We stonden op en gingen ons ontbijtje eten, een echt Amerikaans ontbijt muesli met melk op Marco na, die vond het met melk niet zo lekker dus hebben we voor Marco yoghurt gekocht. Na het ontbijt gingen we de natuur in, in een speciaal Nationaal park Yosemite. Veel gereisd met de auto om een prachtig uitzicht te krijgen Marco had verteld over de hoeveelheid chip munks, dus wou Lisanne wel foto´s hebben van deze speciale eekhoorn. Veel uitzichten gezien die erg mooi waren  de waterval viel een beetje tegen we waren ook naar de beroemdste los staande granieten rots genaamd El Capitan  geweest. Later op de dag kwamen we een minder beroemde waterval tegen en die waterval was veel mooier. We waren naar een hutje gegaan waar ze informatie hadden over het park. Joey was het snelst klaar met het bekijken van de info, later waren Marco en Lisanne klaar die gingen er dus op uit om chip munks te fotograferen, helaas Lisanne alleen maar de grijze eekhoorn. Na deze foto´s gingen we even naar het hotel voor een lunch met sandwiches met knakworstjes, sla, tomaten en wat kaas en een  siesta. Na de siesta gingen we terug naar het park, op naar de chip munks en de grootste bomen ter wereld: sequoia’s. Lisanne was erg enthousiast. Onderweg zat Joey weer te gamen en Lisanne zat muziek te luisteren toen Marco plotseling schreeuwde `Beer op de weg!!` Wat? Riep iedereen. Marco zegt gelijk tegen Lisanne pak je foto toestel snel anders is ie nog weg!!! Lisanne probeerde snel haar camera te pakken en de beer er op te zetten. 2x gelukt alleen erg bewogen. Een beetje zoekend gingen we de weg weer op, geen beren meer. We wisten niet meer waar we waren dus gingen we bij een hutje even vragen waar de sequoia’s zijn. Daar kwamen we een mevrouw tegen die alles kon vertellen over de bomen, natuurlijk vertelden we over de beer, de vrouw reageerde erg verbaasd “ik heb noch nooit een beer gezien een ik kom hier heel vaak.” Zei de mevrouw. Wow wat een geluk dat we die beer hadden gezien. We zijn de naar sequoia’s toe gegaan  Lisanne meteen om zich heen kijkend “waar zij de chip munks?” Die komen nog wel zei Marco.  De hele familie liep verder we hebben veel bommen gezien en een kraai die een slang in zijn bek had, maar geen chip munks; Lisanne helemaal teleurgesteld.  Marco wou nog naar een speciaal punt met een gletsjer. Lisanne en Joey hadden het helemaal gehad, die bleven in de auto dus Erica en Marco gingen nog naar  het uitzicht kijken. Erica zat foto’s te nemen door een telescoop met haar mobieltje, van een meneer die op de Half Dome stond toen zei een meneer die naast haar stond “misschien kan je je beter omdraaien en een foto maken van de beer.” … Erica verbaasd, een echte beer, vroeg ze half omdraaiend en ja hoor een echte beer, alweer. Geen spiegelreflex camera bij de hand dus  een foto met haar mobiel . Daarna heeft Erica maar meteen Marco geroepen. Hollend met de goeie camera in zijn hand maar snel wat foto’s gemaakt  daarna ging de beer er vandoor, jammer. Erica was naar de kinderen gerend. Die ook nog een beer konden aanschouwen, wat een geluk 2 beren op 1 dag. Na het aanschouwen van de beren gingen we in de auto zitten na 1 minuut zagen we een hert met een prachtig gewei. We hadden veel geluk met de dieren zeg, dus verder met de auto, zagen we toch nog een hert! Eindelijk bij het hotel om 21: 45 aangekomen gingen we maar Amerikaans eten: pizza en bier. Het bier heeft Lisanne overgeslagen, zij dronk wat  sap. We hadden 2 pizza´s large. Die we uiteindelijk niet eens op kregen toen hebben we de pizza´s in 1 doos gedaan waaruit we konden constateren dat we niet eens 1 hele pizza hadden opgegeten. Het toetje kon er nog  wel bij, Ben en Jerry ijs karamel fudge, zoiets was het, dat kregen we wel op. Na dat alles hadden we veel gelachen en daarna naar bed. Slaap lekker.

Lisanne  

*zucht* 2 keer dezelde blog geplaatst tis moelijker bij te houden dan ik dacht sorry mensen 

Vandaag is een dagje in de auto op weg naar Yosemite. De auto heeft aardige dorst. Een 6 cylinder maxi van niet precies eentje die op het plaatje stond. Misschien een klacht indienen (geintje). Ik heb niks te verliezen bij het verhuurbedrijf. Zij vinden mij daar niet aardig?

Wij rijden door het mooie Californische landschap met zijn  vele vruchtenbomen. Wij stoppen bij Casa  del fruta om een echt Amerikaans ontbijt te nuttigen. Dus gebakken eieren (2),  bacon (3), rösti (voor een weeshuis) en pancakes (3) met roomboter (niet te weinig) en syrup (genoeg om de pancake op een ile flotant te laten lijken), aan calorien dus geen gebrek. Glaasje jus of een chocolade melk (Lisannes favorieten drankje) erbij om het geheel weg te spoelen. Later nog een paar glazen water and we are set to go. Rijden, rijden en nog eens rijden is het parool van de dag. Omdat wij laat, 10.30, en laat ik zeggen rijk gegeten hebben is een lunch volslagen overbodig. Onze eigen tom tom met Amerikaanse kaart brengt ons feilloos naar onze plaats van bestemmen. ``Over 300 meter bestemming bereikt.``, zegt zij. En wij zagen echt helemaal niks. Truus (de andere naam voor tom tom als hij van de leg is) is zeker even de weg kwijt. Maar nee hoor wat doemt daar op uit niets “Ons Hotel”. Sorry Tom, je had deze keer gelijk.  Uitladen en voor de rest niet veel meer gedaan. Een maaltijd die de moeite van het omschrijven niet waard is en Ben en Jerries chocolade fudge als uitsmijter. Morgen is het tijd om Yosemite te gaan bewonderen.

Hopen dat wij mooi dromen over chip munks, beren, herten, sequoias, eekhoorns, glacier point,half dome en ssttt (zij slapen).

Vandaag vertrekken we uit San Francisco. Om 10:00 mogen we onze huurauto ophalen. We zijn wat aan de vroege kant, maar gezien de rij wachtenden voor ons kan dat geen kwaad. Keurig om 10:00 uur zijn wij klaar met alle papieren en verwachten naar de auto te mogen gaan. Oei, dat is nou jammer zeg, er zijn nu net even geen minivans meer … Mevrouw, meneer, geen probleem, over 10 tot 15 minuten staat hij klaar J. NOT … drie kwartier later was er nog geen auto te zien, en Marco zijn bloeddruk was gestegen tot ontploffingsniveau. Ik was een beetje aan de praat geraakt met een andere vrouw die er al langer zat te wachten dan ik, het bleek dat zij ook op een minivan zat te wachten, die blijkbaar nu even niet voorradig waren; ze moesten uit een ander filiaal ingereden worden, maar waar dat andere filiaal was werd ons niet helemaal duidelijk. Het leek mij verstandiger om manager-Marco deze kwestie op te laten lossen en mijzelf nuttig te maken door over onze bagage te waken. Na een uur en 15 minuten wachten (ik weet niet precies wat Marco gedaan heeft, maar blijkbaar wilden ze graag “van deze lastige meneer af”) mochten we naar beneden om onze auto op te halen. “Nee, meneer dan is er toch iets niet helemaal goed gegaan,” dacht de medewerkster ons te kunnen melden, “een minivan staat nu nog niet klaar.” Marco was nog geen drie woorden ver voordat zij begreep dat er iets toch niet helemaal goed geregeld was binnen hun bedrijf. We hoefden ons geen zorgen te maken, hadden we al zo lang gewacht boven? Ze ging het gelijk voor ons regelen. Er werd driftig overlegd, een beetje de garage rond gekeken en wij hebben nog eens 10 minuten gewacht, maar dat moet ook eerlijk gezegd, vervolgens kregen we de sleutels van een prachtige minivan, of moet ik misschien meer een maxivan zeggen. “Onze” auto is nog geen drie maanden oud en heeft twee volledige achterbanken, voor elk kind één! Ook voorin zitten we meer dan een beetje royaal. Ik heb zo’n vermoeden dat wij een wat grotere en luxere auto hebben meegekregen dan afgesproken was.
Nu snel op weg naar de kustweg, waar we zoveel mooie verhalen over gehoord hebben. De kustweg is inderdaad erg mooi! Onderweg twee maal gestopt om van het uitzicht te genieten en natuurlijk om mooie plaatjes te schieten. We hebben wat ruzie met onze mooie auto om de deuren te sluiten en daarna om te openen, maar dat mag de pret niet drukken. Gelukkig ligt het instructieboekje in de auto en weten we nu hoe we alle deuren open kunnen maken J. Om 16:00 uur staan we voor het beroemde aquarium van Monteray Bay, wat we met de biologen in ons gezelschap natuurlijk niet over kunnen slaan. Ook Joey en ik vermaken ons zowaar anderhalf uur in dit echt fraaie aquarium en wachten daarna in het zonnetje op Lisanne en Marco. Daarna nog een ijs gegeten om vervolgens nog een uurtje in de auto te zitten naar ons hotel (alvast richting Yosimite Park, waar we morgen naar toe zullen gaan). Bij de Taco Bel een burito en een taco gegeten, mwah, dat houdt niet over, maar goed, echt veel honger hadden we toch al niet.
Eenmaal terug in ons hotel heeft Marco zich over de foto’s ontfermd en heb ik daarna ons blog bijgewerkt. Vandaag hebben we wifi op de kamer, dus als Joey morgen wakker wordt, kan hij mij laten zien hoe hij het plaatst (iets via zijn mail of zo, heb ik nog niet echt goed kunnen zien). Het plaatsen van de foto’s wil nog niet zo lukken. Ik heb bedacht misschien maar via Flickr te gaan werken, dat account heb ik al, maar tot nu toe heb ik nog te weinig de gelegenheid gehad om de computer met internetverbinding in mijn handen te krijgen.

Erica

Vandaag vertrekken we uit San Francisco. Om 10:00 mogen we onze huurauto ophalen. We zijn wat aan de vroege kant, maar gezien de rij wachtenden voor ons kan dat geen kwaad. Keurig om 10:00 uur zijn wij klaar met alle papieren en verwachten naar de auto te mogen gaan. Oei, dat is nou jammer zeg, er zijn nu net even geen minivans meer … Mevrouw, meneer, geen probleem, over 10 tot 15 minuten staat hij klaar J. NOT … drie kwartier later was er nog geen auto te zien, en Marco zijn bloeddruk was gestegen tot ontploffingsniveau. Ik was een beetje aan de praat geraakt met een andere vrouw die er al langer zat te wachten dan ik, het bleek dat zij ook op een minivan zat te wachten, die blijkbaar nu even niet voorradig waren; ze moesten uit een ander filiaal ingereden worden, maar waar dat andere filiaal was werd ons niet helemaal duidelijk. Het leek mij verstandiger om manager-Marco deze kwestie op te laten lossen en mijzelf nuttig te maken door over onze bagage te waken. Na een uur en 15 minuten wachten (ik weet niet precies wat Marco gedaan heeft, maar blijkbaar wilden ze graag “van deze lastige meneer af”) mochten we naar beneden om onze auto op te halen. “Nee, meneer dan is er toch iets niet helemaal goed gegaan,” dacht de medewerkster ons te kunnen melden, “een minivan staat nu nog niet klaar.” Marco was nog geen drie woorden ver voordat zij begreep dat er iets toch niet helemaal goed geregeld was binnen hun bedrijf. We hoefden ons geen zorgen te maken, hadden we al zo lang gewacht boven? Ze ging het gelijk voor ons regelen. Er werd driftig overlegd, een beetje de garage rond gekeken en wij hebben nog eens 10 minuten gewacht, maar dat moet ook eerlijk gezegd, vervolgens kregen we de sleutels van een prachtige minivan, of moet ik misschien meer een maxivan zeggen. “Onze” auto is nog geen drie maanden oud en heeft twee volledige achterbanken, voor elk kind één! Ook voorin zitten we meer dan een beetje royaal. Ik heb zo’n vermoeden dat wij een wat grotere en luxere auto hebben meegekregen dan afgesproken was. 

Nu snel op weg naar de kustweg, waar we zoveel mooie verhalen over gehoord hebben. De kustweg is inderdaad erg mooi! Onderweg twee maal gestopt om van het uitzicht te genieten en natuurlijk om mooie plaatjes te schieten. We hebben wat ruzie met onze mooie auto om de deuren te sluiten en daarna om te openen, maar dat mag de pret niet drukken. Gelukkig ligt het instructieboekje in de auto en weten we nu hoe we alle deuren open kunnen maken J. Om 16:00 uur staan we voor het beroemde aquarium van Monteray Bay, wat we met de biologen in ons gezelschap natuurlijk niet over kunnen slaan. Ook Joey en ik vermaken ons zowaar anderhalf uur in dit echt fraaie aquarium en wachten daarna in het zonnetje op Lisanne en Marco. Daarna nog een ijs gegeten om vervolgens nog een uurtje in de auto te zitten naar ons hotel (alvast richting Yosimte Park, waar we morgen naar toe zullen gaan). Bij de Taco Bel een burito en een taco gegeten, mwah, dat houdt niet over, maar goed, echt veel honger hadden we toch al niet.
Eenmaal terug in ons hotel heeft Marco zich over de foto’s ontfermd en heb ik daarna ons blog bijgewerkt. Vandaag hebben we wifi op de kamer, dus als Joey morgen wakker wordt, kan hij mij laten zien hoe hij het plaatst (iets via zijn mail of zo, heb ik nog niet echt goed kunnen zien). Het plaatsen van de foto’s wil nog niet zo lukken. Ik heb bedacht misschien maar via Flickr te gaan werken, dat account heb ik al, maar tot nu toe heb ik nog te weinig de gelegenheid gehad om de computer met internetverbinding in mijn handen te krijgen.

Erica

Dinsdag 19 juli

We stonden wat laat op om 8:30 en toen moest iedereen dus nog douchen.  Om 10:00 gingen we ontbijten we dachten om lekkere croissantjes te eten maar die waren er niet  meer dus toen proberden we wat en probeerde dus maar wat anders rozijnen chocola brood, een oatmeal cookie, chocola broodje een blauw bes broodje. Een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt splitste familie Hensing zich op Joey & Erica gingen wat spullen kopen en Marco & Lisanne gingen naar het hotel om te rusten. Hierna gaan we naar de pier naar de zeeleeuwen  en vervolgens naar Alcatraz op naar de gevangenis eenmaal bij de pier moesten we in een lange rij gaan staan om op de boot te komen. Op de boot gingen we naar Alcatraz. Op Alcatraz waren er veel dingen die leuk waren Lisanne interesseerde alleen de vogels daar en de bloemen toen we binnen in het gebouw kwamen waren er audio rondleidingen en ze waren er zelfs in het Nederlands dan is dat wel wat makkelijker te begrijpen.  De tour duurde redelijk lang en Erica had op Lisanne gewacht met de haar radio maar er ging iets mis en moest weer helemaal over nieuw beginnen gelukkig kon ze een  Beetje doorspoelen maar dat hielp ok niet veel . Eenmaal klaar met de tour konden we weer op de boot stappen en richting het hotel Marco wou noch langs de zeeleeuwen om ze te bekijken de rest ging naar het hotel. Marco,  Joey, Lisanne wouden even rusten en zouden naar Chinatown gaan maar dat is uiteindelijk iet doorgegaan die wouden wat meer rusten ondertussen is Erica een was aan het draaien in een wasserette. 

Maandag 18 Juli

We zijn de vorige blog vergeten nagekeken op spellingfouten we dachten dat papa dat al had gegaan maar dat blijkt dus niet zo te zijn we kijken of we dit nog kunnen aanpassen.

S´ochtends hebben we bij Boudin ontbeten. Waar we de grootste lol hadden met papa zijn koffie. Lisanne had ook weer der gededer moment gehad. Ze hadden de ice koffie namelijk iets te letterlijk genomen en hadden gewoon eisklontjes bij onze koffie gegooid (geen aanrader). En toen begon Lisanne der zeg maar alles in te gooien wat ze maar in handen kreeg. Toen zijn we nog even kort naar het hotel gegaan. Hierna zijn we in 2 groepen opgesplitst. Papa is naar de GGB park geweest en heeft daar weer onwijs veel foto’s genomen in de Japense en botanische tuin. Mama, Lisannen en ik zijn maar gaan shoppen deuhhhhhh. Mama en ik hebben een geslaagde dag gehad Lisanne wat minder ze heeft wel nieuwe oortjes gevonden voor der MP3 speller. Zo rond een uurtje of kwart voor 3 waren we allemaal wee in het hotel om ons klaar te maken voor de honkbal wedstrijd. Kwart voor 5 zijn we maar eens een tentje gaan zoeken om te eten uit eindelijk zijn we bij een Burger King gaan eten wat ons niet zo goed is bevallen jammer genoeg. Toen met de bus op naar de honkbal wedstrijd. De honkbal wedstrijd was echt geweldig. Er waren mooie acties gemaakt een homerun geslagen der is een knuppel kapot geslagen en er zijn 2 dubbel spells gemaakt (dat is wanneer je 2 mensen tegelijk uit maakt voor de honkbal dummy’s). Weer terug met de bus waar we eerst een kwartier op hebben moeten wachten en toen hebben we ook nog eens heel lang hebben moeten wachten omdat het verkeer voor ons niet wou opschieten. Uiteindelijk is zij we zo rond 12 uur weer terug in het hotel tijd om te slapen.

Slaap lekker,

Joey

Zondag 17 juli

De eerst nacht  in Amerika met de onvermijdelijke jet-lag. Gelukkig viel het allemaal wel mee. Rond vier uur s’nachts was de hele familie stil actief om de andere niet wakker te maken. Gelukkig had ieder voor zich door dat dat was mislukt. Uiteindelijk rond 8 uur opgestaan en gedoucht.

Bij de lokale supermarket een ontbijt gekocht en deze heerlijk op de pier opgegeten.  Een grote meeuw , die iets mank liep, en later een groepje duiven waren onze metgezellen voor het ontbijt.

Om een of andere reden leken de vogels wel verbaast over deze gulle toeristen, maar ja een gratis ontbijtje sla je natuurlik niet over. Wat zal hier nu achter zitten?

Daarna rustig naar het hotel terug gelopen en nog geen 50 meter verder stond de verklaring van  het gedrag van de vogels. Een bord met daarop DO NOT FEED THE BIRDS.

Om tien uur het bekende kabeltrammetje down town genomen. Het was rustig en konden gelijk de eerste de beste nemen, van lange rijen was er hier geen sprake. De rit zelf, naar het eindpunt was leuk . Onderweg veel te zien en mooie uitzichten.  Daarna bij Union square gewinkeld door de mannen en geshopt door de dames. Het laatste kost natuurlijk aanzienlijk meer tijd!

Joey heeft een baseballpet en een shirt van de SF Giants gescoord en kan morgen dus in stijl naar de wedstrijd Giants vs Dodgers. De dames hebben niet zoveel gevonden en moeten nogmaals gaan shoppen deze week.

Terug naar het hotel even rusten en dan naar de Golden Gate Bridge. In de buurt van het hotel stopte geen bussen naar de Golden Gate Bridge dus even een stukje lopen in Lombard street en je bent bij de bus. Zucht  dit is de steilste straat van SF met een helling tot 27 graden. Misschien zal je het urban alpinisme moeten noemen )voor dummies. Op een gegeven moment is er een stukje met acht haarspeld bochten waar auto´s met een gangetje van nog geen 5 miles per hour naar beneden su(v)kkelen tussen de mooi aangelegde bloemenperken door. Het leverde weer een paar fraaie ¨plaatjes op. Boven een geweldig uitzicht over het centrum van SF. Doorgelopen naar de bus en  op naar  GGB. Je ziet dat de Amerikaanse gewoonte om alles af te korten wordt overgenomen. De busrit duurt wat lang want er zijn vele toeristen op dezelfde weg. He he uiteindelijk bij GGB aangekomen en wat foto´s gemaakt. Daarna wat familie foto´s geschoten met de beroemde achtergrond. Het enthousiasme om over de brug te lopen was tot een dieptepunt gezakt. Joey en lisanne bleven in het parkje wachten en Erica en ik liepen een stukje de brug op. Erica haakte af maar ik ben dapper doorgelopen tot de eerste grote steunpilaar en heb een prachtig uitzicht over de baai en de sky-line van SF. Uiteraard is dit gepaard gegaan met het nemen van een paar foto’’s. Ok het was meer dan een Gigabyte maar de onderwerpen vroegen er gewoon om om op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. Terug gelopen en het gezin was weer herenigd. Bus genomen en daarna zou een tweede volgen. De laatste reed aan ons voorbij met een gebaar van er komt een volgende. Ja wachten of dan maar weer een stukje lopen. Dit keer een straat parallel aan Lombard genomen met een aanzienlijk aangenamer heiliningspercentage. Even in het hotel bijgekomen. Joey kijkt nog een honkbal wedstrijd die maar niet af lijkt te lopen. Daarna heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant  waarbij het is gelukt om vier verschillende hoofdgerechten en desserts te bestellen. Konden wij leek van elkaars gerechten proeven. Omdat wij zoveel hadden gelopen en het tijdsverschil van negen uur waren wij bijna KO en dus vlug terug naar het hotel om ons mandje in te duiken. De honkbal wedstrijd was in de 14-tiende inning toen de tv uitging. Morgen zullen wij weten hoe lang men is doorgegaan. Voor ons was het echter game over.