Over onze toekomstige regering kan je nu al veel zeggen: dat het godverdomme lang duurt, dat het cirkeltjes draaien is, en dat ze onderling amper weten wat communicatie is...dat alvast. Maar je kan ook al raden dat dit een regering van de "omfloerste" termen (volgend jaar in den Dikke van Daele het woordje 'Letermen') wordt.
Zo staat al vast dat er een "Klimaat-minister" gaat komen. Goed nieuws, zou je denken. Want dat betekent überhaupt DAT er een regering gaat komen, en dat die minister moet instaan voor het milieu. Maar ach, hoe cynisch kan een titel zijn? Wel, onder CD&V kan die erg cynisch zijn.
Zo staat alvast dat de uitstap uit de kernenergie gaat teruggedraaid worden. Met andere woorden: elke Groene verdienste van weleer moet eraan. Het lijkt een heilige missie van Leterme en zijn vazal K. Peeters. Een missie die ze tot een goed einde aan het brengen zijn...of het nu nefaste gevolgen voor ons klimaat, milieu of land gaat hebben of niet. De nieuwe minister van Klimaat zal dus als opdracht krijgen om de kernreactors open te houden. Het afval: dumpen in de zee. Geen probleem.
Ook de CO2-uitstoot gaan we niet beperken. Guy Verhofstadt, in een vorig paars leven nog een andere mening toegedaan, heeft alvast in de Europese gemeenschap voor een versoepeling van de maatregelen gepleit. Eerder deed de heer Peeters dat al in Vlaanderen in minder poëtische termen: hij zei gewoon dat we die norm niet willen behalen. En als we ze willen halen, moet iedereen een nieuwe, milieu-vriendelijke auto kopen. Dat hij uit een "liberaal" milieu komt, is wel vrij duidelijk.
Een minder cynische titel zou zijn : de minister van Vervuiling. Gezien het aantal azijnzeikers en windbuilen in de politiek heden ten dage, mag het geen probleem zijn om die post ingevuld te krijgen.
Soms vraagt een mens zich af hoe het komt dat sommige mensen geen schaamtegevoel kennen.
In Mechelen zijn het woelige tijden: schepen Stevens heeft ondertussen bekend dat hij "giften" heeft ontvangen van de signalisatiefirma Janssens in ruil voor enkele overheidscontracten. Met wat kwade wil kunnen we spreken over illegale geldstromen van de overheid naar de prive-sector, maar soit. Het gegeven op zich is al verbazend genoeg.
Maar dan zijn er nog anderen die een stapje verder gaan. Zo ene Mechelse aannemer genaamd Willemen. Ook hij heeft mr. Stevens ruim gesponsord in z'n verkiezingscampagne, met name 9.000, maar verklaart in de krant "dat hij in ruil nog niets heeft gekregen". Ik vraag me af wat zo'n mensen bezield om dit in de krant te verkondigen.
Is het dan "normaal" dat elke firma zo maar politici kan "kopen"? Blijkbaar voor sommigen, zowel politici als "entrepreneurs", wel. Bizar...
En toch lijkt geen haan er naar te kraaien. Geen spoor van verontwaardiging te vinden in de politiek of de publieke opinie. Geen brandstapels, geen publieke kruisiging...niets.
Het lijkt wel een periode waarin er geen schandalen meer bestaan. Misschien zegt het iets over het (a-)morele gehalte van de samenleving waarin we in Vlaanderen leven. Of misschien noemt men dit gewoon "goed bestuur".
Wat is er toch aan de hand met Bart De Wever? Of eerder, met het imago van Bart De Wever. Nog geen drie maanden geleden was hij de vleesgeworden Satan van het Vlaamsche land...nu is hij bijna Assepoester geworden. Over de vreemde mediastunten van de NVA...
Voor de verkiezingen kon De Wever niet hard genoeg tegen alles wat Waals was schoppen. Getuige enkele reclamefilmpjes met de hulp van Marc Reynebeau over de tamzakken en profiteurs uit de Walen. Het kon er niet hard genoeg aan toegaan. Zelfs uitspraken als "Ik zou de beste eerste minister van Belgie zijn want ik zou de laatste zijn" moesten door de beugel kunnen. Nu ja, al die stoere taal is aan mij niet besteed. Zo zijn er al genoeg...het Vlaams Belang, de narcist De Decker en ook de NVA. "Laat maar waaien", denk ik dan.
En het waaide tot in Wallonie waar De Wever het prototype werd van de ééndimensionele nationalist.
Tot enkele weken geleden...De Wever met verkeersbord en strikje (of is het met drietand and duivelstaart?)...die De Wever is plots weg. Het begon allemaal subtiel. Van Jan van Sus van de bakker tot Joséé van Mit van om den hoek hoorde je dat Bart De Wever "intelligent" was. Ok...mij was het nog nooit opgevallen dat De Wever intelligent was maar soit. En plots hoorde je die uitspraak van iedereen..."ze zeggen dat dat ne slimmen is". Nu ja, Vlamingen worden graag in het ootje genomen en goed, laat ons dus maar zeggen dat Bart De Wever "intelligent" is. Net als Jean-Marie De Decker, die is ook intelligent. Allemaal goed voor mij....
Maar nu wordt Bart De Wever zelfs MENSELIJK! De duivel die mens wordt. The Exorcist in Belgium! En wie leidt deze beweging? Niemand anders dan "Madame Non" Joelle Milquet! Want, ondanks het feit dat ze politiek "niet altijd op dezelfde lijn staan" (wat een eufemisme!), kan ze het persoonlijk heel goed met De Wever vinden.
Ik heb niets tegen Bart De Wever, niets tegen mevrouw Milquet, niets tegen J-M De Decker...maar laat me bij dit alles toch even een grijnslach plaatsen. Als Bart De Wever intelligent is, dan mag hij uitleggen wat hij met al het geld dat vloeit naar de Walen gaat aanvangen voor Belgie. Investeren in de sociale zekerheid blijkbaar alvast niet, aangezien het aantal ambtenaren fors zal worden teruggeschroefd en er meer zal worden uitbesteed aan de privé-sector.
Zie je wel: Fientje Moerman ambieert een nationale politieke carriere. Tijd om zelfstandige in bijberoep te worden om een adviserende functie te krijgen bij één of ander kabinet. Uiteraard niet als ambtenaar!
Er zijn nog zekerheden in het leven. De zwaartekracht, de traagheid van onze regeringsvorming en het eeuwige gelijk van Karel De Gucht.
Echt, dit is geen ironie. Of toch amper. Vraag het aan iedereen, zelfs Karel De Gucht. Ze zullen allemaal hetzelfde zeggen: "Karel De Gucht heeft altijd gelijk."
Hij heeft ook een manier om af en toe, meestal op ogenschijnlijk de verkeerde ogenblikken, tegen schenen te schoppen. Enkele weken geleden ook: "De NVA zal plat op z'n buik moeten gaan om een regeringsakkoord te bereiken." Een leuke boutade van De Gucht, en natuurlijk volgde daarop alweer wat spierballengerol van De Wever en "de lavabo" Van Deurzen. "De Gucht zou z'n mening beter voor zichzelf houden.", "Het getuigt van een gebrek aan team-spirit", en wat nog allemaal...De Gucht had het weer gedaan.
Nu kun je De Gucht veel verwijten maar niet dat hij dom is. Natuurlijk weet hij maar al te goed wat voor een uitspraak hij deed en vooral wanneer. En zie, na alle krasse taal en spierbalgerol van de NVA, gebeurde het volgende...
Bart De Wever zegt: "We zullen de Franstaligen toch een lepeltje suiker moeten geven." Hoe lief verwoord! Echt een schatje, die De Wever. Een lepeltje suiker. Het klinkt in ieder geval mooier dan "plat op de buik gaan". Mocht ik z'n communicatieverantwoordelijke geweest zijn, had ik waarschijnlijk gezegd: "Luister Bart, je weet dat je toegevingen gaat moeten doen en dat je je verkiezingsbeloftes niet kan nakomen. Anders verlies je je ministerpost. Dus geef dat nu toe en zeg dat je je broek zal afdoen voor de Fransen om zachtjes langs achter geneukt te worden. Benadruk "zachtjes". En zeg dat het zeker niet door Olivier Mangain zal gebeuren."
Gelukkig voor Bart De Wever ben ik z'n perschef niet...want zeg nu zelf: dat lepeltje suiker klinkt toch een pak schattiger.
En daarmee is weer bewezen: er zijn zekerheden in dit leven.
U leest het juist: dit staat in een rapport van de dienst Economie van de Federale Overheid.
Het doet me denken aan een uitspraak van mijn partijgenoot Jan Van Dijck in Herenthout: "Sommige mensen denken dat ze rijk zijn, maar zijn armer dan ze denken." En dat is ook zo.
Hebben we het slecht in België? Nee, verre van. Maar we moeten ook zorgen dat we onze sociale welvaart kunnen behouden en zelfs nog verbeteren. De liberale geesten huiveren uiteraard van de gedachte...laat ze maar huiveren.
Met argusogen volg ik dan ook de aanslepende gesprekken tussen christenen en liberalen bij de regeringsvorming. Mijn vrees is dat het sociale luik een mager beestje zal zijn. En dat mag geen verwondering zijn: een partij als de NVA staat nu eenmaal niet bekend voor z'n sociale opvattingen. Want laat ons eerlijk zijn: een partij die overweegt om een ultra-liberaal als De Decker op de lijst te zetten, zou hier liever zo snel mogelijk een Amerikaans model invoeren. En ook de CD&V heeft al lang dat soort ideëen naar de achtergrond verwezen.
Als er nog een plaats is voor een linkse partij, dan is het voor zo'n thema's aktief te blijven volgen en de nodige maatregelen te nemen. Misschien dat de toekomstige partijvoorzitter/ster zich hier eens kan op concentreren.
De SP.A voorzittersverkiezingen: het einde van de tweedracht in zicht?
Over enkele dagen is het zover: de voorzittersverkiezingen van de SP.A zullen dan gehouden worden en de winnaar zal bekend gemaakt worden.
Nu ja, de winnaar, misschien zijn er in dit geval geen winnaars. Er is alvast 1 verliezer, en dat is de SP.A zelve. Een partij die staat voor samenhang, sollidariteit en openheid. Van dat alles was de laatste tijd erg weinig te merken, en de vraag blijft of deze partij terug de rangen zal kunnen sluiten.
Even kort terug overlopen: bij de vorige parlementsverkiezingen leed de SP.A een serieuze nederlaag. Voorzitter Johan Vandelanotte, tot voor de kiesdag nog een outsider voor de post van eerste minister, nam ontslag en de partij ging zich bezinnen over wat er was misgegaan. En dat er iets mis was gegaan, dat is duidelijk. Maar het potje paniekvoetbal was toen al vertrokken.
De oorzaken van de slechte uitslag zijn uiteraard bij de partij te zoeken. Maar toch werden een aantal "verzachtende" omstandigheden over het hoofd gezien. De winst van CD&V/NVA is voor een groot deel op het conto van NVA te schrijven. Bij het kartel SP.A/Spirit was het stemmenaandeel van Spirit onbestaande. En laat ons eerlijk zijn: het optreden van een aantal PS-kopstukken, met L. Onckelyncks op kop, deed heel wat linksgezinde Vlamingen de wenkbrauwen fronsen.
Maar goed...Vandelanotte nam ontslag, en dus moest er een frisse wind waaien. En die wind zou uit het Mechelse komen en naar de naam Caroline Gennez luisteren. De manier waarop de partijtop Caroline Gennez naar voor duwde, was al niet echt democratisch. Sommigen deden het vrij diplomatisch, anderen, zoals Freya Vandenbossche, vonden dan weer dat er geknuffeld moest worden. En eigenlijk had ik een beetje medelijden met Caroline Gennez, want nog voor ze eigenlijk voor zichzelf kon opkomen, werd ze al het nieuwe gezicht van de SP.a. Een beetje een nieuwe voorkant van een café, maar zonder het interieur al besteld te hebben.
Erik De Bruyn dan...de steunpilaar van SP.a-Rood, een linkse vleugel. Op zich was het al een teken aan de wand dat een linkse partij een linkse vleugel nodig heeft. Maar De Bruyn haalde in Antwerpen een goeie achterban door terug te keren naar de basis. Hij maakte van z'n democratisch recht gebruik en stelde zich verkiesbaar. En tot de grote verbazing van de partijtop haalde hij bijzonder goede resultaten in Antwerpen en Brugge.
En daarmee is de wonde pijnlijk blootgelegd: de partijtop die niet meer begrijpt wat er in de basis omgaat. En zo kon de verkiezingsstrijd losbarsten. Een strijd...een interne strijd. Een jammere maar één die moest gevochten worden. Een aantal scenes, en dan denk ik met name aan het voor de camera's promoten van Gennez door Freya Vandenbossche, waren pijnlijk en tonen nogmaals aan in wat voor een crisis de partij zit.
Het einde van de strijd is in zicht, en hopelijk worden de rangen dan terug gesloten, ongeacht wie nu wint. Het is immers niet echt geloofwaardig wanneer een partij die staat voor samenwerking en solidariteit intern zo verscheurd raakt.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Vooruit met de geit! Caroline Gennez wint SP.A-voorzittersverkiezingen.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
