Voor Lennox

Hij wist het allemaal niet meer zo goed

Het regende al langer in zijn hoofd

Maar hij liet zijn ogen rusten op je vingers

Als een streng gewikkeld om zijn hand

Blijf liever nog wat langer bij mij

Die ogen, Lennox, vertelden je in stilte

Over hete zomers en barre winters

Over toen de mensen op de stoep

Praatten over de kogels aan de linie

En de lauwe soep aan het front

Fons, officieel Alfons, had nooit gevochten

Toch niet in de grachten en de modder

Maar hij had gestreden, zoals arbeiders strijden

Voor hun huis en hun gezin

Maar dat wist hij eigenlijk niet meer zo goed

Ik zag zijn ogen rusten op je vingers

Kleine drommel, wie bij jij?

Ik zag je kijken naar zijn bochel, en zijn scheve mond

Je kon niet begrijpen wat hij zei

Ik moet je laten kleine man

Zijn as zweeft nu in de hemel

Meegenomen door de wind

Er is iets wat je wel moet weten

Hij houdt je stevig bij de hand

Maar dat weet hij niet meer zo goed