De volgende rit ging richting Bryce Canyon, onderweg was het weerom genieten van het uitzicht op het mooie landschap. Toen we aan ons hotel aankwamen was het 11 u en we konden pas op onze kamer om 16u. Dan toch onze wandelschoenen al aangetrokken en ons klaar gemaakt voor een toffe hiking. We reden met de shuttlebus naar sunsetpoint en vertrokken daar voor een ongelofelijke reis tussen de rode rotsen. Het was adembenemend mooi en de temperatuur viel deze dag ook wel mee. Toch was het laatste stuk een serieuze klim naar omhoog. En onze 2 liter water was al snel opgebruikt van al die krachtsinspanningen. Na de hike reden we met de rondrijbus naar een volgende punt waar we weer een super Panorama hadden, maar de trail die we wilden maken was niet meer toegankelijk. Dan liepen we maar langs de flank en bewonderden we de rode rotsen vanuit een andere hoek. Moe laar voldaan keerden we terug naar het hotel, checkten we in, douchten ons en gingen het plaatselijke restaurant binnen om weer van een lekker avondmaal te genieten.
Op tijd onze nest uit om de rit naar Zion aan te vatten! Nog gauw bij Starbucks een koffiekoek gegeten en dan Las Vegas verlaten naar weer fantastische natuur! Het landschap veranderde al snel in weer andere kleuren van gebergte . Tijdens het rijden genoten we al van de rode rotsen. Toen we arriveerden aan ons hotel was het nog te vroeg om in te checken, dus picknickten we gezellig met op de achtergrond het rode gebergte van Zion. We namen het shuttlebusje en reden tot het laatste punt van Zion. Daar zouden we de narrows intrekken, maar ons schoeisel was niet aangepast aan de omstandigheden. Dus genoten we van het uitzicht op de bergen en wandelden we naar de wheeping rock.
De volgende rit zou de heetste van onze trip worden. On the road to Death Valley.En dat het warm was! Zelfs de wind was super warm. Maar het landschap dat we doorreden was adembenemend mooi. Zo'n verscheidenheid aan kleuren in de heuvels en bergen. Aan de rand van de weg zagen we een coyote die naar een geparkeerde wagen liep. We tankten nog eens voor we de vallei inreden om zeker niet zonder benzine te vallen. Uitstappen aan sublieme uitkijkpunten was een ware marteling. Dus snel enkele fotootjes nemen en dan terug in de koele wagen duiken. En dan komt het zweet, met liters moest je het kunnen opvangen😄 Niet moeilijk dat ze zeggen dat je veel moet drinken. Onderweg moesten we even een stuk de airco afzetten, omdat de wagen extra toeren moest draaien om het hoogteverschil te overbruggen. Ook de remmen konden een vuurdoop krijgen in het naar beneden rijden. Gelukkig verliep dat vlekkeloos. Aangekomen rond 17u in onze range, konden we genieten van een lauwe douche, want echt koud water hebben ze hier niet.'s Avonds aten Wim en ik in het restaurant en verorberden Yoni en Carrie een Italiaans gerechtje( wat wat tegen gevallen was) in een verijdelde bar. We dachten om nog even op het terras te gaan zitten, maar het was nog steeds 30 graden om 10 u. Dus bleven we maar binnen in onze koele kamer.
Het alarm wekte ons om 6 u deze ochtend. Het was een beetje afgekoeld maar toch al 35 graden. Ontbijtje op ons terras gegeten en dan vertrokken naar Zabrinski point, een adembenemend uitzicht deed onze harten wat sneller slaan. Eens in de auto wou Wim bij vertrek zijn ontkoppeling indrukken en had hij al de waterfles ( die tussen ons instaat) vast als versnellingspook😝 We vervolgenden onze weg en deden de motor weer wat extra toertjes draaien toen we naar Dantes view reden. Daar was het enorm winderig en voelden we niet dat het al behoorlijk warm was. Boven hadden we een enorm Panorama over de vallei.Onze trip ging verder naar Las Vegas, stad van glitter en glamour, casino's en shops. Niet echt mijn ding, maar als we hier nu toch waren, konden we een bezoekje toch wel meepikken😊 De wagen werd aan het hotel voor ons geparkeerd( met tip bij het ophalen natuurlijk) We hadden 2 kamers verbonden met een tussendeur. Na ons even opgefrist te hebben, verkenden we het hotel en casino. Dit zie je enkel in films, wat een bedrijvigheid in winkels, veel licht en klank en al wel wat volk aan de goktafels. Moesten we toch 's Avonds ook maar eens onze kans wagen😊 Daar we nog geen middageten aten, hielden we halte bij een bekend burgerhuis. In Burgr verorberden we, zoals echte Amerikanen, allen een burger, de ene al wat hoger dan de andere. Toen wandelden we in de hitte (37 gr) de strip af, gelukkig voelden we regelmatig nattigheid om ons wat af te koelen, van de waterverstuivers die her en der geïnstalleerd waren. ' S Avonds waagden we onze kans aan een slotmachine, maar het geluk was niet met ons , ik speelde niet en had mijn 10 dollar nog👍, de andere 3 waren 10 dollar armer😂 Ik heb wel genoten van hun verwoede pogingen om 3 identieke figuren op de kas te krijgen. We zakten af naar een bar en dronken daar nog een cocktail voor het slapen gaan.
Na een snel ontbijtje op de kamer reden we via highway 198 verder sequoia park in. We hielden er halt aan de general Sherman tree, een enorme kolos van een sequoia . Onze beenspieren worden hier serieus getraind, we stapten ook nog verder via de Congres trail. Alles bijeen overwonnen we toch weer een goeie 8 km door het bos van de giants. Met een shuttle bus verkenden we de omgeving om halte te houden bij Mono Rock, waar we een klim van 350 treden deden. Het uitzicht was fantastisch!!! Een jonge gast demonstreerde ook een drone die boven de vallei filmde. Nadien reden we via een wirwar van kronkelweggetjes naar beneden het park uit. Uiteindelijk arriveerden we rond 17u30 aan onze volgende slaapplaats. We wilden ons verfrissen maar slaagden er niet in om het douchewater warm te krijgen, dan maar een ijskoude douche, wel verkoelend als het buiten 32 graden is. Na een winkelbezoek aten we gegrilde vis en steak in een plaatselijk restaurant.
Deze ochtend om 7 u uit het warme bed, weer zelfde ritueel als gisteren en dan richting Kings Canyon vertrokken. Onderweg genoten van het cruisen door het mooie landschap, een tussenstop gemaakt in walmart en dan de weg vervolgt naar het volgende nationale park. Daar aten we ons middageten gezellig aan een picknicktafel en stapten daarna naar de grant tree, een korte trail van ongeveer 2 km. De sequoia boom die we daar voor ons zagen verrijzen was wel 80 m hoog. Wat was dat een kanjer van een "tree" Daarna deden we nog een tweede trail naar sunset lake, een mooie wandeling van 3 km. Als avondeten moesten we het stellen met een hamburger die we op het terras van een geïmproviseerde foodtruck aten. Al bij al viel het nog wel mee. Na het eten liepen we richting Lodge en nestelden we ons op ons bed om dit verslag en de foto's up to date te houden.
De wekker zette ons om 7 uur uit ons bed en terwijl Carrie en Yoni douchten aten Wim en ik een bagel met confituur. En daarna wisselden we het ritueel. Goed ingesmeerd,voorzien van voldoende water reden we het park in. We waren er niet de enige bezoekers en het was al niet simpel om een parkeerplek te vinden. Uiteindelijk stonden we bij de grotere Campers en namen we de shuttlebus die ons in het park rondtoerde . We hielden halte bij een brug, waar we van mooie siteviews genoten. De eekhoorntjes waren er heel handtam en met zijn viertjes waren we getuige van een leuke confrontatie tussen 2 , ze duwden mekaar,sprongen samen de lucht in en boksten zoals echte kampioenen! Ons gezelschap koos voor een trail naar de top van de Vernal falls. Een serieuze klim naar boven bracht ons naar de waterval, het was echt de moeite, onderweg kwamen we veel zuchtende, zwetende, puffende mensen tegen en af en toe deden wij wel mee aan al dat geblaas😀Het was ook al heel warm en gelukkig konden we onderweg onze watervoorraad nog wat aanvullen. Het uitzicht op de Falls was al die extra inspanning meer dan waard. Onderweg hadden we nog een korte babbel met een koppel Amerikanen die bijzonder goed Nederlands praten, na 3 jaar in ons land te hebben gestudeerd. Carrie wou nog even pootje baden in het koude water van de Mercy. Dat deden we dan ook en genoten nog van de spectaculaire uitzichten. Het was een fantastische dag en moe maar voldaan kropen we rond 9 u onze koffer in.
Gisteren lekker gegeten in Chinatown en dan op gemakje hotelwaarts gegaan. Onze pijp was weeral uit na een dagwandeling van 12 km. Vorige nacht eindelijk eens goed geslapen.ole!!! De Wallen onder mijn ogen zullen dan hopelijk binnenkort weer wat wegtrekken😊 In Starbucks een ontbijtje gaan eten om dan richting Yosemite te vertrekken. Onderweg was het vrij rustig op de baan en verliep de rit vlotjes. Aangekomen in onze Lodge , naast een riviertje, dicht bij de ingang van Yosemeti. Internet kon je alleen kopen met een kaart. Dus geen upload van foto's gedurende 2 dagen zeker. Hopelijk lukt het in Kings Canyon wel. Onze inkomkaart voor alle parken gedurende een jaar hebben we alvast op zak, zodat we dat niet meer hoeven te doen morgen. 'Carrie en Yoni gingen nog een plonsje doen in het zwembad terwijl Wim en ik de buurt verkenden. S Avonds aten we in het plaatselijke restaurant. We moesten wel een half uur wachten, maar doodden de tijd dan al met een aperitiefje .Supermoe kropen we in ons nestje, gezellig met 4 in the room.
Heel slechte nacht achter de rug, eerst enkele uurtjes(4 tal) geslapen en dan niet meer in dromenland geraakt, keren en draaien, geen enkele houding leek goed. Wim had het eerste deel van de nacht niet geslapen en geraakte dan nadien toch in slaapmodus. Hopelijk lukt het volgende nacht beter. Waarschijnlijk heeft ons lichaam toch wat aanpassingsproblemen! Seffens vertrekken we naar Alcatraz, eens kijken hoe goed die bewaakt werd en waar the great escape plaatsvond. Vandaag neem ik mijn reflex mee, hopelijk krijg ik die foto's wel online, anders gaat er hier een serieus beginnen huilen😂
De taxi bracht ons voor amper 10 dollar naar onze bestemming en daar aten we nog een eenvoudig ontbijtje om ons dan richting ferrie te begeven. De vaart naar Alatraz verliep rustig en we konden vanop het dek al enkele foto's van de skyline van SF trekken. De audiotour was echt super en de ervaring die we daar hadden met die "echte " Alcatraz gevangenis was enorm, we beleefden de great escape ter plekke! Zeker de film nog eens terug zien bij aankomst thuis!
In de namiddag wandelden we nog door het centrum en aten we bij "boudin" , Carrie en Yoni aten een croque monsieur , wim een sandwich classic Italian en ik een kleine Caesar salad ( kon nog niet rieken aan diegene die ik 14 dagen geleden at)
Onderweg waren we getuigen van een protestoptocht in het centrum waardoor het verkeer helemaal vast zat. Straks bezoeken we Chinatown en gaan we er ook iets eten.
De wekker stond op 8 u maar de biologische klok was duidelijk in de war. Ik werd wat sneller wakker maar voelde me nog niet echt uitgerust. Het tijdverschil zal nog wel enkele dagen in ons lijf blijven denk ik. Om 9u 15 verlieten we ons SAN Francisco adres om ons ontbijt te verorberen in een fancy retro lorri's club. Wat smaakte dat!
Toen was het tijd om een stukje van de stad te verkennen. We wandelden naar Union Square en stapten langs Lombardstreet naar fisherman's warf. Daar dronken we iets en bezochten we de zeehondjes. 'S Avonds aten we daar en stonden verkleumd 1u 30 aan te schuiven voor een ritje met de cablebus. Geen foto's van deze dag want blijkbaar krijg ik de foto's van mijn fujifilm niet op de iPad. Die zullen dan voor later zijn .
Deze ochtend was onze buschauffeur heel vroeg op zijn bestemming, afspraak was om 6u25 en om 6 u stipt stond hij al aan onze voordeur te wachten. Gelukkig stonden we niet meer in ons ondergoed Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon
het ook genoeg te vinden! Onze buiken zijn rondgegeten , honger hebben we op het vliegtuig zeker niet gehad! Eerst een zakje met droge, zoute koekjes, dan rijst met curry en slaatje, nadien ijsje, als tussendoortje een zakje met allerlei snacks en als afsluiter een warm broodje met kas en hesp en een potje vers fruit! En dat allemaal om 1 uur 's nachts onze tijd 😊We landen op het juiste tijdstip maar moesten nog keilang aanschuiven om door de security te geraken. Er was zelfs al een andere vlucht die moest gebruik maken van de bagageband. Gelukkig hadden onze valiezen al wat rondjes meegedraaid en lagen ze nog braaf op ons te wachten! Onze reiswagen , een grijze Dodge Van werd goedgekeurd en vlotjes naar ons eerste hotel gereden. Wim moest wel eventjes wennen aan de automatic. De kamers bevinden zich op de 6 de verdieping, netjes en comfortabel . Moe verlieten we toen nog ons hotel om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Natuurlijk liepen we de verkeerde kant op en duurde het precies een eeuwigheid tot we een gezellige Ierse pub vonden. De vermoeidheid speelde vooral mij parten. Terwijl de anderen nog smulden nam ik genoegen met alleen een drankje. Super moe kropen we in ons bed.
De valiezen staan klaar!!! Alleen de administratie moet nog even geüpdatet worden, we gaan ons ook al online inchecken , dat maakt het morgen wat gemakkelijker. De voorbije dagen de zussen nog op bezoek gehad, ook Bram kwam ons vandaag nog een afscheidsknuffel geven en vrienden wenstten ons al een goede reis, maar toch blijft afscheid nemen steeds een moeilijke opdracht! Morgenochtend worden we met een busje opgepikt om dan naar Zaventem te worden gebracht. Dan kan het grote avontuur beginnen! De volgende post zal hopelijk al in San Francisco kunnen gebeuren!
De valiezen liggen al klaar in de garage , het fotomateriaal wacht al in de trolley en de laatste kleren moeten nog gewassen en gestreken worden! Vooral mijn landschapslens , filters en natuurlijk niet te vergeten voor in de steden mijn fujifilm X100T liggen ongeduldig op de start van ons avontuur te wachten. Eergisteren zaten we nog met zijn viertjes bijeen om de laatste belangrijke details door te nemen. En ja, we gaan niet alleen dit jaar, Yoni en zijn vriendinnetje vergezellen ons op de reis. Onze zoon heeft al een hele tijd een voorliefde voor Amerika en liet er dan ook geen gras over groeien om met ons mee te toeren. We gaan weer proberen om onze lotgevallen voor jullie in woord en beeld weer te geven zodat jullie allemaal toch een beetje kunnen mee genieten van onze belevenissen. Want, zeg nu eerlijk, zo'n grote reiskoffer heb ik niet om alle familie, vrienden en kennissen mee te nemen op onze tocht door West-Amerika. Toch vertrek ik met andere gevoelens dan de vorige jaren. De aanslagen en vele geweldplegingen maken het vertrek wel serieus wat moeilijker, alhoewel Wim mij geruststelt en zegt dat je evengoed om de hoek een ongeluk kan hebben. Daarom wil ik langs deze weg toch alle familie en vrienden al een dikke knuffel geven moest dat later niet meer kunnen Nu genoeg emoties en verder in spanning de datum van vertrek aftellen! Op naar een superfijne reis!
Het saldo van onze volgende reis naar West-Amerika zal dit weekend betaald worden! We tellen nu serieus af naar deze fantastische trip! Op 29 juli stappen we ( als alles netjes verloopt) op het vliegtuig naar San Francisco . Waarschijnlijk de laatste verre reis in de nabije toekomst! Dus we gaan er nog met volle teugen van genieten! Nog even checken of we voldoende kleding hebben om 3 weken in de hitte te gaan rondtoeren . De lichte stapschoenen staan al te popelen om mee in de valies te mogen en mijn fotomateriaal roept luidkeels om zeker niet vergeten te worden. Meestal staat dat al als eerste klaar om mee te mogen ! Het bezoek aan Alcatraz is al gereserveerd en Wim zocht ook al heel wat eetadresjes op! Op de GSM is al een app geïnstalleerd die het aftellen duidelijk leuk vindt. Dus vergeten gaan we het zeker niet doen!!
Na een stevig ontbijt de taxi genomen naar Waterfront. We werden afgezet aan Two Oceans, een wereldberoemd aquarium waar je in een tunnel de haaien kan waarnemen. Dit zou een leuke ervaring zijn! Het eerste gedeelte van ons bezoek werden we "vergezeld" van een bende middelbare school studenten, maar gelukkig was hun aandacht van heel korte duur en konden we onze wandeling rustig verder zetten. Je waande je hier echt in de oceaan, want langs alle kanten vond je felgekleurde vissen, die wij slechts kennen uit filmpjes De pinguïns van Planckendael hebben wel een beter verblijf dan deze in Kaapstad, maar de speciale soort met de haartjes op hun hoofd hadden we nog niet eerder gezien! Het grote bassin met 2 haaien en reuzenvissen was indrukwekkend! Ook de supergrote zeeschildpad was een publiekstrekker. Wat waren we tevreden na ons bezoek van dit enorme aquarium! Tijdens onze rondwandeling in de haven maakten we kennis met de zeehonden die op verschillende plekken even kwamen rusten en drogen. De ruzie die ontstond tussen 2 grote exemplaren trekte onze aandacht. The Waterfront is heel toeristisch en langs alle kanten heb je restaurants, shops en bars. Toen we ons op een terrasje neervleiden ontdekte Wim het Amerikaanse meisje dat met ons in Stellenbosch de wijnproeverij meedeed. We vroegen haar om met ons een glaasje te drinken en vertelden mekaar nog wat over onze interesses en reizen. Het toeval wil ook dat ze morgen het vliegtuig met ons zal delen en dat we zelfs heel dicht bij elkaar zullen zitten.. We wisselden al facebookgegevens uit en hebben al afgesproken dat wij ooit eens naar Los Angeles zullen komen en zij tot bij ons kan geraken! Dat zou wel super zijn. Wat zou onze volgende reisbestemming worden???? Nu genieten we nog even na van ons lekker dineetje en morgen vertrekken we terug naar huis we zullen wel heel blij zijn onze kids terug te zien, maar hopen om hier toch nog eens terug te komen!
Gisterenavond, terwijl we nog wat lagen te chillen, een onweertje boven Cape Town meegemaakt. Dat hadden we hier nog niet gehad. Mooie weerlichten klaarden de hemel op! Voor we onze ogen sloten was het reeds voorbij. 'S Ochtends bespeurden we nog wat grijze wolken en namen, na het ontbijt, onze regenjassen maar mee voor in geval van nood. We werden met een busje, samen met Alex, een jonge gast uit Cape Town naar het 6de district gereden. Daar bezochten we het museum en kregen wat meer uitleg over het ontstaan van de townships. Eigenlijk erg dat zwarte mensen geen paspoort kregen om in Het 6de district te mogen verblijven, sommigen kregen het wel,maar voor beperkte duur( om te werken) Vaak werden families voor 1 jaar van elkaar gescheiden. Het 6de district, dat vooral voor de witte bevolking bestemd was, werd uitgebouwd tot een elitewijk, waar zwarten niet meer welkom waren. Zij werden hardhandig verbannen en moesten zich vestigen in de buitenwijken van Kaapstad, waardoor de eerste townships ontstonden. De regering voorzag enkele eenvoudige huisjes, met beperkte faciliteiten. Tijdens de rondrit in Langa zagen we het contrast al tussen de oude generatie van huisjes en de nieuwere, grotere gebouwtjes. We reden langs een kruispunt waar oude matrassen in brand gestoken werden als protest voor een nieuw project waar slechts enkele gezinnen zouden kunnen gebruik van maken. Onze gids zei dat zulke uitingen van ongenoegen schering en inslag zijn de laatste tijd. Frustratie is de grootste oorzaak van deze onregelmatigheden. Toch merk je hier een grote samenhorigheid onder de mensen. In de volgende sloppenwijk, die eigenlijk nog deprimerende was dan de vorige, mensen hebben wel op verschillende plekken stromend water om hun was of afwas te doen. Aan de rand van de wijken vind je toiletten , sommigen voorzien van een hangslot, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Hier bezochten we een peuterschooltje, opgericht door 2 dames, die zonder steun van de regering, een 15 tal peutertjes liedjes, versjes aanleerden en leuke spelletjes met hen speelden. Het was zo leuk om die blije kindersnoetjes te zien. Wim en ik zongen voor hen enkele liedjes en we moesten ze 1 voor 1 even optillen. Ik had kleurpotloodjes meegebracht en de peuterleidsters waren heel dankbaar. In een andere township hielden we halt bij enkele woningen en konden we met eigen ogen zien in welke omstandigheden de mensen daar leven. Kamers ( zo groot als een doorsnee slaapkamer), worden met een gans gezin bemand. De huisjes hebben een gezamenlijke wasplaats of eetplaats, electriciteit wordt "gekocht" met het geld dat ze verdienden, geen inkomsten, betekent geen electriciteit meer. Aan een stalletje kochten we met veel plezier wat souveniertjes. Tijdens de verdere rondrit maakten we even halte bij 2 monumenten , eentje voor 7 jongelingen die vermoord werden omdat men dacht dat ze spionnen waren en 1 van een blank meisje toen ze met haar wagen naar huis reed. Daar de plaatselijke medicijnman juist patiënten had, konden we geen praatje met hem maken. Hij werkt vooral op de innerlijke mens en gebruikt allerlei planten en voorwerpen om " slechte geesten" te verdrijven. Nadien doorkruisten we nog enkele sloppenwijken en bezochten we een plaatselijk project voor vrouwen die zich bezig hielden met weven en het schilderen van stoffen . Ook hier kochten we iets om hen te bedanken voor hun gastvrijheid. Toen reed de gids ons terug naar het hotel. Wim die eerst wat opzag tegen dit bezoek, was nu wel heel blij dat hij het had mogen meemaken.
Toen we ontwaakten zag het weer er nog niet zo super uit als gisteren, toch besloten we om vandaag de reus van Cape Town te trotseren. We reden met de wagen naar de eerste parking (waar ook de infostand is) en stapten vol goede moed tot aan het kabelbaan gebouw. De wolken maakten plaats voor wat zonneschijn en waarschijnlijk zouden we eens boven wel een klaar zicht hebben. Daar we onze tickets al bij hadden stonden we heel snel aan de lift van de kabelbaan. Het was een fantastische rit in de ronddraaiende cabine, soms wel een beetje lastig om een foto te maken want regelmatig kwam er een stijl van deur of venster voorbij Eens boven ( op 1086 m hoogte) waren we dat ongemak snel gegeten! Wat een fantastisch zicht hadden we daar! We wandelden een heel eind op de vlakte en konden genieten van alle kusten langs deze hoge reus. Aan het café waren heel wat klipdassies paraat, klaar om wat lekkers van de toeristen te krijgen. We dronken er iets op het terras en zetten onze weg verder naar de exit. Sommige waaghalzen baanden zich een weg langs de rotsen, begeleidt door een ervaren klimmer. Zij liever dan wij, we stonden al te bibberen op onze benen in hun plaats Tijdens onze afdaling langs de weg naar de parking begon het weer wat om te slaan, enkele druppels ontsierden de voorruit van de auto. In het hotel trokken we andere kleren aan en waagden we ons nog eens naar Greenmarket. Weer werden we aangesproken door bedelaars en nestelden we ons maar op een terrasje waar we zicht hadden op de drukte van de markt. Na onze avonturen in de stad gingen we wat rusten en aten we weer lekker in "manna Epicure"
Na een eerder sober ontbijt reden we richting Cape Town, de rit duurde nog geen uurtje. De buitenwijken gaven ons weer een moedeloze indruk van de vele arme mensen aan de rand van deze grote stad' de Gps navigeerde ons zonder problemen naar ons laatste hotel van onze reis, nl Welgelegen.. En het ligt wel, met zicht op de Tafelberg. Eigenlijk moesten we van het mooie weer profiteren was ons gezegd, want vaak is de berg gesluierd in de mist. Simon onze gastheer zei dat we met de wagen naar de kabelbaan konden rijden maar dat er een hele lange wachtrij zou staan met dat heldere weer. Hij kon voor ons tickets online bestellen, maar daar we onze kaartenlezer niet bijhadden lukte dat niet. Dan maar even tot daar gereden, het was echt niet te doen, de baan die naar de kabelbaan leidde stond al vol geparkeerd tot beneden, hier hadden we echt geen zin in! Dan maar te voet de stad ingetrokken, wat een drukte op the green market! Heel veel bedelaars, kinderen die dansten, verkopers van prullaria en toch durfde ik mijn camera niet boven te halen om dit alles vast te leggen. Drugverslaafden en dronken vrouwen en mannen waggelen hier de straat door, je weet maar nooit wie je zou volgen. Spijtig want het had zeker heel wat mooie beelden opgeleverd.
Vorige ochtend eens een sober ontbijtje genomen, onze magen beginnen zo stilaan al dat lekkers moeilijker te verteren. Toch moesten we zorgen voor een goede basis daar er die dag wat wijn zou naar binnen "gekapt" worden. We boekten dus een halve dag wijntasting, samen met nog 2 andere vrouwen uit Engeland en eentje uit Californië . De trip kon al niet meer stuk want we zaten met 3 leerkrachten in ons proeversbusje. Dus tateren a volonte. Ocharme Wim, nu zat hij met 5 vrouwen opgeschept, want onze chauffeur was ook een dame. De eerste halte was bij het prachtige landhuis van " Le Bonheur" het hoofdgebouw was opgetrokken in oude Hollandse stijl. We mochten ons settelen op een binnenkoer voorzien van een gezellige tafel en stoeltjes. We zouden 5 wijnen mogen smaken, 3 witte en 2 rode. Het startschot werd gegeven met wat extra uitleg over de manier van proeven en toen we bijna allemaal aan het "gorgelen" sloegen was de trend voor die dag gezet! Wim ledigde telkens zijn glas (dat natuurlijk maar met een bodempje gevuld werd, maar ik durfde nog niet alle kletsjes te drinken, want we hadden immers nog 2 andere wijnhuizen te gaan. De heer des huizes kon ons heel wat info verstrekken over de verschillende soorten wijn en ook over het rijpingsproces. Eik en kurk worden uit Europa geïmporteerd, daar de Zuid-Afrikaanse eiken veel te snel groeien en daardoor het hout ook veel te poreus is. Na een uurtje proeven en luisteren reden we verder naar het wijnhuis "Simonsig" Hier probeerden we eerst 2 bubbelwijnen, daarna een witte en 2 rode. De fles werd met een sabel ontkurkt, dat zouden wij niet moeten proberen want dan zouden er zeker koppen gerold hebben. Het hele gezelschap was een vrolijke bende en we hadden nu al spijt dat we niet voor een ganse dag boekten. De laatste wijndegustatie vond plaats op een prachtig domein met uitzicht op de bergen en in de vallei zebra's en 2 wildebeesten. (De Remhoogte)Hier ging het nogal heel snel, de anderen moesten op tijd zijn voor hun lunchafpraak terwijl wij aan het hotel werden gedropt. We wandelden de stad in en aten een getoasted Bread met kip. In de namiddag lagen we wat te luieren naast het zwembad. 'S Avonds reserveerden we bij The big easy. Het was er weeral fantastisch lekker, we hebben hier eigenlijk nog geen enkele keer slecht gegeten, Zuid-Afrika is een paradijs voor fijnproevers!
De morgen goed gestart met een lekker ontbijtje, geserveerd door Lucie, onze huismate. Daar we de enige gasten waren hadden we de avond voordien mogen kiezen wat we wilden, vandaag wat soberder, de kilootjes zullen nu al vlotjes toenemen van al het lekkers hier. Een ochtendwandeling naar Het scheepswrak stond op het programma en toen we terugkwamen namen we de wagen richting chapman's peak drive. Het was superplaat weer, dus dat moest zeker lukken vandaag! Het was een fantastische rit van 9 km met wel 125 nichtjes. De uitzichten die we hadden waren fenomenaal ! Wie ooit deze richting uitkomt, moet deze rit zeker doen, geweldig!!! Na onze return wandelden we nog naar het lighthouse en maakten we kennis met enkele ibissen, meeuwen en surfers.
Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon 
we zullen wel heel blij zijn onze kids terug te zien, maar hopen om hier toch nog eens terug te komen!
