I know I pushed you way too hard I know where I went Wrong But what I can't seem to figure out is what I was supposed to do What do I need to do to help you Just tell me and I will I know that this won't work and I know that we might fail But I don't want to loose you anymore And continuing like this I will Because I can't fight the jealousy And I can't fight the pain of you not being with me So I don't know what else to do But to continue loving you And one day I hope you may find That what we have is worth a fight
je was een van mijn beste vriendjes op het werk. Een van de enige waarbij ik wist dat het wel ok zat. Dat je me kon verdragen. Wat veranderde er?
Het werd ineens stiller, alsof er iets gebroken was. Ik weet wat er aan mijn kant gebroken was. Dat ik niet bij je terecht kon zoals ik wou. Ik kon je niets zeggen over hoe slecht ik me voelde, hoe radeloos en hoe ik soms weg wou. Ik kon het wel zeggen, maar ik kreeg steeds te horen hoe sterk ik wel was en dat ik meer kon dan dat. Dat je jaloers was, en maar al te graag met mij van leven wou ruilen. Dat ik zo slim was en zoveel vrienden had. Dat ik...
Maar op momenten dat ik radeloos loop of liep heb ik daar geen nood aan. Als ik je probeerde te vertellen dat ik helemaal niet zo sterk ben, dat het gewoon een masker was, luisterde je niet. Want dat kon blijkbaar niet. Ik heb me altijd afgevraagd wat je dan wel dacht. Dat ik deed ALSOF ik het moeilijk had?
Daarover kon ik je nooit spreken. Want ondanks je extreem laag zelfbeeld, waar ik steeds rekening mee probeer te houden, kan je ook helemaal geen kritiek verdragen. Als de bazen je kritiek geven stijgerde je, als ik iets mis deed of zei was het boel toe voor een week. En ofwel moest ik me verontschuldigen voor iets waarmee ik niet akkoord ging, ofwel zei ik er iets van en kreeg ik de aloude repliek "het zal wel allemaal aan mij liggen". Geen tussenweg, geen mogelijkheid om ook maar ergens over te praten.
Daarom is het bij mij doodgebloed. En bij jou? Ik heb een mail verwijderd waardoor je een niet-gelezen bevestiging kreeg. En dan als repliek "en dan vraag je je af waarom het stiller is tussen ons?" Dus dat maakt dat ik 1 mail delete en alles van 3 - 4 weken ervoor is mijn fout? Iets dat ik alweer niet kan zeggen want dan krijg ik waarschijnlijk de aloude repliek.
Soms wou ik dat we opnieuw konden starten. We kwamen zo goed overeen. En andere momenten vind ik het gewoon niet waard. Het zou toch op hetzelfde uitdraaien.
Ik kan je trouwens niet meer vertrouwen. Weet je nog toen ik zo kwaad liep op iemand en dat jij vanalles over haar tegen me zei? En dat ik dan terug met haar overeenkwam en je me ineens niet meer kon vertrouwen? Hoe denk je dat het nu voor mij is. Je hebt altijd beweerd veel beter met mij overweg te kunnen. Mij veel liever te hebben. En dan, vanop het moment dat er iets mis is, doe je niet anders dan bij haar gaan. Of je doet het om mij het bloed van onder mijn nagels te halen, of je haat me, of je bent gewoon niet wie ik dacht dat je was.
Ik weet niet meer wat doen. Moest het kunnen zou ik graag met je praten, als je ten volle luistert, en ik zal ook naar jou luisteren. Maar ik heb het gevoel dat dat nooit zal lukken. Dat je me nooit zal begrijpen, en dat aangezien jouw leven veel slechter is dan het mijn zoals je zelf blijkt te denken je er ook geen moeite voor wil doen.
Ik hoop toch ooit op beterschap, al moet ik eerlijk zeggen, ik vrees ervoor.
Ik had het moeten weten dat een blog starten net voor de examens misschien niet het meest brilliante idee was dat ik ooit heb gehad. Ahja, een mens leert nooit, dat is allom bekend.
En inderdaad een mens leert gewoon nooit. Je gaat er steeds van uit dat je fouten uit het verleden niet opnieuw zal maken, maar toch doe je het steeds weer opnieuw en opnieuw en opnieuw...
Neem nu mij, inderdaad een minder interessant voorbeeld, maar meer heb ik niet. Ik heb me jaren geleden voorgenomen nooit meer met mij te laten spelen, om niemand meer de kans te geven om mij te raken zodanig dat mijn volledige zelfvertrouwen met de grond werd gelijkgemaakt, en mijn polselijk op bijna dagelijkse basis wel eens de gevolgen mochten ondervinden.
En dus trok ik een muur rond me op. Een onverwoestbare muur, waar je met heel wat bombardementen amper een kreukje in krijgt. Enkel de mensen die ik heel graag heb, die ik blindeling vertrouw, kregen een sleutel tot de enige deur. En voor die sleutel zouden ze heel wat werk moeten verzetten. En het lukte.
Tot ik besefte dat ze toch blijkbaar niet zoveel werk moesten verzetten, en ik te veel mensen toeliet in mijn wereldje van kwetsbaarheid. Dus trok ik, dacht ik, de criteria op. Ze raken er minder snel door, ze moeten nog harder werken, zo hard zelfs dat sommigen afhaken. Maar dan weet je uiteraard ook terug wat je er aan hebt.
En nu zit ik hier met mijn muur. Mijn muur waar er weinigen doorkunnen als je het vanaf de buitenwereld bekijkt. Maar ikzelf zie maar al te goed dat, ookal is de muur er wel, ze heel wat scheuren vertoond, waardoor de vuurpijlen ondanks mijn inzet toch komen. Met een mes in mijn handen tekeningen te maken. Weeral.
Waarom heb ik geen verweer en waarom kan ik niet zijn wat ik zo vaak lijk: een bitch.
Deze week op het mega-idee gekomen om te bloggen, dus ga ik maar meteen mee van start. Misschien eerst een woordje uitleg bij het waarom. Wel ik vrees dat ik ben zoals velen. Er gebeuren regelmatig enkele dingen in mijn leven waar ik niet meteen vat op heb en waarbij ik best wel enkele bedenkingen heb, en deze wil ik hier neerpennen. Ik hoop dat ik enkele bezoekers zal kunnen bekoren met mijn schrijfsels, en dat er mensen eventueel situaties herkennen. We gaan dus maar meteen van start.
De laatste periode was waarschijnlijk een van de moeilijkste van mijn leven. Op zich is er niet veel gebeurd, maar wie herkent de situatie niet: er gebeurd constant zoveel, dat één klein onnozel iets de hele boel kan doen wankelen en je op het randje van balanceert. Ik ken het dus allesins wel.
Mijn vrij depressieve en negatieve aard maakt dergelijke zaken uiteraard niet makkelijker. Constant doemdenken, bij alles van het slechte uitgaan tot je jezelf zodanig hebt afgebroken dat je gewoon wil slapen en blijven slapen, en de wereld niet meer wil begroeten. Niemand de kans meer wil geven het nog erger te maken, maar ze het ook niet beter kunnen maken.
De laatste weken spookt er vanalles door mijn hoofd. Van de suïcidale gedachten was ik van af sinds enkele jaren. Dacht ik. Tot ze vorige week terug de kop opstaken. Ik heb ze gelukkig weten te weerstaan, misschien net omdat ik er geen fut meer voor had.
Sinds mei gaat het niet meer zo goed op mijn werk. Voor mij zelf gaat het wel goed, ik heb goed werk, wordt door mijn bazen wel geapprecieerd (denk en hoop ik) en heb zelfs onlangs de kans tot promotie gekregen, waarvoor ik nu in traject ben, soort van proefperiode. Daartegenover staat dan dat een van mijn maatjes op het werk, die vroeger reeds werd geweigerd voor het werk dat ik doe, maar de promotie (die los van de aard van het werk staat) wel reeds eerder kreeg, mij haat. Tot in het diepste van mijn beenderen voel ik de haat soms, als ze naar me kijkt.
Het begon dus zoals ik reeds zei in mei. Het begon eigenlijk zeer klein. Ze begon zich hautein te gedragen. Ze heeft altijd al op een nogal bekakte manier gesproken, alsof ze koning van de wereld is, maar wat er wel voor zorgt dat dingen uitleggen niet steeds aan haar besteed is. Maar in mei kreeg het beestje dus het gedrag erbij. Ze begon naast haar schoenen te lopen, en zowat de hele bureau merkte het wel. Behalve één van mijn beste vrienden, die daar toevallig ook werkt. Het gedrag was toen wel meer op mij gericht dan op anderen, maar het was tegenover iedereen zo. Dus ik voelde me best wel gesteund. Niet dat iemand op de hoogte was van hoe ik me erbij voelde, maar het doet deugd te weten dat je niet de enige bent.
Op een bepaald moment (ergens in augustus) werd ik bij mijn rechtstreekse 'overste' geroepen. Dat ze ervan gehoord had, en dat het blijkbaar voornamelijk tegen mij was. Ik verschoot mij een ongeluk. Ik ben het type van 'uitzweten en het waait wel over', maar er waren er mij voor. Zij ging kort daarna met de persoon in kwestie babbelen dat dergelijk gedrag niet gepast is en dat iedereen collega's zijn. Het wierp zijn vruchten af en ik was blij.
Tot in november. Tot aan de 'promotie'. Toen is de hele boel omgeslagen, alleen een heel deel tactvoller. Zo erg dat ik op een bepaald moment mij gewoon naar mijn werk moest slepen en daar de dag zat door te spartelen. Aangezien het toen niet meer tegen iedereen was voelde ik me ook niet bepaald meer gesteund. Ik heb het er wel over gehad met een collega of 2, maar zij begrijpen me niet. Ze begrijpen dat het moeilijk is, dat er iets aan moet gebeuren, en dat ik wel in mijn recht ben. Ze begrijpen niet dat ik wil rennen. Zo hard als ik kan, een heel andere richting uit.
Ja nu denk je waarschijnlijk, over een opgever gesproken. En ja dat is waarschijnlijk ook wel zo. Maar ik heb zoiets als zelfbehoud in mij. Ik trek muren rond me op als ik het moeilijk heb en mensen me zouden kunnen kwetsen. Ik doe bot tegen mensen die ik graag heb, gewoon om niet zwak te lijken. Ik doe me sterk en hard voor zodat mensen toch zeker zouden weten dat er met mij niet te sollen valt, terwijl ik een klein hartje heb, dat bij alles breekt. En zo ook loop ik weg als een probleem te lang aansleept en me te zwaar wordt en onoplosbaar lijkt.
Ik wil dus weglopen, ik studeer nog, deeltijds, dus één van mijn opties is voltijds gaan studeren en enkele jaren op mijn tanden bijten qua financiële situatie. Een andere optie is, na mijn examens weliswaar, ander werk zoeken. Maar als ik dat meld tegen mijn 2 collea's die op de hoogte zijn, worden ze razend. Ze willen niet luisteren, ze snappen blijkbaar toch net niet welk impact dit op mij heeft. Tot vorige week.
Ik ben anderhalve dag gaan werken. Maandagnamiddag en dinsdag. Ik heb gewerkt en bijna mijn mond niet open gedaan. Waarom? Omdat de week ervoor een net iet hoger geplaatst persoon op het lumineuze idee was gekomen dat collega X en ik moesten praten. Maar collega X ontende alles, er is helemaal niets aan de hand, gewoon, niet alle karakters kunnen overeenkomen (hou hierbij rekening met het feit dat ze nog meermaals bij mij thuis is gekomen, en we nog samen zijn weggeweest, en dat alles veranderd is bij mij nieuwe opdrachten die ik kreeg) dus ik dacht 'hier klopt iets niet'. En sindsdien voel ik me dus nog erger. Ik heb namelijk, gewoon voor de bureausfeer, mijn hart bloot gelegd om er uit te raken, en zij ontkent, met andere woorden, vermoord mij.
Dus ik ben stil. En daarna heb ik een week thuisgezeten, in mijn bed gelegen, liggen huilen, slapen, huilen, slapen, ... Ja inderdaad, niet enkel door wat er op het werk gebeurd, ik heb verder ook een vrij ingewikkeld leven, maar dat komen jullie met der tijd nog wel allemaal te weten. En dan was het er. Het moment dat ik zelf bij mijn baas moest gaan, omdat het niet meer ging, en het niet kan zijn dat je werk zo'n invloed heeft op je leven, vind ik. Dus daar ging ik, eerste dag terug.
Aangezien ze er al van had gehoord (het was al eerder besproken met degene die op een gesprek aandrong) vlotte het gesprek vrij goed, tot op het moment dat ze me voor blok zette. Ik MOET met haar praten. Een nieuwe confrontatie, en dat weiger ik. De manier waarop ze het ook zei was zodanig bot dat ik in één slag al mijn vertrouwen in haar verloor. Dus nu zit ik voor blok. Met 2 weken verlof in het vooruitzicht, en dan waarschijnlijk de confrontatie. Zelf heb ik dan maar voorgesteld het nog even af te wachten, omdat ik ergens toch wil geloven dat onze eerdere conversatie toch iets heeft uitgehaald. Maar anders...
Dus mijn besluit staat vast. Indien mijn baas mij verplicht tot een confrontatie, opnieuw, ben ik weg.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
