Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
13-10-2018
Dag 43
Rechtstreeks naar Santiago zou 56km zijn. Ik wil de grote baan op mijn laatste fietsdag zo veel mogelijk vermijden. Ik doe dit door opnieuw het parcours van Benjaminse op te zoeken in Villa de Cruses. Ik neem me voor om het rustiger aan te doen, de zon is van de partij. Ergens kom ik langs een gewoon huis waar ik stop omdat er zulke mooie bloemen over de haag hangen. Oleanders misschien, ik ben er niet zo zeker van. Ik heb nu tijd en ik neem er nog enkele foto's, ik denk dat er mensen wonen met een gevoel voor mooie eenvoudige dingen. In de loop van de dag komt er een weer een gekraak uit een van mijn trappers, bij het duwen bergop alleen. Dat was nogal enkele keren geweest, op de achtste dag in Frankrijk voor het eerst. Telkens opgelost met er wat olie in te brengen, nu helpt het niet. Ik heb het geluid opgenomen met mijn smartfone om het achteraf indien nodig te laten horen bij mijn velomaker. Op mijn laatste fietsdag begin ik nog andere gekke dingen te doen, foto's van mijn voeten omdat ze het in alle omstandigheden zo goed hebben gedaan, ook bij al dat gekraak. Want bij het klimmen word ik tijdens de reis nog door een ander gekraak geplaagd, er is niets aan te doen. Ik fiets wel verder met een gevoel dat me blij maakt omdat ik mijn doel vandaag zal bereiken, maar ook met een gevoel van spijt omdat het nu bijna gedaan is.
