Dag 15: op naar Hue om te kijken of de tyfoon ook daar zo heeft gewoed
Het busverhaal lijkt niet te eindigen. Gisterenavond kregen we in ons hotel te horen dat we niet om 6u30 moeten vertrekken maar om 7u30. Veerle wou op tijd zijn en zette de wekker toch om 6u. Bij het afrekenen in het hotel vroegen we dit nog eens na en bleek dat we best naar het buskantoor gingen. Te voet vertrokken we met al ons gerief richting Camel Travel. We kwamen er aa. Om 6u45 en blijkbaar veel te vroeg want we werden met een simpel handgebaar en boos gezicht het kantoor uitgejaagd. We ontbeten dan maar aan de overkant tegen een stevige prijs. Om 7u50 moesten we dan nog zelf te voet naar onze bus. Eindelijk op de bus. We mochten ons gelukkig prijzen dat we een plaatsje hadden. De volgenden die we gingen oppikken moesten tot in Da Nang in de middengang zitten. In Da Nang kon je zien dat de storm nog heviger was. Nog meer bomen waren ontworteld en op enkele plaatsen waren ze de schade aan de huisjes aan het herstellen.
Rond de middag kwamen we aan in Hue. Uiteraard net iets buiten het centrum waar verschillende mensen ons stonden op te wachten om ons een hotel aan te smeren. Redelijk vermoeid gingen we mee maar het was een meevaller! Een propere kamer voor 8$. Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we iets eten.
'S avonds aten we bij 'nina café'. Volgens tripadvisor en ons een aanrader! Goedkoop, lekker en een zeer vriendelijke en behulpzame bazin!
Dag 14: My Son, de Chamglorie bewonderen... jammergenoeg in de regen
Vroe uit de veren en ontbijten. Redelijk tijdig werden we opgepikt en vertrokken we richting My Son. Een lange busrit met een stop op 500m van de ingang
Uiteindelijk betraden we het religieuze domeinvan de Chams. Het was een heilig oord voor de Hindoe en werd tussen de 8ste en 16de eeuw gebouwd. Het begon jammergenoeg te regenen waardoor we moesten schuilen. De regen werd heel hevig maar aangezien we slechts 30 minuten vrihe tijd kregen om de site te bezoeken besloot ik me door de regen te wagen. Kletsnat vervoegde ik me terug bij de groep. Veel torens hadden schade opgelopen door de Amerikaanse bomaanvallen tijdens de oorlog. We werden om 15u in Hoi An afgezet en besloten op café onze blog up te daten.
Ook op het domein waren de gevolgen van de storm te zien.
'S avonds merkte ik dt mijn fototoestel erg had geleden onder de hevige regen van vandaag. Hij werkte niet meer! *fuck* We aten nogmaals in hetzelfde straatje en genoten er van een plaatselijke maaltijd. Veerle slaagde er in om met stokjes te eten. Een primeur!
In Hoi An aanschouwden we de schade van tyfoon 'nari'. Straten waren overstroomd, omgewaaide bomen en afgeknakte takken, huizen die schade hadden geleden,...
Veerle koos er voor om na aankomst eerst nog een dutje te doen gezien ze weinig sliep op de nachtbus. Ik verkende reeds de stad via één van de grote straten belandde ik bij het water en zag ik de ware ravage van de tyfoon.
Het stadje zelf was gezellig met een mix van stijlen. Je zag er de Franse architectuur met Vietnamese kenmerken. Hier en daar zag je Chinese invloeden. Ook de Japanners drukten hun stempel door zoals bij de Japanse brug.
'S middags ging ik Veerle oproepen om samen de stad te verkennen. Helaas begon het te regenen. We dronken iets en wachtten tot de regen stopte. We zochten een betaalbaar restaurant en onderweg kocht Veerle oorringen. Ik hielp bij het afdingen en slaagde er in van 20$ naar 8$ te gaan.
'S avonds kuierden we door de gezellige straatjes om uiteindelijk moe maar voldaan naar het hotel terug te keren.
Ik werd met de bus opgehaald en na nog een groepje op te pikken reden we richting haven. We hadden een gelijkaardige boot als in Koh Chang en vaarden 45 minuten op een wilde zee naar Bai Mun. Net omwille van de wilde zee bleef Veerle op het vasteland. Er zou namelijk een tyfoon het land betrekken en Veerle wou geen risico nemen.
De eerste snorkelplaats was de moeite! Iets minder helder door de hevige stroming maar toch heel wat nieuwe vissen gezien. De tweede plaats was slechts 100m verder maar bood ook heel wat vis. Na 2 uren snorkelen vaarden we richting eiland om te eten. De maaltijd was in orde. Na het eten genoten we van een frisse duik. De derde snorkelplaats viel weg door het slechte weer. Na lang aandringen bij de crew verkregen de 2 Nederlanders een extra stop dichter bij de haven om te zwemmen.
We arriveerden in de haven rond 15u15 om afgezet te worden aan het hotel om 15u30. Een geslaagde dag!
Ook Veerle had genoten van haar dagje rust. Na uit te slapen genoot ze van een voetmassage. Na een maaltijd haalden we ons gerief op om de bus richting Hoi An te nemen. Het was een 12u durende rit in een slaapbus. Ik viel meteen in slaap en was verwonderd te horen dat de bus 1u in panne had gestaan.
Vraag 1: Waarom spreekt men over de Gouden Driehoek? Men spreekt hier van een driehoek omdat deze gelegen in aan het drielandenpunt van Laos, Thailand en birma. Ze noemen deze de gouden driehoek omdat de verhandelde opium werd betaald met goud omdat de geldeenheden van de drie landen verschillend waren.
Er waren 2 deelnemers de niet volledig correct waren maar toch een prijs verdienen. Proficiat Ole en tante Greet & Wouter
Vraag 2: Wat is het hoofdingrediënt van het gerecht Kor kou? Het juiste antwoord is c. Gember
Hier kwam jammergenoeg geen winnaar uit de bus
NU KOMEN DE VRAGEN DIE NOG LOPEND ZIJN EN NOG GEEN WINNAARS BEKEND ZIJN. DUS WAAG JULLIE KANS WANT ER ZIJN PRIJZEN TE WINNEN.
Vraag 3: Wat is de vroegere benaming van Ho Chi Minh City? Vraag 4: Hoe bekom je witte peper?
Het viel ons gisteren al op dat de Russen deze kuststad opeisen als hun vakantieoord. Overal is er vertaling in het Russisch voorzien en op sommige plaatsen zagen we touroperators speciaal voor de Russen. Vandaag bezochten we de stad met voor mij als hoogtepunt de Chamtorens. De eerste stop was het oceanisch instituut waar we onze ogen uitkeken wegens de vele zeedieren die de zee herbergt. Voor was het handig om eens te checken welke vissen we nu al hadden gezien tijdens het snorkelen. Daardoor brachten we iets meer tijd door dan voorzien in het grote museum.
De tweede stop waren de Chamtorens. Deze ontgoochelden op zich niet maar de hele sfeer die er hing was een domper. De site was zeer toeristisch aangekleed en ik stoorde me misschien iets te veel aan de grote groepen Russische toeristen. De torens zelf waren dan wel weer in perfecte staat maar onmogelijk in alle rust te bewonderen.
Als derde stop bezochten we de pagode met zijn reusachtige boedhabeeld. Ondanks het de zoveelste in de rij is blijft de grootsheid me verbazen. Ondanks de grote armoede hebben ze voor dergelijke zaken wel geld genoeg.
Na de uitgebreide maaltijd die ook Veerle meeviel konden we genieten van ons modderbadje in een resort. Jammergenoeg moesten we ons bad delen met een Russisch koppel. Het warme mineraalbad achteraf was meer Veerles ding. Als laatste mochten we nog een duik nemen in het zwembad om dan helemaal relax terug te keren naar ons hotel.
Toen we opstonden wachtten onze chauffeurs ons op om de bagage te bindenop de moto. Met elk onze privéchauffeur vertrokken we voor ons 3-daags avontuur naar Nha Trang. Het werden 3 leuke dagen met het nodige avontuur, een goede portie cultuur en onderweg genieten van de prachtige natuur! Een aanrader voor iedereen!
Je verlaat deweg lang het strand en onze persoonlijke gidsen Hung en Cung lieten ons zoveel mogelijk zien van het platteland. Ook gingen ze tot het uiterste om ons te behagen...
Tijdens de 3 dagen gingen we oa een kijkje nemen bij een koffie-, cacao-, rubber- en peperplantage. Ook konden we aanschouwen hoe ze van allerhande grondstoffen allerhande kunstwerken maakten. We maakten kennis met de plaatselijke minderheidsgroepen en konden eens een kijkje nemen in hun dagdaaglijkse leven.
Tussendoor was het vanop de brommer genieten van het adembenemende landschap. Omdat je van de weg afwijkt die de bus neemt kom je terecht in de bergen afgewisseld met vele rijstvelden.
Kortom, het was een onvergetelijke 3-daagse die ons nog lang zal bijblijven! Merci aan Hung en Cung
Cung & Hung maken alle klaar voor vertrek
Een bezoekje aan de Crazy House
Een leerrijk bezoek aan de zijdefabriek
De olifantenwaterval in al zijn glorie
Een groots boedhabeeld bij een vn de vele pagoda's
De dagelijkse bezigheden van de lokale bevolking
De vriendelijk kinderen van de plaatselijke dorpjes
Al om 5u55 uit de veren voor onze tocht naar Dalat. Na onze mindere nacht was de ontboocheling groot toen we de gewone bus ipv een slaapbus zagen. Na een vlotte rit kwamen we stipt aan in Dalat. Na de maaltijd haalde Veerle wat rust in en verkende ik Dalat. De hevige regen stak er echter een stokje voor. Ik zag de rivier op een half uur tijd met een halve meter stijgen. Echt geschift. In de namiddag boekten we dan ook nog een easyridertour. Voor beiden een nieuwe en hopelijk een goede. Het was een moeilijke beslissing vanwege het prijskaartje.
Na een busrit van ongeveer 5uur kwamen we om 13u30 aan in de kuststraat dichtbij het dorp Mui Ne. Een straat vol met hotels en restaurants. We genoten eerst van een deugddoende maaltijd en vonden dan relatief snel een goedkope slaapplaats. Nadat we een tour boekten maakten we nog een strandwandeling. Het was een grote ontgoocheling want er was nauwelijks strand te bespeuren en nog minder schelpen. Al na 5m werden we door een hevige golf geraakt en waren we tot over de knieën nat.
Na de lekkere Indische maaltijd genoten we van een welverdiende nachtrust. Ook dit liep niet als verwacht. Er stond een hele plas water in de kamer door de hevige regenval. Bij afzetten van de ventilator kreeg ik zelfs een schok. Pas om 22u was de baas aanwezig die ons direct een andere kamer aanbood. Hopelijk nu wel een goede nachtrust.
Na een ochtendje uitslapen was het wachten op onze jeep. De eerste stop was de waterval die enkel een waterstroom bleek. Deze lag wel zeer mooi gelegen in een ravijn van wit en rood zand.
Stop 2: een korte blik op de haven van Mui Ne Het was mooi en indrukwekkend om de grote hoeveelheid gekleurde vissersboten te zien liggen. De typische ronde vissersboten en de verkopers langs de kant maakten het schouwspel volledig.
Daarna was het tijd voor actie in de witte zandduinen. Je kon er quadrijden maar wij verkozen om te voet dit eigenaardige fenomeen te verkennen. De nodige actie verkreeg ik met het zandboarden van de grote heuvels. Zalig zanderig!
Als laatste gingen we de zonsondergang bekijken bij de rode zandduinen. Een mooi romantisch zicht waarvan we samen genoten.
Dag 4: Alleen de nauwe gangen van de 'cu chi tunnels' verkennen
Na te hebben afscheid genomen van Veerle kwam Jackie de gidsme ophalen. Een grappig figuur die zelf nog de oorlog had meegemaakt. Tijdens het wachten op de bus ontmoette ik Tony, van Rijsel en Eva van Duitsland die naar de mekongdelta gingen.
Voor we aankwamen aan de 'cu chi tunnels' deden we nog een tussenstop in een sociale werkplaats. Daar werkten allemaal oorlogsslachtoffers. Ze maakten er kunstwerkjes die werden vervaardigd van eierschqlen, schelpen, zand,... Mooi en interessant om te zien maar iets te kitscherig naar mijn smaak.
Na een rit door het mooie landschap kwamen we aan bij de tunnels. Al na enkele meters mochten we een sluiptunnel aanschouwen. Geschift goed gecamoufleerd en niet echt op maat van een bourgondische belg
Onderweg zagen we nog een gestrande Amerikaanse tank en kregen we heel wat uitleg over de oorlog en de vernuftige boobytraps van de Vietcong. Deze werden vervaardigd van het afval die ze vonden van Amerikaanse tanks en bommen. na de uitleg mochten we zelf eens ervaren hoe het leven in de tunnels was. We legden 200m af en gingen tot 10m diepte.
Als afsluiter kregen we nog een video en maquette te zien om ons nog een duidelijker beeld te geven van hoe het er aan toe ging.
'S avonds genoot ik dan nog van de lokale straatkeuken en gingen we nog een drankje nuttigen in 1 van de typische bars.
Al om 5u worden we gewekt door de dorpsradio. Na een stevig ontbijt volgden we de jonge rakkers over slipperige paden naar de rivier. De boot die ons opwachtte bracht ons terug naar de groep die in een hotel overnachtte. Hopelijk zou het vandaag iets meer de moeite worden...
We kregen waarop we hoopten! Al bij de eerste stop keken we onze ogen uit. We kwamen aan bij de drijvende markt waar een hele hoop boten groenten, fruit en andere zaken probeerden te verkopen. Onze boot werd zelfs meerdere malen 'geënterd' om ons goederen aan te prijzen. Het grappige maar zeer efficiënte systeem was xat ze hun verkoopswaren aan de mast hingen. Kortom een unieke ervaring.
Onze tweede stop bracht ons naar de Vietnamese noedelfabriek. We vreesden voor een déjà-vu gevoel maar het was onverwachts heel interessant. In tegenstelling tot in Cambodia maken ze hier eerst een soort papier dat machinaal wordt gesneden in noedels.
Na een korte stop bij de rijstwijn mochten we genieten van hun lokale delicatessen. Via een avontuurlijke monkeybrug kwamen we aan een hut waar verschillende dieren op de BBQ lagen. Ik proefde er de rat en we genoten er met een aantal mensen van de rijstwijn die we kregen aangeboden van een zeer spraakzaam en grappig oud mannetje. Genieten!
Na ons middagmaal op het vasteland ( ik at er slang) was het terug tijd voor een lange rit naar ho chi ming. Door de slechte staat van de weg zat slapen op de bus er niet in. Dus na het avondmaal en een drankje, in een van de typische verleidingsbars, gingen vroeg naar bed.
Opstaan, ontbijt, valiezen afgeven en te voet richting onze bus voor de 2-daagse reis op de mekong. Na een lange rit kwamen we aan in My Tho waar we de boot betraden. Met de boot vaarden we op de mekong naar allerhande bezienswaardigheden.
Ons eerste stop was de kokossnoepfabriek waar ze van het vruchtvlees snoepjes maakten. Het sap dat wordt geperst uit het vruchtvlees wordt daarna verhit tot een bruine stroop. Daar maken ze de snoepjes van die in rijstpapier worden gewikkeld. Daar maakten we ook kennis met hun huisdier, de 2meter lange python.
Na een zeer pover muddagmaal in een nochtans zeer chic spel vaarden we langs het eiland van de kokosmonnik en het phoenixeiland naar de honingsfabriek.
Daar kregen we een drankje aangeboden van kum quat, honing, bijenpollen en warm water. Veerle kocht er pindasnoepjes en ik bijna geconfijte gember.
We verlieten de 'fabriek' met de typische kleine bootjes, de sampan genaamd. Dit was echter ontgoochelend kort en zeer druk. Veerle was lichtjes geïriteerd door het opgefokte toeristische gedoe en de boertige Vietnamese stuurvrouw. Bij de aankomst konden we nog genieten van een muzikaal i termezzo dat veel leek op een amateuristische karaoke.
Na een 3uur lange busrit nqar Can Thonamen we afscheid van de rest van de groep. Wij en een Duits koppel verbleven bij de lokale bevolking om er de sfeer op te snuiven. Na te hebben genoten van een typische maaltijd werden we geëntertaind door 2 jonge gastjes voor we gingen slapen... een toffe ervaring.
Na een goede nachrust genoot ik van het dagelijks schouwspel in de straat. In de 10 minuten dat ik buitenstond waren er een 5-tal verkopers die me iets probeerden aan te smeren. Na genoten te hebben van het ontbijt trokken we te voet de stad in om deze te verkennen. De grootste opgave bleek hier de straat oversteken Na wat praktische problemen gingen we naar het oorlogsmuseum. Daar zagen we heel wat propagandaaffisches en fotos van protesten tegen de Vietnamoorlog. Op de eerste en tweede verdieping zagen we de gruwel die deze oorlog mer zich meebracht.
Het was om stil van te worden en na 1,5u moest ik buiten toch even bekomen. Veerle bekeek de kindertekeningen en we werpten buiten nog een blik op enkele amerikaanse oorlogstuigen.
Daarna bewonderden we nog wat koloniale gebouwen zoals de kathedraal, het postkantoor en enkele hotels.
Terwijl ik 's avonds van een biertje genoot, liet Veerle haar nagels doen. Na de manicure genoten we samen nog van een drankje en gingen we genieten van de welverdiende nachtrust.
Na een stevig ontbijt was het wachten op ons vervoer naar vietnam. Na 30 minuten wachten kwam er in allerijl een tuktuk ons halen die ons in spoedtempo naar een minibus bracht langs de kant van de weg. We werden in de overvolle bus gestoken. Veerle en ik mochten zelfs een zitje delen. We kwamen al snel aan de grens waar 1 van de toeristen werd teruggestuurd omdat zijn visum was verlopen. Aan de grens was het vooral wachten en heel wat papierwerk. Na nog een tussenstop, waar we geld wisselden kwamen we aan bij het busstation waar we plaatsnamen in een zeer comfortabele slaapbus. We kwamen uiteindelijk rond 23u aan in 'ho chi minh city'. Daar verbleven we in de volgepropte backpackersbuurt.
QUIZVRAAG: WAT WAS DE VROEGERE BENAMING VAN 'HO CHI MINH CITY?
Terwijl Veerle vandaag wat rust zou inhalen kon ik me uitleven tijdens een trektocht in Kep natinaal park. Het was wel een tegenvaller met het weer. Ondanks de regen begon ik om 11u aan mijn tocht. Al bij de eerste 500m was het steil bergop en bijna geen pad te bekennen. Éenmaal op het plan aangeduide pad was het gemakkelijk. Genietend van de rust en de plaatselijke fauna en flora zette ik mijn tocht verder. Bij de derde tussenstop besloot ik een kleine zijweg te volgen. Deze was heel wat leuker en avontuurlijker maar bracht me jammergenoeg ver van het oorspronkelijke pad.
Na 1,5u wandelen moest ik jammergenoeg dezelfde weg terug nemen om niet helemaal te verdwalen. Terug op begaanbare weg, al lichtjes vermoeid en bijna door mijn watervoorraad heen besloot ik de verbindingsweggetjes van ht park te volgen. Deze waren iets lastiger maar heel wat minder saai dan de hoofdweg.
De natuur was er wel minder mooi en gevarieerd dan bij de zijweg. Toch was het nog steeds genieten. Rond 16u kwam ik eindelijk aan in het centrum van Kep waar ik genoot van de nodige suikers. Om 16u45 kwam ik bij onze slaapplaats aan waar ik me helemaal bezweet en uitgeput naast Veerle plofte. Het was ee geslaagde dag maar ik had wel nog gehoopt om iets meer dieren te zien
'S avonds genoten we samen van een deugddoende maaltijd. Ik nam iets gemakkelijker om te eten dan de krab die ik gisteren at. Veerle genoot van haar frietjes. 'S nachts was het tijd voor Veerles plaspauze waarop ik bexloot nog een kort tochtje rond de bungalow te ondernelen om wat diertjes te spotten,.... en met succes!
Dag 21: onderweg naar Kep heel wat moois aanschouwen
Vandaag hadden we een tocht vanuit Kampot naar Kep geboekt om er dan ook te blijven. Op het programma: Peperplantage en fruitplantage Phnom Chhnork Zoutvelden Kep met rabbit eiland
Eerste stop met onze volgeladen tuktuk waren de zoutvelden.
Jammervenoeg zagen we enkel een groot gebied aan velden zonder zout omdat er in het regenseizoen niet kan gewerkt worden. Deze velden worden normaal met zeewater bevloeid om daarna uit te drogen en het overgebleven zout samen te rakelen. Dit proces duurt iets meer dan een week en brengt vele kilo's zout op.
Onze tweede stop was een snelle blik op een vissersdorpje. Blijkbaar vissen de mannen 's nachts om overdag hun rust in te halen, de netten te herstellen,...
Na de korte stop aan het vissersdorp en de daaropvolgende en zeer hobbelige weg kwamen we aan bij Phnom Sorsia. Blijkbaar was Phnom Chhnork moeilijk bereikbaar door de modder. Het was ook een mooi tempelcomplex met een enorm mooi uitzicht op de rijstvelden. We betraden de grotten waar we net zoals in India de nodige verbeelding nodig hadden om figuren te herkennen in de rotsformaties. We kwamen eerst in de olifantengrot, dan de rijstveldengrot en als laatste gingen we vleermuizen dpotten in de derde grot. Veerle genoot van de hoge tonen van de vleermuizen maar waagde zich niet tot vlak onder hen.
De vierde stop bracht ons naar de peper- en fruitplantage. Daar konden we zien hoe het beruchte kwaliteitsproduct, de Kampotse peper geteelt wordt. Het was zeer interessant om alles te zien en te horen. We zagen hoe peper groeit en hoe je witte, rode, groene en zwarte peper krijgt. Daarnaast hadden ze ook heel wat fruitbomen die we konden bekijken.
Tegen de middag kwamen we in Kep aan waar we nog snel iets aten om klaar te zien voor onze overzet naar rabbiteiland. Samen met 3 Britse en 1 Amerikaan genoten we van onze korte tijd op het eiland. De snorkel bleef ditmaal in de zak want het water was er veel te wild. We werden herrenigd met onze 2 vriendinnen van gisteren. Ik ging na een partijtje volleybal nog wat afkoeling zoeken in de zee om rond 16u terug te keren naar het vaste land. Op onze terugweg naar de guesthouse zagen we nog een zalige kever. Kortom, voor mij een zeer geslaagde dag.
Na nog een lekkere maaltijd zochten we de gezelligheid van onze bungalow op en kropen we dicht bij elkaar onder het muggennet.
Na een nacht met veel regen zag het er in de ochtend veelbelovend uit. Bij onze eerte twee stops voor panorama's was de lucht blauw.
Jammergenoeg waren we door de lange uitleg van onze gids wat later waardoor zowel het kerkje als het casino deels in de mist lagen. Bij de meeste gebouwen was het fascinerend om het oranje mos te zien.
Jammergenoeg werd het casino zodanig gerestaureerd dat het mos was verdwenen. Het zag er uit als een nieuwbouw in aanbouw.
Na de Franse ruïnestad nuttigden we onze lunch aan de waterval. Een kort, avontuurlijk, wandelingetje voor een beter zicht op de waterval bevorderde de spijsvertering. In de namiddag aanschouwden we de toekomst van het nationaal park dat sinds kort in privéhanden is van een vietnamees aan de hand van een maquette. Afschuwelijk! Het groene bos met zijn dieren moet plaatsruimen voor een luxeresort voor de rijken. Reeds verschillende wegen waren aangelegd en het nieuwe casino + 3-sterrenhotel besmeurden het mooie landschap. Dit is in Europa ondenkbaar.
Terug in Kampot aangekomen mochten we na een uurtje pauze onze boottocht aanvangen. De beloofde zonsondergang bleef opnieuw uit onderweg zagen we heel wat paalwoningen en de mangroven. Ook onze medepassagiers zorgden voor een gezellige bootrit.
'S avonds aten we Indisch bij de overbuur vanwege de actie: per dollar eten 1 gratis biertje
Ondanks het feit dat een gids ons had verteld dat we in Cambodja vooral met grote bussen zouden reizen zaten we weeral in een overvol minibusje. Gelukkig waren we de enigste 2 op de achterste rij dus deze keer genoeg beenruimte. Al rond 10u15 kwamen we aan in Kampot en installeerden ons in de 'nynyguesthouse'. Na wat opzoekingswerk voor Hannes en wat rust voor Veerle gingen we het stadje in. We hoopten eerst de gevangenis te bezoeken. Dit bleek na 2 pogingen niet mogelijk.
Tusendoor bekijkten we ook wat koloniale gebouwen en liepen we over de speciale oude brug. Deze was reeds meerdere malen gebombardeerd en telkenmale opgelapt in een andere bouwstijl. We brachten ook een bezoekje aan de lokale markt. Daar merkten we weer de orde in de wanorde. Na 3 maal verloren te hebben gelopen vonden we de beruchte slippersokken voor Veerle.
Na onze geslaagde stadsverkenning besloten we iets te eten bij onze buur. Spotgoedkoop en echt khmereten. Jammergenoeg hadden ze wegens het laagseizoen veel niet in huis. Ik at er 'luc lak' en Veerle 'kor kou'.
Quizvraagje: wat is het hoofdingrediënt van 'kor kou'? A. Citroengras B. Morningglorie (lokale versie van spinazie) C. Gember
Een lekker suikerrietdrankje voor onderweg, verfrissend.
