de oudjes waren vroeg slapen, maar de jeugd had een disco gevonden, niets gehoord van hun terug komst. Deze morgen was het dan ook 8,00 h toen er leven in de dormitorio kwam. Na het ontbijt in Cabo da Vila, met de rugzak zoals alle dagen op weg. Deze keer maar voor 3,5 km maar steeds bergop, naar het einde van de wereld. Boven hebben we een heel mooi zicht, een kust met rotsen, kliffen, en soms een zandstrand. Hier is plaats op het strand. Op naar de vuurtoren en naar de afgronden op zoek naar een veilig plaatsje voor het verbrandings ritueel. Dineke trok haar wandelbroek en T shirt uit waarmee ze alle dagen liep. Ik hield het bij mijn pyama, het geurtje hiervan was ook niet meer te fris na al die dagen. Vuurtje stoken is niet zo eenvoudig maar na een tijdje ging de boel dan ook smeulen en wind liet er dan toch wat vlammetjes uitkomen. Dit is dan wel een heel emotioneel ogenblik en blijf je lange tijd stil zitten met de stinkende rook om je heen. Vooruit kun je niet, er is het water. Achteruit ja dat kan, maar dit is terug, en dan weet ik dat mijn droom gedaan is, maar in mijn gedachten is dit nog niet gedaan. dit is een belevenis die me niemand zal afnemen. Nu nog de rugzak klaar maken om de terug reis te maken. Hopelijk morgen 30-7-2012 rond 20,00 h in Brussel.
vanmorgen met gemengde gevoelens op gestaan want het is de laatste wandel dag van een mooie reeks, ook weet je dat verder gaan niet kan, alleen terug komen maar dat doen we maandag op een gemakkelijke manier. De afstand die we vandaag moesten doen was weer bij de 31 km. Van Olveiroa naar Fisterra, een echt zwaar golvend traject. In San Pedro op 310 m na 15km krijgen we een eerste zicht op de zee, iets anders dan andere bergen, maar in Cee geraken was echt een gevaarlijke afdaling en zo kort voor de meet nog een voet omslagen zou erg zijn. In Cee lopen we wat verloren, maar hebben ondertussen wel onze pic nic gekocht. Via Vilar en San Roque. naar Estorde waar we op het strand onze pic nic nemen, iets anders dan ergens in het bos of langs een baan. Nog 7 km en het is gedaan! !!! ik begin me vragen te stellen wat nadien? In Fisterra had Hans gisteren in een albergue 2 bedden gereserveerd, een geluk want alles was propvol. Fisterra is een klein mooi dorpje waar alle pelgrims naar toe kwamen. Natuurlijk moeten we ook ons diploma gaan halen dat we de wandeling van Santiago naar Fisterra hebben te voet gedaan. Deze avond gaan we naar de ondergaande zon gaan kijken. Ik ga hier een extra nachtje bij boeken, dat ik maandag morgen naar de luchthaven kan. Morgen gaan we naar de vuurtoren wandelen, en een paar spullen in het vuur doen,wat dan eigenlijk het einde is van de pelgrims tocht. dus morgen nog een klein verslagje en dan maandag terug naar de wereld waar alles fijn moet geregeld zijn. Een pelgrim lost de problemen op als ze zich voor doen.
Voor mijn gevoel is een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, niet compleet zonder ook Kaap de Fisterra te hebben gezien, dat in de middeleeuwen als einde van de wereld werd beschouwd
Vanuit de albergue Loa om 7.00 h vertrokken in een omweer en regen. De wandeling gaat over A Pena en Alto de Cruz naar Vilaserio en Maronas. allemaal gewone wegen en wat bergpadjes. Maar de Monte Aro voel je wel in de benen als je al 24 km gestapt hebt. Door de drukte op de weg naar Fisterra is het erg moeilijk om slaapplaats te vinden, dus wat doorgeven, en ja we hebben nog plaats, alleen in boven bedden, maar we worden het wel gewoon om s'nachts langs het laddertje naar beneden te komen. Morgen naar Fisterra, einde van de wereld. Ook en flinke stap van 31 km. En dan mog eens 3,5 km om bij de vuurtoren tekomen waar het echt gedaan is met de grond
als je al zoveel km hebt gestapt dan zijn de volgende 90 km niet erg, maar na drie dagen met de familie in Santiago en toch wat gaan bekijken is de start niet zo eenvoudig. Starten van op het plein voor de kathedraal en langs de muur van de parador naar beneden. de oude kant van de stad, door de eucalyptus bossen. Het lijkt niet druk, maar op de eerste stop moeten we van gedacht veranderen, zou wel een probleen kunnen worden met de slaapplaatsen, want na Santiago zijn die
ook wel dun. De eerste klim is de Alto do Vento, vanwaar we net nog de torens van de kathedraal kunnen zien door de mist. Een andere moeilijkheid is de Alto Mar do Ovellas. De zon komt er langzaam
door. Op deze wegen zijn veel minder aangename verrassingen. Ons eindpunt vandaag is Negreira,na 22km. de slaappunten liggen overal heel vol,omdat de meesten na de festiviteiten in Santiago vertrokken zijn. Bij de eerste albergue hadden wij geluk, 2 camas bajas. s'avonds naar een restaurant gezocht. gevonden. Een lekkere dorada met een glasje wijn en daarna slapen, want morgen gaan we 33 km wandelen, en dit om een albergue te vinden
op de vooravond van het jacobs feest zijn hier allerlei festiviteiten, straatanimatie, ook politieke optochten, maar de voornaamste is wel het klank en licht spel met vuurwerk. wij naar het het grote plein voor de kathedraal rond 22.00h maar tevergeefs, de guardia civil liet ons niet meer op de Plaza de A Quintana. Maar een pelgrim zoekt zijn weg en in de massa mensen vinden we nog een plaatsje om deze activiteit t;e volgen. Een audiovisuele projectie op de kathedraal was een top punt van kunst, het instorten van de de voorgevel van de kathedraal was zoals echt, Ook het vuur dat deze kathedraal verwoeste was weer gegeven in een driedimentionaal spektakel. De Obradoira plaats daverde op zijn grond vesten. Het vuurwerk dat hier op volgde was on uitgegeven van op de hoogste puntjes van de kathedraal, de kleinste torenetjes was er wel een vuurpijl dit afging, en dit allemaal op de granieten achtergrond van de kathedraal.Dit is net onder woorden te brengen, maar eens de mooite waard om mee te maken. Op de feest dag 25 juli zelf waren we al in de kathedraal rond 8.30 H voor een heilige mis te eere van jacobus, alle plaatsen waren bijna volzet, de dienst begon maar rond 10.00 h en je weet het gaat niet snel, alle hoog geplaatste personen, moet hun plaatsje nemen, en dan alle andere speeches. Eindelijke kwam voor mij het hoogte punt, de sensatie en het ritueel van de dienst, de " botafumeiro" . het wierrook vat wordt dan voor 3 minuten door de zijbeuken van de kathdraal gezwierd, wat een vaart zit daar achter, voor een pelgrim zijn dit aangrijpende momenten. Deze plechtigheid en het schouwspel van gister avond zijn zaken die ik niet zo snel zal vergeten. Dank aan de familie hier in Compostela om dit met hen te mogen delen . Morgen naar het volgend einddoel Fisterra, in 3 of 4 dagen. dus ik kom bijna terug naar huis.
Nadat de emoties wat waren weg gewerkt, met een wel verdiend biertje, zijn we dan naar het hotel gereden, wouw in de auto, tijdje geleden. Aangekomen in Hotel Congreso, was dit eens iets anders dan een albergue, mooi zwembad, waar Kimberley direkt haar zwemkunst wou laten zien. Nu had ik een reuze kamer, met bubbelbad en minibar, een heel groot verschil met een matras in de albergue. Ik wen mij wel direkt aan deze mogelijkheden. op 23 juli gaan we na eens goed uitgeslapen te hebben terug naar Santiago, willen de pelgrims mis bij wonen. Ook Dineke en Hans waren er bij. Heel spijtig dat het wierrook vat niet door de kerk bewoog, schijnbaar is het nu alleen volgens sponsoring !!!. Geen nood gaan het op zijn feestdag nog eens proberen, maar filmen of fotos nemen is heel streng verboden. Eens wandelen zonder rugzak is wel een echte weelde. Ontmoeten ook veel pelgrims waarmee we de voorbije dagen hebben samen gestapt, of een babbeltje hebben geslagen, Iedereen super tevreden dat ze de Camino hebben uit gestapt. Santiago is een heel bedrijvige stad, ook een universiteits stad, veel kerken en kerkelijke bestuursgebouwen. Santiago heeft zijn onstaan te danken aan het ontdekken van het graf van Apostel Jacobus in de 9 de eeuw. De huidige kathedraal is in de 11 en 12 de eeuw gebouwd naar het beeld van de Heilige grafkerk van Jeruzalem. Om het groot aantal pelgrims op te vangen werden veel kloosters en andere kerken gebouwd rond de kathedraal. De voorgevel van de kathedraal is een staaltje van barokke bouwkunst, ook het versierde altaar dateert van die periode. De meeste pelgrims gaan de kathedraal in door het "Azabacheria" portaal langs de voorzijde , de obradoiro. Bij het hoofdaltaar staat een zilveren buste met daarin de relieken van de apostel. Een trapje achter het altaar brengt je naarboven zodat de pelgrim dit borstbeeld kan omarmen als dank voor de behouden trip naar Compostela. Een ander gebouw is " Hostal de los Reyes Catolicos" een parador, nu een super de luxe hotel. Verder is het hier heel druk, sloffende pelgrims, sommige hebben op 10 km ervan gestart andere net op 100 km en dan een andere aantal in Saint Jean Pied de Port, maar als je vertelt dat je van huisuit vertrokken bent dan gaan hun ogen ver open en een super proficiat als beloning. Het weer is erg warm, en het biertje kan hier veel oplossen, vrouw en familie zijn heel tevreden en fier dat ik weer een paar dagen tussen hen ben. Nu nog wat informatie verzamelen om de volgende 87 km te wandelen, op naar Fisterra. Ook heeft Katty uitgekeken naar een ticket voor de terug vlucht naar Brussel, maandag 30 juli. Nu naar het vuurwerk gaan kijken als start van de feestelijkheden. tot dan voor meer info van de wandeling naar Fisterra.
mijn stoutste droom aankomen in Compostela na 100 dagen. Reeds om 4,30h deze morgen was het zover. De spanning om de laatste km te stappen was voelbaar bij iedereen. Erg nerveus was iedereen, alhoewel ik me had voorgenomen niet op te staan voor 6.0h waren we om 5.15 reeds op pad. we moesten zelfs met de zaklamp stappen. Van O Pedrouzo naar Amenal en daar een goed ontbijt genomen. Hierna was het klaar en konden we eens doorgaan. Op gelet er waren nog wat bultjes, Alto de Barreira, en dan nog een paar andere, de sfeer is wat anders, want iedereen wil er zijn. In San Marcos nemen we een laatste koffie stop en verzamelen nog wat stempels. Van hieruit is het nog 5km en moeten nog over de Monte do Gozo. Hier heeft de paus in 1989 een bezoek gebracht. Het is de berg der vreugde omdat de pelgrim van hieruit voor het eerst de torens van de kathedraal ziet.
Op een van de verkeersknooppunten zie ik een man met ezel terug komen, zowaar het is de andere Roger met ezel Leon, zoals het de gewoonte is tussen pelgrims maken we een praatje en ook fotos, voor de " Serrist". Wij moeten natuurlijk nog naar de kathedraal en bij de Porta do Camino en een paar heel
smalle straatjes komen we er bij, de achterkant. Op naar de Praza do Obradoiro en we staan ervoor. Annette had al een paar fotos genomen voor ik ze gezien had. Een paar moeilijke momenten en dan nog een fijn moment
als Kimberley,Katty en Karl te voorschijn komen, ook tante Agnes was er bij. Een heel groot moment, om na 100 dagen de
familie terug tezien. Een snel bezoek aan de kathedraal, een paar kaarsjes
aangestoken, en dan onze credential laten afstempelen. Een biertje drinken en wat gaan eten. Vervolgens naar het hotel, waar ik eens kan in een bubbelbad kan uitrusten. Morgen gaan we Compostela eens bezoeken en de pelgrimsmis bij wonen. Dus wat meer van Compostela morgen. Dineke en ik gaan ook verder naar Finisterre, een kleine 90km verder, verslag hierover zal ook wel volgen. Nu wat bij de familie gaan zitten want het is hier nog erg warm en vooral dorstig. tot morgen..
dag 99. 21-7-2012 nationale feestdag.
niemand hangt hier voor mij de 3 kleur uit. Deze morgen toch iets minder snel opgestaan. In de bar rechtover de Albergue Santiago Apostol hebben we ontbijt en krijgen het adres van Gustavo voor de volgende stop. Het is hier al feest. We lopen Arzura uit en komen uit op een fraai landschap,met kleine beekjes die we moeten oversteken in een prachtig golvende boerenstreek. Toch lopen we wat verkeerd op de historische weg, de wegwijzer was verstopt tussen het gras. Bij Salceda nemen we onze koffie, en met de beklimming van de Alto de Santa Irene (405m). is het voor vandaag gedaan met klimmen. We nemen er dan ook een biertje. Van hieruit is het nog 4.5 km. Deze morgen bij het verlaten van Arzura was er net een school gestart 80 jonge mensen, en dan kom je ook wat kleurrijke persoon tegen die steeds liedjes zingt van Virgen Maria.Virgen Cerveza? en alle andere Virgens. Hebben ook nog en Eucalyptus plantage gezien. Aangekomen in O Pedrouzo vinden we snel de Albergue, leggen ons bed en gaan dan op zoek om wat te eten. Het restaurant binnen en ja daar zat de Spaanse groep, aansluiten was de boodschap, een liedje zingen is voor de pelgrims ok, maar niet voor sommige andere klanten in het restaurant. Nu de Spaanse "siesta" mogen we niet storen, en de snurkers worden met de gsm opgenomen. Ja het weer, deze morgen was het wat fris, maar rond 10.00h kwam de zon erdoor, nu flink warm 28 gr. Ga nu een douche nemen en ook wat slapen. Hou het droog op de nationale feestdag. Morgen dag 100 en in Santiago komen, is dat niet mooi?
Zoals gewoonlijk opstaan om 6.00h, halfuurtje rugzak rommelen, voeten verzorgen. ook hebben we ontbijt kunnen nemen in deze albergue een reuze croissant. Om 7.00 h zijn we reeds op stap. Palas de Rei verlaten is eenvoudig, steeds bergaf. Bij km paal 63,5 (jaar) moet ik natuurlijk een foto
maken. Bij km paal 60 ook voor Dineke, net in het dorp Casanova. In Leboreiro dtaat de kerkdeur van de Santa Maria open, erg mooi, een zuster heeft de controle.Hierna volgen we de echte "calzado" in Furelos zelfs over het erg smal brugje van toen. Onze Spaanse vrienden vertelden ons dat we in Melide bij een special restaurant moesten stoppen, wat wil Jacob, ze staan buiten. Dus moesten we de specialiteit eten " pulpe" octopus. lekker maar de fles wijn
was er misschien teveel aan als je nog 16km moet stappen. de weg naar Arzua is dus niet te onderschatten. Erg nijdige klimmen met korte afdalingen. wij zien hier ook veel "horreos" maisopslag plaats. ook veel eucalyptus bomen. Dus een wandeling van 30,6 km, dus nog 37.5 km van Compostela. Nu snel eten en afspreken voor morgen waar we slapen. Gustavo die kent hier alle albergues dus dat komt in orde
mijn droom, mijn tocht
