Schrik niet, de vrieskou heeft m'n hersencellen niet kapotgevroren. Maar het Vlaams Belang brengt altijd leven in de brouwerij, zelfs in het verre Herenthout.
Te midden van witte velden kreeg ik een uitgebreide folder van het Belang in m'n brievenbus. Altijd goed voor 10 minuten leesplezier op de WC-bril. Hoe ze erin slagen om op 10 bladzijden zichzelf manifest tegen te spreken...moet kunnen. Deze keer was het doel duidelijk: België moet maar eens ophouden met .bestaan want .... tsja, zo kon het in ieder geval niet langer.
Deze uitspraken werden ook "gestaafd" met citaten uit "De Morgen" (wat door het Belang altijd als een extreem links communistisch dagblad wordt bestempeld) en P-Magazine. Meer zelfs, ze publiceerden cijfermateriaal. En ra ra ra....wat stond erin? Juist, de cijfers over de verkeersboetes!!
En ergens bekruipt me het gevoel dat er over enkele jaren een Vlaams Belang gaat opkomen in Herenthout en nog een verkozene krijgt ook....
Voila, in enkele weken tijd klaarde Guy Verhofstadt de eenvoudige klus die Yves Leterme in nog geen 300 dagen had aangekunnen: hij vormde een regering.
Tot daar de perceptie. In de praktijk is het heel wat anders want naast enkele sussende intentieverklaringen heeft deze noodregering eigenlijk bitter weinig slagkracht. De verdeeldheid tussen de verschillende partijen is er zeker niet kleiner op geworden en de achterdocht neemt met de dag toe. En je merkte het vanaf de eerste dag aan enkele kleine dingen: de N-VA die "geen minister van kramen en foren" wou maar in ruil daarvoor meer in de pap wil brokken tijdens de onderhandelingen voor de staatshervorming, enkele symbolische stemonthoudingen, enzovoort. Bert Anciaux, die eist dat Spirit bij de gesprekken rond de Staatshervormingen wordt betrokken want "anders saboteert hij de boel als minister". Het belooft een lange en slechte regeerperiode te worden.
Maar momenteel zien we enkel winnaars. Verhofstadt, de grote redder des Vaderland. Leterme, want hij wordt, ondanks z'n mislukkingen, toch premier. Inge Vervotte, want zij krijgt opnieuw een ministerportefeuille. Elio Di Rupo, want hij zorgde mee voor een 2/3de meerderheid. En ga zo maar door....
SP.a slaagt er niet in een vuist te maken. Veroordeeld tot de oppositie bleef voorzitster Gennez tot op het einde op twee paarden gokken. "Als ze ons vragen, dan willen we nog meespelen maar we hebben wel voorwaardes"....slagvaardig klonk het alvast niet.
Freddy Willockx zei 4 maanden geleden al dat de SP.a zich eens eenduidig moest opstellen en hij stelde dat men resoluut voor de oppositie moest kiezen. En oppositie zal er tegen deze regering moeten gevoerd worden....tenminste als ze ooit iets van de problemen gaat aanpakken. Want tussen denken en doen is een hemelsgroot verschil. Vraag maar aan Yves Leterme.
Wie, net zoals ik, dacht dat Yves Leterme na z'n mislukt formateurschap uit het beeld zou verdwijnen om over enkele maanden via een tjevenachterpoortje als premier op te dagen, komt alweer bedrogen uit. Onze ex-formateur vond het nodig om eens flink uit te halen naar de Waalse openbare zender, die hij beschuldigde van een politieke agenda te hebben. Meer nog, hij maakte de vergelijkingen met Radio Mille Collines. Voor wie het niet wist, deze zender riep in Rwanda destijds op tot het ombrengen van de Tutsi's.
Leterme zal de vergelijking uiteraard een enorm geinig poldergrapje gevonden hebben. De verontwaardiging van de Waalse, en gelukkig een deel van de Vlaamse, pers is dan ook terecht. Deze vergelijking is niet grappig. Dit is zelfs geen sarcasme meer maar bijtend en loeihard cynisme. Nu ja, op dit soort wansmakelijke uitspraken heeft het kartel CD&V/N-VA de laatste tijd een patent.
De volgende stap is de stap van de ontkenning. Leterme ontkende eerst dat hij deze woorden had gezegd. Maar dat lukte niet...zelfs de Vlaamse pers had ze opgemerkt. Oei, plan 1 mislukt (net als formateurspoging 1 "ik zeg het dus het is zo") dus tijd voor plan 2 (dat net als formateurspoging 2 niet veel anders was dan plan 1): Leterme beweerde dat hij enkel datgene had gezegd wat hij in "politieke middens van verschillende mensen had opgevangen. Een wel erg vreemde en niet al te verantwoordelijke redenering. Zo heeft Sus van de bakker hier ooit eens verkondigd dat de pastoor gestorven was, omdat hij dat van de schepen van openbare werken had gehoord. De pastoor, in leven en welzijn, heeft Sus een ferme vlaai rond z'n oren gegeven toen.
Maar Leterme komt er beter van af. Hij krijgt een "uitnodiging" om de Waalse openbare omroep een bezoek te brengen. Aangezien de kans klein is dat de RTBF een knokploeg op z'n loonlijst heeft staan, is het voor onze toekomstige premier nog een milde straf. Maar ik ben benieuwd of Leterme ook maar één goed woord over de RTBF daarna uitgesproken krijgt...in de Vlaamse pers. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Krijgt u ook zo veel feiten aan per e-mail? Feiten over het gevaar van de Islam? Over geldstromen naar Wallonie? Over de onderbroeken van Eddy Wally?
Zo niet, prijs u gelukkig. Zo wel, luister een keer naar mijn verhaal. Vandaag kreeg ik onderstaand "opiniestuk", "geschreven" door een medewerker van de VUB. Klinkt wel ernstig en objectief, denk je dan. Maar omdat het stuk nogal wat wiskundige mankementen vertoonde, heb ik dit opiniestuk even naar de vermeende auteur gestuurd. Het volledige e-mailverkeer vindt u hieronder terug.
Conclusie : geloof niet alles wat je in je e-mail leest.
------------
Re: VLAAMSE EN WAALSE VERKEERSBOETES
From:
Erwin Cassiman (Erwin.Cassiman@vub.ac.be)
Sent:
Thursday, December 06, 2007 3:02:49 PM
To:
Rik Geerts (rikgeerts@hotmail.com)
Beste Rik,
Deze tekst is inderdaad niet van mij en ik heb er ook geen enkele binding mee. Het is verkiezingspropaganda van een vlaamse partij uit 2004.
Ik kreeg de volgende mail aan van een kennis. Graag wou ik even bevestiging of deze statistieken ook echt van u afkomstig zijn. Gemakkelijkheidshalve heb ik de schare ontvangers van deze mail verwijderd.
Met vriendelijke groeten, Rik Geerts
VLAAMSE EN WAALSE VERKEERSBOETES
Lees en het wordt duidelijk:
Wat gebeurt er met het geld van de boete die u betaalt ? ? Een leuk opiniestuk van Erwin Cassiman, medewerker aan de VUB Belgische boekhouding Een verkeersboete: het overkomt iedereen wel eens. Los van het feit of u ze al dan niet terecht vond, vraagt u zich misschien ook wel eens af wat er allemaal met uw boete gebeurt. Het zal u als Vlaming waarschijnlijk niet eens meer verwonderen, dat het merendeel van uw geld naar het Wallonië van Elio's PS verdwijnt. De gemiddelde Vlaming betaalde in 2003 een kleine 25 euro aan verkeersboetes, de gemiddelde Waal amper 16. En dan ? Misschien zijn Vlamingen roekelozer in het verkeer dan Walen . . . Best mogelijk, maar we merken toch graag even op, dat flitspalen in Wallonië bijna even zeldzaam zijn als vis in de Zenne : 14 flitspalen tegenover 501 (geteld op de site Vlaamse Overheid), waarvan liefst 153 in Vlaams-Brabant, in Vlaanderen. De pakkans is in Wallonië veel kleiner dan in Vlaanderen. Maar daar gaat het eigenlijk helemaal niet over. Waar het wel over gaat, is de verdeling van de opbrengst van het zogenaamde boetefonds.
Volgens het eerste verdelingsplan van de paarse Regering (!) krijgen : de Vlaamse Politiezones: 3,26 euro per inwoner, en de Waalse: 6,52 euro per inwoner. Inderdaad, het dubbele ! ! ! Als deze verhouding wordt vergeleken met de meeropbrengst die het gevolg is van een stijging van het aantal uitgeschreven verkeersboetes, worden de feiten nog frappanter. De meeropbrengst In 2003 kwam voor : 83% uit de zakken van de Vlamingen, 12% uit de zakken van de Brusselaars 5% uit de zakken van de Walen !! Welke lumineuze verantwoording Verhofstadt en Vande Lanotte hiervoor hebben, is tot op vandaag niet bekend. Feit is dat ze zich waarschijnlijk weer eens in de doeken hebben laten doen door Elio di Rupo. Vlaams geld in Vlaamse handen ?. . . Daar hebben ze in de regering nog nooit van gehoord. . Flits . . . uw geld zit in Wallonië !
Stuur dit maar door naar zoveel mogelijk Vlamingen.
Men spreekt wel eens over de verzuring van onze maatschappij. U weet wel: het feit dat we met niet veel van de anderen kunnen lachen. Als politiek een afspiegeling is van de maatschappij, zit onze zuurtegraad toch wel erg hoog momenteel.
Kijk maar naar zo'n 15 jaar geleden. Toen moest iedere partij zijn vrolijke Hans in de partij hebben. Margriet Hermans heeft misschien wel de aanzet te geven. De hardlachse zangeres en presentatrice stapte erg opvallend in de politiek. Wat ze daar kwam doen, is tot op heden een raadsel. Maar het werkte. Bert Anciaux had het door. Hij zette een goed geöliede PR-machine op, verkocht zichzelf als een uit-de-kluiten gewassen chiro-leider en haalde 300.000 stemmen. Niet slecht voor iemand van de Volksunie, wiens partij op instorten stond.
Of Jean-Pierre Van Rossem...kettingrokende beursguru van het zevende knoopsgat en theaterman Jan De Corte. De lijst ROSSEM (doet een beetje denken aan Lijst De Decker, niet?) ... u moet hem nog zeker kennen. De socialisten lieten zich ook niet onbetuigd en lanceerden Steve Stevaert naar de top.
Door de jaren heen kwamen er meer en meer "afstammelingen" hiervan. Een "stemmenkanon"...dat was de officiele term. En zo had je er heel wat. Vincent "ik zal hier es ne keer een jointje opsteken zie" Van Quickenborne bijvoorbeeld. Enkel CVP bleef een beetje achterop: De Clerck, Van Hecke, de Van Rompuys ... echt veel humor zit daar niet in. Goed, ze hadden Leo Delcroix nog maar dat was eerder een "accident du parcours".
En tot de vorige verkiezingen moest iedere partij nog wel een "Bekende Vlaming" op z'n lijst hebben.
Vijftien jaar later is elke zweem van humor uit de politiek verdwenen. Of dit goed of slecht is, daar laat ik me niet over uit maar het is wel een feit. Heeft u al iets relativerend uit de mond van Jo Vandeurzen gehoord? Ik niet. Bart De Wever, ondanks het feit dat hij dagelijk billenkletsers lanceert in krant en op tv, kan niet lachen...ook niet met zichzelf. Quickie...heeft zich aan de establishment aangepast. ROSSEM...in den bak. Bert Anciaux met z'n Spirit-speeltuintje: verpletterd bij de vorige verkiezingen.
Alles is hard geworden. Er wordt liever op de man gespeeld dan op de bal en enkel het resultaat aan het einde van de 90 minuten telt, niet de manier waarop. De Belgische politiek speelt een vorm van Leekens-voetbal. Mooi om te zien is het niet, en als er na 90 minuten een nederlaag op het bord staat, dan wordt de schuld bij de scheidsrechter gestoken.
Ik denk dat de gewone burger nu wel ongeveer z'n verzuringsgraad heeft bereikt, zeker na het luisteren naar de verklaringen van de (ex-)regeringsonderhandelaars.
Eerst en vooral, mr. 700.000, Leterme. Na 175 dagen knoeien, vodjes papier schrijven, voorleggen, herschrijven, voorleggen maar NOOIT een gesprek aangaan, gooit hij de handdoek in de ring. Om dan, als een grote meneer, een speech te geven van "IK heb er alles aan gedaan". Het toont wat voor een "ploeg" er staat...eentje waar het individu belangrijker is dan de rest. De rest schuift uiteraard de zwarte piet naar Joelle Milquet en CDH. CD&V waagt het dan nog uitspraken te doen als "geen regering zonder Leterme als premier". Dus als premier wil de CD&V de persoon die 175 dagen lang knoeit en klungelt. Nu ja, 175 dagen en 6 jaar...het komt al in de buurt.
Ondertussen probeert Didier Reynders de macht te grijpen en reikt de hand naar Ecolo. Een beetje vreemd, want de weinige punten waar oranje-blauw het over eens was, gingen helemaal in tegen elk groen principe. Kerncentrales blijven open, een (a-)sociaal beleid, een asielbeleid gericht op puur economisch winstbejag...niets waarmee een groene partij akkoord kan gaan.
Wel, hopen we tenminste, want in Belgie kan natuurlijk alles. Mieke Vogels gaf alvast een waarschuwing aan Ecolo, en zal Ecolo ongetwijfeld herinnerd hebben aan de solidaire houding van Groen! tijdens de kamercommisie die stemde over de splitsing van B-H-V.
We zullen zien, we zullen zien ... en toch.
Toch nog een bemerking: ik ben benieuwd hoeveel van de protagonisten in dit stuk over enkele maanden een dikke ministerportefeuille hebben. Eén iemand maakte zich alvast belachelijk, maar hij raakt daarin gespecialiseerd in de loop der jaren, en dat is Geert Bourgeois van N-VA. Bourgeois, niet echt bekend om z'n humor, keerde in het midden van een "belangrijke politieke missie in Zuid Amerika", terug "in het belang van het land". Hij vermoedde dat een akkoord erg dichtbij ging zijn. Lees: hij rekende op promotie naar de federale regering. Pech voor saaie Geert dus (ongetwijfeld heeft Bert Anciaux op een tafel staan dansen bij deze blunder). Maar wat gezegd over mensen als Inge Vervotte, die zich al 5 maanden in stilzwijgen hult, terwijl de gewone man in de straat zwaar in de buidel moet tasten om z'n brandstof te betalen?
Houden ze zich diplomisch op de achtergrond, of zijn ze gewoon laf? En is dit een retorische vraag of niet?
