24-01-2014 om 12:00 geschreven door RieX  

Na nog een zware avond met opnieuw serieuze diarree en krampen en een mindere nacht voelde ik me deze morgend eindelijk beter!Ik had voor het eerst in een dag of 6 terug zin om iets te eten,ontbeet op het zalige terraske bij het zwembad hier en had er helemaal terug zin in!

We hadden een brommerritje gepland met als eerste stop de witte duinen zo’n 35km van waar we logeerden.Veel kan ik er niet over vertellen,de foto’s spreken voor zich denk ik,gewoon knap en aangenaam rustig om rond te hangen,warm,maar een zalige wind en een heel speciaal zicht,alles kurkdroog en dan toch een groot blauw meer in al die droogte.Na onze beklimming van de duinen zetten we ons in een tentje in de buurt en den Huitere zag hagedis op de menukaart staan.Hij informeerde en bestelde er eentje.Even later kwam een kerel af met een vrij grote levende hagedis in een plastic zak.Het was ons niet meteen duidelijk of hij dacht dat we hem levend gingen meenemen om zelf klaar te maken thuis of dat hij hem gewoon even kwam laten keuren alvorens hem in de pan te gooien,maar den huitere deed teken dat hij hem onmiddellijk wilde opeten.Een kwartiertje later lag hij dus op een bord.Op 2 borden eigenlijk,want ze dachten blijkbaar dat we er met z’n 2 van gingen eten.Niet dus,ik zou het niet binnen krijgen,zeker niet als je het mooie beestje net nog springlevend hebt gezien.Hij was bovendien niet echt smakelijk gepresenteerd,gewoon in stukken gekapt en met huid en kop en al de pan in gegooid,het liet weinig aan de verbeelding over wat er op je bord lag.Den Huitere vond het weer lekker,smaakte een beetje naar konijn zei hij.

Van de witte duinen naar de rode,daar was een riviertje wat door een soort van kleine canyon stroomde waar je kon door wandelen.Aan het begin van de wandeling passeerden we een vissaus’fabriekje’.Vissaus wordt hier gebruikt als de belangrijkste smaakmaker voor vele gerechten en dient ook als vervanging van zout.De beste vissaus van het land zou bovendien in de streek waar we nu zitten worden geproduceerd.Het wordt bereid door ansjovis en zout samen in een groot vat te stoppen,dat vat af te dekken en te verzwaren met stenen om de druk op het geheel te verhogen.Het vat wordt dan gedurende 9 maanden tot een jaar in de zon te gisten gezet.Door de druk wordt het geheel met de tijd vloeibaar en onder aan de vaten hangen slangetjes waar zo de vissaus wordt uit geperst in een ander vat.De geur van vis die een jaar ligt te rotten kan je je wel een beetje voorstellen denk ik.Ik lust het niet,maar Kookai en vrijwel alle andere aziaten zijn er dol op.

De rest van de wandeling was mooi,ontspannend,een hele geslaagde dag,zeker na wat ik meemaakte de vorige dagen.

Morgen gaan we voor de middag nog eens met de brommer naar Pan Thiet,een stadje zo’n 25km van hier en na de middag nemen we dan de bus naar Saigon.Foto’s posten bij dit verslag is voor morgen,want ik ben moe en kruip er in.

22-01-2014 om 13:55 geschreven door RieX  

21-01-2014 om 14:01 geschreven door RieX  

Grtz from Mui Ne!

Gisteren rond 14u ontslagen uit het ziekenhuis.De diagnose is besmetting met entamoeba histolytica,nen eencellige parasiet die zich in de darmen van zijne gastheer vestigt en daar ontstekingen veroorzaakt en in een verdere fase ook de lever en andere organen aantast.

Ik werd huiswaarts gestuurd,een kleine apotheek aan geneesmiddelen rijker en een aantal honderden dollars armer,ik ga mijn geld dus toch nog opkrijgen hier…;-) Ik voelde me gisteren nog steeds niks beter en na een klein wandelingetje en een terraske (foto bijgevoegd,prachtig,tegen de zee,zwembad en lekker eten…naar t schijnt) bracht ik de rest van de dag dan ook weer op de kamer door.Echt grellig,al 5 dagen niks honger.Op de 4 dagen dat we in Nah Trang waren at ik in totaal 6 geroosterde bokes en dat was het  dan.Drinken smaakte me ook niet,maar ik deed het maar omdat het moest.

Gisterenavond kreeg mijne roommate dan ineens een aanvalleke,ook krampen,zweten,…Gelukkig was het rap over.Kookai daarentegen is gisteren ook een nachtje in het ziekenhuis geweest, bleek ook besmet met een of andere bacterie en zit dus ook aan de antibiotica ,het heeft ons nog niet echt mee gezeten…

Tot gisteren hield ik me vrij goed,mezelf van dag tot dag wijsmakende ‘dat het morgen beter zou gaan’.Ik merkte wel dat ik weinig of niks meer te vertellen had de afgelopen dagen en dat het enige wat ik wou mijn bed was maar ik probeerde niet te veel te zagen,om mijne maat niet mee te demotiveren.Gisterenavond voelde ik precies terug een klein beetje nieuwe energie in m’n hoofd.Ik wandelde ff door  t straat en zag nu pas tegoei (omdat ik het ook echt voelde nu) hoe gezellig het was in Nah Trang…raar,moeilijk te beschrijven.

Aangezien we al 4 nachten in Nah Trang waren en den Huitere het daar ondertussen wel een beetje gezien had,reisden we vandaag door naar Mui Ne,een 250 km zuidwaarts richting Saigon.Ik voelde me vannacht al terug kei slecht (den huitere trouwens ook) en ook op de bus was het weer afzien.We logeren hier in een gezellig hotelletje van een gast van Antwerpen (foto van de loungebar aan het zwembad is bijgevoegd).Ik heb hier testraks iets klein gegeten en nu heb ik sinds een uur of 2 eindelijk het gevoel dat er iets aan’t veranderen is in m’n buik.Ik voel me nog altijd even slecht,krampen en misselijk,maar alles is ‘losgebarsten’,een uurke of 2 op t wc gezeten en alle beestjes zijn ant kapotgaan volgens mij.Verdere details bespaar ik jullie best denk ik,den hiutere kwam zjust thuis van zijn wandelingske en heeft de deur open gezet omdat hij het gevoel had dat hij bij boer Clerckx in de stal zat…

Ik hoop echt dat het nu morgen herzet en dat ik terug  iets ga kunnen doen ,want vandaag geraakte ik stilaan gefrustreerd,ik had toch nog gehoopt op een fitte laatste week…

Mui Ne is een kitesurfparadijs omwille van de constante wind die er waait.De hoteleigenaar (Antwerpenaar,showman,type ‘Belgie is Antwerpen en de rest is parking’) zei daarstraks dat op een goeie dag hier zo’n 200 man tegelijk in de lucht hangt…Als het me morgen een beetje mee zit rijd ik mee met de scooter naar de witte en de rode duinen en bezoeken we een hagedissen-en krokodillenfarm…

Ook nog n fotoke van waar de bust stopte daarstraks.Eetzaakje waar je je hoofdschotel bij leven kon uitkiezen om ze dan even later bereid op je bord te krijgen.In de aanbieding,reuzepadden,schildpadden,aal (soort paling),…maar we pasten…alletwee deze keer.

21-01-2014 om 13:59 geschreven door RieX  

19-01-2014 om 16:28 geschreven door RieX  

19-01-2014 om 16:27 geschreven door RieX  

Terug van even weg geweest…

We zaten aan de nachttrein van Da Nang naar Nah Trang zeker?Dat verliep vrij vlot,de ‘soft sleepers’ waren volzet en dus hadden we een hard sleeper en dat kon je wel letterlijk nemen,een plank,een dekentje om op en eentje om onder te liggen en dat was het dan.En dan hadden we echt nog veel geluk dat de andere 4 bedjes in ons compartimentje van 1,5 op 2 op  2 niet bezet waren,want het was met zen 2 al krap.Ondanks het zware geschommel en gesjokkel kon ik toch wat slapen,maar tegen de morgend voelde ik me erg misselijk.Ik dacht dat het gewoon aan de lange trip op de trein lag,maar even later werd duidelijk dat ik weer opnieuw serieuze diarree had,fuck!

We vonden een mooi hotelletje in het midden van het centrum van Nah Trang,ik legde me op het bed…en kwam  er niet meer af de volgende 48 uur,tenzij om naar het toilet te gaan om te k*tsen  of te sch**ten,ik voelde me echt kut en voelde de energie letterlijk uit m’n lijf stromen.

Vandaag dan terug iets kleins kunnen eten deze morgend,maar na een korte wandeling (ik heb er nog niet veel van gezien hier,maar het is hier echt prachtig,indrukwekkend mooie stranden,hoge golven,propere omgeving en de in mist gehulde bergen op de achtergrond) waarbij ik voelde dat ik echt wel heel slap was en het niet vanzelf zou beteren toch maar beslist om naar de dokter te gaan.

Ik vroeg naar een engels sprekende dokter in de buurt en liet me er afzetten voor wat ik dacht een snel routine-onderzoekje.Ik kon vrij snel de dokter zien,die stelde voor een bloed-en stoelgangstaal te nemen dat ter plekke op een half uur tijd zou worden geanaliseerd om uit te maken welke antibiotica ik nodig had,want hij zei dat het 90% zeker om een parasiet of een bacterie zou gaan,opgelopen,zoals verwacht,door besmet voedsel.Ik vond het prima,ik zag mezelf een uurtje later weer buiten wandelen met een doosje antibiotica en ju!

Niet dus.Er volgden een paar baxters,poedertjes en pilletjes en bovendien kon ik vanonder alleen produceren wat ik er vanboven de afgelopen dagen had in gestopt,lucht.Uiteindelijk lag was ik van 1 tot 9 in het ziekenhuisje.De dokter zag ik enkel 5 min bij het arriveren en verder alleen verpleegstertjes die me vanalles opvoederden en af en toe eens kwamen kijken hoe het met me ging.Engels spreken konden ze niet,maar vriendelijk waren ze wel.Ze vroegen me of ik honger had en hoewel ik zei van niet brachten ze me toch een grote kom verse noedelsoep met koriander,uitgebakken look,pijpajuin,kip en iets wat leek op gekookte zeepaardjes.De zeepaardjes liet ik liggen,maar de rest at ik,hoewel het me ook niet direct een darmsparend maalijdje leek,maar op in de hoop dat ik eindelijk een staaltje stoelgang zou kunnen produceren.Dat laatste lukte me uiteindelijk ook en een half uurtje later kreeg ik mijn eerste pilletje antibiotica.Ik dacht dat ik nu eindeijk ging kunnen vertrekken,maar toen de verpleger de 2^e baxter verwijderde en de naald nog liet zitten vroeg ik wat het probleem was.Hij maakte me duidelijk dat ik moest blijven en dat de behandeling de volgende dag zou worden verder gezet.Ik had het nu echt wel gehad,vroeg om de dokter te zien,maar die was,zoals verwacht,natuurlijk al naar huis.Ik stond erop van in het hotel te gaan slapen en na het betalen van 2.000.000 VD (zo’n 100 dollar) ‘deposit’ mocht ik beschikken.De naald zit nog in mijn arm voor morgen verdere baxters…al hoop ik van niet…

19-01-2014 om 16:05 geschreven door RieX  

16-01-2014 om 10:49 geschreven door RieX  

Na een mindere nacht vertrokken we gisterenmorgend met een minivan richting de grens met Vietnam.De bus werd weer flink overladen,op een gegeven moment zaten we vooraan weer met 6 man en een hoop bagage op 3 zetels.Maar we hadden ons eraan verwacht deze keer en het was ook minder ver.Bovendien hadden we een hele fatsoenlijke rustige chauffeur.We hadden weer wat bij,niet te doen,het dak lag vol met hoouten werkstukken,zakken cement,…en we moesten ook nog op een plek of 5 een krant gaan leveren voor we aan de grens waren,allemaal normaal hier.

De grens passeren ging vlot,we moesten wel op 3 plaatsen ons paspoort (grondig) laten controleren,maar voor de rest geen rare dingen deze keer.Geen verdachte loopjongetjes en geen smeergeld betalen deze.We stapten terug op de bus en reden nog een 70 km tot in Pleiku.Onderweg werd direct duidelijk dat we in een ander,beter ontwikkeld en welvarender land waren.Fatsoenlijke wegen,stenen huizen,tuintjes die waren aangelegd en een pak properder overal dan in Cambodja,een verademing!We werden in Pleiku aan de bushalte gedropt en boekten er direct een ticket voor de nachtbus naar Da Nang een stad waar veel te zien was volgens de reisgids.We hadden de vorige dagen een beetje gespeculeerd of we richting noorden of zuiden zouden trekken en hadden beslist van in Da Nang te starten en zo naar beneden te werken.Ik had wel al eens iets gezegd over het eventuele mindere weer richting het noorden,maar in de gids stond 25 graden in deze periode en dus waagden we het erop (zonder eerst online het actuele weerbericht een keer te raadplegen spijtig genoeg… ;-) )

Onze bus vertrok pas om 7u ’s avonds en dus wandelden we richting het centrum van Pleiku om iets te eten en te drinken,want het was pas een uur of 12.Onderweg heel veel kledingwinkels gepasseerd en bovendien leek alles echt van goeie kwaliteit,ook een heel verschil met Cambodja.Echt veel om dingen om te eten waren er niet en dus zetten we ons in een lokaal eetstalletje en lieten maar wat aanrukken.Uiteindelijk heel lekker en uitgebreid gegeten en elk 2 pintjes gedronken voor een totale rekening van 8 euro,geen geld.Ik zit momenteel trouwens aan een budjet van 700 euro op 21 dagen wat goed meevalt,zeker gezien de afstanden die we al hebben afgelegd en de duurdere hotels die ik met Kookai koos.

Na het eten hebben we ons aan een rond punt in de zon gezet (in de zon was het nog heel warm,maar toch al een pak frisser dan in Ban Lung),de lokale bieren getest en wat naar het voorbijrijdende drukke verkeer gekeken,de moeite wat iedereen hier mee sleurt,zowel met de scooter als met de auto!We hadden nog een hele leuke namiddag!

Toen we rond 6u terug in het station waren was het al erg fris.Ik vroeg den huitere of we misschien toch niet beter de bus richting Na Trang (naar het zuiden) zouden nemen,want Da Nang was nog eens een kilometer of 4-500 meer naar het noorden en dus ongetwijfeld nog kouder.Internet had ik niet om even het weerbericht ter plaatse te checken en dus waagden we het er toch maar op.Om 7u op de bus gestapt en onze plaats ingenomen.Die bleek voor mij veel te klein om comfortabel te kunnen liggen,laat staan slapen.Om half 8 vertrok de bus en aangezien ze niet vol zat vroeg ik of ik eventueel helemaal achteraan mocht gaan liggen,waar de plaatsen veel ruimer waren en dat mocht gelukkig.Toch sliep ik heel weinig,het was een hele slechte weg en de bus stopte vaak erg hevig,dus ik was niet echt uitgerust deze morgend toen we arriveerden.Den Huitere heeft geslapen zo lang de bus reed,ik was er jaloers op.

Het weer hier in Da Nang is dus spijtig genoeg echt niet goed.Daarstraks regende het en ook de volgende dagen ziet het er hier niet zo goed uit.Redelijk lullig en vooral ook heel dom van ons om het niet eerst te checken,maar het is nu zo.Omdat we geen van beiden zin hebben om hier te blijven bij dit slechte weer,ondanks de vele dingen die er te beleven zijn,hebben we voor vanavond dan maar ineens de nachttrein geregeld naar Na Thrang,terug naar het zuiden dus,op zoek naar warmer weer.Al een geluk dat dat hier allemaal niet zo veel kost.Ik hoop dat ik wat beter kan slapen dan vorige nacht,want ik heb me vandaag niet zo super gevoeld.De Trein vertrekt straks om kwart na 10 en morgenvroeg rond een uur of 7 zijn we dan normaal in Na Thrang.

Grtz

Aja,facebook heb ik hier niet,heb het nog niet nagevraagd,maar vermoed dat het geblokkeerd wordt door de overheid!

16-01-2014 om 10:38 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:51 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:49 geschreven door RieX  

14-01-2014 om 09:45 geschreven door RieX  

Gisterenmorgend werden we opgepikt aan ons hotelletje en naar het busstation gebracht waar er een minibus op ons stond te wachten.Het was weer een wrak van een buske,normaal was het een zonder zetels,maar ze hadden er zelf een aantal dwarsbalken in gelast en wat zetels van ver op gesmeten.De plaatsen waren veel te krap voor mijn lange benen en zeker voor mijn scheve linkse knotsknie,maar goed,we moesten het ermee doen.Onze voeten konden ook niet op de grond steunen,want onder de zetels was alles al vogestouwd met grote zakken mango’s,rugzakken,etenswaren en andere spullen.

Nadat we waren vertrokken aan het busstation en al een keer of 10 waren gestopt voor vanalles en nog wat (volk oppikken,nog wat goederen oppikken,gewoon ff stoppen om een vers mangoke van de bomen te plukken en op zijn gemakske te schillen) begon de shauffeur weer te rijden als een gek,niet normaal.Na anderhalf u denk ik dat we ongeveer 30 van de dik 200km hadden afgelegd met al dat stoppen en zat er ondertussen 19 ! man op het busje.Toen hij opnieuw ergens stopte en er terug iemand opstapte riep ik hem toe dat het wel stilaan genoeg was zeker,hij gebaarde van 4 (stak vier vingers omhoog),nog 4 dus!En inderdaad er stapten achteraf nog 3 of 4 mensen bij in,de laatste 2 moesten langs het achterste zijruitje in de bus kruipen om nog aan boord te geraken,ongelofelijk!Uiteindelijk zaten we met 23 of 24 volwassen mensen  in het busje en lag er in de bus op de grond nog een paar honderd kilo bagage en zakken met mango’s.Achter op het busje hing ook nog eens een kilo of 3-400 aan mango’s en andere rommel denk ik,nooit gezien!

De rit ging bovendien over een hele slechte,vaak ovderharde  weg de eerste 100 km en dus gingen we niet echt goed vooruit ondanks de wilde rijstijl van onze chauffeur.Bij de tussenstop buiten een steen opgeraapt om die stiekem tussen het scharnier van de zetel voor mij te steken zodat de rugleuning niet zo ver meer achteruit kon en vanaf dan zat ik een klein beetje beter.De mensen voor mij niet,maar ze wisten niet waarom ;-)Op 60 km van waar we moesten zijn vielen we in panne.Stoppen,de mannen effe geprutst aan de motor en verder.5 minuten later hetzelfde probleem.Weer stoppen en toen haalden ze een grote volledig verhakkelde aandrijfriem onder de motor van de bus uit.Gedaan met rijden dachten wij,maar nee,een mannetje begon te knutselen met een stoffen lint en ijzerdraad een een kwartiertje later reden we weer en haalden we onze eindbestemming (de dag ervoor trouwens nog ene een dichting voor een cilinder zien maken uit een gewone kartonnen verpakking).Uiteindelijk van 8 tot 3 in de bus gezeten en in die omstandigheden was dat echt wel lang.

We lieten een tuktukschauffeur ons afzetten aan een hotel aan een meer checkten in,huurden een brommer en reden nog even naar een ander meer en naar het centrum.Het meer was niks speciaals en het centrum was vuil en smerig,ik kreeg er weer een’ Indie-gevoel’ van.

Gisterenavond nog een tijdje gebabbeld met een frans meisje en een Ier die alletwee alleen rond trokken voor een aantal maanden en dan op tijd gaan slapen.

Vandaag gaan we nog een rit doen met de scooters naar een aantal watervallen in de buurt en dan reizen we morgen door naar Vietnam,terug richting de zee,de streek van Da Nang,waar hopelijk wat meer te beleven valt.

Cambodja was niet wat we ervan verwachtten,ook niet wat de natuur betreft,gisteren nog met een gast gesproken die net 3 dagen rond had getrokken met een gids en hoewel hij heel enthousiast was had hij toch geen noemenswaardige dieren gezien.Bovendien is er enorm veel woud gekapt hier de laatste jaren en zie je kilometers en kilometers plantages van rubber,suikerriet,mais,cocos,…allemaal ten koste van het oorspronkelijke woud en de dieren die er in leefden.Belangrijkste wat ik onthoud is dat het weer maar eens duidelijk werd dat waar massa’s mensen zijn of geweest zijn er ook massa’s afval en een spoor van vernieling achterblijft….de mens,het wreedste en hebzuchtigste beest op aarde…

Ondertussen is het al 3u na de middag en zijn we met de scooter al naar 3 watervallen geweest en het was echt wel de moeite!2 van de drie waren echt  indrukwekkend,zelfs nu tijdens het droge seizoen.Wat vooral super was was dat we overal alleen waren,geen andere toeristen.De wegen erheen waren ook leuk,stoffige oranje zandpaden door de plantages en langs kleine barakkendorpjes van de mensen die er werken.Echt mooi.En weer enorm enthousiaste kinderen die zwaaiden en riepen.We crossten tussendoor nog eens een pad in,gewoon voor de fun,douchten onder een grote waterval het stof van ons af en reden dan terug naar ons guesthouse voor een maaltijd en een siesta.Sewes gaan we nog een derde waterval bezoeken en we regelden ook al een minivan (ik heb er al bang voor) naar vietnam voor morgenvroeg 7u.

Grtz

14-01-2014 om 09:40 geschreven door RieX  

%%%FOTO9%%%

12-01-2014 om 16:45 geschreven door RieX  

Gisteren ’s morgends nog naar de central market geweest in Pnom Penh en dan de bus genomen in de richting van Kompong Cham, een dorpje 150km meer naar het noorden aan de oevers van de mekong.Franky wilde er dus vogelspinnen gaan eten en we wilden ook een tijdelijke bamboebrug over de Mekong naar een eilandje in de rivier gaan bekijken en testen.De busrit was weer de moeite,weg de mooie comfortabele thaise minivans en de fatsoenlijke wegen,een aftandse grote bus en knettergekke chauffeur is dus echt wel de standaard hier.In Thailand rijden ze al stevig door,maar hier gaan ze toch nog een stapje verder.Gaas planché en gewoon van links naar rechts alles proberen voorbij te zwalpen.Ik had het gevoel dat we op de beringzee zaten op een schip van de krabvissers van  ‘deadliest catch’  in een storm van 10 beaufort.Elke keer na een put in de weg veerde de bus zo’n keer of 6-7 op en neer vooraan en na een inhaalmanoevre,al dan niet in de bocht,veerde de vering volledig dicht bij het (vaak noodzakelijk snel omdat er een tegenligger aan kwam)  terug invoegen.

Bij de stopplaats na een uur of 2 was er een marktje en daar lagen Franky zijn geroosterde vogelspinnen  al!Hij een gekocht natuurlijk en met poten en al opgefret op de bus,’t is een beest dieje kerel.Het was beter dan de kakkerlak in Samet,maar hij zou nu niet direct ergens nen halve kilo gemarineerde tarantula’s bestellen zei hij.Ik heb er een filmpje van,ik probeer het straks ergens te uploaden en de link toe te voegen.

Na de tussenstop reden we over de brug over de Mekong (de enige op Cambodjaans grondgebied en ook begrijpelijk,want de Mekong is echt een indrukwekkende brede rivier!) en zagen we ook het eilandje in de Mekong passeren.En we bleven maar dingen zien passeren…Bij een stop in Kompon Cham ging ik vragen of we niet moesten afstappen,maar de chauffeur gebaarde van nee en dus bleven we maar zitten.Er is een dorp Kompon Cham,maar dat ligt in de provincie met dezelfde naam en die was een pak groter en dus lieten we hem maar rijden,mijne maat had z’n vogelspin gehad,dus het kon geen kwaad dat we een stuk in de richting van onze volgende bestemming,Kratie,zouden stranden.We leken in de goede richting te rijden/varen.Het werd ondertussen donker en onze rit eindigde uiteindelijk na 6,5 u ipv na 3-4 u ergens op een groezelig avondmarktje in een verlaten vuil dorpje,Snoul denk ik dat het noemde.Een stuk uit de richting,maar na wat navragen toch ‘slechts’ 85 km van Kratie.Hotelletje gezocht en gevonden dankzij zeer behulpzame locals,ze zijn echt wel vriendelijk en behulpzaam hier,ook al spreken ze geen woord engels, alles afgekapt,douchen en bed in.Aja,wel nog in hotel nagevraagd of we vandaag direct naar Kratie konden doorreizen en ze zeiden dat ze het gingen regelen,we moesten zien dat we om 7u aan de receptie waren.

Deze morgend om half 7 waren we al klaar en stonden er al 2 mannetjes met een scooter ons op te wachten om ons naar de busstop 500m verder te brengen,overbodig,maar toch vriendelijk.Aan de busstop was het blijkbaar zondagmarkt.Nooit gezien,vuil,zelfs den huitere durfde er niks te eten zei hij,dus dat zegt genoeg.Vlees hing er in de volle zon zonder enige vorm van koeling,zelfs geen ijs ofz.Afval overal,stof van voorbijrijdende auto’s en scooters,de moeite!We wandelden er even rond,namen een paar foto’s en stapten dan in ‘de bus’,een open afgeleefde pick-up/songthaew.Hij zou volgens de chauffeur om 7u vertrekken.Toen wij dachten dat hij vol zat stapten er nog zo’n tiental mensen bij op,werden er nog een bus gas,een zak of 20 goederen van de markt en een jerrykan of 7 benzine bij op gezet en gebonden en gingen we van start.Zelfde verhaal,gas open en ogen dicht.We zaten uiteindelijk  met 21 volwassenen,2 baby’s,een peutertje en een massa bagage aan boord,maar de chauffeur,weer een jong kereltje van een jaar of 18, zag er geen graten in,rijden maar!Onderweg nog de lokale boswachter opgepikt die een varkenskop in een zak bij zich had,nog eens vrij hevig moeten stoppen omdat de vrachtwagen voor ons een klapband kreeg,maar verder geen problemen gehad. J

Na 2u waren we in Kratie,stapten af, wandelden het dorpje in en vonden direct een aangenaam guesthouse waar we een kamer regelden voor 2,5 dollar per man en een fiets voor 1 dollar.We aten iets (ik voelde me trouwens terug prima vandaag!) en trokken op dolfijnen’jacht’ langs de oevers van de Mekong die hier vlak naast onze deur passeert.De rit naar de plaats waar je de boot kan nemen om korter bij te komen was prachtig,een kleine 20km genieten,weg drukte,zalig warm en toch nog een beetje wind,overal vrolijke kindjes die enthousiast naar ons riepen en wuifden en een prachtige omgeving.We parkeerden onze fietsen en kregen een mannetje met ons mee dat ons mee de Mekong op nam op zijn bootje.Hij nam echt zijn tijd om ons de kans te geven de dolfijnen een aantal keren te kunnen zien en fotograferen (als was dat niet simpel),echt een super ervaring,ik denk dat we in totaal toch een keer of 15 een of meerdere dolfijnen zagen en hoorden komen ademen.Wetende dat er hier in dit stuk van de Mekong nog maar zo’n 65 tal Irriwady’s zitten en dat dat toch de grootste groep ter wereld nog maar is voelde het toch wel als een enorm voorrecht om ze te mogen zien.Hopelijk mogen ze er nog lang zijn en breidt de populatie zich terug wat uit,maar ik vrees ervoor.Volgens mij is het hier binnen een paar jaar ook ‘om zeep’ als de drukte hier toeneemt.Ik vrees dat de locale ngo’s het hier ondanks hun goede bedoelingen niet kleinschalig zullen kunnen/willen houden.Cambodjanen lijken we me wat dat betreft (nog) veel gevoeliger voor de lokroep van de dollars dan vb de Thai.Thai lijken me meer trots,meer cultuur,meer normen en waarden te hebben waar ze trouw aan (trachten te) blijven dan de cambodjanen,maar het kan maar een idee zijn…

Na de dolfijnen fietsten we met een heel goed gevoel de 20km terug naar onze kamer,alletwee,dit was ons meer waard dan een ’ontmoeting’ met de tempels van Angkor,die staan er binnen 100 jaar nog wel,de dolfijnen waarschijnlijk spijtig genoeg niet…

Verder liet ik me hier zonet in al mijn enthousiasme nog een ‘coupe holiday’ aanmeten (alles 3mm,zowel kop als baard J ) en kijk ik alweer uit naar morgen,om 8u richting Ban Lung!

Grtz

PS : initiatie tarantula-eten staat op facebook op mijn profiel.

12-01-2014 om 12:42 geschreven door RieX  

12-01-2014 om 12:38 geschreven door RieX  

Gisteren (eergisteren ondertussen al,want ik ben gisteren gestopt met typen wegens te moe,geen fut)  opgestaan en al vrij snel bleek dat ik niet op mijn plooi was,een spurtje naar het toilet bevestigde dat.Nog even mee op t strand gezeten,waar de Huitere ondertussen helemaal onder handen werd gepakt door een paar strandjuttertjes.Ze konden er iets van daar ze,alles was ‘fol flie’ en voor je het wist waren ze iets aan’t doen,uw handen,uw voeten,ontharen,noem maar op.Den huitere liet het zich allemaal welgevallen,voetjes gedaan,handjes gedaan,haar uit de oren getrokken (met zo’n touwtje,was toch niet zo meegevallen precies),kortom een volledig onderhoud gehad.

Maar ik voelde me hoe langer hoe slechter en ging nog voor de middag terug naar de kamer en zou er niet meer uitkomen.Een wandelingke of 20-30 richting de pot,verder ben ik niet meer geraakt.Ik had koude rillingen en voelde me echt belabberd.Ik stuurde mijne maat naar de apotheker om immodium,maar hij kwam terug met de cambodjaanse variant,maar dat maakte me weinig uit,als het maar zou helpen.Het hielp tegen de diarree,maar ik kreeg er wel serieuze krampen van.De nacht overleefd,maar we moesten vandaag (gisteren dus) de bus nemen naar de hoofdstad Pnom Penh,zo’n 6u rijden en daar had ik nog wel bang van.Ik had speciaal een zetel vlak bij het toilet besteld,maar die kreeg ik niet,….want er was geen toilet op de bus.Nog maar een paar pilletjes dus en het slot erop vanachter. J

De chauffeur was een echte gek,hij reed meer op het linker als op het rechter rijvak (ze rijden terug rechts hier in tegenstelling tot in Thailand waar ze links rijden)  toeterde onophoudelijk op alles wat bewoog en reed zo hard als hij kon met zijn afgebrakte bus terwijl het gejengel van zijn favoriete khmermuziek volop door de boxen galmde,de moeite.

Het eerste stuk van de rit ging over het platteland en was knap,mooie landschappen, heel dun bevolkt gebied.Plots ging de asfaltbaan over in een stoffige zandweg en stond er de ene fabriek tegen de andere,Honda,Crown,Suzuki,Angkor…het werd er plots ook heel druk en enorm vuil,afval,niet te doen,echt de buitenwijken van de stad en duidelijk een hele arme arbeidersbuurt,we keken onze ogen uit,naar al die mensen die zich een leven probeerden bij mekaar te scharrelen tussen de vuiligheid.Dit had ik in Thailand nooit gezien,dit had ik gewoon nog nooit gezien,tenzij in reportages op tv over Indie ofz.

De stad zelf was terug properder en deed een beetje denken aan Chiang Mai in Thailand.Wel meer bedelaars en echte armen die op straat leven.Een jonge moeder met 2 kinderen van een jaar of 5 op blote voeten,een grote kar voort duwend met recycleerbaar afval in,rijke zakenmensen die uitgebreid zitten te tafelen in de shique zaken aan de oever van de Tonle Sap rivier terwijl naast de tafel iemand op de grond ligt die misschien al dagen niet meer heeft gegeten,…echte grootstadtaferelen,heel confronterend.

Zelf hielden we het bij een bezoek aan de avondmarkt en een colatje op een terras.Geen van beiden beviel me echt,mijn systeem was duidelijk nog niet terug zoals het hoorde.

We hebben ondertussen besloten dat we een aantal dingen links gaan laten liggen hier in het drukke deel van Cambodja en dat we richting het ongereptere noordoosten door gaan reizen.Geen tempels van Angkor,geen Tonle Sap meer, geen bezoek aan het genocidemuseum Tuol Sleng (school die tijdens de oorlog werd omgevormd tot beruchte gevangenis waar zowat 16.000 mensen gevangen werden genomen en niet meer dan 10 het overleefden)  en geen killing fields van Choeung Ek (massagraven) dus.Spijtig,want zeker allemaal de moeite,maar we snakken allebei naar een beetje meer natuur,een beetje minder drukte en een beetje minder vuiligheid en lawaai.Daarom reizen we sewes al door naar Kompong Cham,dat is zo’n 3-4 uur met de bus,de Mekong volgend richting het noorden.In Kompong Cham bevindt zich de enige brug over de Mekong op Cambodjaans grondgebied en dit punt wordt aanzien als de scheiding tussen het toeristische en het (nog) authentieke deel van Cambodja.Wat mijne maat ook vooral interesseerde over de streek was dat je er (in Skuon) knapperige met knoflook geroerbakte tarantulas kon eten,10 stuks voor 1,4 euro.Daar gaan we dus straks al eens proberen te geraken.Volgende etappe zou dan Kratie worden zo’n 130km meer naar het noorden,daar gaan we de ernstig bedreigde Irrawaddydolfijn proberen te spotten op de mekong.

Grtz

11-01-2014 om 05:53 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:57 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:48 geschreven door RieX  

09-01-2014 om 10:42 geschreven door RieX