Zoals voorzien, heel vroeg opgestaan om de wandeling van 6 km te maken op de bovenrug van Kings Canyon. Met een 10 tal dapperen nog in de donkerte vertrokken, voorzien van enkele looplampen en veel water. Om te beginnen dienen wij naar de bovenrug van de canyon te klimmen (ongeveer 500 trappen). Eenmaal boven kunnen we wat uitrusten en de zon zien opkomen. Vervolgens vatten wij de wandeling aan, veel op en neer, redelijk warm doch echt wel de moeite. Na een kleine drie uur wandelen kunnen wij nog vlug ontbijten en een douche nemen in het hotel, want er staat nog een verre verplaatsing op het menu. We van Kings Canyon naar Ayers Rock de meest representatieve lokatie voor de Australische outback. Ondereg lunchen we in "Curtin Springs cattle station", een veehoudersbedrijf, dat ook dienst doet als restaurant, tankstation, supermarkt, camping,... en dat op één van de warmte plaatsen in het land ligt.
Tijdens het eten worden wij onderhouden door de vrouw des huizes, aan wie we alles kunnen vragen omtrent het leven op het bedrijf. Zij vertelt ons hoe hard dit leven wel is, dat geen enkele van hun kinderen het bedrijf (momenteel een 3000 stuks vee op een oppervlakte van 100 km op 40 km) wil verder zetten, dat het in december dagen aan een stuk 45, 46 à 47 ° C was, ... maar dat ze het voor niets anders zou willen ruilen.
Bij aankomst in Ayers rock bezoeken wij eerst nog Kata Tjuta één van de twee rotsformaties die door de UNESCO beschermd werden als werelderfgoed. Kata Tjuta is de rotsformatie met de vele ronde vormen, in de aboriginaltaal "Pitjantjatjara" wat in feite vele hoofden betekent.
Na de check in in het hotel, nog vlug tijd voor een douche en terug de bus op want wij worden verwacht voor de "Sound of silence" diner buiten in de rode duinen tussen Uluru (Ayers rock) en Kata Tjuta. Bij aankomst eerst aperitief en de zon zien ondergaan om dan aan tafel te gaan bij kaarslicht en sterrenhemel en dit allemaal bij een temperatuur van een 30° C. Wat kan het leven toch mooi zijn....
Tamelijk laat in bed, met te veel alcohol aan boord en de wetende dat er de volgende morgen opnieuw heel vroeg moet opgestaan worden (05.00 uur) om de zon te zien opkomen aan Ayers rock.
Vanuit Glenn Helen naar Kings Canyon rijden wij via de Merenenie loop road (een kilometers lange rode verharde aardeweg door de uitgestrekte bush waar geen enkel huis en/of mens te bespeuren is en men slechts uitzonderlijk een tegenligger tegenkomt). We houden halt, voor een bezoek en korte wandeling, aan enkele prachtige kloven (Glenn Helen gorge en Ormiston gorge). Onderweg nog enkele fotostops en een noodstop om enkele wilde kamelen te bekijken die rustig onder een boom liggen te rusten. Naar het schijnt, althans volgens onze gids, waren kamelen vroeger het enigste vervoermiddel in de woestijn tussen het zuiden, het centrum (de outback) en Darwin in het noorden. Met de aanleg van een spoorlijn en het leggen van wegen geraakte het gebruik van de kameel als transportmiddel uit de mode en zouden ze al die kamelen losgelaten hebben in de vrije natuur. Het zullen dus twee van die dieren zijn die wij gezien hebben. Bij aankomst in ons volgend hotel "Kings Canyon resort" krijgen wij een korte lunch aangeboden. Gina had gekozen voor een vegetarische salade terwijl ikzelf mijn oog had laten vallen op een Camel burger met frietjes. Nooit gedacht dat dit een burger zou zijn van kamelenvlees, want ik was er hoegenaamd niet van op de hoogte dat er hier kamelen leefden. Onder het moto "gevraagd is gevraagd" heb ik deze "kamelenburger" dan maar opgegeten en heb zelf kunnen vaststellen dat dit niet echt anders smaakt dan een andere burger. Wel vraag ik me af waar ze die dieren slachten (kamelenslachterij??), wat voor een assortiment er op de markt zou zijn (stoofvlees, filet pur, voorpoot, achterpoot,...) en niet onbelangrijk hoe mals of hoe taai dit allemaal is.
Na onze bagage afgezet te hebben op de kamer terug het busje op voor een 2,5 km lange wandeling in Kings Canyon, als voorproef op de lange wandeling morgenvroeg op de rug van de canyon. Hiervoor dienen wij om 0445 uur op te staan om te starten met de wandeling om 05.00 uur, voor zonsopgang daar het anders te warm wordt. Het is namelijk zo dat deze wandeling maar open is als de verwachte temperatuur voor de dag de 42° niet overstijgt. Wij hebben geluk, morgen wordt het maar 40°.
Al vroeg, om 0700 uur verlaten we Alice Springs met onze 4x4 safari richting het rode hart van Australië. Al zeer vlug wordt duidelijk dat de airco in de passagiersruimte van ons safaribusje niet naar behoren werkt. Bij een eerste tussenstop aan de kloven van Standley Chasm en Simpsoms Gap kan onze chauffeur contact opnemen met de plaatselijke touroperator die voor een andere bus, welliswaar geen 4x4, kan zorgen doch dan moet een deel van de tocht gewijzigd worden omdat een aantal bezienswaardigheden met een gewone bus niet te bereiken zijn. Wij kiezen voor een tussenoplossing, t.t.z. de voorziene toer met de 4x4 tot na de middag en dan overstappen in een gewone bus met airco. Dit blijkt geen probleem, dus zo gezegd, zo gedaan. Wij zetten onze tocht verder maar ondervinden al snel dat een 4x4 wel degelijk van doen is. Op een recht stuk zandweg rijden wij vast met het onderstel van de wagen in het zand en moet manueel het voertuig uitgegraven worden. Onze chauffeur, een vrouw had dit blijkbaar nog gedaan en deed dit volgens de meesten van ons ook goed, zodat wij dit van op een afstand en van onder een boom, in de schaduw gade sloegen. Terwijl wij dit aanschouwden maakten wij kennis met een koppel, hij een Belg en zij een Nederlandse waarschijnlijk afkomstig van Indonesië, die een woning hadden in de Sportstraat in Oostende. Momenteel woonden zij echter in Peking en waren zij op reis in Australië. Wat kan de wereld toch klein zijn. Na dit kleine intermetzo trekken we verder langs de Finke river naar Palm Valley. Dit is een mooie oase midden in de woestijn, waar een 30 tal verschillende zeldzame planten groeien, waaronder de livistona palm die nergens anders ter wereld voorkomt. Na een wandeling door deze oase en de picknick zetten wij onze tocht verder richting Glen Helen. Vlug verwisselen wij van bus (nu inderdaad met airco) en na nog een zwemtussenstop aan een creek (de naam vergeten) rijden wij richting Glen Helen, waar we zullen overnachten in Glen Helen Resort. Dit betreft een eenvoudig hotel, die vroeger een boerderij was en die de enige hotelaccommodatie is in die streek.
De hele morgen stond in het teken van de aboriginals en van de bush waar de meeste van hen woonden. Wij worden bij onze aankomst in de bush onmiddellijk aangevallen door massa's vliegen, die rond je gezicht komen hangen, vooral als je een beetje zweet, maar die gelukkig niet bijten. Aanvankelijk kunnen we ze nog weg slaan met de hand of met een zelfgemaakte waaier, doch na korte tijd schakelen de meesten over op het dragen van een hoofddeksel met bijhorend beschermingsnetje. Zo zie je Gina op de foto met haar tropenhelm en muskietennet. Wij vernemen alles van de plaatselijke gids over het leven, de gewoontes en de cultuur van de aboriginals, die leven in kleine gemeenschappen. Wie wil kan ook proeven van een door een aboriginalvrouw klaargemaakte kangoeroestaart, doch wanneer wij vaststellen dat deze op het moment dat hij in kleine stukjes gesneden wordt om de proeven, aangevallen wordt door honderden bushvliegjes, laten wij deze heerlijke maaltijd aan ons voorbijgaan. Daarna kunnen wij nog kennismaken met enkele aboriginals die ter ter plaatse hun kunstwerken proberen aan de man of vrouw te brengen. Wij kunnen ook een paar foto's nemen van enkelen van hen, niettegenstaande dit blijkbaar maar mag als je iets koopt. Als voorproefje één van de mooiste exemplaren op de foto.
Onder de middag een paar uurtjes vrij in het stadje Alice Springs dat 25.000 inwoners telt en in feite maar een schort groot is. Na de middag nog een bezoek aan het plaatselijke station van de Royal Flying Docters Service (je weet wel van die serie op tv) die een gebied bestrijken van 600 km rond Alice Springs. Daarna een bezoek aan de Alice Springs School of the air. Dit betreft een uniek onderwijssysteem opgericht in 1951 om kinderen in afgelegen gebieden toch van onderwijs te voorzien. Het betreft in feite het grootste klaslokaal ter wereld, 10 maal zo groot als Engeland dat op heden nog steeds gemiddeld jaarlijks 120 kinderen tussen de 4 1/2 en 13 jaar van onderwijs voorziet. Vroeger verliep alles met radiocommunicatie doch hedendaags verloopt dit met de pc en sattelietverbinding. Vanavond nog naar een plaatselijk restaurant, waar een reuze sirlion steack op het menu staat en dan vroeg onder de lakens, want morgen vertrekken we vroeg met een 4x4 richting het rode hart van Australië. Naar het schijnt zullen we een paar dagen afgesloten zijn van de buitenwereld en zal je van ons niets horen.
Vandaag een eerste verre verplaatsing van Perth naar Alice Springs, het enigste stadje in de outback. Gelukkig is dit met het vliegtuig, een vlucht van 2.45 uur. Bij aankomst op de luchthaven worden we onmiddellijk verwelkomd door ....de vliegen. Naar het schijnt kunnen deze in het warme binnenland van Australië nogal lastig zijn. Vlug de transfer naar ons hotel Crown plaza Hotel waar wij een "gardenview room" worden toegewezen, of beter gezegd een kamer met zicht op den hof (zie foto met het zicht). Rest ons enkel nog het diner en een kleine wandeling van de bar naar onze kamer.
Vandaag de ganse dag naar Rottnest Island, een door de UNESCO beschermd natuurgebied, 20 km ten westen van Perth en ontdekt door de Hollandse ontdekkingsreiziger "Willem de Vlamingh". Eigenaardig dat een Hollander zo een mooie naam draagt.
Om 0800 uur worden we opgehaald met het busje dat ons naar de haven van Perth brengt, waar wij inschepen op de "Rottnest Express", die ons in twee etappes naar het eiland vaart. Een eerste deel is op de Swan river, waar we kennis maken met de luxe optrekjes aan de oever van de rivier van de rijkere inwoners van Perth. Een tweede deel van de vaart brengt ons van Fremantle naar het idyllische autovrije eiland in de Indische oceaan. Na een korte wandeling en lunch staat een vrije fietstocht op het programma om zo het eiland te verkennen. Wij rijden er tot aan Cape Vlamingh lookout over een glooiend terrein. Onderweg passeren wij een vuurtoren en menen wij dat we de Mont Ventoux aan het beklimmen zijn, allez 't is te zeggen het zicht naar de vuurtoren heeft iets weg van het zicht op de toren boven op de Ventoux. Onderweg maken wij kennis met de Quokka, een dier iets groter dan een kat, met een donkere vacht, dat zich voortbeweegt als een kangoeroe. Willem de Vlamingh dacht aanvankelijk dat het ratten waren, vandaar de naam "Rottnest Island" ('t zal toch een Hollander geweest zijn gezien hij niet wist dat ratten niet springen zoals Kangoeroes).
Wij zijn ook getuige van het feit dat een Aziatisch meisje met de fiets in haar bikini kennis gemaakt had met de tarmac van het eiland, met alle gevolgen van dien (vooral schaafwonden over het ganse lichaam). Tijdens de terugtocht was er op de boot nog "winetasting" doch daar de porties eerder mini waren en wij dachten dat we met dergelijke mini porties geen correct oordeel zouden kunnen vellen over de smaak, hebben we koffie en the gedronken. Kwestie van verstandig over te komen bij de andere mensen in de groep.
Woensdag 13/02/2013 Perth - The Nambung National Park
Om 08.00 uur vertrokken met een 4x4 busje richting noord naar het Nambung National park, gekend voor de "Pinnacles" (soort krijtrotsen die in de woestijn uit de grond rijzen als paddestoelen). Bij een eerste tussenstop kunnen we kennismaken met de meest bekende dieren van Australië: de koala en de kangoeroe. De eerste is eerder zeldzaam geworden doch aan kangoeroes is er momenteel blijkbaar nog geen gebrek. Na een kennismaking met een deel van de fauna rijden wij naar het vissersdorpje Cervantes, waar we een bezoek brengen aan een lobster-visserijbedrijf. We zijn getuige van de verdere behandeling van de lobster die plaatselijk gevangen wordt en voor 90% levend geëxporteerd wordt vooral naar Aziatische landen zoals Japan en Hong Kong. Naar het schijnt exporteren ze in de kerst- en nieuwjaarsperiode ook naar Europa. Na het bezoek mogen wij de plaatselijke delicatesse tijdens de lunch proeven. Zeer lekker, alleen spijtig dat ze gegratineerd en niet puur geserveerd werden.
Na de lunch reizen we verder naar de "Painted desert" met zijn talloze mysterieuze "Pinnacles" die soms tot 5 meter hoog zijn. In het vissersdorpje Lancelin houden we nog een korte poodje-baden stop in de Indische oceaan om vervolgens een avontuurlijke tocht te maken met onze 4x4 bus door de parelwitte hoge zandduinen. Om comfortabel door de duinen te kunnen laveren worden de banden van de bus zelfs bijna plat gezet. Niet tegenstaande dat was er toch een bus die tijdens de rit door de duinen een breuk had van de stuurstang met als gevolg dat de inzittenden, een groep Maleiziërs de lege plaatsen in onze bus moesten opvullen en met ons konden meereizen terug naar Perth.
Na een korte nacht en een stevig ontbijt, de bus op voor een stadstoer in Perth, één van de modernste steden van Australië. We maken kennis met de hoge wolkenkrabbers en de koloniale architectuur van deze mooie en zeer propere stad. Perth is gelegen aan de Swan river in de staat Western Australia. Van deze staat is de zwarte zwaan, die we aantreffen op een lokaal meer, het symbool.
Na een bezoek aan het King Park met zijn Botanic gardens en een prachtig uitzicht op de skyline van de stad, rijden we naar Fremantale, een historisch stadje met nog veel oude gebouwen uit de tijd van de goudkoorts. Na een lunch in het restaurant "The red herring", aan de oevers van de Swan river, brengen we nog een bezoek aan de legendarische gevangenis van Fremantale, die gesloten is sinds 1991 en nu dienst doet als toeristische trekpleister. Blijkbaar werd de laatste doodstraf hier nog uitgevoerd in 1964. Dit was de laatste van de 44 ter dood veroordeelden (43 mannen en 1 vrouw) die aldaar opgehangen werden.
Gisterenavond veilig en wel geland in Perth. 31 ° C om 01.15 uur, 't is hier duidelijk nog zomer.
Na een korte nacht staan wij klaar om vandaag Perth te verkennen. Naar het schijnt wordt het 40 ° C.
Met wat vertraging aangekomen in Singapore doch de vlucht naar Perth heeft op ons gewacht (vlucht met dezelfde maatschappij). Juist de tijd om over te stappen en terug vertrokken. Nu met een Airbus 330 terwijl van Londen naar Singapore dit met een Airbus 380 was.
Bij aankomst in Singapore was het 25 ° maar regenachtig. Het is er al avond, terwijl we zopas voor het landen nog een ontbijt gekregen hadden. Je zou voor minder uit je bio-ritme geraken.
Eerste werk op het vliegtuig: de menukaart bekijken. Voor de kenners en de geïnteresseerden nu ook een foto van de te verkrijgen dranken.
Nog een vlucht van 4uur 40 minuten en we zetten voet op Australische bodem. Het zal dat al middernacht gepasseerd zijn.
Zopas afgezet door Celine en nu gezellig wachten in de luchthaven op het eerste vliegtuig naar Londen. Vervolgens Londen - Singapore en Singapore - Perth.
Op zaterdag 13/01/2013 ging in de burelen van Aussi Tours een kennismakingbijeenkomst door waar we kennis konden maken met onze medereizigers en waar wat reistips werden meegegeven. Met uitzondering van een paar mensen die belet waren, was iedereen aanwezig.
Reeds enkele jaren stond vast dat we Australie moesten bezoeken
Begin 2010 deden wij met Aussi Tours de grote rondreis in Nieuw-Zeeland. Toen stond het al vast dat we ooit zouden terugkomen om rond te reizen in Australie, alleen wisten we nog niet wanneer...
