Deze ochtend was onze buschauffeur heel vroeg op zijn bestemming, afspraak was om 6u25 en om 6 u stipt stond hij al aan onze voordeur te wachten. Gelukkig stonden we niet meer in ons ondergoed:-) Na het inladen van onze valiezen reden we richting Zaventem. De vorige avond hadden we ons al online ingecheckt en dat lukte voor alle 4 naar Londen, maar alleen Yoni had al een boarding pass voor SAN Fransisco. Dat moest dus wel nog even bekeken worden op de vlieghaven. De controle aan de ingang ging heel vlot en ook de controles binnen verliepen vlekkeloos. De dame van Brussels AirPort drukte voor ons allen de tweede boarding passes af en nu konden we dus toch doorreizen naar Amerika. In Londen hadden we 4 uur de tijd om de hele luchthaven te verkennen en aten we elk een pannini. Een half uur voor vertrek stonden we in de wachtrij om in checken. Onze plaatsen waren 3 aan het raam en ik met een gangpad tussen in de middenbeuk. Super handig om snel naar het toilet te spurten. Twee films passeerden de revue en dan had ik nog veel tijd om mijn ogen te sluiten en NIET te slapen. 11 uur vliegen is echt wel lang! Mijn rug begon 

het ook genoeg te vinden! Onze buiken zijn rondgegeten , honger hebben we op het vliegtuig zeker niet gehad! Eerst een zakje met droge, zoute koekjes, dan rijst met curry en slaatje, nadien ijsje, als tussendoortje een zakje met allerlei snacks en als afsluiter een warm broodje met kas en hesp en een potje vers fruit! En dat allemaal om 1 uur 's nachts onze tijd 😊We landen op het juiste tijdstip maar moesten nog keilang aanschuiven om door de security te geraken. Er was zelfs al een andere vlucht die moest gebruik maken van de bagageband. Gelukkig hadden onze valiezen al wat rondjes meegedraaid en lagen ze nog braaf op ons te wachten! Onze reiswagen , een grijze Dodge Van werd goedgekeurd en vlotjes naar ons eerste hotel gereden. Wim moest wel eventjes wennen aan de automatic. De kamers bevinden zich op de 6 de verdieping, netjes en comfortabel . Moe verlieten we toen nog ons hotel om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Natuurlijk liepen we de verkeerde kant op en duurde het precies een eeuwigheid tot we een gezellige Ierse pub vonden. De vermoeidheid speelde vooral mij parten. Terwijl de anderen nog smulden nam ik genoegen met alleen een drankje. Super moe kropen we in ons bed.