Ik hou van Gent. Een prachtige stad, toffe mensen, een tof dialect, de leukste voetbalploeg van België en een progressief bestuur.
Dat laatste heeft echter een knauw gekregen. Want met een wisselmeerderheid is een motie van Open VLD, met steun van CD&V, N-VA en de rest van rechts, gestemd die het dragen van hoofddoeken tijdens de uitoefening van de openbare ambt verbied.
Burgemeester Daniel Termont sprak, vergoeielijkend, van een motie voor een zaak waar er geen probleem is, want "er zijn maar 3 mensen in dienst die een hoofddoek dragen en ze zijn daar nog nooit op aangesproken". Kan best zijn, maar dan vraag ik me af waar dan juist het probleem is.
Open VLD pakt het diplomatisch aan: "Scheiding van Kerk en Staat!", beweren ze en maken er zich dus met een one-liner vanaf. Uiteraard een drogreden, want ik zie nog niet onmiddellijk een controle op kruistekens, tattoo's en andere "religieuze symbolen". CD&V springt, onder hun nieuw motto van "hoe rechtser, hoe beter" mee op de kar. En van andere partijen verwacht ik al niets anders dan de bekrompenheid die hen typeert.
Maar de meerderheid heeft gesproken en dus wordt dit, in misschien de meest progressieve stad van België, een regel. Waarom weet nog steeds niemand.
Heeft u een probleem met een loketbediende met hoofddoek? Nee, toch...u heeft toch ook geen probleem met de loodgieter die een petje draagt. Als ik naar onze "Vlaamsche" jeugd kijk, zie ik niets dan petjes. Maar een hoofddoek is een probleem. Of zijn we toch nog altijd de bange blanke mens?
Caroline Gennez en Johan Vande Lanotte haalden de voorbije dagen hard uit naar de voorstellen van oranje-blauw, bij monde van onze Sire, om te zetelen in een Raad der Wijzen (lees: een hoopje bobo's die veel moeten praten). Beiden staan expliciet afkerig tegenover een deelname hierin.
Goed of slecht...geen idee. Maar wel begrijpelijk. In de aanloop naar de verkiezingen heeft Leterme erg hard uitgehaald naar Paars, en dan vooral het rode gedeelte van Paars. Groen moest het nog harder ontgelden...maar dat weten de Groenen al sinds enkele jaren, waarbij het enige doel van sommige oranje ministers het terugdraaien van elke groene maatregel is. Vande Lanotte heeft gelijk wanneer hij zegt dat Leterme nu wat komt paaien, in de hoop dat een deelname hem op de koningstroon (premierstroon dan toch) zal hijsen.
Anderzijds biedt SP.a, momenteel, jammer genoeg geen alternatief aan. In deze verzuurde tijden een beetje aan de zijlijn staan mokken...het is misschien wat de kiezer beslist heeft, maar mooi is het niet.
Het doet me denken aan hetgene de Groenen de voorbije jaren hebben meegemaakt: eerst een regeringsdeelname, dan een genadeloze afstraffing door de kiezer. Met als gevolg een oppositierol.
Ik ben niet voor partijen die per definitie in de oppositie willen zitten. Groen had in de eerste Paars-Groene legislatuur zeker zijn verdiensten en werd, mijns insziens, enigzins onterecht afgestraft. Net zoals Rood in deze regering zijn verdienste had.
Vandaar ook de hoop dat progressief links een constructieve bijdrage in de toekomst kan leveren, zij het in een iets constructievere context. Daarom is het nog niet zo slecht om Bart De Wever en Olivier Maingain misschien eens een moddergevecht te laten voeren voor 3 weken aan een stuk...dan kunnen andere, meer positieve krachten zich ontfermen over deze crisis. Want ik denk dat elke Belg, Vlaming, Waal, Hindoe, Moslim en linkshandige ondertussen behoefte heeft aan duidelijkheid, en die kan er pas zijn wanneer er een regering is die z'n verantwoordelijkheid opneemt.
"Het vergt slechts 5 minuten politieke moed," zei iemand vroeger. Zijn horloge was echter, buiten z'n weten, al een half jaar stuk.
Zo eventjes uit het Belgenland verdwijnen en terugkomen: het kan enorm deugd doen. Vooral omdat je dan pas beseft dat we het hier, ondanks het feit dat we tot op het bot door de Walen uitgezogen worden (aldus enkele politici van formaat), nog niet zo slecht hebben.
De reis ging naar Norwich...een sterk groeiende stad, vol met inwoners die dagelijks naar Londen pendelen. Volgens de taxi-chauffeur doen ze er niet zo lang over: ongeveer 2 uur. Maar de stad groeit omdat de gronden er nog betaalbaar zijn. Betaalbaar voor zij die een goeie baan in Londen hebben, welteverstaan.
En voor het overige zie je hetzelfde als het typische Engelse beeld: kleine arbeiderswoningen en een grauwe, regenachtige hemel.
In België ben ik één der Internet-pioniers. Echt...zo heb ik dus ook, cyber-historisch gezien, de eerste website over de voetbalclub AA Gent.
Jammer genoeg heb ik zo gemiddeld ongeveer 3 bezoekers per dag. U kan de statistieken nalezen....www.buffelstoot.be . Wel, eerst was het eigenlijk www.geocities.com/colosseum/6877 .... maar de geschiedenis heeft dit gewist.
Maar ik dwaal af...zondag zei één van m'n weinigen helden/vrienden me...."Hey, ge hebt reactie op uw blog". Ik: "Bestaat niet...ik schrijf al 8 jaar de beste wedstrijdverslagen van Gent, en, met uitzondering van welgeteld één dreigement om me op een parking tot moes te kloppen (supporter van Racing Genk), heb ik NOOIT reactie gehad.
Maar toch...dit blog heeft effect. Ondanks z'n weinige lezers....
Maar mr. Guy Paulis heeft gereageerd...en daar ben ik hem dankbaar om. Nu ja, ik weet niet wat ervan te maken, want wie leest er nu de mening van deze arme Herenthoutenaar? Maar kom, belofte maakt schuld en een dialoog, in welke vorm ga ik nooit uit de weg. Tenzij er een knokploeg bij te pas komt, maar dat was eerder de lijst "Blauw", als ik het me goed herinner.
Ik heb, eerlijk gezegd veel te laat, de reactie gelezen...maar één ding blijft voor mij behoorlijk vaag: "Het blauwe schisma van 2006". Het is een beetje m'n taal...ik provoceer graag, en zou dus willen vragen of hier ook iemand herrezen is met bloedende handpalmen...maar anderzijds mag dit gerust een blog zijn waar andere meningen/beslissingen worden verklaard. Dus bij deze een uitnodiging aan mr. Paulis om dit even uit te leggen, want...en voor 1 keer (echt de laatste keer, ik beloof het), ben ik serieus en begrijp ik de "implosie" van VLD Herentals niet....
Een commentaarstuk over de onderhandelingen zoals ze zijn komt er donderdag, maar nu ga ik 2 dagen het buitenland proeven (work-related helaas). Daarna de mening van 1 Amerikaan en enkele Britten over Belgie anno 2007.
Yves De Smet is vandaag behoorlijk hard voor onze Vlaamsgezinde partijen. En hij heeft daarbij niet eens ongelijk. Want wat zich de voorbije dagen afspeelde, is toch wel groot kiezersbedrog. Een tsjevenstreek bij klaar daglicht, met Leterme in de hoofdrol.
Wat voorafging: CD&V en N-VA, bij monde van Vandeurzen en De Wever, kondigen een ultimatum aan voor de onderhandelingen over B-H-V. Zo niet zullen de Vlaamse partijen (sans Groen!) eenzijdig voor de splitsing stemmen. En wat gebeurde er...niets. Er werd niet eens onderhandeld. Pas de laatste dag werd een schampere poging ondernomen, eentje die zelfs al door de N-VA werd afgeschoten.
En dus werd er gestemd en werd de splitsing, eenzijdig, een feit.
Politieke crisis, denk je dan. Dit is het einde van de onderhandelingen. We gaan terug naar een informateur en Leterme mag daarna "trissen" als formateur. Maar niets is minder waar. Leterme mag zich, tegen het eind van volgende week, premier kronen want alle staatshervormingen en communotaire kwesties zijn nu niet meer de zaak van de toekomstige regering. Verkiezingsbeloftes? "We kunnen er niks aan doen, meneer. We hebben ons woord gehouden." Ik hoor het hem nu al zeggen. De marionet van Leterme, onze vedette in Laken genaamd Albert, heeft Leterme al "aangespoord" om zo snel mogelijk een regering te vormen, en geeft Leterme zo de legitimatie van zijn "coup" op de Belgische democratie.
De vernieuwde CD&V toont zich dus als een oude CVP in/met nieuwe zakken(vullers).
Toch benieuwd wat N-VA ditmaal gaat vertellen...waarschijnlijk hetgene wat Reynders zo'n 150 dagen geleden zei: "Een regering zonder de PS is een staatshervorming op zich". En iedereen weet dat de Belgische kiezer kickt op inhoud.
Onder het oog van de verzamelde pers kwam zelfs een ijskonijn als Pieter De (c)Rem zenuwachtig over. Hij frommelde met wat papieren en keek angstig in het rond. Als kamervoorzitter moest hij vijf minuten politieke moed tonen. Maar dit boezemde hem angst in.
Radeloos keek hij in het rond. Iemand ging dit toch wel tegenhouden? Yves? Kris? Kris en Yves? Als hij nu genoeg stotterde en deed alsof hij een toeval kreeg, of dat hij in tongen begon te spreken...dan zou er niets gebeuren.
Het was echter te laat...hij had zich door de tekst gestotterd en stond daar nu voor de afgrong. Hij keek er even in...de afgrond keek terug. "Nous euhm gaan over euhm tot euhm .... moeder .....", brabbelde hij. Waarop de Franstalige vertegenwoordigers de Kamer verlieten onder applaus van Geweerkolf Ananas van het Vlaams Belang. En waarop, eenzijdig, de macht van de sterkste zijn wil opdrong aan de zwakke. Alle partijen van Vlaamse kant stemden mee, met uitzondering van Groen! dat zich, galant, onthield. Iedereen aan de kant van het Vlaams Belang, uitgezonderd Groen!....alweer een hallucinant beeld.
En toen gebeurde het...de stemming was een feit. Trompetgeschal? Nee. Yves Leterme die op handen door de menigte gedragen wordt? Nee. Want toen gebeurde er .... niets. De stemming was een feit en de splitsing was afgesprongen. Want aan Franstalige kant kunnen nog meerdere procedures ingeroepen worden, zodat deze beslissing dode letter is en blijft. En dat wisten de Vlaamse partijen ook.
Is dit een Vlaamse overwinning? Wel, als dat zo is, dan wens ik toch van nationaliteit te veranderen. Zijn we nu een stap verder? Geen meter. Of misschien toch. Want met dit alles achter de rug, vraag ik me luidop af wat nu nog het bestaansrecht van een partij als bv. NV.A is.
Mijn moeder zei ooit: "Met die van de Volksunie hebt ge altijd problemen."...een beetje een boutade. Maar kom, voorbeelden legio. Bert Anciaux...een grote huilende baby. Geert Bourgeois...niks mee aan te vangen. Bart De B/Z/Wever...exporteren naar de Westhoek. Bart Somers...puppet on a string.
Misschien zullen we de zaken maar op z'n De Wevers noemen zoals ze zijn: gratuit.
Ondertussen heeft de ploeg van het goed bestuur, de ploeg Leterme dus, het trieste record gebroken van langste regeringsonderhandeling ooit. En ook al wordt er vandaag of morgen een "akkoord" bereikt, zal dit akkoord enkel uit wat krijtlijnen bestaan, die bij de minste regen worden weggeveegd.
"Hij heeft het niet gemakkelijk", zegt men dan over onze formateur. Ik denk dan eerder: "Hij heeft ervoor gezorgd dat het niet makkelijk werd". Het voortdurende gratuite geschoffeer van de Franstaligen voor de verkiezingen (vooral door "We laten ons niet verstrikken, stem op den dikken" De Wever) kon niet goed aflopen.
Frank Vandenbroecke, met z'n petje van "minister van De Rand (van de afgrond)" op, dacht "Poets, wederom poets" en trapte eventjes na richting Bart De Wever tijdens "De Zevende Dag". Want laat ons vooral niet vergeten dat de kritiek van De Wever op de excuses van Patrick Janssens aan de Joodse gemeenschap er enkel maar kwam omdat het hier om een rode burgemeester ging. Frank Vandenbroecke ging stevig door: "Met De Wever kunnen de onderhandelingen niet goedkomen, hij is een slecht voorbeeld voor de Vlaamse Zaak" en nog enkele stevige verbale uppercuts kreeg De Wever te verwerken.
En De Wever reageerde...als een klein kind. Hij voelde zich "persoonlijk" aangevallen, zoals hij zich wel meer voelt. Toch wel frappant hoe De Wever zo snel kan overschakelen van het algemene, het zakelijke naar het persoonlijke. Het was al eens eerder gebeurd: Meneerke De Wever noemde "De Waal" op TV een luiaard, en zei dat in die mensen hun gezicht. Maar de Walen reageerden galant: ze voelden zich niet persoonlijk aangevallen. "Jullie zijn allemaal doppers en profiteurs", deed Bart een 2de poging. Maar ook dit werd moedig gepareerd. Toen een krant zich gewaagde van de stelling dat de zus van Bart De Wever in Wallonie woonde en een werkloosheidsuitkering van de Waalse gemeenschap ontving, voelde De Wever zich persoonlijk aangevallen. Bizar? Eigenlijk niet...het is een zaak die "politici" als Filip De Winter en JM De Decker ook toepassen.
Bart De Wever noemde de excuses van Janssens aan de Joodse gemeenschap symbolisch en gratuit. Terwijl de splitsing van B-H-V, ook door NVA, een symbolische splitsing wordt genoemd. Het ene is slecht, het andere is heilig.
Het discours van De Wever is er eentje van een klein jongetje dat met een grote mond ten strijde trekt, maar bij de eerste slag begint te wenen en hoopt dat de meester tussen komt. Frank Vandenbroecke weet alvast wat gedaan....
Hoe dan ook...het is de heilige missie van Leterme om premier te worden, en dat zal hij ook worden. Met de NVA erbij op wat ministerposten. Dat hij de slechtste premier aller tijden zal worden, staat ook al vast....
Ondanks het feit dat ik een geboren en getogen Herenthoutenaar ben, vertoef ik veel in Herentals. Het zal altijd het grootste dorp van de Kempen blijven.
Eergisteren in de krant, nu op dit blog. Lijst De Decker heeft in Herentals 2 "aanwinsten" in z'n partij, namelijk Guy Paulis (Open VLD) en Christiane Schaut (SP.a).
Flashback naar zo'n anderhalf jaar geleden. Zij die me een beetje kennen, weten dat ik nogal makkelijk te verleiden ben om aan een quiz deel te nemen. En zo geschiedde ook, op vraag van de neef van m'n vriendin, dat ik deelnam aan de VLD-quiz in Den Brasseur te Herentals. Eerst en vooral: niemand had me gezegd dat het om een VLD-quiz ging. Ten tweede: het woord "quiz" was daar een erg ruime term, of mag ik zeggen, met de term werd erg "liberaal" omgesprongen. De antwoorden werden gegeven nog voor de vragenrondes waren opgehaald, er was een openlijk handeltje in antwoorden, antwoorden klopten niet...enfin, hoewel de organisatie hun quiz erg serieus probeerde op te nemen, was het eigenlijk een zootje.
Een dronken zootje ook na verloop van tijd. VLD-kopstuk Guy Paulis had zich nog niet laten zien, maar had de tafels wel ruim voorzien van een aantal blauwe balpennen met zijn naam op. En op het einde van de avond, nadat ik, uit pure miserie, al 5 Duvels en 30 balpennen had verzameld (erg liberaal van mij), kwam hij dan toch een kijkje nemen. Als Napoleon overschouwde hij z'n troepen, en zag dat ze allemaal bezopen waren. Een wel erg liberaal lid wurmde zich op tafel en riep : "Volgende week is't bij de socialisten in't Volkshuis, eens zien of het daar ook zo plezant gaat zijn!".
Hoogmoed, en dit liberale lid op de tafel, komt ten vel. En nog geen maand later was de liberale fractie in Herentals gesplitst over 2 blauwe partijen...de VLD van Guy Pollis en een splintergroep van wie ik de naam al niet meer weet. Ik weet nog wel dat hun 2de man op de lijst ooit eens gedreigd heeft om op m'n gezicht te slaan, terwijl ik de persoon niet eens ken. Hij wou me waarschijnlijk blauw slaan.
In ieder geval, Guy Paulis liet alvast z'n onmiskenbaar politiek talent zien door de lijst van Open VLD samen te stellen. Z'n taktiek was simpel: hij vroeg aan elke kleine zelfstandige om op de lijst te staan. En ook aan Idool Joeri Franssen, want dit wegkwijnend monstertje zou de schepen van Cultuur kunnen worden. De meesten wisten niet waarom ze op de lijst stonden...zo ook een frituuruitbater uit Herentals, gekend om z'n nogal eerlijke christelijke overtuigingen, die op de lijst stond. Toen de vraag gesteld werd waarom hij voor de VLD opkwam, zei hij: "ja, ik ben een zelfstandige heh. Dan moet ge wel voor de liberalen kiezen." Tsja....
Na de verkiezingsnederlaag van de VLD werden ze ook uit de coalitie gedumpt. Versplinterd en verslagen. Gelukkig voor Guy Paulis vindt hij nu, als een donderslag bij heldere hemel, terug een partij die z'n idealen vertegenwoordigd. We wensen hem veel succes in z'n zoektocht naar een nieuw ambt.
Maar eigenlijk is de overstap van mevr. Schaut van SP.a naar LDD schrijnender. Want een liberaal die naar een ultra-liberaal gaat...dat soort opportunisme verbaast me niet. Maar een socialist die naar een ultra-liberaal overstapt...dat is gewoon kiezersbedrog. De dame in kwestie zag er geen graten in. Ze beweerde, waarschijnlijk op influisteren (of eerder hard inslaan) van JMDD himself, dat ze in het verleden al veel voor "de locale economie" gedaan had. Als dat geen liberale uitspraak is....
Herentals: de microcosmos van de Belgische politiek.
Groen! leverde gisteren felle kritiek op het huidige "activeringsbeleid" van onze overheid. Het beleid, dat als doel heeft om werklozen terug in de arbeidsmarkt in te schakelen door middel van o.a. beroepsopleidingen, heeft volgens Groen! eerder het doel om een aantal mensen uit te sluiten. De cijfers zouden er niet om liegen, want in 2006 werden maar liefst 50.000 personen gesanctioneerd. Soms voor het weigeren van werk, maar soms ook omwille van het niet-nakomen van afspraken in het activeringsbeleid.
Groen! besluit dan ook met de vraag of het activeringsbeleid niet eerder een uitsluitingsbeleid is.
Een terechte vraag, lijkt me. En dan kijk ik ineens naar de SP.a, waar de kreet om eens terug naar de basis en naar de militanten te luisteren luider is dan ooit en stel ik me de vraag: "Waarom stelt SP.a deze vraag niet?"
Op z'n minst verwacht ik dan ook een gepaste reactie, liefst bij monde van onze nieuwe partijvoorzitster. Het is een uitgelezen kans om eindelijk eens terug de kar voor een stukje op de rails te krijgen. Vooral wanneer men weet dat onze toekomstige oranje-blauwe regering volop aan het pleiten is voor het beperken van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, wat toch één van de absolute taboes is voor SP.a.
Update : bij het schrijven van dit alles ben ik meteen eens op de site van de SP.a gaan kijken maar blijkbaar is de deelname van 3 Gentenaars aan "De Slimste Mens bij Erik Van Looy-TV" een belangrijker thema dan het uitrangeren van 50.000 mensen.
Is er nog iemand die naar de nieuwsberichtingen over onze federale regeringsonderhandelingen kan luisteren zonder, op z'n minst, even te grinniken? De heren De Wever, Vandeurzen en Somers alvast wel...maar voor het overige lijkt de geloofwaardigheid van onze nieuwe regering al serieus aangetast. En dit nog voor ze effectief zetelt!
Want na al deze tijd zijn een pak vage deelakkoorden het enige wat de onderhandelingen hebben opgebracht. Formateur Leterme doet er nog een beetje cynisch een schepje bovenop door aan te kondigen dat we morgen een regeerakkoord gaan hebben, maar dan wel eentje zonder B-H-V, begroting en een staatshervorming. Met andere woorden: net datgene waar het kartel CD&V/NVA voor de verkiezingen op hamerde. Een kiezer moet zich toch wel een beetje bij de neus genomen voelen. Maar geen nood, volgende week zijn er ook principiële akkoorden over deze zaken. Geloofwaardig is het allemaal al lang niet meer.
En wat te zeggen van de Ploeg Leterme? "Vervotteke Sjalotteke" bijvoorbeeld...iemand nog iets van haar gehoord na de verkiezingen? Ik niet, tot vorige week plots een interview met mevr. Vervotte verscheen. De dappere journalist stelde dezelfde vraag: "Waarom was ze eigenlijk zo stil?". Haar antwoord: "Het is niet omdat ik zwijg dat ik geen mening heb." Op zo'n politica zitten we allemaal te wachten...iemand die niet voor z'n mening durft uit te komen. Jo Vandeurzen is nog zo'n geval. Want Leterme zou hem maar al te graag een ministerportefeuille geven maar Vandeurzen lijkt iedere maand 2 jaar ouder te worden en kan enkel een beetje communotaire prietpraat verkopen momenteel.
Dit alles leidde tot een aantal hallucinante situaties in kranten en op TV. Tijdens een uitzending van "De Zevende Dag" zaten De Wever en Vandeurzen tegenover Gerolf Annemans en Bruno Tobback. Een sos naast iemand van het VB...op zich al een pijnlijk beeld. Maar vooral wanneer een Annemans zit mee te knikken met de kritiek van Tobback jr. op de onderhandelaars...het is haast pijnlijk. Ook voor Tobback jr, want indien ik hem was geweest, had ik me eerder naast de bevallige moderator (Goedele Devroy) genesteld in plaats van naast "Zwartbaard van het Belang".
Politieke moed is geen zaak dat in het niets bestaat: er zijn strijdvaardige en vooral, eerlijke, mensen voor nodig. Jammer genoeg zitten er zo blijkbaar weinigen rond de onderhandelingstafel.
Ik luister 's ochtends altijd naar Radio 1. Ik hoor het nieuws wel eens graag en ik krijg het op m'n heupen van de mooie jonge god Peter Van De Veire.
Maar ondertussen heeft Radio 1 een "re-styling" ondergaan. Met andere woorden: sneller, hipper, meer toegankelijk. Gedaan met Bob Marley, The Beatles, Wilson Picket en Gloria Jones. Leve Tina Turner, Mika, Soft Cell en Eva De Roovere. Van 3 van de 4 krijg ik "het vliegend schijt", voor Eva maak ik een uitzondering. Ook mijn vlees is zwak.
Maar kom, meer en meer neem ik dus een goeie CD mee in de auto 's ochtends. Maar laat me dat niet tegenhouden van deze hilarische reklamespot hier op dit blog te zetten. Het onderwerp: de nieuwe plaat van Neil Young, genaamd "Chrome Dreams II". Vanwaar de II, vraagt u zich af. Wel, het is een opvolger van een plaat die nooit is uitgekomen. Indien u dit niet begrijpt, troost u...ik ook niet maar gelieve u te wenden tot de heer Young. Maar hier volgt dan de reklamespot...
(Start de verleidelijke mannenstem)
"Chrome Dreams twee.....het nieuwe meesterwerk van Neil Young......de langverwachte opvolger, van een album dat nooit verschenen is."
(Stop de verleidelijke mannenstem)
Ik ben nu niet van de slimsten, maar wie me kan uitleggen hoe een "opvolger" lang verwacht kan zijn als de oorspronkelijke plaat nooit verschenen is...wel, die wint mijn ticket van "The Police".
Over onze toekomstige regering kan je nu al veel zeggen: dat het godverdomme lang duurt, dat het cirkeltjes draaien is, en dat ze onderling amper weten wat communicatie is...dat alvast. Maar je kan ook al raden dat dit een regering van de "omfloerste" termen (volgend jaar in den Dikke van Daele het woordje 'Letermen') wordt.
Zo staat al vast dat er een "Klimaat-minister" gaat komen. Goed nieuws, zou je denken. Want dat betekent überhaupt DAT er een regering gaat komen, en dat die minister moet instaan voor het milieu. Maar ach, hoe cynisch kan een titel zijn? Wel, onder CD&V kan die erg cynisch zijn.
Zo staat alvast dat de uitstap uit de kernenergie gaat teruggedraaid worden. Met andere woorden: elke Groene verdienste van weleer moet eraan. Het lijkt een heilige missie van Leterme en zijn vazal K. Peeters. Een missie die ze tot een goed einde aan het brengen zijn...of het nu nefaste gevolgen voor ons klimaat, milieu of land gaat hebben of niet. De nieuwe minister van Klimaat zal dus als opdracht krijgen om de kernreactors open te houden. Het afval: dumpen in de zee. Geen probleem.
Ook de CO2-uitstoot gaan we niet beperken. Guy Verhofstadt, in een vorig paars leven nog een andere mening toegedaan, heeft alvast in de Europese gemeenschap voor een versoepeling van de maatregelen gepleit. Eerder deed de heer Peeters dat al in Vlaanderen in minder poëtische termen: hij zei gewoon dat we die norm niet willen behalen. En als we ze willen halen, moet iedereen een nieuwe, milieu-vriendelijke auto kopen. Dat hij uit een "liberaal" milieu komt, is wel vrij duidelijk.
Een minder cynische titel zou zijn : de minister van Vervuiling. Gezien het aantal azijnzeikers en windbuilen in de politiek heden ten dage, mag het geen probleem zijn om die post ingevuld te krijgen.
Soms vraagt een mens zich af hoe het komt dat sommige mensen geen schaamtegevoel kennen.
In Mechelen zijn het woelige tijden: schepen Stevens heeft ondertussen bekend dat hij "giften" heeft ontvangen van de signalisatiefirma Janssens in ruil voor enkele overheidscontracten. Met wat kwade wil kunnen we spreken over illegale geldstromen van de overheid naar de prive-sector, maar soit. Het gegeven op zich is al verbazend genoeg.
Maar dan zijn er nog anderen die een stapje verder gaan. Zo ene Mechelse aannemer genaamd Willemen. Ook hij heeft mr. Stevens ruim gesponsord in z'n verkiezingscampagne, met name 9.000, maar verklaart in de krant "dat hij in ruil nog niets heeft gekregen". Ik vraag me af wat zo'n mensen bezield om dit in de krant te verkondigen.
Is het dan "normaal" dat elke firma zo maar politici kan "kopen"? Blijkbaar voor sommigen, zowel politici als "entrepreneurs", wel. Bizar...
En toch lijkt geen haan er naar te kraaien. Geen spoor van verontwaardiging te vinden in de politiek of de publieke opinie. Geen brandstapels, geen publieke kruisiging...niets.
Het lijkt wel een periode waarin er geen schandalen meer bestaan. Misschien zegt het iets over het (a-)morele gehalte van de samenleving waarin we in Vlaanderen leven. Of misschien noemt men dit gewoon "goed bestuur".
Wat is er toch aan de hand met Bart De Wever? Of eerder, met het imago van Bart De Wever. Nog geen drie maanden geleden was hij de vleesgeworden Satan van het Vlaamsche land...nu is hij bijna Assepoester geworden. Over de vreemde mediastunten van de NVA...
Voor de verkiezingen kon De Wever niet hard genoeg tegen alles wat Waals was schoppen. Getuige enkele reclamefilmpjes met de hulp van Marc Reynebeau over de tamzakken en profiteurs uit de Walen. Het kon er niet hard genoeg aan toegaan. Zelfs uitspraken als "Ik zou de beste eerste minister van Belgie zijn want ik zou de laatste zijn" moesten door de beugel kunnen. Nu ja, al die stoere taal is aan mij niet besteed. Zo zijn er al genoeg...het Vlaams Belang, de narcist De Decker en ook de NVA. "Laat maar waaien", denk ik dan.
En het waaide tot in Wallonie waar De Wever het prototype werd van de ééndimensionele nationalist.
Tot enkele weken geleden...De Wever met verkeersbord en strikje (of is het met drietand and duivelstaart?)...die De Wever is plots weg. Het begon allemaal subtiel. Van Jan van Sus van de bakker tot Joséé van Mit van om den hoek hoorde je dat Bart De Wever "intelligent" was. Ok...mij was het nog nooit opgevallen dat De Wever intelligent was maar soit. En plots hoorde je die uitspraak van iedereen..."ze zeggen dat dat ne slimmen is". Nu ja, Vlamingen worden graag in het ootje genomen en goed, laat ons dus maar zeggen dat Bart De Wever "intelligent" is. Net als Jean-Marie De Decker, die is ook intelligent. Allemaal goed voor mij....
Maar nu wordt Bart De Wever zelfs MENSELIJK! De duivel die mens wordt. The Exorcist in Belgium! En wie leidt deze beweging? Niemand anders dan "Madame Non" Joelle Milquet! Want, ondanks het feit dat ze politiek "niet altijd op dezelfde lijn staan" (wat een eufemisme!), kan ze het persoonlijk heel goed met De Wever vinden.
Ik heb niets tegen Bart De Wever, niets tegen mevrouw Milquet, niets tegen J-M De Decker...maar laat me bij dit alles toch even een grijnslach plaatsen. Als Bart De Wever intelligent is, dan mag hij uitleggen wat hij met al het geld dat vloeit naar de Walen gaat aanvangen voor Belgie. Investeren in de sociale zekerheid blijkbaar alvast niet, aangezien het aantal ambtenaren fors zal worden teruggeschroefd en er meer zal worden uitbesteed aan de privé-sector.
Zie je wel: Fientje Moerman ambieert een nationale politieke carriere. Tijd om zelfstandige in bijberoep te worden om een adviserende functie te krijgen bij één of ander kabinet. Uiteraard niet als ambtenaar!
Er zijn nog zekerheden in het leven. De zwaartekracht, de traagheid van onze regeringsvorming en het eeuwige gelijk van Karel De Gucht.
Echt, dit is geen ironie. Of toch amper. Vraag het aan iedereen, zelfs Karel De Gucht. Ze zullen allemaal hetzelfde zeggen: "Karel De Gucht heeft altijd gelijk."
Hij heeft ook een manier om af en toe, meestal op ogenschijnlijk de verkeerde ogenblikken, tegen schenen te schoppen. Enkele weken geleden ook: "De NVA zal plat op z'n buik moeten gaan om een regeringsakkoord te bereiken." Een leuke boutade van De Gucht, en natuurlijk volgde daarop alweer wat spierballengerol van De Wever en "de lavabo" Van Deurzen. "De Gucht zou z'n mening beter voor zichzelf houden.", "Het getuigt van een gebrek aan team-spirit", en wat nog allemaal...De Gucht had het weer gedaan.
Nu kun je De Gucht veel verwijten maar niet dat hij dom is. Natuurlijk weet hij maar al te goed wat voor een uitspraak hij deed en vooral wanneer. En zie, na alle krasse taal en spierbalgerol van de NVA, gebeurde het volgende...
Bart De Wever zegt: "We zullen de Franstaligen toch een lepeltje suiker moeten geven." Hoe lief verwoord! Echt een schatje, die De Wever. Een lepeltje suiker. Het klinkt in ieder geval mooier dan "plat op de buik gaan". Mocht ik z'n communicatieverantwoordelijke geweest zijn, had ik waarschijnlijk gezegd: "Luister Bart, je weet dat je toegevingen gaat moeten doen en dat je je verkiezingsbeloftes niet kan nakomen. Anders verlies je je ministerpost. Dus geef dat nu toe en zeg dat je je broek zal afdoen voor de Fransen om zachtjes langs achter geneukt te worden. Benadruk "zachtjes". En zeg dat het zeker niet door Olivier Mangain zal gebeuren."
Gelukkig voor Bart De Wever ben ik z'n perschef niet...want zeg nu zelf: dat lepeltje suiker klinkt toch een pak schattiger.
En daarmee is weer bewezen: er zijn zekerheden in dit leven.
U leest het juist: dit staat in een rapport van de dienst Economie van de Federale Overheid.
Het doet me denken aan een uitspraak van mijn partijgenoot Jan Van Dijck in Herenthout: "Sommige mensen denken dat ze rijk zijn, maar zijn armer dan ze denken." En dat is ook zo.
Hebben we het slecht in België? Nee, verre van. Maar we moeten ook zorgen dat we onze sociale welvaart kunnen behouden en zelfs nog verbeteren. De liberale geesten huiveren uiteraard van de gedachte...laat ze maar huiveren.
Met argusogen volg ik dan ook de aanslepende gesprekken tussen christenen en liberalen bij de regeringsvorming. Mijn vrees is dat het sociale luik een mager beestje zal zijn. En dat mag geen verwondering zijn: een partij als de NVA staat nu eenmaal niet bekend voor z'n sociale opvattingen. Want laat ons eerlijk zijn: een partij die overweegt om een ultra-liberaal als De Decker op de lijst te zetten, zou hier liever zo snel mogelijk een Amerikaans model invoeren. En ook de CD&V heeft al lang dat soort ideëen naar de achtergrond verwezen.
Als er nog een plaats is voor een linkse partij, dan is het voor zo'n thema's aktief te blijven volgen en de nodige maatregelen te nemen. Misschien dat de toekomstige partijvoorzitter/ster zich hier eens kan op concentreren.
De SP.A voorzittersverkiezingen: het einde van de tweedracht in zicht?
Over enkele dagen is het zover: de voorzittersverkiezingen van de SP.A zullen dan gehouden worden en de winnaar zal bekend gemaakt worden.
Nu ja, de winnaar, misschien zijn er in dit geval geen winnaars. Er is alvast 1 verliezer, en dat is de SP.A zelve. Een partij die staat voor samenhang, sollidariteit en openheid. Van dat alles was de laatste tijd erg weinig te merken, en de vraag blijft of deze partij terug de rangen zal kunnen sluiten.
Even kort terug overlopen: bij de vorige parlementsverkiezingen leed de SP.A een serieuze nederlaag. Voorzitter Johan Vandelanotte, tot voor de kiesdag nog een outsider voor de post van eerste minister, nam ontslag en de partij ging zich bezinnen over wat er was misgegaan. En dat er iets mis was gegaan, dat is duidelijk. Maar het potje paniekvoetbal was toen al vertrokken.
De oorzaken van de slechte uitslag zijn uiteraard bij de partij te zoeken. Maar toch werden een aantal "verzachtende" omstandigheden over het hoofd gezien. De winst van CD&V/NVA is voor een groot deel op het conto van NVA te schrijven. Bij het kartel SP.A/Spirit was het stemmenaandeel van Spirit onbestaande. En laat ons eerlijk zijn: het optreden van een aantal PS-kopstukken, met L. Onckelyncks op kop, deed heel wat linksgezinde Vlamingen de wenkbrauwen fronsen.
Maar goed...Vandelanotte nam ontslag, en dus moest er een frisse wind waaien. En die wind zou uit het Mechelse komen en naar de naam Caroline Gennez luisteren. De manier waarop de partijtop Caroline Gennez naar voor duwde, was al niet echt democratisch. Sommigen deden het vrij diplomatisch, anderen, zoals Freya Vandenbossche, vonden dan weer dat er geknuffeld moest worden. En eigenlijk had ik een beetje medelijden met Caroline Gennez, want nog voor ze eigenlijk voor zichzelf kon opkomen, werd ze al het nieuwe gezicht van de SP.a. Een beetje een nieuwe voorkant van een café, maar zonder het interieur al besteld te hebben.
Erik De Bruyn dan...de steunpilaar van SP.a-Rood, een linkse vleugel. Op zich was het al een teken aan de wand dat een linkse partij een linkse vleugel nodig heeft. Maar De Bruyn haalde in Antwerpen een goeie achterban door terug te keren naar de basis. Hij maakte van z'n democratisch recht gebruik en stelde zich verkiesbaar. En tot de grote verbazing van de partijtop haalde hij bijzonder goede resultaten in Antwerpen en Brugge.
En daarmee is de wonde pijnlijk blootgelegd: de partijtop die niet meer begrijpt wat er in de basis omgaat. En zo kon de verkiezingsstrijd losbarsten. Een strijd...een interne strijd. Een jammere maar één die moest gevochten worden. Een aantal scenes, en dan denk ik met name aan het voor de camera's promoten van Gennez door Freya Vandenbossche, waren pijnlijk en tonen nogmaals aan in wat voor een crisis de partij zit.
Het einde van de strijd is in zicht, en hopelijk worden de rangen dan terug gesloten, ongeacht wie nu wint. Het is immers niet echt geloofwaardig wanneer een partij die staat voor samenwerking en solidariteit intern zo verscheurd raakt.
