www.sunshineproject.be Hoeveel is het leven van een kind nog waard?
15-08-2010
De dodentocht., verslag
We schrijven vrijdag, 13 augustus 2010, 15 uur.
Zowel Paul, Geert, Emiel als ik zijn er klaar voor. Onze volgers voor onderweg zijnde Hilaire, Ward en Isabelle zijn eveneens van de partij.
Even later vertrekken we richting Bornem. De sfeer is goed en we voelen ons allemaal klaar voor de uitdaging. In Bornem toegekomen is het 1ste probleem een parkeerplaats vinden. Aan alle parkings staat een bord: PARKING, VERBODEN TE PARKEREN OP DEZE PARKING. Begrijpe wie kan. We rijden een straatje in en vinden 2 plaatsen in een blauwe zone. Dus hier parkeren we ons maar. Even naar de plaatselijke politie bellen ( onze connectie aldaar met name Stijn ). Maar geen probleem, ze hebben toch geen tijd om te controleren op parkeerschijven. We pakken uit en Hilaire en Ward koken ter plaatse op straat een lekker potje volkorenspaghetti zonder saus. Wat smaakte dit uit een gamel van de scouts . Ondertussen is het bijna 19u en we begeven ons naar de start alwaar we ingescand worden en ons plaatsje in de rij innemen. We zetten ons op de grond en proberen te rusten, want het is nog 2 uur alvorens we vertrekken. Plots om 20u15 ongeveer staat iedereen recht en we schuiven naar voren, ttz 20 meter en dan staat alles vast. Nog 40 minuten wachten,dedju. Plots is het 21 u en de massa, zijnde 10620 personen zet zich in beweging. Om 21u07 lopen we over de startlijn en beginnen we eraan. het tempo ligt verschroeiend hoog, het is als een stofzuiger, aanmoedigingen en een massa volk. We laten ons meesleuren aan dit hoge tempo en dat valt mee. Na 17 km eerste bevoorrading aan Frisland Drinks. Een flesje Extran en een lekker rijsttaartje. Geert doet nog een plaspauze en we vetrekken terug, even verder staan onze volgers met de nodige bevoorrading onderweg, vooral drank, want dat zal nodig worden. terwijl het overal regent blijft het in Bornem droog. We zetten onze tocht richting Wintam, 24 km verder. Ondertussen verliezen Geert en Ik onze medestapper paul en Emiel uit het oog en we zijn mekaar kwijt. Verder stappen aan eigen tempo hadden we afgesproken dus stapten Geert en ik verder naar Wintam. Daar aangekomen weer wat drank en eten gekregen, en heb ik Geert laten verder stappen aan zijn tempo en ben ik op mijn eigen tempo verdergestap. geert en ik waren dus beiden alleen ( ttz hoe kan je alleen zijn met 10620 man ). Op naar kalfort, Cafe t fixke op 33.1 km. de massa is er nog steeds al geraakt ze meer en meer verspreid. Veel volk en ambiance langs de weg. daar aangekomen even Isabelle, Hilaire en Ward opgezocht in Cafe T'fixke. Wat bevoorrading, eventjes pauze, genomen, Geert lag een 1à tal minuten voor op mij. Daar terug vertrokken richting DUVEL te Breendonk op 39.8 km. MP3 in de oren, Hoofdlamp op, verstand op nul en stappen. het is barkoud, gelukkig heb ik vorige week nog een winddichte Gore Tex jas gekocht en die doet zijn werk. Eindelijk zie je den Duvel opduiken. En wijselijke heb ik de honderden glazen Duvel laten staan en ben ik met een glaasje water verdergestapt. Aan de uitgang van de brouwerij stonden onze volgers weer. Daar heb ik me even plat gelegd met de benen in de lucht . Zalig gevoel, 15 minuutjes gerust. Ondertussen voelde ik dat er ergens iets niet pluis was met de voeten. Vandaar ging het dan richting Palm 49.2 km in Steenhuffel. 10 km zonder bevoorrading. Maar gas, Maar wat voor een weg. Een veldbaantje met bouwafval etc, dit is de echte dodentocht, what a shit. Verstand op nul laten staan en richting palm. Bij palm hetzelfde scenario, de palmglazen gelaten voor wat het was en wat fris genomen, ondertussen is het koud en vochtig, De volgers zaten in het brouwershuis, daar ben ik dan even binnengegeaan en heb ik een kwartiertje gerust tesamen met hun. En geert stapte rustig door, geert stopt niet en geeft alsmaar gas. 300 meter verder staat een bord 50KM , leuk halfweg, of dju nog 50 km. Nu op richting Merchtem, 56.49km. dit ging vlot en hetzelfde verhaal, verstand op nul, MP3 speler op max. Aangekomen in Merchtem een stoel gevonden en de beentje daarop in de hoogte. Zalig, beetje gebabbeld met anderen en een 15 a 20 tal minuutjes gerust. Benen bewerkt met reflex spray, dit is zalig. Nu ging het richting Buggenhout, een stuk van 9 km, pfff Aangekomen in Buggenhout 65.67 km en dan voel je dat er ergens iemand achter je loopt met een hamer. Gelukkig heb ik de hamer ontweken en ging ik verder. Op naar de volgende post, 70,77 te opdorp. Dit ging vlot, de man met de hamer bleef achter maar mijn voeten werden steeds pijnlijker en pijnlijker. grote voordeel is dat er vanaf nu om de 5 km een tussenpost is waar je wat kan drinken en een pauze nemen. Zo gezegd zo gedaan, In opdorp aangekomen wat tijd genomen om te rusten. De benen goed bewerken met reflex spary, dat was de boodschap en blijven drinken. Eten kon ik niet meer zien of rieken, en af en toe een goede cola vol suiker deed wonderen. Gelukkig had ik wat Energy Bars en die ik ik in kleine stukjes op richting Lippelo school op 75 km. Vanaf daar zou Rita, een lid van de vzw sunshineproject een stukje meewandelen met mij. Dat zou deugd doen. Dus vertrok ik in Lippelo samen met Rita. Even een foto gemaakt aan het bord 75. dus nog 25 te gaan. Rita stapte mee met mij, veel werd er niet gezegd, niet omdat we kwaad zijn op mekaar maar omdat je na 75 km al je energie nodig hebt om voort te stappen. Rita nam trouwens ook mijn rugzak over wat een hele opluchting en verlichting was. In Puurs aangekomen op 80 km even wat cola, benen verfrissen en verder stappen. Rita volgde nog steeds en zou dat doen tot in Oppuurs, de volgende halte op bijna 85 km. Daar zou Rita even afhaken en zou ze de laatste 5 km terug meestappen. Het tempo ging naar beneden, maar het idee aan het te verzamelen sponsorgeld en mijn doorzettingsvermogen en karakter dreven me verder. vanaf nu stap je op een wolk en denk je echt niet meer na. Ik begon zelfs al emotioneel te worden en moest bij momenten zien dat ik niet begon te wenen. SMSEN van iedereen bleven maar binnenstromen en ik kon ze niet beantwoorden want mijn batterij was zo goed als plat. Allen dank daarvoor trouwens.In oppuurs stapte Rita af en ik stapte dadelijk door naar punt 90 km aangezien het donker werd en er een zware regenbui dreigde te vallen. 2 druppen vielen er en het was over. oef want een hevige plensbui kon ik wel missen als de pest.. 89,5 km Sporthal Sint Amands. De voorlaatste stop. even bevoorraden met water, plat liggen, benen in de lucht en wat ontspannen en mekaar moed inspreken, eender wie je tegenkomt pept mekaar op. Wat een sfeer, wat een teamspirit. Gewoon mekaar oppeppen en erdoor sleuren SCHITTEREND. Nog 10 km Rikke, dat kan niet meer mislopen, een snelle berekening vertelde me nog een goei 2U30. Maar dat was zonder rekening te houden met de laatste 5 km. Ik vertrok richting laatste controle voor aankomst en dit in Branst op 94.56 km. Voet voor voet, stap voor stap, minuut na minuut kwam ik korter bij mijn doel. In Branst aangekomen kwam Rita me tegemoet. Ze nam mijn rugzak terug over en ik besloot van nog even te rusten en te bellen met Geert. Geert was ondertussen al terug Thuis in Attenhoven. proficiat Geert, je deed het schitterend. Terug rechtstaan en hup met de geit. Maar ai ai ai. Om de bocht loert het gevaar. Een groot bord met daarop nog 5 km. pf; beetje verder nog 4 km tussen 5 en 4 verstreken er wel 20 minuten, zo laag lag mijn tempo, ik spartelde verder naar 3 waar ook Ward me opwachtte. Samen met Ward en Rita ging het naar 2 en dan naar 1. Vanaf nu Bergop. plotseling kom je in Bornem centrum. Meer en meer mensen staan langs het parcours en wensen je proficiat. Je weet dat je er bent en je gaat naarstig op zoek naar je familie die zich ergens tussen de massa begeven heeft. Plots zie ik Anja en Jeroen, wat een boost, en dan 200 meter verder staan Lieve en Kobe me op te wachten. Emoties, man man man, tranen van geluk, Kobe had 2 ballonen bij met op elke ballon 50. Dus 50 en 50 maakt 100 he. Schitterend gewoon. Even de flik van dienst STIJN goeiendag gezegd, en Stijntje, oude schoolmakker, bedankt om Lieve en Kobe voor de nadars te laten plaatsnemen. Nog 30 meter, paar fotokes en dan de allerlaatste keer over de scan matten piep piep piep en je bent er. Je Annanas in ontvangst nemen, samen met je diploma en je medaille en het zit erop. Ffkes een stoel gezocht om wat te rusten en te bekomen van de emoties. Ik ben er geraakt. Eens thuisgekomen de schade bekeken. De voeten zijn helemaal kapot. Ben vandaag dan toch even naar het ziekenhuis geweest maar het is niet al te erg, een weekske doorbijten is de boodschap. Ik wil IEDREEN bedanken, SPONSORS, FAMILIE, VRIENDEN, voor alle steun, zonder jullie was dit niet mogelijk. bedankt ook aan Lieve en Kobe die heel wat uurtjes alleen doorbrachten tijdens mijn trainingstochten. bedankt ook aan geert Vanroye voor de trainingsuren die we samen doorbrachten en de vriendschapsband. bedankt aan Paul Wijnants om zich bij de groep te vervoegen. uw doel was 50 km, je hebt er 80 gedaan nen dikke proficiat. En Emiel Sacreas uit Zoutleeuw, die ik een week voor de dodentocht ontmoet heb, wat een kerel. Hij wandelde voor de 20ste keer mee, samen met ons, hij had hem al 18 keer uitgewandeld en is steeds bij Paul gebleven. Wat een prestatie, je deed het weer je haalde je 19de dodentocht en dit op uw zeer jonge leeftijd van 66 jaar Proficiat.En dan ook vooral niet te vergeten Isabelle, Hilaire, Ward en Rita om ons snachts te volgen en te bevoorraden daar waar nodig. Beste Hilaire, ik kan u trots melden dat het bedrag dat ik bijeen sprokkelde voor sunshineproject vzw een 4000 euro bedraagt..
Hopelijk hebben jullie genoten van deze blog, van mijn belevenissen. Gisteren vroeg me iemand: En, volgend jaar opnieuw? Ik zei NO WAY Vandaag zeg ik al MAYBE
Binnen goed 3 dagen en een paar uur vertrekken we richting Bornem.
Na maanden van voorbereiding is het zover. ZIEK ZIEK ZIEK; Alles zit vast. Dit kan toch niet waar zijn zeker, maanden voorbereiding en nu dit.
Wij houden de moed erin en we proberen zover mogelijk te geraken, dwz terug aankomen in Bornem.
Het probleem met de tenen is het ergste wat er is. Afgelopen vrijdag naar de kine geweest en mijn tenen laten intapen. Zaterdag een tochtje van 12 km afgemaald met zeer goed resultaat. Zaterdag nog eens gaan shoppen en een jas gekocht voor de nacht, wind en regendicht, GoreTex, en ademend en niet te zwaar. vervolgens op aanraden van de winkelbediende een 2de sok gekocht, een dunne liner sok te dragen onder de wandelsok. Die heb ik dan zondag maar meteen uitgetest en dat ging wonderwel vlot. Ik vertrouw erop. Voor de rest valt er nu nog weinig te ondernemen, buiten rusten en veel pasta eten aangezien we die voedingssupplementen nodig hebben. gisteren nog een dagje plopsacoo gedaan MET wandelschoenen en geen hinder ondervonden. Zo een dagje plopsacoo is dan ook rechtstaan, aanschuiven, drummen, allez jullie weten wel wat ik bedoel. Vandaag het gras gemaaid en inkopen gedaan voor de dodentocht. Mijn lading zal bestaan uit 16 liter water, 6 liter aquarius, 10 tal snickers, 10 tal energy bars, 5 paar sokken, 3 paar onderbroeken, extra wandelshirts, WC papier, druivensuiker, noten, bananen ( ook een 10 tal ) en een paar flesjes gevuld met ORS. Maar de grootste bagage is een enorme dosis motivatie en doorzettingsvermogen. Gelukkig hebben we een volgwagen die ons komt bevoorraden.
Woensdag: staat er een tochtje van een uurke op het programma en s'avonds nog wat gaan zwemmen met Kobe. Donderdag terug een kleine wandeling, en s'avonds naar de kine om de rug laten los te masseren. Vrijdagmiddag naar de Kine om de benen los te maken en vervolgens de voeten en tenen laten in te tapen. En om 15U Abfahrt richting Bornem.
Jullie kunnen me via Tracking volgen. Mijn startnummer is: 306. meer info hiromtrent zal je op de site van de dodentocht vinden: www.dodentocht.be Verder mogen jullie me ook altijd smsen op 0473/976 337 . Ik ga niet iedereen antwoorden maar het zou wel een steun zijn. Een belleke mag ook steeds, maar niet te lang, want de energie zal broodnodig zijn.
