestapt (gelopen) hebt is niet zo eenvoudig. Het was een erg moeilijk moment, want op de camino staat vriendschap op de bovenste trap. Heb Dineke leren kennen als een heel sterke dame, met weinig woorden en een sterk karakter. Ook fysiek kon ze haar mannetje staan, want als de turbo ging werken, moest ik mijn tenen uitkuisen. Bracht kalmte, als ik eens wat nerveus begon te doen bij het verloren lopen. De vlucht van Compostela naar Barcelona was snel gedaan. 2 uurtjes wachten en dan ja naar Brussel. In het vliegtuig realiseer je dat dit het einde is van " mijn droom, mijn tocht " en is het wel een heel hard ogenblik. Wachten op de bagage, en de wandelstokken waren zoek, iets waaraan je wel veel aandacht geeft. Bij het binnen komen in de aankomst hall was er wat meer lawaai dan normaal, de hele famile en een grote delegatie van de Dansklub Tervuren, met de nodige spandoeken, en drankjes waren aanwezig om me te verwelkomen. Een heel prettig moment om dit mee te maken, en ook te voelen dat er veel respect en bewondering is voor mijn (pelgrims) tocht. Hartelijk dank aan allen die me via reacties en mails, die ik nog eens ga doorlezen, tijdens men voettocht hebben gesteund, want dit is steeds een por om verder tegaan.
binnen kort zal ik een nabeschouwing geven, laat het nu maar allemaal eens bezinken.
de oudjes waren vroeg slapen, maar de jeugd had een disco gevonden, niets gehoord van hun terug komst. Deze morgen was het dan ook 8,00 h toen er leven in de dormitorio kwam. Na het ontbijt in Cabo da Vila, met de rugzak zoals alle dagen op weg. Deze keer maar voor 3,5 km maar steeds bergop, naar het einde van de wereld. Boven hebben we een heel mooi zicht, een kust met rotsen, kliffen, en soms een zandstrand. Hier is plaats op het strand. Op naar de vuurtoren en naar de afgronden op zoek naar een veilig plaatsje voor het verbrandings ritueel. Dineke trok haar wandelbroek en T shirt uit waarmee ze alle dagen liep. Ik hield het bij mijn pyama, het geurtje hiervan was ook niet meer te fris na al die dagen. Vuurtje stoken is niet zo eenvoudig maar na een tijdje ging de boel dan ook smeulen en wind liet er dan toch wat vlammetjes uitkomen. Dit is dan wel een heel emotioneel ogenblik en blijf je lange tijd stil zitten met de stinkende rook om je heen. Vooruit kun je niet, er is het water. Achteruit ja dat kan, maar dit is terug, en dan weet ik dat mijn droom gedaan is, maar in mijn gedachten is dit nog niet gedaan. dit is een belevenis die me niemand zal afnemen. Nu nog de rugzak klaar maken om de terug reis te maken. Hopelijk morgen 30-7-2012 rond 20,00 h in Brussel.
vanmorgen met gemengde gevoelens op gestaan want het is de laatste wandel dag van een mooie reeks, ook weet je dat verder gaan niet kan, alleen terug komen maar dat doen we maandag op een gemakkelijke manier. De afstand die we vandaag moesten doen was weer bij de 31 km. Van Olveiroa naar Fisterra, een echt zwaar golvend traject. In San Pedro op 310 m na 15km krijgen we een eerste zicht op de zee, iets anders dan andere bergen, maar in Cee geraken was echt een gevaarlijke afdaling en zo kort voor de meet nog een voet omslagen zou erg zijn. In Cee lopen we wat verloren, maar hebben ondertussen wel onze pic nic gekocht. Via Vilar en San Roque. naar Estorde waar we op het strand onze pic nic nemen, iets anders dan ergens in het bos of langs een baan. Nog 7 km en het is gedaan! !!! ik begin me vragen te stellen wat nadien? In Fisterra had Hans gisteren in een albergue 2 bedden gereserveerd, een geluk want alles was propvol. Fisterra is een klein mooi dorpje waar alle pelgrims naar toe kwamen. Natuurlijk moeten we ook ons diploma gaan halen dat we de wandeling van Santiago naar Fisterra hebben te voet gedaan. Deze avond gaan we naar de ondergaande zon gaan kijken. Ik ga hier een extra nachtje bij boeken, dat ik maandag morgen naar de luchthaven kan. Morgen gaan we naar de vuurtoren wandelen, en een paar spullen in het vuur doen,wat dan eigenlijk het einde is van de pelgrims tocht. dus morgen nog een klein verslagje en dan maandag terug naar de wereld waar alles fijn moet geregeld zijn. Een pelgrim lost de problemen op als ze zich voor doen.
Voor mijn gevoel is een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, niet compleet zonder ook Kaap de Fisterra te hebben gezien, dat in de middeleeuwen als einde van de wereld werd beschouwd
Vanuit de albergue Loa om 7.00 h vertrokken in een omweer en regen. De wandeling gaat over A Pena en Alto de Cruz naar Vilaserio en Maronas. allemaal gewone wegen en wat bergpadjes. Maar de Monte Aro voel je wel in de benen als je al 24 km gestapt hebt. Door de drukte op de weg naar Fisterra is het erg moeilijk om slaapplaats te vinden, dus wat doorgeven, en ja we hebben nog plaats, alleen in boven bedden, maar we worden het wel gewoon om s'nachts langs het laddertje naar beneden te komen. Morgen naar Fisterra, einde van de wereld. Ook en flinke stap van 31 km. En dan mog eens 3,5 km om bij de vuurtoren tekomen waar het echt gedaan is met de grond
als je al zoveel km hebt gestapt dan zijn de volgende 90 km niet erg, maar na drie dagen met de familie in Santiago en toch wat gaan bekijken is de start niet zo eenvoudig. Starten van op het plein voor de kathedraal en langs de muur van de parador naar beneden. de oude kant van de stad, door de eucalyptus bossen. Het lijkt niet druk, maar op de eerste stop moeten we van gedacht veranderen, zou wel een probleen kunnen worden met de slaapplaatsen, want na Santiago zijn die
ook wel dun. De eerste klim is de Alto do Vento, vanwaar we net nog de torens van de kathedraal kunnen zien door de mist. Een andere moeilijkheid is de Alto Mar do Ovellas. De zon komt er langzaam
door. Op deze wegen zijn veel minder aangename verrassingen. Ons eindpunt vandaag is Negreira,na 22km. de slaappunten liggen overal heel vol,omdat de meesten na de festiviteiten in Santiago vertrokken zijn. Bij de eerste albergue hadden wij geluk, 2 camas bajas. s'avonds naar een restaurant gezocht. gevonden. Een lekkere dorada met een glasje wijn en daarna slapen, want morgen gaan we 33 km wandelen, en dit om een albergue te vinden
op de vooravond van het jacobs feest zijn hier allerlei festiviteiten, straatanimatie, ook politieke optochten, maar de voornaamste is wel het klank en licht spel met vuurwerk. wij naar het het grote plein voor de kathedraal rond 22.00h maar tevergeefs, de guardia civil liet ons niet meer op de Plaza de A Quintana. Maar een pelgrim zoekt zijn weg en in de massa mensen vinden we nog een plaatsje om deze activiteit t;e volgen. Een audiovisuele projectie op de kathedraal was een top punt van kunst, het instorten van de de voorgevel van de kathedraal was zoals echt, Ook het vuur dat deze kathedraal verwoeste was weer gegeven in een driedimentionaal spektakel. De Obradoira plaats daverde op zijn grond vesten. Het vuurwerk dat hier op volgde was on uitgegeven van op de hoogste puntjes van de kathedraal, de kleinste torenetjes was er wel een vuurpijl dit afging, en dit allemaal op de granieten achtergrond van de kathedraal.Dit is net onder woorden te brengen, maar eens de mooite waard om mee te maken. Op de feest dag 25 juli zelf waren we al in de kathedraal rond 8.30 H voor een heilige mis te eere van jacobus, alle plaatsen waren bijna volzet, de dienst begon maar rond 10.00 h en je weet het gaat niet snel, alle hoog geplaatste personen, moet hun plaatsje nemen, en dan alle andere speeches. Eindelijke kwam voor mij het hoogte punt, de sensatie en het ritueel van de dienst, de " botafumeiro" . het wierrook vat wordt dan voor 3 minuten door de zijbeuken van de kathdraal gezwierd, wat een vaart zit daar achter, voor een pelgrim zijn dit aangrijpende momenten. Deze plechtigheid en het schouwspel van gister avond zijn zaken die ik niet zo snel zal vergeten. Dank aan de familie hier in Compostela om dit met hen te mogen delen . Morgen naar het volgend einddoel Fisterra, in 3 of 4 dagen. dus ik kom bijna terug naar huis.
mijn droom, mijn tocht
